Ivleesch
L
'9
h
ediende
n Jicht.
cn
iten
58e Jaargang.
Vrijdag 12 ïaart 1920.
No. 14261
hhal
u
I
rsluis
pond
d HEK.
Feuilleton.
Co,
ij
ROSS DURHAM.
ITieu.'WS- exx ^.clrtrertezxtielols-cL vooxGoïxda exx Oxxx-stxelcexi..
IALEN,
<rjjj
Betrekkingen met den Paus.
KOOP
i,
van Mevr. J.
•k
keek
V
e Schouwburg.
(Worth vnrvolgd.)
i kleinriel ge
houdipg dde
- zij zou willen zeg-
uii het volk waren
de uitwerking van de thans te nemen Krach-
t.ge maatregelen, bekend zal z(jn.
straffing van Duitsche onderdanen in het
bezette gebied door gerechtshoven der ge
allieerden.
kertJ
I GOUDA.
het
hij
ÖL j:
opium
3 SCk-
leelen.
tel het
.ydt niet
mententen op
omen door
ijdeweg 72.
Naar het Engelscb
van
DAVID bïADL
Gaan tor* eerde Verting
WBSHELlWk-v. HOSkJI M
(Nadruk verboiaa
GOUDSCHE COURANT.
Redactie: Telef. Interc. 545. HureauMARKT31, GOUDA. Administratie: Telef. Inters, tt.
i
rden g
op kruk!
n nik
wedei
m
er
te kleedt
e genees
Maatschappij
uitgesproken. Toen hy ten slotte het voor
stel deed, zyn nationalistisch program aan
de regeering als ultimatum voor te leggen,
stuitte hy echter op tegenstand by de ver
tegenwoordigers der radicale party en
moest zich er mede tevreden stellen, dat
aan het ministerie slechts eenige weaschen
werden voorgelegd met betrekking tot de
nieuwe regeling van het coalitie-recbt der
indus tri e arbeiders.
genezen,
?nde 30
ie was.
ria Tonic bevat
'urn, kwik of
ihadelyke be-
i,
ikkludan,
36 f
mstreken
GOUDA
nog he
it langer
De Fransche regeering wenscht vertegenwoordiging bij het Vaticaan.
Nationale belangen. Agitatie tegen Millerand. Een besluit in zake
Konstantinopel?^— Geen wijziging der Hongaarsche grenzen. Duitsche
nota aan Lloyd George. Directe actie verworpen. De verklaringen
van Roux en Barrère over Caillaux’ défaitisme.
OWS OT «JUICHT.
aan de scheidingswet, welke onaantastbaar
zyn.
toen ik nier
u heb verteld,
boekhouden
tijd 18 20j .ar.
|k. 1514 14
geneest Rheu-
k en Jicht, zelfs
rallen, welke 50
ud zyn. Bedenk,
it geneesmiddel
iden genezen
Het heeft
genezen
eken lie-
immer dach-
sder goed te
loopen.
zelfs ouder,
in staat wa
len, zijn
jsmiddel
De tyd is lang voorbij dat de Paus in de
wereld een macht vertegenwoordigde, waar
voor koningen en keizers soms moesten
bukken, dat een Hendrik IV drie dagen xang
barrevoets voor de poorten van Canossa
stond (1077) om de vergiffenis af te «nee-
ken van Gregorius VU, die hem in dun ban
had gedaan en hem als keizer van het Duit
sche rijk vervallen had verklaard. Toch,
de oorlog heeft geleerd dat de scheid'ng
van kerk en staat niet zoover i3 door
gevoerd, dat met den heerscher te Rome
m t geheel geen rekening behoeft te
worden gehouden. De Paus heeft ner-
haaldeljjk gepoogd verzachting van de oor
logvoering te krygen, meermalen drong hy
aan op het sluiten van een korten wapen
stilstand ter gelegenheid van feestdagen en
al hadden deze pogingen geen succes, ge
volg er van was in ieder geval dat de Paus
werd beschouwd als een eventueelen toe-
komstigen bemiddelaar tusschen de oorlog
voerenden. Dit bleef niet zonder invloed op
de houding die verschillende regeeringen te
genover het hoofd der Katholieke kerk aan
namen, het protestantsche Engeland byv.
achtte het gewenscht een vertegenwoordi
ger naar Rome te zenden en ook in Frank
rijk werd de mogelijkheid overwogen de be
trekkingen met het Vaticaan die .n 1904
waren verbroken, te herstellen. Na den oor
log nam deze neiging nog toe. Clemenceau
voora: was sterk voor een verzoening met
den Paus, waarmfee hy in de eerste plaats
nationale belangen beoogde, op goede gron
den. De bevolking van de by Frankryk ge
voegde gebieden is bjjna uitsluitend katho
liek en had onder het Duitsche regime op
godsdienstig gebied geen reden tot klagen.
Verder hoopt Frankrijk in de toekomst pok
Rijnland by zijn gebied te kunnen voegen
en in verband daarmede is het niet kwaad
de sympathie van de bevolking, d.e ook
daar voor *t meerendeel katholiek is, te win
nen en ten slotte is er de Oostersche kwes
tie. Het ingrypen in Armenië en anuere
streken waar de Mohammedaansche Tur
ken de baas waren, is altyd geschied onder
het motto: „Bescherming der verdrukte
christenen.” Het zou de regeering te Parijs
natuurlijk niet onaangenaam zijn, wanneer
de Paus haar als zoodanige beschermster
wilde aanwyzen.
De Kamer heeft doze belangen begrepen
sinds weken heeft ze voorzien dat de re
geering te eeniger tijd een wetsontwerp om
de betrekkingen tusschen Frankryk en het
vaticaan te herstellen, zou indienen en gis
teren is dit inderdaad gebeurd. Het ont
werp voorziet naar niet-officieel wordt ge
meld, in de opening van een crediet, be
stemd voor de functie van het Franscre ge
zantschap by het Vaticaan en wjjst er op,
dat het herstel van de betrekkingen ten
volle gerechtvaardigd is door overwegende
redenen van nationaal belang, terwijl de
maatregel op geenerlei wyze afbreuk zou
kunnen doen aan het wereldlijk regime en
geregeld tijdig
augen van ver-
irmakelijkheden
agenda te ▼*-
liddel voor
m Rheumathiek
1082 21
ibletten.
n geneesmiddel
i afdoende ge-
i als Gloria To
Engeland' zal voor de ramp van een nieu
we greote staking worden bespaard. De
mijnwerkers, die zich naar we gisteren mee
deelden, op hun congres besloten hadden tot
directe actie of te wel staking om nationa
lisatie der mijnen af te dwingen, hebben :n
het vakvereenigingscongree geen steun ge
vonden.
Het b(jaondere congres van de vakbon
den, dat gisteren te Westminster bijeen is
gekomen, heeft met groot* meerderheid de
politiek van directe actie ter afdwinging
van de nationalisatie der mijnen do^r een
algemeen® werkstaking verworpen. De
stemverhouding waa 3.800.000 tegen en
1.000.000 voor directe actie. Het voorstel om
langs wetteljjken politieken weg te
trachten de eischen nopens nationalisatie
van de mijnen verwezenlijkt te krijgen werd
aangenomen met decelfde verhouding van
stemmen.
onverwachte uifimg
flm. dat zijn moeder
aan twijfelde ol zij hem
Er is nog iets_ anders dat Fransche par
lementaire kringen heftiger opwindc, ten
minste, als we het bericht uit Genève aan
de Frankfurter Zeitung voor waar mogen
houder. Millerand’s minister-presidr ntieel
leven hangt nog altyd of weer aan een zij
den draad. Van den eersten dag af heeft
Millerand strjjd moeten voeren. Men ner-
innert zich de feiten: By zijn eerste optre
den in de Kamer had Millerand het al nard
te verantwoorden: het wantrouwen lichtte
zich wet speciaal tegen ham, maar tegen
een der door hem gekozen medewerkers,
den minister van Binnenlandsche Zaken
Steeg, tegen wien Léon Daudet, de man van
de „Action francaise” ernstige beschuldi
gingen richtte. Millerand kon natuurlijk
niets anders doen dan Steeg verdedigen, hij
stelde de vertrouwenkwestie, met het ge
volg dat hjj een betrekKeltfke overwinning
behaalae. Algemeen verwachtte men dat by
de presidéntswisseling Millerand’s ontslag
zou worden aanvaard. Dit is niet gebeurd.
Millerand had inmiddels zijn positie weten
te versterken, o.a. had zyn z.g. „koiennota’’
aan Duitschland sympathie gewekt en een
tweede motie van vertrouwen in hem was
aangenomen. Echter, we wezen er, nadat
Millerand op verzoek van Deschanel beslo
ten had zyn portefeuille te behouden, op
dat de positie van den premier onzeker
bleef en sindsdien heeft hy het opnieuw
verbruid door zijn concessies aan de «ta
kende spoorwegweden, die, naar men in
parlementaire kringen meent, veel te ver
gingen Ook neemt men het hem kwalijk
dat hy zich op de conferentie te Londen
niet meer doet gelden en dat hij zich met
krachtig genoeg verzet tegen de eerste po
ging om het verdrag van Versailles te her
zien. Achter de schermen moet een gewel
dige agitatie tegen hem aan den gang zyn
die alleen daarom niet openlijk is tot uiting
gekomen omdat met het oog op het wel
slagen der leening de partyen en de bladen
nog t<« 20 Maart de „heilige eenheia” moe
ten bewaren. Aan 't hoofd van Millerand’s
bestrijders staat Barthou, die, naar we on
langs al uiteenzetten, het baantje van pre
mier ambieert
De campagne voor Barthou vindt ook
steun bij de voormalige medewerkers van
Clemenceau, en Tardieu neemt reeds in de
Petit Parisien het wooïd, om het vredes
verdrag van Versailles tegen elke verzwak
king in bescherming te nemen. Barthou
heeft zelf een interpellatie over de buiten-
iandsch politiek ingediend, welker behan
deling echter eveneens met het oog op de
leening tot het eind van de volgende week
verdaagd is. Inmiddels heeft Barthou de
besturen der republikeinsche partygroe-
pen tot een gemeenschappelijke bespreking
uitgenoodigd en daarby in een redevoering
een formeele aanklacht tegen de regeering
In het Hoogerhuis heeft burggraaf Bryce
een motie ingediend, dat onmiddellyk stap
pen genomen dienen te worden om de vei
ligheid van de christelijke bewoners van Ci-
licië er Armenië te waarborgen en een eind
te maken aan het Turksch bewind In des*
streken.
Graaf Guraon antwoordde namens de re
geering. Wat Cilicie betreft, zei hy, koeste
ren wy geenerlei verlangen om daar nn af
loop van den wapenstilstand voorgoed te
blijven Het ligt buiten de sfeer van het
maximum aan verantwoordelijkheid, dat
wij ooit gemeend hebben op ons te mogen
nemen. Algemeen wordt aangenomen, dat
ae Franschen genegen ztfn de verantwoor
delijkheid voor hun eigen rekening te ne
men. De ontwapening der Turken in die
streek is een taak, die verre buiten onze
bevoegdheid ligt.
De toekomst van Armenië, ging lor.l Cur
zon voort, is een der moei lij ka te vraagstuk
ken, welke wij thans trachten op te lossen.
Hy meejat dat het wenschelijk zou zijn
om het nieuwe Armenië onder de bescher
ming te plaatsen van den volkenbond, daar
Armenië onder de bescherming van inter
nationale beteekenis is en het niet ten laste
moet komen van een staat op zichzc-f.
Curzon voegde er aan toe, dat mer hier
te doen had met een flagrante breuk van
den wapenstilstand door de Turksch regee
ring en de Turksche strijdkrachten. Ai deze
gebeurtenissen zijn het gevolg van de her
leving van het nationaal gevoel der Jong-
Turken.
Na eenige discussie trok Bryce de door
hem ingediende motie over deze kwestie in.
Sommige bladen meenen, dat dc confe
rentie die als Opperste Raad fungeert nog
andere onderwerpen heeft besproken. Mo-
gelyk heeft het vredesverdrag met Honga
rije een voornaam punt der onderhaudclin-
gen uAgemaakt.
Onlangs is voorgesteld om de kwest.e van
dentegenwoordigen staat opnieuw ter spra
ke te brengen, met het doel, de bij het vre
desverdrag aan Tsjecho-Slowakye, Roeme
nië en Joego-Slavië toegewezen gebieden
gedeeltelijk of geheel aan Hongarije terug
te geven. De „Times” verneemt nu dat
deze voorstellen definitief door den Opper
sten Raad zijn afgewezen. Na het door de
Tsjecho-Slowaksche, Roemeensche en Joego
slavische regeeringen gezamenlijk h.erom-
trent ingediende memorandum in overwe
ging te hebben geonmen, hebben de verte
genwoordigers van Engeland, Frankrijk en
Italië eenstemmig besloten, dat de bij het
vredesverdrag vasbgestelde grenzen onge
wijzigd gehandhaafd moeten blijven.
De Duitsche zaakgelastigde te Londen
heeft aan Lloyd George als voorzittar van
den Oppersten Raad een nota overhandigd,
waarin de procedure voor het ryksge.-echts-
hof te Leipzig, dat de z.g. oorlogsschu'd-gen
moet vervolgen, wordt behandeld. Er wordt
op gevezen, dat alle verordeningen, die een
vervolging der oorlogsmisdadigers in den
weg zouden kunnen staan, door de betref
fende wet buiten werking zyn gesteld, en
dat het in werking treden dezer wet de
procedure aan elke beïnvloeding van de
zy'de der Duitsche regeering onttrokxen is.
De nota protesteert verder tegen de be-
Zijn vader had dit vraagstuk opgelost
door te zwijgen, maar Jlt waa de aard vaa
Jim niet. Zijn natuur.ijke ingeving was
geweest in opstand be komen, onrechtvaar
digheid en kleineaelgo Jjyjannie te bestrij
den. een houding dde (feu vrede van het
familiebven ernstig benadeelt.
Hij dacht een oogenlxlik na, on sprak
toen het beelisHende woorfl.
Ik ga niet naar GJaagow. ïk heb een
besluit genomen en gisteraNond aan domi
nee Corbett geschreven Ik heb zoo n op
recht vriendelijken brief van hem gekre
gen. dat ik vowi hem eenige verklaring
schuldig te zijn.”
„En mag ik vragen welke verklaring! je
gegeven hebt?’’ vroeg zij ij tig, want zijn
woorden waren een buitengewone sla? oor
haar.
Ik heb hem zoo goed ik kon uftgelegd,
da' mij n werk In Dimon Grove gieen goe
de voorberelfing was voor de Angiikaan-
rche kerk en dat Ik daar ong^twij fold zou
{•genvallen.”
Ik ben blijJtm, dat je de© demorall-
k’eeif'nden tovloed van je werkkring tn
Inderdaad, Millerand heeft te Londen
Weinig succes kunnen behalen. Waar het
Fransche standpunt zoogenaamd zegevier
de, moest Frankrijk concessies in ruil ge
ven, terwijl het voordeel dat het kreeg door
allerlei beperkingen en wijzigingen dikwijls
tamelyk illusoir werd. Z<x> heette het eerst
dat Lloyd George had toegegeven in zake
Konstantinopel, waar de Sultan zou mo
gen blyven. Het verzet in Engelanu had
echter tengevolge dat de Opperste Raad er
opnieuw eens over ging praten en de be
sprekingen duren tot heden ten dage voort,
nu de eigenlyke Opperste Raad uiteen js, in
de conferentie van ministers van Buiten-
landsche Zaken. De zitting van Woensdag
schijnt, zooals ons gisteren al draadloos
werd geseind, buitengewoon belangryk te
zijn geweest. Uit de tegenwoordigheid van
Venizelos leidt men af da-t de Grieksche be
langen ook besproken werden. Als doel der
bijeenkomst was genoemd het bespreken
der maatregelen die genomen moeten wor
den ter bescherming van. de Armeniërs en
andere minderiieden in Turkye.
Volgens de „Daily Chronicle” is „de dis
ciplinaire bezetting Konstantinopel
ïgeljjk zy genoemd mag worden ter onder
scheiding van de gewon* bezetting die. op
den wapenstilstand volgde) nu uitd-ukke-
lyk door de geallieerden bevolen en zal ze
onmiddellyk plaats vinden. Voorloopig zal
zij bestaan in het posteeren van geallieer
de troepenmachten op strategische punten
der stad aan beide oevers van den Gouden
Hoorn. Het nemen van verdere maatregelen
is afhankelijke gesteld van het feit of deze
demonstratie zal blijken in staat te zijn de
Turksche regeering en het TMAsehe tolk de
overtuiging by te brengen dat de geallieer
den eischen dat de wanorde in de provin
cies een einde nemen en de vredesvoorwaar
den nauwkeurig zullen worden uitgevoerd.”
De „Times” zegt: „Het ging niet alieen
om het vraagstuk wat met Konstant.nope'
zal geschieden. Het ging eveneens om on
verwijld te treffen militaire maatregelen
ter bescherming der Armeniërs en ter ver
ijdeling der pogingen tot samenwerking van
de Turksche nationalistische strijdkrachten
onder Moestafa Kemal en zekere Arabische
troepen in Syrië. In officieele kringen is
men ei van overtuigd, dat de strijdkrachten
te land en ter zee, waarover de geall.eerden
de beschikking hebben, te zamen met de
troepen die de Grieksche regeering, naar
men meent bereid is te zenden, het hoofd
zullen kunnen bieclen aan alle gebeurlijk
heden.”
Venizelos heeft, naar de Daily Telegraph
meedeelt, aangeboden de medewerking van
een Grieksche leger van 90.000 man om en
in Smyrna.
Sommige deskundige bepleitten de nood
zakelijkheid van een onmiddellyk krachtig
aanpakken van Moestafa Kemal en zijn
ben, maar de beslissing werd uitgeste’.4 tot
is geen groot-
k of bedrog
een feit, wat ik
bewijzen met
etuigingen van
iden lijders. Het
een man van 74
welke
jarea
u heb t.leurge-
»t« ld, mo<-dt*r. maar per slot van rexenliwj
moet ik mijn eigen leven leven, zei hij
xtiiu Ik weet wat er nog aan mij ont-
br<“kt, on ik ben er zeker van, dat k’< te
Q1 isgow wn mtehikking zou wezen, e'en
good als ik «lat hier te Hampstead zo i
zi-r» Welgestelde menschen wekken mijn
lv-lfl‘.yp»iv.lllng n‘.<i op. zij hebben niel»
n <>d*g ik voel mij het best thuis onder
J.» armen. En Swindon is ten mtnate een
stap verder. Hut is. geen achteebuur.-ge-
mci-nte, tnatr een vereeniging) van fitroen-
li.ikf arbeider» en hun !ami!t“s. De man-
•>on zijn i i hoofdzaaic .werkzaam am don
spoorweg- «fng er hoen, en nam alb>
n.ogelijka inlchflkigen voordit ik een l>e-
s uit nam.
„Je bent er reeda geweest, zonder zei*»
over de kwestie met je vader of mij te
spreken? Het ziet er goed naar uit alsof
Lu^'Oiï Grove, die reeds» veel te lang heeft
ge hiurd,toegeeft. Alt» je maar niet zoo
kippig was geweest. Dat heb iR je wel
daoelijk voorspeld, (oen Ik zag, hoeveel
van je Öijd aan het zendingswerk werd ge
geven JleF waa niet rle goede voorberei
ding voor je werkelijke loopbaan.
„Mijn 1 xapbaan kan mij niet schelen,
zdae hij momber- „Het eenige waar Ik op
htt logienlilik ‘aan denk, is hoe U behoor
lijk in mijn levensonderhoud kan voor
zien.
Dj» was zulk een
van de lippen van
er een oogmbhk
wel goed verstond.
..Ik begrijp je niet1, en ik moet weiden
kei, dat er iets aohtursteekt.
...Tim haaldi diep adem, «n. keek haar
vast !n het gelaat Maar de uitdrukking
er van was zóó scherp, beloolle zóó wei
nig. de lijn om den mond was zóé lang
en bitter, dat hij sidderde, Jün had een
zeer zwakke zijde. Hij kon geen afkeu
ring verdragen; en in dit geval wist hij
maar al te gvd, dat ze verdiend was.
Daarom hield hAj zich t<i, zoo&b mitf-
sclrien menig man gedaan heeft, die z’ch
in dezelfde levenscrisis bevond. Dm 1
duidelijker en juister uit te drukken-,
stelde dien kwaden dag eenv-iudr'g uit.
Hij haald" een brief uH zijn zak De
scherpe uitdrukking in de oogen zijner moe
der werd Merker
,.L' herinnert u wel, dat,
den 1 latten keer was, ik
dat er een deputitie uit Swindon is ge-
w*>e»t om mij in de Grove te hooren?"
..Ja, ‘e bebi het verteld
De behandeling van de zaak CaillauK be
gint eindelyk iets belangwekkender to wor
den. Woensdag werd Charles Roux der ge-
zantschapsraad van Frankryk te Rome, aU
getuige gehoord.
Hy bewees dat in den loop van Ciiillaux
reis naar Italië, deze besprekingen had met
de meest vooraanstaande Italiaanschc paci
fisten, met het oogmerk om tot een voor-
bar<en vrede te komen, zulks naar aan
leiding van de bereidverklaring van Beth-
mann Hollweg om tot den vrede te komen.
Naar getuige medeelt had Caillaux in 1916
gezegd: „Men moet toenadering zoeken tot
Diütschland en Spanje en Frankryk en Ita
lië moeten een verbond sluiten met
Duitschland en het de handen vrjj laten ia
Rusland.
Caiiiaux zou eveneens hebben verklaard;
„Wy moeten ons losmaken van Engeland”.
Ook trad Caillaux in betrekking met Scav*
fogllo. die volgens den getuige de
grootste pro-Duitscher is van ItalUL
Getuige had tal van documenten by zich
die hij achtereenvolgen» neerlegde op een
stoel naast zich, hetgeen eenige vroolyk-
heid teweegbracht.
Bovendien was er sprake van een onder
houd tusschen Caillaux en een zekeren Man
suetti. waarvan laatstgenoemde zelf heeft
erken<< dat hy het heeft verzonden en waar
in Caillaux defaitistische voorstellen zou
hebben gedaan.
Vervolgens werd gehoord Barrère. den
tegenwoordigen Franschen ambassa leur te
Rome, die opzettelijk was overgekomen. In
antwoord op een vraag van een der leden
van het gerechtshof verklaarde Barrère,
uat h(j mededeeling ontving dat Cai’lnux
een bezoek had gebracht aan het Val.caan,
maar van deze mededeeling geen bevesti
ging kreeg. De verdediging las hierop een
rapport voor van admiraal Saintpair, ma
ritiem attaché te Rome, over de bezoeken
van Caillaux aan het Vaticaan, waarin
wordt gezegd, dat Caillaux de mee^t prac-
tische prelaten bezocht en hun verklaarde,
dat. indien Italië een afzonderlijken vrede
Floot. Frankryk genoodzaakt zou «yn zich
uit de* str(jd terug te trekken. Bovendien
beloofde Caillaux, dat de diplomatiekt be
trekkingen met het Vaticaan zouden wor
den hervat.
f 2.50 per doos
COOPS, Wtfd-
iet verkrijgbaar
ngst van post-
rto JOHN A.
Amsterdam.
gemakkiMljko verdfchting, hun zoo dik
wijls als kin leren en jongelieden was voor-
gehouden; maar het was een ‘feit, dat zïjn
vader, buiten lijn eigv-n «veer, eenvoudig
óók als een kind werd b-schouwd. Tlij wSs
nooit gers.*ulpleegd ov,r <|e Kinderen; hij
wth hun inökkor on vrien 1 geweest; ja
Jim had dien middag er oin gebedi'n. dat
hü zijn goed hart! <?en vader alleen thuis
mooht vinden, dan zou hij zeker iat« an-
d-'rs hebben vortefd.
Hij zag hom nu heel zelden. IX- oud<’
mnn schreef oen l»oek; een ultgebreide ge
m*.óedente over de evangelische beweging
en raadpleegde allerlei bronnen. Hij braohi
zijn dagen eigenlijk door in. h»t Britech
Musinim en voelde zich «laar volkomen
tlnii-i
„Hrt «pijl mij, dai ik
„Nu heb ik een beroep gekregen
waartoe met algomceno Memmen b beslo
ten, hht stuk kwam twee dagen nadat zij
er geweeet waren."
..Boe lang geleden?"
..Dat ben ik v<*rge4en. maar ik denk een
vn-rnen dagen.”
..Maar daar denk je toch niet over?"
..Zeker wel. '.«isierffV’ond heb ik geschre-
veii, dat ik bet aannim."
Zij viel qp haar stoel terug, en hair
gelaat werd vaal.
Toon hij Swindon had genoemd, had zij
r«f la don volgendi-n dag de nauwkeurig
ste inlichtingen omrent 3e plaat-i in^ewon
nvii. voor het geval dat hij er zien zou
veHtoi^en Ze Iwud vernomen, dut er een
kleine, wolrstelendo gemeente was. die pas
was gevormd in een arme arbi'idersoinge
ving oen gemeente met een bedehuis, d it
zeWs den naam van „kerk" niet verdien
de; en zij hal het onmkldellijk uit haar
gedachten veroajw*-»n als een plaatst die
nieti te maken had met het verdere leven
van haar zoon. Er w w een overvloed van
middelmatige mannen
gen. ..mannen, die
vjortgekomen'* - die uitnemende 9terd«rs
voor zulk een kudde zouden zijn.
„James Lortmer, Ik geloof dat je gebo-
rȟ bent om mij nederig te miken, en mij
bezig te houden," zei ze ten laatste met
een harde stem. „Op mijn woord, h*’t
schijnt nisof je al je krachten hebt Inge
spannen om mij de bitterste ta’euretelllng
te bezongen. ]k kan me niet voordellen,
wm je vader daarvan zal zegigon. Het zal
e«n ontzettende slag voor hem zijn!
Jim gUmlaclde even pm deze llohte en
j- ons builen je leven wW plaatsen. En
we heteien ons veel opofferingen voor je
gv. roost, Jtn»; je was niet voor niets no-
p,eu jaren aan de univwenai.
„O, ik weet het wel. hrt was eon ver-
ghsiug. Ik had voor een ambacht moeten
worden opgeleid. Ik haat de gedachte aan
alles wat u voor mij hebt b-isteei Do
meisjes hadden hut moeten hebben, ik
viyd 'lat er een Hof van Arbitrage moeM
worden tegesteid, dü de inaatit had om
ouders te verhjuleru onrcoMvaar lig te zijn
In tie behand-ding van hun Kinderen.'
Mevrouw Loraner staafje hulpeloos, no-
peloos voor zloh uit; haar g-'tint was teer
soullier Zij haxl haar berft gedaan om
haar z-xm te doordringen van trots op
zij n geboorte, met een gepast gevoel voor
wat hij verjiHelit was aan zijn langs reeks
van oerbfedwaardige voorouder». En, o;
lioe onvruoMliaar was het riwu'tastl Het
kon niet erger geweed *ijn, besloot xij
Slechte éè<i nog wreeder slag had haar
kunnen treffen, lod'on hij was toegriredsn
tot <te Staatskerk, of de KatholieKe k«ek.
Ea zelfs dan, indion zij er ztoh moe ver
zoend zou Iveblien. icu zij do voldoening
kunnen heblieii hem te zien stijgen tet
hoogten, dte hij nu sehe«i <e schuwen.
Ik geloof dat bet beter te om er au
niet verder ovef te spreken, zei zo me*,
gedempte stem. Ik za| tijd noodig hob-
ben om aan het denkbeeld te wennen. Ik
ben reeds teug in mijn hart niet feftikki^
over je geweest, Jim; maar zulk een vol
komen vernietiging van al mijn verwaoh-
I tingel) had ik niet kunne* voorzien.