ftSe Jaargang.
Woensdag 15 October lUlU
No. 1413ft
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Feuilleton.
ixveen.
te
:boom,
fclKtWIT
mp.
Verwarring.
Een overhaaste stap.
Bureau: MARKT 31, GOi>DA«
Ontginningswerk.
^Tïe’CL'W-E-exx uStod.-v-ertexxtie’bXs-At-v-oorGI-o-vLd.sx en
VERSCHIJNT DAGELIJKS
1 27S3 18
1—4 re*el. flM. «Uw r»<»J mm ƒ4,44.
Admiuismtie i Tolet tut.ro. S3.
Kodaotio i Telef. Inters. 545.
HOOFDBEMiK XLV I I.
Mevr
IDA.
rt Kruis Verband-
Saai Concordia. UB-
OW*
v Bouw- en Woning-
«felcuniwie Armen-
wer-
vaa Je, zei zij zenuwaohtlg.
maar als u het kort kun<
mij dat aangenaam zijn.’’
in de hal gekomen au sloten
INGEZONDEN MEDKDEELINGEN
Op de voorpagina W $4» hoogw.
om
onaangonamen
we-
goed
J, Wqd-
ESSEN
it. Coopa, Wijditr.
Markt. 4124 31
abonnementen op
ogenomen door
Waddlnxveen
iwe Schouwburg. En-
llefiSc.
Z UH HUN
H6CN MET DIT
FEN MIDDEL
1 f >.40 au Hy
Drukkerij
ma, - mü»a
enezen door hel Maag,
neer dan veertig jaren
en echt met den naam
NHI
ITOELEN. UITTREK-
lementem, veren-
IRZ. 4065 10
0PJKS1
0 - ROTTERDAM.
Gisteren meldden we, dat Estland beslo
ten had Letland te steunen; het blijkt, dat
het als compensatie voor deze hulp de stad
Walk krjjgt. Sinds de aankomst van de
Eatnische versterking, bestaande uit 60(H)
man, heerscht een levendige gevechteactie
tusschen Russen en Letten. De Russen na
men Dunamunde en Bolderaa. Verder Oos
telijk, aan de Zuidpunt van het Peipua-meer
werd Pflkow (Ploakau) gebombardeerd.
Daarentegen beschoot de Letsche artillerit
Thorensberg.
Zaal Kunstmin, Soc.
penbare «rgadering
rbejtHenden
hen niet kou
„Wei," zei Wricfthesley J
ker viel hum moeilijk: c
hij was door hartstocht.
Ik ben op het punt Engeland - Euro
pa - voor onbepaalden tijd te verlaten.
Gewone advertence* en ingwxiden medodeeliagea bij contract tot aeer gered»-
wenlen prijs. Groote letters na randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingeaonden door tusachenkonuit van «oliede Beefchaa
deiaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
De Duiteche regeer!ng tracht te doen ge-
looven, dait Von der Goltz aan den strijd
om Riga geen deel neemt Wel is het on-
-■ -4
natuurlijk zeer zwaar te dragen, maar je
zult het wel te boven komen. En ik ver
zeker je, dat, boe vervelend en prozaïsch
een respectabel leven met mij ook moge
schijnen na de schitterende Loopbaan, die
hij Je aanbood, toch een léven zal
zijn, dat je op d«i duur beter zal beval
len
Wanneer hij gedacht had haar na zijn
etiendige speech te zullen zien ineenkrim
pen, getroffen, boo», gekwetst, dan kwam
hij geheel bedrogen uit. Zij Het baar zak-
loek zakken en wierp haar hoofd meteen
flinke trofcjebe beweging achterover Zij
kwam een paar stappan naderbijen keek
hem vierkant in het gezicht met gróote
verontwaardigde oogen.
„Je bent een hael onbawhaaHfamaad,”
zei ze met heldere duidelijke gletn.
Hij was even verreet, ais wanneer zij
hem een slag had gegeven. De minach
tende glimlach verdween van zijn gelaat
en maakte plaats voor een groote droef
held Hij zag er pteteeling ouder uit,
vermoeid, hopeloos <n van achter den
stoel komend, liet hij zich daarop versla-
gen oeervagen.
„Ik ben dM altaa moe," kei hij.
„Wj moe, bedoel je? zei zij gevat-
Laat het dat zijn, Er beken, dat Ik
wil, dat er aan aAfea een einde» komt JIJ
bent ongelukkig met mij, ik ben - niet
gelukkig met jou." Hij maakte haar het
kleine verwohil ia die twee uitdrukkingen
duidelijk door een kleine pauze. Laten wij
tot een beaUusing komen.
Meen je een scheiding?’. Zij drukte
haar lippen, vaat op elkaar »v«nr«*cb-
to zlobaeM op dal nogauhHk LorMochte
Riga niet ingenomen? Felle strijd. Eberhardt neemt het bevel over.
Het Duitsche antwoord. Neemt Von der Goltz ontslag? Dantzig
een vrijhaven. Het deponeeren der ratificaties. Het congres te
Washington. De schuldvraag.-In Duitschland. Loos alarm?
ONS OVKBZICHT.
In den omtrek van Riga wordt verwoed
gevochten* Dit is het eeiwe, dat we met
stellige zekerheid weten, -wertfenci zjjn de
inlichtingen over de geberutenisaen in hat
Oosten, die aan de wereld wonden ver
strekt, uiterst verward en vaag. De bericht
gevers spreken elkaar tegen, wat gisteren
voor waar is verteld, heet vandaag onjuist
of sterk overdreven, wat ons aanmaant tot
de grootst mogelijke voorzichtigheid bjj het
beoordeel en van al wat ons verder via Lon
den, Parjjs, Berljjn en andere plaatsen
wordt geseind. Uit verschillende bronnen
was gemeld, dat Riga bezet was, de een
beweerde door de troepen van Bermont, de
ander schreef de verovering toe aan Von
der Golta’ optreden, maar men was het er
over eens, dat de Letten niet meer meester
waren van de stad en dat hoogsteps enkele
kleine afdeel ingen zich nog staande hiel
den in de straten. Nu wordt uit Londen ge
seind, dat de Duitsche troepen der zooge
naamde West-Russdsche regeering, dus de
Duitscheis die zich bij Bennont’s leger heb
ben aangesloten, wel zijn opgerukt tot de
voorsteden van Riga, welke door de I>wina
van de stad gescheiden zijn- De rivier zou
den ze echter nog niet overschreden hebben.
De Letten zouden dus nog de baas zijn in
Riga, waar ze, naar uit Mitau wordt be
richt, de leden van het Duitsche gexant-
juist, dat hij reeds enkele dagen geleden t»
Berlijn is teruggekeerd, maar men verwacht
hem daar nu spoedig. Zondag heeft ajja op
volger, Hberfiardt, de troepen die naar
Duitschland moeten worden teruggeleid,
eindelijk kunnen bereiken en heeft Ven der
Golta het bevelhdbberechap definitief aan
hem overgedragen. Hiervan heeft r‘
generaal Ebertiandt de regeering van Li-
tauen officieel kennis gegeven en haar me
degedeeld, dat hij er naar zou rtrevea, niet
alleen in goede verstandhouding mei da re
geering van Litauen te bleven, maar eek
om een eind te maken aan de oneeaigJteM
tuwchen haar en de Russische troepen.
Daar ham met het oog op zijn teak, de
terugzending der Duitsche troepen, de be
scherming der daarvoor noodige spoorwe
gen zeer ter harte gaat en een bedreiging
dezer lijnen moet worden belet, wenseht
Hbertiardt ook peraoonltfk met de gevol*
machtigde vertegenwoordiger» der Lltau-
sche regeering besprekingen te houden.
Laatstgenoemd^ heeft daarmee haar in
stemming betuigt! en zal den minister ven
vericeer en een officier van het ministerie
van verdediging daartoe naar Satlcuny Ma
den.
Niét» behoeft Von der Golta du» meer te
beletten naar Berlijn terug ta koeren. He<
excuus, dat de latten den Duitaehen afdee-
1 ingen den terugtocht bemoeilijkten, aal
voor den generaal alleen wel niet gelden.
We zijn werkelijk benieuwd of hjj binnen -
kort te Berljjn zal arriveeren en of hij «jjn
regeering rekening en verantwoording aal
afleggen voor zijn talmen, waardoor ze in
zulke moeilijkheden ia geraakt.
- ffer
de Duitsche regeering zal gewen op do nota
van Foch. Het zal naar de Deutsche AUgarn.
Zeitung verneemt, onverwijld venwndeo
worden, zoodra over zijn tekst otereenatem-
ming ia verkregen tusschen de betrokken
departementen, dus in de oerote plaats tua-
sohen het departement van buitenJandache
zaken en dat van de rjjkswoer.
De rüksregeering heeft nieuwe scherpe
maatregelen genomen ten aansien van het
reizigersverkeer naar de Oostzeelandan.
Het is thans vrijwel ónmogelijk om naar
deze provincies te vertrekken en er munitie
heen te zenden. Er mogen slechts leege
treinen heenrijden om tropen te gaan aftha-
len. Mocht Von der Golta, ondank» alias
toch nog wegblijven, zal de Duitsche regee
ring dan gevolg geven aan den wenscb der
entente en ham ontslaan T De Deutsche
Tageszeitung” meent te weten, dat de ge
neraal, in verband met de laatste nota der
Entente, en om dergeltjke willekeurige ge-
weldmaatregelen tégen Duitschland te
voorkomen, zelf reeds ontslag heeft aange
vraagd. Dit zou wel de gemakkeltykate op
lossing zjjn. Misschien lanceert het blad dit
bericht alleen om Von der Golta attent te
maken op de mogelijkheid bet conflict op
rij geregeld tijdig
ontvangen van ver-
vecmakelijkbedeo
lm agenda te
mijn
zei Manvel met een
nissen heeft aangedurfd. Waarom ze
niet arbeidskolonies heeft ingericht by de
heide-ontginning in do Peel, bij de duin-
beplanting op Texel on Vlieland, waarom
ze zoodoende niet heeft weggenomen dien
schrijnenden misstand, dat door gebrek
aan plaatsruimte in de gevangenissen de
strijd tegen den misdaad de laatste jaren
een paskwil was?
Waren de moeilijkheden te groot
of miste het ministerie van Justitie de ener
gie hier tot groote daden over te gaan Dat
de moeilijkheden groot waren, is, haast
niet te geiooven. Een regeering die duizen
den soldaten, geïnterneerden, vluchtelingen
en deserteurs jarenlang in kampen huis
vestte, zou niet een paar honderd gevange
nen op geïsoleerde eilanden aan het werk
kunnen zetten?
Of vreesde men ontvluchting Dan zou
men al te oppervlakkig geoordeeld hebben.
Want de buitenlandsche ervaring heeft ge
leerd, dat de ontvluchtingen uiterst zeld
zaam zyn.
Misschien vreesde him vooral gevaren
staan?" zei Savage iajn of
teerd.
..Zeker, n»aar ale u het kort kunt ma
ken, zou mij dat aas^genamn zijn." Zij
waren nu ia de hal gekomen eu sloten
de dour van de eetkamer, zoodat Marvel
hen niet kon verstaan.
kortaf Het spré-
QvermeeHtord als
Vertaald door
J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
Nadruk v «rboden
De minacLtHug verdween dadelijk
plaats te maken voor een
nkuwelgieriigen gMinlach.
..Gaat u heen," bel hij tot Savage, die
naar hem toekwam. „I^aat mij u al4 't u
blieft niet.
„Kunt ge mij een oogaiblik te woord
meer geagi-
beleedfigende beweging en een kortiichje.
„Ir het gsheal niet," zei hij. ,,Zcu ik
denken, dat lady Wriotheeley u de eer ..ou
aandoen u boven alia anderen te stellen?
Neen, geloof mij mijnheer, u vleit u mot
en ijdele hoop."
Hij nam Savage verachtelijk op van het
hoofd tot de voeten. Zijn gtheele houding
was zoo beredeneerd beleedigemj, dat Sa
vage op zijn beurt zijn woede voelde bo
venkomen. Zijn oogen schoten vuur en
zijn lippen w'erden bleek, maar Wrtothes-
ley ging, alsof hij zioh niet verwaardig
dc het gesprek vxx>rt te netten, naar de
eeHratuer terug eu deed de deur met voor
bedachten rade war zijn neus dftjht-
Mhrvel stond nog bij den dahoorsteen-
mantel met haar zakdoek voor de oogen,
zij weende zadht, maar wanhopig. Het
maakte Wrlolhewley krankzinnig haar zoo
te zien. De duivel van woede, schaamte en
teleurstel]! g kwam over hem. Hij ging
op den bug v'&n een stoei leunen en
staarde haar met vrageoln, somberen Klik
aan, en een wreede miuaehtende glimlach
kwam om zijn mond.
„Goed zoo, .nijn‘lieve,’’ set hij lang
zaam. „Beter nu te hullen dan later, ik
wenffch je geluk met je gewond verstand,
dat je woThield met hjm weg te loopen."
Marvel’s hand beefde erii weialig, maar
z’j keek niet op, noch veranderde eeuigh
zins van Itouding.
Ik twijfel niet of je meent nu door
do grootste smart getroffen te zijn, ging
bij voort op denaelfden minachtend»! toon-
„Maar is het wejrftelijk noodlg zooveel tra
nen te verbeten? la bet de moeite waard?
Bet verft*» van j» romaBbakkniiufaar te
Morgen vertrek Ücbe«ou Shvage haas
tig „Je waart zooeven getuige van mijn
albcluidagroet aan haar. Je weet, dat Ik
haar liefheb. Maar." hij sprak zeer on-
saniwhajjgead, „ik vrees, dat je uit het
geen je zag,, e«i verkeerde gevolgtrekking
hebt gemaakt, heb* begrepen, dat lady
WriotlK’stey mij een warmer gevoel toe
droeg dan. de meest gewone vriemteebap."
HIJ zweeg hopeloos verward. Hij deed
inderdaad zoo onhandig mogMijk, waar-,
aan ffrioMiwMoy om eiud* iomAt» dm* mb
schap, die voor het begin van d«n strijd da
stad wijden verlaten, gevangen hebben ge-
nonen. Hiertegen heeft de utiteebe legw»
ring geproteateenk
Een bericht van den correspondent
van het Rotterdamsch Algemeen Persagent
schap te Riga stelt de positie van de
Duitsch-Russische aauvallerM als verre van
schitterend voor. Na drie dagen hardnekkig
vechten zouden xe een wapenstilstand heb
ben gevraagd, op welk verzoek geen ant
woord is gegeven. In de stad zjjn verschei
dene projectielen neergekomen, waardoor
geen Nederlanders werden gewond.
van het gemeenschappelijk samenzijn’
Maar zoo redeneerende zou men twee dia-
gen verwarren: gemeenschappelijke werk
zaamheid en gemeenschappelijke o p-
sluiting. Het is toch geheel iets anders
den ganschen dag in de buitenlucht te ar
beiden dan dag in dag uit te zamen sleur-
arbeid te verrichten!
Bezwaren zijn er altijd wel te vinden.
Vooral de financieele lasten zul
len breed uitgemeten worden. Maar deze
worden toch ruimschoots goed gemaakt Jour
het onmetelijke economische voordeel, dat
.de ontginning van uitgestrekte gronden, die
nu bjj gebrek aan arbeidskrachten achter
wege moeten blijven, voor onsé volkswel
vaart zal opleveren.
Onmiddellijk de hand aan de ploeg ge
slagen. Een groot „onontgonnert" terrein
ligt hier Braak. I^at de regeering het gun
stige oogenblik aangrijpen, nu juist zoovele
barakkenkampen vrft komen en een leger
van onderofficieren e. d. aan een kostwin
ning moet worden geholpen!
tranen Hopen haar langj-c de wangen., toen
eer geluid achter hen, hen dead opstahrik-
ken
riotbetaley stond in het midden van de
kamer eu zag hen vol minachting aan.
Het is zelfs de vraag of wetsaanvulling
noodig is; het stellen bjj wijze van voor
waarde aan de voorwaardeljjk veroordeel
den, dat zy onder staatstoezicht aan de
ontginning moeten deelnemen, lijkt ons lang
niet onmogelijk. Wel zal ons nuchter den
kend volk niet dadelijk met alle idealisme in
dit plan méégaan, het luistere echter naar
wat men van de buitenlandsche behaalde
resultaten zegt. Prof. Simon v. d. Aa zeide
reeds in 1916, dat in Denemarken de
opgedane ervaringen blijkens de rapporten
uitermate gunstig waren. Boven verwach
ting had de arbeidslust weldra die van den
vrijen arbeider geëvenaard en menigmaal
zelfs overtroffen.
De verhouding van de gevangenen tot de
ambtenaren kenmerkte zich door een eigen
aardige gemakkelijkheid, straffen behoeven
niet te worden opgelegd. Houding en toon
onderling verbeterden niet alleen in verge
lijking met die ih het tuchthuis, maar vol
deden aan hooge eischen uit het gewone
leven en vooral juistere begrippen van
rechten en plichten jegens de samenleving
ontstonden, die ook na ontslag in praktyk
zijn gebracht. Niet het minst hierdoor wor
den de proeven geacht volkomen te «ijn ge
slaagd en zijn de betrokken autoriteiten be
dacht op verdere bevestiging en uitbreiding.
Men beseffe alle voordeelen goed: de ar
beid zal hier veel eer tot z’n recht komen
dan in de gevangenis. Tegenwoordig komen
vele veroordeelden als stoere knapen in de
gevangenis oin deze met verslapte spieren,
gebroken gezondheid, fletse gevangenis
deur te verlaten. Is dat verheffend, is dat
opvoedend? Stelt men den gezonden in
vloed van het buitenleven ver boven het
gevangenisleven? Al te bruusk is thans de
overgang van de absolute onvrijheid tot de
volkomen vrijheid, al te velen zijn tegen
dien plotselingen ommekeer niet bestand,
hun moreel is gebroken eer ze een dag de
gevangenis verlaten hebben.
Wat een prachtige overgang zou deze
buitenarbeid zijn, wat een prikkel ook om
zich in de gevangenis goed te gedragen, in
dien als belooning daarop de arbeidskolo-
nie was gesteld! Zij, die met zwaren spier
arbeid hun brood verdienen, hoeveel beter
zouden ze hun maatschappelijk herstel kun
nen bewerken, als niet hun spieren door
ongewoonte en rust verslapt waren.
De gedachte voor den gevangene, dat hjj
nuttig werk doet, dat hjj zyn rekening met
de maatschappij op eerlijke wyze vereffent,
naar waarde schatten wij het hoogst. Zy
moet veredelend werken, zij zal de moreele
ontginning beginnen, die in de gevangenis
met gebrekkige werktuigen werd begonnen.
En daarna zal de reclasseering niet langer
met physiek en psysisch vervallen personen
te doen hebben.
En dan uit een practisch oogpunt be
schouwt is het onbegrijpelijk, Waarom de
regeering niet eerder op groote schaal zoo’n
een ontvolking van de gevange-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
pet kwartaal ƒ3.15, per week 24 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.65.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 revels f 1.05, eiken regel meer ƒ0.20. Van buiten Gouda en den beiorgkring: 15
regels f 1.30, elke regel meer 0.25. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
12*/? cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 toeslag op den prijs.
Tweeërlei ontginningswerk kennen wjj,
het eene verricht de landeigenaar die woes
te gronden tot vruchtbare akkers maakt,
het andere verricht de gemeenschap, die
verdorven karakters tot maatschappelijk
bruikbare gracht om te vormen.
Bodamontginning en karakterontginning
Hoe schoon de tyd, de nieuwe tijd, die
beide in een instituut zal doen samengaan!
Hoe schoon de idee, dat wie tot landont-
ginning wordt gebracht, zijn eigen k a-
rakterontginner kan zijn.
Ons strafstelsel is verouder.!, geen waar
borgen geeft het, dat in de cel waarlijk ont
ginningswerk wordt gedaan. Geen zeker
heid dat in de gevangenis verdorven men-
schen weer tot betere gedachten worden ge
bracht.
Slechts wie dat inziet, kan goed beoor-
deelen de ontginningszegeningen, die op
komst zyn. Wy doelen op ontginnings-
arbeid van veroordeelde mis
dadigers. Zet den veroordeelde aan het
werk, aan productief werk in den buiten
lucht en zie, hy ontgint den bodem en hjj
brengt in cultuur de goede eigenschappen,
die in ieder misdadiger verborgen liggen.
Het is ons begrjjpeljjk, dat men niet verder
heeft gezien, hoe tewerkstelling van gevan
genen bjj ontginningen, bjj duinplantingen,
e. a. veel beter resultaten moeten afwerpen
dan ons huidig celsysteem.
Pas in den allerlaatsten tjjd schjjnt men
enkel onder den drang der omstandigheden
op het idee gekomen te zjjn’. Een ver-
eeniging moet reeds in werking zyn, die
jeugdige veroordeelden bjj ontginningen
aan het werk zet, als hun een‘voorwaai’-
deljjke straf is opgelegd.
Een dergeljjk streven vindt onstuimige
toejuiching, mits men het niet als nood
maatregel invoert, maar als noodzakeljjke
schrede op dan weg der straf ontwikkeling
beschouwt.
Een algemeene hervorming van
ons strafstelsel i.^ voorloopig on-
mogeljjk, men moet dus niet met revolu-
tionnaire plannen komen aandragen. Het
groote voordeel van een dergeljjk instituut
als de tewerkstelling van gevangenen is nu
juist, dat het zich zoo goed aanpast aan
de toestanden, die er nu eenmaal zjjn. Dure,
permanente gestichten zjjn daarbjj niet noo-
dig, tegenover een verwachte toeneming
van andere kosten staat een belangryk eco
nomisch tegenwicht, altjjd zullen de ge
vMngenissen uitgangspunt,operatiebasis bljj-
ven.
In ht buitenland, vooral in Dene
marken en Duitschland, is practisch en we
tenschappelijk reeds pioi^jierwerk ver
richt, we behoeven ons slechts te spiegelen
uan de buitenlandsche ervaring om den
landarbeid tot een fonkelende parel aan de
fletse kroon van ons strafstelsel te ma
ken.
68
„Ga je Mrenkalijk heen? Zal ik
vriend verlieeen, 1
diepe droefheid Ln h»ar stem Alles ncheen
luw® te vorbfón
Niet wanneer gij het anders verlamgl,
wanneerZij iiief haar hand op.
„Loot onn laatste woord er een
aen, waarvan de heriataering mij
»al doen," zei zij geliroke»!.
.Zeg mij,” zej hjj haaj hand gjrij-
pend en nauwelijks kunnende spreken-
Ik weet het reeds - toch, al is het
erlangen wreed - ïk verlang het vaa je
«ge® lippen te vernemen. Heb je mij
nooit liefgehad?’'
Zij aarzelde en werd zoo ellendig, dat
hij zekwheid kreeg, waarneer hij die nle*
reeds had.
„BwUe Niged, als vriend houd ik
kelljk veel
Maar
„Net®, uowu, meer IIet nlot
wedift” «vlerbrak hij haar plotseling
„Vaurwed, z«4 hij, haar belde handen in
«K zijue nemend. „God zegen je." Hij boog
4Mh er av«r h««u »u kurte ze innig.
MU xtahwn vstem te rijn leed en de
GUI IMHE COURANT.
lijk, oiudat zij niet ih staat w<a da tra
nen te onderdrukken, dte wee* bovenkwa
men.
„Niet een formeele stahridlnf,’’ irt hl]
.Laten wij om 'ahemate wil g*ew
Uug gewen tot kletspraatjes, tot vermaak
van onze vrienden. Onbüchanfd ato ja
mij noemt, zou ik dat toch graag vttmlj
len Maar ik sie niet In, waarom wij
ikaar voordurend met zulke Mne» ea
met elkaar» geteteohap zouden moeten ver
velen
Ut zie niet in hoe je het zult oon'ag-
gen, tenminste juist nu. Je gnat mij
naar Cicely, te het tan*?*’
„Zeker niet. Ik ha*l een atreepduor dl»
Wupraok. Je kunt in bet vervolg je
•igen weg g»tui, en ik ga den mijnen
Ik heb ioht dan genoeg van dft ollre,
ik ben w niet op gergakt om <te -rent van
mijn leven te borteden met het bij wonen
van jouw gehuil over het alrbejdkiem«n
var je beminden.
„Bte op!" ui ze zacht.
„Waarom? Kan je ontkennen, <tat hij
je lirfhetft? dat hij je dat vprtelde en
meer, veel meer?" Zijn geaiebt werd
weer sotubar-
,J>tt hij mij Iletherft te oog geen re
ien. d»t je mij op zulk w»n toop mag
x-epreken. Ik heb dat ongeluk nirtlnn-
oer voorkomen Hel was miju schuld ulM
Ik heb er niets aan kunnen dbeu."
„Ntejurlljk nlrt. EW kan reu n»uw
nooit. Dot ta be( gowow» <utwoo3L
1591
120
O
u»
ht
