au Huid
en!
l
I.Ü
or Huidziekten
loeibaar wasch-
ing van" zalven,
riën verstoppen,
ep in de huid en
lende ziektekie-
deze ziektekie-
ijdert ze t«ven«.
iën van winter
men de natuur
volkomen gene
kte weefsels te
ongemakken,
chilfers enz. ge
nacht, en één
,k voldoende om
m huiduitslag,
,rm of psoriasis
1280 104 7
sesmiddel.
No. 14343
Zaterdag1 19 Juni 1920.
59e Jaargang*.
4
1
^ring
Eerste Blad.
Feuilleton.
De Vrouwe van Darracourt
door
1. F. tesbelink-v rombm.
Trouwen!!
ükamermeubelen
□kasten. Spiegel»
Eikenhouten Bul-
bfauteuil». Zijden
Leerameuble-
in. Wollen- en
■••en, en« ena.
ES 111 20
De Belgisclie en da Wielinger kwestie.
jSTievi-ws- exx ^.cLTrert®3Q.ti eToletcL Troor O-oixcLec en. OxxxstxeJiC
(iOlDSCHE COURANT
een anderen genees-
>ek en ten laste van
ënt.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
oek in rekening wor-
14 regels 2.06, elke regel meer 0.60.
in rekening gebracht
Redactie: Telef. Interc. 545,
BureauM A R KT <1, GOV D A.
Administratie: Telef. Interc. 82.
gü
en
de
maar
Ik
24)
niet
wat je
(Worl' vtvrvo’gl t
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschcnkomst van soliede Boekhaa
delaren. Advertentiebureaux en onze Agenten.
voor genees*
3173 105
ndigen Kring,
ter.
Dit nummer bestaat uit twee bladen
met inbegrip van de Kindercourant.
welks goede
te maken.
Mr. K.
Tegen de Zondagswet.
Naar wij vernemen, heeft een comité
ui' de Haagsche afdeel! ng der Liberale
fkring:
■cheden
i prijs.
kalk
kalkim
Pi
steen en
I inarttiede
Dat blijkt
ovelling in onze
*den, zoodra er
we als 't ware
i een
CHARLES GARVICE.
(ieao'horiacerdc vertaling Tan
(Nadruk ▼•rbodon
ddellijke ver-
van die jeu-
dan nog heden
JisCEZONDEN MKOBOKBLINGENi
Op de voorpagina 50 hooger
R JONGELUI
PLANNEN.
,i.b. dddleUii
efoon 12800.
e van een gewoon be
door:
ren 11 uur 's avonds
nachtbezoeken) aan-
ik niet zoo onwellevend
verder aan te dringen. Maar
dat u zult weigeren,
Terwijl hij sprak, richtte hij zich
zot» overeind, zette z jn hoed op
t middel uit de
ende oliën van
jl. Bü de eerste
g van D. D. D.
verlichting be-
r hoe lang i
n huiduitslag.
het
haar
dd een ideale
las Darra-
glimlach aangenamer kunnen zijn die
waarmee hij dit zeide; maar toch kromp
Marie Verner ineen, alsof ieder woord
haar in haar prachtig lichaam werd
gebraniT
.Zoudt u dat doen’?" vroeg zij heesch.
„Dat meer dan dat”, zei hij
met beminnelijke openhartigheid. „Ik
zou u volgen, nadat u in ongenade
door haar was weggestuurd om er voor
te zorgen, dat de gesch edenis zich
herhaalde waar u ook ging. Dun. vaar
wel lofwaurdige eerzucht, vaarwel be-
WQndorenswaardige verlangens naar
hooger! Dan zoudt u met dat heer, die
u zooeven verlaten heeft, terugzinken
in de modder, waaruit u zonder twij
fel afkomstig is.”
Zij rees overeind, bleek en bevend,
haai oogen schoten vuur.
-Lafaard", siste zij. „Doe
met laten kunt!”
Het was dien dag de tweede maal
dat de beminnelijke markies met dien
beleedigenden nanm werd aangespro
ken. maar het deed hem niet achteruit
deinzen. evenmin als het zijn glimlach
deed veranderen.
-Werkelijk?” zei hij. .Goed, het is
niet aan mij om een dame naar de re
den van haar besluit te vragen, maar
u moet mij toestaan op te merken, dat
u mij bent tegengevallen. Per slot van
rekening heb ik verkeerd gelezen. Ik
dacht (lat n schrander was. Nu blijkt,
dat ik mij vergist heb. En nu dit zoo
Is. vrees ik dat uw hulp mij toch wei
nig zou hebben gebaat Ik wensch u
goeden morgen. Miss Verner."
„Dan zal
zijn om
ik geloof niet,
Miss Verner”.
„Waarom niet?” vroeg zij. terwijl
haar gr.jze uogen vlamden.
„Om twee redenen. In de eerste
plaats, omdat het niet in uw belang
zou zijn dat te doen. Miss Verner, ik
ben, het zij met alle bescheidenheid ge
zegd, een goed opmerker. Wanneer ik
een gelaat zie, lees ik daaruit alles,
soms verkeerd maar niet dikwijls. Mag
ik zeggen, wat ik In uw gelaat las
U moet hot nrj zeggen, wanneer Ik
het goed begrepen heb. U bent hier als
gezelschapsdame van Miss Darracourt.
haar vriendin of wat u wilt. De mee
ste vrouwen In die positie zijn er te
vreden mee te blijven wat zij zijn.
Haar voldoet een leven van de ergste
dienstbaarheid zich te schikken naar
de wenschen »n de voorbijgaande lui
men van haar meesteres; u is daar
mee niet zoo tevreden. is eerzuch
tig U wenscht op de maatschappelijke
der mag de vergunning nog behouden maar
na haar dood verdwijnt de vergunning zon
der dat iemand anders die bekomen kan. Al
tien Janr lang is het cijfer van 542 vergun
ningen behouden en daardoor is bereikt, dat
het aantal thaas reeds 177 minder ia dan
het geval geweest zou zjjn als met de toe
neming der bevolking gelijkelijk het aantal
vergunningen was uitgebreid. Er is thana
op de 663 inwoners één vergunning, terwijl
er in 1910 op iedere 519 één was. Deze in
krimping gaat den geheelonthouders echter
niet vlug genoeg en daarom het nieuwe be
sluit, waardoor het aantal vergunningen In
tien Jaar tijds een heel eind zal dalen. Ook
is een voorstel in den Raad ingediend oin
Zaterdagmiddag en Zondag den ganachen
dag het alcohol verbod uit te vaardigen.
Het voorbeeld van Amerika werkt prikke
lend. Wel mogen ons verhalen bereiken van
den toenemenden clandestienen handel, die
bezwaren worderj echter maar heel licht op
genomen. Wie weet heeft ook dat voorstel
in het Haagje geen kans tot slagen. En als
den Haag deze sluiting doorvoert, dan zul
len allicht nog meerdere gemeenten volgen.
HAGENAAR.
BINNENLAND.
Opheffing van uitvoerverboden.
De .Minister van Landbouw heelt
dispensatie verleend van hel verbod
van uitvoer van alle roet, van ijzer
en staal en hunne k-geeringen in eiken
vorm, met uitzondering van locomotie
ven. scheepsmachines en onderdeden
daarvan; van alle metalen in eiken
vorm, met uitzondering van goud en
zilver; van schoenen en pantoffels, val
lende onder het uitvoerverbod van leder
en daarvan vervaardigde artikelen; van
Door den gemeenteraad is een beslissing
genomen ten aanzien van de drankbestrij
ding. Niet minder dan tot geleidelijke
„drboglegging" is besloten. Indien de Kroon
haar goedkeuring aan het besluit hecht zal
na 1 Januari 1921 geen nieuwe vergunning
meer worden verstrekt. Thans is het aantal
op 542 gefixeerd; dan echter zal dit getal
uitsterven. Alleen de weduwe van den hou-
Gewone advertentiën en ingezonden mededeel ingen b(j contract tot zeer goredu
ceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Kaas.
De Minister van Landbouw heeft
aan de lijst van kantoren, langs welke
de uitvoer, respectievelijk de uitklaring
van kaas kan geschieden, toegevoegd:
Eysden
BUIKVIN l'FfftrHOFSTAD,
cccccx.
Door een der ambtenuren-vereenigingen
is een uitvoerig adres gericht tot de Re-
geering, waarin gewezen wordt op de nood
zakelijkheid eener geheele reorganisatie van
den administratieven dienst in verband met
het streven naar zuinigheid. Het is een no
bel gebaar van deze ambtenaren, dat zy
willen meehelpen om «le kosten van de riks
kantoren eens te verminderen, maar zy
vreezen toch, dat dit van niet veel beteeke
nis zal zijn. Altijd zal het Ryk duur blijven
in alles wat het doet omdat het nu eenmaal
geen handelsman is, die hier zaken doet,
maar wel een samenstel van personen, die
met z’n allen nog niet het talent van één
zakenman bezitten.
Eén der hoofdfouten van de rijksbureaux
is de hierarchistische indeeling van het per
soneel. Er kunnen geen vjjf ambtenaren
bij elkaar zjjn of minstens één ervan is in
het een of ander opzicht „chef". Zelfs wan
neer er drie van de laagste categorie bijéén
zitten op één zelfde kamer is al dadelijk
één van hen de „chef” of het „chefje" van
de kamer. Al die groote en kleine bazen
en baasjes-maken den loop der administra
tie stroef. Het vreeselljkste wat een ambte
naar met chefs-waardigheid kan overkomen
is: gepasseerd worden en daarom moet alles
met onveranderlijke traagheid langs alle
chefjes en chefs de revue passeeren. Dat
is dan tevens de oorzaak van de langzame
afdoening. De duurte en de traagheid vin
den hun bronnen in dezelfde fout. Wil men
beide ondeugden die inhaerent zijn aan de
staatsdiensten wegnemen, althans grondig
bestraden, dan is het vóór alles noodig om
het aantal rangen in den dienst tot twee te
verminderen. Eén van deze is voor hen die
het eenvoudige administratiewerk doen en
één is er voor de kleine groep, die nun of
meer leidend werk verricht. Er is vooral op
de departementen maar zeer weinig van
deze laatste soort arbeid te verrichten. Meer
dan negen tiende van al het departementale
werk staat op één hoogte en die hoogte is
niet hoog. Het is daarom gewenscht en al
leen dan is misschien eenige verbetering te
wachten, wanneer alle rangen van alle amb
tenaren worden afgeschaft en zjj alle slechts
heeten „ambtenaren" by dezen of genen
dienst. We zien nu het bespottelijke, dat by
de Posterijen en Telegrafie referendarissen
zullen worden gemaakt. De commiezen van
thans zullen met dien fraaien naam gesierd
worden. Dit is het allerbelachelljkste wat
er ooit op het gebied van titels is vertoond.
Nergens is zoo weinig belangrijk werk te
verrichten als juist by de post. De heeren
referendarissen verrichten niets dan aller
simpelst administratiewerk en het is gren-
zelooze pedanterie, dat dit werk zal verricht
worden door referendarissen. Nu is bij de
Post den titel referendaris bedoeld als een
honneur aan stervenden. De commiezen zijn
voorbeschikt om geheel te verdwijnen. In
het laatste stadium van hun bestaan, krij
gen zij een mooien pluim op den hoed.
Daarmede gaan zij de kist in. Middelerwijl
krygen de commiezen-titulair den afge-
dankten titel van commies, waarmede zy
aanvankelijk „lekker" kunnen zyn zoolang
aan die titel nog den ouden klank zit. Maar
nauwelijks is de nog mooiere titel van re
ferendaris in zwang gekomen of die oude
verliest zyn beteekenis. Natuurlijk helpt dit
alles niets en het is dan ook tot niets nut
dan alleen om verwarring te stichten om
trent de reëele waarde van de functies en
dus wordt een der grondoorzaken van de
gebrekkige functionneering van den staats
dienst weer vergroot.
ing op 't gebied
D. D. is een
lenstelling van
velke voor huid-
geneeskrachtige
en welke door
kejid wordt als
ontdekking op
ehandeling der
In de
vatting
l(jkheid
staten g
betreffei
baarheid beide belanj
stemming kwamen
kwestie niet tot een zoo ernstig ge.-
hoeven te voeren, wanneer België
behoefte had gehad aan een plausibele
den voor zijn weigering het gesloten
drag te onderteekenen.
Wanneer wjj ons aan België’» houding in
deze ergeren, dgp is het niet, omdat het
op de Wielingen aanspraak maakt, noch om
de redenen, die het daarvoor aanvoert, maar
omdat het opnieuw een bewijs geeft van
zijn onbetrouwbaarheid en slinksche manie
ren en opnieuw ons een minachting toont,
die wjj niet te verdragen wenschen.
Tusschen onze regeering en de Belgische
was afgesproken, dat de Wielingen-kwestie
buiten de onderhandelingen zou gehouden
worden, maar dat ieder voor de Commissie
van Veertien te Parijs haar standpunt zou
uiteenzetten.
Nadat daarop iedere regeering twee ver
klaringen daaromtrent had ingediend,
scheen de zaak opgelost. Maar toen onze
regeering den 21sten Mei te Parys ver
scheen op verzoek der Belgische regeering
en niet anders denkende, dan dat nu aan
de geheele Belgisch-Nederlandsche onder
handelingen de laatste hand zou worden ge
legd, verklaarde de Belgische regeering
plotseling, dat zjj de onderhandelingen be
treffende de herziening der tractaten van
1839, waaromtrent nota bene reeds een
overeenkomst was tot stand gekomen, zou
afbreken, wanneer België inzake de Wielin
gen niet zjjn zin kreeg.
Het is duidelijk, dat deze verklaring na
We zjjn zeker geen chauvinistisch volk.
Eerder hebben we een tekort aan nationalen
zin dan een te veel. Dat is evengoed een
gebrek. Nationale zin, nationaal bewustzjjn
zjjn noodig ter handhaving van het eigen
wezen en versterking van de nationale cul
tuur, waarvan ook het persoonlijk welzijn
afhankelijk is. Volken, die hiervoor een be
slisten, strijd moeten voeren, omdat vfcrdruk
1ring van anderen de volle en rustige ont
plooiing van hun nationale wezen belet,
voelen dat sterker dan volken als wjj, die
ons niet rechtstreeks bedreigd weten. Het
is juist immers de zorg voor iets en de
zorg om iets, die ons onze liefde ervoor
bewust doet worden. En ongetwijfeld zou
ook in ons volk de nationale zin sterker
opleven, wanneer wjj ons als natie be
dreigd voelden en het bewustzijn hadden,
dat we ons moesten verdedigen.
wel uit de plotselinge belangstel!
buitenlandsche aangelegenhe»
iets niet in orde schynt en t
een voorgevoel krygen van een naderend
gevaar. En hieruit is ook de aandacht te
verklaren, waarmee ons volk tegen zjjn ge
woonte in de ontwikkeling der Belgische
kwestie is gaan volgen, nu de Wielinger
kwestie daaraan plotseling een scherperen
vorm heeft gegeven.
Wjj hebben sinds de groote oorlog ein
digde, waarin we zoo belangeloos te hulp
kwamen met brood en onderdak, van onze
Zuiderburen nog weinig genoegen beleefd.
En het is dan ook geen wonder, dat onze
stemming ten hunnen opzichte een beetje
overprikkeld is en gemakkelijk tot verbit
tering overslaat. Met behulp van hun
vrienden hebben ze zich ten onzen koste
allerlei voordeelen trachten te bedingen en
gepoogd ons Zeeuwsch-Vlaanderen, Lim
burg en de Schelde afhandig te maken. En
de middelen, die zjj daarbij herhaaldelijk
hebben toegepast men depke aan de Bel
gische propaganda in Limburg waren
van dien aard, dat we ten volle in ons
recht zouden geweest zijn, wanneer we de
met hen begonnen onderhandelingen hadden
afgebroken. Dat we dit niet deden, was al
leen het gevolg van onzen wensch met onze
Zuiderburen in de beste verhouding te le
ven en, voor zooveel jn ons vermogen lag,
den vrede in dit deel der wereld te bevorde
ren. Deze wensch maakte ook. dat we meer
toegaven dan velen wenscheljjk en te verant
woorden scheen, en België in het tot stand
gekomen verdrag belangrijke oeconomische
voordeelen toezegden, zonder dat we ons zel-
dacht van Miss Darracourt op mij te
vestigen. Een goed woordje kan toe
vallig geplaatst worden, als het zaad
dat lange den weg valt, en niemand
zou het met meer takt en meer ken
nis van zaken weien te doen dan Mias
Marie Verner.
„Verder”, zei zo.
.Ten «lotto, althans voor het tegen
woordige. wensch ik dat u do gangen
van een man nagaat Hij mag uw aan
dacht niet waard schijnen, maar hij Is
dat wel; het is iemand, die een groo-
ten invloed op Miss Darracourt zou
kunnen tdtoeenen. Wee*» tegenover hem
op uw hoede. Wanneer u hem kimt
benadeel en”, zijn stem werd hard als
staal, „laat de kans dan niet voorbij
gaan en spaar hem n’et.”
„Wie is het?” vroeg zij.
„Ten jonge schavuit, genaamd Har
ry Herne’ antwoordde hij, en hoewel
hi| trachtte die naam onverschl'l’g uit
te sproken, kwam deze hom sissend over
dê lippen.
Mario Verner ginft overeind ziPen
en keek hem. hoewel verscholen, on
derzoekend aan
.Hij is geen vriend van u?”
.Neen”, zei hij. „Daar Is geen re
den voor en nu m’nder dan onit.
Een half uur geleden” hij glim
lachte me’ hittere vreugde .ranselde
k hem af in het bijzijn van Miss Dar
racourt!
i ven daarvoor eenige gunst of voordeel be-
dongen. Maai deze inschikkelijkheid geeft
ons dan ook het volste recht op ons stuk
te bljjven staan, nu België met nieuwe
eischen komt, alvorens het verdrag te willen
onderteekenen.
Deze nieuwe Belgische eischen betreffen
een aangelegenheid, die tot nu toe vrjjwel
buiten bespreking was gebleven, maar die
niettemin in het verleden tot herhaalde, hoe-
wel nooit ernstige, wryving aanleiding heeft
gegeven. Zoowel België als Nederland be
weerden recht te hebben op de Wielingen,
dat is het Zuidelykste gedeelte van den
Wester-Schelde-mond, dat zich langs de
kust van Zeeuwsch-Vlaanderen en verder
langs de velgische kust uitstrekt en de
voornaamste toegangsweg tot de Schelde
vormt. Nederland beriep zich daarbjj op zyn
historische rechten en op de noodzakelijk
heid den toegangsweg tot zjjn riviermond
geheel in bezit te hebben. België op het
Volkenrechtelijke beginsel, dat een staat
binnen een zekeren afstand van de kust ook
de zee beheerscht.
1 prakt ijk heeft dit verschil van op-
echter nauwelijks tot eenige moei-
aanleiding gegeven, omdat beide
gemakkelijk omtrent maatregelen
ende dezen vaargeul, by welks bruik-
mg hebben, tot overeen
En ook thans had deze
Mchil be-
i niet d<
ver-
VERSCHIJNT DAGELIJKS
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 jent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal f 2.75, met Zondagsblad 3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA.
bÜ onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken behoor ende tot den bezorgkring}
15 regels 1.30. elke regel meer f 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgk
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën van publieke vermakeljjkl
15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 by slag op den
is afdoende. Zjj
jg. Zjj roeit de
lat van een te
en sprake kan
naar D. D. D.
D. D. brochure,
lesch 0.75, en
:h, (inhoud 5
veel voordeeli-
lar bjj alle apo-
Waar niet ver
ziek tot de al-
■b: firma B
ig-Sneek.
NTON COOPS,
LOON, Markt.
ladder te stijgen. De wereld ligt voor
u. I’ kunt een domo van star^l wor
den. de van een <|er rijksgrooten. Ik.
althans, bon oen edelman, die zich voor
uwe voeten zou neerwerpen, wanneer,
helaas mijn armoede dit niet ver
bood.”
Zij bloosde en verbleekte weer,
haar boezem hijgde. Hij had maar al
te juist haar gelaat gelezen.
Het is uw dlgen belang mij te hel
pen. omdat ik u kan helpen Dat is
do eeno roden waarom u mijn verzoek
niet zult weigeren. De andere reden
is Angst!”
„Angst?
„Angst!" herhaalde hij met een glim
lach. „Wanneer u weigert mijn deel
genoot te zijn in mijn prettige en ro
mantische samenzwering, wat ga ik
dan doen? Kunt u het niet raden?”
Zij maakte een ongeduldige hand
beweging.
„Neen? Wel dan zal ik trachten
binnen het uur te weten te komen, wie
die opgedlrkte photograaf is van wien
u zooeven zoo harteïijk afscheid nam;
en zal mijn plicht mij. als Miss Darra
court'a buurman en naasten vriend,
voorschrijven haar in kennis te stel
len met de ware gedaante van de jon
ge dame, die zij zich tot gezelschap
heeft gekozen. Een dame, die in het
geheim photogirafen ontmoet In
eigen park, is niet bepaal
gezelschapsdame voor Mif
court.”
Geen stem had zachter en vrlendel j-
ker kunnen klinken dan de zijne, geen
overeind, zette z jn hoed
sloeg het stof van zijn jas
„Hot is warm vandaag.
OoHenwlnd is niet goed voor uw aan-
gezichtspijn. Miss Verner. Ik raad u
aan naar huis te gaan Hebt u
het al eens met kinine geprobeerd
Neen? Probeer het eens. het helpt dik
wijls. Goeden dag
Hij keerde zien om. en had zich
een ge schreden van haar verwijderd,
toen hij haar met schorre sten» hoorde
roepen:
Halt kom terug!"
Langzaam en <»p zijn gemak keer
de h ,t terug. Zij was opnieuw neergi*-
zonken, en leunend op haar elleboog,
zag zij hem door haar half gesloten
oogleden aan.
„Pardon”, zei hij. .hoorde ik
dat u inij riep?”
„Ja ik stem toe.”
„Dat is goed", zei hij. terwijl hij
zijn plaats naast haar weder innam.
.Ik was er zeker van. dat ik uw gned
verstand niet overschat had Laat mij
erkennen, dat ik verrukt ben met het
winnen van zulk een bekoorlijke hulp.
.Wat verlangt u van mij?” vroeg
zij hortaf?
.In de eerste p'aats moet u mij op
de hoogte houden van wat er op het
h«»f gebeurt.”
.Een spion?”
Het Is een onaangenaam woord
maar ja. een tpion. als i» wilt Ver
volgens verlang ik dat u geen gele
genheid voorbij la it gaan om de aan-
al wat daaraan reeds -was voorafgegaan,
niet het gevolg was van den wensch der
Belgische regeering om de Wielinger kwes
tie opgelost te krijgen, maar uitsluitend
van haar onwil om, na de daartegen in som
mige Belgische kringen gevoerde oppositie,
het tot stand gekomen verdrag te teekenen
Waarschynlyk acht de Belgische regeering
momenteel de stenunw der Entente-mo-
gendheden gunstiger opzichte van de
vroeger door haar aaa^ons land gestelde
eischen en hoopt zy voor ^iet thans tot stand
gekomen tractaat, waarvan zij de ondertee-
kening weigert, later MM beter in de plaats
te krygen, dat haar wanschen ten opzichte
van (Ie Schelde en Limburg beter bevre
'ligt.
Wat ons betreft, wjj hebben by die on
derteekening en de herziening der tractaten
uin '39 geen enkel voordeel en kunnen du
wachten. Alleen moeten we op onze hoed»
zyn, dat de mogendheden ons niet een an
der, «ongunstiger verdrag trachten op te
dringen en loopen we natuurlijk opnieuw
gevaar tegenover België’s machtige vrien
den het loodje te leggen.
Omtrent de Wielinger iwestie heeft onze
regeering vroeger reeds allerlei middelen
van oplossing, o.a. arbitrage, aan de har»
gedaan. Maar het is niet waarschijnlijk
dat België daarop zal ingaan. En voor ons
blijft het de vraag, of we niet het best zou
den doen nu de door ons betoonde bereid wil
ligheid van alle verdere onderhandelingen
af te zien met een staat, op
trouw zoo weinig staat tyykt
schelpen, vallende onder het ultvoer-
vcrlnnl van allo geiualen on ongomalen
n'.Hinedc schelpen, kalksteen en
lergel.
Minister van Landbouw heeft in
getrokken de bepalingen waarbij de
•iflever ng en he vervoer van bak
kalkzandstoen Ih verboden,
ook de l»epaling dat het
Rijksknntoor voor Steen slechts toe
stemming lot aflevering vervoer zal nf-
geven onder bepaalde voorwaarden.