sholm
Ehhal
kersluis
lTERDAGS ver-
f
lil
FFIE
1
i-
n
^o. 14193
Zn terdag 30 December 19IW.
A9e Jaargang.
so
Eerste Blad.
Feuilleton.
v. d. HEK.
5
ange,
t gebruik.
d Meisje
geplaatst in huis-
snlschnp Brieven
toudftche Courant.
louwburg.
imsch Tooneel”.
if 1
en. uÊ^.cL’vox'taxxtieTolsud. voor G-o*\xcLsu ®xx Oxxxstxoleaxi-
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
Donkere Dagen.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Hl
Dochters van Hecuba,
door
CLARA VIEBIG.
rsgsls ƒ1,31, elke regal maar /M.
ROTTERDAM,
5850 50
▲Aminiitrati* i T«1«L latw*. 82.
XedaetieT Telef. latere. 545.
dreigingen over het vlakke onbeschutte land
even een
de crisis
openen.
BINNENLAND.
raat 29 ‘f
5848 70
ttri
omdat
dat had ik
keek
wantrouwend.
verruil.)
F*
brieven
Advertestièn kunnen worden ingezonden door tusechenkomst vee telled* Beehhaa-
delaren, Advsrtentisbureaux en onse Agenten.
half 8—1 uur
half 3—7 uur.
Dit nummer bestaal uit twee Bladen,
en een Kindercourant.
on»!’
maar een ontwijkend
to»n
dan
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
Op de voorpagina 60 hooger.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
c^clxXXV
woonde ik in geselschap van
ECEMBER 1919.
ïN A TARTAUD.
het Abonnement.
bedrnven van
IBSEN.
vrt
rül
i 1
,E
GUI MIE COURANT.
3
wee'
«een
..Gelooft
kind maar niet c:-":
den grond stoppen, zonder liet z.„
te Juten weten, vindt u wol?
■IJeriiagan
tTC.d llaiU(
.^MifLiur-
de corrur^MMMi. ib.u happen luiker
en vud-i.ui.-rLiiid
an v .w.i
a
D.
t be-
toediq
enden
won
tqlfen
i oat
0e va)
ndlng
zeide zij le-
n was
- we°t u
u hem
do plaat met gevauge-
Gawona advertenties en ingezonden mededelingen b|j contract tet zeer gandu-
•aerden prijs. Groote lettors en randen warden berekend naar plaatsruimte.
„En geloei van storm en regen, kon
digt my den winter aan zingt Van Al-
phen. V\e hebben al een winter gjehad van
sneeuw en en Wat er b(j behoort aan
winterlanden en bevroren neuzen.
Hij is overgegaan. Hy was ook zoo vroeg
voor ons klimaat, waar we hem pas na
Nieuwjaar verwachten.
.,AI» de dagen lengen, begint de kou te
strengen”, immers. Nu is het geloei van
storm en regen weer gekomen en daartua-
schen in zonderling verschijnsel het
gerate, van den donder en schelle bliksem
flitsen uit inkt-cwarte wolken. Men zegt,
dat de nevelvlekken of dc zon het weer
overstuur hebben gemaakt, of preciesei- ge
zegd, (iat ile oorzaken van die nevelvlekken
tevens oorzaken zijn van onwedere en stor
men eh regel- of hagelbuien en dat we nog
meer omstuimigheden te wachten hebben.
Het maakt weinig verschil of de nevelvlek
ken het doen of dan wel iets anders. In
dezen tyd van Alphen wist het immers
al is al die omstuimigheid inhtenisch
in ons land. We verwachten iets anders
dan dergeltyke aankondiging van den win
ter, die Voor de deur staat en feiteljjk den
eenen voet al binnen heeft gezet De don-
kre dagen van Kerstmis noemen we ze en
duiden daarmee vrijwel Je gansche Decem
bermaand aan. Hat kan wat vroeger of
wat later komen, maar wanneer de Sinter
klaaslichtjes nog nauwelijks zijn uitge
doofd, beginnen de donkere wolken aan te
drijven. Groote wolken zyn het, somber en
onheilspellend. Aan den wijden heme-, die
boven onze vlakten spant, zien we ze al van
verre '.'ankomen als zoovele donkere bedrei-
gingen van ons leven. Ze komen van uit
iee, van boven de wilde gryze golven, die de
Noordwestenwind aanjaagt tot woeste wa
terbergen en waarop ginds ver weg de
puntige ijsstokken drijven en verder nog
de hooge ysgevaarten, waartegen reuzen
schepen zich te pletter stooten Al maar
door komen ze, als wilde donkere gevaarten
naar het vlakke land, dat weerloos ligt en
onbeschut. En uit hun donkere holen schie
ten de gierende winden en neerplassende
regenbuien en de hagelvlagen, die zoo
vervaarlijk kletterend tegen onze ruiten
slaan. En huiverend luisteren we naar het
ligt ook ons
leven. Het is als een benauwing, die don
kerheid, die nauwelijks wijkt, waai.a dan
de groote, donkere wolken, die al maar
lang geleden,” preveld©
-v.Jt voorubureiid lan-
V akacnooiieci aren.
De boaturea «ter puaiseujKe
B-ura» eiai.ig»-, Lm'i.I, usl,
uvrurecul, omdat Guruwic.u.
U's tU
Drieme en vuu-i>ui.rLinu van tkm
.\vuvr>aiMHQucn Hond »an v .u.e j|>vo«l«h ra
no en Irerarmu'n tanen een au es g©
zonden aan God. £>Uten xa« AuM-tiol.Aud,
aurin zij dit college dr«a^ud v czoeken
•ie 'loog tie aoiMxnbj^turen iageutendt* sup.
p.etoire ri.*giroo.iiigen m<4 den meest *.t spoed
je widen tNWuuMkden op de e.v. xer^odr
rng en na goetUeuriug) te willen oewor-
ucren. dat de gJ ten, hiervoor do wig. zoo
epvOtig mogtJijK ter )><<HCiHKKiiilg van dn
'M «toren wcxten gewield, waardoor den
peto Mieelen d.t^ene .run worden ui.ge.
•eerd, waarop zij krai-Jtte u de nume
aihrwreigoling, vanaf 1 Januari Itfli rroh*
aeboen.
Viouweiya immumikI.
JtLM-UNteilMUi. gouuxu.i__uiUBhd 44>b. JÜ*
ooige.i Ap«MMA«rii nej ^in gozou.u*ea*
redenen «cmuum. iujn op»ag,.t<’r Uu<e>r.
a vuu ir.4,1—van der Veen, (*ui>lgouou>«
oen we^wtiucr van iiuaucien en *o
uai.igeit^uoieueii Zij z>h het t»e<j<ie
.rouwoujAe hu vau dun raad xyu.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per posttper kwartaal ƒ2.75, met Zondagsblad ƒ3.48.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA,
bü onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den besorgkring)
4i revels 1.05. eiken regel meer 0.20. Van buiten Gouda en den besorgkring: 16
gels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Advertentiön van publieke vermakelijkheden
12Vi cent per regel. Advortentiën in het Zaterdagnummer 20 toeslag op den prijs
uur prtolet.
H. Leden (niet-
eemdelingen
.25, Balconfl.50.
•Leden
.75, BalconHM
alerij, zoowel voor
in f 0.60.
worden verhoog-1
ursrechten.
rij loting voor alle
koop op Dinsdag
Is 8 uur, a 10 cents
Ö857 44
45)
Zij vond liet heel nahuiriijk, dat zij
bwr haar do hand bestak en zei: „Juf
frouw KrOger. hoe giat hel
De vlijtige keek op. Aarzeienl legde zij
1
lif 0.75 pond
- 1.00
- 0.80
- 0.80
g«fl
fout
jo'pgen. dat je een l»ee je grinld mrt i»
oude moedor zult heldjen. Ma ir ik Men”',
•ht |k, aD je thuiskomt n’ct voor niet-
door d« harde school van den oorlog zal
zijn gogian, «i dat j<> (ten zi>n zuK, hoo
volkomen gelukkig ik m*t j>u. met julll.»
ben
Dot had zij haar j munten al Ung wik
len zegden, opdtl o»k de )iü».e zweem
van ontMamming 4u»MJhen hen beiden zou
verdwijnen. Hun ai-o'aell. m zijn verlof
wa niot harlelljk gewafct. Hij had haar
wel ornheUl en een zoen geg<w«n miar
toch was het innerlijk niet zóó geweekt,
tuis het nuMHt zijn, winneer M ini*»chien
een afscheid voor a'tjd te.
Mei een gevoel van ver Holding riK>tde
moeder den brief. Wit er nu o>k mocht
Speheuren. zij kon mi aan hen» denken zon-
d-r zichzelf iets te verwijten
IDXJFDBTUK X 111.
werden in dezen tijd veel
da; wij HWi«n intiem r zu’len worden.
En aan Rulotf swhree/ zij ..Anmunarie
mawkt het u’tetjlrond, zoowel HohuneJijk
■1’5 g *estei!ljk. Zij is d* r.xjht-i v(roi»w voo
oer, mau, die tj velde is. l)at ziek J1 meer
en meer in- Het zal j»< plrizler doen te
hooien, dat wij het goed met eLaar kun-
vinden. Toen ik eerrt bezwaar maak-
togen j-- ondoordacht huwelijk.
wa<. de<«d ik di' alleen
uit zorg voor je toek-mi»Nu ben i'< ech
ter over de toekömd ni *t Lcy-of^l meer.
<b
zor-
aanstonnen der wilde buien, die in onze
schoorsteenen loeien en ons de dakpannen
om de ©oren doen stuiven, wanneer we ons
„Ja, da| zou ik pok wel dongen! Juf
frouw Krtiger s'aakte oen diei>en zucht
van verliohtiing. „Nu. voorin» <tan mur!
En als met nieuwe kracht oez’eW, zette
zi| haar voet op de spaie en stiet dl
diej. in de weortiiretge aard'. „Dogrond
is zoo hard als rtw. Maar i< zal hem
Nvel loekrijgen Wacht jij imar!” Zij stak
de Hpvde er weer diep ia: ,rAaindappel *a
móeten bier groeien, een maesa, mooie,
melige unil-jee Daar moet Guatar aan
smullen'Wn zij s-pitte Vorder, Ij ver g met
gebogen iug zonder zich verder om de
andere t« bekom neren. Mevrouw BerJiol.
di keek bezorgd, julroiuw Krtlipr was
wel zeer veranderd. Het was werkelij i net
zooais E mi lie gezegd hul: zij ww# vreemd
geworden. „Zo nnalt een hewtje.' zeiden
de menskien, ^'aa het wonder? A^ih. zo
ker te weten, dtf Ionian i lood is, te min
der eng, dan in twijfel te iuo>ten blijven
Ploteeling vond Hedwig haar ei ten le si
zeer onbeduidend. Zij ging terug naar
huis, zij werd letterlijk geireven naar
hear schrijf tafel, zij wille schrijven a in
Heinz en aan Rudolf, af haai- liefde aan
haar zooi» lat-n gevolen. zool mg de tij 1
er haar nog to© w «rd gogev.-n. Aan Hel v.
schreef zij: ,'Hoe kom je er toe om te
gia vlkt?en? Vertel*mij dat toch eens.
Het zijn ni t alleen je moed, je onderno-
mi je drang oni bezi^ t» lijn,
die je diartoe gewacht bebhnn- En je
teven D er tnóh ook niet veiliger door
Dat mank je mj, je mooier, niet wijs.
Onlangs was de weduwe van hiitenan-
Po°M Ir j mij. een lieve, bekoorlijke vrouw
zij heeft mijn hart gastoten, ik zal
haar een bezoek i -rugfart'igen. Ik hoop.
thans hun plaata in. Dit is 't denkbaar
slechtste systeem. Van heinde cn ver, xelfs
uit den Briel worden geregeld veldwachters
gerespireerd om achter den kachel in de
bodekamers uit te braden of aan de open
voondeuv te verkleumen van de koude. Die
menochen zjjn er lange dagen voor van
hui», het politietoezicht op het „veld” moot
er onder lijden en de betrokkenen hebben
er een afschuweljjken hekel aan. Nadat vele
jaren lan gdeze ellendige toestand heeft be
staan, treedt Mr. Marchant, de schuldige
ctaaraan voor het front om wijziging te
vragen. Hoe uitstekend deze pleitbezorger
op de hoogte is en boe best h(j eens de ge
volgen van zün wandaad heeft nagegaan,
zal uit het volgende blijken.
Op 9 December j.l. sprak deafe afgevaar
digde het volgende:
„Ik vind de wijze waaróp de zaak (de
Imwakingedienst) wordt behandeld, buiten
gewoon onpructisch. In de eerst© plaats
aag ik mij af of die groote macht van
jkave ‘hvachters, welke voortdurend in het
gebou vder Kamer aanwezig is, wel nood
zakelijk is. Wy hebben een telefoon en kun
nen zoo noodig dé assistentie van de politie
inroepen. Waarom het noodig is dat zoo
veel mannen van de Rijksveldwacht hier
bun tyd in ledigheid verdoen, begiiip ik
niet. Bovendien moeten die mannen na af
loop van een avondvergadering, nog naar
hun standplaats terug, die voor sommigen
ver verwijderd is. Zy moeten in het holle
van den nacht door weer cn wind dan nog
een vei re reis doen, terwijl zij den volgen
den ochtend weer op het Binnenhof de
wacht moeten betrokken. Dat is een rege
ling waarvan ik niets begrijp.”
Inderdaad, ik begrijp dat de heer Mar
chant hier niets van begrijpt. Om van iets
te begrijpen, moet men iets weten. BIn
de heer Marchant weet er niet»"Van. In de
eerste plaats schijnt hfj niet te weten, dat
er menschen zijn uit den Briel. Hoe hij kan
denken dat deze ”s nachts om één uur nog
raar den Brie! zouden kunnen gaan, be
grijp ik weer niet.
Maarde heer Marchant weet niet
dat juiat tijdens de avondvergaderingen
geen veldwachters van buiten den Haae
dienst coen. Het zyn de Haagsche veld
wachters. meest dienst doende bü de recht
bank en het Hof, die hier wordenuit
gebuit. Voor deze extra avonddiensten ont
vangen zij geen cent vergoeding! Mtf te
een geval hekend van één dier mannen, die
over dag voor een dienstreis uit was. Om
half neigen ”s morgens ging hij de deur uit;
om kwart over zevenen ging hy naar den
Kamerdienst en ’s nachts om half drie
kwam hij weer htuis. Dit geschiedt dus in
dienst van de Kamer, die zulke hartverhef
fende theoriën heeft verkondig*! over de
verkorting van den arbeidsduur.
Mr. Marchant begrijpt ei niets van, maar
hy praat er alleen maar over. Het verhaal
va nden hollen nacht en van weer en wind
bestaat alleen in de geachte fantasie van lie
zen geachten afgevaardigde.
Wil ue heer Marchant dezen blunder iet
wat herstellen .dan dient hij voor te stellen:
le. onrniddellük afschaffing van den ryks-
veldwachtersdienst by de Kamer. 2e. een
geujhreven. Ar^wtigP, verlangpale, ItefJ©.
voile en wanitopi^e brieven. Verdun wa-
onbo»c«injfeUjk hard. - de ,,iteJ van
enlun”. lAiizenden moedere, twh^enoo-
lei, vorioofden waren ongeru-t over han,
<11.- in dit vagevuur vert reiden. Du.wnawi
verzonk al h-t ander.* ia het niet.
Het was merkwaardig, hóevubo vanfien,
die t xJi ve.Hg thrut^ zaten, nu óók g.ier-
veu, de oule in»-.«»clk u konden d« »Uite
marteling van het wachten ni.i uteioudei;
hit wa* voor Iron te vod. En joifer.*n
i«ü-*rien ook.
,.We« ge hei al.” zei vrouw Dombrow*
ki op zekeren avond t.*g*u Gcrtcud, toen
tez< jute Unite wm ge Komen, „Ik heb
•har •.jutet gehoord, toe 1 wij mei de vleewc i-
kaart *n etoabn te wach.en, dat h>< met
je vro-gere vrialin Msrgarethe rietrich,
op zijn, eind loopt A26, <1U arme meneeh
in liet kraukvkmigont slicht. Zij haat Ie
mei warfg kaar achomters op. „Maar er
moeten nu wel anderen ster'en.
Gertnid had in l»ng nlds van Margv-
retlie Dletridi g.-hojri. .Sedert zij te het
geMicht opgieiiomen wa.-*, had zij haar
moeder in het voorb.jgaan wel een pair
maal naar baar geivraa^l, imar er wis
aHjd de e^n of andere miHtair 1n den
wvnkrt geweest, en de klein* vrouw had
altijd zoo bede-al en weinig s.irialwiam
achter luar rtjareukiatj», gestaan, d dt
zij nlrt veel bijzonders Imd \.*rnomen.
Geautoriseerde vertaling van
MEVR. J P. WBSSELINK-v. R0S8UM.
(Nadruk verboden.)
Oniangs
een groepje kennissen een nogal geani
meerd debat by tusschen twee personen,
waarvan de één leeke-theoriën verkondigde
op het vakgebied van den ander. Het'begon
dien ander wat te verdrieten om as die
praatjes te weerleggen cn onvenwacht
schoot hy deze hateiyKneid af: „Kerag schei
toch uit, je praat ais een Kame/nd!
Aangezien ik het twyfelachtiaf voorrecht
heb oni de vergaderingen van/onze volks
vertegenwoordiging getrouw >ii te wonen
en het my met duidelijk was bp welke col
leotieve qualiteit van de edelmogende hee-
ren gedoeld werd, vroeg ik nadere expli
catie. Ik kreeg deze verrassende opheklc-
r.ng: „Och, een’ Kamerlid te iemand die
meest praat over zaken waaiyan hij geen
verstand heeft”.
Ik kan niet ontkennen dat de opmerking
ietwat te algemeen is gesteld maar aan den
anderen kant heeft de bewering eenigen
grond van wakheid. Ze schoot inü ve bin
nen toe ik een paesage uit een redevoering
van Mr. Marchant onder de ©ogen kreeg.
Zooals bekend is, werd vroeger de wacht
by het Tweede Kamergebouw tijdens de
vergaderingen betrokken door soldaten. In
dertijd is dit na de aanneming van de
motie-Marchant veranderd. De sokiaten
afgeechaft en rijksveldwachters nemen
belofte, die deze donkere (jagen ons bren
gen. En gretig nemen wa haar op, nemen
we haar aan. De tijden zijn donker en drei-
Iruiten wagen. Klein en angstig en donker, g®nd genoeg, om haar noodig te hebben tot
ate he’. onbeschermde land, lijft ook ons het behoud van onzen moed, en ons vertrou-
I wen. En in ons hartQok in ons hart
kan het ook zoo donker zjjn, xelfs ai xjn
.-)«> tiwlm li<óv1f.r on onw©kk*nder. Er in zoo-
aandrijven als zoovele onheilspellende be- veel leed en teleurstelling. jVe moeten vaak
dreigingen over het vlakke onbeschutte land deer ïulke diepe dalen e» *ok in an« leven
en het wilde gieren van den woesten Noord- cn in ons hart schijnt wel
-.vegter. Alle heerlijkheid en lust en weelue
van *t leven schijnt ineengewrongen tot het
kleine plekje om den haard onder het sui
zende lamplicht. De donkere woeste dein o-
ïren van het Noorden schijnen er bezit van
genomen te hebben, dat bang en huiverend
i*l de liefelyke gestalten geviucht zijn, d’t:
leven en stoeien in het blijde zonnelicht en
;n de rondoorstoren bosschen en heemden.
En we gevoelen ons als midden in de onher-
bergzamheid van een donkere onbewoonde
wereld, die een nieuwe ysperiode bedreigt.
Ook oni verlangen, onze hoop, onze levens
verwachting schijnt ineengeschrompeld. En
de vreugde en het licht lijken ons iels van
l.eel lang geleden. Het is de donkerheid
overal, om en in ons.
Maa - in deze donkerheid van vreug-
dige beteekenis van het Kerstfeest rijst
bet licht. De donkere dagen zyn de don-
l.ere d;igen vóór Kerstmis. Kerstmis zelf
ic het leest van de geboorte van Hem, die
het licht der wqereld zou worden. Vanaf de
dagen van dit*feest begint het licht weer
te winnen op de duisternis. De dagen zyn
tot nauw merkbare plekken van licht ineen
geschrompeld. Kleiner werden ze iederen
dag. En de nachten, de donkere, sombere
nachten dyden uit tot al grooter ruimten,
tot vlakten van duisternis en lichtlooze
somberheid. Tot vlax voor de Kerstdagen
de duisternis haar grootste triumf vierde.
”t Scheen wel, of zy op het punt stond voor
goed en altoos het licht weg te bannen en
alleenheerscheres te worden over de men-
tohen. Maar dan herneemt het licht lang
zaam aan zyn rechten. Het is niet onder
gegaan. Te midden van de stormen en lus--
I schen ue dreigende w olkgevaarten komt het
weer aan de winnende hand. En het zal
zegevieren. Het Kerstfeest is er het zekere
teeken van. Want wat'hien ook geloove, d t
feest b’yft het symbool van de herrijzing
i van her licht uit de diepste duisternis.
Als de dagen het donkerst zyn, als de ty
pten het donkerst zyn, als het in ons het
donkerst en stormachtigst is, dan begint
ver aun de kim de overwinning van het
licht .weer te gloren. Dat is de troostryke
„oog jul.ïoow Krug<T en zij keek
met haar doffe, ia^ezomkMn oogen, de an
dere doorborend aan.
Er weer gevoelde Hedlwig het. zij kon
niet andere, zij moest liegen. „Waarom
zou ik hot niet gelooven,” zeide
vendig. „Maar, jufleouw iKrüger,
andere toch zoo vol vertrouwen -
nog, dat 11 bij mij kwam, toen 1
herkend had op
nen»?”
„Het te ai
de vrouw
ger
de tydc.n lichter en opwekkyndar. Er ia zoo-
veel leed en teleurstelling. We moeten vaak
door zulke diepe dalen en qpk in ons leven
..«Lv..'. ..el aom.s de duister-
I nis het volledig gewonnen te hebben op het
licht. Maar juist als de zon «chynt, is het
hclit gowoonljjk heel nabjji Gm de diepste
‘dalen staan de hoogste bergen en om hun
top zal straks het lichte kleuren beginnen.
Meer nog, door die dalen moeten we heen
om de bergen te kunnen bestijgen. Alleen
door de tjuistemte van stryd en leed komen
de oneesten onzer tot het licht, omdat die
stryd en dat leed hun oogen voor dat licht
moeter openen, omdat die strijd en dat
leed hun innerlijk leven omwoelen en los
woelen on hen ontvankelijker maken voor
diepe «evensgenieting. Goethe heeft het
immerr. ook gezegd: „Wie hooit zyn broou
met tranen at, die kent de hcmelnche mach*
<en niet.”
Dat if het. Uil de duisternis wordt het
schitterend licht geboren. De donkere da
gen zyn noodig voor een dieuwen bioe<.
K.
haar harde werkhand in de zachte geel
verzorgde Toen zij de dame echter in
g«<iat keek, werd d© druk van haar
band vaster: die zag or toch oot uit als-
°f zij wtet was smart wa». En het ging
loch nog gjed met haar zoons, die schre
ven haar „Mevrouw Roeni heeft mij ver
te*!, dat uw oudste zoon bij de vliegers
ie gegaan. De jonge vrouw van mijnheer
'uidoH Iq toch nog zeer opgeruimd. Ik
™>or haar zitugem.... Mijn IGumav heelt
altijd niet geschreven” Een angstige
Kjanht trilde bij de laatsto woorden in d-“
•tem der mooier.
Zou zij nu deze arme vrouw de laatste
wop ontnemen
•.In veel gevangenkampen mog«« zij
«abrijven,” zette Hedwig Bertholli.
te wreed. Maar het Is toch om
toost, dat het algemeen bekend is. Men
nu Immens waaraac het ligt, ais
bericht krijgt
u dan nog, nttjn zoon dm
zeer flinke gratificatit uan de Haagedw
veldwachters voor hun belftngelooM dien
sten vele Jaren aan de Karnat- bewecan. Doet
hü dit niet dan heeft hüjreen reden boos
te «ün wanneer het spreeljbooi'dolük wordt
,gy praat als aan Kauuiflid" in mln-<un-
xtigen zin van het woordf
Wat m(j nog het meeat onbegrijpelijk m
dit geval voorkomt ia dl.$, dat «en Kamer
lid, dié wil optreden voor de rijk-walckWach-
ters nimmer één seconde de moeite nam om
een» bli deze mensdhen te informeeren. De
Kamerleden klagen raak over het gemis
aan gegevens. Nu blijkt dat al* zé alle ge
geven* in hun onmiddellijke omgeving heb
ben, zy er toch geen gebruik van makoa.
Hot was in dit geval toch zeker oen- kleine
moeite geweest om dc veldwachters te in
terviewen.
Ten slotte nog even een andere mededec-
ling cn wel over de crisis aan Marine. Hol
moet in de bedoeling der Rageering liggen
om voortmplg den poet van Minister van
Marine flftvervuld te laten. De onlang* in-
gedien k motie-Bomans tot vereeniging de:
bfide rtefensie-depar^nenten sal spoedig
na het Kerstreces worden behandelt en op
hot resultaat van die behandeling^il de
Itegeering wachten.
Niet ongenegen is (ie Regeering mn op
dut denkbeeld (dat al steen-oud te) thans
in te gaan. Aanvankelijk had de Minister
van Oorlog weinig lust in de?e gecombi
neerde functie die zyn positie eet zwakker
dnn sterker maakt maar waarschlinlyk za>
hü thans wel bereid zyn om dexe gocom-
bineerde functie te aanvaarden.
HAGENAAR.
zoo 1
„Het wordt
.Soms denk ik, d>ai hij dood k.” Zij
keek somber voor zich heen. Maar
zei zij opeens „Maar
toch moeten hooreu. niet waar Men kan
toch ©on kind maar niet eenvoudig onder
den grond stoppen, zonder liet zijn mo--
der te Juten weten, vindt u wol?”
Hef w-efrd Hedvi? t* machtig. Odh. nu
kwam de pijniwlti* twijfel. „Haalt u toc’i
zulk© gedachten hief in hot hoofd.” zei zij
hirtelijk. „Wat helpt ons al dat denken,
aldut wanktïen tusschen vertoouwen en
lwijf*|. Nu speelt het noodlot onbegrijpe
lijker dan ooit met
,.Ach, u geef mtj
antwoord."
Juffrouw Krijger
„Zegt u mij, gelooft u. di1 mijn Gustav
nog leeftf?" Zij had. zioh opgericht trok
haar magere lichaam aan do schutting
eenléwins omhoog. Zij belle haarvuirt:
„vervloekte oorlog! Lee*^ mijn zoon ot
leeft hij nirt?*riHaat toon wap dreigend.
Hedwig knikte angst'g*. ..Zeker jreft hij
nog Andere hadt ge kxü wrt ge
hoord.”
non
te
je nog zoo jong
over de t jekömd ni *t liczor^d
N.. geldt all-^n het tegenwoordige
dug van morgont zal voor lui zijn*
en mocht ik’ we‘r eens h mijn oule
vervallen, dan hoo.o ik. unja Wat'
