au Huid en! l I.Ü or Huidziekten loeibaar wasch- ing van" zalven, riën verstoppen, ep in de huid en lende ziektekie- deze ziektekie- ijdert ze t«ven«. iën van winter men de natuur volkomen gene kte weefsels te ongemakken, chilfers enz. ge nacht, en één ,k voldoende om m huiduitslag, ,rm of psoriasis 1280 104 7 sesmiddel. No. 14343 Zaterdag1 19 Juni 1920. 59e Jaargang*. 4 1 ^ring Eerste Blad. Feuilleton. De Vrouwe van Darracourt door 1. F. tesbelink-v rombm. Trouwen!! ükamermeubelen □kasten. Spiegel» Eikenhouten Bul- bfauteuil». Zijden Leerameuble- in. Wollen- en ■••en, en« ena. ES 111 20 De Belgisclie en da Wielinger kwestie. jSTievi-ws- exx ^.cLTrert®3Q.ti eToletcL Troor O-oixcLec en. OxxxstxeJiC (iOlDSCHE COURANT een anderen genees- >ek en ten laste van ënt. BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. oek in rekening wor- 14 regels 2.06, elke regel meer 0.60. in rekening gebracht Redactie: Telef. Interc. 545, BureauM A R KT <1, GOV D A. Administratie: Telef. Interc. 82. gü en de maar Ik 24) niet wat je (Worl' vtvrvo’gl t Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschcnkomst van soliede Boekhaa delaren. Advertentiebureaux en onze Agenten. voor genees* 3173 105 ndigen Kring, ter. Dit nummer bestaat uit twee bladen met inbegrip van de Kindercourant. welks goede te maken. Mr. K. Tegen de Zondagswet. Naar wij vernemen, heeft een comité ui' de Haagsche afdeel! ng der Liberale fkring: ■cheden i prijs. kalk kalkim Pi steen en I inarttiede Dat blijkt ovelling in onze *den, zoodra er we als 't ware i een CHARLES GARVICE. (ieao'horiacerdc vertaling Tan (Nadruk ▼•rbodon ddellijke ver- van die jeu- dan nog heden JisCEZONDEN MKOBOKBLINGENi Op de voorpagina 50 hooger R JONGELUI PLANNEN. ,i.b. dddleUii efoon 12800. e van een gewoon be door: ren 11 uur 's avonds nachtbezoeken) aan- ik niet zoo onwellevend verder aan te dringen. Maar dat u zult weigeren, Terwijl hij sprak, richtte hij zich zot» overeind, zette z jn hoed op t middel uit de ende oliën van jl. Bü de eerste g van D. D. D. verlichting be- r hoe lang i n huiduitslag. het haar dd een ideale las Darra- glimlach aangenamer kunnen zijn die waarmee hij dit zeide; maar toch kromp Marie Verner ineen, alsof ieder woord haar in haar prachtig lichaam werd gebraniT .Zoudt u dat doen’?" vroeg zij heesch. „Dat meer dan dat”, zei hij met beminnelijke openhartigheid. „Ik zou u volgen, nadat u in ongenade door haar was weggestuurd om er voor te zorgen, dat de gesch edenis zich herhaalde waar u ook ging. Dun. vaar wel lofwaurdige eerzucht, vaarwel be- WQndorenswaardige verlangens naar hooger! Dan zoudt u met dat heer, die u zooeven verlaten heeft, terugzinken in de modder, waaruit u zonder twij fel afkomstig is.” Zij rees overeind, bleek en bevend, haai oogen schoten vuur. -Lafaard", siste zij. „Doe met laten kunt!” Het was dien dag de tweede maal dat de beminnelijke markies met dien beleedigenden nanm werd aangespro ken. maar het deed hem niet achteruit deinzen. evenmin als het zijn glimlach deed veranderen. -Werkelijk?” zei hij. .Goed, het is niet aan mij om een dame naar de re den van haar besluit te vragen, maar u moet mij toestaan op te merken, dat u mij bent tegengevallen. Per slot van rekening heb ik verkeerd gelezen. Ik dacht (lat n schrander was. Nu blijkt, dat ik mij vergist heb. En nu dit zoo Is. vrees ik dat uw hulp mij toch wei nig zou hebben gebaat Ik wensch u goeden morgen. Miss Verner." „Dan zal zijn om ik geloof niet, Miss Verner”. „Waarom niet?” vroeg zij. terwijl haar gr.jze uogen vlamden. „Om twee redenen. In de eerste plaats, omdat het niet in uw belang zou zijn dat te doen. Miss Verner, ik ben, het zij met alle bescheidenheid ge zegd, een goed opmerker. Wanneer ik een gelaat zie, lees ik daaruit alles, soms verkeerd maar niet dikwijls. Mag ik zeggen, wat ik In uw gelaat las U moet hot nrj zeggen, wanneer Ik het goed begrepen heb. U bent hier als gezelschapsdame van Miss Darracourt. haar vriendin of wat u wilt. De mee ste vrouwen In die positie zijn er te vreden mee te blijven wat zij zijn. Haar voldoet een leven van de ergste dienstbaarheid zich te schikken naar de wenschen »n de voorbijgaande lui men van haar meesteres; u is daar mee niet zoo tevreden. is eerzuch tig U wenscht op de maatschappelijke der mag de vergunning nog behouden maar na haar dood verdwijnt de vergunning zon der dat iemand anders die bekomen kan. Al tien Janr lang is het cijfer van 542 vergun ningen behouden en daardoor is bereikt, dat het aantal thaas reeds 177 minder ia dan het geval geweest zou zjjn als met de toe neming der bevolking gelijkelijk het aantal vergunningen was uitgebreid. Er is thana op de 663 inwoners één vergunning, terwijl er in 1910 op iedere 519 één was. Deze in krimping gaat den geheelonthouders echter niet vlug genoeg en daarom het nieuwe be sluit, waardoor het aantal vergunningen In tien Jaar tijds een heel eind zal dalen. Ook is een voorstel in den Raad ingediend oin Zaterdagmiddag en Zondag den ganachen dag het alcohol verbod uit te vaardigen. Het voorbeeld van Amerika werkt prikke lend. Wel mogen ons verhalen bereiken van den toenemenden clandestienen handel, die bezwaren worderj echter maar heel licht op genomen. Wie weet heeft ook dat voorstel in het Haagje geen kans tot slagen. En als den Haag deze sluiting doorvoert, dan zul len allicht nog meerdere gemeenten volgen. HAGENAAR. BINNENLAND. Opheffing van uitvoerverboden. De .Minister van Landbouw heelt dispensatie verleend van hel verbod van uitvoer van alle roet, van ijzer en staal en hunne k-geeringen in eiken vorm, met uitzondering van locomotie ven. scheepsmachines en onderdeden daarvan; van alle metalen in eiken vorm, met uitzondering van goud en zilver; van schoenen en pantoffels, val lende onder het uitvoerverbod van leder en daarvan vervaardigde artikelen; van Door den gemeenteraad is een beslissing genomen ten aanzien van de drankbestrij ding. Niet minder dan tot geleidelijke „drboglegging" is besloten. Indien de Kroon haar goedkeuring aan het besluit hecht zal na 1 Januari 1921 geen nieuwe vergunning meer worden verstrekt. Thans is het aantal op 542 gefixeerd; dan echter zal dit getal uitsterven. Alleen de weduwe van den hou- Gewone advertentiën en ingezonden mededeel ingen b(j contract tot zeer goredu ceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Kaas. De Minister van Landbouw heeft aan de lijst van kantoren, langs welke de uitvoer, respectievelijk de uitklaring van kaas kan geschieden, toegevoegd: Eysden BUIKVIN l'FfftrHOFSTAD, cccccx. Door een der ambtenuren-vereenigingen is een uitvoerig adres gericht tot de Re- geering, waarin gewezen wordt op de nood zakelijkheid eener geheele reorganisatie van den administratieven dienst in verband met het streven naar zuinigheid. Het is een no bel gebaar van deze ambtenaren, dat zy willen meehelpen om «le kosten van de riks kantoren eens te verminderen, maar zy vreezen toch, dat dit van niet veel beteeke nis zal zijn. Altijd zal het Ryk duur blijven in alles wat het doet omdat het nu eenmaal geen handelsman is, die hier zaken doet, maar wel een samenstel van personen, die met z’n allen nog niet het talent van één zakenman bezitten. Eén der hoofdfouten van de rijksbureaux is de hierarchistische indeeling van het per soneel. Er kunnen geen vjjf ambtenaren bij elkaar zjjn of minstens één ervan is in het een of ander opzicht „chef". Zelfs wan neer er drie van de laagste categorie bijéén zitten op één zelfde kamer is al dadelijk één van hen de „chef” of het „chefje" van de kamer. Al die groote en kleine bazen en baasjes-maken den loop der administra tie stroef. Het vreeselljkste wat een ambte naar met chefs-waardigheid kan overkomen is: gepasseerd worden en daarom moet alles met onveranderlijke traagheid langs alle chefjes en chefs de revue passeeren. Dat is dan tevens de oorzaak van de langzame afdoening. De duurte en de traagheid vin den hun bronnen in dezelfde fout. Wil men beide ondeugden die inhaerent zijn aan de staatsdiensten wegnemen, althans grondig bestraden, dan is het vóór alles noodig om het aantal rangen in den dienst tot twee te verminderen. Eén van deze is voor hen die het eenvoudige administratiewerk doen en één is er voor de kleine groep, die nun of meer leidend werk verricht. Er is vooral op de departementen maar zeer weinig van deze laatste soort arbeid te verrichten. Meer dan negen tiende van al het departementale werk staat op één hoogte en die hoogte is niet hoog. Het is daarom gewenscht en al leen dan is misschien eenige verbetering te wachten, wanneer alle rangen van alle amb tenaren worden afgeschaft en zjj alle slechts heeten „ambtenaren" by dezen of genen dienst. We zien nu het bespottelijke, dat by de Posterijen en Telegrafie referendarissen zullen worden gemaakt. De commiezen van thans zullen met dien fraaien naam gesierd worden. Dit is het allerbelachelljkste wat er ooit op het gebied van titels is vertoond. Nergens is zoo weinig belangrijk werk te verrichten als juist by de post. De heeren referendarissen verrichten niets dan aller simpelst administratiewerk en het is gren- zelooze pedanterie, dat dit werk zal verricht worden door referendarissen. Nu is bij de Post den titel referendaris bedoeld als een honneur aan stervenden. De commiezen zijn voorbeschikt om geheel te verdwijnen. In het laatste stadium van hun bestaan, krij gen zij een mooien pluim op den hoed. Daarmede gaan zij de kist in. Middelerwijl krygen de commiezen-titulair den afge- dankten titel van commies, waarmede zy aanvankelijk „lekker" kunnen zyn zoolang aan die titel nog den ouden klank zit. Maar nauwelijks is de nog mooiere titel van re ferendaris in zwang gekomen of die oude verliest zyn beteekenis. Natuurlijk helpt dit alles niets en het is dan ook tot niets nut dan alleen om verwarring te stichten om trent de reëele waarde van de functies en dus wordt een der grondoorzaken van de gebrekkige functionneering van den staats dienst weer vergroot. ing op 't gebied D. D. is een lenstelling van velke voor huid- geneeskrachtige en welke door kejid wordt als ontdekking op ehandeling der In de vatting l(jkheid staten g betreffei baarheid beide belanj stemming kwamen kwestie niet tot een zoo ernstig ge.- hoeven te voeren, wanneer België behoefte had gehad aan een plausibele den voor zijn weigering het gesloten drag te onderteekenen. Wanneer wjj ons aan België’» houding in deze ergeren, dgp is het niet, omdat het op de Wielingen aanspraak maakt, noch om de redenen, die het daarvoor aanvoert, maar omdat het opnieuw een bewijs geeft van zijn onbetrouwbaarheid en slinksche manie ren en opnieuw ons een minachting toont, die wjj niet te verdragen wenschen. Tusschen onze regeering en de Belgische was afgesproken, dat de Wielingen-kwestie buiten de onderhandelingen zou gehouden worden, maar dat ieder voor de Commissie van Veertien te Parijs haar standpunt zou uiteenzetten. Nadat daarop iedere regeering twee ver klaringen daaromtrent had ingediend, scheen de zaak opgelost. Maar toen onze regeering den 21sten Mei te Parys ver scheen op verzoek der Belgische regeering en niet anders denkende, dan dat nu aan de geheele Belgisch-Nederlandsche onder handelingen de laatste hand zou worden ge legd, verklaarde de Belgische regeering plotseling, dat zjj de onderhandelingen be treffende de herziening der tractaten van 1839, waaromtrent nota bene reeds een overeenkomst was tot stand gekomen, zou afbreken, wanneer België inzake de Wielin gen niet zjjn zin kreeg. Het is duidelijk, dat deze verklaring na We zjjn zeker geen chauvinistisch volk. Eerder hebben we een tekort aan nationalen zin dan een te veel. Dat is evengoed een gebrek. Nationale zin, nationaal bewustzjjn zjjn noodig ter handhaving van het eigen wezen en versterking van de nationale cul tuur, waarvan ook het persoonlijk welzijn afhankelijk is. Volken, die hiervoor een be slisten, strijd moeten voeren, omdat vfcrdruk 1ring van anderen de volle en rustige ont plooiing van hun nationale wezen belet, voelen dat sterker dan volken als wjj, die ons niet rechtstreeks bedreigd weten. Het is juist immers de zorg voor iets en de zorg om iets, die ons onze liefde ervoor bewust doet worden. En ongetwijfeld zou ook in ons volk de nationale zin sterker opleven, wanneer wjj ons als natie be dreigd voelden en het bewustzijn hadden, dat we ons moesten verdedigen. wel uit de plotselinge belangstel! buitenlandsche aangelegenhe» iets niet in orde schynt en t een voorgevoel krygen van een naderend gevaar. En hieruit is ook de aandacht te verklaren, waarmee ons volk tegen zjjn ge woonte in de ontwikkeling der Belgische kwestie is gaan volgen, nu de Wielinger kwestie daaraan plotseling een scherperen vorm heeft gegeven. Wjj hebben sinds de groote oorlog ein digde, waarin we zoo belangeloos te hulp kwamen met brood en onderdak, van onze Zuiderburen nog weinig genoegen beleefd. En het is dan ook geen wonder, dat onze stemming ten hunnen opzichte een beetje overprikkeld is en gemakkelijk tot verbit tering overslaat. Met behulp van hun vrienden hebben ze zich ten onzen koste allerlei voordeelen trachten te bedingen en gepoogd ons Zeeuwsch-Vlaanderen, Lim burg en de Schelde afhandig te maken. En de middelen, die zjj daarbij herhaaldelijk hebben toegepast men depke aan de Bel gische propaganda in Limburg waren van dien aard, dat we ten volle in ons recht zouden geweest zijn, wanneer we de met hen begonnen onderhandelingen hadden afgebroken. Dat we dit niet deden, was al leen het gevolg van onzen wensch met onze Zuiderburen in de beste verhouding te le ven en, voor zooveel jn ons vermogen lag, den vrede in dit deel der wereld te bevorde ren. Deze wensch maakte ook. dat we meer toegaven dan velen wenscheljjk en te verant woorden scheen, en België in het tot stand gekomen verdrag belangrijke oeconomische voordeelen toezegden, zonder dat we ons zel- dacht van Miss Darracourt op mij te vestigen. Een goed woordje kan toe vallig geplaatst worden, als het zaad dat lange den weg valt, en niemand zou het met meer takt en meer ken nis van zaken weien te doen dan Mias Marie Verner. „Verder”, zei zo. .Ten «lotto, althans voor het tegen woordige. wensch ik dat u do gangen van een man nagaat Hij mag uw aan dacht niet waard schijnen, maar hij Is dat wel; het is iemand, die een groo- ten invloed op Miss Darracourt zou kunnen tdtoeenen. Wee*» tegenover hem op uw hoede. Wanneer u hem kimt benadeel en”, zijn stem werd hard als staal, „laat de kans dan niet voorbij gaan en spaar hem n’et.” „Wie is het?” vroeg zij. „Ten jonge schavuit, genaamd Har ry Herne’ antwoordde hij, en hoewel hi| trachtte die naam onverschl'l’g uit te sproken, kwam deze hom sissend over dê lippen. Mario Verner ginft overeind ziPen en keek hem. hoewel verscholen, on derzoekend aan .Hij is geen vriend van u?” .Neen”, zei hij. „Daar Is geen re den voor en nu m’nder dan onit. Een half uur geleden” hij glim lachte me’ hittere vreugde .ranselde k hem af in het bijzijn van Miss Dar racourt! i ven daarvoor eenige gunst of voordeel be- dongen. Maai deze inschikkelijkheid geeft ons dan ook het volste recht op ons stuk te bljjven staan, nu België met nieuwe eischen komt, alvorens het verdrag te willen onderteekenen. Deze nieuwe Belgische eischen betreffen een aangelegenheid, die tot nu toe vrjjwel buiten bespreking was gebleven, maar die niettemin in het verleden tot herhaalde, hoe- wel nooit ernstige, wryving aanleiding heeft gegeven. Zoowel België als Nederland be weerden recht te hebben op de Wielingen, dat is het Zuidelykste gedeelte van den Wester-Schelde-mond, dat zich langs de kust van Zeeuwsch-Vlaanderen en verder langs de velgische kust uitstrekt en de voornaamste toegangsweg tot de Schelde vormt. Nederland beriep zich daarbjj op zyn historische rechten en op de noodzakelijk heid den toegangsweg tot zjjn riviermond geheel in bezit te hebben. België op het Volkenrechtelijke beginsel, dat een staat binnen een zekeren afstand van de kust ook de zee beheerscht. 1 prakt ijk heeft dit verschil van op- echter nauwelijks tot eenige moei- aanleiding gegeven, omdat beide gemakkelijk omtrent maatregelen ende dezen vaargeul, by welks bruik- mg hebben, tot overeen En ook thans had deze Mchil be- i niet d< ver- VERSCHIJNT DAGELIJKS ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 jent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal f 2.75, met Zondagsblad 3.40. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA. bÜ onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken behoor ende tot den bezorgkring} 15 regels 1.30. elke regel meer f 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgk 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën van publieke vermakeljjkl 15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 by slag op den is afdoende. Zjj jg. Zjj roeit de lat van een te en sprake kan naar D. D. D. D. D. brochure, lesch 0.75, en :h, (inhoud 5 veel voordeeli- lar bjj alle apo- Waar niet ver ziek tot de al- ■b: firma B ig-Sneek. NTON COOPS, LOON, Markt. ladder te stijgen. De wereld ligt voor u. I’ kunt een domo van star^l wor den. de van een <|er rijksgrooten. Ik. althans, bon oen edelman, die zich voor uwe voeten zou neerwerpen, wanneer, helaas mijn armoede dit niet ver bood.” Zij bloosde en verbleekte weer, haar boezem hijgde. Hij had maar al te juist haar gelaat gelezen. Het is uw dlgen belang mij te hel pen. omdat ik u kan helpen Dat is do eeno roden waarom u mijn verzoek niet zult weigeren. De andere reden is Angst!” „Angst? „Angst!" herhaalde hij met een glim lach. „Wanneer u weigert mijn deel genoot te zijn in mijn prettige en ro mantische samenzwering, wat ga ik dan doen? Kunt u het niet raden?” Zij maakte een ongeduldige hand beweging. „Neen? Wel dan zal ik trachten binnen het uur te weten te komen, wie die opgedlrkte photograaf is van wien u zooeven zoo harteïijk afscheid nam; en zal mijn plicht mij. als Miss Darra court'a buurman en naasten vriend, voorschrijven haar in kennis te stel len met de ware gedaante van de jon ge dame, die zij zich tot gezelschap heeft gekozen. Een dame, die in het geheim photogirafen ontmoet In eigen park, is niet bepaal gezelschapsdame voor Mif court.” Geen stem had zachter en vrlendel j- ker kunnen klinken dan de zijne, geen overeind, zette z jn hoed sloeg het stof van zijn jas „Hot is warm vandaag. OoHenwlnd is niet goed voor uw aan- gezichtspijn. Miss Verner. Ik raad u aan naar huis te gaan Hebt u het al eens met kinine geprobeerd Neen? Probeer het eens. het helpt dik wijls. Goeden dag Hij keerde zien om. en had zich een ge schreden van haar verwijderd, toen hij haar met schorre sten» hoorde roepen: Halt kom terug!" Langzaam en <»p zijn gemak keer de h ,t terug. Zij was opnieuw neergi*- zonken, en leunend op haar elleboog, zag zij hem door haar half gesloten oogleden aan. „Pardon”, zei hij. .hoorde ik dat u inij riep?” „Ja ik stem toe.” „Dat is goed", zei hij. terwijl hij zijn plaats naast haar weder innam. .Ik was er zeker van. dat ik uw gned verstand niet overschat had Laat mij erkennen, dat ik verrukt ben met het winnen van zulk een bekoorlijke hulp. .Wat verlangt u van mij?” vroeg zij hortaf? .In de eerste p'aats moet u mij op de hoogte houden van wat er op het h«»f gebeurt.” .Een spion?” Het Is een onaangenaam woord maar ja. een tpion. als i» wilt Ver volgens verlang ik dat u geen gele genheid voorbij la it gaan om de aan- al wat daaraan reeds -was voorafgegaan, niet het gevolg was van den wensch der Belgische regeering om de Wielinger kwes tie opgelost te krijgen, maar uitsluitend van haar onwil om, na de daartegen in som mige Belgische kringen gevoerde oppositie, het tot stand gekomen verdrag te teekenen Waarschynlyk acht de Belgische regeering momenteel de stenunw der Entente-mo- gendheden gunstiger opzichte van de vroeger door haar aaa^ons land gestelde eischen en hoopt zy voor ^iet thans tot stand gekomen tractaat, waarvan zij de ondertee- kening weigert, later MM beter in de plaats te krygen, dat haar wanschen ten opzichte van (Ie Schelde en Limburg beter bevre 'ligt. Wat ons betreft, wjj hebben by die on derteekening en de herziening der tractaten uin '39 geen enkel voordeel en kunnen du wachten. Alleen moeten we op onze hoed» zyn, dat de mogendheden ons niet een an der, «ongunstiger verdrag trachten op te dringen en loopen we natuurlijk opnieuw gevaar tegenover België’s machtige vrien den het loodje te leggen. Omtrent de Wielinger iwestie heeft onze regeering vroeger reeds allerlei middelen van oplossing, o.a. arbitrage, aan de har» gedaan. Maar het is niet waarschijnlijk dat België daarop zal ingaan. En voor ons blijft het de vraag, of we niet het best zou den doen nu de door ons betoonde bereid wil ligheid van alle verdere onderhandelingen af te zien met een staat, op trouw zoo weinig staat tyykt schelpen, vallende onder het ultvoer- vcrlnnl van allo geiualen on ongomalen n'.Hinedc schelpen, kalksteen en lergel. Minister van Landbouw heeft in getrokken de bepalingen waarbij de •iflever ng en he vervoer van bak kalkzandstoen Ih verboden, ook de l»epaling dat het Rijksknntoor voor Steen slechts toe stemming lot aflevering vervoer zal nf- geven onder bepaalde voorwaarden.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1