Had. 1[ ïleesch. :rak. ■?'il [Vo. 14180 VERSCHIJNT DAGELIJKS lugthart, I Eerste Bled. Feeiiletee. iur. mr. nelange in voor .d.-vextöXLtï®Tol®.cL voox Q-o-ulcL®. ezx OxxuatxelcexL. BEHALVE'ZON- EN FEESTDAGEN. tieren, dingen. ermans, psstlseur, w Dochters van Hecuba, door t GouSersi. ii XTi®-ia.-xxrB-ezx^.( De oorzaken. Bureau: MARKT 31, GOUDA. Zaterdag tt December Abt Jaargang ii Bl or 1-4 rente Z1.2A, «IM renl rarer f»M. Redaatiei Telef. latere. 545. Admiaiitratie Telef. ia<ere. 82. K. BRIEVEN UIT ÜE HÜFil'U var- op. lote kwaliteit 5657 72 INGKZONDBN MBDRDRBLINGRN: Op de voorpagina 50 haagar. aan een# <len zij n Dit nummer bestaal uit twee Bladen. M een Kindercourant. een oorlogpliuwelijk te arme haar zij lat maar een* inzag., HAGENAAR. on het De gat ont bet dig na regiment terug. lietgeen meci- nu reeds sedert een jaar op zijl broodkaart kkveg. Vleescti er sinds November ook heel weinig; het moest nu bij Gertrul zeker heel armoeiig zijn. Ach, iiad zij tod: maar foagegeven, toen Guctav haar wilde trouwen. Dan was hij nfet koppigheid na zijn moeder ge- Rotterdam. js veeleer de onzekerheid, die goniiar ver wachting is. Het is, omdat we vaa ’iet leven en de toekomst op ’t oogenblik met veel moois en niet veel goeds Verwachten Het is, omdat we geloaven, dat het met goed gaat en dat op deze wijze, niet ahaen wei nig geluk en voorspoed voor de warend weg gelegd schijnt, maar het dreigt mis te gaan, heel en al mis. Het is, omdat wc zonder hoop en zonder blijdschap, maar met oen bezorgd en bezwaard hart de ontwikkeling der dingen gadeslaan. Het is uit teleurstel ling, meer nog uit een opkomende, alge meene en alle levenskracht fnuikeuue moe- aeloosheid. Wij hadden zooveel verwacht. Nieuw ge luk zou voor het Ijjden der volkon gedu rende de laatste jaren vergoeding .schenken. Een nieuwe schoone en rijke toekomst zou voor de gansche menschheid opbloe.en. Maar wy zien, hoe alles in het werk woidt gesteld om deze toekomst fataal te beder ven. Wij zien, dat in plaats van ’n nieuwere en sohoonere wereld een aog sluehteren en gevaarlijker toestand dan die van voor den oorlog wordt voorbereid. Wy weten, dat een ontzaglijke druk van nieuwe haat en im perialistisch drijven op de wereld woidt ge legd en hoe roekeloos en gedacnietoos op een catastrophe schijnt te wonden aunge- atuurd. En dat is het wat ons leren ver lamt, ihet groote en het kleine. Het is niet de onzekerheid op zichzelf, maar de onze kerheid. waarin nieuwe gevaren en nieuwe ellende zich verschuilen. DiMs het, die alia opgewektheid en daadkrachtiger! ievemdust ooodt. Hei is de algemeene moedeloosheid, die tot wanhoop gaat uitgroeien. CLARA VIEBIG. Geautoriseerde vertaling van <®n. J P. WBSSBLINK-v. R08BUM. (Nadrulc verboden.) Fc vertel niet graag van oorlog. Wta men daar betaft, doet hot beet t voor ziet» te houden Daarom hadden zij dus nooit over <tat gew geaprokm, wat met zijn ver*‘hrik- kiiMpa hou vwi zou nabij beloerle. Zij wwren miai «md waodden - het wae hem gelakt de jonge vrouw neer buiten BINNENLAND. Wijziging van de artt. 1, 84, >9 en 50 dar Drankwet. Ingediend is een wetsontwerp tot wü«i- ging van genoemde artikelen der Drank wet. In artikel 34, 2e lid, der Drankwet wordt de verkoop van anderen dan sterken drank ter plaatse van verkoop onderscheiden in: a. verkoop van alcaholhoudenden drank, an deren dan sterken drank; b. verkoop uitslui tend van alcoholvrijen drank. Het verschil tusschen <1 ranken van de le categorie on sterke dranken wordt In de wet niet naler aangeduid. Nu is het in de practtyk noot zakelijk gebleken een bepaling in do Drank wet op te nemen, waardoor voor alcohol - houdenden drank, anderen dan sterken drank, een grens wordt vastgelegd. In tal van verlofelocaliteiten wordt n.l. als vsr- 1 of «drank verkocht alcoholhoudende drank met een hoog alcoholgehalte, zelfs 30 86 pct., waart»y men gedekt Is door rechter lijke uitspraken. Hierdoor is in(de practyk het onderscheid ■S*1’ L!' L1.. tr lokken en al wm het ook winter, de digen waren mooi. Het was niet koud. Het bleek plo>el ng, dat de zon al oealge kracht had; in de mhklumron verbat men haast, dat het nog Januari was. De tak ken van den hazelaar «aken hun iratjw uit tie donkergroene dennen van het n*- bjzijnde boncli gierden, niet zooal» Ui dm aotnnr, wanneer de harage stun war me heerlijke geuren utaendt ain een bcan- dendt ollorkaar»; mi wa» de gear Miller, maar xol tngohouden kraakt De wan 1 dingen maakten dv jonge Vrouw leven iigvr; zij herkende het boech van lniai geboorteplaat haast niet meer en al wk het ook een ttrm boauh, nu bracht het hur ia verrukking Zij maakten hun 1 miste wandeling samen den dag voor Ru- dolb» hnwo'ijk Marden zou het niet mo- Relijk zijn en overmorgen - neen, daar aai» wille lh-irz vandaag nog niet dan keu 5*4 <on tangen blik omvatte hij de gevalle der getelde vrouw, die 'uohtig Hinnementen op enomen door: luwe 'Hen Rundvit Mon weet niet, hoe het zal worden in Dost- en Midden-Europa en eigenlijk ook niet, hoe het in het Westen en in het overige deel van de wereld zal zyn, dat immers van de ontwikkeling van den toe stand in het Oosten den terugslag mu moe ten ondervinden. En omdat men dat niet weet, l|jkt alles wat men zou willen onder nemen een spel, een waagstuk. Was de algemeens energie aterk, voelde men <^n overschuimend levenskracht, dan aou men toch pogen liever dan stil te zitten. Maar die onstuimige levenskracht, die rusteloze energie ontbreekt eensdeels tengevolge van de doorgestane ellende en de geweldige in spanning der laatste 5 jaren, anderdeels- tengevolge van de weinige opgewektheid en de geringe verwachting, die men koes tert. En het is goed, dat men op deze oor zaken nadrukkelyk de aandacht vestigt en zich er eindelijk rekenschap van geeft, dat zeker niet het minst het ontbreken van een blijde hoop onze energie neerdrukt en Jus de voornaamste oorzaak wordt van oen de- plorabelen toestand, waarin de wereld ver keert. De onzekerheid werkt verlammend^ klaagt men. Maar dit is slechts tcU deele waar, zoowel in het leven der volken al* in dat der individuen. Al te groote onze kerheid werkt zeker storend op onze le venswerkzaamheid, omdat ze ons weifelend maakt en zoodoende onze daadkracht moet verlammen. Maar die onzekerheid Is aan den anderen, kant ook in zekeren zin een voorwaarde <oor onze levenswerkzaamheid en verscherp^ het inzicht, mits ze zich niet over alles uitetrekt en niet al te groot is. We moeten iets te verwachten hebben, wil len we al onze kracht aan het leven geven en mogen dus niet alles als het ware voor ons uitgestald zien. De toekomst moet ons. verrassingen en nieuwe vreugde en voor spoed beloven. Die onzekerheid moet Je uit drukking zyn van onze hoop en ons ver trouwen, wg moeten in haar de gestalte ontwaren van een nieuwe süxoonneid en p«n nieuw leven. Maar dat nu juiat is het, wat ons ont breekt. Het werd bovenal opgemerkt dat een van de oorzaken, waarom onze energie niet tegen den bestaande onzekerheid op kon, niet geprikkeld werd om ondanks die on zekerheid te werken en het met die onze kerheid er op te wagen, was het algemeene gebrek aan bly vertrouwen, het ontbreken van de opgewektheid en den opgewekte» werklust, die beide in blyue verwachtingen geboren worden. En hierom is het ook niet juist te zeggen, dat de bestaande onzeker heid alle leven en alle energie verlamt. Het r GOIIDSCHE COimT ABONNBMKNTSPRIJS: per kwartaal /t4B, per week 17 cent, met Zeadateblad per kwartaal flM, per week 22 rent, everal waar de beaorrln» per looper (OKhieOt Franco per post per kwartaal 2.24, mot Zoadagablad f 2.40. Abonnementen worden dareltjka aangenomen aan on. Baroau: Markt 21, GOUDA. bU nae agenten, den boekhandel on de poatkaatoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot d«a beaorgkriag) 1—0 rerels l.os, eiken regel meer 0.20. Van buiten Gouda aa dea baaorgkring: 1—2 regels ƒ1.20, elke regel meer ƒ0.25. AdvorteatiOn van publieke vermakelijkheden 12V, cent per regel. Adverteatièn la het Zaterdegaummer 20 toeslag op don prijs H*t is de algemeene klacht tegenwooi- dig, dat de onzekerheid van onzen tijd het leven en de levenskracht verlamt. Man leest ze in de couranten, men hoort In gesprekken, men voelt ze in het eigen hort. Ze is overal als de erkentenis van -ie scha duw, die de rustige werkzaamheid van ons •Her leven bedreigt. Ze gekit het grovte •n het kleine, millioenvolken en het koop mannetje, dat in dassen reist. En we er kennen haar als een uiting niet van ?en «enuwachtige onrust maar van een du;.4e- lyk en door de levensomstandighöJeu van het oogenblik in ons allen geweict gevoel. Er is onzekerheid. Het leven, het groote en het kleine, is uit zyn oude voegen los- geraakt en heeft den nieuwen vorm nog niet kunnen vinden, waarin het past. En de uiterlyke omstandigheden werken dat vinden allerminst in de hand. Er zjjn lan den, als Rusland, waarin het leven radi caal op zjjn kop gezet is en met de beenen in de lucht zulke gekke gri mm assen maakt, dat de omstanders een niet onbedenkeijjk gevaar loopen. Er zjjn anderen, als Duitsch- land, waar het op de allerzonderlingste ma nieren heen en weer balanceert om in zyn evenwicht te bleven. En er zyn er ten slotte, vrywei de ge- heele overige- wereld, waar het nog wel recht overeind en op zyn beenen staat, maar waar de roes van het nieuwe, het naar het hoofd gestegen, duizelig maakt en waar de handen wat vreemd staan om het nieuwe werk aan te vatten. Maar bo vendien, overal is een tekort van wat rot !»u toe in het leven noodig bleek. Men kan ook al wilde men, niet doen wat men placht te doen, omdat de middelen en de voorwer pen ontbreken zEn men voelt den terug slag van dit tekort en van het gemis van den gewonen arbeid op duidelyke en veelal smartelijke wyze. Dit drukt de psyche en veroorzaakt over heel de wereld een toe- atand van depressie. Deze toestand maakt, dat de werklust en de energie voelbaar wor den aangetast en men minder moeite doet om uit het moeras te geraken, dan waar toe men zich andere van zelf gedwongen »u gevoelen. En dit alles schept een m- rekerheid en houdt ze ook in stand, waarin >nen zich machteloos gaat voelen en tot ren geregelde werkzaamheid niet meer in ■teat te zag uiet neer in den diepen kelder Neen, Gertrud Htaelhahn gatui, deed zij niet; die moest nr.i haar toeGomen, zoo behoorde toen hij tlrook en J4JJ er nog nirt wan. ,.Jk vnaw, dd het mijn dool»l« te veel aangrijpt. I Zij hadden elkaar sedert de eerste moetÉtjg en hun vroolljke jaicht op konijntje dagelijks geisproketi. De jonge man h«l mevrouw Ibwi een bezoek ge bracht; do vrouw rem den generaal, die toevallig jufrt bij Imer dochter was, bad hnn vriéndelijk uttg<noo<llgil ook luw te bezoeken. Mevrouw vou Volgt Iteugd, dat haar dooktor weer eenig» b* ItingsHHng toonde. Zwijgend «t onver- ecJfllig had Lil gohirwule vete weken or bij gezeten; iMl W<*d zij toch wet tevon- digtr Ite moeder wrw lutomant Bartholdi daa» dinkbaer voor. „Maar spreek zoo weinig nwgdljk over den oorlog,'' zocht zijtoen hij eens hij haar thee tlrook en JAJi ar nog niet wan. „ik vrees, dit hot mijn dodder te veel aangrijpt. F weet, zij heeft veel Uoorgemnakt." De jon ge «rffteer boog: ,,I’ kunt gerust zijn, mevrouw Ft vertel niet graag van «Ion men scheiden Dan behoefje zij haar gedach ten nu niet zoo te laten randwaren in de verte, ais schapen, die verdwaald zijn. O, dat luiden, dat luiden, het maakte haar krankzinnig! Het drong tot iu liaar bin nenste door. In luur diepen, donkeren keide» kniekte juffrouw KrügJ-r op haar aardappete'. In de doffe diiistérrite stre.de zij haar uan- deu omhoog en riep tot God. Maar Hij maar ds beteekenis van dit aantal houdt ook we! «enigermate verband met de indi vidueels beteekeni* der onderteekenaar*. In dien wy ons niet vergissen, zijn van dit jaar b’J de raadsverkiezingen een 2b midle kiezers niet naar de stembus gegaan, nea een gssellig getal zóó groot, dat het gevoegd l>y welke het nog vol- ook bykanz eeu meerderheid aan irstfeest, dat <**ze >ou gegeven hebben. Zullen nu onder die onderteekenaars niet zeer vele rehuilea die hun kiezersplicht niet hebben vervuld? Zoo ja, dan hebben wy met deze niet raai medelijden. Er zyn gelukkig in dan raad nog wel menschen, die de zuinigheid willen betrachten. Tot slot even de mededeeling, dat einde- iyk ons gemecnteiyk museum dat nu bij kans een jaar gesloten is gewaMt, weer spoedig geopend zal worden. In dien tyd heeft een ganseh nieuwe indeeiïng plaat* gehad, waarby een scheiding is gemaakt tusschen het kunst-waardevoll* en het lan ter typische en historische. Het wa* we! noodig, dat dit museum een* op zyn kop werd gezet. Het was een pakhuis in den ongunstigsten ain van het woord. Daar door miste het alle bekoring en zelden of nooit werd het door stadgenooten bezocht Nu zal dat alles beter worden. De directeur die thans de scepter zwaait is een jong, krachtig, artistiek man, die wel orde zal weten te scheppen in den chaos. Alleen zal het aan ruimte en aan geld mankeeren en het valt te vreezen, dat geen geld beschik baar gesteld zal worden, omdat kunst niet eenmaal onder de weelde behoort. Van het grootsche museum-plan kan voorloopig niet» komen. Het zou te dwaas zyn indien dit de eerste vyf jaar werd doorgezet Zuinigheid en niets dan zuinigheid is het parool. Den Haag is financieel aan lager wal en dus moet het alles nalaten wat dit iu>g eens iuuw neen, dat maar naar het S'teedfe* vawter vouwde juffrouw Krttger haar handen. Zij «reed tegen het gebit, dat baar buiten zich zelf bracht. Zij wor stelde met zichzelf: ,,Wat zal ik doen Mijn God, mijn Godd”.. Eu nog iemand andere in hui werd op gewonden van het gwdnl. Mevtouw Roesi wist, dat er voor een huwelijk werd ge. luid; Heinz Bertlioldi had haar van zijn broeder verteH «n van dtens geluk. Bij na mot afkeer had hij er haar van ge sproken, met een liaperende huigziaiiilieid, n» t aMof hij liet haw liever niet had ver tel] en txii zoo, alsof hij er over spre ken moest, omdat hij over ntets anders denken kon. Annenvarie wan den oudaten B.-rtlioldi volkomen ouvtrmMli g, maar hij lietnijdda den jongeren broer, die deu moed gevon den Itad hti geluk toi zich te trekken. Al was het dan ook slroKte ewi kort gohik Heinz was de eezMge die Rudolf volkomen begreep Waarom beklaagde moeder zich. G.wone «dvntuHh lacmouin m^UdMUatM b» «mtrut M awr nre4a- rewdu prH>. Groot, Irttm nwdu Wonka ferekud IW plMlrewlmt, Advortowtlln Iranaow wordrei IngtaoBdon door tauaelrealHmat ren aolM, BodAm- Mtrea, A4v.rtontl«>urreui en ou. AgditM. voor hem uitliep, Akw-ht hij het haar toch maar zegge”. dM hij han liefhad! Maar mocht hij dat? Zij was in diépen rouw. d4o Italiann, Ikx- haatte hij hem! De voet-tappen van den jongen officier wa ren hard, zijn voetm Mampten op den be uoU'-t Wabgrond. Die wa* hem eanarg- iMige vijand, iui imj«, nu bij toeft reeds king dood waa. Deze vrouw,o<tere vrouw! \ll>e.i dea» tsrie bratav.1 voor hesn op da geheeie amrdn. Hij Hep vlak achter baar, en als de wind bw zwarte japon een weinig opwoei, zoxku <te«e hem fladde rend raakte, dan ontroaMe hij. (Wordt varvogd.) was ver- GCCCLXJXI11. Het zijn thans weer de drie donkere we ken voor Kerstmis. Gestadig wordt de dag beknibbeld en grysheid kleurt de naargees tige namiddagen. En toch zyn deze dagen thans oiyde dagen, wanneer wy ze vergeiy- ken met dezelide maar twee jaren geleden' l’oen waren het inderdaad sombere dagen. Het Sint-Nicolaasieest was in de meeste gezinnen afgeschait, niet alleen omdat de tyden zoo droef waren, maar ook omdat alles wat er kleur en geur aan kan geven, niet meer te verkrygen was. Verleden jaar leeide dat oude echte va- deriandsche feest weer op en naar het ons toelykt, is het dit jaar weer op zyn oude kracht. De winkels liggen vol, de voorraden zeer veelsoortig en de zucht die in de laat ste jaren zoo vaak werd geslaakt, dat zelfs de meest eenvoudige dingen niet meer te krygen waren, *is nu veranderd in een juichkreet ,dat er weer vol-op is van alles. Het kruis van winkelstraten, dat het hartje Zijn broer luid imniars volkomen gelijk, hij genooi het heden en vroeg nirt naar den dag van morgen. Dat was zijn goe.l recht. En plicht van hem, dij naar het front moet. Ieder kon het echter niet en d>t hij het niet kon, dit ontstemde Heinz BertlioikH zeer. Zijn verjof waa om, het huwelijk moroi hij naar 33) -- Zij rekte haar hals naar voren; zij ging op haar teenen staan, zij luisterde inge spannen. Een rilling ging haar door de Wen; haai- trekken trilden, haar mager Uriaat kreeg opeens een hoogroodv kleur werd toen plotseling groen-bleek. Haar Mem etokte* nu sprak hij het trouwfor- n”ilier uit Nu ste< hij hen de ringen MtFMen vinger. Nu zeiden zij ,4a”. Wat klonk dat luid. Allen keken naar Maagaret&e Dietrich ZJ had plotseling heel luid „ja” geroepen **kï?*n was omgevallen tot het luiis van juffrouw Krijger het gelui der klokken doorgedirougen. '1 wtet waarom die luidden. Bij haar pn wa« een vroolijk feest, de yougste 11 vao Bartholdi trouwde. Zij kende „Geel ons neaen ons rtagelijKscn brooo, reeds, twn h,j pere. m 1U)g wawj de honger niet gestild met o-*" - J- een pak slaag gal. Wut was veranderd! Nu stond dielxyvon- I Als zij toch maar van hem hoorde; het werd angstig te xnoedb. Rusteloos gansclfcn dag door hui* «o van den Haag vormt, glanst waar in vol licht. Voetje voor voetje .beweegt aan dichte drom zich langs de winkelramen; het »yn voor het overgroots deel dames, «notRêrs, stellig, die in voortdurende overpeinzing naar de étalage» staran. Het Sint-Nicolaasfeest ia feest. Hier in den Haag wordt 1 op gevierd, meer dan het Kerstfeest, dat velen te kil, te saai en te ernstig i«. We zullen daarover niet twisten. Het Sinter klaasfeest biedt in elk getal m^er gelegen heid en meer aanleiding tot vrooiykheid en vermaak en daar waar men over eenige fantasie mitsgaders geestigheid beschikt, is van dit feest iets buitengewoon» te ma ken. De winkels bieden alle artikelen die noodig zyrt. Wanneer deze brief verschynt, ligt hêt „biTuitstek nationale" feest geiyk oen Kamerlid het eens fn lands vergader zaal noemde toen hy vroeg om een „vroe gertje” op dien dag, weer achter den rug. Zal Mr. Fock dit jaar op dien dag een vroegertje toestaan? De journalisten zullen het zelf wel nemen; zy zyn tegenwoordig de dupe» van het vergader-systeem, dat de Kamer volgt. Feiteiyic moeten wy zeg gen, dat de Voorzitter op de Kamer toe past. Trap de zèle heet altijd nog eea on deugd en het valt te duchten, dat de voort varende voorzitter aan deze ondeugd zal gaan lyden. De vergaderingen duren van één uur tot zessen. Nu zou dat een systeem zyn dat hielp, ware het niet, dat het deze bijzondere eigenaardigheid had, dat het den leden het stil wegbiyven zeer vergemakke lijkt. Toen verleden week gestemd moest worden over het belangryke punt der sub- sidieering van de dramatische kunst was slechts een aantal van 66 leden aanwezig, dat wil zeggen, dat een derde deel der le den al thuis achter de kachel zat. K“nnr. 'v~l.’Ah^on^" Sir*' sommigen. Dat lykt een argument, maar het is niet steekhoudend. De groote alles- beheerschende ondeugd van de Kamer is en biyft het absenteïsme, het spybelen der leden. Indien op de een of andere wy*e verplichtend kon gesteld worden, dat alle leden van het begin tot het eind de ver gadering bywoonden, wa* «tellig het doel onmiddeliyk bereikt en zou het wel uit zijd met vergaderingen van negen uur per dag. Dan toch zou ieder lid weten, dat zyn redevoering ook den vergadertyd verlengt. Op het oogenblik ziet men dat niet. Meneer A is landbouw-specialiteit. Hij spreekt eeni ge uren by de begrooting voor Landbouw. Als Justitie, Koloniën of Oorlog aan den gang is, is hy niet of weinig present. Hem hindert de lange duur der debatten niet. Was hy verplicht by alle begrootingen wezig te zyn, dan zou hy nog wel nagaan of zyn rede niet tot een half uur kon worden ingekort. Het systeem van Mr. Fock is gebaseerd op een zoodanige uitbreiding van het ab senteïsme, dat de Kamer daar schijnbaar voordeel van heeft. Of het in het belang is van de debatten, het valt te betwyfelen. Het adres door een der Haagsche bladen opgezet tegen de belastingverhoogingen, heeft een drie en twintig duizend handtee- keningen verworven van meerderjarige in gezetenen. Een niet onaanzienlyk aantal, X“k“.kk^ •r<oBd. 5610 30 tuin. Zelfs de vrouw, die kwam om het linnengoed te wasaahan, bad zij afigeedhaft; alles alleen, wleciite werken, werken, tot dat metn zoo moe werd als een bond. Toen de klokken pleolrtig om haar huis dreunden, hield zij haar ooren dicht. Zij iron ze niet hooren. Dat had hiar Gmtav ook kunnen hebben - als men wille, was het zoo «iel verkrijgen 0, haar Gustav, haar i joiiguft! Steedb- vaster drukte zij handen tegen de ooren, toch hoorde hot feestelijke gelui. Zij daalde in haar kelder af, daar hield zij zich bezig met haar aardappelen winterprovisie, knoKen en kool, tot zweel baar van 1m< voorhoofd liep- kelder was donker en diep, en het naai- de straat was met utroo diciitgestopt - reeds lang had het' lu'den opgehouden, maar zij hoorde het nog altijd! Hoe zou het meiwje liet toch maken, die Gertrud Hieselhatm? Zij was nooit gekonjen, ot- s'lioon zij haar dikwijls had uitgenootligïl. Nu, dan moest zij maar wegblijven! Nu was de jongen al bijna een jaar, de jongen va» Gustav! Hoe zou zij er zich doorstaan met het kind? Alb» was nn zoo duur, nu moest ieder bidden „Geef ons heden ons dagelijksch brood,” va*> Bertholdi trouwde. Zij ^°*n de tem daarvoor haar Giurtar-I wat toch *1 «I

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1919 | | pagina 1