istallafe.
Co.
ettsn
orten
ii Turion.
rz
ze.
’/ai\
552. - BOUDA.
R.ION,
NA DEN OORLOG
w*
Maandag 2 December 1018.
No. 1«8W
57e Jaargang.
Feuilleton.
1.
orradig
e collectie
iTZIQ,
Deor duisternis tot licht.
®pa. ^rk.d.TreTrteax'ti.e'blsucS. G-ou-cL®. ezi. Oxxxstxelbctexi..
"“’T” behalve zon- en feestdagen.
VERSCHIJNT DAGELUKS
Barpau: MARKT 31, GOUDA.
hl
Administratie» Telef. Intaro. 82.
)RDEN
w» knw giwm jnna—
de Vereenigde Staten
ESCHIKKINO,
J. p
echoouate
Twee stoomschepen
nrrolol.)
•*-
signolrs on Cos-
is de nieuwste
oor Dames en
3315 50
[ENDEWEG 24.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 1.44, tike regel maar 0.44.
Qp tie voorpagina 60 booger.
schen V'.
met vruchten.
4150
100
„Nu, dan zal Ik mijnge-
i als Ik een Hauwtje
COUDA.
«H
)ENEN
40
I- Nlcolaas.
Het ie niet goed op de besprekingen voor
wit te loopen. Maar hier en daar hoort men
af an toe eens wat over de uneeningen in
de verschillende landen.
Bet belang van een rechtvaardige oplos
sing van het koloniale vraagstuk tot ver-
nujdMg van latere conflicten, wordt thans I
ook in de Italiaanadhe pers besproken. De
„Avanti” is van meemng, dat tengevolge
van het verdringen der Duitachers uit hun
koloniën, later dit krachtige en voor ex.
paaaie vatbare volk wederom aal trachten
zich ruimte te verschaffen, desnoods door
Naar het DuMech
van
VOM HORST BODEMS®.
bewerkt door
WMBBLINK-VAN ROHBUM.
(Nadrek vecbedaa.)
De reb van Wilson heeft heel wat voeten
in de aarde.
Zal Wilson vraagt men zich af voor
hy morgen vertrekt het congres en de open,
bare meening meer bijzonderheden vertel
len en een duidelijker inzicht geven in zijn
program dan tot dusver is gebeurd? Zal hjj
voldoen aan het verlangen van de meerder
heid in den Senaat en omtrent de uitoefe
ning van de uitvoerende macht tijdens zijn
afwezigheid d<e leiders van de twee politie
ke partijen in vertrouwen nemen? Zal hij
de republikeinen en den Senaat erkennen
in de keuze van de delegatie die hjj mee.
neemt naar de vredesconferentie?
Zelfs Wilson's vrienden erkennen dat htf
sedert de verkiezingen veel invloed heeft
verloren. De verkiezingen hebben bewezen
dat de democraten zich niet konden veroor
loven van hun oorlogspolitiek een partij-
zaak te maken. Toch ie Wilson ook nadien
voortgegaan er niet alleep een partijzaak,
maar eep persoonlijke zaak van te maker».
Zijn besluit om naar Parijs te gaan wordt
afgekeurd als een ongewenachte verzwak
king der regeering in een kritieken tijd en
als een persoonlijk waagstuk, waarvan WH.
son zich had moeten onthouden.
De achterhoudendheid van de president
jegens de leiders van het Congres over »jjn
vredasprogram maakt ook een ongumetlgeu
indruk en niet alleen in politieke kringen.
De republikeinen dreigen verdn«en,
waaraan Wilson’s inzichten over de volken
bond, vrijheid ter ree en andere dingen,
waaromtrent «U met hem van meaning ver.
schillen, ten grondslag liggen, te zullen
verwerpen, tenzij de president tevoren over
leg met hen pleegt en erkent dat de Senaat
het recht heeft geraadpleegd te worden.
De meerderheid van s(jn vrienden hopen,
dat de president voor zijn vertrek Iets tal
doen om deze ontstemming te doen beda
ren.
Die hoop zal worden vervuld, want van
middag, bij de opening van de nieuwe zit.
ting van het Congres, zal president Wilton
het woord voeren, in plaats van s<jn prosi-
denteele boodschap op den tweeden uag uit
te spreken.
Het reizen ren de leidende staatslieden
heeft een aanvang genomen.
Clemenceau, Foch, Orlando en Sonnino
zyn. Zondag even voor den middag te Do
ver geland. Zij hadden op reis zeer ruw
weer gehad. Met den koninklijken trein ver
trokken zij naar Londen.
De ontvangst, welke hen daar bereid
wend, was buitengewoon geestdriftig. De
zware regenbuien van ’s morgens waren
enkele uren voor de aankomst der gasten
opgehouden. Langs den geheelen weg, dien
de stoet nam, stonden troepen opgesteld.
Ondanks hst ongunstige weer en het lastige'
uur het etensklokje voor de Londcnaare
waren er veel menechen opgekomen ore
de gasten te begroeten,
De aanblik van C—--
drukwekkend. Over de gaheele lengte vat
het perron waren purperen tapijten ge
spreid, terwijl alle palen met geallieerde
vlaggen getooid waren.
Tegenover de plaats, waar de trein stopte,
was een. groote open ruimte, aan twee kan
ten omgeven door een eerowacht en een mu.
ziekkorps, dat volksliederen speelde.
Om twee uur hqd zich een groot, aan
zienlijk gezelschap verzameld. Behalve de
voornaamste leger- en vloot-officieren in
fgroot tenue was bijna het geheele kabinet
aanwezig, alsmede <te Italiaansche gezant
en het personeel der legatie, gevolgd door
Cambon en het pensonee' der Fransche la.
gatie, terwijl de uniformen der Fransche,
Italiaansche militaire en maritieme missies
het kleurenspel verlevendigden.
Lloyd George werd toegejuicht, toen hy
met Bonar Law het perron opkwam en een
gesprek aanknoopte met Cambon. Onder
de andere ministers waren sir Eric Geddes,
lord Reading, lord Milner, Austen Cham
berlain, Walter Lang, Churchill en Curzon.
Even voor twee verscheen de hertog van
Connaught
Vijf minuten later kwam de trein, die met
GOUDSCHE COURANT
Redactie i Telef. Interc. 545.
Da Entente an Duitschland. - De bedoelingen wan
Faoh. - Da OuitMhe kdloniSn. De verteganwoor-
digera der geattieerdea ta i-onden. - De rate wan
Wileon. - Da wagenatilatamdswoerwaai-den in uit-
woering. Nieuwe eisohen. - Rechtspraak door
de neutralen niet gawensoht. - Wienienegro wordt
Servisch gebied.- H4t hoofd wan den keizer
geiiaeM.
MW OVUBMSHT.
het onderhandden der geallieerden met
Liebknecht in aanmerking, vooropgesteld
dat hjj bjj een op ordeUjke wyoe plaats heb
bende verkiezing van afgevaardigden een
volksmeerderheid achter zich heeft, waar
mee hij een op dien volkswil gegrondveste
regeering vormen kan. Het is noodzakelijk,
dat op dit punt alle nadruk gelegd wordt,
daar men in zekere kringen den schijn wil
wekken, dat de geallieerden niet met de
socialisten -willen onderhandelen. Deze be
wering is een boosaardige verdraaiing vap
de feiten. Het standpunt van de geallieer
den laat zich in den volgenden zin samen
vatten: de geallieerden willen niet met een
kleine groep of met een kleine kliek regeru
ten onderhandelen, onverschillig of het de
Hohfflzollerns zijn, Liebknecht of Luden
dorff.
De Duitsche regeering is begonnen, een
bepaling van het wapen-stitoteiKte-vwrdrag
uit te voeren, waartegen luidruchtig
heeft geprotesteerd: de eerste wagons zijn
inderdaad b(j de Franeeh» grens aangeko
men.
Het Duitsche ministerie van buitenland,
ache zaken heeft uit Mühlhausen vernomen,
dat de Fransche aanvoering 20 dezer «eni
ge met name genoemde hoog» ambtenaren
in dat district gedwongen heeft hun ambt
neer te leggen. Een Franschman aanvaard
de het bestuur over district en politie. Dit
optreden is in strijd met wat de bezeting
ABONNBMBNTSPBIJS: „r kir»r|ul 2—, «r waak U a<«t, mat ZaaAaf^lad
par kwartaal f 2J0, par waak 22 «mt,a>veml waar da baurpac par loopar maohladt.
Franc, par prat per kwartaal 2.S0, tort Zaadaiaklad 3.41).
Abannamratau worden dafeltjla. aancenwnan aan au BureauMARKT 11, GOUDA.
b(| oua afroten, dan boekhandel ro da poatkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den becorgkring)
1—5 regels 1.05, elke regel meer p.80. Van buiten Gouda «n den bezorgkring:
1—5 regels 130, elke regel meer 0.25. Advertentiëa ven publieks vermakelijk
heden 12H cent per regel.
Het Berl. TagebL ziet de toekony# som
ber in en zegt:
In kringen, die men als goed ingelicht
kan beschouwen, -wordt de indruk sterker
dat Foch van plan is, den wapenstilstand
af te breken en de vijandelijkheden tegen
een niet meer aanwezig leger te hervatten.
Men wijst op bepaalde nieuwe feiten, waar,
ijit dit voornemen duidelijk zou blijken. Het
heele optreden van Foch rechtvaardigt de
Onderstelling, dat hij een voorwendsel zoekt
om den oorlog voort te zetten. In elk geval
zal het Duitsche volk goed doen om met
zulke mogelijkheden rekening te houden.
„Alsof je dat niet van het eerste oogen-
blik af hebt gedaan.*'
„O, ik wil hH nog veel meer doen!"
Hij klemde de lippen op elkaar en
zweeg. Het wae een varHchting. dat juist
hot ontbijt werd binneagvbnwtit.
„Binnen tien minutes draalt hot schip
bij, ba.-on!”
HIJ begreep het, kalkte, en drukte des
attentea man esn flink» fooi fn d» hand.
In de beide kajuiten er naMt pakten
Wilhelm en de kamenier de koffers.
'Kort daarna werkten de «saoMner ter^p-
zamer, de sirene zond een lange gillen-
du Unit het land in, enkele oogenhdikkm
later draaide de „Erna Wönnan” bij.
Joachim stond op. „Nu komt hat dL
«clieid nwnen van drae planken 1“
Grote had zijn jas al aangegeven en
hield die voor haar man op. „Trek nu
daarover je overjas aan! Zool..., Nu bom
de <kte otul"
Grete keek Mg even and naar d»kof.
fers »n daarna gingen B(j het dek op.
„Hoe wondervoH"
Sleede weer jubelde Grote het uit Haar
man hield haar lachend bij de hand »a
Onlangs wezen wjj erop dat, blijkens ver-
/Böhillende uitlatingen van Entente-staate-
lieden de geallieerden de tegenwoordige
Duitsche regeering niet bevoegd tot het
onderhandelen over vrede verklaart.
ibam vu’ten, zoo word? u' Washing
ton vfcrnj..»»n, sedert eenizeii ttI'IM ra-
rlng-n <,e.4»vd tussehen getV’ieerden sn
de V. S. cvei de stebilitet vun de tegen.
WDixiige Duitsche regeennj. Er rordt aan
een nnu» gewerkt, die de tnvering der ge
allieerden in deze quaestie uitdrukt. Deze
«ou in de eerstvolgende dagen gereed zijn
voor verzending en aan de Duitsche regea-
ring worden overhandigd door de neutra
len, dde de belangen van Duitschland ven.
tegenwoordige^. ten. onderhandelen,
De nota zal in ondubbelzinniger vorm
verklaren, dat de geallieerden zul.
len weigeren vredesonderhanr
delingen met onverantwoor
delijke en niet op ordelijke wjjze samen
gestelde autoriteiten te voeren.
De door admiraal Beatty en maarschalk
Foch aangenomen houding is de uitdruk
king van het standpunt der geallieerden;
met andere woorden, zoowel Foch als Beat,
ty hebben in directe opdracht van de ge
allieerden gehandeld, toen zij weigerden»
I met de arsolraden te onderhandelen. In
deze kwestie ztfn de geallieerden het vol.
komen eens.
Er wordt echter op gewezen dat de ge
allieerden natuurlijk wel met de arsolraden
zullen onderhandelen, als zjj op ordelijke
wijze door het Duitsche volk gekozen wor
den. Zy willen in het bijzonder niet met
autoriteiten te doen hebben, wier macht niet
op den volkswil gegrond is. Als de arsol
raden thans verklaren dat z(j de juiste ver
tegenwoordiging van het Duitsche volk zijn,
dan kan men antwoorden, dat keizer Wil
helm dat ook van zich zelf beweerde. De
geallieerden hébben niet tegen een socialis
tische regeering, ay zijn volkomen bereid
daarmee te onderhandelen, onder volwaar
de, dat de nieuwe regeering ondubbelzinnig
op den volkswil gegrond ie.
In den zin van deze opvatting wordt ook
Gewon» advertenties ea ingMMod«n n»»ded»»ling»n bjj contract tot «Mr forMfo-
eeerden prik Groote lettere «n raadea wordsn berekend naar plaatsruimte.
Adrertentidn kunnea worden Ingeeoudm door frieeiteeoiminet van Dotted» Boekhan
delaren, Advortentiabureaux en onze Agenten.
Namens het Witte Hui» wordt bdtend
gemaakt, dat de afgevaardigden van d»
Vereenigde Staten ter vredreconfeaentie
jvaarechUnljjk zullen sfjn d» president s»lf»
de «taateeecretari» Henry White, Edward
M. House en generaal Tasker Bliee. Er
werd verder medegedeeld, dat het niet mo
gelijk was geweest, d» benoeming van d»M
regeering eerder med» te dealen, omdat nog
dezer dagen beraadslaagd I» ever het aan
tal afgevaardigden, dat de voornaamste
oorlogvoerenden zullen zenden. De hoeren
House en Blfoe bevinden «ich reed» te Pa.
rijs en de ander» leden vertrekken do vol
gend» week, vergezeld van een groot aan
tel secretarissen, juridische en andere me
dewerkers, waaronder 4 professoren van d»
Harward- «n 2 van de Yale universiteiL
Van de hoofdvertegenwoordSgers, die ter
conferentie aanwezig zullen zjjn is de hoer
Henry White een republikein, d.w®. van
tegenovergestelde gevoelens als de preei.
dent der Ver. Staten. Dedhalve zullen d»
vredesafgevaardigden de twee groote poli
tieke commissies van de Vereenigd» Staten
vertegenwoordigen.
Framche vlaggen versierd was, het station
binnen en Foch stapte uit, hartelljk begroet
door den hertog van Connaught en Llpyd
George.
Foch eeheen diep geroerd, toen de muziek
de Marseillaise insette en het gejuich van
de menigte buiten tot het perron doordrong.
Foah on de hertog van Counaught inspec
teerden onmiddellijk de eerewacht. Enkele
minuten werd er een algemeene receptie
gehouden, waarvan Clemenceau, Orlando en
Sonnino het centrum vormden.
Daarna stapten Foch en de hertog van
Conaaught in het e»rete rijtuig, Clemea-
ceau en Lloyd George in het tweede en Or.
lando, Sonnino en Bonar Law in het derd0.
Een luad gejuich steeg uit de menigte
op, terwjjl de klokken luidden.
Achter de troepen, die het geweer pro.
senteerden, stonden de menschen in twintig
tot dertig rijen geschaard. Het was stellig
de grootste menigte, die men ooit te Lon
den bijeen heeft geaien. Overal wuifde men
met vlaggen. Van alle kanten hoorde men
hoera’s en bravo-geroep.
In het gebouw waar Foch verbljjf houdt,
had zich een voornaam gezelschap verza
meld. Toen de maarschalk binnentrad bood
een klein meisje, dat de Franeche driekleur
droeg, bloemen aan.
Later verscheen Foch op het balkon,
waarna de menigte kreten aanhief: W(j
willen een rede. De maarschalk voldeed
echter niet aan het verzoek en trok zich
terug.
Voor het Franeche gezantschap juichte
een groote menigte, toen Cambon Clemen.
«ep, ontving.
Charing Cross was in-
11)
De rijknecht kwam reeds terug.
„Geef bier, mijn looi zou ik niet graag
niisloopou."
In de vestibule overhandigde bij brief
en bouquet.
„Ach, wat attent!” z»i Joachim te*zijn
vrouw.
Glimlachend opende zij den brief, las
hem door eji reikte hem daarna aanhaar
man. Hij behelsde maar weinige regels.
„Gaanhte nicht!"
„Een hartelljk „geluk" op dezen ver
ren tocht on den besten Joachim ai het
denkbare gofcde
„Ww-eow Blottetedt"
Toen de automobiel op Süderlohe aan
reed, schrikte Joaohim plotseling op.
«Je hebt de prachtige rozen vanWus-
•ew laten liggen!"
Kalm zag zij haar man !n de oogen,
logde haar hand op de zijne. „Met opzet!
Zij hebben hun doel bereikt!!’
Zij zaten nog hand In hand, toen de
automobiel het Süderloijer landgoed af reed.
De oéhteDdBchaDMring kondigde zich aan
door een Irteeh briesje. In het Ootte»
kroop langzaam een violette streep om
hoog. iDe „Erna Wötrman" doorkliefde het
het water, rustig en gelijkmatig stampten
de machines. Met eenige officieren van
de koloniale troepen stond Grete Blott-
etedt op het voordek.
„Nu zult u dadelijk een wondervol
schouwspel zien, baronee," zeide eender
viei heeran, kapitein Mamrolh.
„Ik ban een oude Afrikaner, heb heel
wat schoon» gezien, maar het gezicht ate
de Pica Ruido uit de watermassa op
rijst» dat ie het meest grootse he!
Het Is te hopen, dat hij reeds een wit
te muts draagt Dub is het tooneel be.
tooverend schoon
„Dan spijt bet mij, dat mijn man al
die pracht niet kan bewonderen
Vat moest men daarop antwoorden? Men
keek slechts nog opmerkzamer naar de
violette streep.
Juist begon het op het dek levendig
te worden.
Mamroth stelde voor den kapitein op
zijn commandobrug een bezoek te bren
gen
Indien u het hem verzoekt, barones,
zal hij ons zeker toeetaan daar boven
te staan, want de drukte hier - en het
gebabbel 1"
Grete lachte „N«
luk beproeven! En
toop....’’
„Dat is buitengesloten! viel een jonge
luitenant haar In de rede. Nu lachten
allo vijf. De jonge ofiicier had gelijk.
De kapitein gaf dadelijk toestemming en
nu stonden zij bovoa en zajgen naar het
wonderbare scbouwepel va® een zonsop
gang In volle zee op deze breedte. Reeds
verheugde rich over kaar verrekking.
Twee stoomschepen kwamen op hei
schip aan, roribooten nadarden, d» forit-
tenden rehreeuwdsu, zwaetden met flee-
wijn» «ijdec doeken »n mandje»
king. Weuscht u mijn verrekijker, ba
ronet» - Glrris tegen <te hellingen van
de Ruivo, die witte vlekken, dat zijnde
villa's der kurgasten, en een der schoon
ste heeft uw echtgenoot gehuurd."
„Kenit u dan de villa Esmeralda?"
„Zeker, re behoort aan een Duitechen.
prii», die eens groote plannen met Ma
deira had.”
lkEn u neen mij
teld! pruilde zij.
een nieuwen oorlog, zoadra het «(jn krach
ten terug beeft gekregen.
Geheel anders was het oordeel van King,
de Engelsche minister van koloniön, die in
een rede te Bristol veritiaande: Als lid van
bet comité, dat door den premier ingeetdd
is om de vredeavoowauden te beetude»-
ren, kan ik zeggen, dat men er niet bang
voor behoeft te zyn, dat Groot-Brittanië «n
zijn bondgenooten «moedig toegeeflijk t«.
gen over Duitschland «uilen zijn.
Over de Duitsche kolonibn zeide de mi
nister; Ofschoon wü geen territoriale ex
pansie verlangen, is er toch geen andere
oplossing van het vraagstuk, die in het be
lang der inboorlingen zou zijn.
Dat wil natuurlijk zeggen dat Engeland
of de geallieerden de koloniën zullen hou
den. Natuurlijk enkel en alleen „in H be
lang van de inbooElingen."-
1KEn u heek mij daar niete van ver-
- JT-— -* I
„Nn ik doe het ook nu niet om voor
u de volle vreugd niet te bederven.’’
„Is het daar zoo mooi?"
„O, zoo mooi I"
Zij bracht den kijker aan haar oogen.
Welke is het, toe wijs ze mij eensl"
„Het i« mij ónmogelijk, barone»."
Toen gal «ij den kijker aan den kapl
teiu tanig- „Hoe jammert.Zij raik-
te den kapitein en de officieren de band,
„tot weerzien di», nu ga ik naar mijn
man)*
De vijf mannen keken haar na.
„Trqurfg !M zei een eerste luitenant.
Men ging ontbijten, de zee maakt hon
gerig.
Joachim zat voor het kleine venster
der kej^t en keek naar de zee, toen
zijn vrcfSr met Hozende wangen en stra
lende oogen binnenkwam.
„Was het moot, Grete?"
PhraofiHg, Joachilm!’’
Zij drukte een kus op zijn voorhoofd,
hij glimlachte er bij
„Nu zullen we spoedig weer vasten
grond onder de voeten hebben”
Zij ging dicht naast ham zitten. „De
uaw-jw veu T—A «ww zachte relue zeelucht zal je goed doen,
daar -Rttw boven tegen de hal- I ik zal je verplegen..
sedert eeaége ochtenden wachtte Grete
met anderen het uit het Oosten opdoe-
laend lidbt, maar dezen morgen zou het
genot dubbel heerlijk zijn.
Weerlioht streek lang» het uitspansel, de
violette streep kwam logger, werd hel
derder, de eteiren aan het uitepaurel ver
bleekten. De eerste zegevierende zonne
straal wierp de duisternis geheel terug;
het werd dag.
„Wondervol, wondervol!,f
Een fijne nevel hg over het water, een
bergkegel zweefde als ritet ware to de
lucht - hij droeg de witte muts.
Het gelaat van kapitein Mamroth kreeg
een zachte uitdrukking.
„De Pieo Ruido heeft zijn
kleed aangedaan!"
„Praohtig, prachtig!"
Crete’s handen klemden zich om de
boretweriDgi, zij boog zich naar voren,
verlangend namen haar oogen het beeld
in zich op.
„Daar rie toch eens, heeren, de groe
ne streep onder de sneeuw, en hoe prach
tig de muts straalt! Verrukkelijk!"
De zon was onderiusschon geheel bo
ven den horizon verechenen, dreef den ne
vel van het water en rukte den grau
wen sluier zoo lahg heen en weer, tot
dat Madeira in zijn gansche schoonheid
zich aan het oog vertoowto.
I» dat Funchal? Die hulzen, die daar
aan het water echijuen te kleven
„Ja," bevestigde de kapitein. Nog een
half uur, dian wanden wij ons naar de
reede. De stad doet zfch op een afatand
beter voor dan to. de nabijheid.
Het te namelijk een vuil neet Itearu
woo i