n
!IG
d,
I
cht.
Nieuwe onthullingen.
No. 14123
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
I
dit Blad.
r
Feuilleton.
Ml
s
ER,
mman,
kijken
ring
teld
llfWB
Hl Tfca
igen,
eenen,
^SfetaM
uda.
Een overhaaste stap.
Woensdag 1 October 1919
XT5L@-cu"ws- exx^-d.-v-eaïtsxLtielols.êL^vooxG-ova.ëLQu en Oxxxetrelcerx..
verschijnt Dagelijks
68e Jaargang,
n
BureauMARKT .31, GOUDA.
1
1—4 rsfftils l.H, rikt rsgri moer 149.
^*gPERA
Adaaiaittratie Telef. latere. S3.
Redactie i Telef. latere. 545.
r*
I
Ier- ut Enédand terug met Jle mededeel». tan woordin» dezer^vrM^Af.el<d 'foor
De regerringamaatregrion voor do dia-
HOOFDSTUK XiL.
liet
&6
hm
HOOFDSTUK XpLX IX.
was
<1h steenen trappen af
4277 60
Mteoommis-
zondt
(Wordt vsrvrigd
(•DBA.
STRECHT.
Gewone advsrtsntiën en ingosonden msdsdsriisgen b(j contract tot xeer gsrodu-
ceerden prij». Groots lettors en randen worden berekend Mar plaatarumta.
Advsrtsntiisi kunnen worden ingebonden door tuaachenkomat van aoliodo Boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten.
I 4290
18
INGEZONDKN MEDKDEKLINGKN
Op de voorpagina 50 hoogor.
on-
meer
rerHaring te miaechlon
i. maar in ieder geval
I
Goedgekeurd
sweg 11.
t 6.
ncitraat 9.
Patent-Geneea*
len tegen inzen-
aan ona Hoofd-
miterdam. 18 2
idvertentiën
URANT en
COURANT
langenomen
4289
215
fold tijdig
i van ver-
elijkhedsn
te ver-
hlllllIljUMSïg
Vertaald door
Mevr J. P. WESSELINK-VAN R08BUM.
(Nadruk verboden.)
„Versta ie
langzamerhand
te vermoortien.
..VoIIcocmw," zei WrioÉberiey langpaan».
Daarna wend er geen woord moer go-
(.(IIIMIlUOIIliM,
Won Tirpitz* boek. - Het ultimatum aan Serwië.
Hollweg’s onbekwaamheid. - Verbeterde toestand
in Engeland. - Nog oen „d’Annunzio”? De Itali-
aansche Kamer ontbonden. Een vredesvoorstel
van do Russische Sovjet. - Verplaatsing van den
Volkenbond
ONS OVKHZICHT.
niet de minst» voorzorgsniaatreg’rien go-‘
nomen.
Toen de keizer naar IJerljjn kwam, legde
hy een koortsachtigpn ijver aan den dag
om den vrede te redden. Do rjjksloanseflier
was er echter niet in geslaagd den keizer
voortdurend op de hoogte te houden. Was
deze maar vroeger uit het Noorden terug
gekomen, zoo meent Tirpdtz, dan zou de oor-
hig nog voorkomen zijn. Het vid den keizer
nu moeilijk dadelijk een uitgangspunt te
vinden voor een diplomatieke actie. Hy zei-
de in het geheel niet te begrijpen, wat de
Oostenrijkers eigenlijk wilden. De Serviërs
hadden toch op eenige kleinigheden da In
alles toegegeven. Na 5 Juli hadden de Ooft-
tenrijkers niets meer laten hooretn van wat
hun plannen wanen.
Deze woorden sprak de keizer op den
avond van 29 Juli in het nieuwe paleae te
Potsdam. Dien dag kwam prins Heuwnch
ABONNEMENTSPRIJS: per kwirtud 2.60, per week 20 «rt, met Zendapblad
™>r kw.rtael 2.50, per week 27 cent, orerel wear da bexorgin. per looper rucNedt.
franco per pit per kwartaal 3.10, mat Zondagsblad
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Merkt 31, GOUDA,
bil’ OUM agenten, den boekhandel en da postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behooreads tot den bezorgkring)
1—5 regels 105, eiken regel meer 0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5
regels 140, elke regel meer 0.25. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
12/i cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 toeslag op den prijs.
In de spoorwegstaking in Engeland ie
eenige verandering gekomen. De regeering
gaat krachtig voort met haar organisatie
om het hoOgrt noodzakelVk verkeer zoi
goed mogelyk gaande te houden, wat haar
gelukt, dank zjj de medewerking van vrij
willigers, die zich in grooten getale aan
melden. Dit ie wol het beste bewijs, dat het
publiek geen sympathfle gevoelt voor de
spoorwegmannen, die dachten te worden
geëxploiteerd. Men vindt de voorwaarden,
die de regeering aanbood, zeer aamrieme-
irk, vooral daar de nieuwe regeling eerst
1 Januari in werking zou treden. De hou-
d ng van het publiek is voor de regeering
een groote moreele steun, daardoor zal het
i aar gemakkelijker vallen te volharden en
aan den anderen kant zullen de stakers
ontmoedigd worden. Reeds nu te er bij ve
len een neiging waar te nemen, om den ar
beid te hervatten. Maar de leiding der sta
king is op haar hoede. De bond van spoor
wegweden heeft de waakdiensten bij ds
meeste stations te Londen en by eenige sta
tions in de provincie -steden verdubbeld.
Men zegt, dat op de South Eastern Rail
way 75 pct. van de machinisten aangebo
den hebben het werk te hervatten. Volgens
een regeeringwomnuiniqué loepen er meer
treinen. De door de maatschappijen voor
voorbereide dienstregelingen zijn Maandag
u’tgevoerd. De verdeeling van levens-
De laatste weken worden we overstelpt -
met onthullingen en nog meer belangrijks
mededeeldngen over de gebeurtenissen in i
de maand Juli 1914, die aan het uibrekea
van den oorlog voorafging, zyn aanstaan-
de. Sinds de geruchtmakende publicatie van
de Oostenrijkische archiefstukken en hei
boek van dr. Gooas, wacht men in span- 1
ning naar bijzonderheden van Duitsche zij-
de. Zooals we gisteren berichtten, is Dr.
Kautsky, die de Duitsche archieven onder
zocht, bijna met zijn arbeid gereed. Ons ge
duld zal dus niet heel lang meer op de proef
worden gesteld. Intusschen. hebben we uit
Duitsche bron al verschillende bijzonder
heden gehoord met betrekking tot de voor
geschiedenis van den oorlog. Eerst ver
scheen Ludendorff’s boek en nu heeft ook’
de vroegere Duitsche minister van marine,
Von Tirpite, zij®, mémoires in druk doen
.verschijnen. Hieruit blijkt, dat de Duiteche
regeering inzake het ultimatum aan Ser
vië gezonden niet zoo onwetend was,
Dj. Gooes deed gelooven. Von Tirpita ver
telt: Iteeda U Juü 1914 wa», naar ik wnt
jaren later vernam, buitenlandsche nakan
te Berlijn overtuigd, dat de entente Bel
grado aangeraden had toe te geven. De
■rijkskanselier meende daarop dat de entente
den oorlog niet wilde en dat Oostenrijk Ser
vië binnen kon rukken zonder den wereld
vrede in gevaar te brengen. Op 13 Juli was
de rykskanselier op de hoogte van de hoofd
punten in het befaamde ultimatum van
Oostenrijk.
In de Wüheimstrasse was men de eigen
aardige opvatting toegedaan, dat men den
vrede kon redden door zenuwachtige oor-
logs toebereidsel en, die echter slechts zwak
ke schy’n waren. Deze politici geloofden te
kunnen bang maken met militaire maatre
gelen, das zü zelf niet voor ernst namen.
5 Juli had de keizer gezegd, dat men toch
in ieder geval op alites moest voorbereid
zijn. Maar in Juli werden niettemin nog
groote hoeveelheden graan naar Frankrijk
uitgevoerd. Er heerschte een gebrek aan
salpeter, dat het leger bijna noodlottig is
middelen blijft op bevredigende wjjze
pliats vinden. Dit is voor een groot deel
te danken aan den prachtigen geest m
het noeste werft der vrijwilligers.
De berichten van nagenoeg alle groote
Londensche maatschappijen waren gister
middag veel gunstiger den Maandag.
Er loopen meer treinen en men verwacht
(iat aantal in den loop van den dag* nog
te kunnen opvoeren. Soortgelijk» rappor
ten zijn eveneens gunstig vergeleken met
die van de eerste stakingsdagen. Aan bat
ministerie van veriteerswezen verzekert
men, dat overal in het land het personeel,
dat bij de unie is aangesloten, het werk
hervat. De verklaring eindigt met te »e<-
gen: „W(j hopen morgen inderdaad voor
een behoorlijken dienst te kunnen zoDgaa.”
Het ie moge! ijk, dat de koetstere van da
omnibusen, de trams en de huurauto’s
-rijtuigen ook zullen staken. Wjj hebban dat
allemaal voorzien an als hetwerkelijk tot
staken komt denken wij h staat te zijn
ook die moeilijkheden onder oegen te risa.
Wij berchikien over aanbiedingen van dui
zenden gewezen soldaten die legerauto’s be
stuurd hebben, in FVankrijk zoowel sla ia
het vaderland/
Deze regeeriMsverfriaring is misschien
wat heel optimistisch, maar in lader geval
is de stremming van het verkeer niet meer
zoo volkomen als den eersten dag na het
uitbreken der staking. Of ook de taxi-«nan-
nen het werk zullen neerleggen, met welke
mogelijkheid de regeering rekening houdt,
is nog niet zeker. Thomas, de leidar der
spoorweglleden oefent een sterfte» InMoad
op hen uit, ze gevoelen sympathie met hua
stakende makkers, maar de vraag at as zich
1 bij deze zullen aansluiten rs tot heden niet
op-gdort. De beslissing wilden ze aan hu*
besturen overiaten. Deze hebben Maandag
avond vergaderd, maar aangezien do ga-
etegeerden uit de provincie niet te Lon
don konden zijn voor morgen, is ar geen
beslissing genomen inzake «taking. Oe aan
wezigen waren gixwtandeels afkeerig van
het uitbreken van een staking, ofschoon
zij allen de meeste sympathie hadden mot
de spoorwegweden.
Ondertuschen zjjn de laatste etakingodi-
gen niet zoo rustig verloope® als de vo
rige. Op den Brighton-Southcoaat-opoorwog
zijn twee pogingen gedaan om treinen to
doen ontsporen. Troepen bewaken nu den
spoorweg. Gewapende troepen zijn v*n Al
dershot vertrokken om drenst te doen op da
spoorwegwtations en in Hydepark.
Als gevolg win de staking verwachtte
men, dat vandaag het werk in het steen-
koTlgehied van South Wales volledig zou
worden stilgelegd. Duizenden jjzerwotkara
zijn reeds zonder werfc. Naar verschillende
plaatsen in South Wales zijn troepen ge
zonden. Twintigduizend staalworken zijn
zonder werk in het district Middlesborough.
re voor den oorlog nxxxlige dingen heersch
te groot gebrek. Men Liet iedere gedegen
heid, om ze op te doen, voorbijgaan; Op
economisch of industrieeel gebied waren
gekomen eenige verkering te geven te
genover Wriothesfley; hij daül alleen welk-
geluk deze bevrijdfrig voocr haar beteken
de. Zij Waan bijna onintldollijk naar be
neden en toen zij naar buiten trad in
den rtonnachtigen mowi Oi WrioÜieeiey
haar In het zwakke maanaeht herkende,
nam hij haar hand en, trok die door'zijn
arm.
Ik ben bang, dat ik je zal moeten Vra
gen om wait haairt te maken,,’1’ zei hij met
ijzige beleefdheid!. „Je hebt zooveel tijd
aan die oude ruïne besteed, dat ik vrees,
dat wij te laat zuüeu zijn voor het eten.
„Voo® het eten Ia dat nog niet voor
bij vroeg Marveil sidderend. „Hal scheen
- ik bedoel - Hoe laat te het dan
„Zevan uur We hebben een mijl te
loopen en daarvoor een half uur tijd, het
andere huif uur geel ik je om je te ktee-
den,” zei hij grinsnig, du» je ziet, dat wij
zullen moeten anïwtappen,”
Zij Kepen voert onder een stilzwijgen,
dat ah lood op Marvel begon te drukken.
Éénmaal in het begin verbrak zij die
stilte.
„Zeven uur I Ik dacht, dat het miikfer-
nsebt wbh 1” zei zij met O»n plotselinge
zucht Al Irnar ttonen schenen haar turns
te hebben verlaten, nu zij heel wat zou
hebben gegeven voor de veriuohting, die
tranen haar zouden verstehaft hebben In
den kowlen donkeren nacht, nu niemand
haar zien kon maar, hoewel haar hart
acheen te zullen breken, w«0 deze v^*-
liclrting haar niet gegeven.
Wiriothodey nam gw-n notitie van haar
woorden. Hij Wep snel voort In een
doorgrondelijk stUcwijgen, dat haar
iMxioeling zou hebben dadelijk troepen over
de grew te zenden. Hjj zedde mij ook, dat
van zijft standpunt beschouwd de oorlogs
verklaring gm beteekente had.
Hat raadari, waarom wij het eeowte den
oorlog verftlaardeu, blijft voor mij onopge
lost. Formeel deden wij het uit een oogpunt
van juridische nauwgezetheid. De Russen
begonnen den oorlog zonder oorlogsverkla
ring, doch wy waren van meening, ona niet
tc mogen verdedigen, vóór deze was ge
daan.
Door een stremming in het verkeer kwam
ik te laat op het slot van den keizer, om bij
de onderteekening van het bevel tot mobili
satie tegenwoordig te zijn; toen ik kwam,
waren aftle bevelen reeds onderteekend. Ik
vernam echter, dat de ontvangst onzer oor
logsverklaring van Russische zijde nog niet
was bevestigd en deed derhalve voor de
iautete maal nog een poging een verzach
tend telegram aan Rusland te doen nazen
den, in de meening, dat hiervoor nog steeds
gelegenheid was, zoolang de Russen deze
oorlogsverklaring nog niet hadden geaccep
teerd. Ik vroeg daarom, of ook zonder de
acceptatie der Russische regeering de vij
andelijkheden door ons souden worden ge
opend, daar onze opmarsch 1* Rusland toch
slechts in de lucht hing en onze patrouil
les volgens von Moltke’s verklaring eerst
over eenige dagen de Ruaahche grens zou
den overschrijden; in verband hiermede be
hoefden wij toch niet dé aanvallers te zijn.
De aandacht werd echter van de beant-
dat «e aanleiding
gaf tot een laatste vredespoging. Deze vr«-
dëMtap heeft wei i« W|*r g«en gevolg 3»-
hnd, daar Lichnowsky het elachtoffer van
een misverstand was geworden; doch nog
maals is hieruit gebleken, dat Duitsoltiand
den oorlog niet wenachte.
Betreffende den doortocht door België
en de oorlogsverklaring aan Frankrijk, zegt
Von Tiirpitz; De rijkekanselier meende, dat
men Franflerijk onmiddellijk den oorlog
moest verklaren, daar men door België wil
de trekken. Tirpitz zag niet in, waarom het
nooddg was den ooriog aan Frankrijk te
verklaren. Hij wees op de rapporten van
L'chnowsky, die meldden, dat een inval in
België een oorlogsverklaring van Engeland
tot onmiddellijk gevolg jbou hebben en vroeg
of het leger den invaJ in België niet kon
vermijden.
Moltke zei, dat dit niet kon en Tirpitz
zegt, dat hij den indruk kreeg, dat het ón
mogelijk was in te grijpen in het gecom
pliceerde mechanisme der militaire trans
porten. Hij verklaarde, dat men met het on
middellijk uitbreken van den oorlog be
hoedzaam moest zijn met Engeland. lede
ren gewonnen dag was eeg: voordeel voor
de marine. Daarom moest de mededeeling
zoo laat mogelijk aan België worden ge
daan. Zij beloofden toen tot den tweeden
dag van de mobilisatie te wachten, wat
echter niet gebeurd is. Tirpilta wiet toen
niet, dat Von Bethmann Hollweg op 29 Juli
met den Engelschea gezant over de zaak
had gesproken. Bethmann deed daanneda
een poging om met de Engelschen op ver
trouwd ijken voet te Wijven.
Merkwaardig is het verhaal van Tirpitz,
dut men, toen bij buitenlandsche zaken de
kwestie onderzocht werd of men reeds in
oorlog met Rusland was, men tot te ont
dekking kwam, dat men vergeten had Oos
tenrijk te vragen of het daaraan mee wilde
dcen. Zoo was men in Berfijn zijn hoofd
kwijt. Het gebeele boek wijst er op, dat het
uitbreken van den ooriog voor een groot
desl te wjjten is aan het gebrek aan door
richt van den toenmaHigen rijkakamelier
Von Bethmann HoMwag, wiens onbekwaam
heid ook door de Oostenrijkrche documen
ten word aangetoond.
In verband met hetgeen gezegd wordt
over Rusland, zou het belangwekkend zijn
de Russische archieven na te gaan. Uit dat
land zullen evenwel vermoedelijk weinig in
lichtingen Verkregen worden. Blijkens Mn
rapport van de Russische archief-cornmis-
sie zijn een groot aantal archieven van'
groote waarde ongepubliceerd verloren ge
gaan. Gedurende de eerste revolutiedagen
zijn de archieven van Petersburg, Moakou,
Skratof en Minsk als misdruk bij ’t gewicht
verkocht. Een onverantwoordelijke „vergis-
eing”.
nemen of te verwerpen, doordat hij, toen
gij «oiw'CTr te aarzoten, haar hand nam
en te de Itdége ontbijtkamer trok
wkseld. Wriotiuwky liep nog snriler en
daar Marvel’s hand op zijn arm teg, was
zij genoodzaakt zifeh ook nog meer te
haaste Zij liep snel, af en toe rende
zij zelf» wi struikelde over wortels ca
takken, die op haar weg lagen; telkens
veer, na een dengoiijko tuimeling, snakte
zij naar adem, maar Wrioihenley scheen
er zi>h nxtit wa van aan te trekken. Hij
liep door op een vaatijestot'u manier en
zedde trieobte éénmaal een paar woorden
over d« haast, die hij antiwendde, dte be
zwaarlijk verzoenend konden worden ge
noemd.
„1M apijt mij, dat ik je zoo hard moet
laten loopen," zei bij, „maar je begrijpt
we!, dat, wanneer je je tijd verbreuzel-,
je dien op de een ot and we manier moet
inhaien Dit is een tntoeiijk onaangename
manier, maefr daar U nieta ann te doen"
Ten slotte zag zij de Achten van e.
mlair door de boomon en Ivw bervreead
zij odi mw» voor allo», wnt haar daar
Uunen onvermijdelijk wachtte, befroett-?
zij toch bet geaCht daarvan met vreugde.
Zij bereikten alle drie bet bordew en
traden de haj binnen, waarvan de deur
wijd, openetond, z-mder iemand to ontooe-
ten Savax» fdóeg ter zijde af in de rich
ting van de bibliotheek, waar hij r.ekrr
was op dk uur silen vereenÉjd te vinden
en Marvel ging direct naar de trap, lu
de hoop naar haar kamer te ontsnappen
verdere strafpred'.ca<M. Maar Wrlo-
varaperde hear den weg.
1». sJi gaarne een oo^enb&fc mei je
spreken," zei hij, „wanneer ja even hier
binnen wilt gaan.” Hij liet het erbter
niet aan haar over zijn vooratet aan te
blijven. Tirpitz uitte twijfel, maar »jg- i
Ik dab- l
koning en dat is mij genoeg.
Verder vertelt Von Tirpitz, dat hij den 1
len Augustus op de zitting van den Honds- 1
raad vernam, dat Duitschland een oorlog®-
verklaring aan Rusland had gezonden, wat
Von Tirpitz betréurde, aangezien hy vond,
dat deze van Russische zijde had moeten 1
komen. De ex-minister kreg den indruk, dat l
Duitschland’s politiek een jammerlijk ge- i
brek aan leiding en overleg vertoonde.
Bij het verlaten der zitting vroeg ik den i
kanselier, aldus Von Tirpitz, waarom de
ooilogsverklaring samen moest vallen met
enne mobilisatie. Hij antwoordde mij, dat
dit noodig was, daar de legerleiding dade- 1
lijk troepen over de grens wilde zenden.
Het antwoord bevredigde mij niet, daar
hiermede toch slechts patrouilles bedoeld
konden zijn. Von Bethmann Heilweg was
echter in deze dagen zóó opgewonden, dat
het onmogelijk was een gesprek met hem
te voeren. Ik herinner mjj nog, hoe hij met
1mb^a a» opgeheven handen de noodzakelijkheid van
geworden. Ook aan koper, nikkei en ande- <fe oorlogsverklaring betoogde, en alle ver-
wi» waa» v~.~,_i. dere discussie afsneed. Toen ik daarna Von
Moltke vroeg, hoe het met de grensover-
fchrijding in verband met de oorlogsver
klaring stond, ontkende deze, dat men de
Marvel v<W0d« hem mrt «en gevod van
ontmoediging ar» aigehwle afmatting. Toen
hij faun- in de kamer gevoerd had, liet
hi| haar hanAn Loh en nadat hij de deur
ichtrr hen gesloten bad, zag hij
hard In het gUaut.
„Hoe lat^g moet dat zoo voorü^aant”
z< 1 hij op een toon, die nl4 veel goeds
beloofde.
„Dat Wat vroeg zij tamelijk ver-
w ud Zij had ee<n regelrecht standje ver-
wacht voor haar wangedrag van dien
middag en deze vraag, die baar zoo plot
seling guntrid weid, bredkt haar in de
war.
„Je vrkMMlHobap met mijnheerBanrage.”
„Wee» niet boow op Ntgei,” «M zij eru-
•«tig. maar bwleetd. ,Het was in het ge
heel zijn «chuld nies. „O jawel,'' var-
vofgde zij snel, toen zij zag. dat hij op
het punt «toni te «preken, terwijl een
vreesdij te aanval van woede in zljngs-
fronst wenkbrauwen lag. ik weet, wat
hl| zei, maar tc verz-ker j\ dat tk het
alleen wae, die den ouden toren wensetste
te zien
Zij hield ptotMing op, ateof haar feta
In de keel nhooZij snikte bijna.
Maai* Sovago dacht aan itiete. Hut alles
overheersichendo gevoel 6 ij hem was dat
van verlijchting. Hij rende naar öenedon,
.r._ 2 en hamerde op zijn
beun met zijn vuist tegen de deur.
„Ben jij het, Wriothesleyriep hij.
„Gode zij dank, dat jo komt. Draai don
sleutel om, die fe aan jouw kast en laat
o»* er uit."
Hij «pruik met zulke echte vreugde in
zijn dtem, dat Wriotiiewleiy; niet aan de
oprechtheid daarvan kort twijfelen. Hij
waagde het nauwelijks meer terug te den
ken aan de vermoedens, die hem gekweld
hadden, toen hij door het boecli rende,
maar In verband met dtii teirugstagi, dien
t 2_„ _,t zij
I geweest waren.
ouk zooaiA van
stond zwijgend op
beangstigde dan de moest snijdende woor
den haddm kunnen doen. Do wind' huilde
nog altijd om haar heen <le> koude was
doordringend, de weg over de ongelijke,
ongiebaainde petten bij nat on|>ega 'inbaar,
maar hij lette op niet», aMeen toen zij
eenmaal struikelde groep hij' haar arm
wat vaster. Hij dsed geen enkele vraag
en scheen geheel onbewust van het feit,
dat Savage naast h«n iep.
Ten stofte kon de laatste hob M longer
uithouden.
I vermoed, dat het beter i», dat je
weet," zei hij zoo oiiveraoMfig mog-riijk,
„hoe 3it ongdhikkig oponthoudi plaats had."
WiriothMtey gaf gee antwoord; hij liep
dootr, alsof hij den spreker hoorde nooh
zag.
,,Je betrit natuurlijk ontstemd,' zei Sa
vage rustig, terwijl hij trachtte zijn goed
humeur - dat «1 r.fet bijzoniter go«l wa»
- door een boveiunenacihelijke Inspan. Wig
te bewaren, „maar in hl belang vaa
lady Wriotheriey 1» het beter, dat je weet
wat ar gebeurd te. Wij wilden den toren
bekijken, vonden de deur open, en gingen
heel bagrijpriijk naar Wnnan om te kij
ken wat daar ts zien was. Terwijl wij
boven waren, te de deur door een wind
vlaag diaht en In het «tot gevallen, zoo-
dat wij waren opge-ttaten. Wanneer jij
niet gékonien waakt, dan zouden we nog
opgesloten zijn."
Wriotlu-dey antwoordde geen woord.
„Versta je mij?" vroeg 3*vag% die
lust begon to krijgen hem
hij thana ondervond, wigt hij, dat
van den Bombarsten- aird
Hij draaide den sleutel
hem verlangd wms en
den drempel.
„Lady Wriothesley, het te uw echtge
noot, kom toch naar beneden," riep Sa-
rage mot een rtem, de trilde van op
winding. Het was nog alat bij hem op-