■B op I BI ierk Mita mt ÏT i De Vredesvoorwaarden Mo. 1403*» au Feuilleton. J Dinsdag 24 Juni 1919. ftSe Jaargang. BEHALVE 3ON- EN FEESTDAGEN. s Het recht der moeder, naar het Duitscb ▼an HELENE BöHLAtT. vertaald door VERSCHIJNT DAGELIJKS k’*rt^ 7ÏM,^r w.k M ma Bureau: MARKT 31, GOUDA. Zondagsblad )S8 ISO Redactie Telef. Interp. 545. Adminiitratie I Telef. Intero. 82. f 82 hebben. de. ■ekt. ■n/.r fetnt ▼inden het geval IDA. moesten 1’1 tien. 4 .It ■htl t f President Wilson tal daarna onmiddellyk naar Amerika terugkeeren. Gawan* advartantiin oaardan prijs. Groot* tatter* INGEZONDEN MIDRDEKLINGBN i 1-4 ngrt» 1A5, *Ib* ro<wl mer Op da voorpagina 50 hoor»u >uw Bouw- ee Wo- »tand*comml**i* Ar- da. Wj uur. Verg rsver eenling- In 5e Vergadering van ■b.id, voord. Bw<* UeL t- i de Zalffi. Alp- „Goud. Vooruit." de regwruig l»t vredes- heeft, B9 i veel ■iep, I pl.m. i ver- L. I. i2 64 Da besluiten, die te Wrtmax genomen worden, brengen wel beroering onder het volk. Gistermorgen rijn soldaten *n stu denten arsenaal te Berlijn binnengedron gen, hebban de in 1814 en 1870 veroverde Fransche vlaggen naar buiteen gehaald en deze voor het monument van Frederik de Groote verbrand. Dese moesten volgens de vredesvoor waarden aan Frankrijk worden teruggege ven. Een reactie schijnt rich ook elders te doen gevoelen. De Lokal Anseiger meldt uit München ebtoogingeri van grooten omvang, waarbij Die Wacht am Rhein en Deutsch land über Alles werden gezongen. JMHL De Slowakijsch* radanregeering is ge- vormd. Zjj besloot dat de nieuw* raden- iagacondM m*d*d**llng*n bfj contract tot t**r gar*da- rand*n wo*d*n barakead naar plaatsruimte. Ajdvertentita kunaan worden lagwondM doer tua*cb«lbkom*t m *oii*d* Bodthao* dateren, Advertentiebureaus «n oom Agenten. ken hooren Niettemin kon/ hij de oogen van Chris tine wet blij maken. Hoe keek het meisje Hem some aan 1 Met zulk een verwarde droeve uitdruk king, alsof zij fn lang geen rust gevon den had. Als hij haar over het haar streek «i naar zich toe wilde trekken, dm was het hem, alsof zij hem ontweek. Daarbij zij aandoénlijk goed, deed allee, wat lij hem uH de oogeir tlcon lezen, zorgde steeds voor allee. Hij kreeg geen spijs, niet bereid was onder het zorgvuldige toezicht van Christine. Als hij dikwijle dsgeriang te bed ,ag. da©. was hat ver wonderlijk, hoe zij elk zijner wenschen Jta het ware helderziend! raadde. Voelde hij zioh niet prettig, dian legde Christine Mln kussens goed', voordat hij zeil goed I wi«t. waaruit, het onaangename gevoel Wtsproot. Zijn boek reikte zij hem aan, op hef oogenbük, at hij graag zou ta «Uw de*d zij zoo *Ö1 «cvrw Een netelige kwestie waa die van de ver- deeling der Duiteche oorlogsvloot. Deze is nu van de baan, omdat de bemanning de vloot, die in Engelsche haven lag, heeft doeuïinken, naar men weet Nadere berichten meldeil, „dat men ont dekte, dat er iets niet in de» haak was en kort daarna zag men den Duitschen ade laar op alle schepen in top hyschen. Men gonnen geleidelijk te zinken, sommige zeer langzaam en andere sneller. Enkele sloegen ondersteboven. De Duitschers hadden mid delerwijl hun schqpen verlaten en zich in booten en op vlotten begeven, die alle groo te witte vlaggen voerden en door Britsche drifters op sleeptouw lieten nemen. Enkele van de booten konden den wM bereiken van naburige eiladen. De Britsche 'matrozen bc- heerschten den toestand goed, maar kon den natuurlijk niet beletten, dat de schepen zonken. Een ander bericht zegt, dat het hjjschen van een roode vliyr blijkbaar het afgespro ken teeken onderzie Duiteche bemanningen was, om gaten in de schepen te boren, om ze te laten zinken. Zoodra met de roode vlag gezwaaid werd, begaven de bemann’n- gen zich in hnu booten. Een schip, dat wacht hield, opende dadelijk het vuur, om de matrozen tot teruggaan te dwingen, maar velen hunner sprongen uit de booten en zwommen naar den wal, waar zij later omsingeld werden. Men meldt, dat men ac^lt' torpedojagers op de rotsen heeft laten loe pen en dat drie kruisers zoo goed als be houden zijn. De bevelhebber van de vloot, admiraal von Reuter, aanvaardt de volle verantwoor delijkheid voor het laten zinken van de Duiteche schepen, op grond dat de gewezen Keizer in 1914 bevel had gegeven, dat de schepen nooit in handen van den vijand mochten vallen. De Duitsche bladen prachtig. rij graweld W<“« ontvangen vanv*r- vtrmakelijkhede* im agsnda te T<" de Duitschgez inden en de Duiteche huurlin gen over tie plotselinge en volledige ver andering van het Duiteche gemoed zulten met de grootete twijfelmoedigheid moeten aangehoord warden. Temidden van die praatjes wordt een nieuw *n doorslaand b*- wü* geleverd, dat voor het democratiache loo goed al* voor het reactionaire Duiteeh- tend het gegeven woord niet meer dan «ea woord la, lijn pleehtdgwte verbintenis u’rt meer dan een vodje papier. Dit bewijs had op geen gunstiger oogenbük geleverd kun nen worden. De Daily Mail De Hunoen hebben aich, toen s(j hun vloot van Capa Flow lie- ten ainken, aan een amerigen streek schul dig gemaakt. Als zy wilden verhinderen, dat hun schepen in onze hnnden vielen, had den MJ ze 6f voor den wapenstilstand moe ten laten zinken óf Beatty slag moeten la veren. In tien minuten zouden zijn kanen neg aan hat bestaan van vloot voor de volle zee een einde gemaakt hebben, maar zij tou dan ten minste dapper naar den kelder zijn gegaan In een wettigen oorlog. Hat boren van gaten in de schepen in een veilige ha ven, waar reddingsmiddelen bjj d* hand zijn, na een tamme en laffe overgave, is echter een daad van laag verraad. Het te ook een schaamte!oose uittarting van d* geallieerden. HOOFDSTUK IX. Heinrich Ahronsee ligt den ganeohendag mat en gemarteld op zijn rustbed. Maar zijn oogen stralen telken* ato zijn tend binnenkomt. Hij vindt het prettig haar hand In de zijne te houden en zoo zit zij vaak stil bij h?m, of hij verzoekt haar van thuis te vertellen, van hare tochten met de boot, hij vraagt naar kleine bijzonderheden van bepaalde vaar tochtjes, die zij mei elkaar hebben ge maakt Zoo rillen Ahrensee en Christine ook laat op een stonnachtlgen namiddag bij elkaar. De schemering valt in, ite eerste No- V’-mbervlokken dalen dicht neer. D*wind- «tooien <kie dit vroege sntwwweer had den gebracht, dringen tegen de ruiten. Heinrich Ahrensee zegt: „Nu eoeeuwen wij hier geheel In Al* het voorjaar komt, gaan wij, zoo God w’ü terug Daar gaat het zijn arm kind al* een mes door het -hart, en zij staart haar va der bleek aan, maar deze ziet niet open kijkt al* in gepeins voor zich. Nu te de maat vol. Zij kan haar el lende ntet meer verbergen - haar vader treft en verscheurt haar ziel; wat ziet hij er baklagenswaardig uit! Wat te hij goed, hoe aandoénlijk. Daar roept zij het in haar angst, dof onderdrukt uit, opeoibawt het aan haai* vader, die versohrikt naar haar kijlt, en snelt d* kamer uit, grijpt al* onbewust naar haar mantel «naaeltde trappen af^ door d* nauw* zijstraat, tot- Do Duitscheirs hadden besloten hot vre desverdrag te teeltenen, maar voorbehoud te maken omtrent de kwestie van schuld aan het ontstaan van den oorlog en de be straffing van schuldigen. Dat voorbehoud te niet aanvaard en de Entente heeft doen weten, dat Duitechland vóór Maandag- avond 7 uur, het oogeniblik, waarop de gestelde tcrmjjn afliep. Een uitstel van 48 uur, dta,t. Duitschland had gevraagd, werd eveneens geweigerd. De Nationale Vergadering hedfc daarop gisteren weer vergaderd. «3 Minister-president Bauer gaf een over zicht van het laatste stadium der ondér- handelingen en de nota der Entente en voegde hieraan nog de volgende woorden toe: „Wy staan voor de beslissende vraag of wij onvoorwaardelijk moeten aannemen of weigeren. Wtf allen kennen de ernstige ge volgen, die in alle gevallen op ons neerko men en wij allen weten, dat de beslissing, hoe zij ook uit valt, met de herigste gewe- imneonflicten gepaard gaat. De situatie is sedert gisteren in wezen veranderd. Wjj wilden gisteren moeiljjke materieele voorwaarden op ons nemen, maar wij wilden het volk besparen de on ware t&kentenis der schuld uit te spie ken, en wjj wilden het de uitlevering oe- sparen van volksgenooten aan ee^ gerechts hof, dat tegelijk aahklager en rechter is. De Entente heeft ons voorbehoud van de bami gewezen. Onze hoop om ons voorbehoud betreffen de de eerkwetsende bepalingen erkend te i, zien, was niet groot, maar al zou die hoop ook nog geringer zijn geweest, de pogingen moesten worden gedaan. Thans moet de wereld zien, dat een overwonnen volk aan Ijjf en ziel geweld wordt aangedaan, zoo- als geen volk te voren. Geen woorden van verontwaardiging kunnen sterker spreken dan dit feit- In dit uur gelooft de regeering ondanks allee te moeten voorstellen, dat wij onder- teekenen. Ik wil de dingen niet mooier voorstellen. De redenen zijn dezelfde ah} gisteren. Wij zijn thans nog maar 4 uur van het afloo- pen van het ultimatum en de hervatting der vijandelijkheden verwijderd. Een nieu- 1 P. WESBELINK-v ROSSUM. (Nadruk verboden) Onder het hoofdje „D* Rouwdag” zegt de Berliner Lokal«nzeiger: Van Maandag af. heeft het Duiteche volk geen recht meer om nationale feestdaegn te vieren, voordat ie schande van den 22sten Juni uitgewiacht i*. Een etraal van hoop voor de toekomst dringt uit het Noorden door. Waar i» vreemde haven Dui techland’* trotoche vloot lag met de zwart-wit-roode vlag in top. (dit I* onjuist, want die vlag voer de vloot niet meer), heeft de geestdriftige beman ning haar naar den kelder geholpen. Deze daad werkt ala en verfrisachend stortbad in deze drukkende dagen en schenkt nieuw leven aan onze uitgehtuchte hoop. Wat oa- ze vijanden er van denken behoeven wy ons niet aan te trekken. Zelfs niet als zij van toorn zouden zieden over den buit, die hun ontgaan ia. Wij vertrouwen hun toch nog wel zooveel gevoel toe, dat zij in het diepst van hun hart de dapperen, die den dood bo ven de schande verkozen, hun achting ntet zuljen on houden. De Tagliche Rundschau zegt: Op don Zondag van de begrafenis van Duitschland'* macht en roem straalt het beeld van de Duiteche plichtsvervulling en het Duiteche eergevoel in de Scapagolf al* een blijde verwachting. Nu, de tegenstanders zieden inderdaad van toorn. De Time* zegt: De moedwillige schen ding van den wapenstilstand door den Dul:- schen admiraal te Scapa Flow doet de vraag rijzen, of men Duitschland zal vergunnen ter teekenen, zonder dat het ®®n behoorlijke straf wordt opgelegd voor deze grove daad van trouweloosheid. Op een bevel van den admiraal, waarvan een afschrift in beslag it genomen, is het grootste gedeelte van de schepen verraderlijk tot zinken gebracht. Men schatte de waarde van die schepen op 60 millioen en het voornemen was ze on der de geallieerden te verdoelen. Het v.as gemakkelijk om deze trouweiooze daad uit te voeren, omdat er volgens de bepalingen van den wapenstilstand geen geallieerde matrozen aan boord waren. De admiraal en zijn officieren zullen ongetwijfeld voor hun eerlooze en onzeemanaachtig gedrag ter verantwoording worden geroepen, gedtfk de Amerikanen reeds eischen. Maar de gealli eerden en geassocierden kunnen niet te vreden z(jn met maatregelen tegen hen persoonlijk. De Duitsche staat en het Duit sche volk moeten het verlies, dat door deze trouweiooze truc van hun officieren is be rokkend, ten volle vergoeden. Of die ver goeding hun opgelegd zal worden in de vre desvoorwaarden of door latere middelen, doet er weinig toe, maar zy kunnen er ze ker van zjjn, dat geen verloochening of ontkenning van verantwoordelljlohedd hen zal behoeden voor volledige betaling van deze stiekeme poging om ons en onze bönd- genooten afbreuk te doen. Alle officieele ei> niet-officieele praatjes van de Duitschert, voor dezen prij* zexer niet. M) Net», hij wilde het niet, zij ■het niet hooren, niet duidelijk uitgeepro- haar onder deze hooge bootnen ge- m, 06 taroomeode rivier, <tte geluidloo* de wile vlokken opnjlgt, soo en vleiend, dat z|j -«•■j’ moot Er *(jn ook andere meenigen. Zelf* Engeland. De marine-medewerirer van Daily Chronicle schrijft: Men mag gerust zeggen, dat de vernieling van de vloot, om zoo te zeggen door hare algen hand, onder da Britrche marine geheime bewondering zal vakken. Al* wtfon* Brltsch* off'ci*r*n in On d erge, lijken toestand kunnenvoor- stelen, «ouden s (j pre. cies zoo handelen. Ook de Daily Herald rielt zich op dit standpunt, terwijl de Dally News bltf is, dat de zelfmooM van de Duitsche vloot «en eind maakt aan de ge schillen over wat er ten alotte toch gebeu ren moest. Ook de Franzch* pers is nijdig. De Fran- sche bladen zeggen fitter, dat de bewaking door de Engrische marine veel te wensehen Uet. Ententekringen te Weenen verklaren stel, lig, dat de Entente bealoten heeft het Hon- gaarscho vraagstuk zoo spoedig mogeltjk cp te Iwwen. Vènrtrekkende militaire maat-e- gelen worden gbtroffen en eerlang zulten troepen naar Hongarije worden getranspor teerd, ten deele via Weenen. Een Franach generaal zal aan het hoofd dier troepen staan. Gok Engelsche troepen zouden aan d* expeditie deelnemen. Drukkerij OOI, t SOüM. par kwartaal ,.»40. par waak 27 raat, oraral waar da baxorgiu par loopar na«Madt Franco per post per kwartaal 1.10, met Zondagsblad 4.—, Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureaui MARKT 11, GOUDA, bij onze agenten, den boekhandel en d* postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en «nistreken (behoorend* tot den b*zorgkrlng)i 1—5 regels ƒ1.15, «Ik* regel m*er ƒ0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkringi 1—5 regel* 1-10, «Ik* regel meer 0.25. Advertentie van publiek* vermakelUk- h*d*n 11H P» Adverteren in het Zaterdagnummer 20 toeslag op dn hier dood ineen zakken. - Maar haar vader! - Nu in zijn groot lijden! - en de Hennebergis en haar goede, lieve moe der, en - en al de monechen, die zoo goed en vriéndelijk zijn! Om God» wil, wat zal er dan gebeuren? - ale in wil den dans Irekken gebeurtenissen, ontstel de gezichten, pnluideHjuce, spottendo, min achtende* gebaren der vriendelijke inen- schm baar arme ziel voorbij.. Zij denkt aan dien bangen, wonderrij ken nacht, na welken zij, vroegl in den morgen in den druipenden regen etond bleek gekust, dooielijk moe vaa smart, zoc( verlaten, zoo overgelstei aan het ’•o<5ft- lot. Hoe wte het mogelijke mogelijk ge worden? Hoe waa die onuitsprekelijke lief de ovar haar gekomen, over haar, die niete van de belde w’st! En deze ver rukking, deze overvloed van geluk en smart? En hoe zij toen voor God op de knieën hall gelegen, en had gebeden, dat Hij haar» mocht bevrijden van de herinne ring aan dU eohrïkkelijk-heilige, wanho pige liefdevuur! Nu nog voelde zij 3e kussen van. Kor, do voUe, groote, wide jonge liefde over zichheenrtorten en stroomen - en zij voel de hat jubaleod en wanhopig tegelijk. Eu weer begon de woeeto duizel ng, doodsangst, verwarring, en wanhoop - en zij stortte in dit den adem en het be wustzijn benemende gevoel, volkomen on machtig pm weerstand te bieden Wat wil de zij dm bereiken, wat 'dan Mtaschten geluk voor zich Wssr al de anderen over haar zouden wanhopen N*m - De Duitsche regeering te« kent het vredesverdrag onvoorwaardelijk. Donderdag te Versailles. Do zelfmoord van de Duitsche vloot. - Tegen de Raden-rapubiiek. - De Slowakysche raden-repu- bliek. - Waarom de Italiaansohe regeering aftrad. Engeland en Amerika. ONS OVrnZICHT. wen oorlf(g kunnen wij niet voeren, ae’.fs niet indien wjj wapenen zouden hebben. Maar weerloos ie iet eerlooe! De tegenstanders wilden onze eer kwet sen, maar deze poging valt op hen zelf te rug. Ik mag wel aannemen, dat ook heden gemachtigd wordt verdrag te onderteekenen. Op deze woorden van den minister-presi dent bewaarde de vengndering een gedrukt stilzwijgen. Daarna logden de vertegenwoordigers der democraten en der beide rechtsche partijen korte verklaringen af, waarin zij hun gis teren reeds inganomen standpunt hand- haafden. Het regeeringsvoorstel werd daarna, om dat de tyd voor hoofdelyke stemming ont brak, door blijven zitten en opstaan van ie leden met groote meerderheid aangenomen. De regeering heeft den gezant Haniel een nota toegezonden ter overhandiging aan de Entente. Hierin staat: De regeering der Duitsche republiek heeft uit de jongste mededeeling der geal lieerde en geassocieerde regeeringen met ontsteltenis gezien, dat zjj besloten zijn, van Duitschland ook aanneming van die vredesvoorwaarden af te dwingen, welke, zonder materieele beteekeflis te bezitten, ten doel hebben het Duitsche volk van’ zijn eer te berooven. Door een daad van geweld wordt de eer van het Duitsche volk niet aangetast. Het Duitsche volk mist, na het verschrikkelijke ly'den der laatste jaren, al le middelen om zyn eer naar buiten te ver dedigen. Voor het overmachtige geweld wijkend en zonder daardoor haar opvatting over de ongehoorde recht vaardigheid der vredesvoorwaarden prijs te geven, verklaart daarom de r eg ee- ring der Duatsch e republic*: „Dait zij bereid is de door de gealiieerdeen geae* o pieer_ |d e regeeringen opgeleg de vredesvoorwaarden aan te nemen en te onderteeke- n e n.” De officieele plechtigheid deer ondertee- kening «al Donderdag plaats vinden In de spiegelzaal van het paleis te Versailles. dat zij (dodelijk onder hoogo boonwu staat. De zachte vlokken vallen op haar ha ren neer, de sneeuw en do duistert* heb ben allee «acht omhuld - geen hard ge tuid, dw klókken slaan gqletnpt, zooal* zij bij dloh:en sneeuwval wlaau - heel In do veffto muziek', als op zachte vleugel» gedragen, hondengeblaf bijna zonder klank - en de sneeuwval hevig ou dicht. Achtur do booinen stroomt donker de Saaie, en de golfje» aan den lagen oever klotsen zacht. Christin* wil meeelw over zichzelf blij ven en wil bedenken, waarom zij naar hier is gekomen, maar zij kan niet den ken: - de stille sneeuwval *n het zach te klotsen der golfje» tegen den oever, omelulert ul haar denken-, en de wijze, waarop hrt donkere water de witte vlok- 'k«r opzj&t, zoo riaapwekkend - Zij leeft niet meer ai* ee» wakend menech- zij droomt. Hiar ellende h nu zoo hoog gestage dat zij hrt niet meer b^rijpen U door vervuld en omringd. Het draagt haar als,' «mi zee, werpt haar heen w we«r. verzwelgt haa^. laat haar weer omhoog kom», weerzin- Olxl6rdui’£en tie Vorpen, dig zoo geheel vervuld van oe zucht om ,to helpen en tó verlichten. Als hij zljtjj kind had kunnen beluiste ren, hoe zij 's nachts in haar bed zat, het hoofd tegen den kouden muur gedrukt, met vast in elkaar geklemde handen en een u’.tlrukking lm het strakke gelaat, alsof zij luisterde, - zij Iets vree- •selijks niet gooj. had begrepen! AU zij tzoo zal eu voor zich uitkeek, was zij bang voor zlchzo’.f. Zij schrok bijna voor haar handen, het waren toch dezelfde han den van vroejer haar handen en hoe herinnerde zij zich, hoe stevig deze handen en armen bij het zwemmen het water (hadden gedeeld, hoe heerlijk dat wasen hoe vast deze handen om den hols van Ker hadden gelegen, hoe zij liem hadden vastgehouden, eo hoe zij hem had bezworen haar nooit in hrt le ven te zull«n vergetm, - an nu la dezen doodsangst zoo allleen I Dat, wat haar tot nu toe heeft gekweld, is onnoemelijke angst en zorg, maar toch altijd nog dof, heel dot het bewust zijn verzet zich nog Wel verbeffen zich beelden die haar tot in het hart doen ver slij ven; maar het onschuldige, kinderlij ke in haar wil niet begrijpen, - daar door herademt zij steeds weer én dan zou zij haar geliefde met boete tranen om den halst willen vallen; maar ternauwernood is er wal rust, of bet ongeluk komt weer over haar heen gegolfd - en tijd na tijd vergaat zonder doel. Wat zal er ge beuren? Nachts springt zij op en denkt dat zij weg wil gaan, zoover al» haar voeten haar dragen, verder rteed» ver der, «n nooit t*rugk*er*n, «u v*r van aan de stroomonde rivier, J i opaiigt, gelukiloo* t® xaoht - daardoor MMd» op dn rawuwdM.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1919 | | pagina 1