Had.
1[
ïleesch.
:rak.
■?'il
[Vo. 14180
VERSCHIJNT DAGELIJKS
lugthart,
I
Eerste Bled.
Feeiiletee.
iur.
mr.
nelange
in voor
.d.-vextöXLtï®Tol®.cL voox Q-o-ulcL®. ezx OxxuatxelcexL.
BEHALVE'ZON- EN FEESTDAGEN.
tieren,
dingen.
ermans,
psstlseur, w
Dochters van Hecuba,
door
t GouSersi.
ii
XTi®-ia.-xxrB-ezx^.(
De oorzaken.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Zaterdag tt December
Abt Jaargang
ii
Bl
or
1-4 rente Z1.2A, «IM renl rarer f»M.
Redaatiei Telef. latere. 545.
Admiaiitratie Telef. ia<ere. 82.
K.
BRIEVEN UIT ÜE HÜFil'U
var-
op.
lote kwaliteit
5657
72
INGKZONDBN MBDRDRBLINGRN:
Op de voorpagina 50 haagar.
aan
een#
<len
zij n
Dit nummer bestaal uit twee Bladen.
M een Kindercourant.
een oorlogpliuwelijk
te
arme
haar
zij
lat maar een* inzag.,
HAGENAAR.
on
het
De
gat
ont
bet
dig na
regiment terug.
lietgeen meci- nu reeds sedert een jaar op
zijl broodkaart kkveg. Vleescti er
sinds November ook heel weinig; het moest
nu bij Gertrul zeker heel armoeiig zijn.
Ach, iiad zij tod: maar foagegeven, toen
Guctav haar wilde trouwen. Dan was hij
nfet koppigheid na zijn moeder ge-
Rotterdam.
js veeleer de onzekerheid, die goniiar ver
wachting is. Het is, omdat we vaa ’iet leven
en de toekomst op ’t oogenblik met veel
moois en niet veel goeds Verwachten Het
is, omdat we geloaven, dat het met goed
gaat en dat op deze wijze, niet ahaen wei
nig geluk en voorspoed voor de warend weg
gelegd schijnt, maar het dreigt mis te gaan,
heel en al mis. Het is, omdat wc zonder
hoop en zonder blijdschap, maar met oen
bezorgd en bezwaard hart de ontwikkeling
der dingen gadeslaan. Het is uit teleurstel
ling, meer nog uit een opkomende, alge
meene en alle levenskracht fnuikeuue moe-
aeloosheid.
Wij hadden zooveel verwacht. Nieuw ge
luk zou voor het Ijjden der volkon gedu
rende de laatste jaren vergoeding .schenken.
Een nieuwe schoone en rijke toekomst zou
voor de gansche menschheid opbloe.en.
Maar wy zien, hoe alles in het werk woidt
gesteld om deze toekomst fataal te beder
ven. Wij zien, dat in plaats van ’n nieuwere
en sohoonere wereld een aog sluehteren en
gevaarlijker toestand dan die van voor den
oorlog wordt voorbereid. Wy weten, dat een
ontzaglijke druk van nieuwe haat en im
perialistisch drijven op de wereld woidt ge
legd en hoe roekeloos en gedacnietoos op
een catastrophe schijnt te wonden aunge-
atuurd. En dat is het wat ons leren ver
lamt, ihet groote en het kleine. Het is niet
de onzekerheid op zichzelf, maar de onze
kerheid. waarin nieuwe gevaren en nieuwe
ellende zich verschuilen. DiMs het, die alia
opgewektheid en daadkrachtiger! ievemdust
ooodt. Hei is de algemeene moedeloosheid,
die tot wanhoop gaat uitgroeien.
CLARA VIEBIG.
Geautoriseerde vertaling van
<®n. J P. WBSSBLINK-v. R08BUM.
(Nadrulc verboden.)
Fc vertel niet graag van
oorlog. Wta men daar betaft, doet
hot beet t voor ziet» te houden
Daarom hadden zij dus nooit over <tat
gew geaprokm, wat met zijn ver*‘hrik-
kiiMpa hou vwi zou nabij beloerle. Zij
wwren miai «md waodden - het wae
hem gelakt de jonge vrouw neer buiten
BINNENLAND.
Wijziging van de artt. 1, 84, >9 en 50 dar
Drankwet.
Ingediend is een wetsontwerp tot wü«i-
ging van genoemde artikelen der Drank
wet.
In artikel 34, 2e lid, der Drankwet wordt
de verkoop van anderen dan sterken drank
ter plaatse van verkoop onderscheiden in:
a. verkoop van alcaholhoudenden drank, an
deren dan sterken drank; b. verkoop uitslui
tend van alcoholvrijen drank. Het verschil
tusschen <1 ranken van de le categorie on
sterke dranken wordt In de wet niet naler
aangeduid. Nu is het in de practtyk noot
zakelijk gebleken een bepaling in do Drank
wet op te nemen, waardoor voor alcohol -
houdenden drank, anderen dan sterken
drank, een grens wordt vastgelegd. In tal
van verlofelocaliteiten wordt n.l. als vsr-
1 of «drank verkocht alcoholhoudende drank
met een hoog alcoholgehalte, zelfs 30 86
pct., waart»y men gedekt Is door rechter
lijke uitspraken.
Hierdoor is in(de practyk het onderscheid
■S*1’ L!' L1..
tr lokken en al wm het ook winter, de
digen waren mooi. Het was niet koud.
Het bleek plo>el ng, dat de zon al oealge
kracht had; in de mhklumron verbat men
haast, dat het nog Januari was. De tak
ken van den hazelaar «aken hun iratjw
uit tie donkergroene dennen van het n*-
bjzijnde boncli gierden, niet zooal» Ui
dm aotnnr, wanneer de harage stun war
me heerlijke geuren utaendt ain een bcan-
dendt ollorkaar»; mi wa» de gear Miller,
maar xol tngohouden kraakt
De wan 1 dingen maakten dv jonge Vrouw
leven iigvr; zij herkende het boech van
lniai geboorteplaat haast niet meer en al
wk het ook een ttrm boauh, nu bracht
het hur ia verrukking Zij maakten hun
1 miste wandeling samen den dag voor Ru-
dolb» hnwo'ijk Marden zou het niet mo-
Relijk zijn en overmorgen - neen, daar
aai» wille lh-irz vandaag nog niet dan
keu 5*4 <on tangen blik omvatte hij de
gevalle der getelde vrouw, die 'uohtig
Hinnementen op
enomen door:
luwe
'Hen Rundvit
Mon weet niet, hoe het zal worden in
Dost- en Midden-Europa en eigenlijk ook
niet, hoe het in het Westen en in het
overige deel van de wereld zal zyn, dat
immers van de ontwikkeling van den toe
stand in het Oosten den terugslag mu moe
ten ondervinden. En omdat men dat niet
weet, l|jkt alles wat men zou willen onder
nemen een spel, een waagstuk. Was de
algemeens energie aterk, voelde men <^n
overschuimend levenskracht, dan aou men
toch pogen liever dan stil te zitten. Maar
die onstuimige levenskracht, die rusteloze
energie ontbreekt eensdeels tengevolge van
de doorgestane ellende en de geweldige in
spanning der laatste 5 jaren, anderdeels-
tengevolge van de weinige opgewektheid
en de geringe verwachting, die men koes
tert. En het is goed, dat men op deze oor
zaken nadrukkelyk de aandacht vestigt en
zich er eindelijk rekenschap van geeft, dat
zeker niet het minst het ontbreken van een
blijde hoop onze energie neerdrukt en Jus
de voornaamste oorzaak wordt van oen de-
plorabelen toestand, waarin de wereld ver
keert.
De onzekerheid werkt verlammend^
klaagt men. Maar dit is slechts tcU deele
waar, zoowel in het leven der volken al*
in dat der individuen. Al te groote onze
kerheid werkt zeker storend op onze le
venswerkzaamheid, omdat ze ons weifelend
maakt en zoodoende onze daadkracht moet
verlammen. Maar die onzekerheid Is aan
den anderen, kant ook in zekeren zin een
voorwaarde <oor onze levenswerkzaamheid
en verscherp^ het inzicht, mits ze zich niet
over alles uitetrekt en niet al te groot is.
We moeten iets te verwachten hebben, wil
len we al onze kracht aan het leven geven
en mogen dus niet alles als het ware voor
ons uitgestald zien. De toekomst moet ons.
verrassingen en nieuwe vreugde en voor
spoed beloven. Die onzekerheid moet Je uit
drukking zyn van onze hoop en ons ver
trouwen, wg moeten in haar de gestalte
ontwaren van een nieuwe süxoonneid en p«n
nieuw leven.
Maar dat nu juiat is het, wat ons ont
breekt. Het werd bovenal opgemerkt dat een
van de oorzaken, waarom onze energie niet
tegen den bestaande onzekerheid op kon,
niet geprikkeld werd om ondanks die on
zekerheid te werken en het met die onze
kerheid er op te wagen, was het algemeene
gebrek aan bly vertrouwen, het ontbreken
van de opgewektheid en den opgewekte»
werklust, die beide in blyue verwachtingen
geboren worden. En hierom is het ook niet
juist te zeggen, dat de bestaande onzeker
heid alle leven en alle energie verlamt. Het
r GOIIDSCHE COimT
ABONNBMKNTSPRIJS: per kwartaal /t4B, per week 17 cent, met Zeadateblad
per kwartaal flM, per week 22 rent, everal waar de beaorrln» per looper (OKhieOt
Franco per post per kwartaal 2.24, mot Zoadagablad f 2.40.
Abonnementen worden dareltjka aangenomen aan on. Baroau: Markt 21, GOUDA.
bU nae agenten, den boekhandel on de poatkaatoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot d«a beaorgkriag)
1—0 rerels l.os, eiken regel meer 0.20. Van buiten Gouda aa dea baaorgkring: 1—2
regels ƒ1.20, elke regel meer ƒ0.25. AdvorteatiOn van publieke vermakelijkheden
12V, cent per regel. Adverteatièn la het Zaterdegaummer 20 toeslag op don prijs
H*t is de algemeene klacht tegenwooi-
dig, dat de onzekerheid van onzen tijd het
leven en de levenskracht verlamt. Man
leest ze in de couranten, men hoort In
gesprekken, men voelt ze in het eigen hort.
Ze is overal als de erkentenis van -ie scha
duw, die de rustige werkzaamheid van ons
•Her leven bedreigt. Ze gekit het grovte
•n het kleine, millioenvolken en het koop
mannetje, dat in dassen reist. En we er
kennen haar als een uiting niet van ?en
«enuwachtige onrust maar van een du;.4e-
lyk en door de levensomstandighöJeu van
het oogenblik in ons allen geweict gevoel.
Er is onzekerheid. Het leven, het groote
en het kleine, is uit zyn oude voegen los-
geraakt en heeft den nieuwen vorm nog
niet kunnen vinden, waarin het past. En
de uiterlyke omstandigheden werken dat
vinden allerminst in de hand. Er zjjn lan
den, als Rusland, waarin het leven radi
caal op zjjn kop gezet is en met de beenen
in de lucht zulke gekke gri mm assen maakt,
dat de omstanders een niet onbedenkeijjk
gevaar loopen. Er zjjn anderen, als Duitsch-
land, waar het op de allerzonderlingste ma
nieren heen en weer balanceert om in zyn
evenwicht te bleven.
En er zyn er ten slotte, vrywei de ge-
heele overige- wereld, waar het nog wel
recht overeind en op zyn beenen staat,
maar waar de roes van het nieuwe, het
naar het hoofd gestegen, duizelig maakt
en waar de handen wat vreemd staan om
het nieuwe werk aan te vatten. Maar bo
vendien, overal is een tekort van wat rot
!»u toe in het leven noodig bleek. Men kan
ook al wilde men, niet doen wat men placht
te doen, omdat de middelen en de voorwer
pen ontbreken zEn men voelt den terug
slag van dit tekort en van het gemis van
den gewonen arbeid op duidelyke en veelal
smartelijke wyze. Dit drukt de psyche en
veroorzaakt over heel de wereld een toe-
atand van depressie. Deze toestand maakt,
dat de werklust en de energie voelbaar wor
den aangetast en men minder moeite doet
om uit het moeras te geraken, dan waar
toe men zich andere van zelf gedwongen
»u gevoelen. En dit alles schept een m-
rekerheid en houdt ze ook in stand, waarin
>nen zich machteloos gaat voelen en tot
ren geregelde werkzaamheid niet meer in
■teat te
zag uiet neer in den diepen kelder Neen,
Gertrud Htaelhahn gatui,
deed zij niet; die moest nr.i
haar toeGomen, zoo behoorde
toen hij
tlrook en J4JJ er nog nirt wan. ,.Jk vnaw,
dd het mijn dool»l« te veel aangrijpt. I
Zij hadden elkaar sedert de eerste
moetÉtjg en hun vroolljke jaicht op
konijntje dagelijks geisproketi. De jonge
man h«l mevrouw Ibwi een bezoek ge
bracht; do vrouw rem den generaal, die
toevallig jufrt bij Imer dochter was, bad
hnn vriéndelijk uttg<noo<llgil ook luw te
bezoeken. Mevrouw vou Volgt
Iteugd, dat haar dooktor weer eenig» b*
ItingsHHng toonde. Zwijgend «t onver-
ecJfllig had Lil gohirwule vete weken or
bij gezeten; iMl W<*d zij toch wet tevon-
digtr Ite moeder wrw lutomant Bartholdi
daa» dinkbaer voor. „Maar spreek zoo
weinig nwgdljk over den oorlog,''
zocht zijtoen hij eens hij haar thee
tlrook en JAJi ar nog niet wan. „ik vrees,
dit hot mijn dodder te veel aangrijpt. F
weet, zij heeft veel Uoorgemnakt." De jon
ge «rffteer boog: ,,I’ kunt gerust zijn,
mevrouw Ft vertel niet graag van «Ion
men
scheiden Dan behoefje zij haar gedach
ten nu niet zoo te laten randwaren in de
verte, ais schapen, die verdwaald zijn.
O, dat luiden, dat luiden, het maakte haar
krankzinnig! Het drong tot iu liaar bin
nenste door.
In luur diepen, donkeren keide» kniekte
juffrouw KrügJ-r op haar aardappete'. In
de doffe diiistérrite stre.de zij haar uan-
deu omhoog en riep tot God. Maar Hij
maar ds beteekenis van dit aantal houdt
ook we! «enigermate verband met de indi
vidueels beteekeni* der onderteekenaar*. In
dien wy ons niet vergissen, zijn van dit
jaar b’J de raadsverkiezingen een 2b midle
kiezers niet naar de stembus gegaan, nea
een gssellig getal zóó groot, dat het gevoegd l>y welke
het nog vol- ook bykanz eeu meerderheid aan
irstfeest, dat <**ze >ou gegeven hebben. Zullen nu onder
die onderteekenaars niet zeer vele rehuilea
die hun kiezersplicht niet hebben vervuld?
Zoo ja, dan hebben wy met deze niet raai
medelijden. Er zyn gelukkig in dan raad
nog wel menschen, die de zuinigheid willen
betrachten.
Tot slot even de mededeeling, dat einde-
iyk ons gemecnteiyk museum dat nu bij
kans een jaar gesloten is gewaMt, weer
spoedig geopend zal worden. In dien tyd
heeft een ganseh nieuwe indeeiïng plaat*
gehad, waarby een scheiding is gemaakt
tusschen het kunst-waardevoll* en het lan
ter typische en historische. Het wa* we!
noodig, dat dit museum een* op zyn kop
werd gezet. Het was een pakhuis in den
ongunstigsten ain van het woord. Daar
door miste het alle bekoring en zelden of
nooit werd het door stadgenooten bezocht
Nu zal dat alles beter worden. De directeur
die thans de scepter zwaait is een jong,
krachtig, artistiek man, die wel orde zal
weten te scheppen in den chaos. Alleen zal
het aan ruimte en aan geld mankeeren en
het valt te vreezen, dat geen geld beschik
baar gesteld zal worden, omdat kunst niet
eenmaal onder de weelde behoort. Van
het grootsche museum-plan kan voorloopig
niet» komen. Het zou te dwaas zyn indien
dit de eerste vyf jaar werd doorgezet
Zuinigheid en niets dan zuinigheid is het
parool. Den Haag is financieel aan lager
wal en dus moet het alles nalaten wat dit
iu>g eens iuuw
neen, dat
maar naar
het
S'teedfe* vawter vouwde juffrouw Krttger
haar handen. Zij «reed tegen het gebit,
dat baar buiten zich zelf bracht. Zij wor
stelde met zichzelf: ,,Wat zal ik doen
Mijn God, mijn Godd”..
Eu nog iemand andere in hui werd op
gewonden van het gwdnl. Mevtouw Roesi
wist, dat er voor een huwelijk werd ge.
luid; Heinz Bertlioldi had haar van zijn
broeder verteH «n van dtens geluk. Bij
na mot afkeer had hij er haar van ge
sproken, met een liaperende huigziaiiilieid,
n» t aMof hij liet haw liever niet had ver
tel] en txii zoo, alsof hij er over spre
ken moest, omdat hij over ntets anders
denken kon.
Annenvarie wan den oudaten B.-rtlioldi
volkomen ouvtrmMli g, maar hij lietnijdda
den jongeren broer, die deu moed gevon
den Itad hti geluk toi zich te trekken. Al
was het dan ook slroKte ewi kort gohik
Heinz was de eezMge die Rudolf volkomen
begreep Waarom beklaagde moeder zich.
G.wone «dvntuHh lacmouin m^UdMUatM b» «mtrut M awr nre4a-
rewdu prH>. Groot, Irttm nwdu Wonka ferekud IW plMlrewlmt,
Advortowtlln Iranaow wordrei IngtaoBdon door tauaelrealHmat ren aolM, BodAm-
Mtrea, A4v.rtontl«>urreui en ou. AgditM.
voor hem uitliep, Akw-ht hij het haar toch
maar zegge”. dM hij han liefhad! Maar
mocht hij dat? Zij was in diépen rouw.
d4o Italiann, Ikx- haatte hij hem! De
voet-tappen van den jongen officier wa
ren hard, zijn voetm Mampten op den be
uoU'-t Wabgrond. Die wa* hem eanarg-
iMige vijand, iui imj«, nu bij toeft reeds
king dood waa. Deze vrouw,o<tere vrouw!
\ll>e.i dea» tsrie bratav.1 voor hesn op da
geheeie amrdn. Hij Hep vlak achter baar,
en als de wind bw zwarte japon een
weinig opwoei, zoxku <te«e hem fladde
rend raakte, dan ontroaMe hij.
(Wordt varvogd.)
was ver-
GCCCLXJXI11.
Het zijn thans weer de drie donkere we
ken voor Kerstmis. Gestadig wordt de dag
beknibbeld en grysheid kleurt de naargees
tige namiddagen. En toch zyn deze dagen
thans oiyde dagen, wanneer wy ze vergeiy-
ken met dezelide maar twee jaren geleden'
l’oen waren het inderdaad sombere dagen.
Het Sint-Nicolaasieest was in de meeste
gezinnen afgeschait, niet alleen omdat de
tyden zoo droef waren, maar ook omdat
alles wat er kleur en geur aan kan geven,
niet meer te verkrygen was.
Verleden jaar leeide dat oude echte va-
deriandsche feest weer op en naar het ons
toelykt, is het dit jaar weer op zyn oude
kracht. De winkels liggen vol, de voorraden
zeer veelsoortig en de zucht die in de laat
ste jaren zoo vaak werd geslaakt, dat zelfs
de meest eenvoudige dingen niet meer te
krygen waren, *is nu veranderd in een
juichkreet ,dat er weer vol-op is van alles.
Het kruis van winkelstraten, dat het hartje
Zijn broer luid imniars volkomen gelijk,
hij genooi het heden en vroeg nirt naar
den dag van morgen. Dat was zijn goe.l
recht. En plicht van hem, dij naar het
front moet. Ieder kon het echter niet en
d>t hij het niet kon, dit ontstemde Heinz
BertlioikH zeer. Zijn verjof waa om,
het huwelijk moroi hij naar
33) --
Zij rekte haar hals naar voren; zij ging
op haar teenen staan, zij luisterde inge
spannen. Een rilling ging haar door de
Wen; haai- trekken trilden, haar mager
Uriaat kreeg opeens een hoogroodv kleur
werd toen plotseling groen-bleek. Haar
Mem etokte* nu sprak hij het trouwfor-
n”ilier uit Nu ste< hij hen de ringen
MtFMen vinger. Nu zeiden zij ,4a”. Wat
klonk dat luid.
Allen keken naar Maagaret&e Dietrich
ZJ had plotseling heel luid „ja” geroepen
**kï?*n was omgevallen
tot het luiis van juffrouw Krijger
het gelui der klokken doorgedirougen.
'1 wtet waarom die luidden. Bij haar
pn wa« een vroolijk feest, de yougste
11 vao Bartholdi trouwde. Zij kende „Geel ons neaen ons rtagelijKscn brooo,
reeds, twn h,j pere. m 1U)g wawj de honger niet gestild met
o-*"
- J- een pak slaag gal. Wut was
veranderd! Nu stond dielxyvon-
I Als zij toch maar
van hem hoorde; het werd
angstig te xnoedb. Rusteloos
gansclfcn dag door hui* «o
van den Haag vormt, glanst waar in vol
licht. Voetje voor voetje .beweegt aan dichte
drom zich langs de winkelramen; het »yn
voor het overgroots deel dames, «notRêrs,
stellig, die in voortdurende overpeinzing
naar de étalage» staran.
Het Sint-Nicolaasfeest ia
feest. Hier in den Haag wordt 1
op gevierd, meer dan het Kerstfeest, dat
velen te kil, te saai en te ernstig i«. We
zullen daarover niet twisten. Het Sinter
klaasfeest biedt in elk getal m^er gelegen
heid en meer aanleiding tot vrooiykheid en
vermaak en daar waar men over eenige
fantasie mitsgaders geestigheid beschikt, is
van dit feest iets buitengewoon» te ma
ken. De winkels bieden alle artikelen die
noodig zyrt. Wanneer deze brief verschynt,
ligt hêt „biTuitstek nationale" feest geiyk
oen Kamerlid het eens fn lands vergader
zaal noemde toen hy vroeg om een „vroe
gertje” op dien dag, weer achter den rug.
Zal Mr. Fock dit jaar op dien dag een
vroegertje toestaan? De journalisten zullen
het zelf wel nemen; zy zyn tegenwoordig
de dupe» van het vergader-systeem, dat
de Kamer volgt. Feiteiyic moeten wy zeg
gen, dat de Voorzitter op de Kamer toe
past. Trap de zèle heet altijd nog eea on
deugd en het valt te duchten, dat de voort
varende voorzitter aan deze ondeugd zal
gaan lyden. De vergaderingen duren van
één uur tot zessen. Nu zou dat een systeem
zyn dat hielp, ware het niet, dat het deze
bijzondere eigenaardigheid had, dat het den
leden het stil wegbiyven zeer vergemakke
lijkt. Toen verleden week gestemd moest
worden over het belangryke punt der sub-
sidieering van de dramatische kunst was
slechts een aantal van 66 leden aanwezig,
dat wil zeggen, dat een derde deel der le
den al thuis achter de kachel zat.
K“nnr. 'v~l.’Ah^on^" Sir*'
sommigen. Dat lykt een argument, maar
het is niet steekhoudend. De groote alles-
beheerschende ondeugd van de Kamer is en
biyft het absenteïsme, het spybelen der
leden. Indien op de een of andere wy*e
verplichtend kon gesteld worden, dat alle
leden van het begin tot het eind de ver
gadering bywoonden, wa* «tellig het doel
onmiddeliyk bereikt en zou het wel uit
zijd met vergaderingen van negen uur per
dag. Dan toch zou ieder lid weten, dat zyn
redevoering ook den vergadertyd verlengt.
Op het oogenblik ziet men dat niet. Meneer
A is landbouw-specialiteit. Hij spreekt eeni
ge uren by de begrooting voor Landbouw.
Als Justitie, Koloniën of Oorlog aan den
gang is, is hy niet of weinig present. Hem
hindert de lange duur der debatten niet.
Was hy verplicht by alle begrootingen
wezig te zyn, dan zou hy nog wel
nagaan of zyn rede niet tot een half uur
kon worden ingekort.
Het systeem van Mr. Fock is gebaseerd
op een zoodanige uitbreiding van het ab
senteïsme, dat de Kamer daar schijnbaar
voordeel van heeft. Of het in het belang
is van de debatten, het valt te betwyfelen.
Het adres door een der Haagsche bladen
opgezet tegen de belastingverhoogingen,
heeft een drie en twintig duizend handtee-
keningen verworven van meerderjarige in
gezetenen. Een niet onaanzienlyk aantal,
X“k“.kk^
•r<oBd. 5610 30
tuin. Zelfs de vrouw, die kwam om het
linnengoed te wasaahan, bad zij afigeedhaft;
alles alleen, wleciite werken, werken, tot
dat metn zoo moe werd als een bond.
Toen de klokken pleolrtig om haar huis
dreunden, hield zij haar ooren dicht. Zij
iron ze niet hooren. Dat had hiar Gmtav
ook kunnen hebben
- als men wille, was het zoo «iel
verkrijgen 0, haar Gustav, haar i
joiiguft! Steedb- vaster drukte zij
handen tegen de ooren, toch hoorde
hot feestelijke gelui.
Zij daalde in haar kelder af, daar hield
zij zich bezig met haar aardappelen
winterprovisie, knoKen en kool, tot
zweel baar van 1m< voorhoofd liep-
kelder was donker en diep, en het
naai- de straat was met utroo diciitgestopt
- reeds lang had het' lu'den opgehouden,
maar zij hoorde het nog altijd! Hoe zou
het meiwje liet toch maken, die Gertrud
Hieselhatm? Zij was nooit gekonjen, ot-
s'lioon zij haar dikwijls had uitgenootligïl.
Nu, dan moest zij maar wegblijven!
Nu was de jongen al bijna een jaar,
de jongen va» Gustav! Hoe zou zij er
zich doorstaan met het kind? Alb» was
nn zoo duur, nu moest ieder bidden
„Geef ons heden ons dagelijksch brood,”
va*> Bertholdi trouwde. Zij
^°*n de
tem daarvoor
haar Giurtar-I
wat
toch
*1 «I