No. 14108
Zaterdag 13 September 191V.
Feuilleton.
voor G-o-utd.®, exx Oxixxstxelcezx.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
38c Jaargang,
Een overhaaste stap.
l>Ti.©xx-ws-©xx .^d.-vextexxtxe'tola.i
VERSCHIJNT DAGELIJKS
MAftKT 31, GOUDA.
Eerwte Blsid.
Het Oogstfeest
Bureau»
1—4 rotate 144, alko repel mot f Ul
Wi
■er artikel 6, lui-
Kpdaedet Tairt tawro, 545.
Admi-igtratie I TcM. hmn. 82.
Be!-
wegBtroomen
(Wot* -mW
l wordt gesloten
den heel* Broek*
deljjke stemming
t. 4 wordt zonder
ig aangenomen,
zonder beraadsla-
fdeljjke stemming
ragt, dat te ont-
niet anders ver
net den daarvoor
.loten paurdenwa-
gebruik grondig
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en twee bijvoegsels.
K*ra 1NGKZONDCN MRDKDCEUNOIN:
U X voorpaglaa W booger.
Uit hrt Eugctooh veriaaM veer tot
„Bwnb, HandalfMar-
tosz
J. 1' ruaim-TU WUlï
(iMkrak vartaMlza.)
Mwtoqw Beafau beeft m toeft fttole-
lijk Uftdaaa, zri d» «ea. na l*af»nw»
met een militair ufteriijk M rroo-
lijk grafcta.
„Ja." zei Mja aMtgead, dto een veel
ongcr man wz», ntovraw MftooafteWt
»erft hear fcbeei ia <to Utatow fMlfld.
Wel. rie je, «e Mos zich ooft niet eeuwig
haiudhaven.”
„Ifc vermoed, «tot sty de atom eter
nl* met vifendeiijke oor» «*1 batotora-
wen! Het to hard voor haar, nadat zij
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
CCCCLXGJ.
Geregeld deelen de dagbladen om mede,
hoeveel vertraging in het telegrafisch ver
keer inet Engeland, Duitschland en
gié bedraagt Wat de bedoeling van die
knededeeling is, is niet al te duiddjjir.
V anneer er een geregelde vermindering
■viel te constateer», sou men er wat aan
rdening in haar
hoofdelijke stem-
F
HOOFDSTUK XXX.
haar verborgen bad gehouden, opzij wierp,
geheel dood te zijn!
Hij dacht na over datgene, wat h«n
Ihaas overkomen w, en Mn riott» moest
hij tot zijn aohaand» «kennen, dat hij
tot d® soort behoorde, dto «te griWig
worden aangeduid. Hij wso wispelturig in
ei'tfe en toeft, ondank» zijn zelfvernede
ring, kon hij de vrvujde niet onderdruk
ken, die over hem kwam. Hij waw zoo
10ïkg de atari! geweest van een tot nieu
leidenden hartstocht, dat bat gevoel der
bevrijding thane zijn polaen van vreuftle
sneller deed kloppen.
Hij kunde tegen een welwillender muur
en een diape zucht onMrtpta hem-
Een zucht van verruwing. Naast h«n
•tonden twee mannen, eveaeew gel-and te
gen. d’en weiwillendea wand, dto gemaakt
taheen te zijn om zwerver» en a^gedweak
den op te nemen en eenWilnps merkte
Wriotherfey, «Kt zij in gevprefc waren.
Hb ving een paar woorden op di» zij
spraken.
GOUDSCHE COURANT
I moeder, roggewolf, roggehaver enz.; im
mers het wild, dat sprong door het gol
vende graan, heeft men gevangen in.de
laatste garve. Buiten onze grenzen wordt
ook wel de mgaier in de. laatste schoof
gebonden en in het water gedompeld. Die
laatste schoof wordt ook vaak met eet-
waren als aardappelen, gebak, eieren enz
gevierd en met dames er om heen^als om
den meiboom. Een verdere overeenkomst
met den meiboom is deze, dat b.v. in West
falen de laatste schoof wordt bekroohd
door een uit hout gesneden en op een
stok bevestigde haan, die met den haan-
vorm, waarin soms de laatste schoof gr?,
bonden wordt, niets gemeen heeft, Deze
haan rust op den oogstkrans en komt dan
veelal op den zoogenaamden Harbelmees,
dien zijn benaming aan de bijeengeharkte
halmen dankt; de overeenkomst met den
kleinen meiboom, dien w(j palmpaasch
noemen, is weer bizonder treffend. Na af
loop der feestviering spjjkert men den
haan met den oogstkrans aan den gevel
van het woonhuis, waar hij tot het vol-
gende jaar blijft prijken. Zoo verklaart
men de gewoonte vah het Rononslaan in
sommige streken na het oogstfeest in
den Elzas bindt men een levenden haan
aan den oogstmei! en evenzeer den
Twentsche benaming voor het oogstfeest:
stoppelhanen.
De laatste schoof wordt ook de geluks-
t garve genoemd, omdat men. van haar ge
luk en rijkdom verwacht voor het volgende
jaar; maar de groeikracht en den wasdom,
dien de oogstmei uitbeeldt in betrekking
tot de graanhalmen, welke hij wist, wordt
ook beschouwd als de onafgebroken voort
levende groeikracht der veldgewassen. An
dere benamingen zijn: de Olies, ’t 01de
Grif, enz., welke wellicht betrekking had
den op een oud-GermaAnschen goddelijke
verpersoonlijking der vruchtbaarheid.
Te Hengelo, Steenderen, Zelhem, Ruurlo,
en andere dorpen van de Graafschap ma
ken de binders, als de laatste halmen ge
maaid zijn, een bizonder groote garf, die
•uit vijftien gewone garven bestaat. Deze
wordt dan met greenen tobben en bloemen
gesierd en draagt den naam van ’t Olde
Wief. Straks komen de knechten met een
langen staak, steken haar dien door 't lijf j
en dragen haar in optocht naar de woning
van den boer, waar ze voor de deur wordt
neergezet. Met eenige plechtigheid wordt
dan de feestgarve aan de vrouw, die in
middels naar buiten gekomen is, aange
boden. Ook draagt men den reuzenschoof
wel eens naar binnen en dan wordt er om
en aan de woning
leren doet hij ge-
ideren dergelijken
/oor besmet goed
!en.
wagen wordt ge
lette deel, de on-
de onbesmette af-
itsmettingsinrich-
rson-Ziekenhuis.”
AN: M. d. V. In
wordt gesproken
agen”, terwijl ik
dat doel een auto
het daarom, niet
fór „wagen" weg
vij naderhand het
eer wijzigen?
ER: Er bestaat
paardenwagen” te
en".
g wordt gesloten
t. 6 zonder hoof-
Nngenomen.
LO worden achter-
beraadslaging en
stemming aange-
rafverordening is
ere verplichtingen
opgelegd dan die
dat bij den ont-w
rkzaam is. Het
bepaling op te ne-
oor de menschen,
sttingsdienst wer-
strafbepaling kan
evat.
HUIZEN: M. d.
ijn bedoeling er
p te vestigen.
R: Ik vertrouw,
x bestaat bij den
pneming van die
ABONNEMENTSPRIJS: pzr kwartaal ISO, par wrak M eest, mat Zondagsblad
per kwartaal 150, per week 27 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post par kwartaal ftlO, met Zondagsblad 4^-.
Abonnemeetea worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 11, GOUDA,
MAOT®RTBKtTB^srwrG«ta (WiwMd.totd«nbuoriWa,):
1—5 regels 1.05, eiken regel meer l.2|. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5
regels 140, elke regel meer f 0-.25. Advertèntiën van publieke vermakelijkhedeu
UH cent per regel. Adverteatiln in het Zaterdagnummer 20 toeslag op den prjje.
oogeu, een warmte In haar geheMe voor
komen, die Jn gelukkig omtratt wm ne<
haar gewone ijaige koelfièd. Mem voelde,
dat er een zeker gevast aohuaio to haar
solioombeld op d'en avond.
Er greep een eigenaardige veranderidg
in hem plaato, toen Hj naar haarkeek.
Het wm inderdaad een ocgenbUk 0sijn
leven, <ht hij niet Bobt vergaten mm.
Plotseling viel de oude meonoh van hem
Af, het verleden kroop ato het ware uit
<zijp huil en In een wgenbMk wat de
Jengdurige begoocheling verdwenen nhij
bevrijd - vrij - armer -
inaar och ook rijk* door zijn nrUee!
Het trol bom ato toto, dat bijna wshrito
keUjk wan, <frk ptoteeftoga vrUboidagevoel.
De liefde, die hij MO zijn Urat gskoe»-
rd had, dto hQ, to tarijri met zijn meeat
heilige voornemens, ztoetto nlmiw voedsel
gegeven had, gm za warm to bonden,
bleek torn, nu Mj den detamnlel. Me
blik, dat Wriothefltey keek, toohle zij
zachtjes, blijkbaar om de een of andere
opmerking van haar partner. Er wae iets
koorteachHigH virooUjk» aan haar peraoon,
dal? hiir een venhoogtle MntrekkeUJkheidi
gaf en dat voortkwam diew kftotnf,
dien zij behaald had op den man, die
haar had lielgehad en (Hen zij verreden
had Zij voelde zich opotouw jong en
wenskradhttok in staat het hoofd te He
den aan een wereld van. dwaae vrouwen,
dia ost|dftnkB de gaven, waarmee de vrién
delijke natuur haar bedacht had, zoo arm
-zeflg waren, dat zij Alet eeuw den man
konden behouddo, aan jrien zij gebonden
waren!
Er lag een kwijnende gtosw in haar
Gewone advertentie on ingezonden moctodoelingea btf contract tel am gtrwta-
coeYdon prijs. Groote letters on randen warden berekend naar ptaatsruimt«.
Advertentifa kunnen worden ingezonden door tusecheokomst vaa soliodo Boekhan
delaren, Advortoatloburoaux oa mm ♦gnrtfn
Zl) lubben hun «igOTi MmtuU
wn «M uil den mUotw rttonal.
hagbhaax
too lra( «nalcr ihMotot
heeft Ik denk dUwIjta, TM M war Mn
hm», die .noten, Mn M,,w vtaanten.
lelijk (<«vmM heelt, rwr MO rrWMtIJk
oogwiMk M lijn, raum* «IJ bmurkl,
dat «IJ dlno moet ol^onn, nladOT «MMn
«roMere mhooniuU *1 «on op «Mum
•1 er* l«noo( «Ijn - <Mar audo|«n«l.
tteor 11(1 do >na.l*v«in<Mmr'
,.H« ctdMo ran h<i „ni te, dM do
toen tm.K womot of> ellnnr lljkw
JW. J. ntwMen gejanord, tt of do
MO ol andere «Manier tamfti. TM rfkMr
al-n?' id HI M m rufraiaakanaaadaa
Wk
„Nnh, «n dM lub JU mU»
dn ander «nel een miteuidt» luk*. „LM
ten tril and U bollen »«m In ro-
naMiOTko (WMtena. «at de mlIJkOTtaba-
in* wnama Jn »t»reeki. ruk Ha,
du dl. baateai. naar at| la |a>4o(. kiftM
olet da moadl. waard orar la nxaken
Ik bat w ut Mina Mok OMnmrtl"
„Maar ba*, karai. da Mw na kaar
bald, ol ftonr ha laterlkia ran «aadaa
kleur, da oofm, aMo d. ram TM hu
Ceatehl, dal bomt Mln oTonaak"
..DM «enten da «rekken en an lal
doaljn aaadwa nnowm. dia kan. ook
dora. Maar naar Ik d. Ieeerai«bin«a la.
da uaWnikkin* dar (WoMaa. dto te «o.
teeteoHH-od. .tel aft tern ToanOT ab
vemMIlrade aten» «ouden ktannen «ija
D« aan Mat ar «ft al. OM na*te-**aa
dar.. HJ haalde «Ija achouden op.
Het is zoo natuurlek, dat de mensch op
den tijd van hard werken en Zware inspan
ning gaarne een tjjd van ontspanning wil
laten. Dat is zeker ook wel een der oor
zaken, dat de oogsttijd, de zwaarste en
drukste t|jd vbor den landbouwer, mede
een feesttijd is en in feestelijkheden ein
digt. Maar daarnaast staat de behoefte om
de beteekenis van den oogst in feestelijk
heid te vieren. En dit maakt dat tal van
symbolische gebruiken aan dit oogstfeest
'vastzitten, gebruiken uit oude tijden, die
van geslacht op geslacht overgaan en ook
bier en daar in ons land, vooral in de
zandstreken, nog in zwang zijn.
Op Jacobidag (25 Juli) pleegde het oogst
feest een aanvang te nemen. Het nijvere
landvolk zweet en zwoegt, de buren bieden
de helpende hand, maaien de halmen en
binden de schoven, stapelen op den oogst-
kar het kostbare loon van zooveel moeite
en zorgen en b|j het huren der zeilen en
het zwaaien der sikkels klinken vroolijke
oogstliederen als deze:
De wimpel, de strompel, de kann<
Die hebben we hier op ons
Zoete melk met
Jan Dirksen is «mijn
Tees Trtfn dat is mijn bes.~
Zou gaarne me meegeven het beste
len met
bier,
pleizier!
room,
oom,
ïsto moêr,
voer.
En zooals dit liedje er een h uit Noord-
Holland, zoo is het volgende uit Oost-
Vlaanderen:
Het laatste voer is op de baan,
Dat in den boer zijn schuit moet gaan.
De luie boeren alleen hebben nog staan.
En nog komt met Sint Jaapik de boer
handen te kort. Dit blijkt uit verscheidene
zegswijzen. Als 'i heeft geijseld en de
boeren de hoefijzers der paarden moeten
laten scherpen, zegt men: ,/t Hef glad
iêzelt, de boer hef vandaag zienen Sint
Jaapik."
Eindelijk bindt men de laatste schoof.
Evenals in de lentegebroiken der vegetatie-
demon door een meiboom of door een om-
loofd menschenfiguur wordt voorgesteld,
aldus ook de hoorngeest in de oogstge-
bruiken. Men heelde hem uit in een school,
met bonten linten en bloemen gesierd en
veeal gebonden in den vorm van een pop,
en deze draagt benamingen als: koren-
verleidelijken toon. In de stad, en daar
heb je mij niet* van vertetó! Hoe wreed!
Had je mij dan geheel vorgjeten.!”
„Ik ben eeret gipturen. aangekomen,”
iaiUwoordute hij. „Er was weinig tijd -
ik kwam hier vanavond - om Hij
eprak onsamenhangend en bid'.d plotseling
op.
„Om mij te ztenl” vrwtg zij zfteftt.
„Jz, om jou te zien."
De oude vage glimlach hoe wel her
innerde hij zich die - en toch was het
preeiefi deeelMe - ikwam en verdween
van haar gezicht*
1 „Hier i? geen gel ogenheid om een oogeo-
bllk rustig te praten,’’ zet zij-haastig.
,,Maar wanneer - morgen. Je kent het
adree nog van vroeger. Wanneer je mor
gen kunt komen?"
Morgen! Ja,J’ antwoordde Hj anrtl Hij
verlangde er naar/weg te gaan om te
kunnen nadenken <jn gedeeltelijk ook om
zij-n zelfbefieetreching terug te krijgen.
Hij baande* zich een weg 'door de me-
ni?te naar de openstaande deur, WMrmen
gelegenheid had de balzaal te overzien.
HIJ wilde haar opnieuw zien, wanneer Zij
hem afet lom dwingen naar ftur tehrf»-
ieren en haar te antwoorden, de vrouw
zien, aan wie hij dezen herten langen
tijd zijn hart gegeven had. Zij had op- Wond daar
gehouden te dansen en stond ia oen hoek
tiwt baar partner, die zeer bw®ta„4pria”
van baar scheen te zijn en bewoog haar
wrntfer langzaam heen en wear. Haar
oogen glansden groot m aobfttarand, haar
rootte lippen waren geopnd ton gevolge
vza de Mngwnmn vermoetobti^ dto bei
danwn haar gageren had en ophetoogoo-
hebben. Maar er rit een voortdurende sta
ging en daling in. Voor een buitenstaander
is dit een onverklaarbaar verschljnael.
Wanneer plotseling een opeenhooping van
telegrammen plaats heeft, kan natuurityk
e«n vertraging niet uitHllven, maar gelei
delijk verdwijnt die dan weder. Thana ech
ter blijft er een achterstand beetaan, die
wisselt tusechen 10 en 48 uur. Wie rich
even in het eenvoudige vraagstuk in denkt,
bemerkt dadelijk dat ar In dea» hweatU
een „haak” moet zitten.
Wat ia echter het geval? Die opgave
van de vertraging is boerenbedrog op groo
te schaal. De telegrammen voor Engeland
wonden opgeetapeld; een bepaald aantal lij
nen werkt geregeld door. Op het tijdstip
dat er een boot naar Engeland vertrekt,
wordt de ganache aanwezige stapel tele
grammen daar aan medegegeven en plot
seling treedt er een aanmerkelijke vermin-
dering van de vertraging in Het tone
oogenblik ia de vertraging nog 30 uur «n
liet volgende is ze 5 uur geworden. Frite-
lijk is er een oogenblik geen achterstand
niazr een beetje bedrog meer of minder
doet er niets toe. Die paar uur heeft man
dan alvast voorsprong.
Dezer, degen hoorde ik het verhaal, da*,
iemand naar Dusseldorf seinde, dat hij den
volgenden dag daar zou arriveeren; toen
hij den volgenden dag inderdaad arriveer
de, was het telegram nog niet aan het
udi^s bezorgd. Dat geechiedde eenige uren
later. g
Nu moet dadelijk worden meegedeeld,
dal de schuld voor dezen toestand niet bi)
or ze telegrafie ligt. Men sukkelt In het bui
tenland nog meer met tekort aan personeel
dan hier te lande. Bovendien wordt in
Duitschland zoo goed als geen nscht<Henst
meer gedaan. Men heeft nauwelijks perso
neel genoeg om den dagdienst aan den
g .ng te houden en dus heeft men den
nachtdienst zoo goed als stop gezet.
Hier te lande is de personeelskwestie
echter ook zeer ernstig. Verleden week
zijn de feesten te Arnhem gevierd. Van te
voren heeft de ddrecteur-gcneraal van de
Posterijen en Telegrafie laten meedeelen, --
dat het Tolatrakt onmoieHjlt xou «(Jn om 2“*^* U"“*
het Amhemsche telegraaf-kantoor gedu- ua
rende de feestdagen te versterken. Hij ver
zocht daarom de menschen van de pers
om geen perstelegraimnen te zenden, aan
gezien dit tot aanzienlijke vertraging zou
leiden en de telegrammen vertnoedélijk per
pust verzonden zouden moeten worden.
Uit dit geval blijkt dus, dat er wrt zeer
uiterste nood aan personeel bestaat bij den
telegrafischen dienst. Indien men het be-
sliat had gewild, was het natuurlijk wel mo-
gc-lijk geweept om het Arnhemsche kantoor
te versterken, gelijk het wel mogelijk was
om op den Jen September het kantoor te
Apeldoorn en Het lx» te verstreken voor
den te verwachten telegnammenvloed ter
hrt loket. Tegelijkertijd te de Diracteur-Ge-
neraal bezig om het eommlmran-OMpa door
kleinere aanwerving in te krimpen, omdat
er eigenlijk veel te veel van die hooge her
ren zijn.
BegrUpe wie het begrijpen kan.
In elk geval is het gebeurde te Araftem
een duidelijk bewijs van den verregaaadM
achteruitgang in den dienst der P. en T«,
ti rw(jl aan df organisatie nog aJ het een
cn ander schijnt te haperen. Er is beslist
geen man over, maar wei vergaderen er
ieder oogenblik peroonMj-cotnmieriee, dio
de brtangen van het pmonrai behartigeu.
-- r....«alw.w
heen gedanst.
Ook elders bestaat een dergelijk gebruik.
Te Neerbosch en omstreken, Heel, Geleen
en verschillende Limbijrgsche dorpen
maakt men de laatste sehopf dubbel zoo dik
als naar gewoonten; zij wordt met groen
en bloemen opgesmukt e* dan op de kar
geladen. Een joelende menigte van Jongens
en meisjes omrtusrt het voertuig en langs
den grootste mogelfjken omweg begeeft de
stoet zich huiswaarts. In'het dorp zet men
het feest tot laat in den avond voort, want
rijkelijk wordt de jeugd door den eigenaar
op koffie, bier en brandewijn onthaald. Te
Nederweert vergast men zich op zichtzon-
dag aan bier en zoete melk. Elders wordt
alleen de laatste kar gemeid.
In sommige Friesche Woudstreken is hét
de gewoonte, dat op de laatste van het
veld komende wagenvracht boekweit een
Meiboom wordt geplaatst, on wel een tak
van den bijsterbessenbooiA met de rijpe
bessen er aan. Op het Biltes zaten voor
heen op den laatsten wagen boomechoven,
die werden binnengehaald, twee Jongens
met een strooman, z(j zongen:
r Moer, moer, de pan over ’t vuur.
Hier hê w(j de bete geroer
Boven in de bergen
Boven in de toppen
Wanneer sellen wij soppe?
Soppe wy van avond niet,
Dan soppe wy *t heele jaar niet.
In Zuid-Limburg draagt het oogstfeest
de eigenaardige benaming mzftelgans,
klaarbiykeiyk eene vervorming zonder
eenige betrekking t</t den gansvogel; een
afdo^de verklaring werd tot nog toe niet
gegeven. Elders op den Nederlandsdven
bodem biedt het oogstfeest weinig karak
teristieks. In het gloorden heeft de vlag
meestal het Meiboompje vervangen. In
West-Vlaanderen draagt het oogstfeest, of
liever de feestmaaltyd, den naam van oogst-
fooier, elders dien van oogstkermis.
Ten slotte zij nog vermeld, dat in Brons-
wyk, Oldenburg, Hannover enz. een stuk
koren omgemaaid op den akker blijft staan:
het vergödendêl, dat moeiiyk anders ver
taald kan worden dan als „Frau Goden»
Amstel”, een oogstoffer aan Wodan’s ge
malin. K.
irelermhaid .1™ «rJaurdM H. M.
da KMlatin. Op dlM <la« «Mm tIot mot
mlMM, dia wariuaui «ba aaa ftat HaoM-
bMhiïr TM da PotMtUm m Tala^aatia
HMF HM Uo (aamdM, om dM dlM te
balpee aerriehlM.
WMeom heaft de D.-aetawMteimal
»om aaieoeft iTridit tot «Uo „meMtate
«tarn, om ditmaal hun Mledtatlo an
H. M. por brief af to don la pteata aaa
per tderraaf T Waarom rleht M oooda,
Bit Toraook lot do pan om Ht AiMem Met
te MdMaf Er bltjfct boreadln m» Ie» alt,
n.1. dit, dat op hm Hoofdbeatuur mn-
wbm werkaaam a«n, die MtetJJk om 4m
aetwTM dient «ba onttrekken, la kal na
niet mogalljk dia aan bet Hoofdbaatuur wet
ta reman an wnr ia den aeUam <Uoaot
ta planteen? Hat h niet Mn mof. dia Ik
naar luk-raak doe. Vaak waa Ik la da co-
lepenbald daarnnftr ta laformaoraa, maar
da meenlngen loepen daaroTW aon uiten.
In elk terat Ia «eblekn, dat ar toot om
ditje wel eana wee tafelyk te mtaon a(|n.
Waaneer men du m» eana arnatlf ban
overwotea, ware bet weUleht nwraitjk je-
wmat ook Aanhem ta kapen. Mo<*il de
pertinente welfenin» tepenoTer de pere
mlmeUee bedoeld «ün aio een demenatmtle
om nJ. do pen ene ta laten alm. dat
hal hauaeh oraal U mat bet „remittee,
brok, dan hoeft die demonelntte haal wal
aan kracht torlom door beleen op 1
September op Hel Loo wel Ie fodean. Ik
aal Hel klam mr do mrtrwkktn» ra
H. M. boren de konlnrin der aarde, maar
do rrae« la »ereehlTaardted of hol niet
aaa mMr brfeld had retui*d. wanneer ook
waa ranoeht op 1 Sapteptber pan tale-
prammn te Tenoodea. In Dn Haap a|Jn
nraobaldene roede papeni ommorde poel-
nmbtanaren weer In dienal peeteM, hoTOT-
dten noemt mm rijp n praa IraOMl
trom) In dianet om hulp te mrloonen. Mi I-
diderwftl wonten eteada moor porde krach
ten ran de kantoren weppetaiald naar hot
HOofdbealuur en dan Foetehlque en Oln>-
«Uraab Op <Ue wjjae moM de dient aoh-
terulHuaa. Er a(|n Mar kantoren, <Uo op
eun berhalmpmdiool polUkn: aUortal op-
41 -
Hij voeMe het bloed weparoomen uil
aijL lippen «n eUpen. Op heiueUde oog».
Wk waa liet gedaa^i met «Ijn bestudeerde
kahnle ran adilllen maanten en allee wat
meeat wan, Mj «3.^ gepoogd
hed te vergeten, kwam ala een overweldi
gende vloed over heen.
Mevrouw ScarleU, die hem aandachtig
•Mkeek, nam de emotie, die hij niet kon
«Mertkukkan, waar en len aUeo donr-
oriapnd gevoel vm triomï braobt een
ploteelhigen bkw op haar aohoon geimk
Hl; wm dun nog aftjid de karei Haar
ejgendoml Dio baby, die Heefte, kleine
«wane waa id'ete voor hem; 1 Ij wm al-
O, volk een zalig gevoed wm dat!
ZU regeerde nog «lujd ta en hart,
voor welks bmit de ander graag alhaar
’«eowrfogen nou bobben opgegeTeut do
“ld dor wrake was nabij voor baar
«ar mankt wm ^oalot (mrernt, dM «U
aoll gendiat had. Zijn efwealgbeld
v» anderhalf jaar waa niet ta ataatga-
’•eel. dk ta ovOTwtaun.
„«aar Ma,” «H «ij op Uaggarektm,
