istallafe. Co. ettsn orten ii Turion. rz ze. ’/ai\ 552. - BOUDA. R.ION, NA DEN OORLOG w* Maandag 2 December 1018. No. 1«8W 57e Jaargang. Feuilleton. 1. orradig e collectie iTZIQ, Deor duisternis tot licht. ®pa. ^rk.d.TreTrteax'ti.e'blsucS. G-ou-cL®. ezi. Oxxxstxelbctexi.. "“’T” behalve zon- en feestdagen. VERSCHIJNT DAGELUKS Barpau: MARKT 31, GOUDA. hl Administratie» Telef. Intaro. 82. )RDEN w» knw giwm jnna— de Vereenigde Staten ESCHIKKINO, J. p echoouate Twee stoomschepen nrrolol.) •*- signolrs on Cos- is de nieuwste oor Dames en 3315 50 [ENDEWEG 24. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 1.44, tike regel maar 0.44. Qp tie voorpagina 60 booger. schen V'. met vruchten. 4150 100 „Nu, dan zal Ik mijnge- i als Ik een Hauwtje COUDA. «H )ENEN 40 I- Nlcolaas. Het ie niet goed op de besprekingen voor wit te loopen. Maar hier en daar hoort men af an toe eens wat over de uneeningen in de verschillende landen. Bet belang van een rechtvaardige oplos sing van het koloniale vraagstuk tot ver- nujdMg van latere conflicten, wordt thans I ook in de Italiaanadhe pers besproken. De „Avanti” is van meemng, dat tengevolge van het verdringen der Duitachers uit hun koloniën, later dit krachtige en voor ex. paaaie vatbare volk wederom aal trachten zich ruimte te verschaffen, desnoods door Naar het DuMech van VOM HORST BODEMS®. bewerkt door WMBBLINK-VAN ROHBUM. (Nadrek vecbedaa.) De reb van Wilson heeft heel wat voeten in de aarde. Zal Wilson vraagt men zich af voor hy morgen vertrekt het congres en de open, bare meening meer bijzonderheden vertel len en een duidelijker inzicht geven in zijn program dan tot dusver is gebeurd? Zal hjj voldoen aan het verlangen van de meerder heid in den Senaat en omtrent de uitoefe ning van de uitvoerende macht tijdens zijn afwezigheid d<e leiders van de twee politie ke partijen in vertrouwen nemen? Zal hij de republikeinen en den Senaat erkennen in de keuze van de delegatie die hjj mee. neemt naar de vredesconferentie? Zelfs Wilson's vrienden erkennen dat htf sedert de verkiezingen veel invloed heeft verloren. De verkiezingen hebben bewezen dat de democraten zich niet konden veroor loven van hun oorlogspolitiek een partij- zaak te maken. Toch ie Wilson ook nadien voortgegaan er niet alleep een partijzaak, maar eep persoonlijke zaak van te maker». Zijn besluit om naar Parijs te gaan wordt afgekeurd als een ongewenachte verzwak king der regeering in een kritieken tijd en als een persoonlijk waagstuk, waarvan WH. son zich had moeten onthouden. De achterhoudendheid van de president jegens de leiders van het Congres over »jjn vredasprogram maakt ook een ongumetlgeu indruk en niet alleen in politieke kringen. De republikeinen dreigen verdn«en, waaraan Wilson’s inzichten over de volken bond, vrijheid ter ree en andere dingen, waaromtrent «U met hem van meaning ver. schillen, ten grondslag liggen, te zullen verwerpen, tenzij de president tevoren over leg met hen pleegt en erkent dat de Senaat het recht heeft geraadpleegd te worden. De meerderheid van s(jn vrienden hopen, dat de president voor zijn vertrek Iets tal doen om deze ontstemming te doen beda ren. Die hoop zal worden vervuld, want van middag, bij de opening van de nieuwe zit. ting van het Congres, zal president Wilton het woord voeren, in plaats van s<jn prosi- denteele boodschap op den tweeden uag uit te spreken. Het reizen ren de leidende staatslieden heeft een aanvang genomen. Clemenceau, Foch, Orlando en Sonnino zyn. Zondag even voor den middag te Do ver geland. Zij hadden op reis zeer ruw weer gehad. Met den koninklijken trein ver trokken zij naar Londen. De ontvangst, welke hen daar bereid wend, was buitengewoon geestdriftig. De zware regenbuien van ’s morgens waren enkele uren voor de aankomst der gasten opgehouden. Langs den geheelen weg, dien de stoet nam, stonden troepen opgesteld. Ondanks hst ongunstige weer en het lastige' uur het etensklokje voor de Londcnaare waren er veel menechen opgekomen ore de gasten te begroeten, De aanblik van C—-- drukwekkend. Over de gaheele lengte vat het perron waren purperen tapijten ge spreid, terwijl alle palen met geallieerde vlaggen getooid waren. Tegenover de plaats, waar de trein stopte, was een. groote open ruimte, aan twee kan ten omgeven door een eerowacht en een mu. ziekkorps, dat volksliederen speelde. Om twee uur hqd zich een groot, aan zienlijk gezelschap verzameld. Behalve de voornaamste leger- en vloot-officieren in fgroot tenue was bijna het geheele kabinet aanwezig, alsmede <te Italiaansche gezant en het personeel der legatie, gevolgd door Cambon en het pensonee' der Fransche la. gatie, terwijl de uniformen der Fransche, Italiaansche militaire en maritieme missies het kleurenspel verlevendigden. Lloyd George werd toegejuicht, toen hy met Bonar Law het perron opkwam en een gesprek aanknoopte met Cambon. Onder de andere ministers waren sir Eric Geddes, lord Reading, lord Milner, Austen Cham berlain, Walter Lang, Churchill en Curzon. Even voor twee verscheen de hertog van Connaught Vijf minuten later kwam de trein, die met GOUDSCHE COURANT Redactie i Telef. Interc. 545. Da Entente an Duitschland. - De bedoelingen wan Faoh. - Da OuitMhe kdloniSn. De verteganwoor- digera der geattieerdea ta i-onden. - De rate wan Wileon. - Da wagenatilatamdswoerwaai-den in uit- woering. Nieuwe eisohen. - Rechtspraak door de neutralen niet gawensoht. - Wienienegro wordt Servisch gebied.- H4t hoofd wan den keizer geiiaeM. MW OVUBMSHT. het onderhandden der geallieerden met Liebknecht in aanmerking, vooropgesteld dat hjj bjj een op ordeUjke wyoe plaats heb bende verkiezing van afgevaardigden een volksmeerderheid achter zich heeft, waar mee hij een op dien volkswil gegrondveste regeering vormen kan. Het is noodzakelijk, dat op dit punt alle nadruk gelegd wordt, daar men in zekere kringen den schijn wil wekken, dat de geallieerden niet met de socialisten -willen onderhandelen. Deze be wering is een boosaardige verdraaiing vap de feiten. Het standpunt van de geallieer den laat zich in den volgenden zin samen vatten: de geallieerden willen niet met een kleine groep of met een kleine kliek regeru ten onderhandelen, onverschillig of het de Hohfflzollerns zijn, Liebknecht of Luden dorff. De Duitsche regeering is begonnen, een bepaling van het wapen-stitoteiKte-vwrdrag uit te voeren, waartegen luidruchtig heeft geprotesteerd: de eerste wagons zijn inderdaad b(j de Franeeh» grens aangeko men. Het Duitsche ministerie van buitenland, ache zaken heeft uit Mühlhausen vernomen, dat de Fransche aanvoering 20 dezer «eni ge met name genoemde hoog» ambtenaren in dat district gedwongen heeft hun ambt neer te leggen. Een Franschman aanvaard de het bestuur over district en politie. Dit optreden is in strijd met wat de bezeting ABONNBMBNTSPBIJS: „r kir»r|ul 2—, «r waak U a<«t, mat ZaaAaf^lad par kwartaal f 2J0, par waak 22 «mt,a>veml waar da baurpac par loopar maohladt. Franc, par prat per kwartaal 2.S0, tort Zaadaiaklad 3.41). Abannamratau worden dafeltjla. aancenwnan aan au BureauMARKT 11, GOUDA. b(| oua afroten, dan boekhandel ro da poatkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den becorgkring) 1—5 regels 1.05, elke regel meer p.80. Van buiten Gouda «n den bezorgkring: 1—5 regels 130, elke regel meer 0.25. Advertentiëa ven publieks vermakelijk heden 12H cent per regel. Het Berl. TagebL ziet de toekony# som ber in en zegt: In kringen, die men als goed ingelicht kan beschouwen, -wordt de indruk sterker dat Foch van plan is, den wapenstilstand af te breken en de vijandelijkheden tegen een niet meer aanwezig leger te hervatten. Men wijst op bepaalde nieuwe feiten, waar, ijit dit voornemen duidelijk zou blijken. Het heele optreden van Foch rechtvaardigt de Onderstelling, dat hij een voorwendsel zoekt om den oorlog voort te zetten. In elk geval zal het Duitsche volk goed doen om met zulke mogelijkheden rekening te houden. „Alsof je dat niet van het eerste oogen- blik af hebt gedaan.*' „O, ik wil hH nog veel meer doen!" Hij klemde de lippen op elkaar en zweeg. Het wae een varHchting. dat juist hot ontbijt werd binneagvbnwtit. „Binnen tien minutes draalt hot schip bij, ba.-on!” HIJ begreep het, kalkte, en drukte des attentea man esn flink» fooi fn d» hand. In de beide kajuiten er naMt pakten Wilhelm en de kamenier de koffers. 'Kort daarna werkten de «saoMner ter^p- zamer, de sirene zond een lange gillen- du Unit het land in, enkele oogenhdikkm later draaide de „Erna Wönnan” bij. Joachim stond op. „Nu komt hat dL «clieid nwnen van drae planken 1“ Grote had zijn jas al aangegeven en hield die voor haar man op. „Trek nu daarover je overjas aan! Zool..., Nu bom de <kte otul" Grete keek Mg even and naar d»kof. fers »n daarna gingen B(j het dek op. „Hoe wondervoH" Sleede weer jubelde Grote het uit Haar man hield haar lachend bij de hand »a Onlangs wezen wjj erop dat, blijkens ver- /Böhillende uitlatingen van Entente-staate- lieden de geallieerden de tegenwoordige Duitsche regeering niet bevoegd tot het onderhandelen over vrede verklaart. ibam vu’ten, zoo word? u' Washing ton vfcrnj..»»n, sedert eenizeii ttI'IM ra- rlng-n <,e.4»vd tussehen getV’ieerden sn de V. S. cvei de stebilitet vun de tegen. WDixiige Duitsche regeennj. Er rordt aan een nnu» gewerkt, die de tnvering der ge allieerden in deze quaestie uitdrukt. Deze «ou in de eerstvolgende dagen gereed zijn voor verzending en aan de Duitsche regea- ring worden overhandigd door de neutra len, dde de belangen van Duitschland ven. tegenwoordige^. ten. onderhandelen, De nota zal in ondubbelzinniger vorm verklaren, dat de geallieerden zul. len weigeren vredesonderhanr delingen met onverantwoor delijke en niet op ordelijke wjjze samen gestelde autoriteiten te voeren. De door admiraal Beatty en maarschalk Foch aangenomen houding is de uitdruk king van het standpunt der geallieerden; met andere woorden, zoowel Foch als Beat, ty hebben in directe opdracht van de ge allieerden gehandeld, toen zij weigerden» I met de arsolraden te onderhandelen. In deze kwestie ztfn de geallieerden het vol. komen eens. Er wordt echter op gewezen dat de ge allieerden natuurlijk wel met de arsolraden zullen onderhandelen, als zjj op ordelijke wijze door het Duitsche volk gekozen wor den. Zy willen in het bijzonder niet met autoriteiten te doen hebben, wier macht niet op den volkswil gegrond is. Als de arsol raden thans verklaren dat z(j de juiste ver tegenwoordiging van het Duitsche volk zijn, dan kan men antwoorden, dat keizer Wil helm dat ook van zich zelf beweerde. De geallieerden hébben niet tegen een socialis tische regeering, ay zijn volkomen bereid daarmee te onderhandelen, onder volwaar de, dat de nieuwe regeering ondubbelzinnig op den volkswil gegrond ie. In den zin van deze opvatting wordt ook Gewon» advertenties ea ingMMod«n n»»ded»»ling»n bjj contract tot «Mr forMfo- eeerden prik Groote lettere «n raadea wordsn berekend naar plaatsruimte. Adrertentidn kunnea worden Ingeeoudm door frieeiteeoiminet van Dotted» Boekhan delaren, Advortentiabureaux en onze Agenten. Namens het Witte Hui» wordt bdtend gemaakt, dat de afgevaardigden van d» Vereenigde Staten ter vredreconfeaentie jvaarechUnljjk zullen sfjn d» president s»lf» de «taateeecretari» Henry White, Edward M. House en generaal Tasker Bliee. Er werd verder medegedeeld, dat het niet mo gelijk was geweest, d» benoeming van d»M regeering eerder med» te dealen, omdat nog dezer dagen beraadslaagd I» ever het aan tal afgevaardigden, dat de voornaamste oorlogvoerenden zullen zenden. De hoeren House en Blfoe bevinden «ich reed» te Pa. rijs en de ander» leden vertrekken do vol gend» week, vergezeld van een groot aan tel secretarissen, juridische en andere me dewerkers, waaronder 4 professoren van d» Harward- «n 2 van de Yale universiteiL Van de hoofdvertegenwoordSgers, die ter conferentie aanwezig zullen zjjn is de hoer Henry White een republikein, d.w®. van tegenovergestelde gevoelens als de preei. dent der Ver. Staten. Dedhalve zullen d» vredesafgevaardigden de twee groote poli tieke commissies van de Vereenigd» Staten vertegenwoordigen. Framche vlaggen versierd was, het station binnen en Foch stapte uit, hartelljk begroet door den hertog van Connaught en Llpyd George. Foch eeheen diep geroerd, toen de muziek de Marseillaise insette en het gejuich van de menigte buiten tot het perron doordrong. Foah on de hertog van Counaught inspec teerden onmiddellijk de eerewacht. Enkele minuten werd er een algemeene receptie gehouden, waarvan Clemenceau, Orlando en Sonnino het centrum vormden. Daarna stapten Foch en de hertog van Conaaught in het e»rete rijtuig, Clemea- ceau en Lloyd George in het tweede en Or. lando, Sonnino en Bonar Law in het derd0. Een luad gejuich steeg uit de menigte op, terwjjl de klokken luidden. Achter de troepen, die het geweer pro. senteerden, stonden de menschen in twintig tot dertig rijen geschaard. Het was stellig de grootste menigte, die men ooit te Lon den bijeen heeft geaien. Overal wuifde men met vlaggen. Van alle kanten hoorde men hoera’s en bravo-geroep. In het gebouw waar Foch verbljjf houdt, had zich een voornaam gezelschap verza meld. Toen de maarschalk binnentrad bood een klein meisje, dat de Franeche driekleur droeg, bloemen aan. Later verscheen Foch op het balkon, waarna de menigte kreten aanhief: W(j willen een rede. De maarschalk voldeed echter niet aan het verzoek en trok zich terug. Voor het Franeche gezantschap juichte een groote menigte, toen Cambon Clemen. «ep, ontving. Charing Cross was in- 11) De rijknecht kwam reeds terug. „Geef bier, mijn looi zou ik niet graag niisloopou." In de vestibule overhandigde bij brief en bouquet. „Ach, wat attent!” z»i Joachim te*zijn vrouw. Glimlachend opende zij den brief, las hem door eji reikte hem daarna aanhaar man. Hij behelsde maar weinige regels. „Gaanhte nicht!" „Een hartelljk „geluk" op dezen ver ren tocht on den besten Joachim ai het denkbare gofcde „Ww-eow Blottetedt" Toen de automobiel op Süderlohe aan reed, schrikte Joaohim plotseling op. «Je hebt de prachtige rozen vanWus- •ew laten liggen!" Kalm zag zij haar man !n de oogen, logde haar hand op de zijne. „Met opzet! Zij hebben hun doel bereikt!!’ Zij zaten nog hand In hand, toen de automobiel het Süderloijer landgoed af reed. De oéhteDdBchaDMring kondigde zich aan door een Irteeh briesje. In het Ootte» kroop langzaam een violette streep om hoog. iDe „Erna Wötrman" doorkliefde het het water, rustig en gelijkmatig stampten de machines. Met eenige officieren van de koloniale troepen stond Grete Blott- etedt op het voordek. „Nu zult u dadelijk een wondervol schouwspel zien, baronee," zeide eender viei heeran, kapitein Mamrolh. „Ik ban een oude Afrikaner, heb heel wat schoon» gezien, maar het gezicht ate de Pica Ruido uit de watermassa op rijst» dat ie het meest grootse he! Het Is te hopen, dat hij reeds een wit te muts draagt Dub is het tooneel be. tooverend schoon „Dan spijt bet mij, dat mijn man al die pracht niet kan bewonderen Vat moest men daarop antwoorden? Men keek slechts nog opmerkzamer naar de violette streep. Juist begon het op het dek levendig te worden. Mamroth stelde voor den kapitein op zijn commandobrug een bezoek te bren gen Indien u het hem verzoekt, barones, zal hij ons zeker toeetaan daar boven te staan, want de drukte hier - en het gebabbel 1" Grete lachte „N« luk beproeven! En toop....’’ „Dat is buitengesloten! viel een jonge luitenant haar In de rede. Nu lachten allo vijf. De jonge ofiicier had gelijk. De kapitein gaf dadelijk toestemming en nu stonden zij bovoa en zajgen naar het wonderbare scbouwepel va® een zonsop gang In volle zee op deze breedte. Reeds verheugde rich over kaar verrekking. Twee stoomschepen kwamen op hei schip aan, roribooten nadarden, d» forit- tenden rehreeuwdsu, zwaetden met flee- wijn» «ijdec doeken »n mandje» king. Weuscht u mijn verrekijker, ba ronet» - Glrris tegen <te hellingen van de Ruivo, die witte vlekken, dat zijnde villa's der kurgasten, en een der schoon ste heeft uw echtgenoot gehuurd." „Kenit u dan de villa Esmeralda?" „Zeker, re behoort aan een Duitechen. prii», die eens groote plannen met Ma deira had.” lkEn u neen mij teld! pruilde zij. een nieuwen oorlog, zoadra het «(jn krach ten terug beeft gekregen. Geheel anders was het oordeel van King, de Engelsche minister van koloniön, die in een rede te Bristol veritiaande: Als lid van bet comité, dat door den premier ingeetdd is om de vredeavoowauden te beetude»- ren, kan ik zeggen, dat men er niet bang voor behoeft te zyn, dat Groot-Brittanië «n zijn bondgenooten «moedig toegeeflijk t«. gen over Duitschland «uilen zijn. Over de Duitsche kolonibn zeide de mi nister; Ofschoon wü geen territoriale ex pansie verlangen, is er toch geen andere oplossing van het vraagstuk, die in het be lang der inboorlingen zou zijn. Dat wil natuurlijk zeggen dat Engeland of de geallieerden de koloniën zullen hou den. Natuurlijk enkel en alleen „in H be lang van de inbooElingen."- 1KEn u heek mij daar niete van ver- - JT-— -* I „Nn ik doe het ook nu niet om voor u de volle vreugd niet te bederven.’’ „Is het daar zoo mooi?" „O, zoo mooi I" Zij bracht den kijker aan haar oogen. Welke is het, toe wijs ze mij eensl" „Het i« mij ónmogelijk, barone»." Toen gal «ij den kijker aan den kapl teiu tanig- „Hoe jammert.Zij raik- te den kapitein en de officieren de band, „tot weerzien di», nu ga ik naar mijn man)* De vijf mannen keken haar na. „Trqurfg !M zei een eerste luitenant. Men ging ontbijten, de zee maakt hon gerig. Joachim zat voor het kleine venster der kej^t en keek naar de zee, toen zijn vrcfSr met Hozende wangen en stra lende oogen binnenkwam. „Was het moot, Grete?" PhraofiHg, Joachilm!’’ Zij drukte een kus op zijn voorhoofd, hij glimlachte er bij „Nu zullen we spoedig weer vasten grond onder de voeten hebben” Zij ging dicht naast ham zitten. „De uaw-jw veu T—A «ww zachte relue zeelucht zal je goed doen, daar -Rttw boven tegen de hal- I ik zal je verplegen.. sedert eeaége ochtenden wachtte Grete met anderen het uit het Oosten opdoe- laend lidbt, maar dezen morgen zou het genot dubbel heerlijk zijn. Weerlioht streek lang» het uitspansel, de violette streep kwam logger, werd hel derder, de eteiren aan het uitepaurel ver bleekten. De eerste zegevierende zonne straal wierp de duisternis geheel terug; het werd dag. „Wondervol, wondervol!,f Een fijne nevel hg over het water, een bergkegel zweefde als ritet ware to de lucht - hij droeg de witte muts. Het gelaat van kapitein Mamroth kreeg een zachte uitdrukking. „De Pieo Ruido heeft zijn kleed aangedaan!" „Praohtig, prachtig!" Crete’s handen klemden zich om de boretweriDgi, zij boog zich naar voren, verlangend namen haar oogen het beeld in zich op. „Daar rie toch eens, heeren, de groe ne streep onder de sneeuw, en hoe prach tig de muts straalt! Verrukkelijk!" De zon was onderiusschon geheel bo ven den horizon verechenen, dreef den ne vel van het water en rukte den grau wen sluier zoo lahg heen en weer, tot dat Madeira in zijn gansche schoonheid zich aan het oog vertoowto. I» dat Funchal? Die hulzen, die daar aan het water echijuen te kleven „Ja," bevestigde de kapitein. Nog een half uur, dian wanden wij ons naar de reede. De stad doet zfch op een afatand beter voor dan to. de nabijheid. Het te namelijk een vuil neet Itearu woo i

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1918 | | pagina 1