Blad.
No. 14209 Maandag 12 Januari 1920. - 58e Jaargang,
s
JERS,
XTie'ct'Ws ezi ^.cL’rrertezxtieToleLdL ^oor 0-Q-cud.s. @zx Ozxxstxejeeaa..
VERSCHIJN! DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN-
Feuiltetai». -
Dochters van Hecuba.
De vrede hersteld.
advertentiën
Admiatatratie: Tetef. latere. 82.
Redactie: Telef. Interc. 545.
Bureau: MARKT 81, GOUDA.
■Slowakije, Siam,
En detail.
lorstels,
dui-
om
nu
nmieM
door tuMchonkemrt van seliede Biikhaa
Vertentiebureaux en oom Agenten.
I
i
Mevrouw-
verlegenJirid,
in
het
•zem*,
«na. en».
JITENDAAL.
atelfabrikant,
Gouda.
t
:d, ruwe huid,
gen de lippen.
ROL.
1NGEZONDBN MEDEDEEUNGEN
Op de voorpagina 50 hooger.
Uotoim ndvnrtnntikn a ingezonden uiod.dMHngM Mj ooDtrMt tot MM «M.fe
eerden prtj.. Groot, letter. <n rgnden worden bankend naar plaatMUiMta.
Advortentlbn kunnen worden Ingmond,
dolaren, Adyc* .m....»". -
groote
bladen
rezen wordt er op dat aeuert
j Dui tochers onder vreemde
hebben gestaan, dat -leze
band met liet
recteur van een te
dagblad ongeveer
zijn collega by de
bladen een kleine
verdient.
Japangghe
provinciale
ïomen.
mala, Peru, Polen, Ti
en Uraguay.
Nadat Clemenceau naai- zijn plaats was
teruggekeerd deelde h|j mede, dat h|j dien
middag bevel had’gegeven voor de repatri-
eering van de Duitadte krijgsgevangenen.
Hij zei de: het protocol en de ratificatie-
oorkonden tusschen de geallieerden en
Duitscnland zijn geteekend. Van dit ©ogen
blik af is het vredesverdrag van kracht, het
welk in al zijn bepalingen zal worden uitge
voerd. De gedelegeerden trokken zich hier
op terug, waarna aij in een aangrenzend
vertrek de thee gebruikten.
Het vredesverdrag schrijft voor dat bin
nen veertien dagen na de inwerking trading
de Volkenbondsraad moet worden bijeenge
roepen. Naar uit Parijs gemeld wordjt ,fs
de eerste bijeenkomst van dezen raad vast
gesteld op Vrijdag aanstaande, den ISen Ja
nuari, 10 u. 30 'm morgens. De zitting zal
in het ministerie van Buitenlandsche Zaken
aan de Quai d’Oraay te Parijs plaats vinden.
Léon Bourgeois zal de zitting openen <net
een korte rede. Groot-Brittannië zal door
Lord Curzon (den Engelschen minister van
Buitenlandsche Zaken) worden vertegen
woordigd; Italië door Signor Martino en
België door minister Paul Hymans.
weer
Oen naar
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal /2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar do bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt SI, GOUDA
bü oase agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring):
15 regels 1.05, eiken regel meer 0.20. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15
regels 1.30, elke regel meer 0.25. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
12tf cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 toeslag op den prijs.
van de vriéndelijke,
KeliouMlcui.
(iOlDSKHE COURANT,
V-4 rw* fl* «Ma mm» flM.
deH.iker
Maar er
De Amerikaansche gezant heeft presi
dent Wilson een telegram gezonden, waarin
hü dezen in kennis stelt van den vastge-
steldo datum, opdat de president de.eerste
bijeenkomst van den Volkenbond, aooals
door het verdrag van Versailles wordt voor
zien, byeen zal kunnen roepen.
Met of zonder de Vereenigde Staten aal
de Volkenbond binnen zeer korten t(jd in
werking zijn.
Overeenkomstig het verdrag van Versail
les heeft Clemenceau Argentinië, Chili, Co
lumbia, Denemarken, Nederland, Noorwe
gen, Paraguay, Servië, Salvador, Spanje,
Venezuela, Zwellen en Zwitserland telegra
fisch uitgenoodigd, het volkenbondsverurag
binnen twee maanden na de inwerkingtre
ding van het vredesverdrag te onderteeks-
nen.
Aan de Duitsche bevolking der gebieden,
die van Duitschlapd' worden afgescheiden,
heeft de ryksregeering een proclamatie ge-
r.cht, waarin o.a. wordt gezegd, dat de on
gelukkige afloop van den oorlog Duitschland"
noopt de zwaarste offers te brengen. 'Het'*
zwaarst is wel het afstaan van de gebieden
in het Oosten, Westen en Noorden. Opge
merkt wordt dat honderdduizenden onder
vreemd staatsgezag worden gebracht en
verzekerd wordt aan de „Duitsche broeders
en zusters” dat Duitschland het verlies zal
heef* zijn zesde
geschoten.’’
O, Heims! Heins! De moeder afl-oLte haar
handtMii uit. zij zou hem willen vasthou
den hem wegtrekken van de dulzelingwek-
kende baan; zij wa» naar Liü Itoeri ge-
sneld, zij word er naar too gedreven -
Lili had he; ook gelezen. Maar zij be-
groette de moeder met zulk «jen stralende
uitdrukking van trots en vreugde op haar
gelast, dat deze den moed niet had iets
Bertholdi zioh over het bed:
ta, E«*ieP”
Dc moede oagen openden zldh. Het mei»-
I» :.n poging Mop b rtcbUn;
schrijven?”
Ebririe glimlachte.
„Daar maak je je zeker zorgen over?”
fóidlie schudde ootke/MMwd bet hoofd.
„En ook aan je verloofde schrijven, niet
In Duitschland wordt het eventueels kd-
ser-proces druk besproken. De meerder-
heidssooialiat, oud-nrfnlster Landsberg be
handelt in de Vorwkrta, naar aan het Hbld.
de Japanners.
m onlangs te Ber-
mooi, doet een
nededeelingen om-
le Japanners. Het
laps” negen ruiten
eedte en er wordt
koninginnen, twee
m twee kastdelen,
lord voor de rech-
a linksche een mi-
aoeren. De koning
ns, de koninginnen
ille kanten, -alleen
ten worden in dia
logen, maar kun-
kasteel kan even-
koningin in het
daar brt niol ging, wee» zij met Har
oogwi naar den kant van het bed. Daar
lag het kind in een wsechmand, waareeu
gordijn over was geriagen. „Een jongen,”
zei Emilie zwakje» En zij glimlachte er
bij.
Mevrouw Bartholdi iiekeek het kind, dat
sliep; de zuster verwijderde zich, op haar
teenen. Zij ging naast het bed zitten. „Je
wou me graag een» zien, EknUfe, en ik
ben graag gekomen - wat wenaoh je?
Mevrouw Bertholdi sprak heel welwillend,
Wat
Wat
Die moeot
van glas.
e alle eeuwen be-
r hard zingen of
can maken. Reeds
vraag besproken,
den, als door het
t hinniken van een
rdt. In 1672 be
ien dun drinkglas
n. De geleerden
met deze kwestie
.Igemeen was men
czingen van glas-
idreizende gooche-
op een truc be-
De betrekkingen tusschen Duitschland en
de geallierden kunnsn dus nu worden her
vat. De Fransche zaakgelastigde Marei 11 y
zal 17 Januari naar Berlijn vertrekken.
Naar hot „Journal” verneemt, is Amerika
voornemens den heer - Dresel als offitieel
vertegenwoordiger naar Berlyn te zenden.
Vermoedelük zullen nog eSnige maanden
voorbijgaan eer Duitschland als vroeger
door een gezant Parijs is vertegenwoor
digd.
Wat voor Duitschland van ingrijpender
beteekenis is: thans móeten de bepalingen
van het verdrag worden uitgevoenl. Eener-
zijds is dit voox' Duïtsclilnnd vreugdevol: De
krijgsgevangenen uit Frimkryk komen te
rug, reeds Zaterdagavond zou het eerste
transport vertrekken, 'anderzijds heeft het
nu menig offer te brengen, o.a$ de afschei
ding van verschillende’ gebieden. Over de
technische by zonderhedeh hebben de Duit-
cche technici te Parijs v(jf overeenkomsten
ondertoekent, die beoogen: ten eerste een
beschikking betreffendin werking tre-
ding van dé 8 interg^ÈHUrde commissies
,van Silezië, Allenstein en Marienwerder, ten
tweede een overeenkomst betreffende de
overdracht van- de gebieden van Memel en
Dantzig, ten derde een beschikking betref
fende de ontruiming van Opper-Silezië door
de Duitsche troepen en zijn bezetting door
de geallieerde troepen, ten vierde een be
schikking betreffende de ontruiming door de
Duitsche troepen en de bezetting door de
geallieerde troepen van de gebieden van Al-
Instein, Marienwerder, Memel en Dantzig,
ten vyfde een regeling betreffende den
doortocht van de militaire treinen door de
gebieden van Marienwerder en Allenstein.
tocol
kende.
Daarna zette baron Von Lersner zy'ne
handteekening, gevolgd door Lloyd George,
Clemenceau, Matsui en de vertegenwoorui-
gers van België, Bolivia, Brazilië, Guate-
door
CLARA VIEBIG.
Geautoriseerde vertaling van
MEVR. J P. WES8ELINK-V. RO8BUM.
(Nadruk verboden.)
De uitwisseling der ratificaties. V relating der krijgsgevangenen.
Proclamaties aan de afgescheiden gebieden. De Volkenbond zonder
Amerika. t Wordt de uitlevering van Wilhelm II deze week ge
vraagd? De stakingen in Duitschland. Staking by de Belgische pos
terijen. De Britsche spoorwegarbeiders.
ONS OVERZICHT.
Dutasta in het schrijven van 23 Nov. atge-
legd (betreffende de vermindering der
400.000 ton) worden bevestigd en waarin
voorts wordt gezegd:
De geallieerde en geassocieerde mogend
heden, zich beroepend op de laatste para
graaf van den brief, die haar antwoord be
vat, zijn yerder niet van oordeel, dat het
feit van de vernieling van de Duitsche sche
pen in Scapu Flow ais een oorlogsmisdaad
kan worden beschouwd, waarvoor men Jd
schuldige personen kan straffen, zooals be
paald is by artikel 288 van het vredesver
drag. Aan den anderen kant doen de geal
lieerde en geassocieerde mogendheden op
merken, dat zonder de essentieels be
langen van Duitschland uit het oog te ver
liezen, haar eisch van 400.000 ton hebben
geformuleerd, gebaseerd op een door haar
gemaakten inventaris. Als men dkentueel
het bedrag van 400.000 tpn scheepsmate
riaal, dat <le geallieerden eischen, vermin
dert, wanneer na onderzoek dit cyfer fou
tief bljjkt te zyn, dan zou de vermindering
toch in geen geval meer dan 125.600 ton
kunnen bedragen. De geallieerde en geas
socieerde mogendheden voegen hieraan toe,
dat de 192.000 ton, door de Duitsche regee-
nng voorgpstglA ©nmiddellfyk moeten wor
den uitgeïeverd. Wat het overige deel van
de tonnage betreft zal aan de Duitsche re-
geering een termijn worden toegestaan, die
zal worden vastgestéld door de commissie
voor dé schadeloosstelling en niet meer zal
bedragen dan dertig maanden, in welken
tijd de geheele uitlevering moet hebben
plaats gehad.
De brief was onderteekend door Clemen
ceau. Deze formaliteiten hadden niet meer
dan drie minuten geduurd. De Duitsche ge
delegeerden werden daarop naar <le Salie
de l’Horloge geleid, waar behalve de verte
genwoordigers der dertien mogendheden,
die het vredesverdrag reeds hebben gerati
ficeerd, ook de afgevaardigden der 26 ge
allieerde mogendheden, onderteekenaars
van het verdrag van Versailles, reeds aan
de hoefyzervormige tafel hadden plaats ge
nomen.
Von Simson was de eerste, die het pro
tocol en de ratificatie-oorkonden ondertee-
hel gwdehtjc. Zij
zi<4i op te richten, te
spreken.
Hletr gaat het vandaag ai heel best,
ri?n wij over liet erg»to heen,” zeile de
pleegiuatat*.
^Buitengewoon aangedaan ooog Hedwig
„hoe gaat
die l»< meisje drukte. De wtw^^e hand
tMM* op den dekm „fjnille, wu
dan todl?’’ Dn«r voaldn
HwWi hu, hafcl ooiklMud (toot de llêi,
koude huid der .wnkk« vroruw, «1 mri
de een zaChten druk.
Ik hrt U - VMl IM. - hMOTBi -
»nk u mevrouw - ffe moedt toog
MruikeAte ©var het „joovtouw”. Dm wélde
waar
Emilie knikte, baar gikniach werd
swoonlyk verschil-
y, probeerde door
breeuwde of zong
jlas sprong. Men
i die glazen met
nzichtbaar kloofje
i er toch verschil-
getuigenis afleg-
'<oo zag de Frank-
ffenbach, volgens
s in 1710 en man
itvoeren. In den
’aryzenaar Louis
eel van zich doen
Volgeu het Journal der Debate zjjn de
eerste ministers der geallieerde groot® mo
nndhwlw h.t awhMl mi. «.wordn om-
trral de .trekking hrt doeum.nl b.creZ
lende Het venoek om uHlmrlkf ,u Wil
helm l- door Nederlnd. Hoofrt wMrschü.-
IUk het in t Irnrtn nn deu «J.k uo
de raieerlni te wordM o».r-
baodltd.
Ie Kilometer.
evenals de meeste
n goed redenaar,
ngte zyner rede-
berekenen. Tien I
hij dat wel deed
Is ik een redevoe-
sen flinke wande-
irzamel ik mjjn
myn redevoering
er wandel. Ik tel
tan ik> berekenen,
ig wordt.” Naar
moet Lloyd Geor-
inigde Koninkrijk
zyn Kilometers-
wm nog altijd feu, <ut haar
wronirurtte. Hot wa# zeker de whaamte,
>'*Hsje drukte. Do wasgete hand
zij kon toch onmogelijk toto zeggen,
maar aan oe» verwijt deed deuken
zag de anna Emilie er uit!
onnieiwnhHijk geleden helwe:u
Hedwig merkte, dat zij onnwUg wi_.
„Wat is er, Emilie? Zij wilde zeker, dat
he; haar vader wt«d meegedeeld en was
daar «ngHig over. „Zal ik hé je vader
62) -
Zij had altijd veel
«toed» opgmlW, EiuMie «ehoufail tnaur
dat haar lol haa» zoo na aan hrt hart zou
liggen, had zij niet mogelijk geeelit. Nu
scheen het baar, dat zij zich heel bijzon
der voor het meisjp moest intereseeeren.
Emilie had geen moeder meer. En wat zou
haar vader zeggen Men moest bei dezen
toch mededeelen Geen gemakkelijke taaé!
Hij zou razend! zijn. Hij wae hed. ge-mreng
He&wSg avanlegjle, wat zij hem zeggen zou.
Hetzelfde wat zij aan de oude keurenmeid
gezegd had. Die had haar ■getórigpid met
haar smalen. - „Neen maar, zoo iete, die
Emilie, voor zoo weinig fataoenlijk had ia
hnar todi nlei gehoujwi Wie mocht
hier spreken van fatsoenlijk of onfatsoen
lijk Er waei Qoefog j Telken» weer hoor,
tte Hed/wiig de woorden van het meisje
„Meu moet aan iemand, die in den oorlog
zijn kaatsten wensch niei weigeren!'
«“üte was niet itaiuinnig. Hedwig meen-
te be^ijpiBn, dat sij met zioh sok ge.
zou holxten, maar toen liaar ver-
L«<(le daarna met verlof was gekomen -
o°h. zoon jwar kprte dagen maar - wie
kon er ha«r een verwijt van maken Ten-
biüven betrejiren en warm zal blijven voe
len voor den Duitschen stam, De regeenug
verzekert allies te zullen doen wat mogelyk
is om den s^menhang met het moederland
te bewaren. „Onze scholen en al onze
richtingen vopr vorming van den geest blij
ven voor u open. Elk weilerzydsch verkeer
zal plaats hebben en iedere band versterkt
worden." Gew< J
eeuwen talrijke
oyorhperKhtek r
niettemin den band met liet moedeuund
hebben behoujden wat de bevolking der nu
af te scheidep gebieden tot voorbeeld kan
zyn. „De Duitsche harten versagen niet en
de Duitsche ikil vindt den weg om zich te
handhaven! Wee st steric met ons in het ge
loof, dat het Duitsche volk niet zal onder
gaan. i
Onder de Huidige zware zorgen zal het.
zich naar voren werken. Van moeilijk ver
kregen vrije grondstellingen zal het door
ontplooiing zijner beste krachten omhoog,
stijgen, tot de hoogste politieke, economi
sche en sociale cultuur.
Landgenooten, door geweld ia ons diep
onrecht gedaan. Het zelfbeschikkingsrecht
is het Duitache volk beloofd. Wij willen de
hoop niet opgeven, dat ook U eena dit na
tionale fundamenteel» recht zal worden toe
gezegd. Daarom willen w|j elkander on
danks alle smartelijke ervaringen vol hoop
en vertrouwen in dit afscheidsuur toeroe-'
pen: Wij blyven elkander trouw. Voor het
reehl vu on. „Ik will„ wij u. .11» Mj.l., “"T. ,“*r
en met vereende krachten gezamenlijk atr|j- g gWX dlt proceM
d®n-” HM w!U> M*. MM-U-* vr «A
(Get.) Rijkspxeaident Ebert, de Duitsche
’■egering: Bauer, Schiffer, dr. Bell, dr. Da
vid, Erzberger, dr. Gssaler, Gieatprte, Koch,
dr. Mayer, Müller, Norice, Sehlicks,
Schmidt
Wie er nog aan mocht twijfelen dat de
vrede van Versailles den kiem voor een
nieuwen oorlog heeft gelegd, zal na lezlbg'
van deze proclamatie wel overtuigd zijn. Is
er niet tusschen de regels te lezen: Nu zijn
we lam geslagen, nu kunnen we niét, maar
ééns zal de dag komen, waarop we de ons
ontroofde gebieden weer by ons land zullen
voegen
Tien Januari 1920 zal in ons geheugen
gegrift blijven als een der gewichtigste data
uit de eerste decennia der twintigste eeuw.
Op dien dag is eindelijk de vrede van
Versailles van kracht géworden. Het haeft
lang genoeg geduurd; sedert den 4en
Augustus 1914 de oorlog verklaard werd,,
een oorlog, die naar ieder meende drie,
hoogstens vier maanden, zou kunnen duien,
zijn 1965 dagen verloopen en na het sluiten
van den wapenstilstand zyn op een enkelen
dag na, 14 maanden verloopen voor de ra-
tificatie-protocollen werden uitgewisseld en-
oaarmee de vrede werkelijkheid' worn. De
uitwisseling geschiedde heel wat minder
plechtig dan de onderteekening van het ver
drag yan Versailles, ’t was, als beschouwde
men ze als een laatste lastige formaliteit,
die wet moest worden vervuld, doch waar
voor men liefst zoo min mogelijk drukte
wilde maken. Het publiek beschouwde de
plëchtigheid intusschen als een belangrijke
gebeurtenis, waarvan ieder het zyne wilije
hebben. Jammer genoeg kon deze laatste
bijeenkomst van de Duitsche vredes-gede-
legeerden en de vertegenwoordigers der en
tente slechts door weinigen worden bfoge-
woond. De nieuwsgierigen moesten zich
tevreden stellen met hetgeen op Jen
Quai d’Orsay, voor het ministerie van
Buitenlandsche Zaken was waar te
ï*emen, n.l. de aankomst dezer gede
legeerden, evenwel voor dit vry alledaag-
fcche schouwspel bestond belangstelling ge
noeg, Reeds vroeg op den middag pakte zich
een dichte menigte samen vooj- den ingang
van het gebouw waar de uitwisseling zou
plaats hebben.
Clemenceau werd luide tpegejuicht, even
als Lloyd George, die te voet aankwam en
verplicht was eenige minuten te wachten,
oor hy zich door de lange ry automobielen
een weg gebaand had.
Even voor vieren traden Clemenceau,
Lloyd George, Nitti, Matsui, Plbhon, Von
L^rsmer en Von Simson het gebouw binnen.
Hierop vereenigden de gedelegeerden zich
in de werkkamer van den minister van bui
tenlandsche zaken, Pichon.
Nadat Clemenceau verklaard had, dat het
protocol eensluidend was met dat van den
len November, noodigde hy de Duitsche ge
delegeerden uit om te teekenen,
Vervolgens reikte Clemenceau hun een
hri^f over waarin de verklaringen van ten
secretaris-generaal der vredesconferentie,
sfiotie lied zij er zelf toch liet mwet door
te tijden gehad, al dien tijd. Moeet men
le' wilsikraatóF, waarmee Iwt meMje haar
(©aftand verborgt®, had gehouden, niet be-
Woriderei» Nooit was haar eenlg werk te
\«1 geweest. En hoe was Anoamarie ont
zien
Een levendig medelijden, maakte zioh van
mevrouw Bartholdi meester
Hedwig Bertholdi bracht een paar slape-
looze nachten doorzij moest er niet aan
denken, dat Emilie misaohien zou kunnen
sterven Nog steeds waren de bedküliten niet
goed. War hot niet merkwaardig, hoe vlug
de opvattingen veranderden, hoe nwi zelf
anders werd Men. brak plotseling met
Alle gewoonten. Daarbuiten’ een we
reld in puin, inwendig ook - aUes moest
vernietig^! worden
Als in een droom liep Hedwig Bertéokfi
dien dag naar het ziekenhuis. Emilie had
het haar zoo firingend laten vragen Het
ging iete beter.
Zoo jutet was er een brief van Heinz
gekomen hij sahreef er nieite van, maar
dien morgen had zij „jet een sehHk, die
hoar het bloed naar de wang® dreri, iQ
de courant gelezen „Luitenant Bertholdi
heeft zijn zesde en zevende vliegtuig neer-
o\er hw vree» te zeggen.
Hedwig had een varren weg af te leg
gen naar ziekenhuis. Uil de akkers
rechts en links van dea straatweg steeg
ven geur van verwelkt loof op, haar hart
w«fc lx«waardl» haar Heinz, haar Heinz!
Zij moest Steedis aan hem denken en tel
ken» ook aan Emilie: hoe zou zij deze
vinden? Haar gedachten dwaalden heen en
O, wat ward men nteels van het
het antfar gedingen!! Men had
geer, tijd -om iete geheel te overdenken.
Maar zoo was heé gord, anders z<mj men
in zoo’n tijd den mo.ed verliezen
Bertliobii was eenjgHzina
vcrit-gynintBu, lioe zou zij tegenover nei
meteji. handeleis, iiwxslrt zij haar toonen,
hoe mild zij dien indsstap beoordeelde
Een paar ern-ttigj» woorden zou zij toch
moeten zeggen; niet streng maar ernstig
Emilie hielp haar zrif over de eerste
oi.tmoeling heen. Zij was nog buitenge
woon zwak. Ah mevrouw Bertholdi niet
geweten had, dat* ze Ernllie was, dan zou
ze haar niet herkend hebben Als een oud
afgetobd vrouwtte lag het jonge meisje in
het katesen, de donkere liaren, die men
nog niet had dnrven kwnmen, verward om
w&4 nog te zwak
zwa.< om te
Hy w(|.t «r o.», op d»t Wilhelm II tot
mortoluor zou worden temukt, wat de re-
aetioanairen b(| hun poliUeken ztrljd ult-
munteade .limieten zou bewijzen n komt tot
de conclusie dat de entente op haar lltler.-
rln*seiich moet terugkomen wat «e eender
„Uia offer kan doen. Ze behoeft elechu
baar begiuMl omtrent de beKhenninc der
kleine natie, trouw te blij.cn, om zich een
goeden aftocht te verzekeren. Want Neder
land is tot d. uiUevertna run den koteer
noch rerpbdit, noch tereehUtd en aal zich
klaarblijkelijk slechts onder dwang daartoe
bereid verklaren. Want in de Nederlandse!»
uitleveringswetten van H Aug. 1849 en f
April 1878 i» slechts sprake van- een uitk
vering, waartoe voor Nederland geen ver
plichting bestaat.
De onafh. socialist Gerlach heeft in een
vergadering van de ,J3und Neuez Vaterland"
betoogd, dat ala de entente van Nederland
lie uitlevering eiacht, Duitschland dezen
eisch moet steunen, maar de politieke uiU-
werking mWuitschland zal z|jn een nieuwe
bevordering der reactie. Men zal beweren,
dat Wilhelm II het slachtoffer van een gc-
rschtelüken moord is geworden.
Daarom staat spreker op het standpunt,
flat de Duitachers zelf na de revolutie dan
plicht hadden gehad een gerechtshof In te
rtellen. Aan de Entente echter geeft h|j den
niet meer kooien.
OnwUleaairig boog Htriwig zich nog
nadar, dezen dank trof haar. Wat had zij
eigenlijk voor bijzocrieft voor het meteje
gedaan? Z<» weüdg! Maar dM wrinlgv
werd hier zoo veel. Mou behoefde open
lijk tori: maar een beetje goedto-M te g».
ven om dank te oo^stau!
Zij streek bet door de luepannlng voch
tig gewwden l»aar van tot voorhoofd v.m
het mrioje en gtAntacftte.
EmiHe glimlachte fut zriig; Wtw fluis
terde zij; ,me - nwar het kwam niet
vorder.
Do l»oog zich gehwl nagr haar
toe In een drang van moedwiijWwd, van
evu moedtrlijkhrki, di» rilm omvat, riet
rilleen <te .«fcw» fanrHe, zdde
het dteurimeteie: „mijn Jtaf kM!”
.pMe-nto^Trouw....”
„Laat nu hri „mnvnmw.”, u>aar
mofider!”
Toen Hedwig BerthokM tusschen de ak-
kers naar buis Liep, voekle zij zfch lang
wri zoo bezwaard meer als op Haar
heenweg. De geur der naja&revekten dewl
rui nirt meer aan Httwen denken.
!““T kbven. Moewi
naar Heinz <ian omlaag «qrten, moerisn
zij dan «Hen sterven?! Volgms onwrtet»».
at> wri? Ihaen sterven, anderen worden
8"'boren - dagriijk» nieuwe - zij dach,
•ao.de twee idetea jongetje», «an dst vau
Kiabif en aan bet kind van DnHta.
386 8
