■B
op
I
BI
ierk
Mita
mt
ÏT
i
De Vredesvoorwaarden
Mo. 1403*»
au
Feuilleton.
J
Dinsdag 24 Juni 1919.
ftSe Jaargang.
BEHALVE 3ON- EN FEESTDAGEN.
s
Het recht der moeder,
naar het Duitscb
▼an
HELENE BöHLAtT.
vertaald door
VERSCHIJNT DAGELIJKS
k’*rt^ 7ÏM,^r w.k M ma
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Zondagsblad
)S8 ISO
Redactie Telef. Interp. 545.
Adminiitratie I Telef. Intero. 82.
f
82
hebben.
de.
■ekt.
■n/.r
fetnt
▼inden het geval
IDA.
moesten
1’1
tien.
4
.It ■htl
t
f
President Wilson tal daarna onmiddellyk
naar Amerika terugkeeren.
Gawan* advartantiin
oaardan prijs. Groot* tatter*
INGEZONDEN MIDRDEKLINGBN i 1-4 ngrt» 1A5, *Ib* ro<wl mer
Op da voorpagina 50 hoor»u
>uw Bouw- ee Wo-
»tand*comml**i* Ar-
da. Wj uur. Verg
rsver eenling-
In
5e
Vergadering van
■b.id, voord. Bw<*
UeL
t-
i de Zalffi. Alp-
„Goud. Vooruit."
de regwruig
l»t vredes-
heeft, B9
i veel
■iep, I
pl.m. i
ver-
L. I.
i2 64
Da besluiten, die te Wrtmax genomen
worden, brengen wel beroering onder het
volk. Gistermorgen rijn soldaten *n stu
denten arsenaal te Berlijn binnengedron
gen, hebban de in 1814 en 1870 veroverde
Fransche vlaggen naar buiteen gehaald en
deze voor het monument van Frederik de
Groote verbrand.
Dese moesten volgens de vredesvoor
waarden aan Frankrijk worden teruggege
ven.
Een reactie schijnt rich ook elders te
doen gevoelen. De Lokal Anseiger meldt uit
München ebtoogingeri van grooten omvang,
waarbij Die Wacht am Rhein en Deutsch
land über Alles werden gezongen.
JMHL
De Slowakijsch* radanregeering is ge-
vormd. Zjj besloot dat de nieuw* raden-
iagacondM m*d*d**llng*n bfj contract tot t**r gar*da-
rand*n wo*d*n barakead naar plaatsruimte.
Ajdvertentita kunaan worden lagwondM doer tua*cb«lbkom*t m *oii*d* Bodthao*
dateren, Advertentiebureaus «n oom Agenten.
ken hooren
Niettemin kon/ hij de oogen van Chris
tine wet blij maken.
Hoe keek het meisje Hem some aan 1
Met zulk een verwarde droeve uitdruk
king, alsof zij fn lang geen rust gevon
den had. Als hij haar over het haar streek
«i naar zich toe wilde trekken, dm was
het hem, alsof zij hem ontweek. Daarbij
zij aandoénlijk goed, deed allee, wat
lij hem uH de oogeir tlcon lezen, zorgde
steeds voor allee. Hij kreeg geen spijs,
niet bereid was onder het zorgvuldige
toezicht van Christine. Als hij dikwijle
dsgeriang te bed ,ag. da©. was hat ver
wonderlijk, hoe zij elk zijner wenschen
Jta het ware helderziend! raadde. Voelde
hij zioh niet prettig, dian legde Christine
Mln kussens goed', voordat hij zeil goed
I wi«t. waaruit, het onaangename gevoel
Wtsproot. Zijn boek reikte zij hem aan,
op hef oogenbük, at hij graag zou
ta «Uw de*d zij zoo *Ö1 «cvrw
Een netelige kwestie waa die van de ver-
deeling der Duiteche oorlogsvloot. Deze is
nu van de baan, omdat de bemanning de
vloot, die in Engelsche haven lag, heeft
doeuïinken, naar men weet
Nadere berichten meldeil, „dat men ont
dekte, dat er iets niet in de» haak was en
kort daarna zag men den Duitschen ade
laar op alle schepen in top hyschen. Men
gonnen geleidelijk te zinken, sommige zeer
langzaam en andere sneller. Enkele sloegen
ondersteboven. De Duitschers hadden mid
delerwijl hun schqpen verlaten en zich in
booten en op vlotten begeven, die alle groo
te witte vlaggen voerden en door Britsche
drifters op sleeptouw lieten nemen. Enkele
van de booten konden den wM bereiken van
naburige eiladen. De Britsche 'matrozen bc-
heerschten den toestand goed, maar kon
den natuurlijk niet beletten, dat de schepen
zonken.
Een ander bericht zegt, dat het hjjschen
van een roode vliyr blijkbaar het afgespro
ken teeken onderzie Duiteche bemanningen
was, om gaten in de schepen te boren, om
ze te laten zinken. Zoodra met de roode
vlag gezwaaid werd, begaven de bemann’n-
gen zich in hnu booten. Een schip, dat
wacht hield, opende dadelijk het vuur, om
de matrozen tot teruggaan te dwingen,
maar velen hunner sprongen uit de booten
en zwommen naar den wal, waar zij later
omsingeld werden. Men meldt, dat men ac^lt'
torpedojagers op de rotsen heeft laten loe
pen en dat drie kruisers zoo goed als be
houden zijn.
De bevelhebber van de vloot, admiraal
von Reuter, aanvaardt de volle verantwoor
delijkheid voor het laten zinken van de
Duiteche schepen, op grond dat de gewezen
Keizer in 1914 bevel had gegeven, dat de
schepen nooit in handen van den vijand
mochten vallen.
De Duitsche bladen
prachtig.
rij graweld W<“«
ontvangen vanv*r-
vtrmakelijkhede*
im agsnda te T<"
de Duitschgez inden en de Duiteche huurlin
gen over tie plotselinge en volledige ver
andering van het Duiteche gemoed zulten
met de grootete twijfelmoedigheid moeten
aangehoord warden. Temidden van die
praatjes wordt een nieuw *n doorslaand b*-
wü* geleverd, dat voor het democratiache
loo goed al* voor het reactionaire Duiteeh-
tend het gegeven woord niet meer dan «ea
woord la, lijn pleehtdgwte verbintenis u’rt
meer dan een vodje papier. Dit bewijs had
op geen gunstiger oogenbük geleverd kun
nen worden.
De Daily Mail De Hunoen hebben
aich, toen s(j hun vloot van Capa Flow lie-
ten ainken, aan een amerigen streek schul
dig gemaakt. Als zy wilden verhinderen,
dat hun schepen in onze hnnden vielen, had
den MJ ze 6f voor den wapenstilstand moe
ten laten zinken óf Beatty slag moeten la
veren. In tien minuten zouden zijn kanen
neg aan hat bestaan van vloot voor de volle
zee een einde gemaakt hebben, maar zij tou
dan ten minste dapper naar den kelder zijn
gegaan In een wettigen oorlog. Hat boren
van gaten in de schepen in een veilige ha
ven, waar reddingsmiddelen bjj d* hand
zijn, na een tamme en laffe overgave, is
echter een daad van laag verraad. Het te
ook een schaamte!oose uittarting van d*
geallieerden.
HOOFDSTUK IX.
Heinrich Ahronsee ligt den ganeohendag
mat en gemarteld op zijn rustbed.
Maar zijn oogen stralen telken* ato zijn
tend binnenkomt. Hij vindt het prettig
haar hand In de zijne te houden en zoo
zit zij vaak stil bij h?m, of hij verzoekt
haar van thuis te vertellen, van hare
tochten met de boot, hij vraagt naar
kleine bijzonderheden van bepaalde vaar
tochtjes, die zij mei elkaar hebben ge
maakt
Zoo rillen Ahrensee en Christine ook
laat op een stonnachtlgen namiddag bij
elkaar.
De schemering valt in, ite eerste No-
V’-mbervlokken dalen dicht neer. D*wind-
«tooien <kie dit vroege sntwwweer had
den gebracht, dringen tegen de ruiten.
Heinrich Ahrensee zegt:
„Nu eoeeuwen wij hier geheel In Al*
het voorjaar komt, gaan wij, zoo God
w’ü terug
Daar gaat het zijn arm kind al* een
mes door het -hart, en zij staart haar va
der bleek aan, maar deze ziet niet open
kijkt al* in gepeins voor zich.
Nu te de maat vol. Zij kan haar el
lende ntet meer verbergen - haar vader
treft en verscheurt haar ziel; wat ziet hij
er baklagenswaardig uit! Wat te hij goed,
hoe aandoénlijk. Daar roept zij het in
haar angst, dof onderdrukt uit, opeoibawt
het aan haai* vader, die versohrikt naar
haar kijlt, en snelt d* kamer uit, grijpt
al* onbewust naar haar mantel «naaeltde
trappen af^ door d* nauw* zijstraat, tot-
Do Duitscheirs hadden besloten hot vre
desverdrag te teeltenen, maar voorbehoud
te maken omtrent de kwestie van schuld
aan het ontstaan van den oorlog en de be
straffing van schuldigen. Dat voorbehoud
te niet aanvaard en de Entente heeft doen
weten, dat Duitechland vóór Maandag-
avond 7 uur, het oogeniblik, waarop de
gestelde tcrmjjn afliep. Een uitstel van 48
uur, dta,t. Duitschland had gevraagd, werd
eveneens geweigerd.
De Nationale Vergadering hedfc daarop
gisteren weer vergaderd.
«3 Minister-president Bauer gaf een over
zicht van het laatste stadium der ondér-
handelingen en de nota der Entente en
voegde hieraan nog de volgende woorden
toe:
„Wy staan voor de beslissende vraag of
wij onvoorwaardelijk moeten aannemen of
weigeren. Wtf allen kennen de ernstige ge
volgen, die in alle gevallen op ons neerko
men en wij allen weten, dat de beslissing,
hoe zij ook uit valt, met de herigste gewe-
imneonflicten gepaard gaat.
De situatie is sedert gisteren in wezen
veranderd. Wjj wilden gisteren moeiljjke
materieele voorwaarden op ons nemen,
maar wij wilden het volk besparen de on
ware t&kentenis der schuld uit te spie
ken, en wjj wilden het de uitlevering oe-
sparen van volksgenooten aan ee^ gerechts
hof, dat tegelijk aahklager en rechter is.
De Entente heeft ons voorbehoud van de
bami gewezen.
Onze hoop om ons voorbehoud betreffen
de de eerkwetsende bepalingen erkend te
i, zien, was niet groot, maar al zou die hoop
ook nog geringer zijn geweest, de pogingen
moesten worden gedaan. Thans moet de
wereld zien, dat een overwonnen volk aan
Ijjf en ziel geweld wordt aangedaan, zoo-
als geen volk te voren. Geen woorden van
verontwaardiging kunnen sterker spreken
dan dit feit-
In dit uur gelooft de regeering ondanks
allee te moeten voorstellen, dat wij onder-
teekenen.
Ik wil de dingen niet mooier voorstellen.
De redenen zijn dezelfde ah} gisteren. Wij
zijn thans nog maar 4 uur van het afloo-
pen van het ultimatum en de hervatting
der vijandelijkheden verwijderd. Een nieu-
1 P. WESBELINK-v ROSSUM.
(Nadruk verboden)
Onder het hoofdje „D* Rouwdag” zegt de
Berliner Lokal«nzeiger: Van Maandag af.
heeft het Duiteche volk geen recht meer om
nationale feestdaegn te vieren, voordat ie
schande van den 22sten Juni uitgewiacht i*.
Een etraal van hoop voor de toekomst
dringt uit het Noorden door. Waar i»
vreemde haven Dui techland’* trotoche vloot
lag met de zwart-wit-roode vlag in top.
(dit I* onjuist, want die vlag voer de vloot
niet meer), heeft de geestdriftige beman
ning haar naar den kelder geholpen. Deze
daad werkt ala en verfrisachend stortbad
in deze drukkende dagen en schenkt nieuw
leven aan onze uitgehtuchte hoop. Wat oa-
ze vijanden er van denken behoeven wy ons
niet aan te trekken. Zelfs niet als zij van
toorn zouden zieden over den buit, die hun
ontgaan ia. Wij vertrouwen hun toch nog
wel zooveel gevoel toe, dat zij in het diepst
van hun hart de dapperen, die den dood bo
ven de schande verkozen, hun achting ntet
zuljen on houden.
De Tagliche Rundschau zegt: Op don
Zondag van de begrafenis van Duitschland'*
macht en roem straalt het beeld van de
Duiteche plichtsvervulling en het Duiteche
eergevoel in de Scapagolf al* een blijde
verwachting.
Nu, de tegenstanders zieden inderdaad
van toorn.
De Time* zegt: De moedwillige schen
ding van den wapenstilstand door den Dul:-
schen admiraal te Scapa Flow doet de vraag
rijzen, of men Duitschland zal vergunnen
ter teekenen, zonder dat het ®®n behoorlijke
straf wordt opgelegd voor deze grove daad
van trouweloosheid. Op een bevel van den
admiraal, waarvan een afschrift in beslag
it genomen, is het grootste gedeelte van de
schepen verraderlijk tot zinken gebracht.
Men schatte de waarde van die schepen op
60 millioen en het voornemen was ze on
der de geallieerden te verdoelen. Het v.as
gemakkelijk om deze trouweiooze daad uit
te voeren, omdat er volgens de bepalingen
van den wapenstilstand geen geallieerde
matrozen aan boord waren. De admiraal en
zijn officieren zullen ongetwijfeld voor hun
eerlooze en onzeemanaachtig gedrag ter
verantwoording worden geroepen, gedtfk de
Amerikanen reeds eischen. Maar de gealli
eerden en geassocierden kunnen niet te
vreden z(jn met maatregelen tegen hen
persoonlijk. De Duitsche staat en het Duit
sche volk moeten het verlies, dat door deze
trouweiooze truc van hun officieren is be
rokkend, ten volle vergoeden. Of die ver
goeding hun opgelegd zal worden in de vre
desvoorwaarden of door latere middelen,
doet er weinig toe, maar zy kunnen er ze
ker van zjjn, dat geen verloochening of
ontkenning van verantwoordelljlohedd hen
zal behoeden voor volledige betaling van
deze stiekeme poging om ons en onze bönd-
genooten afbreuk te doen. Alle officieele ei>
niet-officieele praatjes van de Duitschert,
voor dezen prij* zexer niet.
M)
Net», hij wilde het niet, zij
■het niet hooren, niet duidelijk uitgeepro-
haar onder deze hooge bootnen ge-
m, 06 taroomeode rivier, <tte
geluidloo* de wile vlokken opnjlgt, soo
en vleiend, dat z|j
-«•■j’ moot
Er *(jn ook andere meenigen. Zelf*
Engeland. De marine-medewerirer van
Daily Chronicle schrijft: Men mag gerust
zeggen, dat de vernieling van de vloot, om
zoo te zeggen door hare algen hand, onder
da Britrche marine geheime bewondering
zal vakken. Al* wtfon* Brltsch*
off'ci*r*n in On d erge,
lijken toestand kunnenvoor-
stelen, «ouden s (j pre.
cies zoo handelen. Ook de Daily
Herald rielt zich op dit standpunt, terwijl
de Dally News bltf is, dat de zelfmooM van
de Duitsche vloot «en eind maakt aan de ge
schillen over wat er ten alotte toch gebeu
ren moest.
Ook de Franzch* pers is nijdig. De Fran-
sche bladen zeggen fitter, dat de bewaking
door de Engrische marine veel te wensehen
Uet.
Ententekringen te Weenen verklaren stel,
lig, dat de Entente bealoten heeft het Hon-
gaarscho vraagstuk zoo spoedig mogeltjk cp
te Iwwen. Vènrtrekkende militaire maat-e-
gelen worden gbtroffen en eerlang zulten
troepen naar Hongarije worden getranspor
teerd, ten deele via Weenen. Een Franach
generaal zal aan het hoofd dier troepen
staan.
Gok Engelsche troepen zouden aan d*
expeditie deelnemen.
Drukkerij
OOI, t SOüM.
par kwartaal ,.»40. par waak 27 raat, oraral waar da baxorgiu par loopar na«Madt
Franco per post per kwartaal 1.10, met Zondagsblad 4.—,
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureaui MARKT 11, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en d* postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en «nistreken (behoorend* tot den b*zorgkrlng)i
1—5 regels ƒ1.15, «Ik* regel m*er ƒ0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkringi
1—5 regel* 1-10, «Ik* regel meer 0.25. Advertentie van publiek* vermakelUk-
h*d*n 11H P» Adverteren in het Zaterdagnummer 20 toeslag op dn
hier dood ineen zakken. - Maar haar
vader! - Nu in zijn groot lijden! - en
de Hennebergis en haar goede, lieve moe
der, en - en al de monechen, die zoo
goed en vriéndelijk zijn! Om God» wil,
wat zal er dan gebeuren? - ale in wil
den dans Irekken gebeurtenissen, ontstel
de gezichten, pnluideHjuce, spottendo, min
achtende* gebaren der vriendelijke inen-
schm baar arme ziel voorbij..
Zij denkt aan dien bangen, wonderrij
ken nacht, na welken zij, vroegl in den
morgen in den druipenden regen etond
bleek gekust, dooielijk moe vaa smart,
zoc( verlaten, zoo overgelstei aan het ’•o<5ft-
lot.
Hoe wte het mogelijke mogelijk ge
worden? Hoe waa die onuitsprekelijke lief
de ovar haar gekomen, over haar, die
niete van de belde w’st! En deze ver
rukking, deze overvloed van geluk en
smart?
En hoe zij toen voor God op de knieën
hall gelegen, en had gebeden, dat Hij
haar» mocht bevrijden van de herinne
ring aan dU eohrïkkelijk-heilige, wanho
pige liefdevuur!
Nu nog voelde zij 3e kussen van. Kor,
do voUe, groote, wide jonge liefde over
zichheenrtorten en stroomen - en zij voel
de hat jubaleod en wanhopig tegelijk.
Eu weer begon de woeeto duizel ng,
doodsangst, verwarring, en wanhoop - en
zij stortte in dit den adem en het be
wustzijn benemende gevoel, volkomen on
machtig pm weerstand te bieden Wat wil
de zij dm bereiken, wat 'dan Mtaschten
geluk voor zich Wssr al de anderen
over haar zouden wanhopen N*m -
De Duitsche regeering te« kent het vredesverdrag
onvoorwaardelijk. Donderdag te Versailles.
Do zelfmoord van de Duitsche vloot. - Tegen de
Raden-rapubiiek. - De Slowakysche raden-repu-
bliek. - Waarom de Italiaansohe regeering aftrad.
Engeland en Amerika.
ONS OVrnZICHT.
wen oorlf(g kunnen wij niet voeren, ae’.fs
niet indien wjj wapenen zouden hebben.
Maar weerloos ie iet eerlooe!
De tegenstanders wilden onze eer kwet
sen, maar deze poging valt op hen zelf te
rug.
Ik mag wel aannemen, dat
ook heden gemachtigd wordt
verdrag te onderteekenen.
Op deze woorden van den minister-presi
dent bewaarde de vengndering een gedrukt
stilzwijgen.
Daarna logden de vertegenwoordigers der
democraten en der beide rechtsche partijen
korte verklaringen af, waarin zij hun gis
teren reeds inganomen standpunt hand-
haafden.
Het regeeringsvoorstel werd daarna, om
dat de tyd voor hoofdelyke stemming ont
brak, door blijven zitten en opstaan van ie
leden met groote meerderheid aangenomen.
De regeering heeft den gezant Haniel
een nota toegezonden ter overhandiging
aan de Entente. Hierin staat:
De regeering der Duitsche republiek
heeft uit de jongste mededeeling der geal
lieerde en geassocieerde regeeringen met
ontsteltenis gezien, dat zjj besloten zijn,
van Duitschland ook aanneming van die
vredesvoorwaarden af te dwingen, welke,
zonder materieele beteekeflis te bezitten,
ten doel hebben het Duitsche volk van’ zijn
eer te berooven. Door een daad van geweld
wordt de eer van het Duitsche volk niet
aangetast. Het Duitsche volk mist, na het
verschrikkelijke ly'den der laatste jaren, al
le middelen om zyn eer naar buiten te ver
dedigen.
Voor het overmachtige
geweld wijkend en zonder daardoor
haar opvatting over de ongehoorde recht
vaardigheid der vredesvoorwaarden prijs te
geven, verklaart daarom de r eg ee-
ring der Duatsch e republic*:
„Dait zij bereid is de door
de gealiieerdeen geae* o pieer_
|d e regeeringen opgeleg
de vredesvoorwaarden aan te
nemen en te onderteeke-
n e n.”
De officieele plechtigheid deer ondertee-
kening «al Donderdag plaats vinden In de
spiegelzaal van het paleis te Versailles.
dat zij (dodelijk onder hoogo boonwu
staat.
De zachte vlokken vallen op haar ha
ren neer, de sneeuw en do duistert* heb
ben allee «acht omhuld - geen hard ge
tuid, dw klókken slaan gqletnpt, zooal*
zij bij dloh:en sneeuwval wlaau - heel In
do veffto muziek', als op zachte vleugel»
gedragen, hondengeblaf bijna zonder klank
- en de sneeuwval hevig ou dicht.
Achtur do booinen stroomt donker de
Saaie, en de golfje» aan den lagen oever
klotsen zacht.
Christin* wil meeelw over zichzelf blij
ven en wil bedenken, waarom zij naar
hier is gekomen, maar zij kan niet den
ken: - de stille sneeuwval *n het zach
te klotsen der golfje» tegen den oever,
omelulert ul haar denken-, en de wijze,
waarop hrt donkere water de witte vlok-
'k«r opzj&t, zoo riaapwekkend - Zij
leeft niet meer ai* ee» wakend menech-
zij droomt. Hiar ellende h nu zoo hoog
gestage dat zij hrt niet meer b^rijpen
U door vervuld en
omringd. Het draagt haar als,' «mi zee,
werpt haar heen w we«r. verzwelgt haa^.
laat haar weer omhoog kom», weerzin-
Olxl6rdui’£en tie
Vorpen,
dig zoo geheel vervuld van oe zucht om
,to helpen en tó verlichten.
Als hij zljtjj kind had kunnen beluiste
ren, hoe zij 's nachts in haar bed zat,
het hoofd tegen den kouden muur gedrukt,
met vast in elkaar geklemde handen en
een u’.tlrukking lm het strakke gelaat,
alsof zij luisterde, - zij Iets vree-
•selijks niet gooj. had begrepen! AU zij
tzoo zal eu voor zich uitkeek, was zij
bang voor zlchzo’.f. Zij schrok bijna voor
haar handen, het waren toch dezelfde han
den van vroejer haar handen en
hoe herinnerde zij zich, hoe stevig deze
handen en armen bij het zwemmen het
water (hadden gedeeld, hoe heerlijk dat
wasen hoe vast deze handen om den
hols van Ker hadden gelegen, hoe zij
liem hadden vastgehouden, eo hoe zij
hem had bezworen haar nooit in hrt le
ven te zull«n vergetm, - an nu la dezen
doodsangst zoo allleen I
Dat, wat haar tot nu toe heeft gekweld,
is onnoemelijke angst en zorg, maar toch
altijd nog dof, heel dot het bewust
zijn verzet zich nog Wel verbeffen zich
beelden die haar tot in het hart doen ver
slij ven; maar het onschuldige, kinderlij
ke in haar wil niet begrijpen, - daar
door herademt zij steeds weer én dan zou
zij haar geliefde met boete tranen om den
halst willen vallen; maar ternauwernood
is er wal rust, of bet ongeluk komt weer
over haar heen gegolfd - en tijd na tijd
vergaat zonder doel. Wat zal er ge
beuren? Nachts springt zij op en denkt
dat zij weg wil gaan, zoover al» haar
voeten haar dragen, verder rteed» ver
der, «n nooit t*rugk*er*n, «u v*r van
aan de stroomonde rivier,
J i opaiigt,
gelukiloo* t® xaoht -
daardoor MMd» op dn rawuwdM.