tMtnlH
5OP.
LARS
ATER
echt.
El
Zaterdag 9 November 1918.
No. 13847
57e Jaargang.
Hjdeweg 72.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Eerste Blad.
Feuilleton.
ersteen
HEER,
IONE MARCH.
Mnr het Behetaeh
na
üliuMlülcHi-
•n. ra. tM.
Een Nieuwe Geboorte.
3STïetx“^rs- exx ^k.cL-rrextexLtle'bleuc9.'v-©Qx Gro-txd.su exx Oxxxstxelcexi
BEHALVE ZON- ÉN FEESTDAGEN.
NOSE,
um in vacuo
ilddel tegen
Zenuwzwakte
suiver plantaardig
slijk veraterkingi-
en heratellenden.
oegepaat bij bloed-
dpijn en zenuw-
dera, bij klierach-
tellendea van ty-
alle die gevallen
ivorming geleden
ijk en geleidelijk,
i bijwerking. De
middel voor alle
ig en algemtxne
89)
n’s „ONIX”
-
Administratie t Telef. Intern. 82.
Redactie i Telef. Intern. 545.
'5
te-
en
in
zClfs
ten, om
van
3A.
(Wordt v«rroM-l
HAASTRECHT.
abonnementen
in aangenomen
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en twee bijvoegsels.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot «eer gen do
ceerden prijs. Groote lettere en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuaschehkonwt van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
vutecoiiMüfceue Ar-
oc Bouw en Wo-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1--I receU /l.SS, «Ik. roeol moor (1.40.
Op de voorpagina 50 booger.
van gebouwen,
voor
d
volmaakt
r de
>r|a-
In
Réunle. Lering
Gouda Eerste
voor Joagoloi
20
zonder pijn. Prijs
gbaar te Gouda bij
iat. 3354 15
geregeld tijdig
triages na wr-
vennaWMsi'
igMds ie m-
R. GLOOUKTT.
vertaald door
WMUEL M-VA1 BMKJM.
(Radbrak voebMea.)
„ads
rijk-
Ie oud-
he
do
i Co.,
Den Haag,
’P*. Wijdatraat 29,
Zetten.
■taMMT
ruimere
neer en
je zeker weg lijn,
en ik zou je niet
n advertentiën
1COURANT en
'HE COURANT
ht aangenomen
„Dat te de schqoiwu» Gracht,
die iemant aon kan schouwen.
Van wurtar en geboomt,
van bruggen.
Die niet zou wijken
a«i gra^t van
Ludieu zij was
aierlijk
lan zijn
lukkige
en die
EN.
'ox M
t- CO
00
M
3RUIKT
Het is moeilijk in deze dagen zijn aan
dacht bij iets anders te bepalen dan bij. de
geweldige gebeurtenissen, die bezig zijn het
aanschijn van de wereld te veranderen. Wy
hebben ongetwijfeld de laatete vier jaren
grootsche dingen beleefd en gebeurtenissen
rien plaats grijpen, die van wereldhistori
sche beteekenie zjjn. Maar thans schijnteerst
duidelyk de geest tot uitdrukking te ge
raken, die te midden van deze oorlogsge»
beurteniasen in de volken groeide en voor
een deel wel aan dóen oorlog zyn ontstaan
of althans zyn snellen groei te danken had.
De geweldige wereldoorlog loopt op een
eind en we 'kunnen reeds zien, welke ver
anderingen h(j in de grenzen der landen en
dn de machtsverihoudingen der Staten zal
teweeg brengen. Maar van hoeveel beteeke-
nis dit wellicht ook moge worden voor hert
leven der wereld, bdangrylcer toch voor
het groote cultuurleven der menschhedd is
wat er werkt en gist en tort uitdrukking
tracht te komen buiten de beraadslagingen
en beslissingen van veèdheeren en diploma
ten. En hiervan zien we de laatste weken
steeds duidelijker de uitwerking, terwyl het
waarechyndyk lyikt, dat in de komende wie
ken en maanden deze uitwerking nog ver
der en vaster om zich heen zal grijpen en
veranderingen zal brengen, die, zoo ze
uiterfyk niet meer invloed schijnen te oefe
nen, toch dieper ingrijpen in het leven, dan
verschuivingen in de machtsverhoudingen,
en grenswijzigingen.
De oorlog, die thans op een eind loopt, is
van beide zijden onder allerlei schoone leu
zen gevoerd. In hoeverre deze leuzen wer
kelijk uitdrukking gaven aan'de bedoeling
der regieringen, zuilen misschien de eerst
volgende weken leeren. Maar zeker is, dat
de volken langzamerhand dezen oorlog wei
degelijk zym gaan beschouwen als een ver-
loesingsstryd. Onwillekeurig greep men
naar een houvast te midden van de alge
meens vernietiging. De drang naar zelfbe
houd, dat alles overheerschend instinct in al
wat leeft, deed rich ook hier geiden. Zonder
rich daarvan volkomen bewust te zyn,
zocht men naar een uitkomst uit deze zee
van haait en ellende, die de menschhedd te
verzwelgen dreigde. Wanneer dit alles ver
geefs geleden werd, wanneer deze giganti
sche strijd niets andere beboetende dan een
liedste adres
telen,
Buffetten,
luche, Veeres-
Satijndekens,
Schilderijs»,
jkkerij
)N, - GOUDA
gen alle haar-
kaalhoofdig-
end haar. Per
gbaar bij
rogiat. Gouda.
vervolgde «ij, ter-
van on-
.noemden
Ik
«eet, dat ik ook dat «al moeten doen,
ala het or van komen «al. Wel, Keith,
j? zoudt zoa’n kleur krijgen dat, je, zoo-
dra jo de deur van den winkel Tad
geopend), weer zoudt verdwijnen - o( ja
zoudt heel «maal vergeten, waarvoor je
waart gekomen. En als de man vroeg
„Wat is er ’/an uw dienst, mijnheer?"
zou je meer dan waarschijnlijk antwoor
den: „Voer een ratulver vterittoken!”
..Den zou ik je daarna moeten op
sluiten, terwijl ik met den predikant ging
spreken, anders sou
als Ik terug kwam
meer vinden.”
Da militaire elschen der entente.
Generaal Malleterre, de schrijver van
de mUUalre kronieken ia de „Tempa.”
wiens woord niet zonder gezag te en dis
ook in aanraking te met het hoog miH-
tair gezag in Frankrijk, heeft vroeger
bij verschillende gelegenheden bezadgde
beschouwingen gegeven over de militaire
gebeurtenissen. Zoo is hel ook van be
laag te weten, wat hij than®, nu deen-
tentelegere geheel de overhand hebben,
zegt over de eiseben, die do entente uit
militair oogpunt stellen moei. Aan dit on
derwerp is zijn kroniek in de „Tcanps"
gewijd under den titel „De bsteekenla van
de overwinning."
Die beteekenis komt voor generaal Mal-
leterre to erop neer, dat Dultachiand van
den geheelen linker Rijnoever verdwij
nen moet en dat er ook voor gezorgd
moet worden, dat het den Rijn niet weer
militaire doeleinden overschrijden
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.per week 15 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco por poot per kwartaal 2.50, met Zondagsblad 3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bjj onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 regels 1.05, elke regel meer 0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Advertentiën van publieke vermakelijk
heden 12V4 cent per regel.
strijd om macht en invloed en geen hooge-
ren zin had, dan was het de hel. Daarom
zocht men er dde andere heteekenis in, ge
loofde men, dart hy de dageraad zou wor
den van een nieuwen tijd.
Wordt hy dat? We weten en zien nog
niets, wet er wonden aal uit den chaos dd-e
zich van Rusland uit naar het Westen toe
udtbreidt, maar wel zien we, dat een andere
tyd en een andere geest zich zoeken baan
te breken. Keizers en Iconingen verdwijnen,
niet oan plaats te maken voor een republiek
als de AmenScaansche of de Fransehe, die
toch in wezen van een keizerrijk of konink
rijk maar weinig verschillen, maar voor
Staten, waarin werkelijk het volk recht
streeks het gezag in handen neemt en de
hoogste macht gaat uitoefenen. Hoever die
beweging zich’-zal uibbreiden, zal de toe
komst ons toonen. Thans heeft na het Rus
sische keizerrijk, dat in tal van volksstaten
uiteenviel, ook de oude Donau-monarchie
zich opgelost in verschillende staten, waar-
tusachem voor den keizer-koning geen
plaats méér 'schijnt te zyn en het heette
reeds, dat ook in Bulgarije, waar pas koning
Ferdinand de kroon aan zyn zoon over
droeg, de republiek is uitgeroepen.
Wie volgt er thans 7 Zal het Beieren zijn,
zooals gasteren wend bericht Of zal heden
of morgen de Duiitsche Keizerstroon in
eenstorten? De Duiitsche bladen schrij
ven daarover apendyk, terwyl de socialis
ten onomwonden den ensch van ’skei-
zer*8 aftreding stellen. Juist dien in
vloed van de socialistische partijen geeft
haar een eigenaardige beteekenis en maakt
de veranderingen tot iets oneer nog dan het
af zetten van een vor< en een enkele wijzi
ging van staatsvorm. Het gansche open
bare leven zal onder den invloed van deze
beweging raken en wie weet, welke gewel
dige veranderingen we nog beleven. Die
veranderingen zuiden zich dan blijkbaar het
eerst in Oost- esn Midden-Europa voltrek,
ken. Want al bestaat de beweging onge
twijfeld ook in de Entente4anden, althans
•ijk en Italië, het schynt dat de
m dier staten die nog krachtig
zijn, zich wel tegen haar weridng zullen
keeren. En het is zeker eigenaardig, dat
deze staten, die de democratie heetten tever-
dedigen, waarechytnlyk tegen den uitersten
oemocratischen stroom, die uit Oost-Euro-
pe komt, de verdediging van de bestaande
toe standen op zich zullen nemen. Of hun
dit echter blijvend zal gelukken, is de
vraag. Ook in Engeland en zelfs in Ame-
nka werkt deze nieuwe geest, die een nieu
wen tijd tracht te scheppen en de volkeren,
vry van eiken dwang, wil samen brengen tot
(iOlDSClIE COURANT.
De pas aan elkaar verbonden geltwrn
liepen naar huis. Toen «ij Audley Street
insloegen, gal tone den arm va» Keith
een druk je.
„Ik weet," «el «Ij, „dat het niet voor
een meisje past Maar nu Ik al bet ove
rige heb moeten doen - het hobna>«u,
je over je dwa«e muizentiaen heb moe
ten heenhelpen, je heb moeten aanmoedi-
g n met een boa wortels voor je neus,
air bij nu, als bij het dier dat zoo
vreeselijk veel van wortel» hoont; Ineen
w(x>rd, dat je hebt gemaakt, dat Ik jc
moest vragen - kan Ik je even goed
vjAgens waaneer je zou wUlen trouwen M
Hierbij sloeg «ij haar handen metapot-
nenden ernst in elkaar.
„K<4th Han'ord/’
wijl sij hem met een wereld
drugd in haar oogen aankeek, „noe
dag on ik zal den ring koope.i/
Ea de rose pracht der gaarde,
Rust vergeeld op vochtige aarde.
„Keith, dat is treurig, en dal nog wel,
nu Ik dat heele eind ben gekomen om
je te ontmoeten," zei zij met een glim
lach 'naar hem opziende.
„Zal ik je eens vertellen, dat Ik van
daag niets droevigs in Gods heele schep
ping heb kunnen vinden."
Toen Keith naar haar keek schrok hij
verbaasd en verbijsterd terug door de
stralende schoonheid van haar gelaat, den
glimlach, dre op haar lippen wae en. het
licht dat in haar oogen straalde.
De zekerheid, dal zij den man dien zij
liefhad gelukkig ging maken, sprak uit
ieder woord, elke daad. Zij deed een
sprongetje van vreugde, en met de be
weging van een vroolijken makker, die
de sombere stemming van een vriend zoo
graag zou wegnemen, greep zij impul
sief zijn mid
,,Koan, laten wij een eind gaan wan
delen," zei «ij En zoo voerde «ij hem
regelrecht door hei panic. En de grijze
Londeneche lucht dfcheen beider voor haar
uit, terwijl sij liep; zulk een opgeruimd
es onbezorgd wezentje scheen zij.
„Weet je wel, dat ik uit ging, om je
te zoeken. Maakt je dat niet een beetje
ijdel? Of vind je, dat dat allemaal je
toekomt, omdat je ziek bent geweest
Ik aanvaard het,” set hij ernstig,
„als het vriéndelijkste en schitterendste,
wat mij ooit In mijn leven Is te beurt
gevallen!”
Zijn blik rustte ernstig in haar don
kere en stralende oogen, nu fonkelend
van opgewondenheid.
ebruikaaanwijidng
I fl. 24.-.
Jthekera en Dro-
3675*35
donker op haar bleeke wangen rustten.
Haar warme vingers lagen op zijn arm,
en do grijze Novenixjrschemering sloot
zich reeds, zonder dat zij het bevnerk-
hen heen. Maar terwyl hij luis
terde opende zich rondom de verlegen
en aarzelende «ld van Keith Harford,
een ruimere en warmere horizon. Hij
keek neer en toen hij eenmaal een bhk
op haar had geslagen, kou hij zijn Oogen
niet meer afwenden van de stralende Uef-
de-blijhdd In het gelaat van het jonge
meisje.
Toen hield zij op met zingen en «ei
hul zingend als in een recitatief tone
Mai-ch! Jone March!" Zacht zong «ij,
aJ.-.of zij zich welbekende woorden her
innerde.
„Tk heb je Hef - ik heb je Hef ge-
het rerste oogenbHk, dat Ik je
Met geheel mijn hart heb ik je lief,
toch zal je het nooit weten.
aobivSte wonder der wureld genoemd, esn
benaming, die aan meer kiunsts ukken tsa
doel is govatllen. Zetts heelt ecu dichter
z>i b«onjen
Daar was Keith eindelijk peinzend
stond hij naar een groep bladerlooae too
rnen kijkesx I Hij had een notitieboek
en een potlood in de hand, en Icne wist,
dat hij ate gewoonlijk zijn gedachten
neeirBchreef.
„Ik zou durven wedden dat ik weet
nl bel noaüAöekje nu cal beheteen,”
M zij Mj zlcheelf; uitdrukking
In liMr oogen daarbij Irfeoh en stra
lend, »la een jong mrtsje, dnl ridi ge
lukkig voelt to het bewuntaljn ven haar
echoonbeld en bekoorlijkheid.
KeUh merkte bur niet Op, voor elj
vlak naast hem Mond en haar band Hebt
op rijn schouder legde.
„Laat mij eens alen," rol rij. „Ver-
eea mag Ik leien? „Carpa dlem" lade
«tel Dat beteekent „Beu vogd la de
baad”, nfet waar? Doe het boek toch
nlei dlcbtl” Bn lone lae overluid deee
regels
Neuwlijka rijn de eobuohtre Uaadrau
Den voldragen knop ontwekm,
01 de ualaamfnden nadren
Blaadrea dwarlen, takken breken,
vom
kso.
Generaal MaUeterre begint met te «eg
gen dat men thans werkelijk van over
winning kan spraken. Maar die overwin
ning te door de geallieerden tot nu toe
behaald op hun eigen grond, buiten het
Dultsche grondgebied, zoodat de geallieer
den alleen het harde lot dor vijandelij
ke invasie gekend hebben en het Duit
h Medische Maat-
IVatergraafameer* ia
van 3 buisjes ieder
„Heb je de Abdy vergeten en denk
je niet meer aan wat gisteren gebeurd
is?" zei hij, toen plotseling de .verande
ring in haar hem opviel. tf
Alles, behalve één ding jets dat je
hebt gezegd!" antwoordde zij vroulijk,
bijna uitdagend.
„En wat was dat?” KeiÜi sprak ern
stig Zijn wereld hing af van haar ant
woord.
„Nu,-sinds ik je ken, heb je maar een
ding gezegd, dat de moeite waard was
gezegd te worden. Overigens moest ik
alleen al de lieve dingen zeggen. Was
er ooit zoo’n domme, onnooxele Keith?"
„Maar dierbaar!” voegde zij er in haar
hart bij.
„lone, Indien fk mijzelf maar eenlgs-
zins waardtg vond,” begon Keith Har
ford met zijn diepe, ernstige stem, tot
hij opsens een geluid boorde, dat hem
deed ophouden. lone neuriede zacht on
der het vooriüoopem Hij richtte ztoh op.
John Anderson, mijn John,
Toen wij elkaar voor 't eerst ont
moetten.
De vlugge bevallig® tonen stroomden
zacht en vloeiend, liefelijk als het ge
kweel van een merel, door de heele me
lodie van het Bchotsche wijsje
Je lokken waren zwart als van den
Je mooie voorhoofd
Eensklaps veranderde de wijs. Nu klonk
het
„Heb je mijn Sylvia bier voorbij zien
komen j
De oogen van lone schenen naar hem
op terien door baar wimpers toen, die r
BKmVliïS UIT BK rnUWTAB.
CCOCXLVIII.
Het pude 'sGraveuhage muet een ge-
noe^ijk stadje geweest zijn. Knus womr
de men bij elknar in de amaLe str&atieu
die op drt ooijenblik onooglijke steegjes
Toen later wat broeder wogen wer
den aangieten l, waren er dia in poëtische
ontroering genaakten over zooveel Schoons.
Graonten werden gegraven, die later wae»
»v®n n&araüg zijn ddchuagorid. Het te
don geluk voor dezen tijd dat onze voor-
ouders waterratten waren. Thans hebben
wij er dit voordeel van, dat er tenminste
enKolo breede straten zijn gekomen.
Maandag, Vrijdag en in net klein, Za-
tenlaj4avon.ds is er markt in den Haag.
Veel haaf» het niet om het lijf en Wie
ecus een kijkje neemt, komt al gauw tot
do Ontdekking, dat feitelijk up een paar
boekenstalletje» na, het ganscho marktbe-
drijf een oude rommelne?ode is. Hei komt
dan eigenlijk hier op meer, dat uit de
val ia wij «en o>p handkarren een ranss» rem-
mei en uu»ohot van goederen naar de Pr.n-
ae^iracht pordt gesleep: om d-iar tentoon
gesteld te worden voor een tete beter pu
bliek dan gewend te de volkswijken te
fra juenteeren.
Het doel van dit soort markt ia twijfel-
whUig. Ze behoort meer beadhouvri te
worjen ad» een niet tijdig uitgeroeld over
schot uit oude tijden dan ala een nood
zakelijk .verkeersmóddel in dezen tijd.
H®: te zeUfs zonde van de pradhUge
gracht gedempte gracht natuurlijk die
een 'voortreffelijke woongracht zou zijn,
maar nu verschrikkelaj k ‘wordt bedierven
door het gerommel v» de markt. Prach
cige hoerenhuizen staaWhier, maar zij zij n
al.e verlaten door de oorspronkelijke eige
naars en worden nu gebruikt voor aller
lei doeleinden, «elfs voor pakhuis.
De Prinsegracht te vroeger wel eens het
In de rogeerlngsooReges treffen wij nog
maar sporadisch een adellijken MUI aan.
Hoe gering te het percentage (tear,van In
te Tweede Kamer en van lie o|f ntntew»
zijn er sisohte een pMr die van oud -adel
lijk gask^bt afkomstig zijn. De tijd dat
tte Voorzitter van de Tweede Kamer een
«iellljk»» wm is al weer voorbij. Zelfs
lieefl eau eockaal-doinoaraat decen zetel
al eens beset. Het gaat met a| die tuno-
tk» a<te m t de huizen op de PritiSr<r»dht,
zij hehben den tijd van glorie gebód en
zijn nu voor andoren bestemd. Zooal» nu
In lóón der groote woonhulaen op dia
®ram» hut volksymueel een ondeMak vkwit
on di»r Eabrieksmenschen wordt g sp.’e.d,
zoo hto’t ook menige regeeringszetel afge-
daui voor den ajelilijken heer en hort
\.biufcer" zus of zoo de»e.
DuA dK alles speci aal op de red tentic
van veal InVioed is, laat zich to^rtjpm..
Do R. demberailsecring heeft heel snel
om zich rond gegrepen In onze stad en
gaat steeds verder. Óf ze altijd de goede
ricmtjmtf uUgaat, daarmee zullen wij oas
op deze plaats niet be*ighoucten. De ge
voiyxfi eiwtn voor onze zijn echter
op vele plaatsen tredend en daarop wil-
~ddn wiij Meohta even wijzen.
Veel o.idbakk-n gedoe Is ver iwenen, maar
•14 bij da algemeene opruiming ook wel
iets wordt weggenomen dat op «lohaelt een
aantrekkelijkheid hid, zal wel niemand ont
kennen.
M)W (la geest van den lijd Is onver
biddelijk.
HAGENAAR.
had vaui
en toch zal je het nooit weten. Ik zal
het je nooit zeggen. Wie ben ik, dat ik
je jonge leven mei een schaduw zou be-
iroeren...."
„O, jou heks I riep Keith plotseling,
eindelijk begrijpende, terwijl de bar
rière® van zijn beklemming braken ate
herfstdraden.
Zij waren blijven staan onder degroo-
te ontbladerde olmen, voor zij terugkeer
den naar de huisjes bij de hekken van
het park. Keith Harford zou nooit meer
e‘n onnooaele bloed »ljn. Hij nam het
meteje snel In «ijn amwn, trok dhar
naar zich toe, en één oogenbHk warrel
de de wereld van hen weg in ziedende
golven.
een nieuwe gemeenadhap, waarin alle natio
nale eigenbaat en alle kteasentegenstallin-
gen zullen hebben afgedaan. Maar de mach
ten van hert bdhoud zym vooralaar, in de
Angelsaksische landen, nog zeer sterk. En
deze sterkte opent de mogelijkheid van nieu
wen strijd, warmter de strijd van het oogen-
bliik zad zym uitjgervochien.
Geen opwekkend vooruitzicht dus Maar
alle geboorten 'brengen barensweeën. Toch
verheugt mem zich daarover, dat een nieuw
mensch in de wereld is gekomen.
De groote dingen, die aanstaande zyn,
kunnen aïleen in groorte beroering en door
veel strijd tot stand komen. Maar een groot
deel van die beroering is zeker al doorleden.
We staan thans midden in de barensweeën
en hebben ons, ondanks zooveel ellende en
leed, to verheugen over het nieuwe, dat ko
men gaat. Laten we hopen, dat de ergste
stuiptrekkingen der crisis voorby zijn.
Maar vooral ook, laten we ons gereed hou
den om het nieuwe te ontvangen. K.
Am JtülaadH,
en al haar
huyson tod."
De dichter hoopte dat spoedig de belle
zijdwj zouden zijn vol gebouwd, opdat hoi
public* zau zien, „hoe dagelijks de Haech
vermeert au volck en macht"
luiert iU woonde de „chic" op de Prinso*
gracht, burgouMesters, advocaten en prediy
kanten heuben er Iwn wonihfen ®ohi»l./
Thans te hut er een vervallen boel. Tm
gracht Is nu de breede verkeersweg naar
de volkswijken en dus welnijj aamrii
lijk als woonstraat. Het is trouwens
opmtirxelijk fek, dat overal ta do s ai
i»oj fameus do heeronhuizen worden v
ten. Do N. 0. T. heeft or heel wa
be-i>a,j genomen en behalve deze i-.e
neel wat ban.ren een onderdak geticl l in
do oude heer<mhuizen. Op den Kueilt rdljf*
te zelfs het huls van van Hogaidorpl
„wauw hij het herstel van Hjlland tof
xuaiulo <ti leidde”, gedegradeerd iQtcjida-
■lepartement, wair eer.4 PoeJium» eïTu-auj
va® IJssetettyn d» distributie, het behoud
van Nelerl&nd beraamt en leidt.
Waar dan de rijke bewoners blij van
Het ffar«<g|owenschi d&t dit sens werd aa
gegaan. WellBwaïr verrijzen or hie-
daar groote villa's, maar de ouda «ver»,
aren zij niet in grootte.
Ito. moderne park Zorgvliet heali toal
wat villa's zien verrijzen, jnaar daar
woont nie>t in de eerste plaat» do oud®
®lo' Veel eer trekt de ultra-modeme
dom daar heen. Misschien trekken de
adellijke .geslachten z.dh meur op
plhiteland terug, omdat het loven In
steden voor hen zijn aancrekkelykho.d vrij
wel heeft iWloren. Zij spelen nle'. meer
die rol in besturen voe land c-n stad. Zij
hebben niet moer dat aanrien on hunne
voornaamste bezigheid het beoefenen van
da htentrophie van allerlei vormen, wordt
nauwelijAS meer als een deugd erkend
Vroeger groepeerden zij zich om bet Hof
en leefden zij in het gouden zonlicht dat
zan do Kroon af straalde. Ma^r ook dit te
voorbij. Hel TM is geen iatjgre.rcnd deel
mjer van de residentie, het gast ver.or<*n
in do groote massa en dus is ooit die
aardigheid er af. Dan bleef er nog bet
leger, «Lat door zijn vete goud en vele
s.erren een bekoring had- Ook dat te *i-
gaioopan, -ook daar is het genoegen af.
Een zeer giroot deel van he; Ned-rlaiul-
sche voiik ziet het leger met een oog aan
xn de tijd dat een mooi uitgedoeip. «abel-
rommelende oavalerie-a'ttcier een attractie
wae, te «1 teng voorbij. Zoo blij ft er new
anders over dan maar rustig terug te trek
ken naar het platteland waar do „heer"
nonj tets meer a&nzien heeft dan in de
stad.
