35 istallaties. >0 tol aSTie-xx-ws- ezx -^©L-xroxtoxi.tie'bleud. vocx 0-oxxd.a. en Ortcxstxelcexx. D. L P. en Burgerwachten. No. 14090 Zaterdag 23 Au^uslua IBIt* ill MOTOREN BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. Bureaux MARK I '31. GOLDA. Feuilleton. :k SÏ81WIIL kanwoude Eerste Blad. VERSCHIJNT DAGELIJKS elsjes rdewark. ngd talaria worden JES”, Nieuwe. - ----- r.,^.-- Een overhaaste stap. Me JtMi'UMliK Adiaixiiuacic I Telaf. (ktero. 82 Skdaotit i Telaf. luterc. 545. 1S91 ►4 **T»y 1537 22 23 .Probeer het met mevrouw Verulam HOOFDRUK XVII was, Gewon» advertentiën en ingeaonden mededeeiii«en by contract tot teer geredu- ceerden prijs. Groote lettere an randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentita kunnen worden isgeaonden door tuaschenkomat van «oliede Boekhan delaren, Advertentiebureau! an ease Agenten. abonnementen aangenomen voor oor ehterboek door Wijd- 1SSEN. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: t—4 regel, 1.65, elke regel weer 0.46. Op de rwirjpagina 50 hooger. BW>v- Gouda 2703 24 Dit nummer bestaat uit twee bladen en twee bijvoegsels. het begin af aan een groote domheid en een groote dwaasheid, intuw je moet mij beloven, te trachten, je er zoo gooi mo gelijk in te schikken.” Hij had heel ernstig gesproken, loen hij uitgesproken had, keek Marvel naar hem op, met hier oogea vol tranen. Ik hoop, dat jij het probeer en zult, zedde zij Er was iets In die woorden, dat hem toen onverklaarbaar was eailat nog langen tijd daarna in zijn bennne- ring bleef. Zij trok haar vingers terug uit zijn blinddruk en ging snel weg. n ill mi» 2905 W >re «lijm* neut en ontsteking omt zulks itten tegen eid, keeJk ilelten >e, aro Alom GOUDSCHE COURANT. De sociaal-democratie beleeft moeilijke dagen. Zy is niet de eenige beweging, die door den oorlog uit haar evenwicht is ge naakt en die nu eene crisis doodmaakt om weer m de rail* te komen. Wy zullen de laatsten lijn, om de sociaaJ-democritie euvel te cuiden, dat de jaren van oor.og en ellende haar heeft aangepakt wie on zer bleef onberoerd door den wereldramp? Gü.d het slechts een inwendige beroering in de party der sociaal-democraten, wü zou den toeschouwers blyven en den uitslag van het proces rustig afwachten. Thans kan dit helaas niet. De S. D. A. P. toch wil weer op het paard komen, door op een moment, dat het haar goed dunkt, naar de macht te grijpen, d. L naar een macht, die haar niet toekomt. Sinds November gaat het in deze richting. Troelstra gaf het parool uit, kroop toen onder de wol en bleef de party in revolu tionaire richting stuwen. En de party liet zich stuwen. Zy was altyd half reformistisch, half re- volutionnair. De zaak floreerde langs den weg van hervormingen en men dacht daar door weinig aan gewelddadig optreden. Tot de oorlog zyn verwoestingen ook in de gewone zaak. Het „recht” van den sterkste had vijf jaren lang gegolden tusschen z.g. beschaafde staten; nu zou de tyd van het proletariaat komen! Overal schoot een re volutionaire beweging uit den grond; zelfs in Nederland, dat in betrekkelyk gunstige positie verkeerde, kreeg, wie de radicaalste veranderingen propageerde, kans op suc ces. Er ontstond zelfs, naast of liever te genover de oude aociaal-democratasche In ternationale, de Internationale van Lenin, Trotzki, Bela Kun, Wynkoop c». En deze Internationale, die „durfde”, voor wie niets te dwaas en te roekeloos is, trok de minst ontwikkelden, de armsten en de uit hun evenwicht gerukten. Haar groei was Troel stra een doorn in het oog. Met een bijna naïeve openhartigheid bekende mr. Troel stra te Luzern, waar men de oude Interna tionale, door den oorlog zoo deeriyk in stuk ken gevallen, weer trachtte op te lappen, waarom hy naar uiterst-links gezwenkt was. Een bekentenis, die verdient, dat ge heel Nederland haar verneemt en niet vergeet. Het eenige motief, waarom mr. Troelstra de ontzaglijke verantwoordeiyk- heid van revolutionair optreden had aan vaard, was zijn partijbelang, neringvroee. „Wji staan niet meer alleen", zei de groote leader, „wy hebben een concur rent.” De heer Troelstra waarschuwde de conferentie, dat tij moest oppassen, haar arbeiders niet heel erna al kwyt te raken. Het vertrouwen van de arbeiders in de so ciaal-democratie was ernstig geschokt en het zou van haar actie afhangen, ,/>f de massa’s, die ons nog een beetje vertrouwen, zich niet in de armen van dien concurrent zullen werpen." - Züedaar de positie van de S. D. A. P. ten volle blootgelegd. Doodsangst voor den concurrent Wynkoop! En om het „beetje” vertrouwen, dat nog rest en dat zoo heel licht geheel verdwijnen kan, te behouden, is concurreeren noodig, scherp concurreeren natuurlijk, zooals een byna failliet winke lier zal doen om met een laatste wan hoopspoging den fatal en dans te ontsprin gen. Niet het arbeidersbelang geeft dus meer den doorslag. Als Wijnkoop maar niet wint! De leiding behouden, ten koste van wat ook, de macht over een zoo groot mo- gelyk aantal arbeiders, die Troelstra en de zijnen aan het roer moeten brengen. Daar voor waagt men, zoo noodig, een revolution- nair optreden, met alle ellende, vooral voor den kleinen man daaraan verbonden. Het is de mentaliteit van een lijder, niet van een leider. Onder dele omstandigheden kunnen wij geesten aterichtte. Geweld scheen eea doed-j QnwnrtèÜjjg tcrrimteAUrtl, dte aan de orde vasthouden, niet omdat zy onze maat- sc happy onverbeterlyk vinden, maar omdat zij inzien, dat het onduldbaar is, dat een zeer kleine minderheid het recht zou heb ben een schrikbewind in te stellen, hebben zich tegen zulke plannen van een eerzuch- tigen partijleider te verzetten. Met woor den en argumenten, die ook op menig ar beider indruk zullen maken met geweld, wanneer men geweld tegen recht en wet, dictatuur tegenover democratie Zou willen plaatsen. Dan zullen moge het nooit noodig wezen ook de burgerwachten uitnemende diensten kunnen bewijzen. En daarom is het goed en noodig, dat deze goed geoefend worden en allen steun krijgen van over heidswege, die zy noodig hebben. „Organi satie van den burgeroorlog”, noemt Troel stra dat met een onschuldig gelaat. En toch is dit even dwaas, als wanneer dieven en moordenaars het bestaan van politie en ma rechaussee op geiyke wijze zouden qualifi- ceeren. Orde moet er zyn en om de orde te bewaren zijn sabels en revolvers onmis- BRIKVKN UW Dl HOFSTAD. OCCLVII. Ondier in den zak vindt men de reke ning. Onze voorvaderen wisten het wel raak te zeggen.; de waarheid van dit spreekwoord ervaren wy maar al te goed, nu men bezig is de rekening van de crisia.- jaren op te maken. Er is in die jaren ge financierd op een wijze, die hen, dia op de hoogte zyn van de financiën, met den girootsten schrik moest slaan. Voor alles was er onniiddellijk geld. De inkomsten der schatkist verminderden en toch ging men voort op allee wat maar noodig was, geld toe te leggen. Talloos waren de bureaux, die gesticht werden; reeksen ambtenaren werden aangesteld en het geld stroomde weg naar alle zyden. Thans is het oogenblik gekomen, waarop SH5TCOOAM men begint het overzicht samen te stollen on natuuriyk Wijkt nu welke enorme som men zyn uitgegeven. Nu gaat SUmen be talen. De inkomstenbelasting aal voor 1920 vrijwel het dubbele bedragen van 1918. Dan heeft men zyn toevlucht genomen tot de meest onsympathieke belasting, die er be staat, een atraatbelaating en vervolgens worden allerlei heffingen verhoogd. Alleen op die wyze wordt het mogeiyk de begroe ting voor 1920 sluitend te krijgen. Onder in den zak vinden wij dus de re kening. Het zal natuuriyk onvermijdelijk zyn tot deze verhoog ingen over te gaan. Het geld moet er zijn en gedane zaken nemen geen keer. Wie ooit de illusie had, dat het mogdijk zou zijn op een sta&ts- of gemeentehuishouding te bezuinigen, is al lang gedesillusioneerd. Het heet ónmogelijk te zyn om te bezuinigen. Iedere bezuiniging heeft noodlottige gevolgen. Nu ecu» zou de bevordering van een of ander maat schappelijk doel er door kwynen, dan weer zou een goede en nuttig werkende sociale maatregel er door te niet gaan. In den aanvang van den oorlog is men er op bedacht geweest, om alles wat crisis uitgaaf moest heeten afzonde riyk te hou den. Het was dan de bedoeling voor do bestrijding daarvan afzonderlijke bronnen van inkomsten te zoeken. De lange duur van den oorlogstoestand heeft dit stelsel onmogelyk gemaakt. Ten slotte was iedere maatregel een crisis-maatregél. Wij be hoeven niet te zeggen dat deze belasting- verhoogingen allesbehalve aangenaam zyn. Mooral de straatbel asting wekt weerzin. Zfl Is ten slotte een belasting op de woning- huur en er is niets dat op dit ©ogenblik zóó in de war is als de huur-bepaling. Deze grondslag is de mëest ondeugdeiyke die'rfb- nomen kan worden. Dc belasting werd ge legd op de verhuurders en deze zullen ze natuuriyk onmiddellijk afwentelen op de huurders. Welke zekerheid is er dat dit op billijke wy'ze geschiedt? Alle indirecte be lastingen zyn thans uit den booze. Zy wor den onmiddeliyk afgewenteld en feitdyk is dus niet meer uit te maken wie ze betaalt. Natuuriyk ie er ten slotte weer een groep die niets betaalt en de hui zen verhuurders zullen wel trachten er nog een voordeeltje uit te halen. De wedloop duurt nog steede voort. Het was een raak motief, dat één den- geïl lustreerde bladen gaf: de prijsopdrijving en de loonsverhooging houden een wedloop en er komt nog steeds geen eind aan. Nu mengt de overheid zich er in met haar be lasting vermeerdering, dae zoo belangrijk is dat zy een motief zal zijn voor verhoo- ging van salarissen, die opnieuw schatten uit de schatkist vragen. Wanneer tusschen deze drie het evenwicht hersteld zal zyn, is nog een zeer kwestieus punt: het laat zich aan zien dat dit voorloopig nog niet het geval ie. Het is natuurlijk ook weer de belasting ven. Dutir je je in mijn gozelecnap niet gelukkig gevoelt, stem Ik er in toa datje tracht je geluk te zooien diAr, waar ik ni. t ben Ik ga naar het biatooland, voor jaren. misschien, maar af en toe zal ik jou en mevrouw Verulun van mij la ten hooren. Wanneer ik eventueel mocht «erven, zal dat voor jou dee to aange namer zijn, zoo niet, dan denk ik den een of anlereti dag naar huis terug te kroren Ik zal met mijn bankier een dus danige regeling trolen, dat ieder bedrag da' je mocht noodig hebben boven je jaarlijkaohe toelage, ten allen tijde tot ;e dispodtie z«i zijn. Dat ie voldoende denk ik. maar, wanneer er bovendisn nog »etj w. wat je verlangt, kan je het mij altijd Nen weten, of, wanneer je mij liever idtt schrijft, zeg hot dan aan Oicely Ve- nxiam. En nu, mijn kind, maak je er nu „rrooeer net met mevrouw verulam en ik denk, dat je binnen heel korten tijd zuil l.wen van haar te houden. In alle •odere opzichten heb Ik je je ain gege- op de publieke vermakeiyichoden dia ver hoogd zal worden. No eenmaal doze Macht» soort belasting er ia, gaat het zoo gemak- keljjk om er wat op te doen. Wy achten dit eeti slecht soort belasting omdat het een belasting ia op een bepaalde beatedings- wyze van het inkomen en als men eerst het inkomen belast en daarna nog weer een gedeelte daarvan begaat men altyd een on billijkheid, dia daarin bestaat dat men den éóntin bestediugsvorm wel, den andoren niet treft laten wy van de sombere belastingen afstappen. Het ie in iedere gemeente het zelfde liedje. Alleen is het eens goed te we ten, dat het mi de groote steden zyn die het het hardst te verantwoorden hebben. Het aantal publiek» v»rmakeiykhed« ia verleden week met één vermeerderd n.l. da huweiykevoltrekking van Hublni. De per* is zoo goedig geweest om zich dade lijk voor deze intieme aangelegenheid van ’s mana leven te gebruiken als reclame- instituut. Het ia nog niet recht duidelijk welke overweging van publiek belang de kranten heeft gebracht tot deze dwaze ver- tooning. Was het de komkommertijd en deszelfs kopie-gebrek of wm de warmte van den dag de heeren in den bol geslagen. Een feit ia het dat de bladen *3H^eriger hebben medegedeeld hoe het er op <T| re ceptie ia toegegaan en wat er al zoo ia ge beurd ten stadhuis» toen Jan Publiek er een „lolletje" van maakte. Het hoeft ons respect voor Rubini niet vergroot Beteekent zyn kunst iet» voor d» wereld dan moet hij in andere richting steun zoeken dan door openbare reclame. Is hij slechte een varieté-artiat dia caprio len ten boete geeft, dan Ware hvt tetep dat daaraan niet een schfai van byaond»rh«d werd gegeven. Het aantal volgelingen groeit: Rubini, Morini, Janaini, Bellini en wie weet hoe veel stille ini’a er nog zyn. Zou het niet beter zjjn, wanneer onze pen» haar aan dacht aan belangryker zaken besteedde, dan aan dit geval Vooral zoolang de wnro beteekenis daarvan niet boven allen twijfel is vorheven. Rubini heeft ditmaal de functie van d» beroemde zeeslang vervuld, die in kom kommerdagen placht te vemchynen HAGENAAR. 2_ BWNENL AND? Geen Zeeuwsche Jaarbeurs. De commissie te Vlissingen gevormd op initiatief van de Kamer van Koophandel om te onderzoeken de mogeiyicheid van oprich ting xan een Zeeuwsche Jaarbeurs, heeft besloten, dat plan voorloopig niet door te zetten. Besloten werd dat de commissie bljjft bestaan en de taak in studie zal hou den, verschillende handelBmenschen zal pol sen en aanschryven. Voorloopig echter komt van uitvoering der plannen niets. tar» kan. WVtctlieaiey zag nog eenai voor het laaUt na, of ook al es in den In orde wan, d. w. h dat gedeelte, waar in Marvel zat. „7e hebben j? je p'aads n’et meajege- ven,’* zei bij en liep hivtij weg om ta zen, waar tH> g<4>levra wtrea Burton voerde op dat oogenbVk een bevégen '«•rijd mot etwi kl'iije tuoh, dia ermtly in het g^dran; wa» gefcom n door de vele ‘w-lere valiezen en dooaen en een jonge man, die hasr pojingco gedurende een!- ger. tijd met groote belangstel log had tovolgi, ftind thana ItérMpzaam op en kwam haar te hulp\ Buri», wier scherp zinnigheid haar er feed» «ed?K eenigen tijd van ovortuljd bil, dat hij een „heer" wa», 'ew w'iU tl>en» uhpr dan voAoende bevestigd wwl, zei zeer gevoelig: „Dank u wel, mij-nheer, mei eeo zoo sierlijk» bulging, dat b>ar kniefn la bot ing kwa men met de bsnk aan d«o overkant. Marva, Mof bij hei hooren vnh haar etwn baar hwdd op en ving zoo voRodendoo». hrln?enden bik op, dten de jmgenwnop Imu- wierp, terwijl hij zich haartte tkw kamenier to hulp te komen baar; de Duitsohe soclaal-democratische minister Noske (van de j^arty-Troelstra) weet er van mee te spreken, riep overal de vrijwilligers voor ordebewaring op en be spaarde den onruststokers zelfs handgra naten en kanonskogels niet. Het kan helaas niet anders. Maar daar om willen wy juist eena wijzen op de hou ding van de Haagsch» sooiaal-deinocratie, die op de meest armzalige wijze obstructie poogde te voeren tegen het voorstel van B. en W. van Den Haag óm de burger wacht te steunen. Die houding was onoprecht, maar ze was tevens leerzaam. Het ging daar om een subaïdie van 10.000. Om welk een bedrag nou het .gaan, wan neer de S. D. A. P. naar de macht greep en ziek met haar „volkswew^ in langen en bangen strijd zou moeten handhaven? Wy zullen op aller minderwaardige praat jes en aardigheden niet ingaan, die ver schillende Haagsche sociaal-democratische vroede vaderen bij dde gelegenheid ten beste hebben gegeven. Dat .'was alles bene den peil, doch voor de publieke tribune be stemd en wy kunnen dat^net minachting voorbij gaan. Wel vestigen we de aandacht op het argument van een der heeren S. D. A. P,-ers, die in zyn onnnoozelheid uitriep: „Men vraagt hier geld voor een beweging om ons te bestrijden. Dat ie ons bezwaar.” Zoo zoo! Party genoot Helsdingen betoogde wel, dat de S. D. A. P. den dax^natischen weg niet zou veriaten waLna de resolutie van het Andiemsehe congres misleridend is maar partygenoot Van Langen was min der „handig”, door te bekennen, dat de burgerwacht tegen de S. D. A. P. ging. Het aal haar eigen schuld zyn en in de eerste plaats die van haar leider, indien dit te eeniger tijd bewaarheid modA worden. Eindelijk kwam de dag, wwop Marvel haar rela naar bii’s zou beginnen- Even voordat zij hot jacht veriaten zou, ging zij naar het salon, alsof zij een boek wilde zoeken, dat zij daar bad a^Merge- laten, maar U werteétjkbeki om een zwij gend alsoheid te nemen van een plaats, waar zij, eenige waken althans, betrek kelijk gelukkig geweest was. Zij kreeg een kleine schok, toen zij, bij bet verliten van het salon, Wrioihw- ley ontiiKHtte Hij kwam snol naar haar too en ataohtsl met groote moeite gelukte het haar haar zelfbebeerschtog te behou den. „Het uur van afscheid nemen Beeft ge slagen, vermoed ik,” zd Wrlcéhealay met een mistukte ooging, om op zijn gewo ner. toon te spreken. „Wanne ?r jp van mij w^g bent, moet je probeeren mij weer in je gratie op te nemen, waaruit Ik, naar het schijnt, s-jo «nartdijk ben gevallen. Zij zweegL Zij wHl met, wat zij hem antwoorden moest en bovendien was zij bang, dnt zij, wanneer zij zou spraken, in tranen zou uitborsten. „Wat, zeih dien geringen troost wil je mij niet geven?” zei Mj, „lx ben nog er ger uit de gratie, schijnt het, dan ik dacht. Jo her! inert jo zuker wel, dat je mij eens vro^j, of mannen ooit hun vrou wen verlieten, en ik vertelde je toen, dat dji nooit geb nrde, maar dat er wel ens vrouwen gewoed waren, die hun mannen verlaten hebben? Jo wilde mij toen nlM geiooveu, maar nu zul je dat wel moeten doen Je ziet, dot Ik nlts dan haakte v aarheii sprak. J ij b?nt het, die mij verlaat. „Dat is beter,” zette zij langzaam, „dan d it ik er op gewacht bad, dat jij mij zoudi verlaten. ,.Wis dit dan leh, dat zoo vaet^ind?.’ Hij beschouwle baar met «enige nieuws gierigheid. Wat voor wille gedachten gin gen ar in dat jeugdig hooi 1je om? Hij had nog niet ingezien, dat de smart bezig wat het uind sn ‘1 tot een vrouw te doen rijpen; en bij was het alleen niet met zichzelf een», of het rséie wispelirigheti} dm wei kinderlij f gril gew eert wa», die er haar toe gebracht had, naar En geland terug te keer®»- „Kom," zet hij, „vertel mij eens, waarom je dat ver wachtte „Dat kan ik niet, ft weet het afet," zeide zij mei iets z-’uuwach'tg aarzelen 1» ia haar stem. In dat ooge-tollk van ver- varriog leek het haar, «irtrf zij gWdwer- kc.ijke reden zou kunnen aaovoaren, voor ton, de kaancider, kwam haastig binnen n.et «enige partjes In haar arm «n alles was voorbij. Verv Igcat gingen zij aan land en hij brarirt l»aar 'iaar den tran. Zij had haar boeken, haar mandje met vrachten, eenige motto bloemen en de jqluchte Burton, dte zet. en dertig wn», maar w uitzag ah vijftig, hetgeen opnieuw bewyrt, hoew<B nig men van den leeftijd van iemand op „Het wordt Iwt,' zei zij onrustig. „Heb h zulk een vreeslijke haas:, om v.eg te komen? Wel, kom dau maar.” Mi&r bij aarzelde toch een oogenblfk en ztt toen: „Zullen wij niet ,tever ni«r van elkaar «fachdd nemen dan an» bet station? Deuk er aan, dat het voor een langen tijd zal zijn - en - Wij zijn toch vrienden geweert.” Maar Marvel verkeerde oog stoe<teineen herige, zij het oot stille wo«d» en die woede ging gepaard mrt een dofte smart, die alle bven u'-t haar schoen weg te stooten Het wad haar onmog<lljk, op deze vriendelijke testemoetkoming In te <uan, zooals zij g jdaan zjj hebaen, ale zij In een andere gemoedHetemmla^ go- woest waa Zij voelde zich als be.roren, <loo*' tegenover alle meer vrientMij ke ge moedsbewegingen en met sleol.te de her innering levend In haar, dat er „een an- lere’ wa», ergena op een onöertend» p’aato, waar hij gaarde zou willen zijn. „Vaarwel,antwoordde zij op «achten, onderdrukt?» toon. Zij bteld haar oogen neeo-gertagen. Nog rt<>eds zonder hem aan te zie% reikte «ij hem haar kleine, smal le hand. Hij nam die en trok haar naar zich toe ,MU je mij g^on zoen geven, Marvel?’’ Zij aanekle blijkbaar en to«n, rich her- 'nnarende, wat er nog aoe kort geleden wte voorgevallen, roette zij, dat zij niet kon „Neen," zeid» zij. „Ik wü je toooR meer een zoen geven. Hij veranderde van kleur, mnar zet niets meer. Hij drukte haar hand h<*l harte- Uit hal kagdMh vertaald voor bal „Seorab. Haudetehlad4* «teer Itovr. J. P WEASEL 1MK-VA1 ROtMSUM (Nadruk verbrntea.) /ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.60, per week 20 cent, met Zondagsblad per kwartaal 3.50, per week 27 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per poet per kwartaal 3.10, met Zondagsblad 4 Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan one Bureau: Markt 31, GOUDA bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (befaoorende tot den besorgkring): 15 regels f 1.05, alken regel meer 0.20. Vu’ buiten Gouda en den beaorgkriag: 1—5 regels 1.30, elke regel meer f 0.25. Adrerteatien van publieke vermakelykhedan 12'/i cent per regel. Advertentóën in het J^terdagaummer 20 toeslag op den prijs. 120

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1919 | | pagina 1