h
No. 14318
1920,
59e Jaargang.
s
58
92
97
1213
Donderdag 20
T "!T'~
brieken
V
JGEEST”.
ner«> ten overslaan
G MUUL
Mei 1920
10089
11549
I
orGronda. exx Ozxxstxelcexx..
De tragedie van een leven
Rumoerige Kamerzitting.
XTietzu-ws- ®xx -^cl^exteari.ire'bXaucS-
Vi
BKHALT1 ZON- BN FBKSTDAGCN.
iq
1—4 rcgeb /IM elke ragel mmt
Bureau: Marlt 31, GOUDA.
■H.
Radactie: Telef. In tere. 545.
AdminiatraUe: Telef. Intert. SR.
gen
mt
HI. 58
3*
Höngaarsthe nota.
LOON, Markt.
AK.
on-
i de
meen stilzwijgend
5)
(Slot)
was
Luid gillend ontwaakte Peter in de eel,
34
ER” en W L
nnementen op
lomen door
P, Gouderak.
16734
S
65
77
INGEZONDEN MEDE DEILINGEN:
Op de voerpagiaa 60 hooger.
Advertentie» kunnen worden ingezonden door tuuchenkomat van aoUede Boekhae-
iclaren, Advertentiebureaux ea oua Ageatea.
3 bevinden, dat aan uen voor
in vrede met de entente ataat.
K»* I
wan
M
4 - GOUDA.
woeite-
waar de
86
1902
10
29
61
70
77
2004
67
68
18032
62
20615
74
79
20761
91
gwregald tijül
'angen vae ver-
ennakelijUMde*.
<eoda to red-
met
’n
als
In
gen
link!
OIRAAT.
op beroepen, dat Hon-
i verwachting
Wilson opge-
•eUef tenue ue
Churn I
de
nader
dat
tomen,
den
FEUILLETOM.
door
Dr. ANDRé SCHILLINGS.
en
om
leider der twee
zat. Het kabaal
irzitter de ven
sdwrste. L.
spoorwegen ter hand
betreffend ontwerp
•quer Dinsdag by de
inleiding van het
spoorwegen
dat
Een
geluid
tegen
herstel een
tegen de
tMw- en Noatag-
innitaei* Am*
ig bleef
Briand
14962 171
80
91 172®
9717331
15061
.«317
79
81
14017
77
87
14119
42
83
22 14278 96
75 14350 16449
14468 16509
91 18
14631 34 L
54 36 91
68 4219388
6916616 lf
99'
'1719
jeerdö zakken
I merk W.L.
dingswaarde
len Medailleg.
'twee
ihing
lijke s
in direct
De
nog
by de regt
•?n of de
Hl ven, of dat
i 68
20623
u
18
71 20861
8020912
18422 78
m.t. 1653 4*
m.z. 1660.
mWaarom toch ni<
Ea een antwoord
was zoo goed voor hem
was er een
®en en tocl
tot de uiitbarstinj
Tery bij Daudr.v
tend gebaar naar het
takt, dat als hoon was
liet?” vroeg ’t in hem.
J kon hy diet vinden. Ze
geweest altyd, nooit
i verwijt over hare lippen geko-
eu wch had hy dat nooit willen doen.
,e gedachte liet hem niet meer los, ze
[Wde hem verdag en hield hem wak-
e.r’kij in *t bed te woelen lag en
R, w8?, e met saamgeperste lippen naar
i oorden, die niet gesproken werden. Nog
werd hem 't aanbod gedaan van een
«were woning, maar hy weigerde nu bot-
*g en bezoekers snauwde hy af met korte,
o?Ö1?e, ^eze?^en- Plotseling kwam 't in hem
,P> dat hij misschien nog wat herstellen
Di8J?0-,onrecht, tegenover Grietje ge-
ut v-’ gaf hem «enige rust. En uren
ny «til achter zjjn doek te turen naar
dat Y- en' Waar°P hij haar gezicht zocht,
van wi^e verbeel<Len met de volle kracht
ten vermogen. Niemand zou mogen we-
deed, overlegde hü haastig en
gstig ging jjy jn de deur staan, wanneer
bezoeker bij hem kwam, om hem den
"«gang te versperren. Langzaam groeiden
w1fz,?ani kwamen duidelijker uit de wit
^beh^fd*11^11 ^nen naar voren’ die
‘ïJ?n?j^nier^and begon hij de doode te
u.]?1 dicht b(j zich en lange gesprekken
»y met haar net als vroeger over
- --- ant
woordde Daudet: „Dat bent u geweest”
Met een beroep op de republikeirsche ge
voelend, kreeg Briand de geheele rechter
zijde in geestdriftig elan mee, maar overi
gens wist hij den storm niet.te bezwoeren.
Daudet las daarna aanhalingen voor uit
toespraken. 20 jaar geleden door Önand
gehouden en die aanspoorden tqt geweld.
De staking, de oorzaak van al;deze her
rie, nadert haar eind.
De bond van mijnwerkers in liet depar
tement van het Nauw van. Calais maken
bekend, dat naar hun oordeel het door de
regeering ingediende wetsontwerp öp de
reorganisatie v.an het spoorwegwezen
ijieuwe opvattingen behelst, die beter dan
de vroegere beantwoorden aan -ie- belan
gen van liet land en van d,e arbeidera-
werekl. D» bond noodigt «ItentongeVoige
zijn tedén uit Donderdag 20 Mei teet^r
dan het werk te gaan, aan welke «proef)
volgens Havas gevolg zou worden gege
ven.
4047 7495 14128
19411 20018
eigen geld.
1370 13288 16744 19639
91 13301 17164 19839
1463 13460 17283 53
75 1355317449 91
1583 13692 17771 19931
1621 14167 18009 20142
57 14261 53 65
1724 14428 18118 20367'
77 99 892Ö482
98 14510 18284 20537
1805 14737 18419 62
31 15028 44-
2066 15163 72
«213 15206 18697
34 15403 18774 20761
79 15585 19307 91
•41016116 81
2856 29 19457
315516532 77
76 65 80
baar
1744 13880 15913 18429
1839 13917 16011 69
16179 73
16216 95
41 18505
87 34
16308 18607
35 43
70 18836
83189QJ
9619003
—J a
*.^3919106
18 M
119227
te boven
HLrthe-resul-
:id op-
Bureau: M A R K T 81, Gj^J D A.
Daudet m Je rede viel en vw* zyn plaat»
Jf een Verklaring aflegde, dis gcdeeltelyk
Daudet’s standpunt bestreed. Briand’'er
kende de slechte uitwerking der stakingen,
maar laakte de maatregelen van geweld
der overheid.
Toen Briand vroeg: „Bewhouwt u mif
als den verwekker der troebtoen?”
„Dat bent u gewt
de republikeivschi
Vanuit Rusland, dat het een
onder den PoolachOekraienschen
benauwd heeft gehad, regent het
De Moukousche wireless heeft spec.
Ge arbeiders van Frankrijk, Engeland,
Italië on Amerika een opnoep gericht geen
wapens en munitie meer aan Polen te le
veren, in een telegram aan den Volken
bondsraad beklaagt de Sovjet-regeerng
zich dat het Poolsche offensief bijna alge
meen stilzwijgend is goedgekeurd en een
2126
34
69 b
2201
31
42
74
8514719
97 20
2465 30
2530
91
2688
Z719
51
79
99
2903
I
30» -
41 15144
53 96
6515200
82 1
83 50
80
3136
59
91
°56 92 97 M65Ï
1471 15729 18138
79 37 79:
1568 40 18234
1606 95 18u45
4415824
1850 36
78 66
waarin men hem had opgesloten met ge
bonden handen en voeten. De dienstdoende
dokter zat een uur lang te tobben naast
hem om hem tot woorden te brengen. Toen
riep ie de beide verplegers en liet hen ver
tellen, hoe het er uit zag in de kamer waar
ze den patiënt vonden, ’t Maakte geen in
druk op hem, totdat ze repten van 't por
tret.
„Grietje, Grietje”, huilde hij toen.
De dokter keek even in z’n zakboekje met
aanteekeningen.
„Wou je dat portret graag hebbel
jongen?” poogde hy heel deelname
vragen.
„Niemand mag er bij komen”, zei Peter
plotseling gekalmeerd.
„Dat gebeurt beslist niet,” beloofde hem
de dokter, „je krijgt 't hier bij je eh nie
mand zal d’r zien.”
Een kinderlyk-blijde lach kwam over hem.
„Ga nou maar eerst nog wat slapen,”
spoorde hem de dokter aan.
Als een kind sloot hy de oogen.
„Dat zal nog wel meevallen met dezen
baas”, merkte de dokter op tegen de ver
zorgers, „laat maar zoo spoedig mogelyk
dat portret halen.”
Hij ging verder de cellen langs.
De belofte van den dokter had Peter be
daard aangehoord en zonder eenig verzet
liet hij zich wasschen en verder behandelen.
Den volgenden morgen stond 't portret op
een ouden ezel voor zyn bed, toen hu ont
waakte.
Met schuwe omzichtigheid zag hij rond.
Fluisterend zat ie voor ’t portret, toen de
dokter de ronde deed, die hem wenkte even
buiten de cel te komen, waarvan hij *t ge
tralied deurtje ontsloot. Over ’t portret
sprak hy niet, «leed alsof hy niets had ge
zien en praatte over gewone dingen.
sn, beste
lend te
Po.ncaré heeft met ztfn aftreden als
Wooncutter van de commissie van
krachtig protest aangeteekend
oesiu ten te Hythe, wat nu de bladen
eenigszans «Ie teleurstelling
waren en de lichtzijde van de
taten gingen zien, de ontevredenhti
derhalve niet be
nijdenswaard en het is voor hom geen ge
lukkige coïncidentie dat Lloyd George’s
meerderheid nog op andere wijze wordt
gedemonstreerd. Aanvankelijk was het de
bedoeling dat, wanneer de fipancieeie des
kundigen hun beraadslagingen hadden ge
ëindigd, Lloyd George en Chamberlain
naar Parijs zoutten gaan om tie eindbe-
sprekingen te voeren. By nader inzien
vint <le Britsche premier, dat Millerand
evengoed naar hem kan komen, aangezen
iiy sinds het uitbreken van den oorlog het
Kanaal al zoo vaak is overgestoken, dat
hy sinds Augustus 1914 al 160 dagen te
Parys heeft doorgebracht. Millerand u.oest
toegeven en zoo zal 'hü’ binnenkort nog
maals een bezoek aan Engelanu brengen.
hunne toekomst, over het aanzien en den
rykdom, die ’t schilderen hun eens schen
ken zou. Aan haar portret besteedde hy
zyne geheele arbeidskracht en onvoldaan
zat hy uren te zoeken naar de kleuren, die
meehelpen moesten zyne Verbeelding te be
lichamen.
50
4020100
70 54
17669 08
17762 20216
M
38
47
*53 ”"7620374
87 85204»
52 -
19409
42
n
69168SÓ 95
80 )693319509
14844 43 61
6517073 86
99 19817
441 44
4519747
17262 70
;7331 19800
43 10
64 74
73 75
83 78
9619925
17408 39
7020048
8817520
15304
15404
W11
341’.™
9017809
15523
92
15615
Het gaat dezer dagen jwwerig toe in
de Fransohe Kamer, als gevolg van ’t fe.t
oat de zaak die op 't oogenWik behandeld
wordt, de staking van de C. G. Tr. wel van
byzonder grout belang is. en wqinnecr dit
geval zich voordoet staan de partijen ge-
woonlyk scherp tegenover elkaar. De so
cialisten zijn zooals te begrijpen is, heftig
verontwaardigd over de omstandigheid, dat
de regeering zelfs maar zou kunnen den
ken aan *t ontbinden van den Aigemeenen
Arbeidersbond, terwijl onder de rechter
zijde verscheidene leden zijn, d.e het op
treden van den C. G. T. alles behalve kun
nen goedkeuren. Is het bestaan van de
Conféderation General du Travail al of
niet wettig? Ziedaar des Pudels Kern. Om
de kwestie te belichten geeft het Journal
des Debats een overzicht van de rechts
kwestie, waar het hier om staat, waaraan
we bet walgende ontieenen:
Sinds 1863 hebben de Franschp aiAei-
uers het recht van vereeniging; de arbei
ders niet allen overigens: alle burgers mo
gen zich volgens de toen aangenomen wef
Vereenigen om een of andere actie op touw
te zetten ter verdediging van hun gemeen
schappelijke belangen. Dit recht wil men
m zün vollen omvang laten bestaan. Twin
tig >ar later in 1884 ging men ech
ter een stap verder; de toenmalige regee-
ring onder Waldeck-Rousseau wifde de
rechtspositie regelen van arbeklerssyndi-
caten; zy zouden onder zekere voorwaar
den rechtspersoonlijkheden worden, die
zelfs gébruik mogen maken van regee-
nngsgebouwen, de bekende arbeidsbeur
zen. Dit wetsontwerp werd door Kamer en
Senaat goedgekeurd; daarbij dead zich
echter een klein incident voor, dat van
groot belang is vobr het huidige debat; in
het voorstel der regeering heette het na
melijk in art. 3 van de syndicaten: zij heb
ben uitsluitend ten doel de studie en ae
verdediging van de economische belangen
van nyverheki, handel en landbouw. De
Xamer liet het woord „uitsluitend” (ex-
dusivement) vallen, maar de Senaat deed
bet opnieuw in den tekst opnemen en toen
de wet weer in de Kamer kwam, werd er
notesteerd.
er in Ka-
Gewone advertentiihi ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gerwdw-
ceerden prlj». Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
hem de hand toe, die niet aangenomen werd.
„Ik was hier in de buurt en dacht wat
by je uit te rusten”, zei hij gewoon, „en
je nieuwe werk eens te bekijken, want je
schildert toch zeker nog?”
Met open mond keek Peter heni verwil
derd aan.
„Mijn nieuwe werk," hakkelde ie.
Met zyn waanzinnige kracht duwde hy
den arm weg, die hem dwingen wou den
doorgang vry te laten en achteruit wijkend
wierp ie hoonlachend de deur dicht.
„Dat had je gedacht”, riep ie van binnen.
„Krankzinnig", mompelde de dokter, „wie
had dat ooit gedacht van den levenslustigen
kerel
Thuis gekomen, waarschuwde hij even
met n kort briefje den directeur van ’t
naast bij gelegen gesticht, hij kon niet na
laten er by te zetten: ,,’t is een gevaarlijke
patiënt, dunkt me, zorg voor een paar flin
ke verplegers”. Den volgenden morgen
werd Peter gehaald. Bij instinct ha«l hy
gevoeld wat de dokter doen zou en den hal-
ven nacht was ie bezig geweest de deur te
versterken met groote, zware spykers, die
hy uit de muren rukte tot z’n handen bloed
den. Zyn uiterste krachten had hij inge
spannen en in diepen slaap languit op den
vloer liggend troffen hem de verplegers
aan, toen ze met behulp van een timmerman
de deur eindelyk open hadden gekregen.
Bloedsprenkeft lagen overal op den vloer
en op de tafel en zijn geheele wezen was
met geronnen bloed bedekt. Voorzichtig
droegen ze hem in ’n rytuig, legden hem
tusschen de banken. Slechts even opende
hij de koortsige oogen, fluisterde ie met
slaperige stem: „Je komt er niet in, nie
mand mag Grietje weghalen.”
Interpellatie over de staking der C. G. T. De wet van 1884. Rumoe
rige tooneeltjes. Fransch-Britsche besprekingen. Opperste Raad of
Volkenbond? Rede van Asquith. Protesten tegen het Poolsche of
fensief. De Polen tei uggeslagen. Algemeene vergadering van den
Volkenbond. Ubngaai sihe nota. Onlusten. De Britsche regeering
tegep Ierland. De nieuwe Mexicaansche regeering.
ONS OVERZICHT.
wtigen te willen afdwingen. Deze poging
is mislukt, de stakingen verioopcn meer
en meer, maar de actie is toch n.et geneed
zonder succes gebleven, want ze is ooi-zamv
geweest dat «te regeering het reorgan.sa-
t.e-vraagstuk de?
«leeft genomen. Het
4eett minister Le Iroqu
kamer ingediend. In de
dntwerp tot reorganisatie der
lerinnert Le Troquer er aan dat op 31
jan den staat 1^96.066.336 francs bedroeg,
net ontwerp beoogt vooral concurrentie
Ier spoor- en waterwegen op te heffen.
i ««gen stonden open om de hervor-
te verwezenlijken, totale onmiddel-
aatikeop en exploitatie door «len staat
of „geïnteresseerd” beheer”
zes gro«te spoorwegnetten, die nu
afzonderlijk geëxploiteero worden,
worden tot één groot spoorwegnet veree-
nigd, waarby men waken zal tegen de op
heffing van een zekere autonomie, die ue
concurrentie levendjg houdt.
Hierna begonnen de interpellaties waar
bij het heftig toeging, o.a. toen de socia
list Durafour aan 't woord was. hetgeen
we g.«teren reeds meedeelden.
Gisteren werden de interpellaties voort
gezet. Léon Daudet was de eerste spreker
M hot debat over de *takHMrv>n Het werd
een onsamenhangende scheldparty, als
voor een kiezers-vergadering, doordat
de uiterste linkerzijde het er op toegelegd
had Daudet met aan het woord re laten.
Zoolang Daudet sprak, schreeuwden de so
cialisten voortdurend op de maat; „Moor
denaar”. Wegens de socialistische obstruc
tie poseerde Daudet als vertegenwoordi
ger van de partyen van orde en kreeg hy
ook die groepen mee, die overigens niet
van royalusme gediend zijn.
Daudet pakte uit over een samenspan
ning en over een bak in de Rue de Riche
lieu, die hej geld er voor verschaft. Toen
hij de socialistische bladen benevens
l’Oeuvre en Bonsoir aanwees ais de aan
stichters van de beweging, richtten de
rechterzijde en het centrum zich woedend
naar ae lage van hoofdredacteurs. waar
Gustave Tery, leider der twee laatstge
noemde bladen zat. Het kabaal was toen
zoo erg, dat de voorzitter de vergadering
voor geruimen tijd schorste. Intusschen
overlegde het bureau met de vertegenwoor
digers van rechts en links alsmede met
Tery. De meerderheid meende, dat de laat
ste geen aanleiding tot de uitbarsting ge
geven had. Wel had Tery bij Daudet’s re
devoering een spotte
spreekgestoelte gemaa
opgevat.
JNa de heropening der vergaderinj
het aanvankelijk kalm, tot dat
xiai;u«iuch« aroeuieranuasie is naar axos-
kou u.tgenoeMiigd om u« waanneiu omtrent
de KussAMSve aungaiegeikkecen te leert»
kennen. De sovjet-rogeenntf laat het ia-
tuseenen piet by wooruen. Ze heelt haar
krachten weer verzameld en ten Zunten
van de Dwina hebbea ze zulk een druk op
de lol on uitgeoelend dat deze, naar ze
zelf berichten, z.ch in een nieuwe verde-
digmgaume hebben moeten terugtrekken.
tiet laatste woord over de roolsche
kwestie zal nog wel met zyn gezegd. Wel
licht zul ze een onderwerp van bespreking
u.Wnakcn op de eerstvolgende a.genieune
vergadering van den Volkenbond. De iiaad
«iie op ',t oogenblik te Rome vesga-Jert
heeft Wilson telegrafisch verzocht u« al
gemeens vergadering van den Volkenbond
in November a;s. te Brussel by een te roepen.
Mvgelyk zal op deze vergadering ook ue
kiwestie besproken worden enkele Ier vroe
gere vyanden tot den Volkenbond toe te
laten. Draler de gegadigden zal zich «Ui
lig Hongarye
avond van dci
Men weet dat het besioten heeft het voor
gelegde verdrag te teekenen.
Naar de „Neue Freie Prezee” u,t Boeda
pest verneemt, zal de naar Pary* vertrok
ken zecretaris-generaal der Hongaartche
vedesdelegatie, l’rasnowaky, den Opper
sten Raad bij de onderteekeniug van het
verdrag een nota der Hungaaraehe regee
ring overhandigd.
Daarin wordt in de eerste plaata de
vraag der Entente, of de tegenwoordige
regeering bevoegd ia het verdrag te> tee
kenen, beantwoord, en verklaard, aat Md
kabgict-Simonyi Seaaadam h»t door
Entente-gevolmachtigde erkende miniaterie
heeft offcwtal en dua
I» b nota zal worden gqwezen op het
-veorloqpig karakter der onder teekeaiag,
met de verwijzing naar de definitieve ra
tificatie floor de Nat. Vergadering, waar
by het vredesverdrag in den vorm van een
wetsontwerp ingedaend en behandeld aal
worden. Verder zal de regeering <n «leze
nota er zich plechtig cp u—
ggrye Machte in de stellige
van de vervulling der door V
stekte punten, speciaal bet
volksstemming, welke thans absoluut ge
weigerd ia, «le wapens heeft nedergelegd-
Tenslotte’ wordt opnieuw de hoop uitge
sproken, dat, in den rin van he;. begdel-
uend schrijven, «mi wy«iging der bepalin
gen nopens de im—sn. alsmede «Ier c-ruk-
kend? economische voorwearden ten gun
ste van Hongarye zal plaats hebben.
De mimster-prealdent zal d« nota dezer
«lagen aan de Nat. Vehgeèsring voorleg
gen en daarbij ook de redeaen uiteenzet
ten, welke de regeering noodzaken het
verdrag te ondorteekenen.
Niet alleen in Frankrijk is men onte
vreden over den gang van zaken, ook in
Engeland vindt men dat de be«loeling
van 't vredesverdrag van Versailles en
meer nog van ’t Volkenbondsverdrag ver
loren is geraakt. Algemeen wordt gevon
den dat de Opperste Raad zich te veel
macht toekent, wat voor de Engelschen
minder tot uiting komt in vehband niet de
houding tegenover Duitachland dan wel in
zake het Poolsche offensief.
De Londensdhe correspond! van de Man
chester Guardian beirchit. dat Lord Ro
bert Cecil van plan is, om over deze aan-
„Morgen moet ik even naar den burge
meester om een van mijn stukken te vor-
koopen," knipoogde Peter.
„Goed, beste jongen,” zei de dokter, „dat
kan”
□ogenblikkelijk was het weg uit zijn
krankzinnig hoofd, waarover ze ’t hadden,
en met slimme oogen wees ie den dokter do
doodshoofden, die door hun eentonig ge
klepper de boeren moesten weghouden.
Eindeloos bijna waren z’n verhalen, de
tyd had zyn afmetingen voor hem verlo
ren.
Al Iteel spoedig constateerde de dokter
zijn ongeneeslijkheid; celopsluiting
echter niet noodig.
Met anderen samen werd hij aanvankelijk
weer angstig en schuw, holde soms plotse
ling weg naar z’n slaapkamertje, waar ’t
portret hing, maar daarin kwam geleidelijk
verbetering. Alle pogingen echter om hem
tot «Ie werkelijkheid terug te brengen faal
de». Zyn jongen was hem komen bezoeken.
Schuw was hy weggeloopen. Men vond hem
starend naar 't portret. Aan 't werk was hy
niet te krijgen. Eerst hadden ze ‘t gepro
beerd door hem een ruwen verfkwast te
geven met een pot verf onder belofte, dat
bij een lekkeren koek zou krijgen, als hij
de deur, die men hem aanwees, mooi in orde
zou brengen. Woest had hy beide van zich
geworpen. Later bracht de dokter hem eeni-
penseelen mee en een kistje tubes. Toen
s hij van zijn kamertje niet weg te slaan
en zat uren lang voor 't schilderijtelkens
zijn penseelen indoopend zonder één streek
te zetten. Gewillig had hij ze teruggegeven,
teen «le dokter er op aandrong.
Na eenige woelige dagen en nachten
waarin het gillen weerklonk als bij züh
aankomst en men hem binden moest, stierf
hij na vele jaren van waanzin
met meer tegen dit woordje gepi
Tengevolge van het debat, dat
mer en Senaat plaats had. is het uitslui
tend economisch karakter der syndicaten
wel zeer duidelijk aangegeven. Er kan
Reen twijfel bestaan aan den wil der wet
gevers; politieke actie is aan de vakbon-
«en verboden.
Millerand beroept zich dus niet ten
rechte op de wet van 1884 wanneer Mi
i?’ T* ontbinden, immers de Bond
haar boekje te buiten gegaan en heeft
naast dé economische ook politieke actie
Revoend door de nationalisatie der spoor-
legenhoid een debi»t m het Lugcraius
-.t te lokken.
De vraag zal eenvoudig gesteld worden,
of de volkenbond in fuctie zal mogen tre
den of oat de Opperste Raad zyu macht
Wal behouden. De Foolsche ooriog heeft
deze kwestie wel scherp naar voren ge
bracht.
Robert Cecil zal er bij de regeering op
aandringe® te verklaren of de Opperste
haad in functie zal blijven, of dat de vol
kenbond «leze functies over zal nemen
in dit geval had de volkenbond den nieu
wen oorlog van Polen dan voorkomen.
De interpellant zal in deze waarsciiijn-
iyk steun krygen van AxnutJi en zyn aan
hangers en van «Ie ,anbeiderapartii en te
vens natuurlijk van <Ie eigen party, de li
beraal-gezinde conservatieven.
Asquith behoort tot «ie felle tegv-nstan-
uers der entenite->poÜU«k inzake Polen,
welke hy scherp heeft aangevallen op een
vergadering door den anti-ihongenmooa-
raad bijeengeroepen. Wij moeien, zeide
Asquith, den a&chuwelyken toestand, die
pet gevolg van den oorlog, maar nog meer
vhn den vrede ie, inzien. Hei eenige mid-
«fel ter verbetering van de tragische situa
tie is verandering laat men het revisie
of practisehe wijziging noemen VaU het
vredesvewirag en het onmiddellijk in wer
king treden van het gezag van den Vol*
kenibond. Liefkladigheiil is hier maar een’
lapaniddej. Met moet het kwaad in zijn
wortel ahntasten. Aaquith verwelkomt d«
vorming der kleine staten, maar wil voor
hen onderling en vrijhandel. Het zou voor
de bondgenooten uiterst eenvoudig geweest
zijn bij «te vorming dezer kleine steven
vaste voorwaanlen te stellen, die groote
bewapeningen en militaire avonturen on-
rnugviy* zuuuen maaen. cru zien ne cvuwi
het -.chandaal van den Pootochcn oorlog.
De Poolsche staatslieden hebben als plicht
hun eigen volk de uiterste zuinigheid nan
te leeren, want de economische toestand
van Poten is zeer ernstig.
Asquith klaagrle de Engelsche regeering
aan om de wijze, waarop zy aan het parle
ment het feit, dat zy Polen gesteund had,
had verborgen door draaierijen, die in >bn
parlementaire ondervinding gelukkig zeld
zaam waren. Het Poolsche optreden was
een niet te verantwoorden agressie en een
breuk van de beginselen van «len Volken
bond. Asquith vroeg ten slotte om een
werkelijken vrede, om ontwapgn.ng. toe
treding van de v«>ormalige vijanden tot
den Volkenbon«l en onmiddellijke vaststel
ling van den last, die op de verslagenen
rust. Asquith vroeg ook, dat de Opperste
Raad der Geallieerden zal worden ont
bonden.
V.
Schuw was Peter van ’t Land geworden
voor de menschen sedert den dood van zijn
vrouw. Niemand liet hij meer binnentreden
in zijn woonkamer, joeg de kinderen weg,
wanneer ze op ’t kerkhof kwamen spelen
als vroeger. Door ze bang te maken pro
beerde hy de boeren weg te houden en toen
dat niet gelukte door zijn nagemaakte ge
luiden, bond hy op een avond eenige doods
hoofden, die hij loswoelde uit den boven-
grontl, met een touw aan 'n stok,
luguber klepperend onnaspeurbaar
veroorzaakten ze, als de wind ze
elkaar deed botsen.
Alleen en ongestoord wilde hy voortwer
ken aan Grietjes portret. Dat was zyn le-
vensdoel. De gedachte waaraan deed hem
zonder rond te kijken voort hollen over den
weg, wanneer hy voor mondkost uit moest
of een zijner vroegere stukken wegbracht
naar meelijdende koopers.
De dokter bedacht 't eerst, dat ’t
van ’t Land misliep, toen ie hem op
middag ontmoette en zyn zenuwachti;
angstige haast bemerkte. Hij probeerde
gesprek, maar gauw liep Pieter weg, als
voortgejaagd door ’n onzichtbare macht.
„Ik zal hem eens opzoeken”, besloot hy.
Op z’n ronde stapte ie af bij den toren
en sloeg met krachtigen knokkel op de deur.
Lang duurde 't angstige heen en weer loo-
pen voor ze geopemi werd. De schilder
plaatste zich in de deuropening.
Vriéndelijk groette de dokter hem, stak
(iOUDSCHE
VERSCHUNf DAGBLUK8
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 caat, met Zondagsblad
pM kwartaal 2.99, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Fhuk* per Post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.40.
Abeaamnenten worden' dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Marlt 31, GOUDA.
oase agenten, den boekhandel en de postkantoren. 1
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstrekew (behoorende tot den bezorgkring
1--5 regels 140, eiken regel meer 0.25. V^i buiten Gouda en den beaorgskring.
1—6 regels 145, elke regel meer 0.30. Advertentiën van publieke vermakelijkheden
15 «eat per regei. Adrertmtiën iu het Zaterdagnummer 20 byslag op den prys.
verschillende landen blijven
heerschen: In Duitschland. t
links-radicalen openlijk verklaard hobben
met nieuwe revoiutaeplannen rond te loo-
pen, in Spanje waar de bakkers «teken,
wat tol betoogingen der vrouwen, ongere
geldheden en bloedvergieten leidde en in
lerlarul waar de Sinn Kelner» nog steeds
kn tijd lang
in «teak trg
protesten.
jeciaal tot
Engt
richt
len
i V«
