ant,
istallaties.
Agent
ireau
DE OORLOG.
Vrydag 8 November WIS.
No. 13846
57e Jaargang.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Ie.
a MOTJIEN.
Feuilleton.
82
HTxetx'ws- ezx -^.cL’vextexxtïelolsucL voor G-otj-cLsl. exx. Oxxxstxelfcezx-
VERSCHIJNT DAGELIJKS
IRGMAN
IONE MARCH.
Naar hM BtoatMh
van
MIEN
ind.che
dieken.
Administratie i Telef. Inters. 82.
Redactie i Tèlef. Interc. 545.
een
■trekt.
A
dag
i 3528 94
Harford?
die haar aandacht trok,
>A.
(Worm Yw-rolai.)
- Gouda
2703 24.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer geredu-
ceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen wonden ingezonden door tuasohonkonwt van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten.
Réunie. Leaing
Gouda Eerste
indBoonamtesie Ar
ar Bouw en Wo-
sprak zij
te voor i
,maar u heeft ver-
schouders in te
kjkerij
N, - GOUDA.
De Duiteohe gedelegeerden over de linies. - Geen
onderhandelingen. De soo.-dam. eischen den
wapenstilstand. - Het laatste sohot. De schade-
G0UD8CHE COURANT.
Te Parijs acht men, naar de corr. van de
N.R. C. seint, de keuze van de Duiteche
gevolmachtigden, die zich naar Foch’s
hoofdkwurtier begeven, zeer weinig geluk-
Gteteravood laat zijn de gedelegeerden
dus pas op de plaat® van bestemming aan
gekomen.
dig is.
In deze opvatting hebben de verantwoor
delijke ministens door hun militaire raads
lieden gesteund, de voorwaarden opgesteld.
Wy hebben niet, ala de D ui t.
Beters in 1871, vernederende
bepalingen voor de tegen par
ty ingelascht Het Fransche moreel
staat te hoog, om sdhynschcone genoegdoe
ningen te eischen. Doch niets is vergeten
van wat onze strijders met bigde zeker
heid kan laten zeggen: wij hébben Duitsch-
land overwonnen.
eindigen.
sou zij
iDIGE
-4 uur.
It (Duinoord)
lij» 3 7. 10
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 ragete 1.65, alka regel meer ƒ0.40.
Op de voorpagina 50 hooger.*
tering Genoot»
1” (opgerioht in
VRAAGT voor
8913 19
Agentschap en
ceringen). Voor-
per maand,
Aanbiedingen
lan de Directie.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.—, per week 15 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per poet per kwartaal 2.50, met Zondagsblad 8.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT SI, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (befioo rende tot den bezorgkring):
1—5 regels 1.05, elke regel meer 0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1 5 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Advertentiën van publieke vermakelijk
heden 12% cent per regel.
By de vredesonderhandelingen zal de hoog
te dezer vergoeding in cyfers worden vast
gesteld.
De tegenstandare zullen gelegenheid heb
ban te overleggen, af ze er belang by heb
ben, Duitschland oeconotnisch te verderven.
De gedachte als uitkomst van den wereld
oorlog een verhongerend en verwilderend
volk achter te laten, moet ze by beconnen
nadenken afschrikloen. Inunen», staatsban
kroet, ontbinding en revanche-patrottiame
zijn besmettelyke ziekten. Een tot een on-
geneeselyke sloopende kwaal veroordeeld
lid van den volkenbond zou daar oen doods,
lyke kiem in zaaien.
De Ix>kal Anzeiger betoogt, dat de
eisch aangaande echadevar.
g o e d i n g een verruiming van Wilson’s
program beduidt, waarvan de feibedyke om
vang nog niet ia te overmen. Het is ten
eenen male omnogelyk, Wilson's oorapron-
kelijken eisch aldus uit te leggen. De finan-
cieele gevolgen van dezen eiech zouden op
een onheil kunnen neerkamen.
De Germania stelt eveneens in bet licht,
dat herstel van de door de oorlogvoering
onzer vijanden berokkende schade van bur
gerlijken aard een eisch van recht en bdl—
lijkheid is en herinnert met name aan de
met het volkenrecht strijdige uithongering
door Engeland. De vrijhad op de zeeën ia
niet slechte voor ons, maar voor alle vol
ken van de allermeeste beteékenia en het
strékt tot ernstige kalmeering van de ge
moederen, dat Wilson ztfn toe
stemming in dit voorbehoud
der entente niet heeft uitge
sproken.
De Taegldche Rundschau stelt vast, da*
het Engeland niet invalt, van zijn voorrech
ten ten behoeve van een algemeen» idee
iets te loten ontnemen. In Noord-Frankrijk
hebben 50 oorlogsmaanden zooveel ver.
woest, dat herstel een schier on
vervulbare taak geworden is. Het
is onmogelyk te onderscheiden, wet Duit-
schers, wat Fransohen en hun bondgenooteu
zelf verwoestten. Is he bekend, hoe onbe
kommerd de Franechen hun eigen steden,
kerken, kunstwerken beschoten, zoomede
dat Engelechen en Amerikanen in Frankrijk
als in veroverd land huishielden? Moet
Duitschland dat alles goedmaken? Wüaon
en zijn bondgenooten spreken een bar drei
gement uit, dat aan het voortbrengingBver-
mogen van het Duiteche volk haar grenzsn
zal vinden.
T)e Berlijnecte «xrreepondent van do
Köln. Volksztg. zegt over de nota van WH-
son: Inzake de schadevergoeding aan België
heeft de Duiteche regeering reeds stellige
verklaringen afgelegd. Als op het congres
dat over wapenstilstand of vrede zal be.
sluiten, het vraagstuk van de schadevergoe
ding ter sprake komt, dan moeten de Duit
sche onderhandelaars aanwenen, dat sedert
het vredesaanbod der Duiteche regeering
0 geregeld tfldig
ïvangen van var.
aarai«to!|kkiihz,
agenda te ver-
haidnekkigen heldenmoed den var'er-
landschen grond te hebben verdedigd. Wil
^U. zl.nws—wil/ïn Uin hot
daarmee laten ophouden, alvorens de door
slaande overwinning met de Wapenen in de
hand, behaald u, dan moet de wapenstil
stand h-u als een overgaaf v>>rkomen, die
De Matin merkt aangaande de zending
van Duiteche vertegenwoordigers het vol
gende op: men zal uit het officieele tele
gram dat hun vertrek uit Berlijn aankon-
digt lezen, dat zy, die van onze voorwaar
den kennis komen nemen, wonden voorge
stald als voorzien van de opdracht bespre
kingen nopen® den vrede aan te knoopen.
Indaen deze mededeekng werkelijk van de
Dusteohe negeering afkomstig is, berust ze
op een fundamenteele vergissing. De ge
zonden vertegenwoordigers
hebben met de vredesonder
handelingen niets te maken.
Indoen ze bijgeval een andere meenin g zyn
toegedaan, zullen ze aastonds uit den droom
worden geholpen, want maarschalk
rFoch» door de geassocieerden behoorlijk
‘.met bevoegdheden bekleed om den wapen
stilstand te regelen, heef* niet in
apolitiek overleg te treden. We
zullen er zelfs aan toevoegen, dat, indien
thy de bizondertieden der uitvoering van den
wapenstilstand kan en moet effenen, de be.
i paèingen, waar er het meest op aan komt,
fonwrikbaar zyn. De tegenwoordige
'wapenstilstand, gelyk dóe om vre-
’de’s wille en op uitdrukkelijk verzoek van
Duitschland onder woorden is gebracht, a s
1de laatste mogeiykheid voor
den vyand om een inval inhet
ryk te belet te n. De vertegenwoor-
digems van de entente zuiden er vermoedelyk
,voor bedanken, nog eens deze gelegenheid
•te bieden aan een tegenstander, omtrent
wien wij de zekerheid hebben, hem te kun
nen verpletteren. Wat ook Dudtschland’s
antwoord aan Foch zy, men moet nooit het
standpunt uit het oog verliezen, waarop de
geallieerden staan. Uitsluitend om over
wegingen van mensahlievendhead zullen zy
’erin toestemmen een schitterend
offensief te staken, waarvan elke
dag een verpletterender uitslag veroorlooft
te verwachteti. Onze soldaten en aanvoer
ders zien er, indfien de wapenstilstand in
treedt, van af, den oorlog op vyandelyk ge
bied te brengen, na 51 maanden lang met
Het Bert. Tagebl. doe* alsof het inder
daad' aan anderthandelingen gelooft. Het
zegt, da* de vertegenwoordigers van
Duitschland waansdhynlyk vandaag in het
hoofdkwartier van Maarschalk Foch aan.
komen. „De onderhandeldngen zul
len meteen beginnen. Men moet er zich op
voorbereiden, da* ze eenige dagen zullen
duren. Niemand twijfelt er meer aan, of
ze to* een wapenstilstand zullen leiden of
de afkondiging van den wapenstilstand ten
gevolge hebben.”
De Duiteche vertegenwoordigers voor de
vredesonderhandelingen zyn nog niet be
noemd en to* nu toe is daarover nog niet
officieel beraadslaagd. Voor tamelijk zeker
kan men •annemen., dat gwM Bernstnrff,
die eenige dagen geleden uit Konstantinopel
te Berlyn is aangekomen, van de afvaardi
ging <ieel zal uitinaken. De vele onthullin
gen over kuiperijen en ondernemingen van
leden van het Duiteche gezantschap en
agenten hebben waarechyniyk geen invloed
kunnen oefenen op den kijk, dien met te
Washington op graaf Bernstorff had, daar
men er kan weten, hoe weinig deze voor
vallen met zyn politiek klopten. Kühlmann
schynt, vertrouwd als hy is met de Engel,
sche verhoudingen, als lid der deputatie in
aanmerking te komen. Dat de medebewer
ker van den vrede van Brest Litofsk een
geschikt vertegenwoordiger bij de onder-
handelingen zou zyn, achten we aan ge
rechten twyfdl onderhevig. In de eerste
plaats komt het erop aan, dat de vredes-
deputatie werkelijk als vertegenwoordiging
van he* Duiteche volk, van het nieuwe
Duótechland optreedt en kan optreden. Bij
de .samenstelling moe* men daar vooral het
oog op houden.
i. r. oioauKn.
vertaaM daar
L P. NMWQ.UK-VAI RMKJM.
(Mnk wMhadaa.)
a vergoeding. - Van twee 'kanten. - De vrije zee. -
Rust op een gedeelte van het front. - Een voor
spelling. - Luxemburg.
ONS OYtBZICHI.
Gisternacht wendde de Duiteche regee-
ring zich draadloos tot generaal Foch met
de volgende boodschap:
Het Duiteche opperbevel op last van de
regeering aan maaradhalk Foch: nu de re-
geering in opdracht van den president der
Vereemgde Staten is verwittigd dat maar
schalk Foch is gemachtigd om geakkredi-
teerde vertegenwoordigers van de Duiteche
regeering te ontvangen en hun de wapen-
htiktandsvoorwaarden mee te deeleti, zyn
de volgende gevolmachtigden benoemd: ge
neraal der infanterie Góndell, staatssecreta
ris Erzbeiger, gezant graaf Obemdorff,
generaal von W nterfeldt en kapitein ter
zee Von Selow.
De gevolm-ichtigden verzoeken om een
draaulooze medt.leeldng, waar «e maar
schalk Foch kunnen ontmoeten. Zy zuilen
deer commisaat’fsen, tolken en onderge-
Bcb’kt personeel worden vergezeld en in
auto's op de aan te wijzen plaats komen.
De Duatsche regeering zou he* om meaisch-
lievende redenen op prys stellen, als met de
aankomst der Duiteche delegatie aan het
front der geallieerden voorloopig een wa
penrust zou kunnen intreden.
Te Londen ving men het antwoord van
generaal Foch op aan het Duitsche opper
bevel, vfeanin wordt gezegd, dat, als de
Duiteche gevolmachtigden Foch wenschon
te ontmoeten, om van hem de voorwaarden
voor den wapenstilstand te vernemen, da*
zy zich dan moeten begeven naar de voor
posten by Chimay, aan den weg, die van
Fourmies over la Capelle naar Guise leid*.
Er zyn orders gegeven, da* zy moeten wor.
den doorgelaten en naar de plaats geleid,
waar de ontmoeting zal plaate hebben.
Daarop is vermoedelyk weer een Duitech
telegram verzonden waarin plaate en uur
werden aangegeven; dit hebben wy niet op
gevangen en ook ndet in andere bladen ge
iden.
Doch gisteravond 11 uur namen we het
volgende bevestigmgBberdch* op:
Maarschalk Foch aan he* Duiteche
legenoommandjo.
Maarschalk Foch bevestigt de ontvangst
van het telegram, waarin wondt medege
deeld, dat de delegatie de linies tusachen 8
en 10 uur in den avond by Houdnoye zal
overechryden.
Dadelijk stond lone op.
,)Het te het waard.,” zei zij half tegen
zieh zelf; en daarna: ,Jk zal het doen."
Zij wendde zich tot den dokter, die,
met zijn rug naar het vuur, haar mei
vochtige oogen gadesloeg. V»el vreemde
dingen waren hem in zijn veertigjarige
praktijk overkómen, slechte weinigen had
den hem echter oodt zoo getroffen.
Ione’s mantel l*g op tafel
Zij nam hem op en bleet or een oogen-
bllk mee staan, terwijl zij hem met de
hand betastte. Zij kon haar eigen hart
hoeren klappen Doodvonnis! het zei
„Doodvocnfel"
Maar zij moest hem niets laten zien
van wat zij voelde. Zij glimlachte dok
ter Everard vroolijk en vriendelijk toe.
„Wilt u mij met mijn mantel helpen?"
vroeg zij. „Het is buiten zeker al don
ker Ik denk, dat er een nftt opkomt."
De vingers van den goeden dokter beef
den, zooals zij bij menige groote opera-
tie niet hadden gedaa, terwijl hij den
mantel ophield, dfe doortrokken wM van
de Hatelijke jeugd der eigenares.
Ione keek hem aan met een gllmlaoh,
die stralend door de vreemde nevelig»
uitdrukking in haar oogen scheen
„Darfr d," zei zij, „nr"
gëten de mouwen bij de
stoppen.**
De beroemde geneesheer deed met eeni
ge moeite wat van hem werd verzocht
- de ongewone nevel, die ploteelfag. voor
zijn bril wm gekomen, hinderde hem.
HH wto een andere Ion®, <Me naar no.
88 in Audley Street terugkeerde Zij wm
„Waar is mijnheer Harfordi? Ik moet
hem sproken," zei lone eenvoudig.
,Jfoe kan een oude vrouw, als ik ben,
dat weten, meisje?" antwoordde juffrouw
Adair, „een poóej» geleden ia hij ultge-
gaan on ik wed, dat hij naar u ia gaan
uitkijken."
„Vertel mij welken kant hij is opge
gaan en ik zal hem tegengaan^ ze* lone
gUmlaphend. „Ik heb hem wat te zeg
gen/'
Juffrouw Adair viel het op hoe vlug.
Innig de gestalte van het motejo do straat
afging in de riahtln» van het park.
„Als hij geen sufferd la, dan zal hij
zeker Wat tegen je Ie zoggen hebben,
als ge hem zoo aanldjkt,’’ ««4 zij bij
Zich zelf. „Ik denk, dat hij zijn trots
in zijn zak zal steken en tegen het
meisje zal spreken. Wat mij betreft, ik
zal weer een kamer moeten verhuren eu
fatsoenlijke huurders zijn niet gemak-
kelljk te krijgen in dit deel van het
land."
Zelfs te baar kinderjaren of toen zij
voor het eerst van school kwam, had
Ione zich nooit zoo opgewekt van geest
gevoeld. Iets van Idalia's vröolijkeop-
porvlaJckigheid maakte zidh van haar
meester. Bloedarmoede? Haar bloed zong
gewoonweg, haar hart «prong op; ziek,
stervend - vijfden maanden - acbCtienl
Het soheen ijdele taal, een tijdperk, dat
nooit zou eindigen. En als het dat
deed, dan xou zij tenminste hebben
geleefd
weet. In een geval als dit is er geen
abfoiute zekerheid. Ik hoop, dat ik mij
vergis, maar ik vrees, dat uit het on
derzoek onder gindsche microscoop blij
ken zal, dat ge aan een kwaadaardige
bloedarmoede lijd*."
De woorden zeiden niets tot Ione March.
Zij wendde haar blik van het kleine
peltje Hoed onder de microscoop naar
de vriéndelijke trekken van den beroem
den dokter, die zeer ernstig wz> ge
worden onder den last der mededeeling,
die hij te doen had.
Het ie geen gewoonte maar ik wil
u mijn ïneenlng zeggen, omdat gij het
hart van een moedig man bevit - of,
wat oneindig meer en beter is, het hart
van een moedige vrouw
„Dat kleine vlekje onder de micros
coop bedoelt dus Dood!" zei Ione met
jeen ongeroerdheid als werd over het lot
van een vreemde beslist, naar het in
strument kijkende, met niet meer belang,
stelling, dan waarmee zij een curiositeit
in een museum, die haar aandacht trok,
zou opnamen.
Dé dokter bleef zwijgen, maar hif hield
den blik vast op haar gericht. Het klei
ne knikje met zij» bosid gal te kennen:
„dat geloof UdI”
„Hoe lang?" Zij sprak nu op iets
luider tOon maar toch heel Mef en vrien
delijk.
,jDat kan ik niet zeggen," antwoord
de dokter Everard ernstig. „Ik veron
derstel vijftien of achttien maanden, maar
het kan langer zijn! Onder gewone om
standigheden en zonder verdere schokken
sek«r niet «teder.
xvuv
Onbevreeed zag zij ham strak un. Hij
op en legüe ujo hand op haar
g aohondor.
„Gij «Ijt «n dapper mUaje,” ad hl),
«al u «afgu, wat Ik dmk. Haar
(Md, dat k Mate mat lakahtU
kig. Men kent hier, «egt hij, byaondefiyk
- -w - generaal Von Winterfeld*. Deze was nanie-
'dte ’dapperen, volop aan het werk, lijk vóór den oorlog militaar attaché by de
-Duiteche ambaasade te Parijs. By de groote
manoeuvres in Frankrijk in 1913 werd hy
zeer zwaar gewond by een ernstig automx>_
u-m 1 ue-M --w bielongeluk, waartij ook de Deensche ge-
mot dM» overwinnii« VoUromen delijkwaar. neiW Krabbe gekwetst werd. Van Winter-
feldt, toen neg majoor, dóe bijna doodelyk
gewond was, is toen door dokter Woivenei
uit Toulouse in een klein plaatsje Grisoltes
verpleog'd en letter! yk van den dood gered.
Dokter Wouvenel kreeg he* legioen van eer
en de roodo adelaar. Majoor Von Winter
feld t betuigde hem steeds zyn geestdriftige
dankbaarheid en «yn sympathie voor
Frankrijk. Op het oogenblik, dat de oorlog
uitbrak, was Von Winterfeldt nog niet hee-
ileunaal genezen. Hij wend toen naar Spanje
gezonden. Daar betoonde hy zich onmiddel-
lyk den meest feilen vijand van Frankryk
en leidde er de Duitsche intrigues. Dokter
Woivenei, dien ik persooniyk ken, heef* er
zooveel spijt van gehad /lat hy dezen hef.
tigen vijand van zyn land het leven gered
heeft, dat hij steeds als dokter op het front
heeft willen Wijven. Hy heeft er het legioen
van eer, uit militairen hoofde, verdiend en
is zevenmaal by dagorder vermeld. Ik be
twijfel ook of hjj persoonlijk met dezen ge
volmachtigde ingenamen is.
De Rijksdagfractie en het party-comité
van de socdaal-democratische partij hebben
gisteren in een gemeenschappelijke verga
dering het volgende besluit genomen:
„De fractie en het comité
‘eischen datde wapenstilstand
onverwijld zal tot stand wor.
den gebracht; voorts eischen zy verdere
amnestie voor militaire vengrypen en vrij
heid van straf voor de manschappen, die
zich aan ondiscipüne hebben schuldig ge
maakt; dan enschen zy onverwydde democra-
tiseering van de regeering, zoomede van het
bestuur van Pruisen en de amlere Bonds
staten. De Ryksdagfractie en he* party-
comité dragen aan de partylending op, den
Rykskanselier mede te deelen, dat de
fractie en het comité den stap,
door het partybestuur inzake
het Keizervraagstuk ondemo.
men, met beslistheid goedkeu-
re n en ondersteunen en een snelle af
doening van dde kwestie ver
wachten.
Wat die stap beteeken* is ons op 't oogen-
blik nog ndet duidelyk. De Vorwërte is nog
al optinuBtisdh. Zy zegt stellig:
De klank van het laatste
schot in den wereldoorlog zal
deze week nog wel wegster
ven. De Duitsche regeering houd* woord,
ze sluit vrede. Deze vrede «al hard
zyn. De entente heeft van Wilson’s 14
punten er een geschrapt en er een nieuw
aan toegevoegd nopens scliadeiloosstellang.
uilgegaan ten prooi aan twijfel, vermoeid
heid en angstig. Zij keerde terug met
een lichten en veerkiraehügen tred. Al
haar moeilijkheden schenen weggevaagd;
huar weg lag scherp afgeteekend voor
haar. Nu wist zij het.
„Doodvonnis! Doodvonntel" klopt - haar
hart.
„Achttien maanden! Achttien maanden!"
gaf zij er op tea antwoord en daarmee
zette zij «11e zwarighed.n van zich af.
Juffrouw Adair hoorde van haar plaate
in de bijkeuken, waar zij aan het was-
sohen was, een lichten voetstap de stille
straat alkomen, waar de koude Decem
berwind leegiocjers en voetgangers had
weggevaagd. Het was een snelle, veer
krachtige voetstap, getuigend van jeugdig
leven Zij hoorde, hoe opgewekt hij het
nauwe met steentjes geplaveide pad in
sloeg, dat van het ijzeren hek naar het
kleine huisje leidde. Met een sprongetje
kwam hij 't portaal In en nam de twee
smalle treden tot de deur.
JuWrofiiw Adair kwnm met dampende
handen van haar waschmansbine aangeloo-
pen, om te zien of haar ooren haar niet
bedregen hadden.
„Wel, meisje, wat is er met je ge
beurd?" riep zij; „je komt daar aanate
e^n kind van tien jaar oud, - ben je
„gepredestineerd?”
„Ik geloof, dat ik het ben," «ei lone
glimlmimnd. En wonderlijk mocht hel
heeteu, zoo treffend juist als het woord,
dat de hooge bezieling aanduidt van hem,
die zich voorbeschikt weet tot het goed-
de, op haar towtand en haar gevoel toe
passelijk was.
88)
„Do man, dien ik liefheb,"’ zeide zij
langzaam, na een oogenblik stilte, „te
edel, wchtenswaaidig en groot. Maarzon
der mijn hulp geloof ik niet, dat hij
ooit buccob zal hebben. Ik zou kunnen
maken, da| hij het wel had, tenminste,
dat geloof ik."
Dokter Sveiua hij trok rijn
zware wenkbrauwen omlaag en trocste ze
«uilig, terwijl hij «ijn patl«nt aankeek.
Het motajo «prak weer op deuollden
snullen, dapperen toon
„Wees niet bang mij te vertellen, dat
dece zwakte ernstig |s, dokter Everéid,"
-v "!j „Zeg mij zelfs h«t ergste. Het
mij niet alleen een kwestie van
leven of dood. Ik moet weten wat mij
te wachten staat, opdat ik mijn plannen
kan maken/’
Doktor Everard mat Ione met de oogen.
---7- --ZJ
en legd» «ijn hand op haar
stonfi
