VOOKDEEUG
m
PP
n
Sffi
ill
fZ3&'
Het kost II geen moeite
imm.
ei
I
Waar zal ik mijn Winterjas
Firma Wed. A. PINO
IEDER BEZITTER
P. JANSSEN,
it
Dit 13 ONZE prijs voop
dezen prachtigen modernen
NAJAARS-MANTEI/,
gemaakt uit mooie zware
Stoffen fin aardige dessins.
Dit Is voop U een nieuw bewijs,
dat U by ons Inderdaad
koopt:
VERANDERINGEN!
ATOTEfcDMI
ROTTERDAM
1$£Q.
In dn
RUNDER-ROOKWORST en
ROLPENS in het Zuur.
Zaterdag
is LAXdag
koopwn
Één blik in om« etalage geeft hierop
dadelijk het antwoord.
Firma M. A J. TOEMAN,
Tweede Blad.
Vlii
om cTar format.
™™oniïrem{n**enoe*- Hyhad iiev«
tKtS i2"r 8tera der democra"
2S
Bethmann Hollweg's verklaringen
"HTweSySl "^Sw^L^
rr,0*^
V. }A: m\
iis
NlltUWtNDU*
,'9; en i3>-20i
UID3CHE3TR.»
«OOGSTRAAT
Kyt> 27B *<9
HOEK VIADUCT
vra|e |rati» proefnummer aan ran da „riBAaoiicLE REVUE", het meeat
l populaire financilele weekblad, geredigeerd door Mr. S: H. VAN PERLSTEIN,
advocaat en procureur te Amsterdam.
Ieder nummer bevat rake karikaturen van bekande teekenaar», «eer lezenswaardige
be»chouwiogea op financiêel en politiek gebied, financiëele brandnetela, dia enorm
prikken, een uitgebreide financiëele kroniek, particuliere telegrammen en een financiëele
voorspelling. Abonnement I 3.50 per jaar fr. p. p. bij vooruitbaUling. 4461 30
Het adree Tan adminiatratie ia: HEERENGRACHT 286, Amsterdam.
AdVW
DEKEIS
OROENENDAAL 33,
houdt zich beleefd aanbevolen voor
het leveren van Eerste Kwaliteit
Ook verkrijgbaar PRIMA
4876 Ei (en Fabrikaat '42
dan urasschen alle verstandige
moeders de hoofden van hnn
schoolgaande kinderen met
LAX, dat at het onrein on
middellijk doodt. LAX ver
wijderd bovendien stof en
roos en geeft een mooie glans
aan het haar. 25 oent per
doos voldoende voor Vj liter
hygiënisch hoofdwater. Bij
alle drogisten. 8636 38
L. I. AKKER, Rotterdam.
Zoowel door modellen, kwaliteit
en prijzen staat onze Firma steeds ,8W
bovenaan11
MARKT lO.
GOUDA.
te bezichtigen bij de
HOOGSTRAAT 294 nabij het Viaduct,
Rotterdam, Telef. ssao.
'a-Oravanhaga, Spuistraat 67, Telef. aOOtK
haar nieuwe zondingen in PELTERIJEN, KANTEN en FESTONS,
HANDWERKEN. KLEEDJES (handgewerkte en machinale),
SJAALS, ZAKDOEKEN, KOUSEN, LÏNOERIËN enz. enz.
a Ie eltlid eterfc concurreerend.
Qaan OOflOflMPl ImH.
"22 Aanbevelend, M. A TORMAN-,
Eleotriaohe Drukkerij A. BRINKMAN ZOON - Ooada.
ZATERDAG 1 NOVEMBER 1919.
EERSTE KAMER.
De 8-urendag. Varia.
De Senaat heeft in twee dagen en een
avondvergadering een respectabele agenda
afgewerkt.
Het was voornamelijk minister Aalberse,
wiens voorstellen de aandacht der Kamer
vroegen. En wel in de eerste plaats de 8-
uurswet of te wel de nieuwe Arbeidswet.
Werd deze groote wet in de Tweede Ka
mer met slechts enkele stemmen tegen (die
der revolutionairen) aangenomen, in de
Eerste Kamer is de wet er zonder stem
ming, dus met algemeene stemmen doorge
gaan.
Ook de heer Stork heeft er vóór gestemd.
Deze heer, die eenige uren achtereen tegen
de wet-Aalberse heft gestreden, vaak zelfs
met hartstocht, had echter besloten vóór
de wet te stemmen. Dez? houding, door den
heer Polak met reden als zonderling ge
kenschetst, werd verdedigd op grond dat
afstemmen van de wet zou be teekenen
heengaan van het Kabinet en deze verant
woordelijkheid kan de heer Stork niet dra- j
gen. De vondst is verrukkelijk: ziedaar een
wet, door de Tweede Kamer met haast alge
meene stemmen aanghomen, een wet die in
de Eerste Kamer niet het minste of gering
ste gevaar liep en nu komt de vrij-liberale
heer Stork ons verzekeren, dat hij een
van de leiders van de oppositie tegen de
wet niet durfde tegenstemmen, omdat
hij zien heeft ingedacht, dat het lot van het
ontwerp van z ij n stem zou kunnen afhan
gen! En als ware het nog niet geaoeg,
hoorden wij den heer Stork in vollen ernst
verzekeren, dat hij wel zijn stem zal geven,
doch de volle verantwoordelijkheid voor de
Regeering laat. Dit gaat natuurlijk niet.
De heer Stork is; vóór de wet stemmend,
er mee verantwoordelijk voor. Drukt hem
dit te zwaar, hij had in Zwitserland kunnen
blijven!
Er ligt iets tragisch in dit optreden van
den heer Stork. In de pers is onlangs ver
meld en niet weersproken, dat de heer
Stork weldra als lid van de Eerste Kamer i
zal bedanken. D i t groote stuk sociale wet
geving wilde hij echter nog meemaken, d.
w. z. af maken, zij het dan om er daarna
voor te stemmen. Daarmee zal de politieke
rol des heeren Stork uitgespeeld zijn, al
thans in het openbaar, want niet onaardig
riep de heer Stork dèn heer Polak toe
toen deze er op wees, dat hij het laatdun
kend spreken door den heer Stork over de
vakvereenigingen en haar leiders wel van
een „persproduct" als de Nieuwe Courant
maar niet van den heer Stork had verwacht
dat hij president-commissaris van dat
blad is. Tragisch noemden we dit optreden
van den heer Stork, zoo goed als tragisch is
de actie van zijn blad, welke geen van beide
hun fel verzet tegen sociale wetgeving
ooit met succes bekroond zagen. En voor
af tragisch fik het verzet van den Indus
trieel Stork, die zelf zooveel deed voor zijn
arbeiders hoe dikwijls hebben wij weer
den lof van de familie Stork, den spreker
incluis, hooren bezingen! die telkens
weer verzekert voor zyu zaak niets te vree- j
zen van den wetgever, omdat hij dien vóór
was, en van wien men dus m.»et aannemen
dat hij alleen optreedt voor zijne mede-in-
dustrieelen, die minder vooruitstrevend zijn
dan hij zelf. De heer Stork houde ons ove
rigens de opmerking ten goede, dat hij is
afgevaardigde van de provincie Overüsel,
met van de firma Stork en Co. te Hengelo.
Een tot nu in de details uitgesponnen ver
dediging van het adres van deze zijn firma
aan de Tweede Kamer had de firma in een
nieuw adres kunnen neerleggen; in een par
lementaire redevoering hoorde zij minder
thuis, evenals het voortdurend ophemelen
*an de sociale daden van 's heeren Stork's
vader, broeder, hemzelf en zijn zoon. Zoo
erg als dezen keer maakte de Overijselsche
K nog nimmer; goede smaak
nad hem hiervan moeten weerhouden.
Wat zullen wij verder van de lange klaag- I
rede van den vrij-liberalen opposant zeg- j
genBepalen wjj ons tot de conclusie, dat
deze wet z.i. ernstige gevolgen voor land
en volk zal hebben en dat de heer Stork 1
wet beschouwt als een vivisectie op de
nijverheid. Geen kleinigheid voorwaar!
Maar gelukkig werden wij weldra er aan
herinnerd, dat ieder brokje sociale wetge
ving f-nder zulke kreten van werkgevers
zijde in veilige haven moest worden ge
bracht.
De tweede spreker, de heer van Houten,
evenals de heer Stork, groot-industrieel, liet
gelukkig een heel ander geluld hooren. De
neer van Houten, schoon evenmin blind voor
de eisehen der productie, kon ei terecht op
dat tegenstand tegen beperking van
arbeidsduur over 't algemeen in Europa
met meer bestaat. Bestaat er zeker nog op
menig punt dwaling b« werkgevers en
werknemer», het humane begrip, dat ar-
oeid in dienst van een onderneming niet te
ten* mag duren, wint gelukkig in sterke
mate veld. En de heer van Houten, die zelf
net goede voorbeeld gaf en dus ook uit erva-
nag spreekt, vond 8 uur per dag werken
een vrijwillige regeling gezien, maar wette-
SPMfS* achtte de Unie-liberale spre-
*er ethisch gerechtvaardigd. Geheel in on
zen geest, hoorden we de heer van Houten
betoogen, dat de ervaring leert, dat de
«teerdere vryheid, door inperking van den
Stttr rrt®geïl' door de arbeiders
tod? vSf. gebruikt «d worden; dat de rust
m de bedryven nog wel niet is terugge-
nSZLiïf vooreerst nog wel niet zal te-
kleine *2™®? van de stem der
schtwn^lS? j e haar tbaM over- I
ziekTmlLf? d«*«nezinl? van de sociaal- 1
den bwSSS*?1* k?0** mate kan wor-
dat g?ed® sociale wetten en
(iaarare -jy? t d" Mn voorrecht
6i*»l. Mm men
I De beer Henri Polak heeft een rede ge
houden. waarin hu do dreigementen van den
heer Stork onder het ontleedmes heeft ge
nomen. De hlBtorieche uiteenzetting was
treffend jniit. Tegenover de schampere
crittek op de vakvereenigingen en de hul
de aan de ondernemer, kon de heer Polak
met recht er op wijzen, dat goede uit
zonderingen daargelaten overal en
ateeda hat optreden van de vakvereenigin
gen en de ateun van den wetgever noodig
was oir de arheidera tegen de werkgevers
te beschermen. Van 1874.af in ons land (b(|
de wet-van Houten), van 1848 af in En
geland en overal elders, ging de groote
stryd cm de vraag, wat den voorrang moest
hebben: de mensch of de industrie. En zoo
s het nog heden ten dage. Eenerzüds op
komen voor df waarde van den mensch, an
derzijds vrees voor achteruitgang van de
industrie steeds ongemotiveerd gebleven
vrees waaraan men dan met een meer
of minaer gerust geweten den mensch op
offert. De heer Polak zei het met groote
openhartigheid: „Met alle respect voor den
heer St^rk en zijn bedoelingen hecht ik niet
de allerminste waarde aan de bezwaren der
industrieelen tegen sociale wetgeving,
waarvan tot nu toe nooit iets is uitgeko
men." Is zelfs niet door een Engelsch eco
noom ten believe der industrieelen in een
«.fwetenschappelijk werk „beweaan", dat
er geen enkel uur maer vaa den werktijd
af kon, omdat het laatste uur Je winst van
den ondernemer opbracht Dat „weten
schappelijke" werk ia later door den schrij
ver... ingetrokken. Dat winst-uur is ar af
gegaan en nog veel meer en de winsten
zijn nooit verloren gegaan.
Overal kon men, bij ieder nieuw stuk so
ciale wetgeving de papegaal hooren roe
pen: De industrie gaat kapot, de industrie
gaat kapot, de industrie gaat kapot!
En zij leeft nog, merkte de heer Polak
met recht op. ondanks den papegaai van
de groote werkgevers.
e
Behalve de Arbeidswet zUn, alle zonder
stemming, goedgekeurd: de Werkloosheids-
verzekerings-noodwet, de wijziging der In- j
validiteitswet, de regeling der vrywillige
ouderdomsrente, het crediet aan Frankrijk
en de scheepvaart-kanaal aanleg naar Twen-
the, benevens een serie kleingoed.
Het debat over de sociale wetten was vrij
onbeduidend en een flauwe echo van wat
wij aan de overzijde van het Binnenhof ge
hoord hebben.
De volgende week is er rast op het Bin
nenhof. Daarna de Staatsbegrooting in do
Tweedo Kamer.
Voortzetting van het onderzoek naar de schuld. De ex-i
gehoord. Wilson's bemiddelingVerkeerde politiek. Erkenning
van eigen zwakheid. Hougaarsche onthullingen. Duitsche gedele
geerden toegelaten. Vergoeding voor Sr»pa Flow. Strijd tegen de
bolsjewikL
i ONS OVERZICHT.
Met spanning (hebben we de verklaringen
die de vroegere Duitsche rijkskanselier
Von Bethmann Hollweg voor de 2e sub-
oommissie van de Nationale Vergadering
zou afleggen, tegemoet gezien. Algemeen
bestond er groote belangstelling voor de
vraag, of zijn mededeelingen zouden over
eenstemmen met die van den ex-gezant van
Duiitschlaod in de Vereenigde Staten, graaf
Bernstorff. Gisteren is Bethmann geihooH.
Dat verhoor werd ditmaal niet in een klem
zaaltje, doch in een groote zaal van de cen
trale sectie van het Ryksdaggebouw afge-
I nomen, zoodat meer publiek kon worden
I toegelaten. Als vast staand werd aange-
I nomen, dat Hindenburg en Ludendroff. die
[niet aanwezig waren tödens Bernstorffs
verklaringen, deze zitting van de oadereoe-
I tangscomnüseie zouden bijwonen. Het viel
evenwel dadelyk op, dat ze niet afcmvezig
waren.
Met Bethmann Hollwee werden de vol
gende vragen besproken:
ten le. Waarom hebben de middel-Euro-
peesche mogendheden dfa «en December
1918 bun vrede «voorstel gedaan, niettegen
staande een vredespoging van Wilaon door
Duitachlaaa aangemoedigd en voor
zeker tegen uiterlijk het laatet van Decem
ber was aangekondigd?
ten 2e. Waarom zijn de concrete vredes
voorwaarden van Duitschiand niet aan Wil-
Ison meegedeeld?
ten 3e. Waarom hebben de politieke lei-
de™ des Rijke ep de vredewwging van Wil
son, waaf rif den atoot toe hadden gegeven
niet voortgebouwd en in plaats daarvan
bun toestemming gegeven tot den onbe-
perkten duikbootoorlog, welke, naar zij wis
ten, den oorlog met do Ver. Staten tenge
volge zou bobbon?
Meermalen in do vraag gesteld of do vre
despoging van president Wilson in Decem
ber 1918, die gedaan werd enkele dagen na
het Duiteehe vredesaanbod van 12 Decem
ber, hiermee eemgermate velband hield of
beïnvloed werd. Bethmann Hollweg beeft
deze mogelijkheid met groote beslietheid
verworpen. Nadat hij gezegd had, dat Wil
son wenechte te „bemiddelen'' in den zin
die gewoonlijk aan dit woord gegeven wordt
en dat het bier geen algemeene vredespo
ging betrof, zette bij uitere, dat Wilson's
nota reeds half November waa opgesteld.
Midden November hsd de Duitsche legee-
ring echter nog geen eigen vredesaanbod
I gedaan en Wilson wist ooit niet. dat
I DuitecMsnd deze bedoeling had. Daar-
I uit volgt dat Duitschiand noch den
I president van zijn viedesbamoeiingen
I heeft afgehouden, noch daarop in
vloed beeft uitgeoefend. Wel mag
men vregen of bet 't Doitoche vredesaanbod
geweeet i«, dat de Entente aanleiding ge-
geven beeft om op Wilson's vredesaanbod
van 18 December te antwoorden op een wij-
aardje met een waarin* dearran overeen-
Bethmann Hollweg wees verder op de
werfeleude houding van Wilson in Kacem-
.'.y.' "eutr,le staten weid er
aan getwijfeld of de president ernstkr aan
ivrede dacht. Hij wefrrf gehandicapt door het
opitreden van zyn land tegenover de En
tente. Tegenover Duitochland werd ateede
een dreigenden toon aangeslagen, ten aan
wen van maatregelen ter we. die de en-
tente nam in «tryd met het volkerenrecht,
vertelaarde Wilson niets te kunnen doen
omdat de openbare meening dit niet toe
liet
Uitvoerig weid. daarna -de kwestie van
Sïy™U how**», waan* hu uit
eenzette hoe moeilijk kot wae net Was-
log betrekken zou ziln geworden. Mien
vasi Duitsche zijde geen daden vaa geweld
begaan waren aan Amerlkaaneche burners.
Ik kom nu, varvotgde hij. tot de eenlei-
dingen om het vredesaanbod juist op den
12en December bekend te mskea. Ia den
zomer van 1M6 had reeds graaf Burian
voorgesteld om de -Central™ een vredes
aanbod te laten doem Het voorstel vaa on
zen bondgenoot ia den wind te slaaa ware
zelfs dan uitgesloten geweest, indien Br bet
«r niet mede eens ware geweest. Wie mijn
redevoeringen tilt (tien tijd leest zal steeds
weer marken, dat ik er naar streefde in
vloed te oefenen op den vredeswil der min
derheden in de andere landen. Het i» te
vergeefs gebleven. Het vredesaanbod van
12 December 1918 is een schakel in dezen
keten. Het ging uit van bel denkbeeld, dat
een openbaar vredesaanbod vaa de centrale
mogendheden een groote uitwerking op de
vijandelijke volken niet kon missen. Nu
geef ik toe, dat w(| desnoods met het vre
desaanbod tot na den vredesatan van pre
sident Wilson hadden kunnen wachten, maar
het hoofddoel was om itwloiyi te oefenon
op den vredeswil der vijandelijke volken.
.Ik ben op den eenmaal ingeslagen weg ver
der gegaan en in den Rilksdag ia én Juli
1917 voor de eerste maal ren meereteiheid
van deze politiek gevonden. Het is voer mii
een eigenaardig noodlot, dat ik ten val
werd gebracht, toen zich voor mil voor de
eerste maal de mogelijkheid voordeed, mijn
politiek, aset een msanluheid vaa hst nsr-
ement verder met goede uitwerking voert
te zetten..
Samenvattend, teide Beühmamn HoliweR,
dat het aan de Berltfnsche centrale twijfel
achtig toezoheen, wanneer en of Wilaon een
stap voor den vrede zou doen. Z(j «raf er
daarom de voorkeur aan. om het militaire
oagenblik niet te kten voorbijgaan en door
een daad de volken der Entente te dwingen
tot een openbaar vredesaanbod. Wjj kregen
een volledige weigering.
Nopens de vraag waarom de voorwaar
den niet aan Washington werden meege
deeld, nierkte de gewezon rijkskanselier
vervolgen* op: De vredesvoorwaarden zijn
ons toen niet gevraagd. De gezant kreeg i
machtiging te zeggen, dat onze vredesvoor
waarden zeer gematigd waren, en in tegen
stelling tot.die van de entente, rich bannen
redelijke grenzen bewogen. Dat gold vooral
voor België, dat wij niet wenschten in te
lijven. Over Elza»-Lotharingen weigerden
wij te spreken. Wilson liet one weten, dat
onze uitlatingen voor hein van groote be-
teekenis waren. Het uitdrukkeiyk verzoek
om de voorwaarden mede te dealen is pas I
gedaan in de laatste periode, die aan de I
breuk voorafging. W0 hebben onze oorlogs- I
doeleinden den 29en Januari 1817 aan Wil l
son meegedeeld, die zeker afweken van die. I
waarop ons vredesvoorstel van 12 Decern- I
ber betrekking had. De toestand was in Ja- I
nuari als volgt: De marine had vertelaard, I
dat zy in staat was Engeland voor den I
nieuwen oogst tot den vrede genegen te I
maken als uiterlijk 1 Februari met den I
duilcboetenoorlog werd begoimen. Het op- I
perbevel verlangde «eer beslist den duik- I
bootoorlog als een strijdmiddel dat door
den algemeen» oorlogs toe stond onvoor
waardelijk geëischt werd.
Het geloof in den duikbootoorlog was zoo
groot en diep geworteld, dat men Von Beth
mann Hollweg, van wie men wist, dat h(j
dat geloof niet deelde, in het geniep, met
den gemeen sten laster bestreed. De rijks
dag «loot rich by hst oppeibevel aan. Het
oppeibevel verklaarde, dat zonder den onbe-
perkten duikbostooriog de veldtocht ver-
hinoton in Ioren lou *ön; dit standpunt werd in de
S Betbn^n^SLiS bbteea. Uitroen* telegrammen van Hindenburir en Lodem-
rette Bethmann Hollwe* mteen Roe mee,- dorf( herhaaldelijk uiteenzezefc Een moge
lijk aftreden van Bethmann Hollwe* op dan
9en Januari zou hier nieta aan venMerd
hebben, doch wel de aplitain), in bet Duit
ache vefc tot ent blüvenden breuk habben
Betbtnann Hollwo* (taf toe, dat er mie-
aefclgT niet tijdi* en niet kraohtw lienoe*
weenétand wal geboden toren bat orerwieht
dar militaire»; misschien zou een man van
bet rebalte en bat (WW van een Bfemarek
ook fbii dezen toeeUnd nog eenheid In de
lekliW ftbben kunnen verkrtjren. HU wilde
de ecnum niet op de achoodera aan aanleren
«huiven, daar aUen gezondigd hebben,
maar hii diende toch er op te wijzen, dat
teen Hindenburg en Ludenderff aaa hat I
boofd van het leger geeteld waren voor het I
bungerltlke DnRaehMd vaat bad reetaaa,
dat da «aaUaabw ervr da w<|w waarop da I
oorlor «avaard aa ten etada robrecht aea
werden aan hen toekwam. fHmbilni hal I
a« pariamnMre regeerin*. die btl het
uatbrakni ren den ante* «vormd war. I
weaat Ook hiar ia are rereuim
btanr ook hier It da politlak miaaeblre eehB
l'ik oen elkaar verataan tus.when Berliln
en WaArnrton door de afenüdtn* ren alle
verb,ndrngre waa, wat b(f de beaüaabw der
Du.tsehe leiding een belangriSke factor waa.
Daar ook de Amerlkaamacbe gerent te Ber
lijn Gerard juiat in den krltiaioiten tijd ren
den renter 1918 op 1917 orer gdireï o^
inlichtingen en iratructier over Wilaon'a
vredeaaeöe Waagde, ontbrak de gwinehten-
reaaehng. welke andere mogelifk zou z«n
geweest Daardoor ken Von Bethmann Holl-
I weg naar hij verklaarde, de opvattiar van
i graaf Bernstorff niet in vcdlm omwaar vol
gen.
H°'!ww bot opsner-
dat de beroemde 14 punten door Wil
son in 1918 s||n opgesteld, dus op ere ti(J.
toen Amerika zich met Wie macht on den
wrlog toelegde en tegenover zijn vüanl
•tend. Da ood-kanadrer verwee. naar bet
kruuwerheer ren Wilaon |n den Senaat,
jwaann hij ala sijn plechtige overtuiging te
krenre gaf. dat Amrefka ook in dreTooT
Het verweer ren den man. die gedurende
vijf jaar ia Duitaehland de Mdliar beeft
gehad doet eeaigaaina tragiaob aaa. Hij wi
de schuld niet geven aan anderen, maar
Wijt de gebeele ddhacle au Dultaoblaad'a
politiek, die ere (router man dan hij
(Bethmann) mogelijk ten goede had kun
nen wijzigen. Ven Bethmann heeft hlanmee
mnder het te willen ren getuigenia ren zjjn
algen kleinheid gageren, dgt bijna ere ge
voel ren weemoed .wekt als re bedenkt,
dat da. mu eenrol heeft gepeeld, waarin
hij leiding gaf aan het werekhrebeuren.
Van amlnre zijde zijn eveneen» weer oat-
I opgingen ontvangen over diplomatieke ge-
dachtenwiazeling etc. tUdana dan oorlog.
I Dr. Ludtvig von Kebloreeky, oud afdee-
lingsdief van dm Hongaaradun minlater
I iïï? f ™'e J"™ achtereen de «r-
I tronwde aecretarts en medewerker la ge-
Irreeat van graaf Stefan Tiare bereidt de
uitgave voor ren aea aantal atukken. die
openbaer zijn gamaakkt.
I De 1 ester Lloyd maakt aan ren deze «tuk
ken ombaar, d»t bet rekking heeft op het
I vraagstuk ren gebiedaafstand aan Itelib.
voordat ItaH8 aan don oorlog deelnam. Vol-
»it document weril den 8en Maart
1915 eau gemeenachappalUke mlniaterraad
gehauden waarin Burian roontaida aan ue
Itairaanmhe rageertog doos- bemiddeling
[van de Dultache te laten vreten dat Ooa-
tonrljk-Hangarije herald waa cm ala grond-
rwbemrekingen de oiogelIjkhM ren
Oeatenriftach-Hongeiareoh gebied ala cora-
Penaatla aan Itslld te aanvaarden.
Voer het meedoen ren Ital» en Reeme-
todren den oorlog aan de zildb «n onse
tegenatandere werd naar de morning van
alle bevoegde militairen een aebreToSioud-
bew ooriogatoeatand gesebspm. Het niet
1Itaiiaanache eiaehen beteeken
de oorlog met Itelig, met elle onafsienharo
I gevolgen daaraan verbonden.
Tiaza verklaarde teetalotte. dat dit da
moeiiSkete bealSdng ^zSn^,ut?A, tooo-
baau was, maar hij achtte haar gerecht-
vaaidigd' drer hij bet bee taan van dan
I «tast In gevaar achtte.
De Peator Uoyd voegt er aan toe, dot de
openbaarmaking nog geen heel dnidelijk
antwoord geeft op de vraag of de bealieeln-
gen ren Ttsre oog gèlieei ten uitvoer ge-
KlL*"c2te"' <l»t de Oostenrijkse lie
militaire partij do uitvoering ervan op do
lange baan wist te schuiven, waaidoer ze
geen goede uitwertdng meer kon hehben.
I i '5 Sn'baadloos telegram uit Duitach-
land werd gisteren bevreemding geuit over
het feit, dat de Duiteehe gedelegeerden naar
het internationaal arbeidscongibs te Waa-
hmgten nog niet op da hoog» waren ge.
üi, Tl v*° vertrek. Dit
zwijgen had een zeer verklaarbare reden;
Slilf e Opperste Raad gendviseenl tot
5? (®vt*rdi(den der centrale
mogendheden, maar de aibeldersconferentif
had aireede het recht gekregen zelve te bj
slissen over de vraag f de vroegere vnaifc
den van de entente aan de conferentie zo
den mogen deelnemen. Deze bevoegdhdd
t gegevm «dvle. niet vit-
regeering, die de reis
rel^r,rfmw moet maken,
I °8t nemen van maatregelen wach-
JauLtew oratrent d« be-
Jalieauig, die de srheidersconferentic te dien
I aansien zou nemen. In de derde vergadering
11' ;,?P rntie dM0 kwestie l2hïnde°l
I yan organisatie diende een
I moWe (n, waarbi, Duitschiand en Ooatenriik
werden toegelaten tot het ll.lmastschm ren
I dLiie?"1 "■'•("('•reoonferontie, met
I verplichtingen ais de
I andere leden van de arbeMerserganisatle, in
I overeenstemming met de voorwHarden van
V.reLr£8™n!^'8S^ to st Ge"
main geteekend rijn In het jaar lil!
Louia Guerin, dc Fnuischc afgevaardigde
der workgevers, protesteerde er tegen. Op
dted^/ü?1) N®dfri"d-^«« «Svaaï
tef en de de deba^« re«lo-
ten en de motie werd aangenomen met 71
«temmen voor en 1 teren (Men «i~i
Frimkrijk de reis voor hen mogeiyk maakt)
De conferentie benoemde tot leden der
D^leXJ* ^!°<>ïbrie1ven: 8,r Mal-
En^Iand- d«e was
voorge< ragen door de wgeeringrgroep, Ju
les Carlier, van Belgi«, voorgeBtefd door de
werkgeversgroep, en J. Oudeceest, Neder-
laM voorgesteld doodde .Krsg^
Japan heeft den vnde van Veraaillas nu
op dfilTmSK!' t!2j invl<wd bre"
op de l. werking trading ren het verdrag.
SkrrahHc-^L .r0" aantel
w^^T^riki. TWkreg""
De Opperste Raad der gaallieerden heeft
beraadslaag over de upatelliaa van aa»
nota aan Duitschiand, waarin dit1an"wordt
lr.^.Üy ^aakgelatelgde te
DuIM ren r
I te°s4w 2 ftilteehe vleet
held erkend zou hebben, in verband met het
f 2,nv®y°*nde toezicht op de Duitsche vloot
FrankrUk zou mmtOUiZffi
vangen als voor het tot zink» Sranïïi
was. overeengekomen.
««Mie
ontvanrav! S^0"4,, »®bl«i te gre» nteuw,
ontvangen. zullen de troepen doen na
ontvangst van het ultimatum, dat de ree»-
reraM^g^J^r^ Tra
nota tal de entente toch «Lr wil
tuigen van Duitschiand'» goedéu «11 >u
Berichten uit Boheroen melden, dat Krn-
marsj naar Rusland gegaan op verzoek
zooVel Vkn vertegenwoordigers van alle
burgerlijke Russische partijen als van de
Russische revolutionnairen en sociaal-demo-
craten, die hem verzocht hebben ia Rusland
pogingen aan te wenden om aUe democrati
sche elementen te vereenigen voor een ge-
meenachappeiyktn strijd tegen het sovjet
bewind en voor de oprichting van eon
Groot-Russische bondsrepubliek.
De entente vereenigt zich mot het dool
van de reis en heeft Kramarsj met een oor-
lcgsschlp laten vervoeren.
BUITEN LANDSCÜ NIIVWB.
FR AN KRUK.
K,ol entrauspor t
flet blad de „Bousoirmeldt, dat de
prefectuur! van het Seluodupartemeot oen
u.uuwea dlevsBt hmsU ingarieid voor bet
transport tussoheo Rotterdam en Pa
rijs dar oteealfolan vaa het ftaerhekken
E o n nieuTe „a flair e".
De iuAiitajPe gouvwoouvau Parijn hoeft
•een vervolging ingesteld togeu knplfeiaSa.
doul wegens utkfUdre misdrijven, in de
„Daily 1 olograph wwk daaromtrent oog
uet volgende gemold
KapiUén tridoul ummkla deal uit ven do
oilhBatre mh*4> w«U« met Albert Tao-
uiim bij het begin van de omwenteling
naar Rusland gtog. Deae inUde kaarde ta
AJ»art l'Jlrt oaar Frauzhjk. terug, maar
öadoul bleef in üdosaa, woUc tod,, wanneer
dmg met den vijand, gegrond op de ver-
waringen van vowheidone fclrooMfae oa-
«lordawm, die uit Ruriand teruggekaard
zijn, en teveoo op dooumeuton, b.v eon
exemplaar van de „Krasnaja Gazeta", dat
oen tel artikel tag o de ..unperhtJiKiaohe
regooringan der Entente" bevat, owtortee-
x><ud door ttodoul, die achter zijn naam
zijn Ifcei van ltd der Framniie mfiitairo
iidaatu plMdste. In dit arUtel protameeri
Sadoul tegen de „iinnoeuvrt* van de En
tente, die een sahaudal)jk«a wftp<uv»tUataiid
nan Dultsohlaikf opltgde." m v,
Ten «lotte wordt togen hem togdmwht
wnj boBohukligtog» omtrent het tnlijvea ran
i raiMOhe kxiigegBvangcmen bij het hUsd-
eche Rootte leger, wtdue op (riten la ga-
grond Bodoui beeft aile pogingoa iu 't
werk gestekl om Frausrite gevaageewo in
Udetww over te halen tot toetreding In de
gelederen van het roede k#er
ENGELAND.
Tegen conourrentle.
Bonaar Law hee.1 in het Legerbuto aan
«riumdigd,) <Ut de regcerigg aanatoamte
week iw wetovoewtel tor bewtrijdtng ven
de bulteolaodaobe ooeourmUte (AiuiDum-
plog BiUj aal indienen.
Holle vain vertrouwen.
It\ het Briteche Lagerhui* it
4eu« ilea eoriug aan da Ngvvtiufi «.r.
veo. - dn D.O.R.A. (Defence al tfe»
Bralm Ac4) - ie bMendlfen.
Mr Frederick Banbury atehfe ronteahu
voer loon het voorred wred Ii(i7né. mi
tol d. tweede Iral tf ov« te ire». N™
mm» de ragwvin* ateide Bonar Law de
kweene vdn verteouwwi, bet Toe ratel
van Banbury we»i met 283 lyp.17? Warn
°i«n vcrd otpen. Tot do lend, lrakur wwd
met 283 tefeo 63 atemmen Motan.
4 MIR 4,
Da «tak Inf.
Te*™ vaolakf te da mljnwakenreakten
aangekondigd. Vanavond of taargea zullen
wr» hooren of as op t laatse» »^««-
otet U afgewend.
De „Tknre" vernaa ult tfaMu
de Mrtof der
re» hedennacht i,,r unveeiiajoeujz
"™«o Het nitvoeren' ojftrlth rW Den.
deidat uiteen na (eiretfeird te hebben het
beret tot Making In t> trokken. Het werpt
"f •VtoMrih dfe wri««*d™
ren nt™we «tlarie.
•—•kt mljwrwkere hedraut
400 000. waarvan het vierde deet Akte
aazgodoten KJ den hond, tprwijl ook an
thractotmtjnoa niet eteken, waarin 180.000
S5!f*: Occr te werken
t°c net voorjaar.
Bef B.lffi.he hcn4n»«p»k,
nknr hula.
itcn drredfoo» herleid td| Amril»
™Jdt, dit konin, Albert, konloftn EU«».
brih en prim, Lenpokl z'cb (tetereo op de
„Oeorfn Weafatnipau" zottd™ hdtere
dat
initnwreinire met lajani
12 uur onvermijdelijk
Joemraa, te de pMeë» rand. KreX
k. faMtei te ItnltoM, knnlnrt.
i« <-red«*»«M de Mm»
Wh hte Tehdty <k»re.n d|
te den nendddaf gebruikt., do kenink-
Itjkk fendlle d. thee h» het tntto Itute ais
tm v« mevrouw W(ta».
Luchtvaart.
Ken vitefknven ia d. Aeuterdniuidie
iridcr?
Naar «I» „N. Crt" venwetux. beeft <te
Raad V»n Amatonlaa oul.no» h. rebate»,
zittelf heetotoo een tol Rijk grwtte M
«<uk „ent In dre - iiXinii hTr-^r
al Juni
Dk vitegtrereén zal teger
a»TOed zijn re diere
vlloftorrotu In de nabijhrU ven den ah
*22* bte bfrew-WMM^l
««red te. Rut™ drie irere',,»»»
