d
o Gouda
No. >4070
ii
^aag.
XT5.eix-ws- ena. -A-cLtt erte3a.txe“bl®-cL voos G-o-a.cL®. eaa- ©aaa.stxelEe3a..
68e Jaargang.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Feuilleton.
dit Blad.
t
het
lilMMtn
eweg 4,
1TS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Een overhaaste stap.
Donderdag 31 Juli JOH)
GOlBSfflECOCRANT.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
'ïoo
1895 16
me
I
3JL.
pn
VrtMlfL)
i--
Adminittrati* I Talaf. Inter*. 82.
Redactie i Telef. latera. 545,
Gewone advortentih
coerdMi prijs. Greets lettere
Advartaatita fcuanen werdea
deter**, Adwtentfetanwne aa
BRIER
1REGHT
2271 30
IKE PRIJZEN.
haar stern.
WMW
vrienden
ven hear
wie fa
aan te twijfelen; maar men hoort
in? dit babbelend Babylon en..
HER
1ATICK
IEOCN
ukkwij
w, - douiu.
Mui Bouw-
mtokwraw*
zeer gewemchte
«ordigen toestand
BB.
sters f 3.75.
j geregeld tijdig
Hvangen van ras
vermaldijkheden
agenda
I werken even*
allen en prijzen,
anaf f 1.—
ikken volgent
aekoek. Zoolang
en slinger. Fraai
garantie.
met handleidii
3351 1
in, Uhrenfabrik,
Mohr en Sohn,
an (Thuringen).
peller
verkend ge
ide een halve
n rhauma-
FB van hunne
ixaczoMDaji ■araanaauxeaMi 1-4 ««cta flM, «nu Turrt we ftte
Op dh ToorpugiM 10 kMC*.
b(«ata wMmUmp* Ml eMret M ee giraM
iratai wM bmteei mm plMtatata.
teMta Mar taekakmat tm mIM. BiMPm
het met
dat hij
tiaar
III
i Stoalen, Kaatan,
loona Badatallan,
ipjnlll 20
(•PLANNER.
iELEFOON 12M0.
De s 'making onder de Duitache metealbe
werkers m Berlijn en voorsteden behoort
weer tot het verleden. De arbeiders i«r
Siemens-Schuckert Werke hebben bij ge
heime stemming het schektagerecht aan
vaard en besloten tot hervatting van het
werk op Wen. Ook het peraoneel der Pht-
lip« fabrieken te Berlijn gaan heden weer
aan den arbeid, hoewel de stemming onder
de arbeiders uitwees, dat velen ontevreden
waren over de onderhandelingon. De »ta-
kingi»! eiders hebben toegezegd te trachten
meer voor de arbeiders gedaan te krijgen.
Zijn deze stakingen weer bezworen, el-
dters zijn weer conflicten onder andere groe
pen ontstaan.
In Karlsburg, in het dfatrict Greitewalt,
is een nieuwe lanfarbolder» steking uitge
broken, ondanks het feit, dat men het col
lectief contract vernieuwd had. Alle staker»
zijn aangesloten bij de vakvereemiglng. 'Z'tj
eiseben het ontslag van den opzichter.
In Oldenburg dreigen ook nieuwe stakin
gen onder de landarbeiders. Op'verscKHlèn-
de landgoederen zijn de arbeiders oats'a-
gen. Me niwil ze onder geen voorwaard© te
rugnemen. De strijd tusechen arbeiders en
grondbezitters draagt een zuiver politiek
karakter. De oogst wordt er in gevaar ge
bracht; vooral de levensmiikteleinvoorzie-
ning van Keil dreigt in de knel te komen.
Ook de arbeiders in de kaïli-tindurtrie zul
len het werk neerieggen. De tebitrage-
commissie voor de kalirindustriyte Halle
deelt mede, dat het uitbreken der .staking
op 1 Aug. onvermijdelijk is, daar de onder
handelingen door de houding der regeerlng
zijn vertraagd.
En in Neurenberg Stuken de handels- en
kantoorbedienden. De actie van de zetters,
drukkers en het verder personnel was oor
zaak, dat de couranten niet verschijnen
konden.
Alsof dat allee nog niet genoeg fa, is
thana ook een actie ontotean onder de land
bouwers. In Ooet-Prufaen weigeren de boe
ren de melk af te leveren, wanneej de vee-
ragizt ratte niet wordt opgeheven. Met da
Hessische landbouwers, die opheffing van
de gedwongen bebouwing verlangen, wordt
onderhandeld.
voren.
Mner da vriend.
over «preekt, fa
Zooate het
en ik
Uit het Engeiseh vertaald voor het
„Soerab. Handelsblatt’
door
W»Yr. J. P WESSEL INK-VAN H0Ö6UM
(Nadruk verboden.)
Ze scheen zeer geestdriftig to zijn over
dit onderwerp en er nog heel wat meer
over te kunnen zeggen, maar zij zweeg
van
ver
meer
over
Dezer dagen hebben te Wet mar tusschèn
Centrum en sociatal-democraten ©enerzijds
en de democraten anderzijds besprekingen
plaat» gehad om tot overeenstemming |e
komen over de school-fcwarile.
N* langdurige besprekingen werd «*n
overeenstemming bereikt, waarbij bepaald
wordt, dat op voorstel van de opvoeders
voUuecholen moeten worden opgericht,
waar onderwijs wordt gageren overeen
komstig hun geloofebaljjctaris.
Tot de nieuwe rtfkswet van kracht won|t.
zal de bestaande rechtstoestand Wüveta
gelden. 1
In het Engelsch© Lagerhui» zjjn Dinsdag
debatten gevoerd over de militter© positie
van Engeland in Noord-Ruafand. Uit deza
debatten fa wei duidelijk geteeken dat de
Engefacha Regeerlng er ntet over denkt
troepen in Rusland te houten, aoolaag daar
hdt bolsjewisme niet is verslagen.
Minister Churchill heeft een uiteenzet
ting van Engeland’» positie in deze gege
ven. In de eerste plaat© weea hy er op,
dat de geallieerden besloten troepen naar
Rusland te zenden, omdat de Duitochera in
AuguwtuJ 1918 nog steeds voontgingen
troepen van het Ooa eltyk front naar
Frankrijk te sturen. Hieraan kwam een
einde, toen do geallieerden te Archangri
waren geland. Daarom had die expeditie
tot de overwinning in hét Wtoten bijge
dragen.
In Maart 1019, zoo ging Churchill voort,
besloot het kabinet de troepen van heb Ar
changel- cm Moerman-front terug te trek
ken, voordat de winter zou zijn gekomen.
Aaji het departemnt van Oorlog werden d©
uit dat besluit voortvloeiende instructie©
gegeven, doch tevens werd er op geweznn,
dat alle noodigo hulp moest worden gezon
den om de ontruiming van Noord-Rualand
met volkomen veiligheid voor de Engelscha
troepen te doen plaatu hebben. Dit was nog
steeds de politiek der regeerlng ten aan
zien van Rusland, waarvan ne regeerlng
te Omsk op de hoogte was gesteld.
Qhurchill voegde er aan toe, dat de toe
stand in Noord-Rualand geen zorg behoef
de te baren; terwijl Knltafak en Denikin
een jaar geleden geen troepen te hunnen1
beschikking hadden, hielden z(j thans on
geveer 300.000 bolsjewiki twee-derde
van Trotzky’s strijdkrachten vast.
Op de vraag, of er troepen naar Noord
zij» du» good© vrienden. Ik Ixte gehoord,
dat op een zeonris1 vriencfachapabanden
spoedig aangeknoopt worden Zij «prak
nh op den gewonen, onventófallgcn con
versatietoon, zonder iew van de vriende
lijkheid van «en oogenliik te
„Das b* Ik ook. -
bchapaband, waar jij
ternauwernood aangeknoopt
nu staat, zijn Mevrouw öcaricit
niets meer dan k«®h»ea’‘
„Zij ziet er niet uTl, om «en kennis te
zijn, van welken man ook,” zei mevrouw
Verulam vaag. „Hij zou, naar fle ver-
onderstel, allee voor haar moeten zijn, of
niet» Haar ol niete.”
Wriotheeloy wierp een «nollau bKk op
haar.
„J« mag haar nikt Tudan,'1 ari hij.
„Haar nietf lijden, dat niet. Waarom sou
Ik haar niet mogen lijden..,."
t Verbaan mij, <fat je haar hier hebt
genoodlgd!''
.Xljk eons, alj wordt In onzen tering
bij iedereen geïnviteerd, Ut kan er dua
ook niet buiten. Haar roem ging haar
vooruit En ofaftxm wij weten, dat ty
van afkomst rieebfa de dochter van e«n
kleinen landjonker fa, zijn we allen en-
ragéos, om haar bij om aan hufa fa
zteo.”
„HM» KM»r' TO, Ml; da MtMenM.
te. I» .IJn, »>t Mj M opgewopo.
„AH de handigst.* «eftoonhei!
tijd Maar, twwhen twee haakjes,
dM die uu met haaa^gpreekt?’’
te.
te
naar haar luisterden en haar volgden.
Haar gelaat was eigenaardig en maakte
zeker op het eerste g»zW niet don fn-
druk mooi te zijn en tociikon men het
raoelMjk vergeten, al had men het maar
ever gezien, 't Wa» een gelaat, dat iemand
bijblijft, omdat vooral de uitdrukking er
van ondoorgrondelijk was ©n zonder eenL
cent bij Apo-
>tsn.
1. Rotterdam,
ioopa, Wijdstr.
■rkt. 3336 30
ste van alles. Ik diaofiit zeker verlof te
zullen krijgen, aniderw zou Ik den negen
tienden niet genoemd heöbon, toen ik aan
lady Mary schreef; maar de kolonel kon
niet Vrijgeven, vóór overmorgen.,
„Dua het staal trok je meer aan, zei
zij met een heel klein beetje verwijt in
ge levendigheid. Er was geen kleur op
te bekennen en de oOgen, die groot en
diep waren, verleenden het een noggroo-
ter bleekheid dnn het werkelijk bezat. Het
haar waa kaatanjebru’n, maar zoo Ucbt,
dat het luiast rood genoemd kon worden.
En dat haar en die ondoorgrondelijke
oogen waren hot, die onuAwimritbaren in
druk nalieten, zij zelve reeds lang
vertrokken was.
De kleine groep ho.’mrfcare sclioof ©on
fauteuil naar haar toe au zij nestelde er
zich met matte boxmlllghetd in; de lange,
witte armen vielen owor Imar knieën.
,,’t fa dus Mevrouw Boarleti©,’* zei Mo-
vrouw Verulam, met eenige opwinding In
haar Mem „ftüjn beate Fuik©, Ik kanjo
bezwaarlijk griukwewjohen.'
„Zeker nleL Dal zou al te gauw zijn,"
pareerde hij met ©en lach e» een opzette
lijk misverstaan van haar woorden. Zij
voelde echter, dnt er een bekentente In
zijn antwoord lag en dat hij baar wild©
kenbaar maken, dat bet reedK nu verstan
dig zon zijn, zteh van onvriendelijke uit
latingen over de betreffende damo te ont
houden.
i „Zoo Twol’’ zei zij een beetje koel.
,,’t fa natuuriljlk Kël ïerte, afa we el
kaar goed begrijpen. Heb je mevrouw
Scarlett in IndlS gekend?’’
„Gedurende eon maand ol zt» mkwa,
een klein moment in ’amenririten leven.
Ik heb kennis met haar gwnaskt, juist
vóór ik Ifldfe verHet."
„Ze te met dezelfde boot naar Enge
land terufltekeeid, W f niet?"
..Jfc”
„Dna nog eens zes weken! WeLfalBe
om
vier of vijf personen, die ©an
van de kamer stool en.' Zij
de voorkamer bionengefcomen, die groo'er
waren dan go andere vertrekkende
middelste geetalte stak boven de anderen
uit Het was een lange vrouw, buitenge
woon slank, zonder '"mager t« zijn en ge
kleed in een keurige, brokaat zijden ja-
van marineblauwe kleur. De overigen
de groep waren '"mannen. Men merk-
hoezeer aillew zich beijverden omhasr
belxagen, aan de wijze waarop zij
haar luisterden en haar volgden.
De Frannch© regeering gaat maatregel©»
nemen tegen de duurte. De Economische
Raad, dl© daarvoor ia ingeateld en waar-
wan voorzitter fa Mlhiator demenaaau, nam
iweda meerdere besluiten betreffende den
bouw van nieuwe vilgrainwtokeie, d«n ver
koop der door de regeering verikregea Ame-
rikaansche voorrad©», den invoer va# acha-
pen uit Algtere en wUn uit Spanje en de
suikervoorriemng.
Heden zal een ontwerp-beaiuit betreffen
de de vaststelling van normale prezen aan
den ministerraad worden voongelqpd.
De Fransche bladen zjjn niet erg optl-
ndatiKh over de uitwerkingen dezer maat
regelen en verwachten er al heel weinig
van.
te bozioh-
et grootste
lis tsr we-
Koekoekklokken
trk met muziek-
>mede Imitatie
Ider Hangklok
ir 1640.
Zij waren neel enl nicht en de aller
beste vridnden en zij vond
aangenaam te moeten aajmemen,
de lieve, oude vrouw, die zoowel
tante wasi ais de zijne, op de geheele
wereld het meest van allen bewonderde,
bij iets of iemand achtorsteide.
„Dat beu ik van jon niet gewoon, dat
jo mij afvalt, ztd hij ernstig) „Het ©taal
heeft voor mij niet zoo n groote ,wm-
trekkfag&kracht, dat fk er een belofte aan
d« liefste aller vrouwen om ZOu verbre
ken. Geloot mij, de uren vajlen inij lang,
die mij van haar verwijderd houden «n
van’’ - met een laohjo - „haar troetel
kind Nu zul je me ndet langer verkeerd
beoordelen.?
„0, neen! Op je woord kan mepNItijd
vertrouwen. En 't ww verkeerd van mij,
er nu J‘~ *-
zooveel
Zij zweeg plolMing. „En wat tantetje
betreft,” vervolgde zij, „je suh haait be
ver vinden dan ooit, maar wel wat zwak
ker Een geeflt, zoo nabij den hemel ate
de hare, zou ook moeilijk fa, oen stork
lichaam kunnen wonen en haar .«kind
jo zult haar niet meer kamen:* ze fa lang
en slank geworden, lenig, maar niette
genstaande dat allee fa ze nog altijd eeo
herinnert er aan, dat hij den 9en October
1917 duidelijk veriefaard heeft, dat het <te
Al-iDuitschers waren, die feiteljjk in
Dudtsdiiand regeerden, daar zij alle be-
k rekkingen van beteekenis in den staat en
in het leger bekleedden.
Zij dicteerden hun wil aan het front en
thuis en zorgden er voor, dat eiïke vre<les-
poging mislukken moest. Onder Bethmann
Hoilweig was er nog iets van oppositie
daartegen te bespeuren, onder MichaëliS
vierden de Al-Duitschers hoogtij. De regee-
ring, besloot Dittmann toen z^n toespraak,
is het willig werktuig van het militairism©
en van de Al-Duitschers.”
Nu de Nationale Vergadering besloot tot
de instelling van eep Staatsgerechtehof,
zuiden de feiten van hetgeen er voor en
tjjdens den oorlog in de Duitsche kringen
plaats greep, niet verborgen kunnen blij
ven.
Het staatsgerechtshof zaA tot de rechter
lijke macht van het rijk behooren, tot den
Hoogen Raad. De voorzitter van den Hoo-
g«n Raad wordt ook voorzitter van het
hof; raadsheeren zullen zijn de presidenten
van het Hoog Militair Gerechtshof, van
het hoogste Pruisische administratieve
rechtscollege, van het hoogkSe Beiersche
gerechtshof en van het hoogste hof der
eensklaps, toen zij iet» in het gelaat
Wriothesloy opmerkte, dat haar in
warring bracht. Hij luisterde niet
met aandacht naar haar en keek
haar schouder naar-ie*», dal achterhaar
was Men kon niet zeggen, dat hij op-
bcbrok, maar 't was opvallend, zoo n glans
er in zijn oogen kwam. Het was* ©en
licht, dat door iemand, dfo zoon goeden
op de menschelijke natuur als
Vendam, onroogrilj-k verkeerd
‘en het verried haar,
kijk had
mevrouw
kon wonlen nitgelegd
wat er in hem omging.
„O, dus is zij toch hier vanavond,"
zei zij langzaam. Zij wendde haar hoofd
en keek naar een kleine groep van
het eind
waren juist
de onthullingen. Het Stnatsgereohtehof. De
Duiteohe ving. Tumult in de Nationale Verga
dering. Staking metaalarbeider^ geëeindigd.
Staking loodarbaiders én andere groepen. Togen
de duurte In Frankrijk. - Generaal Fooh te Londen
gehuldigd. - Engeland’© positie in Noord-Rualand.
De stakingen in Engeland, - In de Donau-landen,
ONS OVERZICHT.
Ai hetgeen d© leidende staa'«lieden vah
than©, en vroeger van hot Duiteelu? Rijk
tegenover elkander hebben „onthuld”, worttt
heden door de pers van allerlei richting- be-
sproloen. Het zijn vooral de organen deV
Onafhankeljjketa, die fel te keer gaan, niet
alleen tegen de militairisten, maar die ook
de meerderheideeocialisten aanvallen, dat
zjj niet zjjn opgetreden, toen het moment
daarvoor gunstig was. De vroegere volks
commissaris Dittmann herinnert er aan in
de Freiheit, dat de sociaal-democrati-
sche fractie van den Rijksdag, toen deze
nog aflet verdeeld, wafe, Scheidemann en zijn
vrienden steeds getracht hebben den ramp-
zadigen invloed van de Al-Duitschers en de
militairisten op de regeering te loochenen.
Meer dan eens verzekerde Scheidemann:
De RijkAanselier denikt er niet aan de Al-
Duitschers tegemoet te komen. Hy leest
hun voooratel len niet eens, maar gooit ze
eenvoudig in de papiermand. Tevergeefs
wees dan de oppositie erop, da't in 1866 e»
1870 zelfs Bismarck aan de generaals had
moeten "toegeven en Bethmann Hollwbg
toch lang niet de sterke positie van Bis
marck innam. Scheidemann en zijn vrien
den waren niet bereid het volk de waarheid
te zeggen. De partydiscipline was het mid
del om de oppositie te bedwingen. Men
mocht niet tegen de Al-Duitschers opko
men, niet eens hun annexatieplannen
brandmerken. De mqerderlieixl der sociaal
democratische fractie heeft steeds den
wensch van de oppositie om den rykskan-
selier te dwingen openlijk al'le Al-Duitsche
en milltairistische plannen voor het voort-
zé-ten af te w-ljzen, in de wielen gereden en
ten slotte belet.
20 Nowiember 1915 stelde de oppositie in
de sociaal-democratische fractie voor d©
volgende vraag tot den rijk&kanselier te
richten:
„fa de ryireikanselier onmiddeliyk tot vre
desonderhandelingen bereid op -grondslag
van het verwerpen van annexatie van wel
ken aard ook door alle betrokken landen?”
Ieder, die heit wei met den vrede meende,
zou voor dit voorstel hebben gestemd.
Schtódemann, David en Ebert hebben er
echter voor gezorgd, dat de sociaal-demo-
cratische fractie inplaiats van deze vraag
een andere vraag stelde, welke aldus
luidde:
„Eindelijk,zeide zij, terwijl zij bem
een hand gaf Ik h 11 de hoop al op
gegeven, ik verwiaidldte jé rfJeS meer-
„Bk had zelf ook gedacht, dat ik niet
meer zou kunnen komen,*1 antwoordde
Lord Wrlothoflley. „Maar ik heb geleerd
te wachten en zooals je ziet, dodingen
komen ten slotte toch nog terecht
„Heb je zooveel aan je hoofd?” vroeg
zij, liaar mooie wenkbrauwen optrekkend
„Een man, die zoo rijk fa afa jij, fa
*1 heel ondankbaar al» hij zoo’n ontevre
den gezicht zet.” Zij l&obti, spottend en
boog zich naar hem too met voorgewen
de deelneming. „Wie le zij,? Kan fa j©
Maarschalk Foch ia voor één dag Daar
Londen geweest om de eervolle onderschei
ding in ontvangst te nemen.
Hy ontving het eeraburgerachttP ran
Londen en werd door den koeing tot veld
maarschalk van het Briteche leger be
noemd.
„fa de rijkskanselier bereid mede te dea
len op welke voorwaanden hy bereid fa vre
desonderhandelingen te beginnen?”
Dittmann wyst er dan verder op, 'fat
Scheidemann de pogingen van den heer
Dresselhuys steeds belachelyk wilde maken
en hoe hoonend hy schreef en sprak, toen
bekend werd, dat de pogingen van den heer
Dresselhuys om met Engeland tot onder
handelingen te komen door Duitschlanti
werden van de hand gewezen.
Pas nadat de sociaad-democratische frac
tie uiteen was gevallen en de onafhankeltf-
ken storm liepen tegen de militairisten en
tegen de reg'eering, veranderden de meor-
derheidfsocialisten om geen aanhangers te
verliezen, ook hun standpput. Toen vielen
zy de Al-Duitschers heftig aan, steeds ech
ter trachtend de regeering nog te bescher
men. En zelfs toen de Al-Duitschers, dank
zy Ludendorff, Bethmann Heilweg onscha-
deiyk gemaakt hadden, dulde men Michafe
Ifa, waarvan iedereen wist, dat hij heft hiw overleg plaate httd, wordt niét ver-
werktuig van Ludendorff was.~ Dittmann meid; het vermoeden daarvan kan echter
ndet worden onderdrukt, nu de „Freiheit”
fax die hongerstaking mm aanleiding heeft
weden te vinden om de arbeiders tot een
algemeeoe staking aan te zetten.
M'inister Noske, die niet veel voelde voor
de vrijlating van ongewenachte roerige ele*
menten, had zich aanvankeiyk tegen hunne
vrijlating verzot, maar i9 ten slotte voor
den drang zyner geestverwanten bezwe
ken. Toch heeft hy niet kunnen nalaten de
onafhankelyken in de Nationale Vergade
ring te verwyten, dat zy van deze zaak mi«i
bruik maakten uit party^verwegTingen.
Toen was echter he1! spel gaande en kwam
het tot starmachtige tooneelen. Mevrouw
Zietz begon hevig te huilen en riep: „De
arme mentchen sterven van honger.” Zy
sloeg daarby wild in de lucht met allerlei
papieren en wierp zich ten slotte languit
op den grond. Alle onafhankelyken waren
boos van hun plaats geloopen, maar Noske
sprak do>or en wees erop, da’t diezelfde om-
efhankeiyken, die nu jammeren over men-
schen, die honger lydên, den eketrischen
stroom voor de ziekenhuizen op den blau
wen Maandag van de steking afgeaneden
hadden, waardoor operaties dien dlag ónmo
gelijk waren.
Het was een geweldig tumult.
helpen, haar te zoeken?”
„Naar wie zou ik uitkijken.? Heb ik
jou met gmxmden?”
„Dat is voldoende, mijn beste- neef; Ik
schonk je de rest,” antwoordde zij. „Wij
kennen elkaar te goed en te lang daar
voor. Maar nog een vraag. Waarom ben
je nu itiert fa de Towero?' Daar zou je
to«h den negentienden zijn?”
tot 's avonds
kje, met por
ijk klokje van
d. voor f 3.10.
AaONNSMKNTSPBUai fK twart4<l 1M, y*r «Mk M Mal, »t
P»T kwartaal 1-lM, P«r w^ «at, anaal waar da baaoïcla* ft loa»ar fan
Franco per port por kwartaal 1 l», tart Eondacablad 4.—
Abomamaataa worden dafeWka aakfaaaaaaa aan oaa Boreaal MAUT II, BOÜDk.
oan aaeatan, daa boakkaadai aa da partkaatarta.
AnVBBTBNTIBPaUSi UK Gowta aa ometrakaa (bakooraada tot doe beaorgkrlat) l
1—1 raaaia 1.K, elke mal aaeae 1». Van bailee Genda dan beaordkrln*,
1—6 rageb LM, elka mol moor US. Advortaatiln vaa publieke nnnakolUk-
kadaa 1W> «at per mrt. ABnrtanMo la bot Merdammnar M toaalaf op dan
rik-
veraenófde Hanzesteden. De taan overipo
raadsheer» woed» TO»r da Mae helft de»r
de anitooale versaderiap en roor de andere
helft door de Stateaeomjniwne oekoxOT,
die echter peen ledon uft hun eugen Hchaah,
mogen benoemen. Het hof behandelt de ta
lm in het openbaar kan alleen Mn
eehuldig. onschuldig of non Hduel uitap0-
ken. Het kan due geen rtrat oploggen.
o
De Nationale Verittderfag hoeft gisteren
den levensduur van den Ryiosdeg bepaald.
Met 166 tegen 188 stemmen werd bepliat,
d*t de zittingsperiode Van don Ryksdag i4
jaren zal duren.
Voorts nam zy «en beslissing ten aan-
zi«n van de vlag, wrike de Dui 'aahe repu
bliek tol voeren. De klduren der vlag zullen
zyn voor de staatevlag zwart-rood-goud en
voor de handelsvlag toart^wit-rood mdt
een zwart-rood-gouden hoek.
Dy de dorde lezing vtn de grondwet heb
ben d© sociaal-democrdten voongesteld om
den president ni«t door het herie wik,
maar door het parlement en den rijksraad
te laten verkiezen.
Het kabinet beraadjtaagete Dinndag te
Weimar over het vraafatuk.
Er ia in het Dufltsche Ryk een honger
staking geweest. In d« gevangenis te Weri
waren een aantel politieke gevangenen op
gesloten, die uit protest, omdat ze nieb
werden vrügelaten, all* voedsel weigerden
en zich lieten veriiongeren. In hoeverre
3
