mrmr
mst
erdam.
HOUT
iwe 90.
I
Ï01
erriclÈi
ElAK.
ns.
i
•S» Jaargang
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Feuilleton.
i
iid.
Gssiersk,
RHOED
terstr 26.
ix
bureau: MARKI 31, GüvDA.
Dochters van Hecuba
door
ip.
Incident in de enquêtecommissie.
Helfferich weigert te anta Gorden en wordt beboet. Warmuth neemt
ontslag als voorzitter. Zware beschuldiging tegen Helfferich. De
zitting overhaast geschors'. Hindenburg-betoogingcn. Dank aan
de BerUjnsche bevolking. Ontslag op groote schaal geëischt. Her
ment onderwerpt zich. Hulp aan Joedenitsj.
D'Annunzio neemt Zara.
ZST'ie’tx'we- eacx .^^cL ^•:rt«:io.‘tïo"bl«LcL voos Q-oxlcLsu «xx. O3sxsi*txe3c«x3u.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
Maandag 17 November
1-4 regels HM. elke re»el meer «4».
Admiuiauatie Teiei. aterc. 82.
tUdactiei Telet'. latere. 545.
iriwru van
verklaarde
de vragen van
in de conservatieve
5162 26
de llennewltxrtrMNft in
luur vrete en hjj
hoest en
en Uwe
WAART,
1. flOUDA.
■nementn of
nmndeor:
vembor 1918 van Joffe
ontvangst bad genomen, Mie grootendeels
tot ondersteuning van huif-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 50 hooger.
<le> andoren Iwu'den het
zou p»en nok
war au»
wm, wie hoe tang meu
de an term ieder msav
kon toi ook wel doen,
ZEIST.
lt«D.
MM
I 10
wan
be
gin-
ma-
4110 27
B
a voor het
Piaeo'e,
ee ene. ene.
IQKN.
CEDELS.
Gewone advertentiën en ingebonden mededeelingen by contraet tot mot gireda-
seerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuMchenkomat van sol lede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onse Agenten.
CLARA VIEBIG.
Geautoriseerde vertaling van
MEVR. J P. WF^SHELINK-v. RO8BUM.
(Nadruk verboden.)
gij voor
in koude
m 90 ct.
■darden
imshoest,
xniogen,
eb mede
ikhoest.
:n hoest,
ngen van
diepere
et, werkt,
nd,slijm-
genezing.
kalm en handig te antwoorden. Hjj lierhaai
de de mededdeeLing, die hu n de Nationale
Vergadering had gedaan, dat hij op 6 No-
«oir gekte in
hy den delinquent vroeg jf hij bij zijn voor
nemen bleef.
Toen Helfferich dat bevestigde, las War
moth verder voor, dat de commissie weer
met 4 tegen 2 stemmen besloten had, Helf
ferich tot een boete van 300 Mark te veroor
delen. Daarna zei Warmuth, dat hjj een
tegenstander was van deze bestraffing en
dat hjj dit geschil zoo ernstig vorm, dat hjj
het voorzitterschap der commissie er om
neerïegde. Daarna verliet hij de zaal.
Onsniddelljjk nam de ondervoorzitter, de
democraat Gothein, zjjn plaats in. Er was
bravogeroep toen Warmuth zjjn verklaring
had afgelegd, dat hjj niet langer wilde mee
doen. Gothein wraakte dit streng. Daarna
had hjj een kort gesprek met Helfferich
over de middelen, waarmede deze in verzet
kon komen tegen zjjn bestraffing. Helffe
rich wilde constateeren, dat de leden der
commierie het zelf niet wisten, maar ge
streng wees Gothein hem er op, dat slechts
de commissie te constateeren had. Zjjn hou
ding had een goede uitwerking op Helffe
rich. Deze sprak op lageren toon dan te
voren er zjjn houding was iets geschikter.
Toen vroeg Gothein hem, cp uitdrukkelijk
verzoek van Cohn, mede te deelen, waarom
deze niet op zjjn vragen wilde antwoorden.
Nu verweet Helfferich Cohn met grid,
dat hjj van de Russische regeering had ge
kregen, de ondergang van Duttschland te
hebben veroorzaakt. Ge kant alle dwang
middelen der procesregeling tegen mjj ge
bruiken, zei Helfferich, maar geen macht
ter wereld zal mjj kunnen dwingen den heer
Cohn te woord te staan. Cohn begon hee’
pers een dankbetuiging geplaatst aan da
Berljjnsche bevolking voor de warme ont
vangst, waarin o.a. de volgende zinanedo
voorkwam: „Gelijk tijden» don oorlog, wor
den ook thans nog al mijn gedaditea I t
beslag genomen door de toekomst van het
geheel e Dultecbe voik.”
„Met het oog op den nog geldenden staat
van beleg te Berlijn verzoek ik eenter var.
verdere betoogingen af te zien, die er toe
zouden kunnen leiaen, dat het verkeer en de
openbare orde verstoord zouden worden.*
ONS OVERZICHT.
Cohn niet direct te willen (beantwoorden.
Na de vaststelling door den voorzitter dat
dit aan een weigering van getuigenis ge
ljjk was, zei' Helfferich dat hjj voor een ge
woon gerechtshof het recht zou hebben
Cohn als rechter te wraken.
De commissie ging daarop in raadkamer
om een besluit te nemen, wut te doen. Meer
dan een uur duurde de beraadslaging. Ein
delyk kwamen de commissieleden tanig. De
voorzitter Warmuth bleef nog even weg. De
rechters namen voorloopig hun plaatsen ie
Tenslotte kjram hjj met een geschreven ver-
dat 'de comndssie met 4 togen 2 stemmen
en onthouding van dr. Cohn besloten had,
De avond van Nowogeoi^ewek mocht
toch niet zonder dat er feest gevierd vyetd,
dndigpn. Eenige verlofganger» wartn sa
men gekoinen. Onder hen had) Minka Dom-
bravxkl oen oude liekende gevonden. Toen
zij s nüddagH met de kin leren in .^4
plantsoen - de vrafafere dorpswei - naar
’t militair concert luisterde en veie oogen
met wat zij ale zuivere bewooderlng aan-
vanrdde, haar nieuwe japon opnamen, had
zij hem herkend. Ternauwernood had zij
luiden uittoep van varraraing kunnen
onderdrukken: hè, dat was toch dezeridc
va>i toen in bet restaurant, op wieuhaar
StaoteiauB zoo jaherech was gewaag!..
„Minka, ik waarsciuiw je, als janij niet
trouw blijft!” Hij had «r bij gebeeM en
mo* zjjn oogen getold. Och jé de arme
kerel! Die we© nu la Frankrijk. Hij kon
ooit wel In Rutland zijn. 8fa*te weken
ha*! zij geen bericht Wfe wiet waar hij
zat 1
Zij had den bewoodwaar, dfa «Mijtte
m.it vM zeggende Wikken zooveel opmerk-
zaaudtold aan den dag had gWtgd eo die
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal /2J5, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.40.
Abonnementen worden dageljjks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
bjj onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring)
1—5 revels 1.05, eiken regel meer 0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5
regels 1.30, elke regel meer 0.25. Advertentiën van publieke vermakeljjkhedeu
12h cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 toeslag op den prjjs.
In verband met de Hindehburg-reNetjen
is op te vergadering der Hociaal-democraten
een motie aangenomen, waarin geëischt
wordt, dat <fe regeering scherp zal optraden
ten opzichte van het drjjven der Duitach-
nnationalen. De sociaal-democraten einehen
dat de reationnaire ambtenaren en officie
ren, die thans belangrijke betrefckinger
in het rjjk bekleeden, onvoorwaarcWjjk en
zonder toekennig van pensioen worden ont
slagen. Ook moeten alle hoofden van scho
len ontslagen worden, lie het deelnemen
van leerlingen onder schooltijd aan de de
monstraties der Duitsch-nationakn in de
hand gewerkt of toegestaau hebben.
De Duitsche regeering zal zich opnieuw
moeten gaan bemoeien met de Dnitacheti
die zich hebben aangesloten bjj het a<.n.
West-Runische leger, en die ze eigenlijk
niet meer als onderdanen erkende.
Admiraal Hopmann, die- <!e ententeeom
missie naar «ie Oostaeeprovlnc Sn bege
leidt, heeft nu bericht ontvangen, dat Bar-
mont, de bevelhehbcn van het Rnesische
Westerlegw, zich met zijn geheel®
macht heeft gesteld onder de bevelen van
generaal Eberhardt, die van u’t Berlijn naai
de Oostaee-provincies is gezonden tri' ver
vanging van Von der Goltz, met pdracht
de Duitsehe troepen te bewegen naar het
vaderlamf terug te keeren. Deze zal al het
mogeljjke doen om den ^erugkeer van de
vroegere Rjjlcs-Dudtache troepen mogeljjk te
maken.
Intusschen wordt melding gemaakt var
de ontdekking van een bureau, dat de Be-
ïjjn soldaten wierf voor het lagar van Ber-
mont.
Bovenstaand bericht geeft natuurlijk geen
zekerheid dat Bermont zlc'i inderdaad heeft
onderworpen. Heeft hjj de wapenen wet
kei ijk neergelegd, dan moet dit bcschouwv
worden als een gevolg van jjn weinig auc-
cea In den rtrjjd. Men weet, dat Bermont
evenals Joedenitsj naar Petrograd wilde
oprukken. Tusschen beide legeraanvoerder*
bestond eenige animositeit en in phato van
Bermont als helper en medo-atander te be
schouwen, heeft Joedenitsj hem voor land
verraders en andere lieföljjkheden uifcge-
maakt. Joedenitsj maakte dat hjj Bermont
voor was en deze kon daar hjj tegengehou-
60UDSCHE COURANT.
In de zitting der enquêtecommissie, waa--
sinds Von Bèthmann Hollweg verhoord
werd, een geprikkelde stemming heerschte,
welke met de ondervraging van Helfferich
niet verbeterde, is (het Zaterdag tot een uit
barsting gekomen. Dat is geen verrassende
tjjding, door de wijze, waarop het onderzoek
werd geleid, moest het vroeg of laat tot een
botsing komen tusschen ne leden der com
missie en de getuigen, die vaak werden be
handeld als beklaagden voor een rechtbank
of nóg erger. Ook de politiek speelde bij
het verhoor dikwjjls een groote rol, ve-.
schillende commiasie-leden vergaten, dat ze
een onpartijdig onderzodk hadden in te ste’
len, waarmee hun politieke geloofbelijdenis
niets te maken heeft.Von Bèthmann Hollwtg
heeft zich hrhaaldeljjk beklaagd over de
onheusche wjjle, waarop hjj werd aan den
tand gevoeld, Von Helfferich het zich .n
deze scherper uit dan de vroegere "ijk«kan
selier, bü liet onbewimpeld merken, dat zjjn
ondervragen hem antipathiek waren.
Zaterdag wend gesproken over Wüeon’s
vredesactie in 1916, waarbjj Helfferich wees
op de vooringenomenheid dde in de Ver-
eenigde Staten tegen Duitachland bestond
In dat verband kwam ter sprake in hoe
verre -ie Amerikaansche regeering de stem
ming in het land kon beïnvloeden en de pro-
paganda-actie van de een of andere party
begunstigde of belette. Dit gaf Helfferich
aanleiding om het geval van dert consul-
generaal Wuenz te noemen.
Daar de Hamburg-Ame: ika-iyn bij con
tract verplicht was Duitsohe oorlogsschepen
te bunkeren, maar haar .«hepen natuur'yk
niet met openljjke kennisgeving van. dit doel
kon laten uitloopen', 'moesten valsche ver
klaringen worden opgemaakt. Consul-gene
raal Wuenz werd tot gevangenisstraf ver
ooideeld en stierf in de gevangenis.
By de verdere behande'mg van het geval
Wuenz vroeg Cohn of hert optreden tegen
Wuenz door de Amerikaansehe regeering
zelf of op een byzondere aangifte was be
gonnen. Helfferich en Bemstorff verklaar
den hieromtrent niets te kunnen zeggen.
Cohn vroeg toen verder of Helfferich ver
wacht had dat de Amerikaansche autoritei
ten een wetsovertreding welke te hunner
kennis was gekomen, niet zouden hebben
vervolgd.
Helfferich
njjg lieter beviel, vriendelijk toegelachen.
Zij was een griroujrde vrouw, dat kon zij
zich we' \eroorloven. Nn wie kon hei haar
kwalijk aemen - haar, die zoo moest tob-
hiui en met de kinderen omapringeu eu
niet eena lutar man bij zich had, om te.
gen haar te ztggen: ..AlinAia, je bent om
ia te bijten!” - dat zij de lAtnoodlgtag
van den Fddgraue om <teu avond mat
hera door te brengen, aannam. Zij at ook
graag eww wat gjoels Hij h»d baar go-
tracteerd op worwtj»--» hu vereche zuurkool.
Er werd ook bier gedronken. Zij zond
do kinderen naar hui». Do jongen strib
belde togfrfl; hij wilde niet gaan. Toon
gaf zij h«n zoo'n hirden klap, dat hij
ham outetold aanstuar l<-. Maar zij. Het er
dvklijk op volgen: .Jlier, daar heb je
ook oen atuitwr.”
De Feldgkaue Mite. Deze vrouw
workWjk ^appiR- Hij voelde baar
giert- oin weer eeiw te leven. Zij/
gvn eerst nag een kleine wAiateiing
kca, waarbij zij naast hen» voortstenterde-
De reeds merkbare av-omUooelte daad haar
huiveren in laar lichtv .jfipoa. Pas wen
zij in het boech waren, en Itjj zjjn arm
om haar heenlegrie, werd zij warmer- Zij
dacht nu niet aan haar man. Ah de man
te teng weg te, gmraU UM»n. eindelijk aan
zijn afwezigheid en begint meu to verge,
ten En to»ii was het haar weer, nu de
FGdgraue dicht naast naar ging, aM zij
met haar Slantóaus H«p ea> zij leunde
dicht tegen Iwwi aan, toen hij teeder werd.
Hei wan zoolang getokn, dat ©en man
haar in zijn aruum gehouden had! Zij
baW»elJe oadertemcihen vtoaüjk-
veroorzaakte kosten, alsmede tot «en boete
van hoogstens driehonderd mark, uubaicUa’i'
hechtenis van hoogstens zes woken.
Men is vry algemeen van meeuing, dat
de commissie het recht hoeft Helfferich
evengls eiken anderen welgerachtiqen ge
tuige in hechtenis te doen nemen. De com
missie zal Woensdag over leze kwestie ver
gaderen en haar gehoede rechtopositie dui
delijk af bekenen.
Intusschen is, naar verluidt, het verhoor
van Hindenburg eu Ludendorff u.tgesteh:.
Deze waren tegen heden gedagvaard, maar
volgens een dagbiadbericht uit Beriyn is do,
ondarvruging van de legeraanvoerders tot
Dinsdag uitgewteld. Van zekere zyde is de
ve ronder «telling geopperd, dat men met het
hooren van Hindenburg haaat zou maken
om den ouden veldmaarschalk spoedig uit
Berlijn te kunnen laten vertrekken. Om
tweeërlei redenen kan de commissie wen-
schen dat Hindenburg zoo kort mogeiyk
in de hoofdetad worde opgehouden. In de
cerate plaats kunnen hieroij beleefdheids-
overwegingen tegenover den gry»a«rd ge1-
den, maar ten tweede en dit lijkt ons het
waarseihynlijkst, acht ze het met het oog
op de rust in Beriyn noodzakeiyk dat d»-
man, die oud© sympathieën doet ontwa
ken, zoo spoedig mogeiyk van het toonee1
verdwijnt. By de betoogingen van school
kinderen en studmrten Is het niet geblc
ven. Vrijdagavond ia een Hindenburg-
demonstratie gehouden tijdens een verga
dering, die de Duiteche Liga voor den Vol
kenbond had belegd en waar Erzberger en
prof. Goetz uit Leipzig zouden «preken.
Voor het begin van de vergadering hal
een troep opgeschoten jongens de zaal be
zet; zU scholden luid op Erzberger en d*
joelen. Met behulp van j»lilie gelukte het
de levenmakers uit de zaal te Yorwljderen.
Op het oogenHik echter, waarop prof.
Schuecking de zitting zou openen, werd «ie
politie van de deuren weggedrongen en
kwam onder geschreeuw, gefluit en onder
het werpen van stinkbommen deze menigte
weer de zaal binnen. Toen prof. Schuecking
tot kalmte aanmuande, drongen 20 of 80
van deze lui naar voren en scholden hen
uit. „Weg met de Jodencommissie” werd er
geroepen. De bezoekers verlangen hun en
treegeld terug, omdat Erzberger niet ver
schenen was, met wien zy hadden willen af
rekenen. Men werd, het er ten slotte over
eens, dat het entree-geld voor de krijgsge
vangenen zou worden gebruikt Een con
servatieve afgevaardigde verklaarde, dat
zyn party met deze uitspattingen niets te
doen had en nam de leiding van de vergade
ring op zich. Onder luiden bijval en onder
geschreeuw tegen de joden begon hty Erz
berger af te takelen. Onder geweldig
spektakel ging de vergadering ten slotte
uiteen.
Hindenburg heeft
en z^Atig Inwoner» heb ik gelezen; berg
achtig en met veel boecchen, De dalen
zeer vruchtbaar, maar slecht bebouwd. Nu,
GttPtav zal ópkijken; etecht be>>ouwd, dat
zijn we bij on» niet gewoon. Veeteelt en
vifchvangBt, tonijnen - die ken ik niet.
Maar, hij zal er wel yan houden, hij at
graag viach. „Monlet-, kook groene aal,”
zei hij altijd, en met Kerstmis Poolsche
karper», die zal hij daar wel oieit krij-
gen
Mevrouw von Voigt had wel kurtoen la
chen: Gorsica wn groen© m1 en Poolsche
karper»! Ma r hoe belachelijk deze com
binatie ook was, in de oogen van juf
frouw Krüger lag een uitdrukking, die
al be* grappige verjoeg. Mevrouw von
Voigt lierinnerde zieii niét ooit zooveel
verlangen, zooveel vroom geloof en smw-
vcel zich vaetMenaneode hoop in de oogen
van een indM.h gezten te hebben. Det
waren oogen, die nachten e»i nachten ge-
wacht, vele tranen vergoten hadden, en
nog vele, die niet ultgew’eend waren, in
zich verborgen hielden. Oogen, die Jch
bijna blind geleeen liadden aan de dicht
in elkaar gedrukte regete van de erlles-
lijsten; oogen, die onafgebroken vol ang
stig spannende liefde in de verte hadden
getuurd; oogen, die nlete andere meer
zagen, die slechte naar één enlrele uitke
ken: de oogen der nioeder, die op den
zoor, wacht.
Zij reikte juffrouw Krüger de hand
Aangedaan keek zij In h<ri gertmpeMc «.e-
laiu der vrouw, dat door zoigen door-
plóegd waa, zooals de ploeg hri denak-
ter dm. „God gave, dat de oortogRMto-
een groote» overwinning.
Do ocliter gerimpelde oogleden verbor
gen oogen van jufrouw Krüger begon
nen to fli&eren in het vroeger brrete,
nu «mal geworden gelaat. Er kwam een
licb‘ fa, dat aan het matte blauw een die-
peren glans gaf „Dan woflen alle gevan
genen vrij.” Juffrouw Krüger «eunde
met l»ar hand op de tafel, alsof zij er
on klopt© en zij gllmlariite. ,0Het staat
in den bijbel: ,4an zal er gejuich en ge
jubel zijn en een v?rede zonder einde.
Rus
sen was bestemd en voor -te rest voor do
kas vsui zyn partjj. Met-dit sold echter ha/
hjj niet in de drie dagen, tie nog overble-
▼en, tot de voltooiing van de revolutie, den
geest in leger kunnen èndennflnen, zoo
als Helffirich gezegd had. In bedekte ter
men gaffwf te kennen, dat Helfferich wc
ten moerig hoe deze zaak Jn elkaar zat on
dat hy een leugenaar wa>. Vervolgens ze',
hij echter nog, dat voor hem, He'fterich, Je
hoofdbeklaagde was niet een getuide maar
de voornaamste beklaagde waa in dit on
deraodk.
Hjj g»ng dus verder dan hij gaan mocht,
omdat hy als lid van tie comnusate den
schyn van onpartijdigheid had moeten be
waren. Gothein wee* <jr- Cohn dan ook
scherp terecht Helfferich prote.rteerde te-
rnm Kjram met een gesenreven ew- ->ene wjee van dinpita-ren. Gotheir
klaring in de hand. Hij begon vool te lezen, «ntwoordde hem echter alttng, dat Mj zwh
- - - ntet met de, leiding der taken te vemoeier
en oninoucing van ar. vonn oesioien nou, hee‘et- Hjl is getuige cn heeft slechts te
dat Helfferich moest antwoorden, waarna antooordem „Ik kan echter myn getuigenis
v«. a__ -x- au_weigeren. Ik zal de zaal verlaten zeide hjj.
Gothein repliceerde: Dan zulten wjj de
noodige maatregelen weten te nemen.” Helf
ferich: „als de discussie zoo doorgaat, ver
laat ik de zaal.” Hy pakte zijn sti kken op
en ging weg, kwam na een paar passen ech
ter weer terug en draaide o-,n zyn z'tpl^a'1
heen. Cohn praatte nu n^r .door en maakte
zijn onaangenaamheden nog erger door te
zeggen, dat één man schuit! heeft aan het
ontstaan en aan het voeren van den oorlog
en dat dit Helfferich is.
Nu werd het Gothein te erg. Hy wraakt
deze uitdrukking van Cohn en sloot tege-
lykertyd de zitting, daar deze toch niets
goeds meer kon opleveren In groote opge
wondenheid gingen alten uit elkaar.
Dit incident is van buitengewone beteeke-
nis en cal zeker het verder verloop van het
onderzoek aamnerkeiyk scliader., wanneer
het althans niet ónmogelijk zal blijken de
enquete voort te zetten. Sommigen meenen,
dat met dit conflict het onderzoek te spaak
geloopen.
De rechtsgeleerden houden zich druk be
zig met de kwestie, welke rechtsmiddelen
de onderzoekingscommissie te harer be
schikking heeft, om Helfferich te dwingen,
de hem gestelde vragen te beantwoorden,
inndien hy hiertoe niet bereid moht z|jn, in
weerwil van zyn belofte, Muandag a.s. voor
de commissie te verschijnen.
Volgens paragr. 66 van de bepal ngen op
de strafprocedure wondt een getuige, d’c
zonder wettig erkende reden weigert, een
getuigenis of den eed af te leggen, veroor
deeld tot betaling der door zjjn weigering
1*) “K-
Ik weet ’t niet.” De vrouw keek haar
verhijstorte. oogen aan.. Maar toen,
‘teef zij zichzelf weerdwong tot de wer-
kriijkfteid RFug te luertren, stond zij open
bnrk nd’*ï^e*f U dode’ijk
u zoo ijverig aan 't Mudeeren
«hiffrmre- KHiger glimlachte verlegen.
«Ik wijde Corsica opzoeken. Htec staat
te het boek.” Zij nam een opengeda
an ConveretUionalex&on op - „eiland fa
Middelland jiohe Zee”. Maar ik kan er
goed uit wijs woeden.” Zij zocht
de» wijsvinger hulpelooa op de land
*•*1 rond.
MftVrouw vpn Voigt wees het
xa.L'1*"'1 wel •,uïr<»n'KriUw
v.rheu«d werd ■prukeaam.
b> nmelljk mijn noenZij keek
»Mr het um,ewi>mn eiland, dntala
geWle vak* rijn «enw viseer uit,
™>M, linke vm> do hlal v»n Itnlle. Zij
J“kfe dreotMtrtg: „Ns rnt ik t»mln.to
«r <bar nltaW. Boel ■'(XHlthet
[rupvol. Met moeite vonden zij nog ©eu
plaste aan een tafel, waa» roede drteau-
dcro Soldaten zaten. Anders had iolere
Féldgraue zijn meisje bij maar des©
drfa waren nog zonder vrouwolljk gesel-
x hap. En zij deden nï.jul*cel Lehmann,
di.> in bet d tele l-ven barbier wa% ge
vaarlijkr coauxirreinlie aan.
Minka Dombrowriü zwo»n in, zaÜRKrid
«let één, neem vier mannen op ©onq! Zij
/«•raakte er geheel door van streek.
Zj zaten fa wm hoek gelrongen, aan
«<‘n kleine tafel, eu dicht bij elkaar,
«Int nu deze, dan di\ haar voet
rankte De knieën 'Wtn onder tot Wei
tje tegen elkaar air. dt?ikte©cn imteeesH
lx, zonder stevig tegen de have, dan be
antwoordde zij den druk. Mijnheer Leh
nwi.n ww do knappe van <te vier Meen
ride beloonde; hij was tot ook, die be-
la a Mc; zij sloeg teler anrifg, dfenaoshaar
grijpen wilde, op zijn vtiger».
..Mooie .Minka, op Ja wefaljn." Zij
Ironken wierig. Mijnluw Lohmann beitel
de rijf rondje»;
rondje. Hij »nw ««■-«• «w» wtw awu,
hit had in het targgrieven en goed to
‘riante zaak in
B<<rrtjn. Aln het a
r thuis was,-dm nv«'M de -mooieMin-
ka renu bij h-rn komen, dan sou Mj haar
haren friaseren. En mijnheer DomwhrowJri
sou hij ook hedieien. Wj knipt© daarbij
met zijn o->g‘n en C t-..
uU van tot faëton. Waarom
ni-4 vergenoegd zijn. Ate
het front i
ton nog fachm kon.
(Werdt
