ESCH
It
E
dend, schenkt
i/8 K.G. 1.45,
etè?
echt.
riEK?
1920.
;veen.
XTïewws- exx -A-cL-vext®xxtieToleuc -voox Gr®vL<d.eu©xxOxxxstxelcexx.
a
i
IOOM,
Wgddinxveen
GSMA
EL.
HEER,
SAAOTBSCHT.
Doohters van Hecuba,
door
CLARA VIEBIG.
Eerste Blad.
Het financieel beleid.
Feuilleton.
Admlabtnrti*: W. Interc. 81
zal. Zoo pesai-
HAGENAA1.
BINNENLAND.
5828 50
gelt het, al leeft de Minister nog.
tw<
•A.
leu we Schouwburg.
voor
Cursus
re Kruie-
n, Tel. 91—92.
t 45, Tel. 549.
unnementen
nomen door
11
en.
cijfer
den r„
middel
i mani
ig van
HTERumM
486 SO
j aenpu «idle
rUvao^en vftft Ter-
vermakrtijldraien
e agenda to ▼«-
ouw Bouw eu Wo-
,nd.M5omptfw4e Ar«
rakkarff
ON - OOtSU.
Geautoriseerde vertahn* van
MEVR* J P. WE89ELINK-V. ROSBUM.
(Nadrok verboden.)
riort::’
Kruis,
De 1
i advertentiên
COURANT en
HE COURANT
:ht aangenomen
pleegt te
tuurljjk
stand. Geh
stateerd, t
ring
1918.
een enorme
heid. Na
Gi.temslAiw
Kruistrein
dam naar
ken.
eta
1MATEN,
hals,
mi ra,
>pijn.
F1.70
tkRDT
MUST.
niet
1.01 IMHEIOIKAM.
Radactie: Telef. Interc. 545. BureauMARKT l. GOUDA.
xiw Bouw «oWo-
•e Verg. Geeond-
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en een Kindercourant.
ZÓU zij zeggen, „juffrouw Hieaolhahn, het
jongetje is zooveel alleen, Hij glijdt niet
zijiv btoote beemjea over den natten grond,
bent u niet bang, dat hij verkouden zal
worden?" Dan zou zij toch wel een» wie
len booten, wat dtie andere daarop zou
antwoorden. Men kon dm nog altijd ver-
/dar opreken: „ik ben alleen, heb den tijd,
heb een warn» kamer, ik heb ook nog
wat te eteii, ik zou graag'op den jongen
patKen, zoolang tt
Juffrouw Krijger «eiufkte op door een
luiHen gil van den kleine. Er waren kin
deren voorbij gekomen „Een boterham-
wil je een ixiterham? plaagden zij Zij
trorken den onnoozeie aan zijn baarden
toen hij zich verweerde - zij trokken te
ruw - viel hij met zijn «oei om. G41-
iemd 'doof de bende nu weg, maar het
kind, ata begreep dit het leed van dien
tMiderWom. begum jammerfijk to huilen.
Nu snelde juffrouw Kroger toe: zoo lete
kon zij nirt langer mede amzten. No;
eer (te ooit- overeind wa-’ gekrabbeld en
zijl vteouw bean uit het hu» ter hulp was
gekomen, had zij den kleine opgenomen,
zette h«n op haar arm, drukte hem
togen zfcfi aan. het kind van Gutoaiv!
Daar r» het Diet de plaste toot het
kW van Gastar!
En zij snelde weg, ateof iemand haar
vervolgde, het kind rteeda vaat tegen rioh
aajMiro&kende en zijn rtahretea rasmad,
met woorden, waarvan rij zelf niot v»r-
mbaMe hoe tjeder ze waren.
Toen Gertrud dien dag thute Awam, waa
haar kleine weg. Wan hij weggrtoopen?
ZIJ vraag dm ouden Rtobtar alt.Mater
zag - haar slechte wxaenloon aan: „een
boterham!' Wanhopig wendde Gertrud zioh
vwu hem af, het haalde niemendal uit hem
iete te vragen Ook vrouw Ktflhter trog
alleen de atahoutfaH op: wat ging het
kind van vreemde menweheu haar aan
Om haar zoon», die te velde waren, be
kommerde zich ook niemand Leekten die,
o! waren zij dood, niemand zei het haar.
Ahe verwijten bleven zonder invloed op
haar; toen Gertrud da vrouw in Mar op.
winding winding hard toesprak, doffe zij
zender ie antwoorden naar de kraken en
trok de deur itobter rich diohi
Terwijl de moeder wanhopig bet jonge
tje zocht, paste juffrouw Krüger hem de
schoentje» vap .Gustav aan? Da kleine voet
je» waren erg koud, zij h »4 hem gauw
warme kousjes aangetrokkén nu klapte «y
met haar hand onder de leeren zooltje»
van Guetav’e eerste «boenen „die pas
sen hem!”
De kleine was heel tevreden. Zij bad
hem op de tafel geset: zij knielde
hem neer op den grond. Htet süet baar
met zijn trappelende voetjes tegen haar
borat en kraaide pr bij ven peet; MJ was
in het geheet niet rarlagm. Zou dat zijn,
omdat hij gxwooti ws»* bij vreemden te
zijn of zou hij voelen, dat slj zijn groot
moeder was? Hoe zou hij dat weten
Maar juttrouw Kröger’ wae zqII ook wrfer
geworden Zij kraa'do hrt uit
als de jongen graaide, zij zei bem moor:
.grootmoeder. Nu, sag bet een» na: groot-
moe-deet” Zij tankte van veftukkiag en
Baarbij liepen de tranen ov« haar ver
weesd gelaat De jonge* ra* Gutov! Wat
De kialMhMdjt. kl^eo bMr la 1M
«U*, «1J r<-T rwr aj n. ta
Ua# oxwaad aw U apin,. ,mu ,y
1,H epowUg „p nlMi*. Zü w^r
lud verdiep, la dl, «oden, toen au
do bukendau „«Wl werd. Ea nu n«tor-
dor ook realo Kto «aftreden de waar-
deur. Gorlrwl <«p<« 4mt b« portel.
ol «ij lood au hoar verte ftjd Ata «Ij
te klein, htor aie< vond, dan - 4aa-f
-’Ueoatetoco vermatdene vten hij bur
«Wtenen. Zij u« hau rote duke, on
te tel dvaloa. baar nna planten en
poten lx» dea rogna aobteratete, diep
te‘0e«. da, ten tel» Iteaam dttetatea
vtetrinUeu ZIJ wm naar holte (Jmpea,
tel «eroepon, vu »erv lwu* petepu
•n bad weer geroepen-, tel letetea ae-
vre.01, maar ntanaad kon haaf lolte-
Het n. te ploteUnt over bw«e-
komen - een herlte*u>( - tel a|j jol.
trouw Krtlgor niet onlamj. bier non rond
«loipen en «luren Een lekarbeM: Ja, dl,
Jjrr-ptepio ..OM -jntete* lep, «q wq
Zonder au te kloppen, raki. «|j doka
Otelror open, met drogende oorm koek
kil juflrou» Krtcer aan.
Die teel op haar knleOn liftte- «Ij
•te vratend van aobrtt. Z« kon nik op.
aten. Orrtrud Hlerolbabot Dl. team, te
•u batel Maar ta*eUJ« kin» bear
mond In optaud IM kind vu bw «om.
del pal «IJ niet naar teo<.
(Wartl wmiaU
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
ccccLxxxvni.
De nleuwjaarrarede vu den Burgemees
ter, die een jaarverelag over den toe
stand der gemeente in beknopten vorm
wezen heeft als grondtoon na
den somberen financieelen toe-
dukkig echter kan worden gecon-
dat er een aanzienlijke verbete-
valt waar te nemen vergeleken by
Zoo kan de burgemeester wijzen op
opleving van de bouwnijver—
een tijdperk van stilstand, dat
zelfs ongunstig afstek by de slechte maan
den in den aanvang van 1918, heeft de bou
werij thans een vlucht genomen zooals nog
nimmer het geval is geweest. Het aantel
in aanbouw zijnde woningen tegen het
einde van 1919 was viermaal zoo groot als
in Januari 1912 en tweemaal hooger dan
het hoogste aantal in 1914. De bouw van
middenstandswóningne met gemeentelijke
hypotheek en bjjdragen van het Kon. Nat.
Steuncomité nam een zeer groote vlucht,
er werden op die wijze niet minder dan
1700 woningen gebouwd. Terwjjl in de ja-
ren 1912—1919 gemiddeld slechts 6 H.A.
hij weer op straat omdat ajjn contract *f-
geioopen to. het to dra te begrypen, dat
deze menschen voor abea te zorgen hebben
voor hun ouden dag. In dit opaicnt hadden
de directeuren toeschietelgker moeten apn.
Het reiieitjc zal atoh wet niet hertuuea.
maar het zal toch niet aangenaam spa,
te weten, dat de houding der directie van
het Hoiatad-tooneei ook veel wordt afge
keurd.
Ten slotte even aen rectificatie op een
onzer vorige brieven. Wy deelden toen
mede, dat het wetsontwerp tot wyziging
van den postcheque- en girodienst was in
getrokken. Dit bericht is gebleken voorbarig
te au* geweest, hoewel op het moment, dat
i het ons gewerd, de kan» op intrekking
zeer groot was. Met wetsontwerp is genand-
haafd, het komt spoedig in de i wyêde Kar
mer aan de orde, waar het heel voel kans
heeft om verworpen te worden. Van enkele
zyde werden ons nog uitvoerige inlichtin
gen verstrekt over dezen dienst, waarbij
instemming werd betuigd met de door osm
getoverde critiek.
Daaruit bljjkt, dat ook ajj, die boMfcen
zijn by dezen dienst alten tegen da veran
dering zjjn. Het stelsel ia veel te bureau-
erotisch, erkent men algemeen en verbeto*
ringen daann sluiten af op den onwil dor
leiders.
Hetgeen bekend is en hetgeen we har-
haaldeiyk hebben betoogd. Het to te hopen,
dat da Kamerleden hun licht eeas sultan
opstoken by hen, die den dageiffkschea
dienst van nabij kennen. Zjj zullen dan er
varen, wat in werkelijkheid da grondfout
van den dienst to.
De Roods Krui st rein naar Weeneu ea
Boedaprat.
half twee la de Roods
van het Maasstation te Rotter-
--Weeneu en Boedapest vertrok-
“lïrt geleide bestaat uit de heerea: Ar. J.
H. A. P. von Schmidt auf AHeosta lt. rit
meester bU het 3e rog. huzaren, hoofdgelei
der; Th. A. R. Wynaldf Dantoli, le lett
bij het He depot huzaren, modegek der; dr.
A. E. van Giffen, idem; voorts man traa»-
portcolonne van het Nederlandsen? Hoode
waaronder een gegrodueerie.
trein bestaat uit 30 gttedoreawagens
waarvan 23 voor Weenen en 7 voor Boeda
pest bestemd zijn. Deze wagons syn in
hoofdzaak geladen met levensmiddelen (ge
condenseerde melk, kaas, suiker, rü»t, gort-
mout, havermout, spek, reuzel, margarine,
witte boonen, groene erwten, cacao, choco-
lude, cakes, levertraan), hospitaal goederen;
medicamenten, kleeren en ondergoed, manu
facturen, bedfourmturen, kinderschoenen,
leep, kaarsen ena.
In den trein bevinden zich o.a. o*n>ge wa
gons met aardappelen, eetuge mei erwten
en boonen, een wagon melkpoeder, twee wa
gons Paaschbrood („matzes") alles schen-
zingen van particulieren of organ.jetie*.
Aoo zonrf>.v. de provincie Zeeland wederom
3 wagons met landbouwproducten, en zon
den ook Groningen, Drenthe, Gelderland
Gergelüke ladingen en stuurde OvorUeol
twee wagons turf.
Hei Hoofdbestuur van het Ned. Roode
Kruis heeft voor dezen aan aankoopen Voor
Weenen besteed voor, voedingsmüldelen
&7.Ö21, linnengoed 1800. Voor Boeda
pest werd aangekocht voor voodinghnaidde-
len 19.684, kieeding, schoeisel, eas„ t
4900, hospjtaalbenoodigdhedan (iastru-
ten^T’u 976rbaad<rtlkel*n «^cvmoa-
De eerste gedwongen Staatsleening ie
door de Tweede Kamer aangenomen.
Vierhonderd en vijftig millioen aan schat-
kistpapier (vlottende schuld) zulten over
enkele maanden in vaste schuld worden om
gezet, waarbij ieder, die meer dan 25.000
vermogen bezit of een jaar-lnkomen boven
10.000 heeft, de hem toebedeelde portie
■volgens het tarief, in de Leeningwet neer
gelegd, zal moeten nemen h 5 tegen den
pari-koers (100
Minister De Vries heeft het pleit voor
rijn gedwongen leening gewonnen. De Ka
mer moest wel. Het ontwerp was zoo laat
mgediend, dat men opzag tegen een ver
werping, welke de vlottende schuld, die
thans reeds 663 millioen beloopt, binnen 3
maanden tot 640 millioen zou doen stijgen,
zonder «voldoende kans, door andere midde
len tijdig voldoende geld in de zoo noodlij
dende Staatskas te krijgen.. Indien de Mi
nister bij de verdediging van zijn paarden
middel zich uitsluitend hierop had beroe
pen, zou hy reeds een goede kans gemaakt
bobben.
De vermogensaanwasbelasting, bedoeld
om de crieisschuld mot een paar honderd
millioen te verminderen, maakte geen kans;
het stond wel vaat, dat de Kamer deze wei-
mg-doordachte belasting niet zou slikken,
zij zou 's Minister* politieke dood geweest
zijn en aangezien deze Excellentie plooi
baar is als was, wanneer hij daarmee het
veege ministerieele leven kan redden, heeft
mr. De Vries hierin geholpen door het
zeer ruim vloeien der Rijksmiddelen en het
meevallen van de criaisschuld deze veel-
aangevochten belasting zoo ver op den ach
tergrond gebracht, dat men kan zeggen,
dat het ontwerp in het archief begraven is.
Dan is er de O. W.-belasting, waarvan
men echter erkent, dat z(j niet ongewijzigd
kan blijven bestaan; de Minister overweegt
een conjunctuur-belasting, d. i. een heffing
van de hooge winsten, doch het is zeer de
vraag, of de moeilijkheden om deze materie
te regelen, te overwinnen zijn en in ieder
geval zou ook dit plan, dat in het eerste
stadium van voorbereiding is, niet binnen
korten tijd geld in de lade brengen.
Het «elfde is het geval met het ontwerp-
Marchant c.s., veelal de heffing-in-eens ge-
heeten, welke practisch op een heffing m
tien termijnen zal neerkomen, waardoor er
geen sprake zal zijn, dat dit ontwerp stel,
het werd aangenomen spoedig tientallen
millioenen in de schatkist zou laten vloeien.
Wij zouden de voorkeur gegeven hebben
aan een vrijwillige leening met den beken
den stok achter de deur, waartegen bezwa
ren ztfn aangevoerd, welke wij met mr.
Treub zeer overdreven achten, terwijl wjj
evenmin onoverkomelijk bezwaar zien te
gen een geheel vrijwillige leening, welke
natuurlijk niet 5 tegen den parikoers
zou kunnen slagen. De sociaal-democraten
noemen dit, dat de Staat zich aldus dieper
in de schuld steekt. Ten onrechte natuur
lijk: de schuld is reeds gemaakt, vóór de
leening een cent inbrengt, de vlottende
schuld ir. de schuld en wil men die omzet-
wel niet meer van hoor»
mistiscb (te pessimistisch) Js mr. De Vrjes
vroeger was, zoo optimtal ch (te optimis
tisch) was de Minister t as, nu hij syn
nieuwe oude plunje ma I aan den man
brengen.
Er bleven ons nu not |oven het hoofd
hangen de belastingen op grond, tabak,
weelde successie en tarief. Dat minister De
Vries ons- met deze nieuw» lasten zal ge
lukkig maken, wy gelooven het niet. Z. Exc.
heeft zjjn eerste gedwonge|i leening er door
gekregen; hij had, wat men noemt, den
wind mee. Verschillende factoren waren
hem gunstig (ook het ventohil van inzich
ten ter linkerzijde) en hy Wacht de dikke
Bertha in het vuur het Kabinet zou afire- 1
den, wanneer de 450 gedwongen millioenen
met werden gevoteerd. Dat grof geschut
waarvan de Kamer wtat, dat het in stelling
zou worden gebracht hooft probaat ge
werkt. Mr. De Geer, de boer De Monté Vsr-
loren öu hun protestantach-rechtsche vrien
den hebban allen „goed" gestemd en van
de roomsch-katholieken zei niemand eoft
woord, hoewel de heeren Nolens, Kolkman
en Kooien e.a. aanwezig waren. Minister De
Vries zal dit cwygen ook wel met als een
vriendelijkheid gevoeld hebben en wij vree
zen dan ook, dat het onweer, dat thans over
gedreven is, opnieuw zal komen opzetten,
indien deze bewindsman met zjjn verdere
plannen ^oor het Parlement zal verschijnen.
Misschien profiteert h(j van den gunsti-
gen loop van 's lands financiën, waardoor
hij de stukjes van zijn belasting^mozaiek,
die nog niet weggehorpen zijn, rustig on
der riet», kan houden. Maar het kan ook an
ders loopenl En dan betwijfelen wjj sterk,
of dezo Minister in de Staten-Generaal een
meerderheid zal weten te behouden.
Men is ditmaal, ook van rechts, over de
ernstige bezwaren tegen 's Ministers beleid
heengestapt De omstandigheden maakten
het mogelijk, om niet te zeggen noodzake
lijk.
Zoo bljjvra regeeren zal ook voor den be-
hendigen heer De Vries niet gemakkelijk
?ijn. De Minister van Flnra^'rin In de rar-
f.te plaats heeft in done IffWi gijn Tjj ver
trouwen en nog eens vertrouwen van de
volksvertegenwoordiging. En hieraan man-
87) -
Mevrouw Roert had er nog gteterra ovv
gesproken, heel toevallig, toen zij beoeden
wae gekomen om Sneeuwwitje en Roze
rood een paar koolbladeren te brengen
D® schrik wae juffrouw Krüger oiu hwt
J<wt geetagen. zou Genrad Hteselhahn
haar zwart gemaakt hebben? Zou zo er
hrf)b0u wat haar
beiden wra voomgevallen? Dat zou onaan-
gemrah zijn-
Nu wa« Gerteud niet meer den geheelen
dag naar Bertljn, zij kwam ’omjddaap
Ünue Jwntnar, jutat amildag» wa« het
tijd, waarin de oude mam en het kind
nog buiten zaten! Een nieuwe schrik over-
Hei juffrouw KrtgW: afe er nu sneeuw
Als het weder zoo koud werd,
zij niet meer buiten konden zijn?
MW zij het Idnd niet meer. Dag»,
*«ten, maanden zouden kunnem verioo-
rtj het weer «en» te ztenkreeg
ÏÏAkQniMer 8tean zoolang zij
J1***’ de deur bleef daarginds gertoteu,
ramm wareq^ bevroren, niemand kon
®tor binnen, noch naar bulten zien, o,
varen het dan sombere dagra! Zij
ten in een gedwongen leening, dan wordt
ait alleen gemotiveerd door het feit, dat men
wil leenen zonder ten volta de rente te be
talen, welke bet publiek met recht zou kun
nen bedingen.
Er zit dus in de gedwongen leening een
element van belastingheffing. Minister de
Vries vond ’t in het onderhavige geval nog
al schappelijk: men zal 6 rente genirten,
de koers zal niet veel zakken, doordat de
obligaties pari voor belastingbetaling te
gebruiken zyn en last not least zal men
slechts 10 van het bedrag, dat men ne
men moet, aan <te Nederlaudache Bank be
hoeven te zenden als surplus b(j onmiddel-
!(jke beleening van de nieuwe papieren.
Mr, de Vries zag daar nog een mooi
zaakje in; de Ned. Bank vraagt op dit
«ogenblik 4 H beleeningsrente en men
maakt 5 van z|jn stukken, dus zit er nog
een zoet winstje in.
Deze redeueering, die zooals eike van mr.
de Vries, zich wel hoeren laat, gast in
tweefr'ei opzicht mank. In de eerste plaats
kan de Ned. Bank haar beleeningsrente
verhoogen en dan is het lieve winstje met
een weg. Ea in de tweede, voornaamste
plaats overziet de Minister het gevaarlijke
van het precedent Want hij en zijn poli
tieke vrienden mogen hun bezwaren sussen
met de overweging,, dat dit wel de laatste
crisis-deening zal zijn, mr. de Geer moge van
de laatste abnormaliteit spreken, waarvoor
men den hoed tot afscheid kan afnemen,
de heeren mogen ons ten goede houden, dat
deze hunne verzekering voor ons geen waar
de heeft. Crisisleening of niet crisisleeuing,
aan het woord hangt het hier niet en vast
staat dat de naaste toekomst zulke enorme
uitgaven zal eischen, dat nieuwe staatalee-
ningen niet kunnen uitblijven, zelfs niet,
als de middelen zoo ruim blijven vloeien als
den laat&ten t(jd het geval is. En wie zal
ons niet in ^gemoede moeten toestemmen,
dat dan niets verleidelijker zal zyn voor den
Rijksschatkistboheerder, dan het nu geïn
troduceerde etelsel opnieuw toe te passen en
waarom zou men niet beneden 5 gaan,
op 4 of 3 of nog lager zelfs?
Niets is eenvoudiger dan dit, voor een
financiert beheer, dat te veel uitgeeft,
schuld op schuld stapelt en dan natuurlek
gaarne een zoo laag mogelijke rente be
taalt! En het publiek, taillable et corvé&ble
merci, zal geen keuze hebben: de „lee
ning’’ wordt u af gedwongen, gevraagd
wordt u niets.
Zelfs voor het tekort op den normalen
dienst wordt thans gedwongen geleend. De
sprekers van rechts, de heeren de Geer en
De Monté VerLoren, vonden dit ook verre
tan schitterend, zy stapten echter met meer
gemak dan elegance over hun bezwaren
heen; men kon toch niet tegelyk gedwon
gen leenen (voor de crisistekorten) en vrij
willig (voor het normale tekort) merkte de
christelijk-historische spreker op, van wien
men te voren wist, dat hy ditmaal in het
regeeringsgareel zou loopen. Bovendien
moest de regeering nu eenmaal 450 mil-
hoen hebben ;dus kon men niet voor amen
dementen stemmen, welke beoogden dit be
drag te verminderen.
De Minister heeft bovendien de Kamer in
(•e goede stemming gebracht, door een op
ruiming te annonceeren in zijn belast ng-
piaanen. Behalve de^ vermogensaanwasbe-
lartmg gaat nog een heele rist voornemens
zóó ver naar den achtergrond, dat men er
En plotaeliug kwam haau- in do gedacn-
te; alft zij Gertrod Hie&elhalm oens geld
bood, VM gojd, zou zij haar den jangen
dan «et willen afecaan.' Hoe zuinig juf
frouw Kxiüfcr andera ww», nu wae nieu»
haar teveel Wat kou het geki haar scho
len? Zij spaarde toch affeou voor GuSUv
en - voor den kleiaau jongvu daar.
Het deed haar taai* teql, dat hy er
zoo armoedig uitzag. Ea hield die onnoo-
zele oude man wel goed toezicht op hem?
Toorn en smart streden in haar. Toorn
op de moeder; waarom moest die aldjd
wwgloopen? - toorn op riohzeff; dat had
zy zoo geheel anders kunueu I
Maer dan bedacht zij wat moeet Ger
trud Hieselhahn wel doen? Zij moerttoofa
we* verdienen. Het wae braaf van haar
dM aj vftjftg was. JugrM» Krilgi
had «Mijd mar haar ganforftleerd en ge-
’“Wrd, dat eoea baar «v«4
Wal z«i w»l vaaz^gtoi.Mt zijn
Trudo, mroozakkon ijad gunasid» WM Ma
zielig werk. Daarvoor was zij
goed, hal moert haar wel heel rteoht ge-
gaan zijn, dat zij zoodete Mnfeep&tct had
Juffrouw Kartgier kreeg een gwtrj van
ndJdirtK. voor haar, dat was toch een
schoondochter, waarvoor olefitaod zich be
hoefde te schamen. Goddank, dat bet meis
je nu een brtrokUing gevonden had, dfe
haar beter paste!
Juffrouw- Krüger nam zich voor, ais zij
den volgenden keet met baar kaart naar
den gemeentelijken verkoop ging, de xae.
houdefer aan te opreken Wat tart, daar
in? Z*j daad daardoor aan haar wrardig-
1*# aieto te kort Juffrouw Beadhahn
grond in erfpacht ward gegeven bedroeg dit
getal voor 1919 alleen reèfta 18. In bet ge
heel Is een bedrag van tien millioen aan
gekapitaliseerde waarde uitgegeven.
Indlen op deze wyze wordt voortgewerkt,
l|jdt het geen twijfel of in een paar jaar
tyd to* de woningnood geheel ppgeheven.
Voor den Haag ia dit vraagstuk een levens
kwestie van de grootste orde. Immers onze
stad moet het in de eerste plaats hebben
van hen die zich hier komen vestigen.
Juist nu elders de woningnood zoozeer
nypt, is het voor alles zaak dat den Haag
de gelegenheid biedt, tot het vinden van
een onderdak. Gelukt dit dan zal de trek
naar de residentie weer heel krachtig wor
den.
Op het oogenblik werken hier reeds tod
van Oortenrykzche en Hongaarache arbei
ders, speciaal in de bouwvakken. Z(j ver
dienen goede loonen en wanneer zy die
grootendeels in kronen omzetten, kunnen
zfj enorme sommen naar hun familie in de
voormalige Donau-Moaarchte zenden. Op
deze wyze wordt zeer gemakkelyk flinke
steun verleend, waarbij èn de betrokkene in
Nederland zelf profijt heeft.
Ook in andere bedrüven heeracht bedrij
vigheid. Voor 1920 zyn de verwachtingen
ook gunstig, rangezien thans de hoop ge
sterkt wordt door de omstandigheid, dat
de vrede thans definitief gesloten is. Hot
bekende verschijnsel, dat na een oorlog
altyd een periode van algemeens opbloei
is te verwachten, zal wel niet in die mate
aan den dag komen, als misschien jarenlang
is gehoopt, maar de invloed zal zich onge
twijfeld laten voelen. Het dubbelzinnige
jaar 1919, waarin er geen ooriog maar ook
geen vrede was heeft reeds doen zien, dat
er spoedig belangrijke verbetering sa! ko
men.
De toeneming der bevolking 14 in 1919
geringer geweest, dan in vorige jaren het
geval placht te zijn. Gewoonlyk wisselde
dit cyfer tusschen de negen en elf dui
zend zielen. Dit jaar is het 7521 geweest,
waarvan 2283 door meer geboorten dan
sterfgevallen en 5238 door gkooler getal
van vestigingen dan vertrek. De gemeente
telde op 31 December 859.600 zielen. Dit
kunnen we in verband bren*en met
aanwas van het getal woningen. Ge-
-leid bedraagt een gezin vijf personen.
Er is dus aUra* voor het laatste aantal
een hoemsikraBtasn rtem 1000 woningen
noodig. Men ziet wel, dat de toeneming van
het aantal woningen stellig grooter is dan
voor den aanwas der bevolking noodig is,
zoodat inderdaad de nood, die er bestond,
wordt ingehaald. Het ware gewenscht, dat
eens een uitvoerige statistiek werd opge
maakt, die nu eens niet op de oude conser
vatieve wyze geschiedde, maar op een veel
vlottere manier, door een oproep om me-
dedeeling van hetgeen men verlangt. Deed
men dit, dan zou men in een tweetal weken
precies weten wat er tekort is en in welk
genre van woningen.
Het relletje in het Hofstad-theater is na
tuurlijk in de afgeloopen week het onder
werp van vele gesprekken geweest. In de
deftige residentie, in het theater van
Verkade een relletje I Het is ook voor ve
len om van te griezelen. We zullen ons
geen party stellen in deze staking, maar
wel mochten wjj verwachten, dat het pu
bliek z«ch evenmin party stelde. Het i»
het goed recht van den heer Van der Lugt
Melsert om te trachten zyn gezelschap op
de been te houden, doch het gaat niet aan
om dezen economischen strijd in te gaan
met machtsmiddelen. Men heeft te beden
ken, dat het hier nu eens niet een onoor
deelkundige massa is, die opgezweept
wordt door een paar leiders, en tracht den
boel in de war te sturen. Indien er één po
sitie is, die ellendig is, dan is het wei die
van tooneelspeler. Vrijwel ieder jaar staat
