Ivleesch L '9 h ediende n Jicht. cn iten 58e Jaargang. Vrijdag 12 ïaart 1920. No. 14261 hhal u I rsluis pond d HEK. Feuilleton. Co, ij ROSS DURHAM. ITieu.'WS- exx ^.clrtrertezxtielols-cL vooxGoïxda exx Oxxx-stxelcexi.. IALEN, <rjjj Betrekkingen met den Paus. KOOP i, van Mevr. J. •k keek V e Schouwburg. (Worth vnrvolgd.) i kleinriel ge houdipg dde - zij zou willen zeg- uii het volk waren de uitwerking van de thans te nemen Krach- t.ge maatregelen, bekend zal z(jn. straffing van Duitsche onderdanen in het bezette gebied door gerechtshoven der ge allieerden. kertJ I GOUDA. het hij ÖL j: opium 3 SCk- leelen. tel het .ydt niet mententen op omen door ijdeweg 72. Naar het Engelscb van DAVID bïADL Gaan tor* eerde Verting WBSHELlWk-v. HOSkJI M (Nadruk verboiaa GOUDSCHE COURANT. Redactie: Telef. Interc. 545. HureauMARKT31, GOUDA. Administratie: Telef. Inters, tt. i rden g op kruk! n nik wedei m er te kleedt e genees Maatschappij uitgesproken. Toen hy ten slotte het voor stel deed, zyn nationalistisch program aan de regeering als ultimatum voor te leggen, stuitte hy echter op tegenstand by de ver tegenwoordigers der radicale party en moest zich er mede tevreden stellen, dat aan het ministerie slechts eenige weaschen werden voorgelegd met betrekking tot de nieuwe regeling van het coalitie-recbt der indus tri e arbeiders. genezen, ?nde 30 ie was. ria Tonic bevat 'urn, kwik of ihadelyke be- i, ikkludan, 36 f mstreken GOUDA nog he it langer De Fransche regeering wenscht vertegenwoordiging bij het Vaticaan. Nationale belangen. Agitatie tegen Millerand. Een besluit in zake Konstantinopel?^— Geen wijziging der Hongaarsche grenzen. Duitsche nota aan Lloyd George. Directe actie verworpen. De verklaringen van Roux en Barrère over Caillaux’ défaitisme. OWS OT «JUICHT. aan de scheidingswet, welke onaantastbaar zyn. toen ik nier u heb verteld, boekhouden tijd 18 20j .ar. |k. 1514 14 geneest Rheu- k en Jicht, zelfs rallen, welke 50 ud zyn. Bedenk, it geneesmiddel iden genezen Het heeft genezen eken lie- immer dach- sder goed te loopen. zelfs ouder, in staat wa len, zijn jsmiddel De tyd is lang voorbij dat de Paus in de wereld een macht vertegenwoordigde, waar voor koningen en keizers soms moesten bukken, dat een Hendrik IV drie dagen xang barrevoets voor de poorten van Canossa stond (1077) om de vergiffenis af te «nee- ken van Gregorius VU, die hem in dun ban had gedaan en hem als keizer van het Duit sche rijk vervallen had verklaard. Toch, de oorlog heeft geleerd dat de scheid'ng van kerk en staat niet zoover i3 door gevoerd, dat met den heerscher te Rome m t geheel geen rekening behoeft te worden gehouden. De Paus heeft ner- haaldeljjk gepoogd verzachting van de oor logvoering te krygen, meermalen drong hy aan op het sluiten van een korten wapen stilstand ter gelegenheid van feestdagen en al hadden deze pogingen geen succes, ge volg er van was in ieder geval dat de Paus werd beschouwd als een eventueelen toe- komstigen bemiddelaar tusschen de oorlog voerenden. Dit bleef niet zonder invloed op de houding die verschillende regeeringen te genover het hoofd der Katholieke kerk aan namen, het protestantsche Engeland byv. achtte het gewenscht een vertegenwoordi ger naar Rome te zenden en ook in Frank rijk werd de mogelijkheid overwogen de be trekkingen met het Vaticaan die .n 1904 waren verbroken, te herstellen. Na den oor log nam deze neiging nog toe. Clemenceau voora: was sterk voor een verzoening met den Paus, waarmfee hy in de eerste plaats nationale belangen beoogde, op goede gron den. De bevolking van de by Frankryk ge voegde gebieden is bjjna uitsluitend katho liek en had onder het Duitsche regime op godsdienstig gebied geen reden tot klagen. Verder hoopt Frankrijk in de toekomst pok Rijnland by zijn gebied te kunnen voegen en in verband daarmede is het niet kwaad de sympathie van de bevolking, d.e ook daar voor *t meerendeel katholiek is, te win nen en ten slotte is er de Oostersche kwes tie. Het ingrypen in Armenië en anuere streken waar de Mohammedaansche Tur ken de baas waren, is altyd geschied onder het motto: „Bescherming der verdrukte christenen.” Het zou de regeering te Parijs natuurlijk niet onaangenaam zijn, wanneer de Paus haar als zoodanige beschermster wilde aanwyzen. De Kamer heeft doze belangen begrepen sinds weken heeft ze voorzien dat de re geering te eeniger tijd een wetsontwerp om de betrekkingen tusschen Frankryk en het vaticaan te herstellen, zou indienen en gis teren is dit inderdaad gebeurd. Het ont werp voorziet naar niet-officieel wordt ge meld, in de opening van een crediet, be stemd voor de functie van het Franscre ge zantschap by het Vaticaan en wjjst er op, dat het herstel van de betrekkingen ten volle gerechtvaardigd is door overwegende redenen van nationaal belang, terwijl de maatregel op geenerlei wyze afbreuk zou kunnen doen aan het wereldlijk regime en geregeld tijdig augen van ver- irmakelijkheden agenda te ▼*- liddel voor m Rheumathiek 1082 21 ibletten. n geneesmiddel i afdoende ge- i als Gloria To Engeland' zal voor de ramp van een nieu we greote staking worden bespaard. De mijnwerkers, die zich naar we gisteren mee deelden, op hun congres besloten hadden tot directe actie of te wel staking om nationa lisatie der mijnen af te dwingen, hebben :n het vakvereenigingscongree geen steun ge vonden. Het b(jaondere congres van de vakbon den, dat gisteren te Westminster bijeen is gekomen, heeft met groot* meerderheid de politiek van directe actie ter afdwinging van de nationalisatie der mijnen do^r een algemeen® werkstaking verworpen. De stemverhouding waa 3.800.000 tegen en 1.000.000 voor directe actie. Het voorstel om langs wetteljjken politieken weg te trachten de eischen nopens nationalisatie van de mijnen verwezenlijkt te krijgen werd aangenomen met decelfde verhouding van stemmen. onverwachte uifimg flm. dat zijn moeder aan twijfelde ol zij hem Er is nog iets_ anders dat Fransche par lementaire kringen heftiger opwindc, ten minste, als we het bericht uit Genève aan de Frankfurter Zeitung voor waar mogen houder. Millerand’s minister-presidr ntieel leven hangt nog altyd of weer aan een zij den draad. Van den eersten dag af heeft Millerand strjjd moeten voeren. Men ner- innert zich de feiten: By zijn eerste optre den in de Kamer had Millerand het al nard te verantwoorden: het wantrouwen lichtte zich wet speciaal tegen ham, maar tegen een der door hem gekozen medewerkers, den minister van Binnenlandsche Zaken Steeg, tegen wien Léon Daudet, de man van de „Action francaise” ernstige beschuldi gingen richtte. Millerand kon natuurlijk niets anders doen dan Steeg verdedigen, hij stelde de vertrouwenkwestie, met het ge volg dat hjj een betrekKeltfke overwinning behaalae. Algemeen verwachtte men dat by de presidéntswisseling Millerand’s ontslag zou worden aanvaard. Dit is niet gebeurd. Millerand had inmiddels zijn positie weten te versterken, o.a. had zyn z.g. „koiennota’’ aan Duitschland sympathie gewekt en een tweede motie van vertrouwen in hem was aangenomen. Echter, we wezen er, nadat Millerand op verzoek van Deschanel beslo ten had zyn portefeuille te behouden, op dat de positie van den premier onzeker bleef en sindsdien heeft hy het opnieuw verbruid door zijn concessies aan de «ta kende spoorwegweden, die, naar men in parlementaire kringen meent, veel te ver gingen Ook neemt men het hem kwalijk dat hy zich op de conferentie te Londen niet meer doet gelden en dat hij zich met krachtig genoeg verzet tegen de eerste po ging om het verdrag van Versailles te her zien. Achter de schermen moet een gewel dige agitatie tegen hem aan den gang zyn die alleen daarom niet openlijk is tot uiting gekomen omdat met het oog op het wel slagen der leening de partyen en de bladen nog t<« 20 Maart de „heilige eenheia” moe ten bewaren. Aan 't hoofd van Millerand’s bestrijders staat Barthou, die, naar we on langs al uiteenzetten, het baantje van pre mier ambieert De campagne voor Barthou vindt ook steun bij de voormalige medewerkers van Clemenceau, en Tardieu neemt reeds in de Petit Parisien het wooïd, om het vredes verdrag van Versailles tegen elke verzwak king in bescherming te nemen. Barthou heeft zelf een interpellatie over de buiten- iandsch politiek ingediend, welker behan deling echter eveneens met het oog op de leening tot het eind van de volgende week verdaagd is. Inmiddels heeft Barthou de besturen der republikeinsche partygroe- pen tot een gemeenschappelijke bespreking uitgenoodigd en daarby in een redevoering een formeele aanklacht tegen de regeering In het Hoogerhuis heeft burggraaf Bryce een motie ingediend, dat onmiddellyk stap pen genomen dienen te worden om de vei ligheid van de christelijke bewoners van Ci- licië er Armenië te waarborgen en een eind te maken aan het Turksch bewind In des* streken. Graaf Guraon antwoordde namens de re geering. Wat Cilicie betreft, zei hy, koeste ren wy geenerlei verlangen om daar nn af loop van den wapenstilstand voorgoed te blijven Het ligt buiten de sfeer van het maximum aan verantwoordelijkheid, dat wij ooit gemeend hebben op ons te mogen nemen. Algemeen wordt aangenomen, dat ae Franschen genegen ztfn de verantwoor delijkheid voor hun eigen rekening te ne men. De ontwapening der Turken in die streek is een taak, die verre buiten onze bevoegdheid ligt. De toekomst van Armenië, ging lor.l Cur zon voort, is een der moei lij ka te vraagstuk ken, welke wij thans trachten op te lossen. Hy meejat dat het wenschelijk zou zijn om het nieuwe Armenië onder de bescher ming te plaatsen van den volkenbond, daar Armenië onder de bescherming van inter nationale beteekenis is en het niet ten laste moet komen van een staat op zichzc-f. Curzon voegde er aan toe, dat mer hier te doen had met een flagrante breuk van den wapenstilstand door de Turksch regee ring en de Turksche strijdkrachten. Ai deze gebeurtenissen zijn het gevolg van de her leving van het nationaal gevoel der Jong- Turken. Na eenige discussie trok Bryce de door hem ingediende motie over deze kwestie in. Sommige bladen meenen, dat dc confe rentie die als Opperste Raad fungeert nog andere onderwerpen heeft besproken. Mo- gelyk heeft het vredesverdrag met Honga rije een voornaam punt der onderhaudclin- gen uAgemaakt. Onlangs is voorgesteld om de kwest.e van dentegenwoordigen staat opnieuw ter spra ke te brengen, met het doel, de bij het vre desverdrag aan Tsjecho-Slowakye, Roeme nië en Joego-Slavië toegewezen gebieden gedeeltelijk of geheel aan Hongarije terug te geven. De „Times” verneemt nu dat deze voorstellen definitief door den Opper sten Raad zijn afgewezen. Na het door de Tsjecho-Slowaksche, Roemeensche en Joego slavische regeeringen gezamenlijk h.erom- trent ingediende memorandum in overwe ging te hebben geonmen, hebben de verte genwoordigers van Engeland, Frankrijk en Italië eenstemmig besloten, dat de bij het vredesverdrag vasbgestelde grenzen onge wijzigd gehandhaafd moeten blijven. De Duitsche zaakgelastigde te Londen heeft aan Lloyd George als voorzittar van den Oppersten Raad een nota overhandigd, waarin de procedure voor het ryksge.-echts- hof te Leipzig, dat de z.g. oorlogsschu'd-gen moet vervolgen, wordt behandeld. Er wordt op gevezen, dat alle verordeningen, die een vervolging der oorlogsmisdadigers in den weg zouden kunnen staan, door de betref fende wet buiten werking zyn gesteld, en dat het in werking treden dezer wet de procedure aan elke beïnvloeding van de zy'de der Duitsche regeering onttrokxen is. De nota protesteert verder tegen de be- Zijn vader had dit vraagstuk opgelost door te zwijgen, maar Jlt waa de aard vaa Jim niet. Zijn natuur.ijke ingeving was geweest in opstand be komen, onrechtvaar digheid en kleineaelgo Jjyjannie te bestrij den. een houding dde (feu vrede van het familiebven ernstig benadeelt. Hij dacht een oogenlxlik na, on sprak toen het beelisHende woorfl. Ik ga niet naar GJaagow. ïk heb een besluit genomen en gisteraNond aan domi nee Corbett geschreven Ik heb zoo n op recht vriendelijken brief van hem gekre gen. dat ik vowi hem eenige verklaring schuldig te zijn.” „En mag ik vragen welke verklaring! je gegeven hebt?’’ vroeg zij ij tig, want zijn woorden waren een buitengewone sla? oor haar. Ik heb hem zoo goed ik kon uftgelegd, da' mij n werk In Dimon Grove gieen goe de voorberelfing was voor de Angiikaan- rche kerk en dat Ik daar ong^twij fold zou {•genvallen.” Ik ben blijJtm, dat je de© demorall- k’eeif'nden tovloed van je werkkring tn Inderdaad, Millerand heeft te Londen Weinig succes kunnen behalen. Waar het Fransche standpunt zoogenaamd zegevier de, moest Frankrijk concessies in ruil ge ven, terwijl het voordeel dat het kreeg door allerlei beperkingen en wijzigingen dikwijls tamelyk illusoir werd. Z<x> heette het eerst dat Lloyd George had toegegeven in zake Konstantinopel, waar de Sultan zou mo gen blyven. Het verzet in Engelanu had echter tengevolge dat de Opperste Raad er opnieuw eens over ging praten en de be sprekingen duren tot heden ten dage voort, nu de eigenlyke Opperste Raad uiteen js, in de conferentie van ministers van Buiten- landsche Zaken. De zitting van Woensdag schijnt, zooals ons gisteren al draadloos werd geseind, buitengewoon belangryk te zijn geweest. Uit de tegenwoordigheid van Venizelos leidt men af da-t de Grieksche be langen ook besproken werden. Als doel der bijeenkomst was genoemd het bespreken der maatregelen die genomen moeten wor den ter bescherming van. de Armeniërs en andere minderiieden in Turkye. Volgens de „Daily Chronicle” is „de dis ciplinaire bezetting Konstantinopel ïgeljjk zy genoemd mag worden ter onder scheiding van de gewon* bezetting die. op den wapenstilstand volgde) nu uitd-ukke- lyk door de geallieerden bevolen en zal ze onmiddellyk plaats vinden. Voorloopig zal zij bestaan in het posteeren van geallieer de troepenmachten op strategische punten der stad aan beide oevers van den Gouden Hoorn. Het nemen van verdere maatregelen is afhankelijke gesteld van het feit of deze demonstratie zal blijken in staat te zijn de Turksche regeering en het TMAsehe tolk de overtuiging by te brengen dat de geallieer den eischen dat de wanorde in de provin cies een einde nemen en de vredesvoorwaar den nauwkeurig zullen worden uitgevoerd.” De „Times” zegt: „Het ging niet alieen om het vraagstuk wat met Konstant.nope' zal geschieden. Het ging eveneens om on verwijld te treffen militaire maatregelen ter bescherming der Armeniërs en ter ver ijdeling der pogingen tot samenwerking van de Turksche nationalistische strijdkrachten onder Moestafa Kemal en zekere Arabische troepen in Syrië. In officieele kringen is men ei van overtuigd, dat de strijdkrachten te land en ter zee, waarover de geall.eerden de beschikking hebben, te zamen met de troepen die de Grieksche regeering, naar men meent bereid is te zenden, het hoofd zullen kunnen bieclen aan alle gebeurlijk heden.” Venizelos heeft, naar de Daily Telegraph meedeelt, aangeboden de medewerking van een Grieksche leger van 90.000 man om en in Smyrna. Sommige deskundige bepleitten de nood zakelijkheid van een onmiddellyk krachtig aanpakken van Moestafa Kemal en zijn ben, maar de beslissing werd uitgeste’.4 tot is geen groot- k of bedrog een feit, wat ik bewijzen met etuigingen van iden lijders. Het een man van 74 welke jarea u heb t.leurge- »t« ld, mo<-dt*r. maar per slot van rexenliwj moet ik mijn eigen leven leven, zei hij xtiiu Ik weet wat er nog aan mij ont- br<“kt, on ik ben er zeker van, dat k’< te Q1 isgow wn mtehikking zou wezen, e'en good als ik «lat hier te Hampstead zo i zi-r» Welgestelde menschen wekken mijn lv-lfl‘.yp»iv.lllng n‘.<i op. zij hebben niel» n <>d*g ik voel mij het best thuis onder J.» armen. En Swindon is ten mtnate een stap verder. Hut is. geen achteebuur.-ge- mci-nte, tnatr een vereeniging) van fitroen- li.ikf arbeider» en hun !ami!t“s. De man- •>on zijn i i hoofdzaaic .werkzaam am don spoorweg- «fng er hoen, en nam alb> n.ogelijka inlchflkigen voordit ik een l>e- s uit nam. „Je bent er reeda geweest, zonder zei*» over de kwestie met je vader of mij te spreken? Het ziet er goed naar uit alsof Lu^'Oiï Grove, die reeds» veel te lang heeft ge hiurd,toegeeft. Alt» je maar niet zoo kippig was geweest. Dat heb iR je wel daoelijk voorspeld, (oen Ik zag, hoeveel van je Öijd aan het zendingswerk werd ge geven JleF waa niet rle goede voorberei ding voor je werkelijke loopbaan. „Mijn 1 xapbaan kan mij niet schelen, zdae hij momber- „Het eenige waar Ik op htt logienlilik ‘aan denk, is hoe U behoor lijk in mijn levensonderhoud kan voor zien. Dj» was zulk een van de lippen van er een oogmbhk wel goed verstond. ..Ik begrijp je niet1, en ik moet weiden kei, dat er iets aohtursteekt. ...Tim haaldi diep adem, «n. keek haar vast !n het gelaat Maar de uitdrukking er van was zóó scherp, beloolle zóó wei nig. de lijn om den mond was zóé lang en bitter, dat hij sidderde, Jün had een zeer zwakke zijde. Hij kon geen afkeu ring verdragen; en in dit geval wist hij maar al te gvd, dat ze verdiend was. Daarom hield hAj zich t<i, zoo&b mitf- sclrien menig man gedaan heeft, die z’ch in dezelfde levenscrisis bevond. Dm 1 duidelijker en juister uit te drukken-, stelde dien kwaden dag eenv-iudr'g uit. Hij haald" een brief uH zijn zak De scherpe uitdrukking in de oogen zijner moe der werd Merker ,.L' herinnert u wel, dat, den 1 latten keer was, ik dat er een deputitie uit Swindon is ge- w*>e»t om mij in de Grove te hooren?" ..Ja, ‘e bebi het verteld De behandeling van de zaak CaillauK be gint eindelyk iets belangwekkender to wor den. Woensdag werd Charles Roux der ge- zantschapsraad van Frankryk te Rome, aU getuige gehoord. Hy bewees dat in den loop van Ciiillaux reis naar Italië, deze besprekingen had met de meest vooraanstaande Italiaanschc paci fisten, met het oogmerk om tot een voor- bar<en vrede te komen, zulks naar aan leiding van de bereidverklaring van Beth- mann Hollweg om tot den vrede te komen. Naar getuige medeelt had Caillaux in 1916 gezegd: „Men moet toenadering zoeken tot Diütschland en Spanje en Frankryk en Ita lië moeten een verbond sluiten met Duitschland en het de handen vrjj laten ia Rusland. Caiiiaux zou eveneens hebben verklaard; „Wy moeten ons losmaken van Engeland”. Ook trad Caillaux in betrekking met Scav* fogllo. die volgens den getuige de grootste pro-Duitscher is van ItalUL Getuige had tal van documenten by zich die hij achtereenvolgen» neerlegde op een stoel naast zich, hetgeen eenige vroolyk- heid teweegbracht. Bovendien was er sprake van een onder houd tusschen Caillaux en een zekeren Man suetti. waarvan laatstgenoemde zelf heeft erken<< dat hy het heeft verzonden en waar in Caillaux defaitistische voorstellen zou hebben gedaan. Vervolgens werd gehoord Barrère. den tegenwoordigen Franschen ambassa leur te Rome, die opzettelijk was overgekomen. In antwoord op een vraag van een der leden van het gerechtshof verklaarde Barrère, uat h(j mededeeling ontving dat Cai’lnux een bezoek had gebracht aan het Val.caan, maar van deze mededeeling geen bevesti ging kreeg. De verdediging las hierop een rapport voor van admiraal Saintpair, ma ritiem attaché te Rome, over de bezoeken van Caillaux aan het Vaticaan, waarin wordt gezegd, dat Caillaux de mee^t prac- tische prelaten bezocht en hun verklaarde, dat. indien Italië een afzonderlijken vrede Floot. Frankryk genoodzaakt zou «yn zich uit de* str(jd terug te trekken. Bovendien beloofde Caillaux, dat de diplomatiekt be trekkingen met het Vaticaan zouden wor den hervat. f 2.50 per doos COOPS, Wtfd- iet verkrijgbaar ngst van post- rto JOHN A. Amsterdam. gemakkiMljko verdfchting, hun zoo dik wijls als kin leren en jongelieden was voor- gehouden; maar het was een ‘feit, dat zïjn vader, buiten lijn eigv-n «veer, eenvoudig óók als een kind werd b-schouwd. Tlij wSs nooit gers.*ulpleegd ov,r <|e Kinderen; hij wth hun inökkor on vrien 1 geweest; ja Jim had dien middag er oin gebedi'n. dat hü zijn goed hart! <?en vader alleen thuis mooht vinden, dan zou hij zeker iat« an- d-'rs hebben vortefd. Hij zag hom nu heel zelden. IX- oud<’ mnn schreef oen l»oek; een ultgebreide ge m*.óedente over de evangelische beweging en raadpleegde allerlei bronnen. Hij braohi zijn dagen eigenlijk door in. h»t Britech Musinim en voelde zich «laar volkomen tlnii-i „Hrt «pijl mij, dai ik „Nu heb ik een beroep gekregen waartoe met algomceno Memmen b beslo ten, hht stuk kwam twee dagen nadat zij er geweeet waren." ..Boe lang geleden?" ..Dat ben ik v<*rge4en. maar ik denk een vn-rnen dagen.” ..Maar daar denk je toch niet over?" ..Zeker wel. '.«isierffV’ond heb ik geschre- veii, dat ik bet aannim." Zij viel qp haar stoel terug, en hair gelaat werd vaal. Toon hij Swindon had genoemd, had zij r«f la don volgendi-n dag de nauwkeurig ste inlichtingen omrent 3e plaat-i in^ewon nvii. voor het geval dat hij er zien zou veHtoi^en Ze Iwud vernomen, dut er een kleine, wolrstelendo gemeente was. die pas was gevormd in een arme arbi'idersoinge ving oen gemeente met een bedehuis, d it zeWs den naam van „kerk" niet verdien de; en zij hal het onmkldellijk uit haar gedachten veroajw*-»n als een plaatst die nieti te maken had met het verdere leven van haar zoon. Er w w een overvloed van middelmatige mannen gen. ..mannen, die vjortgekomen'* - die uitnemende 9terd«rs voor zulk een kudde zouden zijn. „James Lortmer, Ik geloof dat je gebo- r»ü bent om mij nederig te miken, en mij bezig te houden," zei ze ten laatste met een harde stem. „Op mijn woord, h*’t schijnt nisof je al je krachten hebt Inge spannen om mij de bitterste ta’euretelllng te bezongen. ]k kan me niet voordellen, wm je vader daarvan zal zegigon. Het zal e«n ontzettende slag voor hem zijn! Jim gUmlaclde even pm deze llohte en j- ons builen je leven wW plaatsen. En we heteien ons veel opofferingen voor je gv. roost, Jtn»; je was niet voor niets no- p,eu jaren aan de univwenai. „O, ik weet het wel. hrt was eon ver- ghsiug. Ik had voor een ambacht moeten worden opgeleid. Ik haat de gedachte aan alles wat u voor mij hebt b-isteei Do meisjes hadden hut moeten hebben, ik viyd 'lat er een Hof van Arbitrage moeM worden tegesteid, dü de inaatit had om ouders te verhjuleru onrcoMvaar lig te zijn In tie behand-ding van hun Kinderen.' Mevrouw Loraner staafje hulpeloos, no- peloos voor zloh uit; haar g-'tint was teer soullier Zij haxl haar berft gedaan om haar z-xm te doordringen van trots op zij n geboorte, met een gepast gevoel voor wat hij verjiHelit was aan zijn langs reeks van oerbfedwaardige voorouder». En, o; lioe onvruoMliaar was het riwu'tastl Het kon niet erger geweed *ijn, besloot xij Slechte éè<i nog wreeder slag had haar kunnen treffen, lod'on hij was toegriredsn tot <te Staatskerk, of de KatholieKe k«ek. Ea zelfs dan, indion zij er ztoh moe ver zoend zou Iveblien. icu zij do voldoening kunnen heblieii hem te zien stijgen tet hoogten, dte hij nu sehe«i <e schuwen. Ik geloof dat bet beter te om er au niet verder ovef te spreken, zei zo me*, gedempte stem. Ik za| tijd noodig hob- ben om aan het denkbeeld te wennen. Ik ben reeds teug in mijn hart niet feftikki^ over je geweest, Jim; maar zulk een vol komen vernietiging van al mijn verwaoh- I tingel) had ik niet kunne* voorzien.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1