‘I
tstenl'l
ert
ui 1 Zn
DE OORLOG.
Vrijdag 25 October IWIN
57e Jaargang.
No. 13834
r
Feuilleton.
J
J
IONE MARCH,
laar tot lebetsah
ton
nSTieAX-ws- en. ^^d.rrerteetxtie’bleLci voor Csro-ixd-eu en.
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
1
Bureau: MARKT^31, GOUDA.
en
NOSE,
utn in vacuo
iddel tegen
Zenuwzwakte
uiver plantaardig
lijk veraterkings-
en herstellenden,
icgepast bij bloed-
ipijn en zenuw-
lers, bij klierach-
'ellenden van ty-
alle die gevallen
Ivorming geleden
jk en geleidelijk,
bijwerking. De
middel voor alle
g en algemeene
R
der
Gemeente
Adminiatratie Telef. Inters. 82.
I
DA.
Schouwburg. „De
Schouwburg. Lief-
naar
uur. Ls-
lerstaodscommfarfe
i vrenoegen,
Ludbouw- i
(Bortt nmM.t
lijknuü*» gug or«r d. mooie gehorte
I
Advertontièn kunnen worden ingezonden door tusochenkomst ran soiled* Boekhan
delaren, Advertentiebureau» en onze Agenten.
go-
van
i
b e.
een
w a-
>18.
ter voornoelnd,
J. M!IJ9.
d e
rij-
ebruikiaanwijzing
fl. 24.—.
rtheker» en Dro-
3675 35
>rd”. 8^ u. Goud-
Voordracht H. A.
o. One Genoegen,
weg
be-
a voor jo.gel.i
20
rukiwrij
X», - ftOUDA.
die
boog
BN.
iilioiUliiMlF
m. TlIJSN
en Sajethons.
Ml het LEVEN8-
bericht hiermede,
eren voor sajefr-
28 October e.k.
>eten zijn terug-
welke pa 28
jen, kunnen niet
orden genomen.
18.
steur voornoemd,
GILLISSEN.
B. R. OLOCMTT.
vertaak! deer
VMBSLIKX-VAB BONUM.
(Mn*
10K
mpia."
jbouw Bouw- en
uur. Vergadering
Arbeid voor de
dan zelfs de
den Rjjksdag
lifIHMHE COURANT.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1—4 regels ƒ1.85, elke regal meer ƒ0.40.
Op de voorpagina 50 hooger.
P"
Gewone advertentiën en ingezonden mededeeliagen bij contract tot sear geredu-
ceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Weathaven Algem.
touda en Omstr."
Bescherming van
i door Beetuurs-
ABONNSMENTSPRIJS: per kwartaal 2.—, per week 15 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per poet per kwartaal 2.50, met Zondagsblad 3.40.
AbonnemtoWBr worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bjj onze agenten, d» boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels 1.05, elke regel moer 0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 140, elke regel meer 0.25. Advertentiën van publieke vermakelijk
heden 12% cent per regel.
Co.,
Den Haag.
>ps, Wijdstraat 29,
Zetten.
kennis
wik el te leveren
melkelij terijen of
üe melk voor di-
i voor zoover deze
in bedrijven van
ie in hun bedrijf
lei 1918 niet aan
n afiev erden.
rnedk af te leve-
>n, melkslijterijen
n, (1de melk yoor
ren voor zoover
van zuivelfabrie-
kproducten, alsme-
wanneej de tota.
ilke op deze wijze
t afgeleverd, gtroo-
eid melk, die op
tetip van 1917 aan
ehtingen, melkslij -
veeden afgeleverd,
ling onder sub 1
asaïng, indien deze
van het karn ver
worden geleverd
als sub 1 en 3
Redactie) Telef. Intero. 545.
Da beslissing van Wilson. - Een duidelijke wenk.
De Ëngelsche bladen. - De Rijksdag. - Polen
en Elzns>Lothnringen. - Het Hoerenhuis.
Een wapenstilstand voor Turkije 1
ONS OVERZICHT-
Het antwoord van Wilson is een kleine
beschouwing waard; het vermoeden, dat de
president van Amerika bevredigd zou zjjn
met dit antwoord, ie juist gebleken, hy zal
het voorstel tot den wapenstilstand voorleg
gen aan de geallieerden, die, waar het is
gebouwd op de 14 punten van Wilson met
den wapenstilstand ook die 14 punten aan
nemen of verwerpen. Dat is wel van we
zenlek belang.
Aan het slot van zjjn antwoord zegt Wil
son;
„Indien de regeering van de Vereenigde
Staten thans moet onderhandelen met de
militaire meesters of de monarchistische
autocraten van Duitschland, of indien het
waarschijnlijk is, dat zy daar later weer
mee te doen zal krijgen ten opzichte van de
internationale verplichtingen van het Duit,
sche rijk, dan kan de regeering van de Ver.
eenigde Staten geen vredesonderhandelin
gen toestaan, maar moet zij capitulatie
eischen. Er kan niets by worden gewonnen,
dit essentieeie punt onuitgesproken te la
ten.”
Daaruit valt te concludeeren, dat hy nu
geen capitulatie verlangt. Duitschland zal
ter vredesconferentie kunnen komen en zal
zelfs over het gemeenschappelijk program
mogen meespreken.
Dat is meer
rykskanselier
in uitzicht steld e.
Maar nu de wapenstilstand. Die moet
zoo worden ingericht, zegt Wilson, dat jul
lie geen vin kunnen verroeren. Dat is dus
wel een heel eigenaardige wapenstilstand.
Misschien kan nu, uit het slot dat wij van
de rede gaven, nog iets anders worden gele
zen, en wel dit: wanneer de oude macht
hebbers nu eens heelemaal weg waren, be
hoefden we zulke zware eischen niét te
stellen, maar we vertrouwen jullie nu
eigenlijk nog niet heelemaal.
Er zjjn dan ook al Duitsche bladen, die
deze wensch erg duidelijk vinden. De
Frankfurter Zeitung wijst er op, dat de
kwestie van den wapenstilstand op een ma.
nier op den voorgrond is geschoven, die
misschien het voortschrijden tot den vrede
kan belemmeren. W i I s o n’s uiteen
zetting over de kern dermoei-
Itfkheden betreft klaarblijke
lijk den keizer. Indien het er werice-
lyk op aankomt of Duitschland zal capitu-
om u te helpen. Ik zou u dadelijk naar
hier hebben gebracht en als ge te zwak
zoudt zijn geweest om te komen, dan
i zou ik de Kracht naar u hebben ge
bracht en u zelf hebben verpleegd."
Nu streelde zij zonder de minste terug
houding met haar bloote hand over zijn
handschoen, wat hem zoo onrustig en
zenuwacfatig maakte, of een stoomroller
er mede gespeeld had op de wijze waar-
op een kat het doet met een mute.
Juffrouw March Is ook bij u, niet-
waai vroeg hij eindelijk. Want zijn
hart schreeuwde, hoe verlegen en zwijg-
zaak hij ook was, naar nieuws omtrent
de Geliefde.
„Juffrouw March", zei de dame' blijk
baar onthutst, maar met een kouderen
klank in haar stem „Ik ken geen juf
frouw March. Is zij een patiënte in de
Abdij Et zijn er een menigte, die ik
n:et eens van naam of gezicht ken Maar
mevrouw Howard-Hodge zal u ongetwij
feld kunnen inlichten’*.
„Zij is een jonge dame, die met Mar
cus en zijn vrouw te meegekomen", zei
Keith ter verklaring, zonder eendge moei
te te doen om zijn verontwaardiging te
onderdrukken over het feit, dat Iemand
voorwendde zulk een bijzonder mefeje als
lone March was, niet te kennen.
„O, de lange, bleeke rotegenoote I"
riep mevrouw Forsaker - Hardy, ja, nu
herinner ik het -mij, ik geloof, dat ik
haar heb gezien. Zij ziet er zoo wit uit
als een lantaarnpaal, gehuld la een over
trek van een paraplute, nfet waar Arm
ding 1 Mevrouw Howard-Hodge heeft mij
verteld, dat zij het niet laag meer zal
kwade gevolgen. Iets dat zweemt
naar de vernietiging van Duitschland, zou
een algemeens ontreddering van het Euro,
peesche stelsel meebrengen^ hetgeen buiten
gewoon lastig weer in het reine zou kun
nen worden gebracht, mis men de vredes
voorwaarden zal dienen te bepalen. De ge
allieerden zullen waarschynlyk bemerken,
dat, wat uitvoerbaar is ten opzichte van
een duurzame -bevrediging van Europa,
Wilson’s voorwaarden niet van beteekenis
te buiten gaat, welke naar ik al gezegd
heb naar alle waarschijnlijkheid zonder ver
der bloedvergieten verwezenlijkt kunnen
wonden.
Ik mag volstaan met eraan teherinneren,
dat Uoyd George nog maar enkele weken
geleden onbewimpeld bekende, dat de
Duitschers op staanden voet
den vrede op Wilson’s voor
waarden kunnen verkrijgen.
Geen staatsman in een verantwoordelijk
ambt zou een wapenstilstand sluiten, die
Duitschland by machte zou laten, den oor.
log te hernieuwen. Het is waarlijk
duidelijk, dat de Du itschers
daarvan op de hoogte zjjn en
dat ze nochtans een wapen
stilstand blijven verlangen.,
Ze zjjn vermoedelijk zelfs voorbereid op de
noodzakelijkheid om naar den Ryn terug te
gaan en het eenige, dat hen ertoe zou kun
nen brengen, te weigeren, zou de vrees zijn
liedste adres
>elen,
a, Buffetten,
iluche, Veeren-
Satljadekeas,
Schilderijen.
zien eindigen (in <1®A zin. van staking van
den tegenwoordagen stryd) binnen een week
tyds. Doch het heeft meer voe.
ten in de aarde, eenheid in
politieke leiding te vork
gen dan’ in het strategische
b e v el en het feit, dat de Atlantische
Oceaan ons scheidt van den grooten bond
genoot, op wien de Duitechers een beroep
hebben gedaan, vermindert de moeilijkheid
uiteraard niet.
Duitschland is zich bewust, dat het spel
verloren is. In plaats van de wereld te ver
overen, joegen ze haar in haar geheel tegen
zich in het harnas, verloren de Duitschers
hun bondgenooten en moeten ze twee ge
westen afstaan, die als wisselbeker van
Europa zijn 'bestempeld. De Duitschers xyn
hiertoe bereid. Ze hebben het van zich ver
kregen om zich by de onbetwistbare neder
laag neer te leggen en maar één ding zou
die stemming kunnen doen omslaan en den
militairen geest opnieuw aan de bovenhand
helpen.. Dat gevaar kan de pers
inde geallieerde landen doen
ontstaan: de vrees, dat de geallieer.
den, niet voldaan met Duitsdhland’s mili
taire nederlaag, noch de vernedering van de
militaire kaste, uit zjjn op iets als de wer
kelijke verdelging van Duitschland’s poli
tieke bestel. Dat dit zou neerko
men op menige maand meer
van volslagen noodeloos bloed-
Kracht zullen
ken, want nu
over u waken en u koesteren 1’’
Keith, wiens hersenen izc
ren door de vermoeienissen
kon In antwoord c-
(V niets sentimenteel ere uitbrengen
76)
„Maar," ging mevrouw Foreaker-Har-
dy voort, „’t doet er niet toe Nu te al
les voorbij. Het koeltje van het Kanaal
de openbaringen van de Genezende
u weer spoedig beter na
kan de Kleine Vogel zelf
gebieden met ontwyftóbaar Pooteche bewol
king met het onafhankelijke Polen ver-
eenigd wil zien. Neigen* Rtaat, dat onbe
twist Duitsche bevolkingen aan Polen moe
ten worden gehecht: Zoo’n uitleg van de
zinsnee, omtrent don vryen, vei Li gen en be.
trouwbaren toegang tot de zee ligt niet in
den zin van het volkenrecht, maar in dien
van territoriale verovering van een
vreemd land. Dat te in strijd met het door
president Wilaon verkondigde recht der zelf
beschikking. De Pooteche eischen moeten
ook van Pooïcchen kant met den stelregel
in overeenstemming worden gebracht, vol
gens welken geen nieuwe twistappels mo
gen rijpen, die den vrede voor Europa en
daarmee van de heele wereld weldra op
nieuw zouden verstoren. Ik kan den Pool-
schen spreker niet verheten, dat het rechts
gevoel van het Duitsche volk door dien ge
dwongen uitleg van de nieuwe volkenrechts
beginselen zeer ernstig wordt gekwetst Ge
welddadig zyn de aanspraken op landstre
ken, die door geschiedenis, ethnographic en
economische omstandigheden met hot Duit
sche rijk als een noodzakelijkheid voor het
leven zyn verbonden.
De Duitsche regeering zal zich hiarbli
met de meeste kracht tegen elke onderdruk
king van de Polen zoo goed als van de
Duitschers en elke oplossing verzetten, die
den «amenhang der beide nabuurvolken Ón
mogelijk zou maken alsmede tot nieuwen
haat leiden. Als de Pooteche spreker uit de
oorlogsjaren aanspraken op schadeloosstel
ling put en bepaalde maatregelen der Prui
sische regeering f»l beknibbeld heeft, be
hoef ik er hem maar aan te herinneren wat
Duitschland voor de bevrljding van Poten
heeft gedaan. Daardoor is de bodem ge
legd, waarop Polen’s vrijheid moet worden
opgetrokken (geroep van de Pooteche
groep). De Pooteche groep heeft m(j be.
moeilijkt om tot een verzoeningsgezind ednd
te komen, dat ik nog wilde brengen. Het
democratische Duitschland, waarvan de
historische positie tegenover de Poolsche
kwestie ook den Polen bekend te, koMtort
den ernstigen wensch, met de Poten in oen
vreedzame buurvenhouding te leven. Dit
ligt stellig ook in het belang der Polen, wier
ontwikkeling op alle gebied goede Strek
kingen met het westen noodzakelfjk maakt
Dit is evenwel slechts mogelijk, als beide
partijen eerlijk daarnaar streven (levendige
bijval).
De minister van oorlog, von Scheuch, zei:
sinds de keizer my' tot minister van oorlog
heeft benoemd, spreek ik vandaag voor het
eerst ate zoodanig voor het Hooge Huls
in diep ernstige, maar lart wanhopig* da
gen en dat het geen waffnoopsdagen wor
den, daarvoor hebben wij, ons leger en onze
volkshuishouding te zorgen. Het leger te
niet verslagen, het moederland te niet in_
eengezonken. Overal zyn de krachten bfj de
hand, gesehikt om tot een voorapoedigen
tegenstand in staat te stellen.
zoo afgetobd wa-
ovJ van. de reis
-op al deze hartelijkhe
den (V niets sentimenteel ere uitbrengen
dan de in half gearticuleerde Jflanken ge-
stamelde mededeeling, dat hij au
tijn bagage moest gaan kijken.
leeren dan wel of men daartoe vry over den
vrede zal onderhandelen, staat de be
slissing in de eerste plaats
bjj den Jreizer. Van zjjn besluit
zal voor Duitschland's toe.
komst en de ontwikkeling der
vrwdeskwestie veel afhangen.
Wjj hopen, dat het weldra en
wjjs zal worden genomen.
Het is niet een klein, onbeduidend blad,
de Frankfurter.
en
om Keith
Intusschsn waren
tij afgereden en ging het rijtuig In ge-
voor een geheeLbuitensporige each, die
achter de reeds harde voorwaanden zou
kunnen schuilen, die de geallieerden zonder
twijfel behooren op te leggen. Eens, dat de
lucht van dezen argwaan gezuiverd te, zul
len we niet lang behoeven to wachten op
oen wapenstilstand op voorwaarden, die ei
ken mogelyken militairen eisch kunnen in
willigen.
In den Rijksdag zei Solf, staatasecreta.
ris voor buitenlandsche zaken, dat de leden
der neutrale commissie hebben erkend, dat
de Duitsche militaire overheid alles heeft
gedaan wat in haar macht is om zoowel
het lot der vluchtelingen als dat der bewo
ners van gebombardeerde steden te leni
gen. De bladen hebben al dergelyke uiteen
zettingen van deze opvattingen openbaar
gemaakt. In bizonderheden wordt daarin
aangeteekend, dat de Duitsche overheid zich
moeite heeft gegeven de bevolking voor
plundering te vrijwaren, voor de voeding
door het Laten van voldoende voorraden te
zorgen en de kunstschatten te redden.
Verschillende afgevaardigden hebben ge-
vraagd of de\regee r i ng de stelre
gels/ van' president Wilson
eerlyk wil> uitvoeren. De re.
geering wik volstrekt niets
weten van eenigen twjjfelaan
deze bedoeling. Nu ze zich in haar
antwooixlen aan president Wilson op den bo
dem zjjner boodschappen heeft gesteld, te ze
vastbesloten, zich daaraan te houden.
Wat Elzas-Lotharingen en Po
len betreft, volgt uit het gezegde onniid-
dellyk, dat wjj het, aangezien deze landstre
ken in de 14 punten uitdrukkelijk staan
vermeld, met de regeling van de beide kwes.
ties door de vredesonderiiandelaars eens
zjjn. In het algemeen zulten wjj, nu wjj
Wilson’s program ate grondslag voor het
heele vredeswerk hebben aangenomen, het
naar alle kanten en in alle punten te goeder
trouw in den geest van onverdeelde recht
vaardigheid in toepassing brengen.
Als de afgevaardigde Haase echter be
weert, dat men wat de streek van Noord-
Sleeswyk betreft, uit het vredesverdrag van
Praag een stellig recht op een volksstem
ming zou kunnen putten, moet de regeering
deze rüht&opvatting als een dwaling ken
schetsen, omdat de vrede van Praag krach,
tens het geldende volkenrecht slechts tus-
sehen de verdragsluitende partijen aanspra
ken wat artikel 5 betreft door de overeen
komst van 1878 vervallen zjjn.
De Deensche regeering heeft het in 1907
bjj verdrag erkend (tegenspraak bjj de on-
aflh. socialisten^.
^Fot den spreker der Polen zei Solf:
Als de Pooteche spreker laat dóórscheme
ren, dat hy b.v. op Danzig, ontwijfelbaar
een Duitsche stad met twee tot drie procent
Polen voor Polen aanspraak maakt, stelt
hy zich vierkant tegenover de grondstel,
lingen van den president zelf, die slechts
De Ëngelsche avondbladen zyn met Wil-
8on’s antwoord hoogelyk ingenomen. De
Westminster Gazette «eg: Wilson houdt de
Duitsche regeering aan het woord en stelt
een wijze van doen voor, die de toets van
haar trouweloosheid moet zjjn. Foch bene
vens de andere geassocieerde bevelhebbers
zullen de voorwaanden voor den wapenstil
stand opstellen. Wat de nieuwe Duitsche
staatsregeling aangaat, ligt het op den -- --
weg van het Duitsche volk, niet van ons, vergieten is maar een deelder
te zeggen, hoe ze geregeerd zullen worden.
Gelijk het kiest, moeten wij handelen. We
kunnen met een vrij volk onderhandelen,
doch we moeten de overgaaf eischen van
een militaire autokratie.
De Londensche correspondent van de
Manchester Guardian heeft in militaire
kringen den indruk gekregen, dat het
vraagstuk van den wapenstilstand op den
achtergrond te gekomen.
Men gelooft, dat de Duit
se h e r s van meaning zjjn, dat hun mili
taire toestand nu beter is dan veertien da
gen geleden, en dat zij daarom alvorens
de voorwaarden van Fochaan
te nemen een militaire
aliasing en misschien ook
beslissing ter zee wilen
gen.
Deze veronderstelling Ijjkt ons zeer ge
waagd.
Het is misschien goed, teneinde de stem
ming in Engeland to leeren kennen, een
goed ingelicht medewerker van de Man
chester Guardian te citeeren:
Ten opzichte van de vredeskansen zie ik
geen verandering van beteekenis in de krin
gen, die de meeste verantwoordelijkheid
dragen. Het is nog een dubbeltje op zjjn
kant. Indien een der vele bekwame man
nen, die de geallieerde regeeringen leiden,
toevallig in staat zou zjjn om uit aller naam
te spreken, zou men vermoedeljj-k den oorlog
lievenden circiis-olifant, die bezig te zich
op tonnen te oefenen - of aan een hooi
opper, die op vergevorden leeftijd de eer
ste danepaeeetn tracht te maken.
Het was zooals zijn gezellin had
zegïi; de schamele, oude reistasoche®
Keith, door lone uit de handen van juf
frouw Horehound gered, waren reeds in
de vrachtkar naar de Abdij gevoerd, die
scherp tegen hei uitspansel afstak en
waarvan do verlichte ramen In aange
sloten slagorde, rij boven rij, van hier
duidelijk zichtbaar waren.
De dame, die het vruchtgebruik had
van Rayleigh, en het financieele beheer
over al deze mysteries voerde, bracht
Keith met een zacht drukje op zijn arm
naar het rijtuig
De bontgevlekte ponlee sloegen met hun
lange staarten tegen de witgeverfde hek
ken. De lantaarns van het rijtuig brand
den en wierpen ©en zachien glans op
het blinkende tuig en de goed verzorg
de paardje*. Een llvreéknechtje hield het
portier open, terwijl Caleb zelf onbe
weeglijk op den lagen bok zat en met
zijn onbewogen strak gelaat in de duis
ternis staarde.
„Beken het maar,” fluisterde Martyria
Evicts ondeugend, „was dit geen, heer
lijke verrassing voor u Ge hadt ge-
dacht, dat Marcus of eon ander in
mijn plaais zou komen P” Ze kirde de
laatete woorden ate oen tortelduif,
mat haar doffer coquetteert,
zich opgewonden naar voren
in de oogen te zien.
wegen omhoog naar de AbbijCaleb
zat vast op zijn plaats, alsof hij mat
1 een ijzeren roodo op den bok was be
vestigd en naast hem troonde het livrei-
knechtje van mevrouw Forsaker-Hnrdy,
i even stijf en plechtig als een der jonge-
re godheden op den Olympus of (mis
schien nog juister) als een partijleider op
1 het oogenblik, dat een interpellatie ge
houden wordt
Daar legde de weduwe met een verlei
delijk drukje een plompe, zachte hand
op den rug van Keith’s handlichoen, wat
den bevoorrechten jongeman deed ineen
krimpen, alsof hij In de heide op een
pad had getrapt.
„Hoe maakt Marcus het?’’ vroeg hij
zonder eenige belangstelling In zjjn toon,
alleen om de stilte te verbreken. Daar
na lachte hij bij zichzelf. De vraag her
innerde hem aan het thuiskomen met va-
cantie, toen hij een jongen was Want
als zijn vader hem aan het station kwam
halen, dan 'kon hij gedurende deu
naar huls nooit een andere vraag
denken, dan:
„te moeder goed gezond?”
Ik ben heel gezond geweest
„Hoe gaat het met Charlie Thomson?"
„Majoor maakt het best.” „Hoe gaat het
Marie, de keukenmeid?" ,jHoe gaat het
met de oude Snoggins?"
,^Maak u geen zorgen over Marcus,”
zei de weduwe glimlachend; „op zijn
tijd zal hij op alles wel antwoorden.
Maar vertel mij van uw ziekte. Hoe
kwam het, dat ge zoo ziek waart en
er mij niets van liet hooren? Gij weet,
dat mij niets te veri geweest zou zijn
maken op de wereld. Haar toestand moet
haast hopeloos zijn. Het is zoo hard af
hankeiljk te zijn, vsn de Itefdadlgheld
van anderen. Ik geloof, dat zij op de
zelfde school was ate mijn schoondoch
ter, (Me zooals u weet de dioebter la
van d«i beroemden John Cyrue Judd,
den Amerlkaanschen milllonain Het is
riieel braaf van mevrouw Marcus Hardy
haar te beschermen Waait zij lijkt vree
sdij k op een onderwijze ree van ©en ar
menschool ol zoo iets."
Ik verzeker u, dat juffrouw March de
dochter te van een van de beste be
gon Kdth verontwaardigd1 - zich zelf
evenwel ploteehng onderbrekend, toen hij
vortóe, dat hij er het recht niet toe had
zijn gastvrouw tn te lichten over dingen,
die loco mteschlen wenscht© «dl te hou
den en waarvan Marcus in ©Ik geval
oven veel wist als hij.
>Kom Kettii", fluiderde de weduwe,
„laat ons niet over juffrouw March spre
ken of over Iemand anders. Vertel mij
alles van uzeff Dat te het eenlg© on
derwerp, waarin ik werkelijk belang
stel.”
De tijd verliep en do dame was vee-
Unpaid h« gesprak terug te breng,«i op
het terrein, waar zij voornemens was to
opereer©n.
„O, het fa niete bijzonders geweest”»
zei Keith, „ik ben ernstig ziek geweest,
maar ik word uitnemend verpleegt#*.
„0, daar zullen de bedienden zeker al
voor gezorgd hebben,” «ei mevrouw For-
«aker-Hardy, met welke bewering hij xioh
onmiddellijk schaakmat gezet voelde.
„Maar ate ge als een eigenzinnige, ze-
nuwachtlge man uw zinnen er op gezet
hebt om er zelf voor te zorgen, dan zal
de Kleine Vogel met u me&gaan."
Nu deed zij een sprongetje, om de be
koorlijk© onschuld te symbolteeeren van
haar vogelnatuur, maar dat meer deed
denken aan de pogingen van een sport-
