35
istallaties.
>0
tol
aSTie-xx-ws- ezx -^©L-xroxtoxi.tie'bleud. vocx 0-oxxd.a. en Ortcxstxelcexx.
D. L P. en Burgerwachten.
No. 14090
Zaterdag 23 Au^uslua IBIt*
ill MOTOREN
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Bureaux MARK I '31. GOLDA.
Feuilleton.
:k SÏ81WIIL
kanwoude
Eerste Blad.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
elsjes
rdewark.
ngd talaria worden
JES”, Nieuwe.
- ----- r.,^.--
Een overhaaste stap.
Me JtMi'UMliK
Adiaixiiuacic I Telaf. (ktero. 82
Skdaotit i Telaf. luterc. 545.
1S91
►4 **T»y
1537 22
23
.Probeer het met mevrouw Verulam
HOOFDRUK XVII
was,
Gewon» advertentiën en ingeaonden mededeeiii«en by contract tot teer geredu-
ceerden prijs. Groote lettere an randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentita kunnen worden isgeaonden door tuaschenkomat van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau! an ease Agenten.
abonnementen
aangenomen voor
oor
ehterboek door
Wijd-
1SSEN.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: t—4 regel, 1.65, elke regel weer 0.46.
Op de rwirjpagina 50 hooger. BW>v-
Gouda
2703 24
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en twee bijvoegsels.
het begin af aan een groote domheid en
een groote dwaasheid, intuw je moet mij
beloven, te trachten, je er zoo gooi mo
gelijk in te schikken.”
Hij had heel ernstig gesproken, loen
hij uitgesproken had, keek Marvel naar
hem op, met hier oogea vol tranen.
Ik hoop, dat jij het probeer en zult,
zedde zij Er was iets In die woorden,
dat hem toen onverklaarbaar was eailat
nog langen tijd daarna in zijn bennne-
ring bleef. Zij trok haar vingers terug
uit zijn blinddruk en ging snel weg.
n ill mi»
2905 W
>re «lijm*
neut en
ontsteking
omt zulks
itten tegen
eid, keeJk
ilelten
>e, aro
Alom
GOUDSCHE COURANT.
De sociaal-democratie beleeft moeilijke
dagen. Zy is niet de eenige beweging, die
door den oorlog uit haar evenwicht is ge
naakt en die nu eene crisis doodmaakt om
weer m de rail* te komen. Wy zullen de
laatsten lijn, om de sociaaJ-democritie
euvel te cuiden, dat de jaren van oor.og
en ellende haar heeft aangepakt wie on
zer bleef onberoerd door den wereldramp?
Gü.d het slechts een inwendige beroering
in de party der sociaal-democraten, wü zou
den toeschouwers blyven en den uitslag
van het proces rustig afwachten.
Thans kan dit helaas niet.
De S. D. A. P. toch wil weer op het paard
komen, door op een moment, dat het haar
goed dunkt, naar de macht te grijpen, d. L
naar een macht, die haar niet toekomt.
Sinds November gaat het in deze richting.
Troelstra gaf het parool uit, kroop toen
onder de wol en bleef de party in revolu
tionaire richting stuwen. En de party liet
zich stuwen.
Zy was altyd half reformistisch, half re-
volutionnair. De zaak floreerde langs den
weg van hervormingen en men dacht daar
door weinig aan gewelddadig optreden. Tot
de oorlog zyn verwoestingen ook in de
gewone zaak. Het „recht” van den sterkste
had vijf jaren lang gegolden tusschen z.g.
beschaafde staten; nu zou de tyd van het
proletariaat komen! Overal schoot een re
volutionaire beweging uit den grond; zelfs
in Nederland, dat in betrekkelyk gunstige
positie verkeerde, kreeg, wie de radicaalste
veranderingen propageerde, kans op suc
ces. Er ontstond zelfs, naast of liever te
genover de oude aociaal-democratasche In
ternationale, de Internationale van Lenin,
Trotzki, Bela Kun, Wynkoop c». En deze
Internationale, die „durfde”, voor wie niets
te dwaas en te roekeloos is, trok de minst
ontwikkelden, de armsten en de uit hun
evenwicht gerukten. Haar groei was Troel
stra een doorn in het oog. Met een bijna
naïeve openhartigheid bekende mr. Troel
stra te Luzern, waar men de oude Interna
tionale, door den oorlog zoo deeriyk in stuk
ken gevallen, weer trachtte op te lappen,
waarom hy naar uiterst-links gezwenkt
was. Een bekentenis, die verdient, dat ge
heel Nederland haar verneemt en niet
vergeet. Het eenige motief, waarom mr.
Troelstra de ontzaglijke verantwoordeiyk-
heid van revolutionair optreden had aan
vaard, was zijn partijbelang, neringvroee.
„Wji staan niet meer alleen", zei de groote
leader, „wy hebben een concur
rent.” De heer Troelstra waarschuwde de
conferentie, dat tij moest oppassen, haar
arbeiders niet heel erna al kwyt te raken.
Het vertrouwen van de arbeiders in de so
ciaal-democratie was ernstig geschokt en
het zou van haar actie afhangen, ,/>f de
massa’s, die ons nog een beetje vertrouwen,
zich niet in de armen van dien concurrent
zullen werpen." -
Züedaar de positie van de S. D. A. P. ten
volle blootgelegd. Doodsangst voor den
concurrent Wynkoop! En om het „beetje”
vertrouwen, dat nog rest en dat zoo heel
licht geheel verdwijnen kan, te behouden, is
concurreeren noodig, scherp concurreeren
natuurlijk, zooals een byna failliet winke
lier zal doen om met een laatste wan
hoopspoging den fatal en dans te ontsprin
gen. Niet het arbeidersbelang geeft dus
meer den doorslag. Als Wijnkoop maar niet
wint! De leiding behouden, ten koste van
wat ook, de macht over een zoo groot mo-
gelyk aantal arbeiders, die Troelstra en de
zijnen aan het roer moeten brengen. Daar
voor waagt men, zoo noodig, een revolution-
nair optreden, met alle ellende, vooral voor
den kleinen man daaraan verbonden. Het
is de mentaliteit van een lijder, niet van
een leider.
Onder dele omstandigheden kunnen wij
geesten aterichtte. Geweld scheen eea doed-j QnwnrtèÜjjg tcrrimteAUrtl, dte aan de
orde vasthouden, niet omdat zy onze maat-
sc happy onverbeterlyk vinden, maar omdat
zij inzien, dat het onduldbaar is, dat een
zeer kleine minderheid het recht zou heb
ben een schrikbewind in te stellen, hebben
zich tegen zulke plannen van een eerzuch-
tigen partijleider te verzetten. Met woor
den en argumenten, die ook op menig ar
beider indruk zullen maken met geweld,
wanneer men geweld tegen recht en wet,
dictatuur tegenover democratie Zou willen
plaatsen.
Dan zullen moge het nooit noodig
wezen ook de burgerwachten uitnemende
diensten kunnen bewijzen. En daarom is
het goed en noodig, dat deze goed geoefend
worden en allen steun krijgen van over
heidswege, die zy noodig hebben. „Organi
satie van den burgeroorlog”, noemt Troel
stra dat met een onschuldig gelaat. En toch
is dit even dwaas, als wanneer dieven en
moordenaars het bestaan van politie en ma
rechaussee op geiyke wijze zouden qualifi-
ceeren. Orde moet er zyn en om de orde te
bewaren zijn sabels en revolvers onmis-
BRIKVKN UW Dl HOFSTAD.
OCCLVII.
Ondier in den zak vindt men de reke
ning. Onze voorvaderen wisten het wel
raak te zeggen.; de waarheid van dit
spreekwoord ervaren wy maar al te goed,
nu men bezig is de rekening van de crisia.-
jaren op te maken. Er is in die jaren ge
financierd op een wijze, die hen, dia op de
hoogte zyn van de financiën, met den
girootsten schrik moest slaan. Voor alles
was er onniiddellijk geld. De inkomsten der
schatkist verminderden en toch ging men
voort op allee wat maar noodig was, geld
toe te leggen. Talloos waren de bureaux,
die gesticht werden; reeksen ambtenaren
werden aangesteld en het geld stroomde
weg naar alle zyden.
Thans is het oogenblik gekomen, waarop
SH5TCOOAM
men begint het overzicht samen te stollen
on natuuriyk Wijkt nu welke enorme som
men zyn uitgegeven. Nu gaat SUmen be
talen. De inkomstenbelasting aal voor 1920
vrijwel het dubbele bedragen van 1918. Dan
heeft men zyn toevlucht genomen tot de
meest onsympathieke belasting, die er be
staat, een atraatbelaating en vervolgens
worden allerlei heffingen verhoogd. Alleen
op die wyze wordt het mogeiyk de begroe
ting voor 1920 sluitend te krijgen.
Onder in den zak vinden wij dus de re
kening. Het zal natuuriyk onvermijdelijk
zyn tot deze verhoog ingen over te gaan.
Het geld moet er zijn en gedane zaken
nemen geen keer. Wie ooit de illusie had,
dat het mogdijk zou zijn op een sta&ts-
of gemeentehuishouding te bezuinigen, is al
lang gedesillusioneerd. Het heet ónmogelijk
te zyn om te bezuinigen. Iedere bezuiniging
heeft noodlottige gevolgen. Nu ecu» zou
de bevordering van een of ander maat
schappelijk doel er door kwynen, dan weer
zou een goede en nuttig werkende sociale
maatregel er door te niet gaan.
In den aanvang van den oorlog is men
er op bedacht geweest, om alles wat crisis
uitgaaf moest heeten afzonde riyk te hou
den. Het was dan de bedoeling voor do
bestrijding daarvan afzonderlijke bronnen
van inkomsten te zoeken. De lange duur
van den oorlogstoestand heeft dit stelsel
onmogelyk gemaakt. Ten slotte was iedere
maatregel een crisis-maatregél. Wij be
hoeven niet te zeggen dat deze belasting-
verhoogingen allesbehalve aangenaam zyn.
Mooral de straatbel asting wekt weerzin.
Zfl Is ten slotte een belasting op de woning-
huur en er is niets dat op dit ©ogenblik
zóó in de war is als de huur-bepaling. Deze
grondslag is de mëest ondeugdeiyke die'rfb-
nomen kan worden. Dc belasting werd ge
legd op de verhuurders en deze zullen ze
natuuriyk onmiddellijk afwentelen op de
huurders. Welke zekerheid is er dat dit op
billijke wy'ze geschiedt? Alle indirecte be
lastingen zyn thans uit den booze. Zy wor
den onmiddeliyk afgewenteld en feitdyk is
dus niet meer uit te maken wie ze betaalt.
Natuuriyk ie er ten slotte weer een groep
die niets betaalt en de hui zen verhuurders
zullen wel trachten er nog een voordeeltje
uit te halen.
De wedloop duurt nog steede voort. Het
was een raak motief, dat één den- geïl
lustreerde bladen gaf: de prijsopdrijving en
de loonsverhooging houden een wedloop en
er komt nog steeds geen eind aan. Nu
mengt de overheid zich er in met haar be
lasting vermeerdering, dae zoo belangrijk
is dat zy een motief zal zijn voor verhoo-
ging van salarissen, die opnieuw schatten
uit de schatkist vragen. Wanneer tusschen
deze drie het evenwicht hersteld zal zyn,
is nog een zeer kwestieus punt: het laat
zich aan zien dat dit voorloopig nog niet het
geval ie.
Het is natuurlijk ook weer de belasting
ven. Dutir je je in mijn gozelecnap niet
gelukkig gevoelt, stem Ik er in toa datje
tracht je geluk te zooien diAr, waar ik
ni. t ben Ik ga naar het biatooland,
voor jaren. misschien, maar af en toe zal
ik jou en mevrouw Verulun van mij la
ten hooren. Wanneer ik eventueel mocht
«erven, zal dat voor jou dee to aange
namer zijn, zoo niet, dan denk ik den
een of anlereti dag naar huis terug te
kroren Ik zal met mijn bankier een dus
danige regeling trolen, dat ieder bedrag
da' je mocht noodig hebben boven je
jaarlijkaohe toelage, ten allen tijde tot ;e
dispodtie z«i zijn. Dat ie voldoende denk
ik. maar, wanneer er bovendisn nog »etj
w. wat je verlangt, kan je het mij altijd
Nen weten, of, wanneer je mij liever
idtt schrijft, zeg hot dan aan Oicely Ve-
nxiam. En nu, mijn kind, maak je er nu
„rrooeer net met mevrouw verulam en
ik denk, dat je binnen heel korten tijd
zuil l.wen van haar te houden. In alle
•odere opzichten heb Ik je je ain gege-
op de publieke vermakeiyichoden dia ver
hoogd zal worden. No eenmaal doze Macht»
soort belasting er ia, gaat het zoo gemak-
keljjk om er wat op te doen. Wy achten dit
eeti slecht soort belasting omdat het een
belasting ia op een bepaalde beatedings-
wyze van het inkomen en als men eerst
het inkomen belast en daarna nog weer een
gedeelte daarvan begaat men altyd een on
billijkheid, dia daarin bestaat dat men den
éóntin bestediugsvorm wel, den andoren
niet treft
laten wy van de sombere belastingen
afstappen. Het ie in iedere gemeente het
zelfde liedje. Alleen is het eens goed te we
ten, dat het mi de groote steden zyn
die het het hardst te verantwoorden
hebben.
Het aantal publiek» v»rmakeiykhed« ia
verleden week met één vermeerderd n.l.
da huweiykevoltrekking van Hublni. De
per* is zoo goedig geweest om zich dade
lijk voor deze intieme aangelegenheid van
’s mana leven te gebruiken als reclame-
instituut. Het ia nog niet recht duidelijk
welke overweging van publiek belang de
kranten heeft gebracht tot deze dwaze ver-
tooning. Was het de komkommertijd en
deszelfs kopie-gebrek of wm de warmte
van den dag de heeren in den bol geslagen.
Een feit ia het dat de bladen *3H^eriger
hebben medegedeeld hoe het er op <T| re
ceptie ia toegegaan en wat er al zoo ia ge
beurd ten stadhuis» toen Jan Publiek er
een „lolletje" van maakte.
Het hoeft ons respect voor Rubini niet
vergroot Beteekent zyn kunst iet» voor d»
wereld dan moet hij in andere richting
steun zoeken dan door openbare reclame.
Is hij slechte een varieté-artiat dia caprio
len ten boete geeft, dan Ware hvt tetep dat
daaraan niet een schfai van byaond»rh«d
werd gegeven.
Het aantal volgelingen groeit: Rubini,
Morini, Janaini, Bellini en wie weet hoe
veel stille ini’a er nog zyn. Zou het niet
beter zjjn, wanneer onze pen» haar aan
dacht aan belangryker zaken besteedde,
dan aan dit geval Vooral zoolang de wnro
beteekenis daarvan niet boven allen twijfel
is vorheven.
Rubini heeft ditmaal de functie van d»
beroemde zeeslang vervuld, die in kom
kommerdagen placht te vemchynen
HAGENAAR.
2_ BWNENL AND?
Geen Zeeuwsche Jaarbeurs.
De commissie te Vlissingen gevormd op
initiatief van de Kamer van Koophandel om
te onderzoeken de mogeiyicheid van oprich
ting xan een Zeeuwsche Jaarbeurs, heeft
besloten, dat plan voorloopig niet door te
zetten. Besloten werd dat de commissie
bljjft bestaan en de taak in studie zal hou
den, verschillende handelBmenschen zal pol
sen en aanschryven. Voorloopig echter komt
van uitvoering der plannen niets.
tar» kan.
WVtctlieaiey zag nog eenai voor het
laaUt na, of ook al es in den In
orde wan, d. w. h dat gedeelte, waar
in Marvel zat.
„7e hebben j? je p'aads n’et meajege-
ven,’* zei bij en liep hivtij weg om ta
zen, waar tH> g<4>levra wtrea Burton
voerde op dat oogenbVk een bevégen
'«•rijd mot etwi kl'iije tuoh, dia ermtly
in het g^dran; wa» gefcom n door de vele
‘w-lere valiezen en dooaen en een jonge
man, die hasr pojingco gedurende een!-
ger. tijd met groote belangstel log had
tovolgi, ftind thana ItérMpzaam op en
kwam haar te hulp\ Buri», wier scherp
zinnigheid haar er feed» «ed?K eenigen
tijd van ovortuljd bil, dat hij een „heer"
wa», 'ew w'iU tl>en» uhpr dan voAoende
bevestigd wwl, zei zeer gevoelig: „Dank
u wel, mij-nheer, mei eeo zoo sierlijk»
bulging, dat b>ar kniefn la bot ing kwa
men met de bsnk aan d«o overkant. Marva,
Mof bij hei hooren vnh haar etwn baar
hwdd op en ving zoo voRodendoo».
hrln?enden bik op, dten de jmgenwnop
Imu- wierp, terwijl hij zich haartte tkw
kamenier to hulp te komen
baar; de Duitsohe soclaal-democratische
minister Noske (van de j^arty-Troelstra)
weet er van mee te spreken, riep overal de
vrijwilligers voor ordebewaring op en be
spaarde den onruststokers zelfs handgra
naten en kanonskogels niet.
Het kan helaas niet anders. Maar daar
om willen wy juist eena wijzen op de hou
ding van de Haagsch» sooiaal-deinocratie,
die op de meest armzalige wijze obstructie
poogde te voeren tegen het voorstel van
B. en W. van Den Haag óm de burger
wacht te steunen. Die houding was
onoprecht, maar ze was tevens leerzaam.
Het ging daar om een subaïdie van 10.000.
Om welk een bedrag nou het .gaan, wan
neer de S. D. A. P. naar de macht greep
en ziek met haar „volkswew^ in langen en
bangen strijd zou moeten handhaven?
Wy zullen op aller minderwaardige praat
jes en aardigheden niet ingaan, die ver
schillende Haagsche sociaal-democratische
vroede vaderen bij dde gelegenheid ten
beste hebben gegeven. Dat .'was alles bene
den peil, doch voor de publieke tribune be
stemd en wy kunnen dat^net minachting
voorbij gaan.
Wel vestigen we de aandacht op het
argument van een der heeren S. D. A.
P,-ers, die in zyn onnnoozelheid uitriep:
„Men vraagt hier geld voor een beweging
om ons te bestrijden. Dat ie ons bezwaar.”
Zoo zoo!
Party genoot Helsdingen betoogde wel,
dat de S. D. A. P. den dax^natischen weg
niet zou veriaten waLna de resolutie
van het Andiemsehe congres misleridend is
maar partygenoot Van Langen was min
der „handig”, door te bekennen, dat de
burgerwacht tegen de S. D. A. P. ging.
Het aal haar eigen schuld zyn en in de
eerste plaats die van haar leider, indien dit
te eeniger tijd bewaarheid modA worden.
Eindelijk kwam de dag, wwop Marvel
haar rela naar bii’s zou beginnen- Even
voordat zij hot jacht veriaten zou, ging
zij naar het salon, alsof zij een boek
wilde zoeken, dat zij daar bad a^Merge-
laten, maar U werteétjkbeki om een zwij
gend alsoheid te nemen van een plaats,
waar zij, eenige waken althans, betrek
kelijk gelukkig geweest was.
Zij kreeg een kleine schok, toen zij,
bij bet verliten van het salon, Wrioihw-
ley ontiiKHtte Hij kwam snol naar haar
too en ataohtsl met groote moeite gelukte
het haar haar zelfbebeerschtog te behou
den.
„Het uur van afscheid nemen Beeft ge
slagen, vermoed ik,” zd Wrlcéhealay met
een mistukte ooging, om op zijn gewo
ner. toon te spreken. „Wanne ?r jp van mij
w^g bent, moet je probeeren mij weer in
je gratie op te nemen, waaruit Ik, naar
het schijnt, s-jo «nartdijk ben gevallen.
Zij zweegL Zij wHl met, wat zij hem
antwoorden moest en bovendien was zij
bang, dnt zij, wanneer zij zou spraken,
in tranen zou uitborsten.
„Wat, zeih dien geringen troost wil je
mij niet geven?” zei Mj, „lx ben nog er
ger uit de gratie, schijnt het, dan ik
dacht. Jo her! inert jo zuker wel, dat je
mij eens vro^j, of mannen ooit hun vrou
wen verlieten, en ik vertelde je toen, dat
dji nooit geb nrde, maar dat er wel ens
vrouwen gewoed waren, die hun mannen
verlaten hebben? Jo wilde mij toen nlM
geiooveu, maar nu zul je dat wel moeten
doen Je ziet, dot Ik nlts dan haakte
v aarheii sprak. J ij b?nt het, die mij
verlaat.
„Dat is beter,” zette zij langzaam, „dan
d it ik er op gewacht bad, dat jij mij zoudi
verlaten.
,.Wis dit dan leh, dat zoo vaet^ind?.’
Hij beschouwle baar met «enige nieuws
gierigheid. Wat voor wille gedachten gin
gen ar in dat jeugdig hooi 1je om? Hij
had nog niet ingezien, dat de smart bezig
wat het uind sn ‘1 tot een vrouw te doen
rijpen; en bij was het alleen niet met
zichzelf een», of het rséie wispelirigheti}
dm wei kinderlij f gril gew eert wa»,
die er haar toe gebracht had, naar En
geland terug te keer®»- „Kom," zet hij,
„vertel mij eens, waarom je dat ver
wachtte
„Dat kan ik niet, ft weet het afet,"
zeide zij mei iets z-’uuwach'tg aarzelen 1»
ia haar stem. In dat ooge-tollk van ver-
varriog leek het haar, «irtrf zij gWdwer-
kc.ijke reden zou kunnen aaovoaren, voor
ton, de kaancider, kwam haastig binnen
n.et «enige partjes In haar arm «n alles
was voorbij.
Verv Igcat gingen zij aan land en hij
brarirt l»aar 'iaar den tran. Zij had haar
boeken, haar mandje met vrachten, eenige
motto bloemen en de jqluchte Burton, dte
zet. en dertig wn», maar w uitzag ah
vijftig, hetgeen opnieuw bewyrt, hoew<B
nig men van den leeftijd van iemand op
„Het wordt Iwt,' zei zij onrustig.
„Heb h zulk een vreeslijke haas:, om
v.eg te komen? Wel, kom dau maar.”
Mi&r bij aarzelde toch een oogenblfk en
ztt toen: „Zullen wij niet ,tever ni«r
van elkaar «fachdd nemen dan an» bet
station? Deuk er aan, dat het voor een
langen tijd zal zijn - en - Wij zijn toch
vrienden geweert.”
Maar Marvel verkeerde oog stoe<teineen
herige, zij het oot stille wo«d» en die
woede ging gepaard mrt een dofte smart,
die alle bven u'-t haar schoen weg te
stooten Het wad haar onmog<lljk, op
deze vriendelijke testemoetkoming In te
<uan, zooals zij g jdaan zjj hebaen, ale
zij In een andere gemoedHetemmla^ go-
woest waa Zij voelde zich als be.roren,
<loo*' tegenover alle meer vrientMij ke ge
moedsbewegingen en met sleol.te de her
innering levend In haar, dat er „een an-
lere’ wa», ergena op een onöertend»
p’aato, waar hij gaarde zou willen zijn.
„Vaarwel,antwoordde zij op «achten,
onderdrukt?» toon. Zij bteld haar oogen
neeo-gertagen. Nog rt<>eds zonder hem aan
te zie% reikte «ij hem haar kleine, smal
le hand. Hij nam die en trok haar naar
zich toe
,MU je mij g^on zoen geven, Marvel?’’
Zij aanekle blijkbaar en to«n, rich her-
'nnarende, wat er nog aoe kort geleden
wte voorgevallen, roette zij, dat zij niet
kon
„Neen," zeid» zij. „Ik wü je toooR
meer een zoen geven.
Hij veranderde van kleur, mnar zet niets
meer. Hij drukte haar hand h<*l harte-
Uit hal kagdMh vertaald voor bal
„Seorab. Haudetehlad4*
«teer
Itovr. J. P WEASEL 1MK-VA1 ROtMSUM
(Nadruk verbrntea.)
/ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.60, per week 20 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 3.50, per week 27 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per poet per kwartaal 3.10, met Zondagsblad 4
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan one Bureau: Markt 31, GOUDA
bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (befaoorende tot den besorgkring):
15 regels f 1.05, alken regel meer 0.20. Vu’ buiten Gouda en den beaorgkriag: 1—5
regels 1.30, elke regel meer f 0.25. Adrerteatien van publieke vermakelykhedan
12'/i cent per regel. Advertentóën in het J^terdagaummer 20 toeslag op den prijs.
120