MIES
IMING
'uddiiig
elnsmaak.
pekJ*.
r,
>UDA.
KOOI!
»n 42
SIER I
K en alle
FELWERK. I
^1
■MM
DÉ VREDESCONFERENTIE
No. 13913
Maandag 27 Januari 1919.
17a Jaargang.
Pssallletem.
iden- en
itenzalf
514 11
oefhamer,
Gouwe 135.
P.’s
CINDERELLA.
ENTABLET
gen springende
lippen. 10
15 cents bij
ÏOOPS
JDSTRAAT 29.
en Oorarts
inhaga
X<rïe-cL-w-®" ©xx -d^.d--v®xt©xxtx®‘bl®-<3. voor Q-o-(x©L®l ©xx Oxxxatxelcezx.
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE 2ON- EN FEESTDAGEN.
BureauMARKT 31, GOUDA.
«sparing va» kpa-
Ite van de vorige
NTIBN.
Redactie i TeleL latere. 545.
om toochJUon te
die daar-
»0)
HOOFDfTUX X.
'er beneden
Ben huis dat eenzaam wordt gelaten.
een gewoonte van
en kleuren,
iwutgd
n er slechts
onpons uit-
104
Zaterdags.
1NGKMNBBH MHVaBEKLlNaEHi 1—n*.l. flM, H«d mter ftM.
Op da voorpagina H hoeger.
angswoons.
ASSEN en
NTEN, ge
laden en al
htige party
■i
van Megm
nigc zodeke
bevelend,
1OOM,
- GOUDA
raag alsvoren voor
odi^de le*rmddelen
en.
van het ondarricht
8. t. nader worden
soort wa» er he* meeat, want dat
het beste, wat de Meester der Bijen
het laatet had bewaard. De korven
de heihonlg waren op atootende wa-
naar de purperen heuvelruggen. van
en daar over-
method*» ter hand norm
beslechten dan deze géorgantoeento *1 ach
ting. Ik weet niet, of «re daar
mee sullen slagen, maar Let
ie al een aneeea, dat we het
ondernomen hebben.
AAnim.tr.tie t Talat, latere. U.
brengen. Godo «Ij dank, deze beginselen
zijn aanvaard als da richtsnoeren ter veref
fening door alle knappe koppen, die daar
mede in aanraking zijn gewoeet
Ik geloof, dat wij, als bekend wordt, dat
we deze beginselen hebben aangenomen t®
van zins «yn, die In daden om te zetten,
daardoor alleen al een groot deal van dan
angst van de harten der menschen wegne
men. Wij verkeeren In een bizonder geval.
Als ik hier over straat loop, zie ik al’er-
wege de Amenkaansche uniformen. Deze
mannen gingen als kruisvaarders ter oorlog
niet alleen om een oorlog te winnen, maar
om een pleit voor te staan. Daarvoor ben ik
verantwoordelijk, want ik heb de doeleinden
onder woorden gebracht In dit pielt staan
wjj niet alleen, want voorvechters daarvan
vindt men overal. Ik zeg dit, om u duide.
lijk te maken, waarom wij, die niets met de
politiek van het groote vasteland te maken
hebben te kannen geven, dat dit de hoefd-
zaak is en waarom de voorzitter mij heeft
uitgenoodigd, deze bespreking te openen. Dit
geschiedde ndet, omdat wy alleen dit dank
beeld voorstaan, maar omdat het ons een
voorrecht ie, ons bij u te scharen, bij het
vooi’staan van dit denkbeeld. Ik heb u do
geestdrift trachten in te boezemen, die ons
dienaangaande bezielt. De pols der wereld
schijnt in deze onderneming aan het op-'
pervlak te kloppen.
leien niet, dat hij er
maakte Neen, neen, mevrouw, neemwM
wy hebben en treur rde*. watt wie kan
d« dagen zijner jeugd («rugroepen?
De laatste zin was een maehtepreuk
en hiermede toonde zij m»-
aan.
iet eerste kwartaal
eroosur ten spoe
lt adr je Bureau (kit
tig, Sundeeiraut o2,
de vervischte lor-
aan dat adres, wor-
deer
8. B CROCKETT.
W het Behoteab verte Ni
J K HWÏ ROL-VAN B0MU1L
UUrtruk vsrtsise
handen ineen zouden kunnen slaan en zoo’n
tweede offer onnoodig maken.”
Het da een heilage verplichting onzerzijds
om duurzame schikkingen te treffen, opdat
rechtvaardigheid zal worden betracht en de
vrede zal worden gehandhaafd.
Dit te het hoofddoel onzer byeeenkomst.
De regelingen mogen tijdelijk zijn, doch de
werkzaamheid der naties in het belang van
den vrede en het recht moet duurzaam we
zen.
Wy kpnnen een duurzame werkwijze
vaststellen', al zyn wij niet in staat duur,
zame besluiten te nemen. Is het niet een
ontstellende omstandigheid, dat de groote
ontdekkingen der wetenschap, de onderzoe
ken in de laboratoria en de ontwikkeling,
die in stille studeervertrekken is verkregen,
thans voor de vernietiging der beschaving
zijn aangewend? De vernietigende krachten
hebben zich niet zoo zeer vermenigvuldigd
als wel gemakkelijkheid verkregen. De
vijand, dien wij thans hebben overwonnen,
bezat eenige van de voornaamste centra der
wetenschap en ontdekking, die hjj heeft
aangewend om de vernietiging geweldig en
volkom*! te maken. Slechts de nauwletten
de en gestadige samenwerking der men-
achen kan toezien dat de wetenschap, zoo
wel als de gewapende menschen binnen het
harnas der beschaving worden gehouden.
In één opzicht zyn de Ver. Staten minder
geïnteresseerd by dat onderwerp dan an
dere der hier vergaderde mogendheden.
Door hun uitgestrekte grondgebied en zee
havens te het duidelijk dat de Ver. Staten
minder zou lyden ander een vijandelijken
aanval dan tal van andere mogendheden en
de vurige geestdrift der Ver. Staten het
te een zeer diep wortelende geestdrift
voor den volkenbond is er geenc, die voort
spruit uit vrees, doch een geestdrift, die
voortkomt uit de idealen, welke in dezen
oorlog tot hun bewustzijn zyn gekomen. BJj
het toetreden tot dezen oorlog dachten de
Ver. Staten er geen oogenblik aan dat zy
ingrepen in de politiek van Europa, Azië of
eenag deel van de wereld. Hun gedachte
was dat de geheele wereld er zich thans
bewust van was geworden dat er één zaak
was, waarom het verloop van den oorlog
draaide: de zaak van rechtvaardigheid en
vrijheid voor de menschheid. Daarom zou
den de Ver. Staten hun aandeel ia den oor*
log tevergeefs achten indien zy zich zou.
Ike tapijten
en genaaid
Zoodra Wilson's tede was vertaald, stond
Lloyd George op. Hij zei: ik zou me hierin
in het geheel niet hebben gemengd, maar ik
kun me met bedwingen om te zeggen hoe
krachtig de bevolking van het Britsche rijk
in de afgeloopen vijf jaar niet zoo veel tyd
aan deze kwestie hebben kunnen besteden'
als ze graag zouden hebben gedaan, komt
dat, omdat ze tot over de ooren in andere
kwesties zaten, die voor het oogenblik drin
gender waren. Indien ik maar een zweem
van twijfel omtrent de raadzaamheid van
dezen volkerenbond zou hebben gekoesterd,
dan zou die zym vervluchtigd vóór het
schouwspel, dat zich verleden Zondag aan
mij voor deed, toen ik de «treek bezocht, die
nog maar enkele jaren geleden een üer
Jiefelykste in een zeer liefelijk land Was.
Wy reden uren aan één «tuk door wat een
wilder ms van verwoesting was, die er niet
uitzag ate een land, waar woonplaatsen
voor menschen zijn, maar die tot onherken.
baar wprdens toe was uiteengeecheurd en
gereten. WJj bezochten één stad, die heel
mooi is geweest, maar waar we tooneelen
aanschouwden, die geen schadeloosstel ling
ooit goed kan maken. Een der wreedste
gedachten wae het besef, dat de Franschen,
die haast nog meer dan eenig ander volk
van hun land houden, den vyand moe'ten
helpen in het ontredderen van hun eigen
woonplaatsen. Niet ver vandaar zag ik gra.
ven van gesneuvelden. Toen zed ik tot me
zelf: het te stellig tyd, dat wy een andere
Nadat Clemenceau, Orlando
Bourgeois Bourgeois oogstte de alge,
meene goedkeuring toen hy voorstekte, het
scheidsgerecht te ’s-Qraven,
h a g e te doen herleven, krachtiger en met
meer gezagsnuddelen toegerust dan ooit te
voren de resolutie betreffende da vor
ming van den Volkerenbond krachtig had.
den gesteund, en deze mat eenparigheid
van stemmen was aangenomen, stelde de
Belgische mirester van Buitenlandsche Za
ken, Hymana, da vraag, hoe de veraehille-
voorbereklmgecOTnmiwries zouden werden
samengesteld.
Clemenceau antwoordde daarop, dat da
groote mogendheden hadden be
slist. dat zü ieder twee gedels.
geerden zulten afvaardigen, en dat de
overige lénden onder elkaar
te «amen vtyf gedelegeerden
zullen kiezen. Hy gaf in overweging, dat
deze overige naties dien middag b(jeen «ou
den komen, teneinde de leden der verachil-
tende comnusaies te kiezen.
Hynwps verklaarde daarop namens de
Belgische delegatie, dat België door twee
afgevaardigden vertegenwoordigd wvnschte
te worden, welk standpunt door de andere
kleine staten gedeeld wordt
Clemenceau zei, dat hoe grooter het aan.
tel leden eener commissie is, hoe langzamer
haar werkzaamheden vorderen. Hjj ver
klaart, dat het hem nooit is ingevallen, noch
aan de vertegenwoordigers der groote mo
gendheden, om de rechten der kleine naties
te miskennen.
,*De vyf groote mogendheden, wier Optra,
den hier voor u gerechtvaardigd moet
worden,aldus Clemenceau, „zjjn daartoe
in staat Zooeven heeft de Engelsche mi-
nteter-president er op gewezen, dat de geal
lieerden op het oogenblik van den wapen
stilstand 12. miMaoen combattanten op de
verschillende oorlogsterreinen hadden, en
dat is zeker een rechtsgrond. Wy hebben
müldoenen aan dooden en gewonden verlo
ren. Als wy het groote vraagztuk van den
Volkerenbond niet hadden te behandelen*
zouden w(j wellicht egoïstisch zijn, wat ons
recht geweest ware. Dat wilden wjj niet
zijn, en wjj hebben alle belanghebbende na
ties gezamenlijk tor vergadering opgeroe
pen, niet om haar onzen wil op te dringen,
maar om hare medewerking te vragen.
„Sedert ik aan de besprekingen deelneem,
heb ik een aantal persoonlijke inzichten ten
offer gebracht, en ik heb dat met opge
wektheid gedaan, met het gevoel, dat ik iets
goede verrichtte voor de gemeenschappelij
ke zaak. Weeat gij dan allen besteld door
dcnzelfden geest
De glimmende, zwarte leech met de roo
ie en witte strepen etend gedurende vele
dagen tueechen de steeds aangroeiende
voortbrengselen van den boomgaard en
tuin van Aridand. - die witte potten roo
ds besRengpld, geliefd door Carua, de
grootere fleeechen met kruisbeseen-marma
lade en andere geconfijte vruchten. Ng
een poosje werd ze wat teruggeschoven
op de ruime planken, toen de najaarsdar
gm korter werden en de honigraat be
gon komen. In die dagen waren er
geen kunstig vervaardigde bijenkorven.
De arme bijen moesten zloh tevreden stel-
k® met bane uit etroo ópgetrokken wo.
rfng, van vroeg tot laat arbeidende om
haar tot den nok gevuld te krijgen. Hier
mede zouden zij volkomen tevreden zijn
geweeamaar hetaaa, op een navaart-
avond, toen er weinig wind wto, of
AAt. taf, nlM -Ai, kw* Ab-
dera Mac Quaker met den rook van bran,
der de zwavel. Eu zie, den volgenden dag
werd de ’.warte iaech met de Biropen nog
verder teruggeschoven toen volle honig
raten, gferibt en gevormd naar de draait n-
gen van de korven, op elkaar worden ge.
stapeld ate paddesteeien. He* geheele huis
rook naar het zuiveren van den gelen
honig, terwijl de gazen netten, tuaechen
tvee stoelen bevestigd, hun kleverlgen,
zacht-vallenden Inhoud 11 t n nrerdruppe-
len in de daarvoor bestemde kannen van
helder glas
He* verst teruggeschoven, he* dichtst bij
dc gestreepte tasch waren de „eerstelin
gen’ de raten van het voorjaar, zacht
groen, alsof de bijen iets van het op
stijgende sap hadden opgezogen. Deze pot
ten schenen een flauwe, verwijderde geur
te bevatten van den bof»chcrociw, de win
de en de wolvende kefkjeff der leliën van
dalen. De volgende hadden een sterkeren
geur, - zij waren afwisselend helder en
dof geel, van de klaver der weilanden
waarover dè zachte Juni-winden geduren
de de korte en barmhartige nachten had
gewaaid. Dan kwam, goudbruin als de
poelen, waarin de zalm gemeenlijk den
vloed afwacht, opdat hij verder kan zwem
men, de eerste hei-bonlg het voortbreng
sel van het purperen kleed* dat de hel
lingen van den Beonan sierde en van
verre reeds schitterde op Ben Galm. Het
laatet van alle», «charp geurend ate hout-
rook, doah mei een eigenaardige lucht,
die nergens anders wordt gevonden, het
kostbaarste oonserf der ware heide, wijn
rood es gtoedrijk, wares Heater’s uitver-
koren donkerbruine men* wmt bet mm
Da dag van dan Volkerenbond. Een. rede van
Wilson. Hymans komt op voor de kleine naties.
Do internationale te Bern. - Een antwoord van da
Bolsjewiki? - De republikeinen in Portugal win
nen, - Honing Peter van Servië t-
SM» enwauw.
Het 19 Zaterdag de dag van den Volke
renbond geweest. De Franocbe bladen be
weren het tenTnimste; en dan z>l 't wel
waar zyn. Het was de dag van de eerste
voltallige en tweede openoare zitting oer
vredesconferentie, 's Middags drie uur werd
zy door Clemenceau in de Klokkezaal van
het departement van buitenlancache zaken
in tegenwoondigheid der afgevaardigden
van alle naties geopend.
Na voorlezing van de notulen deelde Cle.
nreceau het besluit mede, een aantal com
missies samen to stellen, om de volgende
kwesties na te gaan:
1. Dan volkenbond, 2. inbreuken op de.
oariog#wetten, 3. schadevergoeding, 4. ia-’
temationalo wetgeving over nijverheids- en
arbcridakwestiea, 5. internationaal beheer
van havens, water- en spoorwegen.
Daarna las hy de .resolutie voor de stich
ting van een volkenbond dn het Fransch
voor, waarna ze door een officieeden tolk in
het Engelsch wend vertaald.
Daarna zei Clemenceau: het woord is aan
den heer Wilson. President Wilson stond
aanstonds op en zei ongeveer het volgende:
Wy zyh voor twee doeleinden te Zamen
gekomen: de regelingen te treffen, die
deze oorlog noodzakelijk heeft gemaakt en
tevens den wereldvrede te verzekeren, niet
slechts door de huidige regelingen, doch
door de maatregelen, welke wy in deze con
ferentie zullen treffen, om hem te handha
ven. De volkenbond komt mij- voor beide
doeleinden noodzakelyk voor.
We zyn hier byeengekomen om veel
meer tot stand te brengen dan de regelin
gen van het oogenblik te treffen die nood
zakelyk zyn. Ik mag zonder overdry ving
neggen, dat wy niet vertegenwoordigers
der regeeringen, maar der volken zyn. Het
zal niet voldoende zijn om de regeerings.
kringen in eenig land te voldoen. Wij moe
ten de meening van het menschdom tevre
den stellen. De lasten van dezen oorlog
hebben in ongewone mate op de heede bevol
king der betrokken landen gedrukt.
Deze menschen dringen er by ons op
aan, een vrede tot stand te bréngen, die
hen in veiligheid zal stellen. .De*e menschen
vragen om, ervoor te zorgen, dat ze niet
opnieuw onder dezen druk raken. Ik durf
«eggen', dat ze dezen druk konden door,
toaan, dewijl ze hoopten, dat degenen, die
hen vertegenwoordigden, na den oorlog de
Gewone Uvertentfta ea ingecooden madedeetiagen bjj «xttract tot «eer gzretti
teerden prijs. Groote letton en randen wunjea berekend naar plaatarutata.
Advertentiëu kunnen worden ingezonden, door hizeehenkornet van «oliede *nzkk«e
delaren, Adveztentiebureaux ea enae AgMtoaa.
IGS in GOUDA
te coDsulteeren
v.m. 463 15
zu’ver en heerlijk door heen g««t, den
welriekenden kern aan het licht brengen-
de, dien de bijen verzamelden, terwijl de
schoten knalden en de korhoenen neer
vielen op de uilflMirakte heidevlakten Van
>dez(
wa.<
voor
voor
gene
de Black Oiig gereden,
gelaten aan hun eigen lot, een bedrijvige,
kleine kolonie, totdat de heilo giigbrui
non on droog werd e® rigide ah zil-
vergras in den scherpen wind der vlak
te En steeds meer werd de gestreepte
tttech teruggeschoven, totdat niemand er
meer aan dacht, dan de meatter-1* van
Arloland, en zij Mechte bij enkele gele
gen lieden Kon zij het maar een langt*n
tijd vergeten.
Want het lag haar als lood op het hart,
dat 'tij eens de lange rit zou moeten ma
ken door de vallei naar het station, e*
wachten totdat de veel drukte makende
trein snorrend over het Stroan-vUduct
suizend uit de Big Cutting en geruis
loos over de zachte glooiingen van Moss-
dak zou naderen, totdat eindelijk de ma
chine een zwart vragend voorhoofd zou
vertoonen onder de hooggewelfde brug, en
de trein behoedzaam voor het kleine, met
bloemen omzoomde porton stilhield.
De goede mevrouw Stirling h’eld van
geen spoortrein, of vaa lete, dat op een
een be|MUkld«n tijd ging. Zij had een af
keer van den ha** waarmede de trein
plaataen voorbijgaat, dte waard zijn be
zien te wordan, boerdarijaa dte kalm
tiOIDSCHE (lil RA\T
ABOimiai>NY0PRÏJfe per kwutawd /1-M> per weak If eet, met gend«gabled
nar hwaataai /’-M, per week 24 «ent, «varnd waar de beaMpteg per laeper •aecbtedL
Frana» per pe« PW hwattaal 2.Ti, met Ztedagnbfad M5.
Abeshamente* wanten da«eWhn aanemuto Bueeara: MARKT 81* GOUDA*
bij o agenten, den boert—stel ea de p—Aearteean.
ADVER7RNT1SHUJ8: Uft Qeada e. amataeim (Mmeeeede tot dm beeorgkring) i
l-~i ngete ƒ1.05* efln meer /0J0. Vei buiten Gouda ee daa beaergkri—
1—5 regels «Mae re«Bi m—r «45. Adverts—töa vaa pnhfaire vm—ineiijlr-
over <te heddo en menen, die zoo groen
afstaken teg»-n de vlakte, met bloote Voe-
«CU. je ZondagHobe kleeft# te« deknletti
opgetrokken, en niemand die er kw—d
va*, dacht- Een jooge man n—d je, die
je muiten droeg om aan te doen ate ja
bij de vhec om hot kerkhof «oudf Zeo»n
Dm desdt je Margaret, toen je geen paard
had om op te rijden. Ik laat het aan je
zoive over, Megwy o<n te zeggen, at je
met je epoortreinon, locomotieven en wa-
genr waarin do menschen zitten ate ha
ringen in «n ion, gelukkiger bent, dan
toen je luchtig met blooto voeten over de
hrido liep en je kx.nen in de Darrocii
vliet dompelde, voorde* je je kousen weer
aantrok «n er e»® levendige jonge man
klaar stond om je muilen dicht te geepea
ate je zoover gereed zoudt zijn I"
„Ja. ja, meMrouw,’* vervolgde Megiy
dau, ,,da* kan wol zijn, maar wie kan
d-, «tegen zijner jeugd twugroepen? Hij
- daar boven (zij toonde de Godhted met
een breode, errbi**dfcjo beweging aan) hii4d
ocnmaal de echaduw op den zonnewijzer
yan Ahaz tien graden terug, terwiUev—
bedaard besproken moeten, worden; welk
if-eht had deze snuivende druktemaker d»
rustig herkauwende koeien Ivuag te val
ten, on haar weg te doen hollen met de
Bia&rten la de lucht. Het sprak van zelf,
dat hot slecht was voor <fe melc,
eenmaal zou het Beo oordeel over de
eureek brengen. „7oo was het In mijn
jenge jaren,” placht zij te zeggen, „toen
gingen er ntet vam die leelijke, gillende
machinto door Gods mooie land, die je
met een Bchok opechri-ckm alsof je tan
den worden getrokken en je met een bons
doen Mulstaan. die je door merg en beea
gaat
Neen, er werd een kutfien op eee goed,
grijfl paard gelegd, tegen het foreche mid
del van don jongen man, dien gij het
l ekte hadt, en gij zat zoo vroolijk als
of de wereld maar één groote jaarmarkt
was.”
.Enkelen hadden geen stoeren jongen
man om wis— ntidód zij haar armen
kouden alaan,” antwoordde IL-gny dan,
terwijl zij m<< een goed gwde-pen schaar
eer. dNteel voor de vodgonoe kan knipt).
„Neen, mevrouw, naar mijn meening L den goeden koulog He<ddah. Maar wij
d« spoo-trein «en groot gemak Langgte*’--1~‘ - --
loden hadden «nketen Doch oen grijo paard
noch een jonkman om een rit mede te
doen Wat d«bn zij dan?”
„Wat zij deden,1’ riep haar meeatara*,
den onderhanr van den witten cirkel be
vochtigende me* brandewijn en eiwit o
den inmaak voor sohlinmal to bewaren,
„je vraagt wpt zij deden, die geen paard
hadden! Beware, je weet heel goed w«*
sij deden, Marget Tlpperlin Ik herinner
mij je Bteüigan keer te hebben zteagnaa,
den befperkem tot een samenstal van Euro-
pocache overeenkomsten. Zy zouden gevoe
len dat zij geen doel konden nemen aan de
beechermdng der Europeesche overeenkom
sten indian er geen waarborgen werden
verkregen door de handhaving van den we
reldvrede <kx>r alle verbonden mogendheden
der wereld. Daarom acht ik het noodig 'lat
wij onze vermogens concentreeren ten einde
de bond van naties tot een levend lichaam
te maken, dat voortdurend in werking is om
nauwkeurig toe te zien op de belangen <’er
naties. Indien wy zulks niet doen, zullen
wy de verwachting der volken beschamen.
Bepaalde uitgekozen klassen der mensch-
heód zijn niet langer de regeerders der
menschheid. Het lot der mcnschhei'l is
thans :n handen van de volken der geheele
wereld. Bevredig hen en ge hebt
u niet slechts hun vertrouwen waardig ge
maakt, doch den vrede gevestigd.
Bljjft ge in gebreke hen te be
vredigen, dan zal de regeling,
welke ge kunt treffen, niet tot stand
komen, noch den wereldvrede
bevestigd worden.
Gy kunt u een denkbeeld vormen van de
gevoelens, waarmede de vertegenwoordigers
der Ver. Staten het groote plan voor den
volkenbond steunen. Wjj beschouwen het
als den hoeksteen van ons geheele program,
dat onze doeleinden en onze idealen in le
zen oorlog tot uiting brengt en dat de ge
associeerde naties als grondslag voor over
eenstemming hebben aanvaard. Indien wy
naar de Ver. Staten zouden terugkeeren
zonder alle pogingen in het werk te heb
ben gesteld om dit program te verwezen
lijken, zouden wjj ons d«L verdienden toom
onzer burgers op den hals halen, daar zy de
lichamen zyn, die de groote democratie vor.
men en verwachten dat hun leiders hun
denkbeelden tot uiting zullen brengen en
geen eigen belangen zullen behartigen. Zy
verwachten dat hun vertegenwoordigers
hun dienaren zyn en wij hebben geen keus
dan aan hun opdracht te gehoorzamen. Doch
wij aanvaarden deze opdracht met de
grootste geestdrift, daar zy de hoeksteen
vormt van den geheelen structuur, waar
naar wij streven.
Wjj mogen geen letter laten
vallen van het program, dat
onze lastgeving uitmaakt. We
zij hier byeen om ei voor te waken, dat
elk volk ter wereld zyn eigen regeerders
en zyn eigen bestemming kieze, niet, «co
als wij, maar gelyk zij zelf het wen-
echen. We zijn hier kortom om te zorgen,
dat de grondslagen van den oorlog zelf wor
den weggevaagd. Deze grondslagen waren
bizonder uitverkoren door kleine groepen
van civiele bewindslieden en militaire sta.
ven. Die grondslagen waren de aanranding
van groote mogendheden tegen kleine,
-Niets anders dan de ontvoogding van de
wereld daaromtrent zal den vrede tot etand