h»
m
GMIDSCRE COURANT
WmR
Moderne Winter Mantels
Moderne Winter Mantels
iiii mé
oderne Kinder Mantels
F
'MW
m, rnyrn. *m w"-% W ww j* im.
■v.wtww,.
enz.
'Jy -
VERGELIJKT ONZE IRl JZEN
Modellen,
Kwaliteiten
AMSTERDAM
WIJ VRAGEN TEVENS UWE AANDACHT VOOR I
ONZE HEERENKLEEDIN3MAGA,?1JKEN 1
ROTTERDAM
Tweede Blad*
Vfrt ons t/arkmant.
WEER THUIS.
"55
Lloyd George verklaart zich nader.
mooie zware stoffen, prachtige
modellen, nieuwe kleunen
W/WA
primo kwaliteiten, de nieuwste
dessinselegante gorneeringen
aardige modellen in effen en
fantasiestoffen in alle maten
ET' O.
NI EU WEN DIJK
HOOG5TRAAT
®X3>278@X2>
HOEK VIADUCT
SIM
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1919
TWEEDE KAMER.
Algsmeene beschouwingen over de
Staatsbegroting.
Na een zooveetete van Groenenciael-ind
dentje, dat weinig ander* opleverde dan de
overtuiging dat deze heer de geheele waar
heid en niets dan de waarheid handig ver.
borgen weet te houden, is het groote poli
tieke debat begonnen: 18 spreker* hebben
reeds hun licht laten schynen en nog 7
staan er ingeschreven. Dan de Regeering e.i
daarna natuurlijk een lange ry replieken,
bet debat zal dus gauw een veertien dagen
duren!
Laat ons in 't algemeen conafcateerem, dat
het debat een hooge vlucht heeft aangeno
men. Financdeele beschouwingen en de socia
lisatie nemen voor 't grootste deel de aan
dacht, in beslag, benevens veel en velerle1
kritiek op het beleid der militaire ministers
en die van oorlog irt 't bijzonder, welke Ex
cellentie intusschen al aardig aan het b(?
draaien is, alvorens haj een woord gespro
ken heeft Verder mag niet onvermeld ble
ven de rede van mr. Troelstra, die tammer
was dan men verwacht had. Geen woord
over revolutie, de leeuw ia getemd! Voor
goed?
Bepalen wy ons verder tot een ietwat uit
voeriger beschouwing van hetgeen de beide
Unie-liberale sprekers, de heenen mr. Rink
en Jhr. de Muralt by dit debat hebben te
berde gebracht
Mr. Rink, die Wykbaar niet, nooala
rele anderen, gesteld op het plukharen van
vorige sprekers het debat opende met
de opmerkhig, dat er nu, bij het begin van
het tweede jaar van het Kabinet, weinig re
den ia voor oen diepgaand politiek debat,
bepaalde zich bot eenige belangrijke pun
ben, na het Kabinet gehuldigd te hebben
voor wat het reeds gepresteerd heelt, waar
bij echter voor do militaire Minister» en
den Rykseehatkastbewaarner nadrukkelijk
een reserve gemaakt werd. De Unie-libe
rale leidei- bepaalde zich overigens tot de
socialisatie en de zuinigheid in 's land i
huishouding. Wat het eerste vraagstuk be
treft, betoogde de heer Rink met reden, dat
men wel veel hoort over socialisatie, maar
dat eenige meerdere helderheid omtrent dit
begrip geen weelde is. Een onpartijdig on
derzoek door de Regeering kan zeker geen
kwaad. De Kamer zal zich 'lozer dagen met
een hierover kunnen uitspreken, daar de
nwtde-Marchant, welke een Staatscommis
sie hiervoor vraagt, tege iik met «te *ige-
meene beschouwingen aan de orde is. even
als de motie-Van Ravesteyn, welke het par
ticulier grondbezit even wil afschaffen.
Mr. Rink zal als oud-parlementariër we!
geweten hebben, dat hij, op zuinigheid aan
dringende, een weinig dankbare taak op
óch had genomen. In de Kamer gevoelt
men er ten onrechte wein'g voor en déze
Regeering heelemaal niets. Des te verdien
stelijker om er niet voor terug te schrik
ken dezen strijd aan te binden. Mr. Rink
gaf verschillende vooroeelden van het
„smijten met geld" van overheidswege en
Door OLGA WOHLBRüCK.
(Geautoriseerde vertaling uit het Duitaeh).
(Vervolg van het Weakblad).
XIX.
„Laat dat toch, wy willen toch niet met
elkaar twisten
Zij had zich afgewend en beete tranen
sprongen haar in de oogen. De molen! Jo
hanna had hem gekocht! Nu was alies voor-
by.
Zij reide: „Wat doet Johanna op den mo
len? zy was toch op de fabriek aangesteld
voor chemisch werk. Wat doet zy op den
molen?"
Herman haalde de schouders op.
i "Ij we?' het niet, Mieke. Misschien ver
langde zy een herinnering te bezitten. Tot
naar vier en twintigste jaar heeft zy er
">ch gewoond!"
^c™an greep de hand zyner stiefmoeder.
„Mieke, ik heb zoo gedacht: als u er
neen wilde gaan. U, wy niet. Als u met
n*M spreekt. Ik heb dikwyis over u ge-
ecnreven. Beter over u geschreven dan
oyer vader. Als u haar eens zeide, hoe de
•'«gen staan."
hu v .hie,ld even op en fluisterde snel, alsof
Ti kïet gauw £enoe£ kon uiten:
behoeft ons niet te sparen. Spreek
Ï2S u het voelt. Ik zal haar ook nog
bryyen. Als zy vader een jaar de pacht-
^.ho'g*Hy zou dan weer werken
ikülf t5)e«er- ®n over een I,aar j®*r kan
missehiea ook beginnen af te betalen,
e5 hier ingestoken heeft. Heel lang-
V, J? haar naar zich toe en leunde met
t«gen hrar «ra.
■ff* km toch, ia het niet, Miekei"
■J5L hoe «li teeM»- HU «ou haar
ITT, m *Vin armen hebben genomen als
.SF haar zacht hebben toege-
P ken en haar tranen gedroogd, want hy
temSf* ^khartig en hy moest zich vaak
lJ1" indoen, omdat Cilli altyd steen-
tenteÜïi* hfm stond en hem met zulke
lriAUa!!!® .l10*1® woorden naar het pad
MkJ u Voot hem had afgebakend.
Fm*»?! e'goede jongen I"
t(£w F" ^et hoofd van naar stiefzoon
op i»! j l handen en legde haar wang
UoeÏÏ, 5k"flond h«*r- Een hard, kort
«t37; h ,deur werd Mopend ea Cüii
op den drempel.
5, «oei Je overal Ik ken niet
b^eikjm
men behoeft trouwen* rooral la Den Haag
z(jo oer slechtste luisteven te leggen, om
te jbooren hoe de opvattingen zy» over het
besteden van de belastinggelden in de De
partementen en Ryfcsbure&ux. Vooral in
onzen tijd is dit alles zeer ergeriyk en wan
neer een bedachtzaam man als mr. Rink
berekent, dat door meer zu'nigheid wel een
kleine 10 millioen 'a jaars uit te winnen
zoo z(jn, dan ziet men, dat de winst niet
gering zou «ijrt. Om van 'ie moreele winst
nog te zwygen.
Jhr. de Muralt naun het militaire gedeelte
voor z(ja rekening. En niet ma'ich. Had
hy evenals prof. Visser van IJzendoorn
- hulde voor het buitenlamtedh beleid, de
militaire Ministers leven nog in de vorige
eeuw. Van Marine hooren we heelemaa1
niet»: de heer Byleveld, do man van de uit
te stippelen l(jn en het vertrouwen op cre-
diet, stippelt misschien nog steeds voor
zichzelf, zijn crediet heeft hij verloren en
dus het vertrouwen, dat hjj hoopte ooit te
zullen winnen.
En Oorlog? Een jaar ge'aden werd
moderne Leger-organisatie toegezegd en de
motte-Boman» aangenomen, die „roedi
thans" (een jaar geledon) bezuinig*!
Oorlog eischte. De Minister komt nu met
een begrooting op den aiden voet en 14
millioen hooger en daarna, met inslikking
van alle zwaarwichtig schijnende argumen
ten, die tot dusver voor nietsdoen, afwach
ten en opdryven der miktaine lasten pleeg
den te worden aangeroerd, met «en toe
zegging van vooratollen hi het voorjaar van
1920. Doze houding van den Minister had
op den hoer De Muralt een zeer onverkwik
kolyken indruk gemaakt. Lngtech ware ge
woest, wanneer de heer Von Geusau had
gezegd: de Kamer wil bezuinigen, ik kan
(wil) niet bezuinigen, dus ga ook beent Do
Minister maakt echter den indruk dit laat-
ote niet te willen on zoo zou het ons nie*
verwonderen, wanneer de cr.tiek van Kamei
en pere, de Arnhem actie R.-K. motie en bo
venal aandrang vsn bevriende z(jde achter
de sdiennen dozen bewindsman zoo vele
oonoosaies «1 weten af te dwingen, dat de
regeermgsgetrouwen hem met schijn van
reden op zijn zetel kunnen laten. Wat in-
tuaschen niet wegneemt, dat wy noodig heb
ben een man, dde uit eigen aandrang reor
ganiseert en bezuinigt en niet op de poli
tieke pijnbank afgeperst.
Spreekt het vanzelf, dat de militaire kri
tiek van vele zyden bijval heeft gevonden,
wy hoorden ook niet veel genoegen, dat Jhr.
mr. de Geer, de bekende christ. historische
afgevaardigde, den heer 't!nk bijviel t.
v. zyn «andrang naar zuinigheid.
By ddt debat is nog eenderde motie ge
ren, n.1. vam mr. Troelstra, in de richting
van socialisatie, volkomen overbodig na die
van mr. Marchant en zeer gescMkt on:
belde te laten kelderen!
In een avond-zjttdng, welke tot kwart nu
*«m im JfN* iumOU -Uwup>1«^ U da 1t^fvoo-
ting voor Binnenlandsdho Zaken afgedaan,
een weinig interessante vergadering, het
geen niet anders te wachten is, nu van Din-
nenlandsche Zaken zoo weinig is overge
bleven.
De interpellatie vfn ds. Kruyt over het
interneeringsknmp te Harderwijk rad even
goed kunnen achterwege blijven. Zy leverde
weinig of niets op, hetgeen ook moeilijk
anders kon. Een luitenant, die misschien te
ruw optreedt, behoort door den militairen
reohter, niet door een politiek col'ege ah
de Tweede Kamer beoordeeld te warden.
Zy zocht zelf naar lucifers, stak de
lamp aan. Haar blauwe, koele, porselein
achtige oogen zagen scherp en kort, nu
eens Herman en dan weer haar zuster aan.
Zy hield niet van die intimiteit.
„Ik had Herman verzocht, je een dienst
te vragen. Als ik geweten had, dat het zoo
lang moest duren, voordat je ja
zeide.
Hij kreeg een kleur en een bijna kinder-
jk lachje gleed over zijn gezicnt.
„Wees toch wat vredelievender, Cilli," _en
zich tot Emmi wendend, vervolgde hy: „Wy
verwachten nameiyk vermeerdering der
familie, weet je, en nu wilde Cilli weten, of
je nog een kamer kunt missen. Maar het is
toch onzin. Je behoeft die niet af te staan.
Wy zullen het wel schikken!"
Zyn onzekerheid week en tegelijkertyd
groeide in hem eenige ergernis. „Vyf per
sonen in twee kamers, hoe stel je je dat
voor, Cilli 7 Hy komt mij niet ip het hoofd,
Emmi, zoo iets te vragen!
Cilli drpaide de pit der lamp hooger, een
spy tig lachje gleed om haar mond. „Neen,
neen, natuurlyk. Laten wy daarover niet
praten. Het was ongehoord van myi"
En Herman herhaalde: „Ja, ongehoordl"
Cilli had een heftig antwoord gereed.
Maar zy beheerschte zich, als gewoonlijk.
„Mynheer von Godin.komt vapdaag te gast,
om met jou en papa kaart vo spelen, ver
geet dat niet Misschien kom je ook met
man."
Het was Emmi, alsof zy uit een droom
ontwaakte. Het was alles zoo onwezenlyk,
wat zy van Herman had gehoord en wat
er nu plaats greep.
„Je verwacht een kind, Cilli?"
Met warmte stak z(j Cilli de beide han-
aen toe. „Sedert wanneer weet je het?"
„Sedert van den zomer," antwoordde
Cilli koel, zonder de handen van Emmi te
Wonderiyk lang en doordringend liet
Emmi haar blik op haar zuster rusten. Se
dert van den zomer! En by deze blonde,
tee re, kleine vrouw was geen zweem van
meerdere zachtheid waar te nemen, ondanks
het naderend moedergeluk! Geen enkelen
keer had zy behoefte gevoeld, haar in haar
vertrouwen te nemen, haar, de zuster, die
urie kinderen had. Nooit rufette haar blik
op de drie meisjes, met meer goedhartig
heid dan vroeger, een blik, waarin iets van
moederlijkheid h»d gelegen en »nn hopend
verlangen van een onnitsprekeiyke zalig
heid.
Verder dnn dertijd» te Kü.trin, voelden
_j rastere lieh thnns vra etkrar verw(J-
deid. Vrgex^or du tegenover de ramp-
De Russische kwestie. Bijeenroeping van een intergeallieerde confe
rentie. Geen onderhandelingen met de bolsjewiki. Het vredesver
drag nog in gevaar. Vervolging der radicalen. Hindenhurg-betoo-
gingen. Helfferich nogmaals verhoord. Roemenië teekent onvoor
waardelijk. Boedapest ontruimd. Het resultaat van Clerk's missie.
ONS OVBRZ1CHT.
Het ciratuilooze telegram betreffende de
besprekingen die de Kransche minister van
bui tanend*: he zaken te l onder heeft ge
voerd, was werkelyk van buitengewone be-
teekenis. Hieruit biykt, dat tusschen Enge
land en Frahkryk over de voornaamste
kweat'es die nog hangende »yn, overeenr
stemming is verkregen, we hooren Jat het
plan bestaat Turkye zoo goed a's vleugel
lam te maken, althans oen zeer beperkte
vrijheid te laten, terwyi ook de toeetanJ,
die kan ontstaan wanneer Amerika het
vredesverdrag niet ratificeert, onder de
oogen hJUkt te zyn gezian. Het allerbelang
rykate achten we de paslage betreffende
Rusland, Aan Koltejak, Denikin en ander*
bestrijders van de bolsjewist zal, nuar hier
uit biykt, geen nieuwen steun worlen ve
leend, met de voorraden die ze op 't oogen-
blik bezitten, moeten ze zich verder zien te
redden, doch ook tot de bolsjewlki zal ook
geen toenadering worden gezocht. Dit wa<
een voorloopige tegenspraak op te veron
derstellingen, dat Lloyd Georjr.» in zUn
Guildhall-rede zou hebben gezinspeeld op
de mogelijkheid van vredesonderhandelin
gen met do bolajewiki. Reeds na het ont
vangen van het radio-telegram vonden we
onze meening bevestigd, lat het gtenszin-
Idoyd George's bedoeling is geweest te la
ten doorschemeren, dat wordt aangestuurd
op directe besprekingen tuaachen de geal
lieerden en Sovjet-Rusland en dat hij hoog
stens kon hebben gezinspeeld op de planner
van Polen om te pogen de verschillende par
itten en het vroptw» Ozawmittk tot «lkaa<
te brengen. Teil overvloede heeft Lloyd
George nu nog eens nadrukkelijk verklaard,
dat hy niet heeft willen zeggen, dat onder
handelingen met de bolsjewiki zullen wor
den aangeknoopt. In het Lagerhui? kreeg
hy gelegenheid zich ten aanzien van dit
vraagstuk nader te verklaren. Tot heden
hebben we nog slechts een zeer kort verslag
ontvangen van z(jn rode. Reuter meldt, dat
de premier, sprekend over ie i.g. poginge«
om met de «ovjet-regeering tot vredesbe
sprekingen te komen, zeide, dat de geal lieer
de regeeringen steeds geweigerd had<len in
te gaan op mededeelingen van vijandelijke
regeeringen door bemiddeling van onverant
woordelijke agenten. Zy gingen bi echts in
op mededeel ingen, welke officieel en
middellijk vam zulke regeeringen kwamen
en de Britsche regeering achtte het niet
raadzaam van dezen regel af te wykem. De
premier ontkende oategoriich dat iemand
ooit uit iwm ef ajet zijn voorkeuni»
een onderhoud had gehad met de bolsjewis
tische vertegenwoordiger», ten einde te
overwegen of, en op we'ke voorwaarden,
vredesonderhandelingen kunnen worden
aangeknoopt.
Vervolgens sprak Lloyd George over den
militairen toestand in Rusland. Regeling
van het Russische vraagstuk was volgen*
iloyd George noodzakelijk voor den weder
opbouw van de wereld en de regeering was
altyd bereid een regeling tot stand te bren
gen op voorwaarden, die in Rusland weer
orde en een stabiele regeering zouden hren-
zaligste vrouw in het Stahlheimer ar
menhuis.
„Zoek de kamer maar uit, die je het
liefst hebt," zeide zn, en wendde zich af.
Daarna liep zy, zonder Cilli nog met een
blik te verwaardigen, naar het portaal,
haalde mantel en hoofddoek en liep haar
man tegemoet, die op dezen tyd naar huis
placht te komen.
Emmi pakte. Er waren maar weinig
koffers. De kleine meisjes droegen aan wat
z(j in de kisten en kasten vonden. Haar
oogen straalden, de blonde horen fladder
den verward om het hoofd. Otto Wieder-
mann liep somber op en neer met de han
den op den rug.
Emmi keek hem in het geheel niet uan
en als zyn donkere blik toevallig Hen
haren ontmoette, dan bukte zy zich dieper
over den koffer. Gisteren was als ant
woord op den brief van Herman een tele
gram van dr. Johanna Specht gekomen:
„Ik ben voor Emmi Wiedermann altyd
thuis!"
„Voor* jou, niet voor my," hud Otto Wie
dermann gezegd.
Maar voor het eerst stoorde zij zich niet
aan hem.
„Wy vertrekken", zeide zy tegen CilH.
Zoo, vertrekken jullie?" Dat speet Cilli.
Zy vortelde van een nieuwe verbouwing
van het paleisje, die in den zomer zou
plaats hebben.
„Wy kunnen de tweede verdieping voor
jullio inrichten; vier mooie kamers."
Emmi glimlachte. „Laat maar, Cilli.
Het is niet meer noodig."
De dames zaten by den majoor en be
klaagden zich over Herman. Eerman han
delde altyd zoo weinig politiek. Die had
zUn vader zeker ergens een betrekking be
zorgd, juist nu men den naam Otto Wie
dermann hier en daar zoo goed had kun
nen uitspelen. „En daarenboven", zeide
Cilli, „nu al m(jn pogen er het geheele jaar
op gericht was, een eensgezind familiele
ven te stichten. Wy alleen hadden de moei-
- hoe dan ook! Emmi en haar man
behoefden niets te doen. Alleen den vrede
te bewaren! Dat kon zelfs niet!"
De majoor zeide, dat het vooruit te zien
was, dat een boer als de gaode Wieder
mann tich in den kring niet thuis kon ge
voelen.
„Lieve kinderen, zulke elementen schei
den zich van zelf vu ons af. Daartegen
gen en voor het Russósohe volk zelf aaane-
>.yic waren.
LloyH George deed vervolgen* nedetlee-
ling van de aanstaande bjeenkomst eener
intergeallieerde conferentie, die het Rus-
susche en andere vraagstukken zal behande
len.
Dit laatste plan zal het duo z(jn waarop
Lloyd George in zyn geruchtmakende
Guildhall-rede heeft gedoeld. Uitvoerige»
verslagen zullen ons misschien mededeelen
of Lloyd George nader heeft uitgewerkt hoe
hy zich de werkwijze van doze conferentie
voorstelt, hoe ze zal zyn samengesteld,
waaf ze zal zetelen en wolke de grondsla
gen zullen zijn waarop de gadachtenwinstv
lingen zullen berusten, ebr.
Wel wyst het bovengenoemde .taadlooze
bericht er op, dat Pichon en de Britsche
ministers die met hom beraadslaagden er
niet aun twijfelen, of de partyen in don
Amerikaanse hen Senaat zullen tot een over
eenkomst zien te geraken, maar toch
spreekt tusschen de regels oenige ongerust
heid over het feit, dat het vredesverdrag ir
de Vereenigde Staten gevaat loopt. Ook in
sommige kringen te Waslv'ngton gevoelt
men zich niet op z'n ge:nak en z(jn po
gingen godaan om de georganiseerde ob
structie van een groep radicale tegenatan-
ders van het verdrag te stuiten. Te dien
eindo hebben nJ. eenige vooraanstaande
democratische en republikein ache renatoren
stappen genomen om te komen tot toepas
sing vm het reglement, betreffende sluiting
der debatten. Volgens de „New York Ti
mes" hebben de democraten 35 de repu
blikeinen 16 handteskeningen verkregen
voor de desbetreffende petities, welke be
oogen, dat de epreektyd voor iederen sena
tor tot Wn uur wordt beperkt
Gisteren leed de poging von senator Hioh-
cock, om het debat over de door de com
missie voor Buitenlandsche Zaken voorge
stelde reserve» te sluiten, schipbreuk, daa«-
de motie beschouwd wenrti als te zijn buiten
de orde, daar zy niet op het geheele ver
drag betrekking had. Senator ïxvige stelde
hierop voor zyn motie ter tafel te brengen
welk voorstel met 44 tegen 36 stemmen
werd gesteund.
De Amerikaansche regeering zet inmid
dels met kracht de vervolging der revo'.u-
tionnairen voort. De Nsw-York Time
meldt, dat er &2 wetsontwerpen bi het Con
gres op behandeling wnenten, die zyn in
gediend met het doel om Je regeering alle
bevoegdheden te geven, welke zy noodig
heeft om op te treden tegenover de bolsje
wistische, anarchistische en andere ant'-
Amerikaansche ongani«a;«s, die op het
oogenblik in Amerika hun spel drijven. Het
blad zegt, dat de anarchisten 22 bladen en
tydschriften in Amerika publiceeren, die
alle propaganda maken voor het inbeslag-
nemen van particuliere eigendom en hot in
stellen van een bolsjewist .schen regeerings-
vorm.
kunnen wy niets doen! En helaas Is Mieke
zoo zwak, dat zy zich door haar man om
laag heeft laten trekken in plaats van
hem op te heffen, wat Cilli tenminste met
Herman beproeft. En dan, onder ons, lieve
kinderen, Otto Wiedermann is hier toch
totaal overbodig. Totaal! Herman ver
vangt 2-yn arbeidskracht volkomen en een
representatieve persoonlykheid heeft het
bad aan my. Dus
Cilli bedacht, dat haar beide broeders
hadden beloofd, den volgenden zomer hun
verlof hier te zullen doorbrengen. De
oudste had een juffrouw von hchirmer met
een aardige huwelyksgift getrouwd. Met
den jongste had zy hoogere bedoelingen.
Freule von Godin had een zeer oude erf
tante en was dus een uitnemende party.
Aan den geliefden Saltzthaler 'turdirecteur
geparenteerd te zyn, waa niet te versma
den. Otto Wiedermann zou ia het nieuwe
tooneel geen goede rol hebben kunnen spe
len; en in het „paleis" zou mcii ruimte te
kort komen, ondanks de v(jfdi kamer. Pa
pa had geiyk. Zoo was het heel goed!"
Men gaf zich nu veel moe te, gedurende
de laatste dagen den vertrekkenden veel
vriendeiyks aan te doen en m -u schreef het
weer toe aan de boerBche ongemanierdheid
van Wiedermann, dat h(j zoo somber en
ongenaakbaar bleef. Het verzoek den
laatsten avond in de gemeenschappeiyke
eetkamer te dineeren, sloeg hy barsch af.
Hy hal voor zich en zyn gezin het avond-
etc besteld in het Stalheimer Hof en daar
was hy niet af te brengen. Pet eten zou
hem In de keel zyn biyven steken, als hy
deze gladde, mooie poppengerichten den
geheelcn avond voor zich had moeten zien,
die hem zoo zoetelyk lachende buiten de
deu* van zyn eigen huis huiden gescho
ven. En hy wilde zyn vrouw niet zien, zoo-
als zy uiteriyk op hen geleek, licht blond,
met blauwe oogen. Een Lüekert, zy ook.
Hy vergat daardoor byna de aanhankelijke
liefde, die zy hem gedurende al die jaren
had betoond. Het was rondg-basuind, dat
de ou«4e Wiedermann het paleis zou verla
ten en de gelagkamer van w>t Stalheimer
Hof was vol brave Stalheimers, die den
Wiedermann nog eens tot afscheid de hand
wilden drukken.
„Waar gaat u heea, mynheer Wieder-
Het waa da steeds terugkeereode vraag,
Ook te Beriyn maakt men weer woelige
dagen door. Ditmaal is niet het optreden
der spartaciers de directe aanleiding tot de
onrust, uoch de nationiiisten en andere groe
pen gebruiken Hindenburg'» aanwezigheid
in de hoofdstad als een g jnatige gelegen
heid tot betoogingen tegen de regeeringen,
terwjjl anderen daartegenover voor het hui
dige bewind manil es toeren. De Duitache
schoolkinderen, die tegenwoordige kleine
politici zyn en niet schromen hun ym- en
antipathieën te uiten (dat hebben we ge
zien inzake de kwestie van het verwijde
ren der keizerlijke portretten uit da scho
len) hebben een levendig aandeel genomen
aan de botoogingen. Donderdagochtend
begaven zich ongeveer 600 schootkinderen
uit de verschillende scholen van Groot-Ber-
lyn onder aanvoering van de schoolhoofden
naar het Ryksdaggebouw, om daar maar
schalk Hindenburg te huldigen. De optocht
vond daar den maarschalk net en ging ver
der naar de viüa, waar Hindenburg verbiyf
houdt. Daar werd de zwart-wit-roode vlag
ontplooid en de maarschalk vertoonde zich
voor de menigte.
Onder de menigte werden strooibiljetten
verspreid vun anti-semietischen inhoud er.
er werd „Weg met de regeering!" en „Weg
met do republiek!" geroopen.
De oude maarschalk is by een groot deel
van het Duitsohe volk nog populair, men
beschouwt hem nog als de nuui, die in moei
lijken tyd aan 't hoofd ran het Duiteche
leger menige zege heeft bevochten en inen
kan hot aigenlyk niet goed verkroppen, dat
hy voor de enquête-comnu 5.-10, die een on
derzoek in stelt naar de .schuldvraag zal
moeten verschijnen om rekening cn verant
woording van zyn dadon af te leggen.
Maandag, wanneer hy door de conumaele
zul worden gehoord, kunnen er nog vreemds
dingen gebeuren. Alleen het feit, dat ky
gisteren naar het Rykadaggebouw reed om
uit pure belangstelling een zitting der en
quête-commissie by te wonen, is tot «en
demonstratie, waarbij stormachtige toonaa
ien voorvielen, aanleiding geweest. Drie A
vierduizend studenten, die meenden, dat
Hindenburg toen reed» moest getuigen, ver
zamelden zich voor de universiteit en bo-
gaven zich in kleine afdeelingan naar (ten
Ti or gar ton, waar »U op den auto van Hin
denburg wachtten, dio hem naar de onderzoo-
kingscommwwtie zou ryden. Nauwelijks waa
de auto verschenen, of daar klonken dave
rende hoezeo's op Hindenburg, benevens de
kreet: Weg met de revolutie? Weg mot <te
regeenng! Hindenburg bedankte voor de
ovatie» en verzocht zyn auto te laten door
rijden, daar hy naar de commissie van on
derzoek moest Toen klonk het parool:
Afzetten de straat! Wy laten H-ndenburg
niet door de commissie van ondersoek uit-
hooren! En de menigte versperde den weg.
Ten slotte vormde rich een optocht, welke
de auto in stap kon volgen en voort ging
het onder het gezang van de Wacht am
Ilhein. Onderweg werd een kee«- halt ge
houden. Iemand bracht een Hoch! op 't kei
zerrijk uit en de menigte stemde stormach
tig er mee in. Voor het ryksciaggebouw
was weer een groote meiwchenmen:gte by-
eengekomen, welke vaderlaridscho liederen
zong. Deze demonstraties hebben aanleiding
gegeven tot een offlciee'e verordening, wel
ke dergeiyke demonstratie? onder <dlë om
standigheden verbiedt
Ook m de commissie van onderzoek is het
gisteren tot heftige toonrvk-n gekomen. Di.
David «enerzijds en Bethmann Ho'lweg.
Zimmermann, Helfferich anderzijds, zyn
waarop hy niet dorst antwoorden. Maar
Erami antwoordde met een stem, helder
al» ay in lang niet m«er ha l geklonken:
„Naar den moten, vanwaar wy »yn geko
men!"
Johanna Specht had in haar woning, in
een vleugel der fabriek gelegen, de bood
schap achtergelaten, dat zy de» Zondag in
den molen doorbracht. Of mevrouw Wie
dermann de moeite wilde nemen, daar
heen te gaan.
Nog steeds geen woord voor Wieder
mann. Emmi voelde hoe haar de moed ont
zonk. Maar zy beheerschte zich voor haar
man.
zy gevoelden zich als landverhuizers in -
twee kleine, primitief gemeubelde kamers,
waar koffers en doozen dooreen lagen, en
waar zy hun avondeten uit hetzelfde pa
pier aten, waarin zü het hadden gehaald.
De inspanning van het inpakken, de op
winding en voortdurende spanning, de ver
moeiende rei» met de kinderen in oen cou
pé derde klasse, hadden Emnu totaal uit
geput. Op het laatst had zy nog kou ge
vat. En nu zou zy morgen naar den molen
gaan! De kleine meisjes hadden hun ware
me doeken gehaald. Otto Wiedermann
kookte warme thee voor haar en vroeg elke
vyf minuten: „Hoe voel je je? Gaat het
wat beter?"
Zy knikte. Ja z«ker, het g.'ng beter. Zy
glimlachte hem toe, zonder byna te weten,
wat zy deed, want de koorts kwam op.
Den halven nacht wierp zy zich onrustig
heen on weer. Tegen den morgen greep zy
de hani van haar man: „Bete f je my, Ot-
IK* groote man met de sombere
oogen en den grijzen baard schrok. „Wat
is er dan Mieke? Zeg het toch Ik be
loof je a^es, alles." Hy hieH haar ia zyn
armen als een klein kind, voelde den gloed,
die vaa haar lickarfn opsteeg.
„Als ik morgen niet uit kar., dan ga jij,
Otto? Ja? Beloof je het my?"
En «y sloeg haar magere, witte armen
om zyn hals en raakte met haar lippen
sttn wang aan.
.Ja, zekte h(j. „Ja!"
