G
‘I
No. >4183
R-
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
5-7.
Feuilleton.
1
^Tien-ws- ©xx uÈ^d.-v©xt©xxta.e"bl®.cL vooz G-ovt-dsi. ®xx OxxxiBtxolEexx.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
De laatste sommatie.
Dochters van Hecuba.
I Woensdag 10 December 191V.
inn i'n***&
1—4 regels elke regel meer /Mi.
■N.
96 100
Administratie Telef. latere. 82.
Kedaotie i Telef. latere. 545.
trof
*®Vt. j
ieto
.SU»!
gt*-
SNDA.
(Wordt verve fd.)
I
liOIDSCHE COURANT.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuzochenkomst van zoliede Boahhaa-
deiaren, Advertentiebureau» en onze Agenten-
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen b(j continet tot zeer geredu-
«erden prijs. Groote letters en rundon worden berekend naar plaataruimte.
I
J
I
D
7
9
0
■es er op, dat het geregelde leger werd te-
luggebracht overenkomstug de vredesvoor
waarden.
LQi
P'wp den
zwarte japon
zoo
u
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 50 hooger.
voor
zei
>9
12
>5
>1
K>
12
15
74
22
25
43
99
15
17
63
82
87
192
133
53
te-
I
galaat nirt
<fo hoofd, t
een
De Duitsdhe regeenng heeft den Rubsi-
a.’sohen bolsjew isten-leider, Radek, vryge-
l«iten om hem in staat te stellen deel te
nemen aan de vredesonderhandelingen met
Estlanu. Hy heeft de republiek nog niet
verlaten, aangezien Denemarken en Polen
lieni tot nu toe geen vergunning hebben ge
geven door hun land te reizen en de reis
naar Dorpat langs een anderen weg ónmo
gelijk is.
Ofll-
kleed vas-
„nu denk ik er over
z.oo ge-
7Aj I*-
uti zei
zo
ItUIö ging haar niet
had
m j over
'I
,-ermakelijkh«ieH
den jongen man i
IK op den duur in
nen leven?
cel van 1 November betreft, is de Opperste
Raad van meemng dat de onderteeiceiung
van het protocol en het deponeeren van de
.«orkonde van ratificatie de inwerkingtre-
f'.ng van het vredesverdrag en daarmee hei
van kracht worden van den vredestoestand
beteekent. Van dat ©ogenblik af wordt het
nakomen van de voorwaarden van het pro
tocol, de voorwaarde van het van kracht
worden van het vredesverdrag, gewaarborgd
door de algemeene voorwaanden van dit
verdrag op de gebruikelijke door het vo
kenrecht vastgestelde wtyze. Voor het van
kracht worden van het vredesverdrag her
inneren wy er voor de laatste maal aan, dat
de opzegging van den wapenstilstand vol
doende is om aan de geallieerde legers het
recht te verleenen tot alle militaire maat
regelen, die noodaakelyk geacht worden. In
dezen zin verwachten wy de onniiudeilijke
ondertekening van het protocol en
het deponeeren. van oorkonden van rati
ficatie.
Aldus de hoofd-nota- Hoewel ze verze
kert ,dat het protocol wordt gehandhaafd
.n den vorm, waarin het tot dusver was
vervat, worden toch belangrijke concessies
gedaan. Uit het aanwezig materieel: drij
vende dokken, etc. zal een keus worden ge
daan, waarbij rekening wordt gehouden met
Duitschland’s economische toestand. De re-
geering te Berlyn heeft alleszins reden deze
bepaling met eenige argwaan te beschou
wen en nog meer om niet al te veel waarde
re hechten aan het récgt van protest, dat
haar wordt gegeven. De Laatste maanden is
wel gebleken, dat de geallieerden het met
de Duitsche rechten niet nauw namen. Ech
ter, ah men de ontevreden Fransche pers
stemmen leest, is het duidelijk, dat het,
zeer waarschijnlijk op aandrang van Enge
land, oprecht de bedoeling is geweest eeni
ge concessies te doen. Ook de verklaring,
uie nu gegeven wondt aan de slotbepaling
van he: protocol, klinkt gematigder en voor
Ihiitschland zeer aannemelijk. De laatste
zinsneden der nota, die de regeering te Ber
lijn herinneren aan de mogelijkheid van een
verbreking van den wapenstilstand is een
wassen neus, een barsoh geluid, maar geen
wezenlyk dreigement. Het eenige dal over
gebleven is van den oorspronkelyken tekst
uer nota, zooals die te Parijs is opgesteld
en die de perstelegraimmen een zeer sterk
stuk noemden, is waarschynlyk de somma
tie aan Duitschland om dadelijk te teeke-
zijn gedachten raadde zei
In het Britache Lagerhuis heeft hy in
antwoord op een vraag gezegd, dat hy geen
inlichtingen had ontvangen, waaruit bleek,
dat Duitschland pogingen zou aanwenden
om zijn leger te reorganiseeren voor aan-
“zjSn^GOUW-
Itat wa»
wusj
bracht hiar
haai z x> om
die zoo
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal f2.25, per week 17 cent, met Zeudagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per loopejr geschiedt.
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
bij oue agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den besorgkring
1—5 revels 1.05, eiken regel meer 0.20. Van buiten Gouda en dea bezorgkring: 1—5
regels 1.30. elke regel meer 0.25. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
12‘/i cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 toeslag op den prys
In het Lagerhuis heeft Bonar Law in ant
woord op een vraag meegedeeld, uat er
geen ondethandelingen ook niet infor
meel hebben plaata gevonden busschen
oe Britsche en Fransche regeeringen voor
een afzonderlijk Engekch-Fransch verdrag
voor de verdwl’ging van Frankrijk voor het
geval do Ver. Staten mochten weigeren een
uergelük verdrag goed te keuren.
Hy gaf de verzekering dat de Britache
legeering geen nieuwe verplichtingen op
zich zou nemen zonder eerst het Huis ge
raadpleegd te hebben.
Geen ultimatum. Rekening wordt gehouden met Duitschland’s econo-
mischen toestand. De bedreiging met dwangmaatregelen verzacht
Vredesvoorwaarden der bolsjewiki. Een regeling met d’Annunzio?
Polk vertrokken. Nog geen oorlog met Mexico. De Roemeniërs in
de Dobroedzja.
ONS OVERZICHT.
De Duitsche minister van Buitenlandsshe
taken, Muller, zou gisteren in de Nationale
Veigadering een verklaring afleggen aan
gaande de ondeohandelingcn met de enten
te over het aanvullingsprotocol. Hy heeft
»r echter het zwijgen toegedaan en de ver
klaring achterwege gelaten omdat nog geen
antwoord van de entente was ingekomen.
Als var dit uitstel geen afstel in gewonden
wogen we dezer dagen een redevoering van
hem tegemoet zien. De entente heeft geant
woord, niet met een ultimatum doch met
twee nota’s. In de eerste worden drie bezwa
ren van Duitschland weerlegd: le. het niet
terugkteren der krijgsgevangenen, 2e het
hezwaai van Duitschland tegen de afleve
ring van de 400.000 ton scheepsmateriaal
en 3e. het bezwaar van Duitschland tegen
de bepaling van het aanvullingsprotocol, dat
de geallieerden ook na het van kracht wor
den van den vrede militaire dwangmaatre
gelen tegen Duitschland zouden kunnen ne
men.
Ten aanzien van de krijgsgevangenen
wordt opnieuw herhaald, dat deze zullen te-
lugkeeien, zoodra het vredesverdrag van
kracht wordt. De kwestie van Scapa Flow
wordt uitvoerig in de tweede nota behan
delt .doch in de eerste wendt reeds opge
merkt, dat de geallieerden niet deelen In
de Duitsche vrees nopens de economische
gevolgen voor de Duitsche havens. Zij
handhaven het protocol in zijn vorm van tot
dusver. Nadat de geallieerde en geassoci
eerde mogendheden de volledige opgave
hebben gekregen van de drijvende nokken,
drijvende kranen, sleepbooten en bagger-
verktuigen, die zy in het protocol nebben
geëischt, zullen «y kennis geven van hun
keuze, waarbij zy rekening zullen houden
met don algemeenen, economischen toestand
van de Duitsche havens. Als dan de Duit
sche regeering meent te kunnen bewyeen,
dat een der gedane eisöhen er toe kan lei
den, Duitschland ernstig te benadeelen in
de voorziening van zyn gerechtvaardigd^
eischen nopens het in stand houden van zyn
nviervaart en andere economische levens
belangen, kan de Duitsche regeering aan de
voornaamste geallieerde mogendheden haar
tegeneischen stellen en zullen deze mogend
heden hunnerzijds bereid zyn, ieder dezer,
de commissie van herstel gehoord te
hebben, in den geest van rechtvaardigheid
te onderzoeken.
Wat de laatste artikelen van het proto-
Litwuurf, de bolsjetwieksche onderhande-
l.«ar, uie te Kopenhagen met den Engel
«-"(hen afgevaardigde O’Grady confereert
over dc uitwisseling der gevangenen, heeft
in een interview gewezen op den nood in
Petrograd. Het is dringend gewenscht, dat
kleeren, voedsel, etc. naar Rusland worden
gezonden. Speciaal hield Litwinof daarvoor
het oog gevestigd op Zweden.
nen. Wat ze na ontvangst fier nota ver-
moedeljj'k ook zal doen.
I
t rouw o
woord, «tiet
De conferentie te Dorpat is daarmee be
gonnen, dat de beido partijen hun vredes
voorwaarden bekend maakten. Benotefl
werd deze voorwaanlen niet te pubhceoren.
Niettemin weet de Voosische Zeitung de
voorwaarden der bolajewik te melden. Deze
luidoa:
1. l>e sovjet-regeering wordt erkend.
2. Allo troepen sullen van de Russische
gretiaen wonden weggenomen.
3. Amnestie voor de politieke gevange
nen.
4. Hervatting van »lc diplomatieke en
bandelóhet rekkingen.
5. Ontbinding van alle vreemde .egar
troepen wier tegenwoordigheid den vrede
;n gev:iar kan brengen.
Volgens de Beril make Tidenk* eigenen de
bolsjewist!sten vorder vr(j handelsverkeer
over Ethisoh gebied en verlangen ‘zij, dat
<le vrede tegelijkertijd met den wapenstil
stand wordt gesloten. De Lithauers zijn
nog niet te Dorpat aangekomen.
Het bericht over een oplossing van ue
lume-kwestie is niet bevestigd, alleen
meldt een yang Exchange- telegram, dat
met d’Annunzio een regeling is getroffen.
Volgens de Giomale d Italia heeft het
kabinet zich Maandagmorgen geruimen tjjd
bozig gehouden met de kwestie van Fiume.
Nitti, de premier, zette aan zjjn college’s
de bedoeling van Scialoja’s reis naar Lon
den uiteen en de houding van de officieele
Engelsche kringen ten aanzien van do rege-
1 ng der nog hangende Italiaansche kwes
ties, vooral ten aanzien van dc Adriatuche
kwestie.
Het blad voegt er aan toe, dat NltU ge
ztgd zou hebben, dat Engeland een onmid-
dcllijke oplossing van het geval d’Annunzio
e wöhte, zonder welke er geen bevredigende
oplossing inzake Fiume was te bereiken.
Nitti voegde er aan toe, dat hel niet
waarschynlyk was, dat de verantwoordelijke
Fngelsche staatslieden zich tegen Ilalië’s
aanspraken zouden verzetten.
Ik heb
-1" Maar hij brmht nlita van dit
Als in veitiornden afweer
De afzonderlijke nota betreffende o<apa
1 low wijst op Duitschland’s schuld aan het -... - --- -
tot zinken brengen der schepen, waarbij 1 vallende bedoelingen. Integendeel wees al-
wondt aangehaaid de onlangs gepubl.cxerde u‘‘
brief van het hoofd van den Duitschen ma-
r.ne-staf aan den commandant der Du.Loche
vloot by Scapa Flow, Von Reuter, die de
volgende zinsnede bevatte: „Hoe ook ooit
het lot dezer schepen onder den druk der
gebeurtenissen moge uitvallen, daarover zal
n.et zonder ons beslist worden. Wij zuüen
hel zelf uitroeren en een uitlevering aan
den vijand blyft buitengesloten.’’
In de landen der geallieerden ia deze uit
lating opgevat als een bevel aan Von Reu
ter om de schepen te doen zinken, wat door
de Duitsche pers reeds is weerlegd, terwyl
er ook op gewezen werd, dat, wanneei Von
Reuter niet van zyn regeering a/geaneden
v.ias geweest hy de schepen niet zou heb
ben laten zinken. Hoe 't zij, de entente
handhaaft in haar jongste nota dat bij
Scapa Flow een schending van den wapen
stilstand heeft plaats gphad. Samenvattend
wordt in de nota geconcludeerd, dat dc Du.t-
sche regeering thans niet de Verantwoorde
lijkheid af kan wyien, die haai ten deel
valt en niet in een scheidsgerecht (zooals
Duitschland had voorgesteld) de oplossing
kan zoeken voor oorlogshandeling, welke
regeling aan de bovengenoemde mogendhe
den toekomt. Dientengevolge eiodhen de ge
allieerde en geassocieerde mogenalieden,
dat Duitschland, overeenkomstig hun nota
van 1 November ,2oniler verren aarzeling
het protocol zal teekenen, dat de uitwisse
ling der ratificaties en het van kracht wor
den van het vredesverdrag mogelyk maakt
en daardoor de terugkeer tot het normale
.even en de leniging van het lijden der vol
ken waarborgt.
De voorgestelde arbitrage zal dus niet
plaats hebben.
ik kan
de h<>op,
Terwijl Duitschland door zyn vrocgeie
vyaiul argwanend wordt aangez.en, Ueetc
hei, zouais Wotn het uitdrukt, net kracntig-
.te bewys geleverd van zyn goeden eu zu.-
veren w'il door zyn aandeel in ue verant
woorde >yWhe.d niet te venhuden. De archief
stukken. verzameld door dr. Kautsky, w.ens
toelichting op de documenten reeds is ge
publiceerd, worden thans openbaar geblaakt
Deze uitgave onderscheidt zich van de tot
dusver uitgegeven kleurooeken door naar
uitgebieidheid en vooral door den geest,
waaruit zy voortgevloeid is. Het is geen uit-
geaozen collectie, die er naar streeft de
eigen regeering tot eiken prys in het gelyk
te stellen, zooals de meeste kleurboeken,
maar een uitgebreide uitgave van a'ie ar
chiefstukken, die van beleekems zya voor
"de kennis van de laatste iaze der voorge
schiedenis van den oorlog, met het een.g
doel de waarheid te dienen. Van commen
taar is volledig afgezien.
Wolff merkt hienby nog op:'Ondanks aile
pogingen is het door de Duitsche uitgaven
alleen niet mogelyk een volledig inzucLt te
\erkrygen. D.t kan eerst verkregen worden
als ook de archieven der andere landen ge-
epend zullen zyn. Alleen de krachtige aan
eensluiting van de goedwillige en oprechten
n alle landen kan de wereldorde der toe
komst 0^1 waarheid en gerechtigheid grond
vesten.
De Fransche bladen, zooals we boven al
terloops opmerkten, zyn ontevreden over de
laatste sommatie der geallieeiden aan
Duitachland. De Eclair drukt den tekst af
onder het opschrift: „De laatste Zefver-
loochenmg. Een goedaardig stuk, dat aan
zienlijke toegefelijkheid toont”, en Saint
Brice schryft in het Journal: „Een ultima
tum zou snel een eind hebben gemaakt aan
het gesnork van Noske. Wat zulion de
Iniitschers echter zeggen van deze somma
tie, die door de langdurige behandeling ten
slotte zeer gematigd geworden is!’’
Deze ontevredenheid komt voort uit de
vrees dat Duitschland te krachtig blyft, een
vrees, die naar men weet versterkt is dooi
de mededeelingen van de Times over een
groot Duitech leger <lat in 't geheim wordt
geformeerd. Churchill denkt echter vry
Palm over deze aangelegenheid.
inonder te bezoeken, als
iui toe kon ik nog tot
niets hedluitcm- Met hem- hand, die mit
In haar schoot lag, süreek zij over haar
J „In zulken rouw is men
verlegen, nu gaat het echter '>«*er -
hebt mij geholpen!” Zij glimlicht# imm
toe, maar zonder zijn bl'k, die den hare
zocht, te beaotwoorden. Inweudig beefde
mr. Café Schaakbord.
Afd. Gouda ZttH-H*
■eniging-
,ur. SM. d» Béunio.
AU. Gouda tWaur-
»P
■ing. Salariaaolle fflo*
lin'd lenden
wij gerageM
en ontvangen ƒ-
Vfca—
•as» agenda
rot. haai» treurige oogen keek zij hem
vol vortroown aan: neen, dio zou niet
slecht van haar demren, nooit.
,.Hoe gauw zijn de verlofdagen voorbij
gegaan/ zei zij, zioh lol «en tac’ijo dwin
gende, ofschoon haar hairt weende van
moedeloosiwifi. Nu ging hij, die goede
lievie mal», «leze man, die haar voor kor
ten tijd nog vreemd wan geweest en me;
wien zij toch reeds' zoo vertrouwd was,
alsof zij hem toebelkjorde. H er w as geen
sel.eidende klove - één volk, één vader
land, één gt'lHKxrtaland - en het
mocht niet zijn. Zij vermande zijh. Ik
dank u voor al de uren, die gij aan mij
gewijd hebt Lr heb het zxk> prettig
vonden met u te wam leien. Het h x>ft mij
goed gedaan. Lk had mij vau alles
meetrokken, to zeer teruggetrokien
Iwiii mij weer «ven teetje in het leven te-
riiggebriwht. Nu zal ik mij ook ni<*t meer
zw> opsluilen.” Zij z.ag hem vtelcgev aan,
waarom zed hij dan in hert ge.uxd niets?
Hij maakte het haa<r werkelijk heel moei
lijk: „U zult mij toch nu en dan sdirij -
ven, niet waar? Dat zou mij zeer ver
heugen Wij zijn in dien korten l.id zulke
vrienden geworden, dat men nu en dan
toch va>u elkaar moet hooren. Ik zal ook
zoo vrij zijn uw
buurvrouw. Tot i
geu dozen anderen man sprak. Haar hart
klopte angstig, ee^ blow van schaamte be
dekte haar bleek gelaat Laogjzaam schud,
de zij hit hoofd; lk ben zoo diep la
den rouw.’ Smeukend keek zij daarbij
haar vriend aan, de uitdrukking v an haar
u
die
36)
„Ik
uitc Atiuju luvisje «s
het lioh. op de trap bramdd n >g
’U riep het helder, een vroolijk-
—I. Jmar toon hudoftelend, die
1 verwed1. De^ooxen wi het blon-
dal ttah door) hel kaarslicht als
‘draJenkram-i omgeven omlaag
«.*^1 donkere raaiden en waren
«j^auriijk groot.
Zlin Ufi! Een teedwe ontfroeriug
hoM iT8n naa<r hoven stormende min, met
«Mo hwlou ZM hij <10 gelfeMe hebben
onwattm. opiheffen, hooghouden,
voor altijd dragen.
'7‘” Met vurigie trillende lippen
“j hi»r hanlon. Zij lrok zo
WrlogenheH overviel haaa-; zou hij
“et verkoonj uiteggen, dat zij nu,
i-11? a*** fllloen thuis was Ja zij
dienstmeisje wt^jgezouden met op-
da*» i utsU"rd'' aam de deuren. En van-
dat voelle 7jjt zij- hom
(U, v*l*daag zou wat geaproken wor-
a niemand anders behoefde te hoo-
■v wnt ««heel
Zij awenroo
WilllH)
h'U’r zoo voGi
-.Mevrouw!-
kust,
Een
bet
Wd
k»1 Iw
ill» lutard,.
—1 vo.llo zij, zou zij hem
««.X 1
«5 1
"“I ™ftnd anders behoefde
Iwal “r/T5'’1 sI,8en
Zij ovorwou haar verlegenheid,
Geheel rustig ia het met aan de Dalmn-
tische kust. Te Spalato in de Italiaansche
torpedojager Trreguetto aangekomen met
•en bemanning aan boord, die zich voor
'Annunzio verklaarde. To Spalato is men
hierover verontwaardigd.
Men weet, dat de Zu:d-Slaven onlangs
>en beroep hebben gedaan op den Opper-
ten Raad om bescherming te vragen tegen
hrel den roes zijner wilde hij haar
to: zich trok«M«nt haar toeroepeH ho.utord-
maal, d»iiz«<i.linanl „V'egrot wat was, g«-
niet wat to - lk heb u lief, U heb u
liet
.dies uit
hem liaar blik, zij wem terug.
Alsof zij
„Ate gij werkelijk mijn vileiui aijt,
gij nht zoi tri mij Hprtoe.i. lk wil
utois hooren- Ik w.l oo» niet ioor den
tweeden keer alle foltert g en angst van
het vachten doomvikea, «do ik roedn ooas
Im-I) doorgemaakt ik kin - ik kan het
niet. Vaarwel bivrte vriend
Nu wilde zij hem balie hinden reiken.
Muar bij zag de beweging niet, waarmee
zij ze hem toasuik. llij lienurMe ooi ni«M
h >e bleek luiar gelaat vm we k eon ang
stige, gefolterde uix<lniKkin( m baaroogen
lag Hij zag slechte, du zij tenigweek,
bemerkte hechte hanr afwerf. En dit ont
nuchterde hem Nu herstelde hij zich weer
g«to<*ri. Hij rek<«- zi-h uk, atori hij zich
t»gon iets moest v< rd«ili#>n nl.4 tooneu.
hoe hij het zWi a>ntro<. En toch scbseu
hem het teven ploteelhig gvhe. 1 zond t he-
roring, det WM te v «toveren wast, niet
meer Mtrowringwwaml. llij zou il± op
den groikl heb)en kunm'n werpen ah een
uHTlurstige jongen. Maar hij iv’eg
ha#.- m<x gemaakte h tffelijkhrid en
„Vaarwel, Mevrouw
l>e rmnen achoten haar m de oo<en o,
ah hij wtet, hoe het haar te mooie waa.
door
CLARA VIEBIG.
Geautortveenle vertaling van
j p. WEGSELINK-v. ROSBUM.
(Nadruk verbodao
oog en had iate aandoénlijks
geen hoop meegkiven, niet
gij bedoelt”
Hij wikte o>pepringen, Iris zeggen
roepen, «whreeuwen. Zij zei:
Haar weeke stom, dio een weinig
gebeefd, werd nn vast „Ik zou
mijzelf moeten schamen, »te ik zoo 4®uw
kon vergeten w it giewest is. Ik heb nnjn
armen man eeua zeer, zeer Itetgeluul
Zij maakte de hand, die hij nog altijd
vasthield, vrijals het wan- ztoh
hullend trok zij haar zwarte
ter om »;ch been
m, hoe treurig bet te, daU alles
komwn W En tocfii hbe
proefde te glimlachen. Opudvirllg k<s*k zij
aan; „Gelooft gij, dal
i Itaite zou hebh *n kun-
Ik heb dat lial M -f, - maar
nr Neen, het zou nooit we -r goisl
worden zijn. Het te beter zoo.
Hij w’ldo haar IimmI weer grijpen, hij
greep naar haar bekde banden:
zij bet toch zelf: liet was goed «lat
mtP geworden was.
meer aan, hier, hier wa« IXtlnnlilNMl -i
de liefde van een Duitechw mau. „Me
vrouw - geliefde vrouw!” Wat wïll** bij
haar al ntet zeggen, liaar Mn«Mke«i. be
stormen. veroveren als ««en belegente stad
In Imri^tocbielijite ouatuinvgtfieid in ge
zij; zou hij dan nog niet spreien, ha
hel|>en bij dit voor Iwuvr folt»mend onder
houd? Hii mo«M titoh inzien, dat zij niet
anders kon, niet and»*.- moefht zijn. O.
wa- hij twh Bever vertrokken zonder al
scheid te iu-meii! Dan zou zij nm hebben
krunnou women, loo»- ni«*man<ï geniën. Dit
uur was een marteling.
„L'w l»roer te zeker zeer gelukkig?”
een oDj^eihikkiige vraag, maar zij
n,i«ri meer, wat zij ztJggfm zou. Hei
geheel in verwau-ring. dat hij
iafg«4>roken aartom meto>g<m.
geheel rnders war«w dan die don
kere. di„ haar wim zoo diep aix een af
grond haddoii totv<etfdi.-nen. Deze hellere
bltniwe -xigen 4rukIen even zooveel liefil’.
even zoo. eol t«‘-«derhc.'l uit on vo ko
Ine» trouwe overgave. „Z«g txdi „«-n
zij uit. ..Waarom zegt u «lan
in het g«-hee| note?”
„Ik mag niet.” Zijn stem klonk sch>r
van van opwinding. Nu greep hij hinr
hand, zij wikte h»xn dtte zauht onttrekken,
maar hij litel.l ze elpvl^ «net. ..Morgen
moet ik weg - wie weet, ok Ik terug
kom - yfevrouw. mag fk hoptni...." hij
slikte ..mag ik eienigo Imop in don oor
log jneenemeu»? Eunigo hoop!”
..Eenige Isxjp?!" Xij herhaalde het «iechts
werktnfitelijk. Och, zij wist- maar al te
g-svi, weflii hoop hij bedoelde. Maar kon.
mocht zij laan hoop geven? Ikutr wae
een graf tegen <k> berghelling waarom
heen de winden autoden en de lawinen dem-
derden, maar hij «Me daar rustte hoorde
niri dat su'zcn ea donderen, maar hij
hoorde, hoe zij, zijn weduwe, nu Mer te-
moot u
zij
bijlichten. Mijn meisje te
tehi op de trap bramd-t n >g
haar
'Tr
