I KOOI/
linslallata,
:o. - Gouda
1701»
mul
Irmiogii.
Wtoli
I 27 BOUD* Tol I»
iEN en MOW
DE VREDESCONFERENTIE
Jaargang
\o. I3US9
Maandag 8M April 101*
0.000.-.
j MARKT
Vrl
iroc
ppelen
»n
jnen
vijgen
pelen
Sigarenfabriek
PHANDEL
bt At 1816.
BEHALVE TON- EN FEESTDAGEN.
Feuilleton.
CINDERELLA.
-
iTlaMtxre- earx -dxd.'trmartGaa.ta.M'blMud.troox <3-o-\xdL»u vxx <Pxxx»txöJc:©xx
VERSOHIJNT DAGELIJKS
Bureau: MARKT 31, GOVDA»
W»
AdmniMntia* T.taf. luttra. 82.
Redactie t Teief. Interc. 545.
rikaansohe geschil is geworden. Niet aan» dit centrum ran
ad.
wy passeerden.
zou
HOOHWüK XLVIII.
iww Iwlwn fleeter U.M ooaeiib.lkk.4ijk
op uM nlHwn «i rtoUi Mi op Dk
lu«i AM «soit VM bom palen
..Do» <M »W, Uonltea, <to
ri«p »U, Me o» u|n Mtortvt teg-
Oto* M» Iilel.l
I en REGEN-
lagste prjjzea.
1867 SO
DnHtol
i MM. -
ten.
menschen
floudi.
ii
nten
inde prijzen.
Aanbevelend.
■GRONIKQU.
ingezonden xiMDtuBoeii i.-* im «d» «mot m*.
0» te TCMtefi» M l»*'
Gana. tenrtanM. kwanta m^taUam M> «taart kt artr frtata
MKteB prtja. Grart» latten aa nota wajta bartaad aaar ptotentote.
AteMtwUte laaMO mate» katete ,taa .Ulkikte w nikte »«<Hna
dteam. AfrMtnHitnWMW aa aaa. Aj-»a
a rnorwew.
Wt M MrtMk 1II.I.H
to
J P. «SmiW-VH BMMNM.
(Nadruk varbodan.)
Orlando in Rome terug. Wanneer hij te Parijs
zal weerkeeren. - Oe groote dag. - Oe bespre
kingen te Parijs. - De Duitsche koloniën. - Rel
letjes in Weenen. - Togen de communisten.
ONS OVERZICHT.
kwestie is de waarde» ing van dm ernst
n per S.S. „NIEUW
de eerste
AMERIKAAN-
NTABAK print
m kunnen nu ome
IfLAMD krulontb
ons verkoop»
ook an Pruimtabak,
elenvrij en abeoluut suiter,
ortorleo, im a
«acht, lichtrooktei
■rlnaa, rij* i|.fu<
rikaansoha geschil is geworden. Niet aan dit centrum van wereldvraagstukken en van
Wilwn, zoo sett men, moet de eerste v»r-< wereldheretel markeert lederen dag nog de
breking van de onderhandelingen over heil
Adfiatische vraagstuk worden geweten. Eenj
hardnekkige campagne heeft op Wilson dek
verantwoordelijkheid geworpen in sake daj
vertraging in de cptoeamg der kwestie, docht
Witeon heeft nimmer een beroep op de open^
bare meening gevreesd en niet geaarzeld!
om van al zijn verantwoordelijke daden te-$
genower het publiek te getuigen. Daaromj
werd hij gedwongen, daar hü niet wilde*
dat de vaak onjuiste geruchten over rijn»
houding ingang zouden vinden, om zich duU
del ijk en openlijk uit te spreken. Anderzijds
verklaart mor, om de openbaarmaking van»
de verklaring op een oogenblik, dat de on-,
derhandelingen een gunstige wending na-,
men te motiveeren, dat deze publicatie een-
pijnlijk incident ie. Hei document was sa^
dert «es dagen gareed; Clemenceau en Lloydi
George hadden er kennis van genomen,
doch de openbaarmak’ng ervan was uitge
steld totdat de Italianen hun standpunt»
kenbaar zonden hebber gemaakt. Doch Wil-,
son vernam tijdens de onderhandelingen,
dat er op bevel van Oilando aanplakbiljet
ten te Rome waren opgehangen, waarin de»
annexatie van Fiume door Italië werd aan-
gekondigd. Daar Wilson toen oordeel
was, dat de onderhandelingen waren geëin
digd, gaf hy order zijn verklaring aan de<
pers te doen toekomen. Indien inderdaad de?
annexionistische aanplakbiljetten de beslis
sende aanleiding tot Wilson’s houding zjjn
geweest, zou het belangrijk zijn te ervaren,
of Wilson niet heeft gehandeld volgens on
juiste of op zün minst overdreven inlich
tingen.
Prof, van Hamel schrijft uit Parijs, dJ.
23 April aaan de N. R. CL:
De dag nadert nu. Een dag, waarvan de
menschheid een tyd geleden meer wonderen
verwacht heeft, dan nu nog. De dag, die niet
den hemel op aarde zal brengen, en die aan
idealisten en illusonisten nog steed* ruim
schoots gelegenheid zai laten om de bestaan
de orde van zaken te critiseeren. Maar toch
een dag, waardoor greote rust kan worden-
bereikt, die wij bilkanj vergeten zijn. Koe
vele honderdduizenden wachten nfet in alle
landen ter wereld op bet oogenblik, waarop
achtereenvolgens de regeeringsbesluiten zul
len worden afgekondig'd, „dat de oorlogs
toestand heeft opgehouden te bestaan.” Hoe
velen tevens zulle; eerst daardoor weer tot
de burgermaatschappij terugkeeren, hoeveel
zaken f® relatie» weer worden opgevat;
hoeveel ondernemingen aan 't weifc gezet?
ft Is waar, de vredestoestand zal verre van
normaal en verre van aanstonds geordend
zün. Dit scheelt veel. Doch ft wachten is
toch op het fomeele einde vaa des ooriog,
om weer tot regelmaat te komen. Nu leeft
alles nog in onzekerheid. Alles wat hervat-
vattiag vm berekenbaar economisch leven
betreft, staat stop. Hier te Parijs zelfs, in
De Matin maakt melding van hetgeen
men in de omgeving va» Wilson zegt over
het openbaar maken ven de verklaring, die
het uitjangspuat van het Italiaansch-Ame-
iVEROOËDINQ
ENLAND.
E YOORWAARdjj
EN COUPONS
AN EFFECTEN
UIT.
1
Tmr la bet lud na te laveadea.
,.J» h« WM MO kan» uM dulaanden,
maar het gelukte mij een bericht uit de
gevanganta te zenden aan Yule, Twee-RO'
bijnen Yule, weet ge, de «ecretarfe van
de BurtnaMvhe, Brltecbe roiaete; hij or«r
reedde den koning mij vrij te late» -.
door bedreigingen die hij nM kon ten
uHvoer brengen.”
Het w* een vreemde. gM-grijM man
met ooMereche oogea, bomtdUge, vitte
wenkbrauwen, en met een gelaat, door-
ploegd met lijnen, die sijn tot vertelde
in het aombege kantoortje vm Ltocoto s
Inn waar de meeste orimineele recbtofe-
dingen in Londen behandeld werden
GOUDSCHE COURANT.
ABONNKMKNTSPBUS: p« kwartaal f IM, m vaak N «tel. mat ZaadagdUaM'
par kwartaal /.ASO, p« waek 2T Mot, «reaal waar te baKaate» per k»per (eateiadt.
Franeo per poet per kwartaal f 1.10, met Zondagabtod 4<—
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan one Bureau: MARKT 1L GOUDA.
by onae agenten, den boekhandel en de poetkantorea.
ADVERTKNTIEPRUS: Uit Gouda ea ometrekea (beboarande tot dm beflorgkring)»
1—5 regels LOB, elke regel meer 0J0. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—1 regel» 140, elka regel meer 0.25- Advertentie® m psbUtke veemakelijk-
boden 12 h eent per regeL Advertentiën to het ZatardagMaoMiMr 20 toeatag op den
Pt-Ü».
AN LOON
g/b WOLFT A
Inmiddels zijn de drie Duitsche vertegen
woordigers, die den gevolmachtigden voor
afgaan, te Versailles aangekomen. Hoofd
der missie L baron van Leeter, gezante
schapsraad. HJJ wordt vergezeld van Max
Walburg, financieel gedelegeerde; Walter,
inspecteur der telegraaf; den ambtenaar b(j
den levennmiddelendienpt Duckeer; de tele
grafisten Goebel, de secretarissen Propp en
Rose, benevens twee bedienden. Ze zjja
door kolonel Henry, hoofd der Franeche mi
litaire missie en Oudafre, bizonder commis
saris, ontvangen. Ze zijn onverwijld naar
het hotel des Reservoirs geleid, waar ze zich
hebben gevestigd.
Volgens de Duitsche bladen gaat de Duit
ache vredesafvaardiging die met den heelen
begeleidenden «taf intuamhen tot nagenoeg
190 menschen is aaangpgroeid, in drie af.
deelingen op den trein. De eerste, waarmee
de hooge ambtenaren, de perssecretarissen,
en het bureaupersoneel reizen, vertrokken
gisteren. Vandaag gaan twee treinen naar
Versailles. In den eersten, 's middags kwart
over drie, stappen de eerste Duitache gede
legeerden onder leiding van graaf Brock-
vraag
Maar Hestor lachte slechts te harder,
hulpeloos naar Megsy ziende en den ver
schrikten Carys met een vinger aaawij-
zende.
„Ik kan niet ophouden, waarlijk u
kan het niet," brawbt zij met moo ie uit,
tusschen het schaterlachen in, steed® naar
C&rus wijzende, „hij doet mij zoo la
chen. 0, Carus, laat mij ophouden! Het
wae zoo grappig! Ha! h»! bad”
Toen kwnanen in rtroomen de k»tea,
hartbrekend en wanhopend, en «r door
heen lachten nog haar oogen ensahokte
haar lialiaam C&rus was oneindig smar
telijk aangedaan. Hij W nog veel te
leuren en was op weg het te doen. De
weg van een man met een meisje als
Hester, te een lange, lange Weg. Hij heeft
vele wendingen, e»'1 zij die meenen ham
he; beet te kennen, kennen hem t minst.
„0, hij heeft mij niet lief,” snikt© zij;
„hij laat mij wachten totdat ik weiden
ten moet, d&t hij dood te, en dan komt
hij en laat mij een wissel van duizend
pond zien!”
En weer lachte zij hulpelooe, hen zwak,
jtw verzoekende haar te doen ophouden
Maar dat was ver boven hun macht- Tot
dat Cavus, die den geheelen nacht te
paard had gezeten, en veel had onder
vonden, zteh door teleurstelling en het
gemis van het welkom, dat hij geduren
de zijn langen tocht bij lederen mijl had
verwacht, plotseling zijn hoofd op zijn
hand l’et vallen en een heftige, droge
snik zijn lichaam deed schokken. N& een
lange tusBehenfrutarte kwam er weer een
en weer een. Megsy, de 'verstandige, ging
poetsen van koper, pótlooden van ijzer
c« het bijvegen van den vloer, terwijl
Hester haar hardvochtig vond. Maar Meg-
sy wist hier -niet van zij begreep het
met Ongelukkige Megsy nooit to weten
wat bet ds, werkelijk rampzalig te zijn
Toen ie twee uur vlilggo sob reden wor
den vernomen, en Carus c<»ot de open
deur binnentrad, met vroo’ijk rpgeuekt
gelaat, al waren zijn oogen wU door
irood krftigen omgeven, en zijn armen
uïlstrektie, keerde Hester zich tot ben»
gtnSe.
Maar weer kwam het. als het ware
zijn geheele fiwteJte v«aa*n asosurrod.
tel), d»o dte nick ate mij BsfhM, Ca-
ros
,»lk zal «Md zija - ja, ja, dat wMJk,
ik seha&m jitfj ontzettend- Ik wm zooon-
gHtott over je. Het waa zoo IwMte. n.a&r
ik kon het niet helpen.”
Zij knteUs bij heai nssr en bief haar
Lippen tet h«n ®p. ,Kus mij Uarus.'
fluisterde wij, „hst zal de «ere e wee*
iu Septentoar zijn, tos je maar ophoudt.”
Ea Cmp® hteto op.
96)
Ik wil hem gaan opzoeken. Tracht mij
niet terug te’ houden, Megsy, ik wil
het, ik moet!”
Wamt dot w&b de manier, waarop liefde
tot onze naar liefde hongerende, impul
sieve Hester kwam - zooals trouwens al
len die haar van kind af gekend had
den wel wisten, dat het daartoe &ou ko
men.
Zoo dwaalde Hester, gadegeslagen door
Megsy twee en een half utxr over Bon
na, brack tovargeeh maar eenlg spool.* van
Carus uitziende, totdat het blauwe ge
welf boven haar milder blauw werd en
overging in nevelou.zij strompelde to-
^ug zonder te zien waar zij liep, en
Steg in haar kamer zitten staren naar
de wilt» muren, verdoold, met drooge
°o«en rampzalg - evenals Rachel, die
in Karna weigerde vertroost te worden.
Er was dien middag zelfs geen voor-
m enden van een middagmaal. Megsy had
aar toeyhioht genomen in haar geloot,
de tijd die groot© geneesmeester, dit
ook zou genezen Zij ging voort mathot
De Petit Pari&ien meent al te kunnen
Vóórspellen, dat, hoe de zitting van het Ita-
liaansche parlement (welke vandaag gehou
den wordt) ook moge loepen, Orlando en
z(jn medewerkers onverwijld naar Parijs
zullen terugkeeren en dat de Italiaansche
afvaardiging in haar geheto den len Mei te
Versailles aanwezig zal zijn.
Een deel der pers vraatft zich af of men
de voorloopige vredesvoorwaarden zonder
Italië zal kunnen onderteekenen. In bevoeg
de kringen geeft men te verstaan dat de
zaak in juridisch opzicht verdedigbaar i«,
gelijk men uit ons Overzicht van Zaterdag
heeft kunnen lezen. Dodr de bladen Min van
deze opvatting afkeerig.
De Echo de Paris zegt: of men wil of
niet, wij zün tegenover het Italiaansche
volk met onre eer gebonden en dit volk zou
een hardnekkigen haat jegens ons gaan
koesteren, indien wy ons woord niet zouden
nakomen.
In verband met de voorspelling van de
Petit Parisien brengen wij hier een telegram
uit Rome onder de aanuacht, waarin gezegd
wordt, dat Orlando in de laatst gehouden
conferentie te Parijs heeft verklaard, dat
hij bet na de openbaarmsdeing van Wil
son’s. maaifest vóór alles noodzakeiyk acht
te naar Italië te gaan, om zich in onmiddel-
lyk contact met het land te stellen, zulks in
verband met de geopperde twyfel rver de
volkomen overeenstemming tusschen regee-
ring en het volk van Italië.
i 1 1111 1 T
balkon verschijnt roept de honing; „Leve
het leger!*
Terwijl de menigte op het plein voor het
Quirinaal manifesteert, wacht Orlando’®
auto nog steeds in de Vla Nazionale. De
motor moest worden stopgezet en de auto
wordt door het volk naar het Q’Jzinaal
voortgeduwd.
Als de auto op het plein ie aangekomen,
verschijnt de konmklijre familie opnieuw
op het balkon. O«’ando en generaal Dlaz.
rechtop in de auto staande, begroeten den
koning. Nieuwe toejuichingen volgen. De»
gedelegeerden gaan het paleis binnen, waar
op de k wring en Orlando zich op het balkon
vertooneiu Eindelyk gaat <te menigte zeer
langzaxm uiteen. De auto had voor den
kortsten tocht van he* station naar het
Quirinaa' een tijd van twee uur nnodig ge
had.
Te Triëat hebben 50.000 menschen ron
dom de vlaggen voor Fiume en Dalmatië
vergaderd. In vaderlandslievende toespra
ken werd het recht van Italië uiteengezet
om die gebieden te .houden. Een socialirt
edschte ook namens zijn geestverwanten
Fiume voor Italië op.
der situatie.
Wy zullen thans niet stilstaan bjj de
vraag, wat het meest wensehelijk is vo »r
ons laad, welks rechtvaardige en waardige
houding in twee wereMdeelen bewondering
heeft gewekt Wü moeten toonen, dat wjj
op het ergste zijn voorbereid na vier jaren
van onwtputtelyke opofferingen. Op hot
oogenblik is Italië bete.* voorbereid en groo-
ter dan <oit; grooter dan in Mei 1915.
De beslissing dient wel te worden over
wogen. I -evensnriddelen ontbreken ons, maar
Italië, dat honger heeft gekond, heeft nooit
oneer gekend.
Ik wil u het gevaa* niet verhelen; di“
oogenblik is zeer ernstig en ik ben in uw
midden als een broeder onder broeders. Ita
lië zal niet te gronde gaan!
Deze laatste woorden van den premier
warden met langdurige toejuichingen be
groet De menigte brengt Orlando een ova
tie, onder het geroep: „Leve Orlando, leve
Dalmatië, leve Italië!”
Vervolgens, voaven generaal Diaz en Bar-
zilai het woord. Hun toespraken lokken een
warme hulde uit
De burgemeester, prins ösionna, geeft
uiting aan de gevoelens van saamhoorighei 1
met de *egeering, welke het geheele vo'k
bezielen.
Daarna nemen Orlando, generaal Diaz,
Barzilai en prins Colonna in hun auto p'aats
doch deza kan niet in beweging komen,
daar een, menigte officieren en soldaten en
arbeiders zich om het voertuig verdringen
en het willen voortduwen. Eindelük kan dt.
stoet zich in beweging zetten. De auto rjjdt
zeer langzaam door de menschennyenigte,
waarin de soldaten slechts met moeite een
passage kunnen vrijhouden.
Uit de vensters worden bloemen ge
strooid. In de Via Nazionale rydt de auto
voorbij ten groep Engel ache officieren, die
roepen: „Leve het Italiuansche legerl” wel
ke hulde door de menigte met een: „Leve
Engeland!” wordt beantwoord. Onder onoir-
houdeljjke toejuichingen komt men eindelijk
op het plein voor net Quirinaal. Op het ba -
kon van het paleis, waar de vlag is gehe-
schen, verschijnen de koning, de koningin,
de hertog van Genua, en de kroonprins, die
enthousiast worden toegejuicht. Men roept:
„Leve de koning, leve Fiume, leve Dalma
tië!” AL» de minister van ooriog op het
pas. Niemand durft. Niemand maakr rustig
een nieuw begin. En dt is soo de gsheele
aarde over.
Het gewichtigste uitvloeisel van de for
meel© vredetouiting zal misschien nog ft
psychologische zijn. Of de menschheid ft
zich bekennen wil of niet, zfl verkeert m
haar geheel in «en staat van wilheld des
geestee. De dampkring ia nog overvol van
zuurstof. Diir heeft niemand lust het ge
wone routineleven van den arbeid te her
vatten. Ginds revolutioneert alles ooor sh
kander heen. Hier heeft men indolentie van
dag op den dag. Elders host de goegemeente
in lichtzinnigheid rond. Allen hebben smaak
voor het onbeteugelde gekregen, voor het
«vontuuriüko, voor het gewaagde, voor bra-
ni-onversehiirgheid. De staatslieden dou-
Neeron en redoubleeren hun spel. De bur
german hangt den Spaanschen brabander
uit De volkeren dehnen voor niets terug
De zakeltfke rekenaar, die de zorgen uit
moet, vindt niet mee- gehoor. W|j zitten
allen op ft ichip en moeten meedanren.
Op dien grondslag kan echter geen we
reld bestaan. Zoo iets het menschelljk ge
moed weer ontvankelijk zal maken voor do
wellicht niet verhevener, doch atellig duur
zamer instincten van rust, alledaagschheld
en discipline, dan zal het ft oogenblik kun
nen zün, waarop de vrede een feit wordt,
althans op papier. Dar vindt de electricteit
eindelijk afleiding in de lucht
Zóó wordt de dag tegemoet gezien en
verhaast, waarop dan straks de Duitocho
afgevaardigden in Tri*non zullen binnenko
men om het vredestraktaat aan te hoeren,
waarvii de voorlezing vier dagen duren
kan, en te teekenen.
der de ingeniewe, hij werd n&arBudao*
gezonden om eon Wen te bouwen. Hij
h«l Budatm kotote», vobdagen Mtuvrut»
ten Hij vloekte, vloekte stee! hij nooit
een godvruchtige moeder had gebed, «a
nie» de catechiMnus had geleerd, dezelfde
als flaelf. Een» kreeg hij een hevlgen
koy?"<ftVa4 tou n» zijn leven
veebeterOn. Kortom, Harry Yule nam zich
voor om Met meer te vloeken. En om
er zeker v&n te zijn, kwam hij metzlah
«eff overeen, twee robijnen te betelea
h* o» o' «Mor ll«Mad% dort. roor
Mm- ««kwam,.ii|k „oorf, a., Ui
Ug»u Mn Hinton ko«H» of togen geTO
»Ao koelie. En vreemd om te idgKea.
MM hij brter werd Meld hq ,qn eoordl
Niet. d.t het «ijn vloeken deed ophou.
den, mur het verminderde rijn Inkom-
«ten lAngranertoid namen do robijnen
to, en het werd ttootedulqk, oordeelde
dew eerlijke Harry Tule, een geldbede»,
ging U bedenken.
ui'(strekte, keerde Heater zich tot
mei «en koelen en starenden blik.
„O, je hebt mij niet lief, aider»
j» mij nooit zoo behandeld hebben
„Mijn liefste, wat te er?”
„fliijt te komen, mij geen woordje te
zenden, mij gisteravond niet te vertetlen!”
„Heater, Helste, hoe kon Ik dat? Wie
had F om te sturen? Maar....” hij wierp
zich op zijn knieën voor haar stoel en
sloot imr tengere gestalte in zijn ar
men, zonder split te geven op Megpy,
„luster Hester, ik hob niet geslapen noch
germg sindlA ik je zag Wij zyllen in
de tweede week van September trouwen.
Revvie zal one Jnzegenen, mijn grootmoe
der komt op de bruiloft en zie eerw hier
(hij trok een blauw stukje papier uit
zijn zak) - hier to een wissel voor dui
zend pond.”
Toen stelde Hester zich dwaas aan.
Zij zeide later, dat het de wissel w&%
die het deed. Megsy bed zich besefceiden
verwijderd1, maar toen zij Hester zoo
vreemd hoorde lachen, snelde zij weêr
terug.
„Houd op, meteje,” riep «Ij, ;,doe dat
niet, doe dat ntet, boor je, dat ik Ketje
„Waarom Twee-Robijnen Yuto?" vroeg
Jim Chetwynd, die met een vouwbeen
speelde.
Ds virrschroiuptode man lachte stoot hij
zich toto herinnerde, dat hem pleizter
deed-
„Het wta het eortoe waarom Üc lachte,
nadat ik uit de hel kwam,” zei hij met
een nomche korth<4d, die al zijn woor
den Kenmerkte. ,M gebeurde aldt». Har
ry Yule va« ©eu vroo.ijke jonge man on-
111 "T
Veel nieuws is er niet te melden. Sonni-
no en Salandra, de te Parijs achtergeble
ven leden der Italiaansche delegatie, zou
de» gisteren vertrekken. Salvagoraggi is
reeds vertrokken, en verder is bericht ont
vangen, dat de koning van Italië Orlando
vóór diens vertrek uit Parijs telegrafisch
wegens de door hem aangenomen houding
gepreze” en erop aanbed rongen heeft, dat
hij daar1 y blijft
In Italië juicht men Orlando om zijn on
verzettelijkheid zeer toe. Toen hy te Rome
terugkwam had zich een groote menigte,
bestaande uit senatoren, afgevaardigden,
leden van den provinciale raden, professo
ren en vele bekende figuren, alsmede offi
cieren en soldaten, naar het station bege
ven. Toen de trein binnenreed, brak een ge
weldige ovatie los. waaraan ook het spoor
wegpersoneel deel nam. Nadat de delegatie
was uitgestapt, verbrak de menigte de po-
litie-cordons om met een onbeschrijfelijke
geestdrift de gevolmachtigden to® te jube-
Het stationsplein was zwart van de
en alle omliggende huizen en
trouwens bijkans de geheele stad zyn in
vlaggentooi.
Oruanado besteeg zün auto, maar deze
werd aanstonds omringd, waarop Orlando
eon toespraak hied om te vragen of hy in
den geest van het volk had gehandeld, Waar
op donderend applaus volgde.
Hij zei o. <i. het volgende:
Het is geen tyd voor phrases. Aan de we
reld, die ons beoordeelt, moeten wü een wel
bewuste vastberadenheid en een verheven
kalmte toonen.
Er bestaan twee kwesties. De eerste is of
de opvattingen van de regeering en van de
Italiaansche delepatie een getrouwe weer
spiegeling zijn van de zienswijze en de
’Wensahen van het Italiaansche volk.
Ik heb daar nooit aan getwijfeld, want ik
de ziel van mjjn volk, maar ik bad een
bevestiging noodlg en die heb ik thana ge
kregen.
Reeds te Parya hebben de Italiaans me
aibeiders hun werk in den steek gelaten,
om van bun .solidariteit met de regeering te
getuigen. Aan de grem, heeft een arne
vrouw, in den rouw, die een zoon m den
oorlog had verloren, mü gezegd: „Ik ben
met u!”
all® plaatsen, waur w(j passeerden,
Vertoont de menigte zich om onzen trein.
De eerste vraag is opgelost De tweede
