Jui
(ten
«schheid,
i weder'
Hjgbaar
rndeze
fcintf
■RSUM) ra»
0ÏT
I
No. 14078
reau
SJ
Bureau: MARKT 31
Eerste Blad.
nxveen.
Feuilleton.
58© Jaargang.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
EBOOM,
Een overhaaste stap.
Zaterdag 9 Augustus 19f9
£Tïe-a.-ws- ©ïx uök,cL-v©rt©aa.ti.©T31etcl voox G-oixd.a. ©xx O3acx®tx©3K©zx.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
De Communisten.
GO11JA-
EF. 82
AN
ler
en
<M> iMMkMkMMt ne —Ma IMkaa*
:en,
Administratief Telef. Inters. 82.
Redactie Telef. Inters. 545.
rdtrelrt.
j
.1
ren.
hoofdstuk VJIL
„wat was
wo
(Ww* vwrotgL)
_j
i al-
nde.
omnoa mmumSi *-» -tn» f «ra* -ra t
Of tf T.WSM*.. M kMSS.
;zzzZ r‘. r* haam»*
Fnra ra r« bra—»i t A—
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en twee bijvoegsels.
•1
»oi
do f
hoek
j
m abonnementen oj
aangenomen door
Waddinxveen.
r. 0*m Bew
Uit hst Engrtseh vertaald voor bot
„Soersb. Haatatefaladr*
door
Mott. J. P WE88EL INK-VAN ROGBUM
(Nadruk verboden.)
m. Boe. „One Gsooe-
tod. WuMrinwy»
tingsschroeuwer. Helaas zien ook «U de
dingen door een zóó beslagen bril, dat zy
zich geheel laten leiden, door mannen als
Winkoop.
Ze beginnen nu op hun manier
practisch werk te doen. Ztf stellen een soort
program op voor hun menschen in Staten
en Gemeenteraden en Zuid-Holland genoot
van de provinciale besturen de eer van het
eerste ras-echte communistische voorstel.
Daar heeft de communist L. de Visser
zijn eerste „revolutionnaire” voorstel inge
diend. Het is geen grap: „De Staten drin
gen er bjj de Kegeering op aan onmiddellijk
over te gaan tot inbeslagneming van alle
villa’s in het park Zorgvliet om deze in te
richten tot sanatorium voor tuberculoselij
der*”. Zoo luidde bet fameuze voorstel- In
beslagneming dus. Mét of zonder schade
vergoeding? Zónder natuurlijk! anders wa
re bet niet communistisch. „Alle villa’s in
het park Zorgvliet”. Waarom juist deze?
Waarom niet de even weelderige villa’s in
tal van andere gedeelten van de residentie
en waarom juist in den Haag? Zijn de zoo
zeer verschillende luxe-woningen op Zorg
vliet geschikt voor dit doel, is de grond er
daar bijzonder voor aangewezen, enz. Dat
zijn alles voor den communist geen vra
gen. Dat doet er allemaal niet toe. De heer
de Visser weet, dat er veel tuberculose is
en kent de villa’s van Zorgvliet, van bui
ten. Méér weet hij niet. Dus moeten die
rijkaards er uit, de tuberculose is er een
pracht-motief voor. En «oo wordt het dol
zinnige voorstel ingediend, dat het provin
ciaal bestuur van Zuid-Holland, zonder
meer een onderzoek naar de behoefte aan
verpleegruimte en naar de meest geschikte
gronden en gebouwen in de provincie, tot
het Kijk moet zeggen: Op Zorgvliet staan
mooie villa’s; leg er beslag op!
Er is méér.
De heeren hebben nu hun program van
actie. Voorop het agiteeren voor het raden
stelsel „in en contra de gemeenteraden.” I n
en contra. Beter laat zich niet uitdruk
ken, dat men in de eerste plaats de gemeen
teraden binnentreedt om hun werk te sa-
boteoren.
Geheel in deze lijn is dan ook het besluit,
dat aan de „burgerlijke” colleges van B.
en W., waaronder ook t^yerstaan heel of
half 8. D. A. P.-sche colleges, de begroeting
niet zal worden toegestaan. Wat beteekent,
dat ieder positief voorstel, dat de heeren
zullen doen, puur kiezersbedrog is, vermits
zij het geld daarvoor toch weigeren. Dan
zullen de revolutionnairen niet meedoen
aan de verkiezingen voor wethouders: de
oude socialistische opvatting van het „lood
dachte, dat hij den n>oed niet had, e<»
droom te verstoren, Me voor haar blijk
baar zoo veel liefelijk» had. Hij haalde
haar nu over, om mot hem to gannefen
en lid) haar naast zich ritten. Hij dwong
haar* om bete te eten, vroeg den knecht
adiotole bij bem to zetten, op den
t van de tafel, opdat hij haar met
eigen hand kon helpen
<jn de commu-
g, met dit ön-
ben, den Staat
te dwingen
gebruik te maken van <fe gnol
die wenschen. De achoolrtrW.hei
geleerd. En ten slotte ^t,be
voor het laatst zal ds»*M»
partij „geen gelden hosi
voor het instituut der pol
comble van verdwazing: -
moet voor de tegenwodrdW^totaas
talrijke categorie lieden, «g geen
meer hebben voor het
het leven van hun medemen—fa, een heerUllc
KER-
XPELLER^
REUMATIEK
(OUDHEDEN
B WE VEN UIT DE HOFSTAD.
CCCCLXVL
In de steden waar men de onderwijsin
richtingen voor* het grijpen heeft, maakt
het in veh gezinnen op gezette tijden een
punt mm ernstige overweging uit welke in
richting vior de Jeugd gekozen zal worden.
Daar waar alleen een H. B. 8. bestaat Is
het pteit gauw beslist en alleen wanneer
de „patjünt” zelf een positief verlangen
naai een gymnasium openbaart, ral duar
naiMacht worden over de vraag of hjj.
de rla^tselijk H. B. 8. niét tal vereeron
mot een bezoek. Door het bekende w«tj<-
Limburg, dat H. B. 8. en gymnasium een
voudig gelijkstelde voor zooveel het de
voor-cpleiding tot de wAVersitaire studie
betreft, is de pUSsle nog gemakkelijker ge
worden. Met Stoïfeynsche kalmte heeft men
het Nederlandsche onderwijsstelsel den nek
laten omdraaien. Nauwelijks is dit geschied
en kwijnt het gymnasium zienderoogen of
daar komen drie hooggeleerde heeren uit de
lucht vallen met de propageering van het
denkbeeld om het Latijn tot wereldtaal uit
te roepen. In den Haag hoort men over het
geval zeer veel spreken, omdat het vooral
voor de Esperantisten die al jarenlang hun
taal pousseeren als de bij uitstek interna
tionale taal, van belang is, zoo spoedig
en zoo krachtig mogelijk dat nieuwe idee
tje den kop in te drukken. -,-r
Wh» het voorrecht heeft gehad het gym-' Avat rtog erger Is, ze leidt op oen dwaal*
nasium ten einde toe te bezoeken en dus 1
weet wat het aanleeren van het Latijn
beteekent schrikt terug van het denkbeeld
der hooggeleerde heeren. Wij overschatten
niet wanneer wij zeggen, dat een leerling
op het gymnasium in zes jaar ttfd acht
tien honderd uren Latijnsche les krijgt. Op
de tien leerlingen die het gymnasium afle
vert is er misschien één die in staat is
een eenvoudig gesprek in het Latijn te voe-
En zoo’n taal moet wereldtaal wor
den! Waarlijk, Mr. Treub had wel gelijk
toen hij in de Tweede Kamer eens waar
schuwde om toch voorzichtig te zijn met
professoren, omdat zij zoo bar-eenzijdig
zijn.
Zoo is het nu eenmaal met ons onder
wijs gesteld: de zonderlingste dingen zien
wij er bjj afspelen. Al eenige weken wordt
er in het Haagsche gymnasium getentoon-
stelligd en gecongrest over het onderwijs
speciaal aan de jongelui van 12—18 jari
gen leeftijd. De upper-ten van de geleerde
paedagogie is saamgestroomd om het on-
derwtjsbelang te behartigen. Algemeen is
men het er over eens, dat ons onderwijs
bezig is achter uit te loopen.
Hoe is het mogelijk, vraagt men zich
v»n heeriykheden en het lykt alsof slechts
ken date bewonderen vallen, zyn boven
alien lof verheven. Leerlingen worden tot
idesnri-echildert, beeldhouwers, smeden,
meuoeunnkers enz. opgevoed. En terwyi de
tentoonstelling ons Uien indruk geett, ver-
teif men op het congres hoeveel er nog aan
ontbreekt. Is die tentoonstelling Wal geheel
zuiver op de graat t Geelt die met te veel
aan wat een enkele leerling onder de beste
leiding ten slotte tot stand kan brengen
Het is merkwaardig, dat men op die ton*
toonstelling geen beeui krygt van het on
derwas en van de wyze waarop onderwas
worn gegeven, net „noe" wordt door dese*
tentovuaiemug niet uitgewezen, hr sya
daar voorwerpen te bezichtigen, die zoo vol
maakt zyn axgewerkt, dat de beste vak
man er verstomd over staat. Maar dieseif-
de vakman zoekt te vergeel s het antwoord
op ue vraag of alle leerlingen zoo goed
werken, oi de onderwijzer niet te veel
stremt naar de volmaking van het werk of
hu wei rekening houdt met den eisen, dat
een werk binnen bepaalden tyd moet syn
aigcdaan enz.
Uver de gansche tentoonstelling hangt
een a. tistiek waas, iets wat men in het on-
Uerwys juist te vergeel» zoekt. Ais je deze
tentoonstelling hebt bezichtigd, bevangt je
het benauwende gevoel, dat er in Nederland
een ras van gemeen in wording is
Waarschijnlijk is dat niet het geval maar
het ware dan beter om den schyn daarvan
te voorkomen, ben tentoonstelling ais deze
heeit een groote echaduwzyde. Ze is veel te
groot en daardoor ipist ze haar doei. Maar
spoor. Het doel van het onderwys is niet
in net werk dat t^dens het onderwys wordt
gemaakt, maar schuilt in de ontwikkeling
van de capaciteit van zichzelf te kunnen
werken, wanneer de tijd van opleiding voor
bij is. Jan Ligtliart heeft het eens typisch-
raak gezegd: vele leerlingen worden ilinke
krachten ondanks het onderwijs, dat zy ge
noten hebben on vele leerlingen Blijven al
tijd sukkelaars ondanks het goede onderwijs
dat zy genoten hebben.
De beteekenis van het onderwijs moet
niet overschat worden. De duizenden ge
vallen, dat ten slotte een talent zich ont
wikkeld dwars tegen alle onderwijs in, be
wijzen, dat er zeer velen zijn voor wie hot
onderwijs niet die beteekenis hoeft, welke
men er gaarne aan toekent Het komt her
haaldelijk voor, dat na afloop van de on
derwijsperiode de ontwikkeling en de be
teekenis van de individuen geheel anders
blijkt te worden dan op school bleek het
geval te zullen* zijn. Ieder kent se uit zijn
schooljaren en wanneer h|j dan nog eens
nagaat waar de school genietjes zijn geble
ven, ontdekt hl), dat die In de duisternis
zijn zerdwenen- Het is*>een geheel ander
soort jongelui, dat ten slotte naar bovon
zooals zij
sft hen niets
waarden dit
■nwistioche
ad toestaan
8. Ziedaar het
K politie! Het
l zeer
ontzag
zelfs voor
uitzicht openen! Geen politis^d, w. z. stelen,
plunderen, branden, moordt naar harte
lust.
Natuurlijk is het eerjrte, wat de heeren
doen, wanneer zij willen regeeren, voor een
goed leger en voor goede pdlitie zorgen;
dat is als ’t ware hun eerste zorg en een
zware, omdat zfj zelf de menschen eerst uit
hun evenwicht hebben gebracht Dan ko
men ei roode gardes, volksweer of hoe 't
heeten mag en de mannen krijgen hoog
loon, extra-goed voedsel en wat niet al
om de .maatschappij” vaa Lenin on Bete
Kun te beschermen, al Is 1 tegen den
wensch van de overgroote meerderheid van
de bevolking, zelfs tegen de meerderheid
van het proletariaat in. Ze steunen op de
bajonetten en sabels van soldaten en agen
ten, overal waar ztf op den bok geklommen
zijn, jyel niet op wettige wjjze, zooals hun
gansche optreden in strijd is met Wet en
Recht, maar zij doen ’t, misbruik makend
van de macht, die zü door de omstandighe
den, voor hoe lang of hoe kort ook, ver
overd hebben met alle middelen, waarnaar
een wanhopig, opgezweept proletariaat
pleegt te grijpen.
En hier? Wanneer by den heer Wynkoop
wordt ingebroken, of wanneer op een com
munistische vergadering de orde verstoord
wordt, roepen Wijnkoop en de zijnen dan
niet het hardst om de politie? Wy duiden ’t
hen niet ten kwade, maar laten zij dan ook
beseffen, dat hun leuze, geen cent voor de
politie” beter dan wat ook doet zien, hoe
voos hun propaganda is, hoe misleidend
hunne leuzen en hoe Jammerlijk de ontgoo
cheling zal zijn, wanneer ook ons land het
beleven moest, dat dit soort gedesequili-
Mojfe dit hun sn ons
blijven!
GOUDSCHE COURANT.
A>oinnntM wiM, t»i*4
fat kn<M f.U». rat rak M «rag rar
'xirararam raSTdra*» ra ra'Kkan «1, aouM,
Hl ra» M—k»«M»»i«l <a 4» llkkifi,
ADTUnmnsnUli VU Mrafc M teurgtatac)!
1—5 ruil t tM. raH aau ƒ1* Hta Oaad» da b»ia<l»rte«i
1—«iwdU/LM, rik» rral—r/«J* ra, uakUak» rarakri»-
ludm UH Iriü ra nfd. Adi*5raU*« te kat htakpra» t» taateu n
Ft*
wij m«eld
m ontvangen van vat*
te», T«Tma<a|k*»dk>
on»» M°nd» ,*l~
DrukkaHI
COM, - MOM.
De communisten verdienen wel, dat wij
ons eons met hen bezig houden.
Zij zyn thans een jaar in de Tweede
Kamer aan het werk geweest, in de Pro
vinciale Staten hebben zij gedebuteerd, en
in de Gemeenteraden zullen ze ’t weldra
doen.
Hun intree in de vertegenwoordigende
colleges heeft iets voor; men kan nu zien,
langs welke wegen zij ons tot hun commu-
nistischen heilstaat willen voeren, welke
middelen zy hiertoe gewenscht enge
oorloofd achten. Buiten Kamer, Staten en
Raad kan men zich de propaganda zoo
gemakkelük maken als men wil en vooral
wie zijn volgelingen zoekt by de minst-ont-
wikkelden en slechtst gevoeden, behoeft 't
zoo nauw niet te nemen: wat klinkende,
schetterende frases en beschuldigingen (of
ze waar zyn doet er niet toe), om den an
deren zin het woord kapitalisme, afgewis-
seld door kapitalistenknechten imperialis
ten, uitzuigers en dergelyke en uw suc
ces is verzekerd!
Op het Binnenhof is het niet zoo
gemakkelijk. De heeren Wijnkoop en van
Ravesteyn, mitsgaders hun wel-revolution-
mdre, maar niet-communistische meeloo-
pers Kolthek en da Kruyt, hebben dit reeds
ondervonden. Hun actie was zelden principi
eel, laat staan werkeiyk-communistisch en
als zij in die richting iets poogden te be
reiken, kwam het falikant uit; er zouden
tal van staaltjes van te geven zyn, het
fiasco dat de heeren by Aalberse’s Arbeids
wet hebben geslagen en dat zelfs in eigen
kring ontstemming heeft gewekt, deed wel
de deur dicht.
Wanneer wy dit constateeren, gaat dit
buiten de personen van het revolutionnaire
quartet om en wy stellen er prijs op, waar
wy hun voorstellen, hun propaganda meest
al belachelijk vonden, er by te zeggen, dat
het persoonlijk optreden der heeren slechts
zeer zelden aanstoot gaf. Te dezen opzichte
vielen de heeren in doorsnee mee; moch
ten zy voornameiyk de heer Wynkoop
al eens wat erg luid schetteren eii wat ruw*
uitvallen, het was zeker niet erger dan het
optreden van de S. D. A. P. en wjj voegen
er zelfs voor de heeren Van Ravesteyn en
Kruyt gaarne aan toe, dat hun optreden
niéts geleek op dat van den razenden mee-
te rrttooeeren.
Ik zou toch ta mijn eQpen kamer kun-
ncu blijven zMi zij na «mm oogtnbftk,
abrof sljvw«Wwaardi<d, de mtasetaMlln
hel hotel wikte tartn. „En Jaarua, ate
ja met j« zsmbu» ktesr beut, sou je te-
rugkeerea.”
,Mijn zaken zullen mij den gauMiien
dag, te beekig nemen - en Wer cAli*» Qk
kan niet lueeoeaMn”, voetfe hij er
met eealg oafKlukl aan toe»
ZIJ tegrlo ftukj( gcrooeterd brood,
da» zij bezig wm te eten, neer, entree
dikke tranen gleden lange haar wangen.
,.Wa| scdM-ei er au aan?” vroeg i»U
„1 te Died waar «nikte slj toorMf
achter haar zakdoekje. „Je hebt 9^
zegd, dM jN deeeUde voor me sourit rijn
tantetje, en - en - «r la gew woord
vmi waar Zij zou mij meegenomen heb
ben, waarheen ze ook gteg***
„Kun je niet begrijpen, Marval, «r
redenen kunnen zijn, dto mij dat rertta-
div«n Haar te eptekeo over gefMatbete
M „lea oonvvnancae” oobeen hem eeoe
hopdooze aaak, waarmee hij nooit klair
sou komen. G*m fctari, opgevoed bianen
de vier muren van een UomMe, me noo
onbedorven aM si). MIJ waa er niet heel
zeker van, od <te opvoeding ras Lady
Merv wei eeu «eer verraaMge w> ge
weest. nu hij dw «at on wette, hoe
ounogolijk he« wte. Marvel hrt gvrté
duidelijk te n»ken. In tetter geval was
het uiterst moeilijk voor diegenen, dte bat
opvoedingswerk moeaten varwlgen.
auwe Kruin. VerteDd-
kon,
..o.
zride «ij.
.Dat ia het nier. Maar denk eena aan.
tioo vervejead je hst zoudt vinden geheel
alleea lm een hotel to blijven. Ik sou bet
te druk hebben, om je mee te namen an
je te amuseeren."
„Da< zou ma niet kunnen whelen. En,
wac <Be verveing betreft, In een hotel zou
Ik daar niete van merken. Ik ben er nog
nooit geweest, ik zou er den ganeeban
dag In kunnen rondtoopen, het bekijken
en In do kamer» gluren en mljzrif boet
goed aenuacereo Dat wfc zeggen
goed als dat gaat zonder jou.”
,,Je zoudt niets van dat sites kunnen
doen’’, zet Wriothealey, wetteleid tusortien
de nriging om te lachen en den ”*onsoh
hsAr 11a dit opzicht boter in te lichten
„Jonge mefejer kunnen Uelu e?n hotel
Tcndtoopen. of fca kamera kijken, die aan
andere menechen toe».’hooreu, onder op
zijn minst ato esomtrleic te wonlim he-
sebouwd Zoo wil toch niet aangaztea
word»?”
„O, Ik weet het ntet’, «et Manei. dte
klaarbUjkatijk towel takurgaaited ww.mb
Expaller
<0, werkend ge-
edureode een hnlva
»»naaa rhauma-
lijder» van hunne
sft.
1 95 cent bij Mpo«
■opiaten.
RAG. Rotterdam,
int. Coopa, Wijdatr.
e, Markt 3336 30
De tesitsta droevige formaliteiten waran
voorbij. Het l.ohaam waa toevertrouwd
sen het familiegraf. De ramen, van de
Towers warden weer wijd opexigvworpen
en de blijde, duttende zonmrocinj n n*rooin-
naar binneo et» ver'lcbtte de kamers*, de
uiook meer vriendelijke tageowoordig-
heid van Lady Mary zouden zK®.
Marvel en hij ontbeten sotaen en hij
deelde hnar mede, dat hij genoodzaakt zou
zi|n bur feverish» dk-n dag naar de
stad Ie gaan
„Naar alte waarMbiJnlijkheld zal ik niet
voor morgen terug rijfa*»'
Ew heerlijk visioen, waarin bij ziofa
dien avond zag, aBeen in geaetoohap van
Uonie, zweefde voor zijn geert, terwijl hij
sprak. Een avond met baar ato haar aan
staande edhtgenoot, ala tfegeen, die haar
het dierbawrt was op aarde, evenato zij
hH voor beun wab „Maar je moet
euneaam voeten. J> mort n^t toe laten,
dat een van die aanvatten van ueersiech-
tigheH rioh van je meester maken in mijn
afwezigheid, *t Ie slechte voor één d\g
denk daaraan, «x de uren «aOaa kort rijn
„Te kort' Ml hij.
vrenscht. Nu, dat beeft toch niete va» al
leen zijn, te wel En daarbijik houd
niet erg van alleen zijn. Daarom noo-
dig ik jo uit, om met mij te gaan eten.
Maar dat kan niet, al» je zoo blijft
schroten Eu waarom te ja baar zoo toe
„Zij zeg bet zoo graag. O, het «pijt‘
me nu, dat ik) haar zoo gbplaegd) heb,
door het op te stoken. Wat gaf het, of
al die akeiigie kinderen bet een staart
noemden, ate zij het moot wnd. Watwa»
ik zelfzuchtig”, zet ze heftig,
hut oohartaUjk van mei*
„Onsin I Het ie de meert natuurlijke
zaak fn de wereld. Wat l»eb je er aan,
ate je zoon Maartek hoofd ate jij hebt,
als je bet nirt uit doet komen Ik ben
er zeker van, alsi tantetje je nu kon
zien, dat ze je haar niet zou bewonderen
en ik doe bet «eker niet. En nu ik je
voogd ben, hoop Ik, dat je tuft trach
ten voor mij even lief te zijn, afe je
voor haar bert geweest.”
„Mijn voogd I Jij Be» jij”, herhaal,
de zij verwonderd bij zichzelf, „mijne
voogd Iten je dat heusch V
Zij kon bet niet getoown en vroeg
„Waa dat tarte e wewMb?“
„Nagenoeg haar laatete.
„O, wat ben ik daar biij om! Dank
baar enbHj Wat dacht «ij toch aan
lee, dat mij panegen kon doen f^
za met een. dtepen zudbt „Du0 nu kun
je niet van mij weggaan' riep ze uit
en legde haar anderen arm om zijn bate
en kuste zijn wangen. „Je zulkt mij dus
nooit verlaten? En Ik «ri altijd bij jou
zijn, aooate ik bij hur
Zij ras coo oNrandlg blij b|j «s ga-'
H --
Uur oogen keken hem nieuwsgierig aan.
,.F«n jij dat?” woqg| zeq „O, ads Je
naar van me kon houden. Als je haar
plaste maar zou wl ten innemen 1 Maar
neen”, zd ze moedeloos, „dat uou nooit
bcizeifde sijn.”* Zij barstte In tranen uit
en bedekte haar gelaat met baar handen.
Wriothertey trok baar vriendoujk naar
zich toe en snikkend legde zij haar hoo!-»
tegen bent aan en met al de ongedwon-
gwihrid van een kM rtoeg rij een arm
o*n rijn «houder. Zij eefareide zacht,
maar Utter en Wrioihestey wist Met wat
I «9P» moart, om kaar te trowVm.
.Jij gaat ook weer weg«el «ij ten
matste. „Iedereen giart weg, ik zal dus
altijd alleen zijn.”
„Ik g» niet weg” .verzekerde bij „Ik
«al de stukken klaarmaken en. dadelijk I
mijn onteiag aanvragen. Ik beu het ka-
«roeieven moe en er 10 zulk een drang
tot huiselijkheid over mij gekomra, dat
A me waarschijnlijk wel ergens vestigen
mo*e,Uk “1 «l*D-d*
Mik b|| j» Ima, marar J» dat
„O, zoo laag verbeterde zl|. HH hal
haar gedwongen aan hrt hoofd van de
tafel ptaete te nemen en nu sohiak zij
hem koffie to op zenuwachtige, kinder
lijke roartrt*. Terwijl «ij sprak keek zij
iwm treurig aan.
„Waarom moet je gaan?”
„Zaken”, antwoordde hij dafHijk.
„Ik wou, det Ik met je mee kon gaan.
Zou Ik <tat niet kunnen X vroeg tij.
„Mijn Ifeve kind, neen. Ea ais bel al
zou je bet niet prettig vinden.”
ate Ik ta den weg zou toopeo I”
breerden naar de macht grijpen om
bespaard scholen bevolken. De werkatak-
ken data bewonderen vallen, mn hoven
Ora— Wlraeraia» ■s»«n»ll»e» W M *mt ganta-
A>»ruatt(» fnaara rad—
M.t—M—raUMot u—
om owkW, welk» «O koMen uit dj bmerdrn n»»r d. mwht urijp.» om hun J* UntootuWliug birilt mu WArouhul.
vlegeljeren m de S. D. A, P. Verder een »«brek rareroorkunrt te demoMtreeren.
zooveel mogeiyk richten vatt den arbeids- r -
duur op een zes-arigén dag, hoewel nog
onlangs de heer Koltjtek toegaf, dat in hun
eigen heilstaat de warkda» langer dan 8
uur zou rijn.
Zoo goed als de dsrirtl
niston voorstanders vm c
derscheid, dat de vei
willen gebruiken om is<
