I bekende Stremsel Vtfaschv^ü*!* Holten Socderei- a tammer HAMER Anga-siroop B. W. VAN DE PAVOORDT GEEST BOVEN FORTUIN in de oude prima kwaliteit. Net Kosthuis gevraagd. Zit- en Slaapkamer Zit- en Slaapkamer Zit- en Slaapkamer Karpetten en Loopers STRIJKSTERS VOUWSTERS Mangel- en Zoldermeis}es -:» - ~s m Wederom v«rkrl|gbaar i Vanaf I Mal 1919 Vlruly's Zeeppoeder Dames- en Hinderhoeden. Veranderen en garneeren no gedragen hoeden. Motorbootdlenst GOUDA-ROTTERDAM. W. IH. ELSHOUT, Doperwten Spinazie» I De beste Borstsiroopl BIOSCOOP „GOUDA VOORUIT". Ontvangen Patria-Kinderwagens Rijwielmagazijn J. L. HULLEMAN. Indian Molorrl|wlnlnn worden hall Mol varwachl OliHocto Import. Landbouwers Een der zeldiame film* dia kat publiak boaiaa ra wmakta tu bagla tot aiada. la da koofdrol MT Mlaa QAIL KANE t" 80E1ENDI SPANNENDI IET» APPAET1 AM..II.6*.. (MO ATT EET III Dm «Mk «1. ««tra mmmmtte da from .o.lb.ln.tc» AaJAX Amsterdam-li. A. C. Breda. Da aaatali waar dakaal Nadarlaad over «prak. Bxpiloatio JULIS RlNt i. h« baat. taadaamiddal root Maa| Mat Do=r dll Maadpaadar alia |a< |a paf dooa 90 al. Varkrilabaar la da »ada N| ANTON COOPA 1 4 zangster, slaap ik ten laatste ook in De trein rijdt door den nacht....:. Eindelijk Dusseldorf, waar ik half dood van honger, meer dan halt-dood van koude met precies twee honderd zes en vijftig minuten aankomorti er te vernemen dat mijn vriend dodr de aanhangers van mijnheer Sparta- kus, voor een goed uur, werd aange houden onder beschuldiging van bfi le ediging der Spartakus-voorman- nenDe arme jongen had eenvou- diglijk zijn ontevredenheid lucht ge geven, weliswaar met oprecht dichter lijke vrijheidover de slechte or ganisatie van het modern spoor in mo- dem Duitschland Vroeger broodsgebrek. Een noodstand, als in de jaren 1698 —1700 heerschte, is in de latere eeu wen hier te lande betrekkelijk, zelden voorgekomen. In Onze Eeuw wijdt dr. J. G. van Dillen daaraan een uitvpe- rig opstel. En wat ons daarin het meest treft is, hoe de toen getroffen maatregel» een groote gelijkenis veo- toonen j^ieV. die, welke tijdens de te genwoordige crisis genomen zijn. Ook toen werd de vrijheid van den handel sterk beperkt, de uitvoer verboden, brood tegen lageren prijs verkocht, echter uitsluitend aan de minvermo genden, en Regeeringsgraan aange kocht Het is wel merkwaardig, dat -T- t erwijl de raadpensionaris telkens .Opheffing van het verbod van uitvoer bepleitte juist Amsterdam, de stad, vdie zoo groot belang had bij den j graanhandel, zich daartegen zoo lang bleef verzetten. Het is aan die maat regelen te danken geweest, dat hon gersnood en oproer, als toen o.a. ih Spanje en in sommige streken van Duitschland heerschten, in ons land in die kritieke jaren zijn uitgebleven. Zonder eenigen twijfel was de graanhandel in de zeventiende eeuw voor Holland en in 't bijzonder vooj Amsterdam één van de belangrijkste bedrijven. Vooral sinds Roemer Visser en andere kooplieden omstreeks 1390 tijdens een hongersnood in Italië een groote hoeveelheid graan naar dat laqd hadden gezonden, betrokken de kustlanden der Middeilandsche Zee regelmatig graan uit Amsterdanl. tweemaal per jaar kwam uit de Oost zee een grootevloot van graanschepen hét IJ binnen. Omstreeks 100.000 last werd jaarlijks te Amsterdam geïmpoó- téerd, waarvan vier vijfde wederoi|i naar binnen- en buitenland werd uitgei* voerd. Bovendien vervoerden nog tal rijke „Voorbij-landt-vaerders" tee- kènachtige uitdrukking voor schepen 'die, wegens de tamelijk hooge in- en uitvoerrechten, ons land niet aandedeh graan voor rekening van Amstetf- damsche kooplui. De stad, in de zes tiende eeuw reeds de „korenschuur" der Nederlanden, was langzamerhand die van een groot deel van Europa ge worden. Volgens een memorie van kooplieden uit die dagen waren de Amsterdamsche pakhuizen voor 4J5 met graan gevuld. Het was dus ongetwijfeld een groot landsbelang den graanhandel zoo wei- nig mogelijk te bemoeilijken. Toch is tegen het einde der 17e eeuw de uit voer van graan twee jaren lang, n.l. van October 1698 tot September 1700, geheel verboden geweest. De reden daarvan was gelegen in de groote schaarschte van graan, als gevolg van misoogst; waardoor hongersnood geen denkbeeldig gevaar was. In zijn belangwekkend opstel geeft dr. Van Dillen nu een relaas .van den gang van zaken in de moeilijke jaren van toen welke zooveel overeenstem ming vertoonen bij de tegenwoordige tijden varTgraanschaarschte. Zoowst'voor rekening van de pro vincie fis voor de stad Amsterdam werd toen door bemiddeling van Am sterdamsche kooplieden in Duitsch land en tiï Italië graan gekocht. De aanvoer ging echter soms met groote moeilijkheden gepaard. Want aange zien elders ook schaarschte was, maakten de regeeringen van andere landen en steden bezwaar tegen het verleenen van permissie tot uitvoer. Wegens de dagelijks toenemende duurte der granen zou te Amsterdam in Maart de prijszetting van een rog gebrood van 12 pond verhoogd moe ten worden tot 22 stuivers. Nog steeds werden waarmee men reeds in Oc tober 1698 begonnen was aan de minvermogenden van stadswege lood jes uitgereikt, op vertoon waarvan zij bij de bakkers net brood voor een lageren prijs konden krijgen. Bij inlevering der loodjes werd aan de bakkers het prijsverschil van stads wege uitbetaald. Tot dusver bedroeg het prijsverschil 4 stuivers, doch dit zou ru verhoogd moeten worden tot 5 stuivers, aangezien men de minver mogenden onmogelijk meer kon laten betalen. Daarom werd nu den 9en Maart 1699 door den raad het besluit genomen om rogge uit de stadsmaga- zijnen, die men tot dusverre angstval lig gesloten had gehouden, aan de bakkers af te leveren. Het was slechts bedoeld als een proef, om te zien of daardoor een druk op den marktprijs kon worden uitgeoefend. De prijs van stadsrogge werd bepaald op 249 g. 26 s. per last. De broodprijs zou dan weer op 21 stuiv. gesteld kunnen wor den. Hoewel de stad het graan aldus onder de waarde verkocht, maakte zij toch nog een redelijke winst, daar hqt graan tegen veel lageren prijs was in gekocht. Bij deze prijsdaling werd overwogen, dat indien de prijs van het stadsgraan hooger gesteld werd, ook zooveel meer op de loodjes zou moeten worden toegelegd. Stelde men inte gendeel den prijs lager, dan zou dat niet alleen financieel zeer nadeelig zijn voor de stad, maar ook zeer onaange naam voor vele andere steden en dor pen, die niet in staat waren hun bak kers rogge ter beschikking te stellen. Het was hoogtijd, dat er nieuwe aanvoer kwam. Want toen het stads bestuur de graanvoorraden, die zich in de pakhuizen der kooplieden bevon den, liet opnemen, bleek, dat na uitvoer van datgene waarvoor reeds conserft was verleend, niet meer dan 400 last tarwe en nog minder rogge zou over blijven. In den brief, waarin zij dit mededeelen, maken burgemeesters ook melding van het besluit om de afleve ring van graan uit de stedelijke maga zijnen te staken. Het blijkt, dat dit be sluit in verband stond met de aankomst van de graanvloot, die iederen dag te verwachten was. Burgemeesters had den vernomen, dat als men dat be sluit niet nam wel 2000 lasten „het land en deze stad voorbij (zouden) zijn gegaan". Van den kant der koop lieden werd dus blijkbaar groote pres sie op het stadsbestuur uitgeoefend. Toen de graanvloot te Amsterdam was binnengeloopen, stroomden op het stadhuis natuurlijk de aanvragen van tal van steden en dorpen om consent tot uitvoer binnen Als men alles zou toestaan, wat gevraagd werd, dan zou al het graan, dat nu binnen gekomep was, alleen reeds door de steden efi dorpen der provincie Holland in en kele weken geheel geabsorbeerd wor den „hetwelk een seekere preuvé i$, dat -alomme een groote holte en ge brek moét sijn." Het gebeurde dus niet. En vandaar wellicht de Amsterdamsche reputa tie, dat tegenover de andere provincies Amsterdam in dien tijd blijkbaar niet erg vrijgevig waé. BU1TKNLANDSUH NIEfüWS. MLAaNJMtiJMu Dö Chemin-de s-D a m e e. Do Matin bevat een verontwaardigd ar tikel naar aanleiding van het beectiainea- du fek, dat op den in dozen oorlog) be roemd geworden Oheinin-dew-Utoinee, dia zoo lang het terrein ia geweest van verwoe den »trijd, thans, bijna een half jaar na dat die wapensriiiatanid gesloten is, nog altijd g^neuvelde iranscho helden onbe graven zijn blijven liggen. De etreeü, vóór den oorlog een rijk ge zegend land niet bloeiende landouwen en vriende.ljke dorpen, thans een verlaten, troodtejoozo woestenij, word* schaars be zocht. Die dorpen zijn verwoeeture» in den oiikrttó woont geen levende zuei meer Niemand schijnt zich om deze ver woeste landstreek te bekommeren en «hes is daar zoo gebleven ais de laatste dag van den oorlog het galaten had. Den 16en Maart deed een bejaard be woner van Daon hier de lugubere ontdek king waarvan hierboven gewag wordt ge maakt. Hij was dien dag een kilometer of vij.tien het verwoeste gehied ingegaan om eens te gaan zien wat er geworden was van een stukje grond, dat hij bij t llain-Pawiy in agandom had gehad en op dien tooht door de verlaten «tree* had hij in een hollan weg tot zijn ontzetting het overschot gevonden van een gesneu veld Ffamech soldaat mef'zijn wapenen zijn uitrustingstukken nog bij zich. Een eindje verder, op een afstand van nog geen honderd nieter, ontdekte hij onder een groep stukgesohotaa boomen nog vier lijken. Het was hem niet mogelijk ver der te gaan zoo gauw hU kon keerde hij diep geschokt naar Laon - terug, waar hij zich aanmeldde bij den plaatselijken commandant en deae zUn verschrikkelijke ontdekking mededeelde. Maar hij bad niet gerekend op het reglement waarop in den militairen dienst alles ia gebaseerd. Hij werd allerbeleefdst te woord gestaan, maar w gebeurde niets, de lijken biereen lig gen, en edndelijU, na drie weken, kreeg hij officieel antwoord van den kolonel die hem beriobtte, dat 't hem erg speet, maar, dat hij er niets aan kon doen, en dat hij ndet tot het begraven mocht over gaan, omdat de gevonden lijken niet op het gtfcled van het tweede legerkorps la gen, maar op dat van het zesde, dat tot het gebied van de militaire overheid van ChfMons behoorde. Daarop weTd Chétlon» gewaarschuwd, n-aar ook daar gebeurde niets, en werd zelts niet eens geantwoord. Verontwaar digd wendde toon de heer Delabaye, zoo hee' degeen, die de droevige ontdekking gedaan had, zicih tot de pers ea eejj verslaggever van de „Matinia daarop net hem medegaan. om de feiten vast te stellen en te publiceeren. Weer trok men de froostelooze woestenij iu Geraamten van boomen zoover het oog reikte, kale bergen en heuvels hier en daar «teenhoopen, waar vroeger huizen geMaan hadden en verderop de overblijf selen van de dapperen, die voor da voi ded igjng van hun vaderland hadden ge streden De flauwe hoop, dat Üh&lof» misschien tod» nog ijver had getoond, of dat bij do militaire overheid te Laon hei gevoel van mensohe'ijkheld, de mili taire eer, d» eerbied voor de gevallen held steiW zouden zijn gebleken dan de sleur van den dienst, werd hedaas niet vervuld. De dooden lagen ar nog altijd Vlak bij elkaar, op nog geen meter at- fl.aiid lagen daar twee soldaten van het 164e regiment, er wee niets van overdag de geraamten, de stalen helm en de ver veerde soldatenjas. Verderop een ser geant- Zijn ransel ligt bij hem, er is niets in dan ooa dertigtal rood-wit-blauwe lintjes met het merk van de Saoré-Coeur, geestelijke gesehdi'ten en brieven, onlees baar gieworden <k>or de regens. Een pries ter wellicht Niet ver daar vandaan een vaandrig van hetzelfde regiment. Zijne zakken zijn leeggehaald; zijn revolver is uit het étui verdwenen, zijn binocle is weg Aan den overkant van den weg 't overschot van een korporaal en wat ver der l'ggen nog andere overblijfselen In 't geheel telde de correspondent van de Madia" er acht lijken en ongetwijfeld liggen er in de ravijnen en de boeschen nog meer. Drie van deee lijken waren nog voorzien van de metalen identitelta- p!aat,es, waardoor men de namen kon vaststellen. Do „Matin" merkt hierbij op, dat hot «arniooon van Laon tienduizend man telt en dat er tienduizenden Dulteohe krijgs gevangenen 1 rondlloopon, die* niet ^eel meer doem dan om sigaretten bedden en 't blad vraagt of 't nu geen tijd wordt dar de overblijfselen van die gesneuvelden mi eindelijk na zeven maanden worden begraven HONGARIJE. D. H. I N. Een der uüt Boedapest Kier te lande te ruggekeerde Nederlamdore, zendt aan de „Tel." een artikel, waarin hij. zijn jong- s i' herinneringen uiit de Hongaajsche hoofdstad weergeeft 'l I» een zomersohe ding vaudaagi, e«a dag waarop ieder rechtgeaard: Boedapes- tor zijn vrijen tijd doorbrengt met wan delen op bet Donaucorso, met kijken naar de blauwe lucht en het groene watert Mant wat er ook gebeuren moge, wat de dictations, die titans d'.t land regeeren, ook voor kromme eft onzinnige dingen mogen uitdenken, nooit gullen zij het zoover kun nen brengen, dat zij het volk van de hoofdstad zu len verhinderen, uren ach tereen op het corso heem en weer te slen teren, en zübh met een werkelijk niet* EuropoascJïe indolentie te vermaken met motadoen, zondier ook maar een oogem- blik te denken aan de ernstige dingen die hier bijna elke minuut gebeuren. Elkeia dag valt het opnieuw op, hoe alles wat hier than» gebeurt, de groote menigte slechts aan de oppervlakte be roert, maar tot haar innerlijke wezen slechts weinig doordringt Hoe de men- schen hot eeme oogenblik totaal tenneer- geslagen zijn, omdat ze beweren, tot den bedelstaf gebracht te zijn en van honger te moeten sterven, tenzij ze door zelf moord een einde aan hun rampzalig be staan maken on tien minuten later op luchtigen toon praten over de nieuwe 1 aison van de primadonna van een of andegr theater, die wel op een schandaal tje za<l uiittoopen. Ernst te dit orien- taalach aangelegde vota ten eenenmale vreemd, tot ernstig handelen em samen werken, nu de nood aan den man is, is de groote maaaa eenvoudig niet Instaat Ik loop met mijn vriend den ex-advo caat tusöchen de nog altijd '/waar go- parfutaêerde Boedapester Schooaen en flir tend yeuneeee der hoofd» te dl. Wij zijn juist tot de cooclu«ie gekomen, dat het coraobeeld nog hetzelfde is als in vroe ger, beter tijden, met dat éêne verschil, dat de dames aifldaan zljo van haar over tollige „achMiick", dïe reeds groot mdeeis ten behoeve van den prole ariërestaat in bes-lag genomen iö, of lang» smokkewe- gec. over de grenzen is gevoerd En mijn vrkiad hee't me terloops honderd kronen ter leen gevraagd op onbepaalden ter mijn, want hoewel hij voor eemige we- ken een rijk man wa», beschikt hij thano niet meer over het noodige geld, om met zijn vrouw een eenvoudig middagmaal in dc stad te nuttigen. Van zijn depót bij de bank mag hij geen heller opnemen, de sleutel van zijn safe heeft bij aan de vertrouwensmannen der regenring, die met het toezicht op de banken belaert zijn, moe ten afleveren en de kleine voorraad le vensmiddelen, «fie hij in zijn provisie- koet thute veiïg waande, zijn door de redheroheurs In beslag genomen. Hij wil mc wel tweedu'zend kronen staatetsdiuld ln onderpand geven, die hij ergens verboT- gen heeft, zegt hij met een weemoedigen glimlach Die dingen hebben voor hem todi geen ceht waarde meer, hoewel ze voor eenige weken op de beurs nog voor 92 pCt verhandeld werden. Maar hij be zweert me, nooit aan iemand te vertel len, dat hij nog onopgegeven effecten be zit, want de mogelijkheid, voor de revo lutionaire rechtbank gedaagd te worden, doet lie®» de haren te berge rijzen. Hij weet uit praje teefce ervaring', wat Hou- gaar.sche rechtspraak was, en roeit bij iututie, wat het zijn zou, als de tegen woordige rechtbank, die uit leoken-geaoe- seu bestaat, een oud-advocaat zou moe ien vonnissen. We praten maar over iet» andere, want het onderwerp schijnt me pijnlijk voor hem. Dan, toevallig, zijn we getuigen van een ontmoeting tusaohan twee heereg, die elkaar de hand schudden, en a.kaar op de gewohe wijze begroeten. „D. h. n. szegt de eene opvallend en de an dere maikt. Dan loopen ze door en ver volgen hun gesprek. Ook wij gaan ver der en ik zou geen acht op dit geval geslagen hebben, ais ik eenige oogen- bukKen later niet' een bijna gelijke be groeting had gehoord, die mijn nieuws gierigheid naar de beteekenis dezer ge heimzinnige letters had gaande gemaakt De ox-advooaat wist bet ai. Sinds er u& Boedapest op bevel van hoogferhland geen recht mag worden gesproken., en hij tot gedwongen werkeloosheid' gedoemd is, be nut hij, in afwachting van het moment dat de tegenwoordige heeroohers een prooi der bedrogen proletariërs zullen worden, zijn vrijen tijd met het verzamelen der laatste nieuwtjes. „Je weet," sprak hij., „dat in het oude Rome de christenen ais her enningsteeken een viech in het zaad teek enden En zooais die christenen ui Rome alkaar aan dit viacbje berkenden, zoo herkennen de christenen in Boeda: pest elkaar aan deze vier letter, die bè- teeikenen: Das h&U niobt Standi Wamthbt is uitgesloten, <iat dit rógme longer stand houdt dan de geringe voorraad lavend- middelen, die thans iaog in Boedapest voorhanden te. Zoodra de groote massa's dc oogen opengaan, en zij bemerken, d*t het geen kunst te den werkman geduren de een.ge maanden met abnormaal hooge salarissen te verblinden en hem daarna te (laten venhonge>ren, zullen zij ook tri de plotselinge ontdekking komen, dat er in deze ganeohe regeetring iiogj geen 6 pCt. werkelijke Hongaren zitteai, maar bij na uitsluitend 'ertl^geiiwoordigprs van wat men tegenwoordig in Hollandl de „Kaé- pathen" pleegt te noemen. Jij> West-Eft ropeeör, kunt dergelijke dingen niet bjt- oordooien zooals wij, omdat bij 'jullie <|e verhoudingen op dit gebied zoo geheel ad- derf zijn, maar wij, gisbaren Hongaren, wij weten wat ons land thans noodig heef Tienduizend mam goede Enente-tros- per en een progroim inalken aan doHoa- gaamsche sovjöUrepubliek in veertien da gen een einde!" Ik kon hem in het „aziatteohie" deel van zijn gedadhtengang niet verder vol gen, maar <tat de tienduizend man En tente-troepen hier wonderen zouden doen iis de opinie van een ieder die de toe standen hier beter kent, dan de overwin naars in dien wereldoorlog. Het Hongaar- weke arbeidersvolk is de zegeningen van der» proletariëgaMaat reeds meer dan. oe. Maar moed en energie tot het beginnen eenor tegenbeweging- ontbreken teneenen- malo, zoolang geen hulp en leiding van buiten komt. Maar geen mensohen ateVtyc en 9toad kurniem hier de situatie red den Wat hier noodig I», Is een figuur die respect afdwingt en waarvan de kracht uitgaat. BINNENLAND. 17e Neder! Natuur, m Geneeskundig Congres. Ten gtadihiuize te Ledden had gistermid dag de officieele ontvangst van de con gresleden plaats. Het stadhuis zag er, dank zij de eleetrisohe Llumïnaiie, zeer feestelijk uilt. De eigenlijke ontvangst had in de an tieke kamer van, B. en W. plaats. De talrijke damee en heeren, (Hie ih het ruime -vertrek nauwelijks een plaats von den, werden door den burgemeester, mgr. dr. N. C. de Gijseiaax, met een harte lijk woord verwelkomd1. In de namiddag ergadering werden nog e ruige huishoudelij ke zaken afgedaan. Ver moedelijk zal het volgend oongres in Ctreoht worden gehouden. Tot algemeen penningmeester werd be noemd do hoer C. Ketbert. De voorzitter, prof Nolen, beantwoord de de toespraak van den burgemeester. Dr C. Eeaeton, dit Amsterdam, hield vervolgen» een voordracht over „Pealo- dciteit in Wintertemperatuur Het had spreker getroffen, dat bij de vroegere nasporingen te zeer aan hette- rugkeeren van bijzondere winters of zo mers na stipt afgebakende tijdvakken ge- zoc werd, en dat voorts het historische materiaal betrekking had op gebieden die Iklimatodogiadh ta zeer gescheiden, som tij is aan elkaar tegengesteld waren. Een nieuw bewerking bracht hem ln Ï904op hel spoor eener periodiciteit, die zich in veelvouden van 44J* jaar schenen te uiten, vooral dn 89 jaar, en die gekenmerkt werd door groepen van strengere winters Inden aanvang en warmere winters tegen het einde. Een dergelijke groote periodiciteit (8 of meermalen de bekende elfjarige) kon merkwoairdSgierwijsi ook op de Zon worden aangeduid en o. ft. op het Na tuur- en Geneeskundig Congres te Arn hem ln 1905 deed spreker daarvan ineen der secties inededeeüng. In de vo'fande jaren hield spreker zich bezi mot het aanvullen en schiften vau do historische gegevens over strenge en warme winters. Door vergelijking van de thermoroeterwft ar nemingen to Parijs ei de Bill tusechep, 1888 en 1916 met de „his torische kromme" bleek de „thermometrl- »cke kromme" vrijwel in eerstgenoemde te passen Ook de overeenkomstige putóa- tic aan het zoosoppervtek te te treffend n liet toeval fe kuuwa toegee&re. Spreker otou* du» aan dat er ln de wiuteremperaturen in Wtort-Europaaenttw. jarige oa een 89-jarige periodiciteit be sta* met wekicht grootwe period,. miswomen is deze periodiciteit als een .resonnans-verachijnselop te vatte D® reek» zachte winters die wij vóór 1917 beleefd hebben, klopte opmerkelijk goed me* de in 1905 uitgesproken verwachting on de «ffenge nawinter daft 19J7 tejmst op het keerpunt der periode gekomen. Wij zouden dus in de eerstvolgende 22 jaar p\er 't geheel koudere winter» (hoewel intesohden aigewteseld door enkele wanne) te verwachten hebben, en nteoohien nog een of twee zeer strenge winter». Een on derzoek, door den heer p H Gailé, in de Bilt, verricht naar de correlate tus- echen de kracht van dien N.-O. passaaj in den Atlanlischen Oceaan en dc tempé- rtttuur van den volgenden, winter ln Eu ropa acht spreker veelbelovend voor een nadere preciseering dezer prognose op lan gen termijn. Zulk een preciseering ia overigens mtesöhfien ook te verwaohveg van een verdere bestudeering der er- schijnseden aa/n het zonsoppervlak. De voordracht werd door enkele groote diagrammen verduidelijkt. In de eerste nfdeeling: wis- en natuur kundige wetenschappen behandelde prof. H. C. Burger, uit Utrecht, het onder werp: „De grensconditie bij oploseen en 'kriPtalUseeren" daarna hield dr. U,Bobr, uit Kopenhagen, die als gaat van- prof.' dr Ehreulest naar Leiden is overgeko men om het congres bij te woawn, «en interessante voordracht in de Engalsche tapl, over: „Oft Pfoblomo of the atom and the molecule". Deze voordracht wekte groote belang stelling. Vorder behandelde de heer C. Schou ten, pit Do Bilt, „do daal- en de stijg, srielhtfictemeior voori terwijl de reek» er sprekers wetci besloten met een verhandeling auer „stikstoffen en hun boétrijdïngs." De tweede af deeding: Biologische weten schappen, kwam in liet Botanisch Labo ratorium. in de Nomnensteeg bijeen. Prof H J, Jprdan te Utrecht, prof H. Boste Mageningen prof. de Boer uit Amsterdam, dr y. P. van de Marei uit Middelburg en dr H J, Vórmeu'cn uit Utrecht, beha» delden hum verschillende onderwerpen op het gebied der b.ologïe. Van bijzonder belang was de voomnid- dagbij eenkomst der goneerkumdlge atóoellng in het Academisch Zlezenhute, waar ach* tereenivot!gem» de heeren W. E. Renger, H Zwaardamaker, C, E. Benjamins, en C H- Kok, allen uit Utrecht, L. J. Drioseenj ^Amsterdam)R. iMagnue, (Utreoht)G. Kapsenberg (Leiden)L. Gunfburg (Soheveningen)J. vatn Assen (Rotterdam)J. Th. Peters (iLetdeh) J. F. L. van Breemen (Ainfitordftm) en A C. A Hofïmann (Gouda) voordrach ten of demonstraties over zeer verschillen de- uiteenloopon.de onderwar pen hielden Eindelijk hield de geologósch-geograS- ache afdeollng hare bijeenkomst in het I'liarmacautisoh Laboratorium, waar dr. .1. van Baren een korte openingsrede hield, waarin hij een overzicht gaf van den stand dezer wetenschappen, waarna een vijftal «pretors, n 1. de heeren J van DijS (Den Haag)IH. A Brouwer (Rijswijk), J. F. Steeabuis (DenHaag), C H. Oosttngh (Wageningen) en W. F Boerman (Den Haag) het woord voor den GEMENGDE BERICHTEN. Ernstig ongeluk. In de wollenstoffenfabriek van de frma Bogaerts te Tilburg was de 25-jarige walk man J. de Kutfer bezig met het schoonma ken van aschkanalem. Plotseling kwam door zulk een kanaal een massa gloeiende asch naar beneden. De man werd er ander bedol ven. Hij werd met vreeselyke brandwonden onder de gloeiende massa vandaan gehaald. Ten gevolge van deze wonden en de inge ademde heete dampen overleed de man spoe dig na aankomst in het gasthuis, waarheen hjj vervoerd was, onder hevige pijnen. De geheimzinnige kinderlijkje*. Het Dagblad van Noord-Brabant meldt inzake de kinderlijkjes, <He herhaaldelijk m het Liesbosch worden gevonden: By het geneeskundig onderzoek, dat werd ingesteld, is gebleken, dat zoowel het kind je, vaa wie het laatste Hikje, als dat, bet- welk eenigen tijd geleden in het Lieeboech gevonden is met een snede over het lichaam, een natuurlijken dood is gestorven. Heit^in het Liesboach gevonden kindje moet overleden zjjn aan bronchitis, terwijl longontsteking de doodsoorzaak is geweest b(j het vorige week gevonden meisje. De sneden en verwondingen moetan na het over lijden zijn toegebracht. Men vermoedt, dat de bedrijver van deze euveldaden de lijkjes heeft opgegraven op een of ander kerk hof. Het zou das niet onmogelijk zijn, dat deze gruwelijke daden dus bedreven zijn door iemand, die handelde uit een ziekelijke nti- ghxg. De ontdekte bommen. N«ar het onderzoek tan de recherche in Tvrbaad met het vinden van 7 bommen op het Prinseneiland te Amsterdam heeft uit- gemaakt, moeten deze waarschijnlijk door (ten vorigen eigenaar Herman Georges al- (teiur verborgen zijn. De man ia voortvluch tig sedert eenige dogen voor de ontdekking. Het ingeslikte rijwiel. Gevallen van inslikken van allerlei voor werpen komen in de ziekenhuizen uiterst menigvuldig voor, vooral onder kinderen, en ket ie ongelooflijk, wat dezen al naar bin- nen kunnen werken. In een artikel over de nieuwere toepassingen van den electri- icbe* stroom" in het maandblad „De Na tuur" haait dr. A. J. C. Snijders het vol gende aan, dat Gibson in zijn werk Electri city of to-day meedeelt: In een der ziekenhuizen van Londen kreeg men een klein meisje, ongeveer 4 jaren oud, ter behadeling, dat niets meer of min der dan een geheel rijwiel had ingeslikt natuurlijk slechts een stuk speelgoed, maas. dan toch, zooals uit een bijgevoegde Rönt- gen-fotografische afbeelding blijkt, van xeer behoorlijken omvang. Het rywiel was natuurlijk in de slokdarm van het kind Wijvan steken en het onderzoek met de X- stralen, waarbij b.v. voreovermelde foto werd verkregen, wees uit, dat de stuur stang van het rijwiel in den wand van den slokdarm vastzat Het was dus noodig een insnijding in den slokdarm te maken, waar van echter geen litteeken achterbleef. Daar na werd de fiets in tweeën geknipt en vei lig verwijderd. Toen de chirurg, na de ope- mtie, het meisje schertsend den raad gaf, voortaan voorzichtig te zijn en een lang touw aan het rijwiel te binden om het weer op te trekken, antwoordde het kind: „een «nder rywiel heb dk niet, maar nog wel een automobiel." De smokkelhandel breidt zich uit. Men schrijft uit Maastricht: Uit alle grensplaatsen van Limburg kou men berichten, dat de smokkelhandel, dien men too goed als dood waande, niet alleen herleeft, maar zich weer gaandeweg uit breidt In Waubach hadden de grenssolda ten verschillende aanhoudingen gedaan. Op een nacht zelfs 125 pond boter, groote hoe veelheden spek, vet, chocolade, vleesch enz. Wij zelf waren filteren getuigen hoe een rijksambtenaar te Oud-Vroenhoven, onder de machine van de tram krobp en tusschen de kolen 16 kilo pruimrollen uithaalde. De kommiezen klagen, dat hun van het Ryk geen goede veldkijkers worden verstrekt. De Duitsche posten hadden vroeger allen uitstekende prisma-kijkers. Een dergelijk instrument zou hun dienst zeer vergemak kelijken en onschatbare diensten bewijzen. Niettegenstaande .er herhaaldelijk om is gevraagd, wordt hun zelfs geen electrische zaklantaarn verstrekt en moet de visitatie van voertuigen bij avond of 's nachts bij het licht van een lucifer geschieden. Men begrypt wat daarvan terecht komt. Boven dien worden onze grensbewakers, wegens dergelijke primitieve wijze van visiteeren, door de aalgladde smokkelaars nog uitge lachen op den koop toe. Vele ambtenaren hebben zich dan ook maar uit eigen be perkte middelen een lantaarn aangeschaft. Stakkerds. Nabij Oldenzaal werden door grengwacht- sod daten bedelende aangetroffen 8 knapen uit Oberhausen én 4 uit Essen, allen 10 tot IS jaar oud, die verklaarden door bon ouders te zyn uitgezonden om proviand OP te doen. Nadat ze ruimschoots van voedsd ook voor den terugtocht waren voorzien, werden, de stakkers weder oyer gw» bracht .1 iM Een nog onrijpe uitvinding. De heer G. K. H. Nonhebei, apotheker te Middelburg, schrijft onder boven sta an den titel in het Pharmaceutisch Weekblad het volgende: Zuigelingen, die uren, vaak zelfs heele nichten blijven liggen, in hun door urine dqwWeekte luiers, vertoonen als gevolg daarvan zeer dikwijls erhstige huidaandoe- ringen, die dan door strooipoeders en zalf jes veelal nog bezwaarlijk worden genazen. Het behoeft geen betoog, dat urine, - in aanraking met een eenmaal geirriteerde huid, daarop een voor het kind uiterst pijn lijken invloed uitoefent. Een zeer ernstig geval als bovengenoemd, dat zich eens voordeed, bracht my op de gedachte een middel te verzinnen, om deze irritatie te voorkomen. Eerlijk bekennende, dat deze vinding met het oog op de praktijk zeer zeker als nog niet rijp moet worden beschouwd, zoo mag ik toch ook weer niet ontkennen, dat het be ginsel flls 'laboratoriumproef reüsseerde. Het is van algemeene bekendheid, dat Benjamin Franklin by zyn proeven vlie gers opliet, voorzien van stalen punten, waardoor hy bij naderend onweer het over springen der electrische vonken bestudeer de en dat een fiksche regenbui een aan zyn leven maakte, doordat het door weekte touw nu een geleider werd en hij door een op zijn vlieger inslaande vonk ge troffen werd. Uit deze tragedie volgt logisch deze eenvoudige moraal: Droge weefsels gelei den den stroom niet en natte weL Op dit beginsel voortbouwende, monteer- de ik op een houten raam een stopcontact, een electrische bel, een dito lamp, en li»t een paar dikke draden overgaan in een ko per plaatje, voorzien van een paar haakjes. Werden beide haakjes door een koper draad verbonden, too begon de lamp te branden en de bel te luiden. Toen de koperdraad werd vervangen door rin droge lhmen lap (in easu de luier), ge beurde er niets, daar de stroom door het droge weefsel niet heen bon dringen. Zoodra werd echter de lap niet bevoch tigd door een slappe zoutoplossing, of de bovengenoemde verschijnselen traden op. Het inschakelen van een bepaalde lamp Was niet alleen het doel, tevens licht te verschaffen, maar ook omdat de volle Jtroom direct op een electrische schel «an worden gezet Jaren geleden hadi ik in die richting ge- n«nen proeven zien mislukken, omdat ik •™eht8 over kleine stroomen van elementen kon boéehlkken. Do doctrine*» stroom dar gemeente echter bracht mij be ter resultaat H«t komt me voor, dat toepassing in de praktijk van dit eenvoudig beginsel geen onoverkomelijke bezwaren in den weg staan en dat ziekenhuizen en „aangesloten" zui gelingen hiervan mogelijk nut kuhnen- on. dervinden. Deze idee van den heer Nonhebei is, zegt Moèeachot, nog zoo kwaad niet en kan wel licht geperfectioneerd worden, b.v. door het doen ontsteken van een roode lamp ingeval de zuigeling honger heeft een blauwe lamp als hij wenscht, dat men voor hem wat zingt enz. Dat de proef gelukte by gebruik van den stadsstroom, waarin een weerstand ge schakeld is (lamp), maar niet bij gebruik van zwakkere stroomen, bewijst zoo de proefneming juist was dat ook de „aan gesloten" zuigeling onder stroom komt te staan en dit kan nadeeliger gevolgen bob ben, minstens genomen meer pijn doen dan een natte luier. Kinderen van beroemde mannen.' Het genie is meestal niet erfelijk. Dat ziet men a^n de nakomelingen van groote mannen. Gewoonlijk blijven zij ver in de schaduw bij hun beroemden vader en zijn zij niet meer dan alle- daagsche gevallen. In hee! veel geval len ontaardt het genie in het tweede geslacht in de docadentie. En soms ook drukt de beroemdheid van den va der het talent van den zoon dood, Van dit laatste geval ziet men een treffend voorbeeld in Goetne's zoon Karl, die zonder zijn vader wellicht een bertfemd man zou zijn geweest, maar wiens veelbelovend levei nu als een misluk king moet worden beschouwd. Het zelfde, zij het ook in meerderen graad, leert ons de bittere opmerking van Herbert van Bismarck, die zich voor stelde als de kleine zoon van een groot vader. Evenwel deze beroemde vaders behoefden zich nog niet te schamen voor hun spruit, zooals de groote Lu ther moest doen. Weliswaar was Mar tin Luther professor, maar volgens zijn tjjdgenooten had hij een alleszins gun stig karakter, weinig in overeenstem ming met het leven en de zienswijze van zijn vader, den grooten hervor mer. In muziekkringen schijnt het genié nog wel eens erfelijk te zijn. Zoo was de zodn van Anten Rubinstein, Jascha Rubinstein een groot genie op muziek gebied, maar hij leidde een losbandig leven en speelde vooral in Zigeuneror kesten en stierf op jeugdigen leeftijd krankzinnig. Éen vroege dood was ook het lot vap een zoon van den fantasti- schen dichter E. Th. A. Hoffmann. Het kind had een buitengewonen aan leg voor muziek. Het liep weg van huis om muzikanten te luisteren. Het had echter een ware zigeunernatuur, was altijd zwervend en verdronk op 13-jarigen leeftijd. Ook de beroemde Von Humboldt had een zoon, die de familie schande aandeed en Turn-vader Jahn, die zelf duizenden jongens lichamelijk en gees telijk had opgevoed met de toepassing van het „mens sana in corpus sano" bleef ln gebreke bij zijn eigen zooir, die het niet verder bracht dan tot een een voudig werkman. Edison als krantenjongen. Van Edison wordt het volgende ver teld: Hij was nog in den tijd van zijn courantenjongerisrhap. Hij reisde in dien rang meestal met den trein mee, om aan de reizigers in den wagen Z!ju couranten te versoopen. Op een kou den dag lukte hel hem heeieinaal niet. Tevergeefs somde hij a! zijn bladen op. Niemand koot er een. Nog een lafste poging vaagde hij bij een oudvn heer, die a's bev.oren in een hoek zat te suffen. Edicon trachtte hem ean krant te verknopen, x*aT de man broniGe: 'Is vee! te koud om te lezen, maar ik gaf wel e.-n rijksdaalder als ik vuur in ^le stoof had. Hij \.ees op een koperen stoof, die hij voor de lange reis ha l meegeno men, rn^ar die nu ''oud was gr.v.rdcn 'Jogcnb'ikkelijk green Fd»s. i» ij 7,^ kranten, stopte die vlug in de stoof, stak ze met een iucifger aan, sloot 't deurtje en vroeg om zijn rijksdaal der. De andere reizigers schaterden van het lachen en de oude heer, die schik had in de slimheid van den knaap, betaalde. Alles uitverkocht, schreeuwde de jongen en juichend verliet hij bij het eerste station den trein. HUNST. De N/V. TooneehrereaUffing. Het Tableau da la Troupe van de N V Toooealvereeniging, directeur Ier man Heijera&na, zal in bet komend apeefeei- /.oen ut de navolgende dame» en lieeren zijn samengesteld' Dames Hika Hopper, Emma Morel Pi ne Beider, Marie van Weeterhovan, Aula HeiJ ennan»—Jurgen», Marie Gllbuv.v-Sae- bach, Marie Moimler—Najgtegaal, Marie Faas»en, E. Willebeek Lemaar, JuHaUde, Truus Post, Greta Gijswijt, Marie Harms -Haspels, Jo Hoff, Marie Gijêwljt. Heeren: Nico de Jong, Willem van der Veer, D. J. Labo, Coeu Htadak, A. C. Kreeft, Hein Hann», Cl» Gllhuys, J. van der Poll, J Staalduynen, D. v. Olieten Sr, J. Jongen», J. de Haas, J. Boe- zer, J. Kaart Sr., J. Vlflsoher, M. van Geste* B van Schalk, A. Verhagen, J. Herman», C. Rotman, M. de Wild* enz. ADVKBUKNTlëN Brieven onder No. Gondsehe Courant. 1873 Bureau 6 DAME VRAAGT gem. met peotion, met ei aonder huiselijk verkeer. Brieven onder no. 1877, bureau GOUDSCHE COURANT, Markt SI. 8 met volledig PENSION GEVRAAOD. Brieven onder no. 1874 bureau Goudacbe Courant. 8 Nette jongelui aoeken te Gouda gemeubileerde of gemeubileerd Boven - of Beneden huis, liefst met gebraik van keuken. Brieven met opgave van prijs onder No. 124 Firma SWARTSENBURG's Adv. Bur., Kleiweg 39. 1879 13 RUIME EEUZE Chiqu* modellen» A. ft GRIVINSTUK. PEPERSTRAAT 26. 1559 10 Tal. SA7, Gouw» aa, 1869 2» GOUDA. MF~ Aaaaenar vee transport** Ie stator nam* alln plantoon. f 0.40 per busje. f 0.3B per butje. Aanbevelend, K. ES8EB00M, 1885 15 ZEUOSTRAAT 76. Por flacoo 11.50. 1866 9 Deaa waak alt hoofdnui kat buitaagawona filaapal |atilald GOUDA ii Zit dm WMk vooral weer do prljzon van do OawaIcHs logo prlloon. geheel met leer bekleed. 0 Zie» étalage L. Tlsndnwog lO-IA. 1881 88 Ter verkorting van arbeiditgd worden gevraagd i bij DAALMANS «n Co. HOOO LOON. 1883 80 LANGE TIENDEWEO 5. TEL. 350. Indian 7—9 r.K. «Inotriach f 12BO,-. Indian 7—9 niet alaotrlaoh 111 SO,—. Indian 4-B I lOBO,-. Indian 2'|t f SOO,-. allen met 3 versnellingen en atarter. 1570 40 Tijdig* bestelling wordt aanbevelen. •lie aNoarroatio. KAASHANDEL MU., Goud.. 963 34

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1919 | | pagina 4