I
No. 14403
59e Ja.arya.ng-,
goeder
Zaterdag 28 Augustus 1920,
Feuilleton.
Eerste Blad.
De Vrouwe van Darracourt
door
±"j xenws exx ^.avextexxt- e'blsucjL -voox GtO'vxcLsl exx ^xxx.erxedicexx
VERSCHIJNT DAGELIJKS
Minister de Vries aan het werk.
September.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
4 regels 2.05, elke regel meer
0.50.
l/leejch betalen!
Redactie: Telef. Interc. 545.
Bureau: MARKT31, GOUDA.
BERICHT.
Telefoon 378.
Medische Brieven.
ian nog vier is 664.
ier
caatst, die moet den
HOOFDSTUK XXVI.
•nek week.
ELS.
(Worth vervolgd).
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer geredu-
ceerden prü«- Groote letter» en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst Van «oliede boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onxe Agenten.
deren
n o o p agaten man-
INGRZONDEN MBDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 50 hooger.
5109
100
op
lun-
e
dng
iSSINGEN.
di B., Gtfsb. P.
i ongeteekende.
A bekomen.
ƒ0.80
MO
„IA®
i in des
gevono
i evei
■nnirn
Dit nummer bestaat uit twee bladen
ren er
el van
.t van
hebben, j.
Het is n.l
ving, dut
dit alles met groote moei
uit drie letterfre-
jn samen een
mss#
OSSINGEN.
igeren:
ider huis is een ui.
Donderdag.
KONINGINNEDAG.
Met het oog op de feestelijkheden
op Koninginnedag zal de courant op
een vroeger uur te Gouda verschijnen.
De veraending naar buiten ge
schiedt echter op de gewone wijze.
Advertentiën voor het Dinsdag-
nummer kunnen worden aangenomen
tot uiterlijk Dinsdagmorgen 9 uur.
DE DIRECTIE.
CHARLES GARVICEl
Geauthorieeerde vertaling van
I P WESSELINKr-v ROSSUM
(Nadruk verboden.)
Hy was opzichtig gekleed, met een groote
dasspeld en een zware knevel op; maar de
man was hem vreemd, en dus denkende dat
het een der velen was, by wien hy in de
schuld stond, knikte hy kortaf en ging in
den auto.
Als iemand hem gezegd had, dat de man
Sinclair heette, en dat hy een zanger was
in een café-chantant, zou Lord Merle niet
veel wijzer geworden zijn.
Wat een gezwem
Ic voor de G. Z. C.
den, dat ze in zoo
waren. Ik zag nooit
hoon ik zelf dolveel
ct me dat niets aan.
e dus een dubbele
van die algemeene
n zoo ongewoon op
deren:
komst tusschen
üttor draakje?
tea e» «ei onder hel
Wat bedoeld» Mi
aan pu-
sgeni.
ir de we-
overheid
verleent,
hooge
bl«ft
grootste schat
IGENAAR.
ABONNEMENTSPRIJS', per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
by onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en
1—5 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten
1—5 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën
15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
fiOIME COURANT.
80)
Maar de beste speech was die van Merle
om .te bedanken. Hij zeide, dat de liefste
hoop van zyn leven dezen morgen zichyver-
wezenlykt had, dat de lieftalligheid zyner
vrouw niemand zoo bekoren kon dan hem,
>naar dat hy haar goedheid nog hooger
stelde dan haar schoonheid. Ver boven alle
robynen was, inderdaad, zulk een vrouw als
waarmede de Voorzienigheid hem dezen
morgen begiftigd had. Hy kende zyn eigen
onwaardigheid, om zulk een schat te bezit
ten, maar hy kon alleen zyn innige liefde
en toewijding verzekeren. Zy waren op het
punt zich op hun huwelijksreis te begeven
met al de goede wenschen van hun vrienden,
en h(j kon sléchts zyn dank aan den Hemel
en het gevoel van groote dankbaarheid en
plechtige vreugde uiten, die zyn hart op dit
oogenblik vervulden. Mochten de zegenin
gen, die zjj hadden afgesmeekt, viervoudig
terugvallen op hen, die ze hadden uitge
sproken.
Eenige dames waren tot tranen toe be
wogen, als zijn zachte stem die zoetvleiende,
bevallige zinnen uitsprak; maar de oude
graaf zat hem met een vreemden lach op
„Ik za| ze aan Lord Merle geven” had
ZÜ lusteloos gezegd, maar mr. Head had
geaarzeld.
„Dit is uw privé-geld, miss Darracourt”.
had hy met nadruk gezegd. „Uw privé-
geld. Het behoort den Markies niet, die
ongetwijfeld eigen voorzorgen genomen «al
hebben. Denk daar, als het u blieft om.”
Lucille had onverschillig geknikt en had
de zaak onmiddellük uit het hoofd gezet,
als zijnde van niet de minste beteekenis.
Op reis was Merle zooals de meest be
schaafde heer en pas getrouwde man kon
zijn. Hy koos voor zijn vrouw de beste
plaats in den prachtigen, gereserveerde
wagon; sloot de fluweelen gordijnen, om
de zon te weren en deed alles wat hü kon
bedenken om het haar makkelijk te ma
ken. Lucille dankte hem juist zooals zÖi«
een betrekkelyk vreemde zou bedankt heb
ben. Nog droeg haar gelaat den kouden,
verstrooiden blik; en haar oogen, geves
tigd op het voorby‘-ijlend landschap, sche
nen niets te zien. Als hy sphak antwoordde
zij; maar de woonden kwamen van de lip
pen, als een van buiten geleerde les en
haar lach waa koud en onverschillig, koud
als de zon, die op een ijsschots schijnt. Na
een wijle nam zy een boek'en ging lezen;
en Merle mompelde, met een vreemd ge
voel van verlegenheid en iets van vrees
voor bet koude, schoone gelaat, dat hü een
sigaar wilde rooken en verdween in een
rookcoupé*
Hü had den Hof en het Darracourt-geld
of ten minste het bestuur er over
maar een vrouw van ijs en sneeuw, een
vrouw die hü voelde dat hem verfoeide en
wantrouwde, op den koop toe. Onder het
belastingen zyn helaas noodig
len thans niet stilstaan by de vraag,
uitgaven niet te verminderen zijn,
o. i. hoog tüd wordt en economisch
de voorkeur verdient bovet -
opleggen van nieuwe bela
- met een enkel
iwag te maken van de zeer belang-
.toonstelling op hygiënisch gebied,
deze.dagen in de zalen van den
Deze tentoon-
,r4?eu bizonder
ixjral voor den
kelijkt en leer-
[rbeidsveld van
die
tfgheden, waaron-
pvesting, tie keu-
nen, de reiniging
lygiêne, alsook de
[giëne, de bestry-
b bacteriolo-
gipeeskunde /fïz. De
het vggtiaïkhne zün
Alles wat er te zien
t geheel toont
der denkbeel-
tedc
and.
itelük
roordl-
veel gc-
ig resul-
B. en
lagmiddag 10 uur»
i ge ren:
tal, schrüf mÜ met
ik omgekeerd weer
igen nooit toom of
an 4 woorden maak
UTUTUATX
omstreken (behoorende tot den beaorgkring)
1 Gouda en den bezorgkring:
irtentiën van publieke vermakelükheden
bijslag op den prijs.
niet. Wel meiske,
even een babbeltje
kart. Ik zou me ook
i, dat jü bang zou
zie je er al tusschea
lurly’k dadelyk, dat
ras. Broer (groote
me verteld van die
meisje, wat ben je
t, maar niemand is
u als je zoo’n streek
rooken werd zijn gelaat steeds donkerder
en zyn gelüke, witte tanden knarsten nu
en dan.
Maar, wat kwam het er per slot van re
kening op aan of Lucille koud en terug-
stootend was! Het geld het geld, daar
was het hem om te doen!
Ofschoon de season voorby was, toen x(j
in Londen aankwamen, waren er nog ge
noeg menschen in de stad waar zy visites
konden maken; en Lucille merkte, dat de
faam haar was voorgegaan en dat een ieder
die nog in Londen was, begeerig was de
markiezin van Merle, die ook de beroemde
Vrouwe van Darracourt was, te zien.
Zy ontving kaartjes en bezoekers koud
en onverschillig.
„Is het noodig al tlie menschen te ont
vangen?” vroeg zy aan Merle, den derden
dag na hun komst in de stad.
„Neen, als je het niet graag doet”, ant
woordde h(j. ,Je kunt kaartjes afgeven,
als je dat liever doet”
„Dat vind ik veel prettiger dan te wor
den aangestaard en toegesproken”, zeide
zy vermoeid.
Hij keek haar een oogenblik zwijgend
met een ontevreden gelaat aan.
,4Ü kunt doen wat jü wilt”, zeide hü
toen; en hü liep een poosje heen en weer,
voor hü er byvoegde: „Lucilly, ik geloof,
dat het beter is, dat wij tot een schikking
komen.”
„Een schikking?'’
ze dagen in
>rdt gehouden. E
zich door,
die vod
rgetnak]6
nsche
srtegenwooy&igd, zoowel
'heden, waar
Administratie: Telef. Interc. 82.
dus de overheids-bdmoeiing op dit gebied
niet meer vertier uit.
In dit verband releveeren we even het be
sluit van tien Haagschen Gemeenteraad om
een verordening te maken op den verkoop
van het bevroren Argentjjnsche vleesch. Dit
vleesch dat aan alle eischen van deugdeljjk-
hekl volkomen voldoet, ie veel goedkooper
dan het inlandsche. Echter trachten de sla
gers het voor denzelfdvn prijs te verkoopen.
Thans wordt dat vleesch met ren speciaal
stempel gewaarmerkt en in de verplichting
opgelegd dat in winkels waar het wordt
verkocht, duidelijk moet worden' meege
deeld dut dit het geval is. Men kan du» niet
bedrogen worden en vanzelf zal de prys nu
wel dalen aangezien niemand bü een zelf
den prüs het bevroren vleesch wil accep-
teeren.
De hygiëne-tentoonstelling verklaart ons
ook, dat vóór alles inlichting en voorlich
ting noodig is; van rechterlyke commissies
verwacht men weinig heil. Dit is juist De
strenge inelkcontrdle in den Haag heeft
haar succes b(jna geheel te danken i
bliceenng van de namen der bedriet
Het lijdt geen twijfel of daar waai
tensehap den steun krügt van de c
en het publiek zijn medewerking
zal het gelukken de gezondheid in hoof
mate te bevorderen. En nog steeds l
het waar dat gezondheid de gr
HAl
„Het gelukkige paar” zou eenige dagen
doorbrengen op een landgoed, voor de wit
tebroodsweken afgestaan door een bloedver
want van Merle, dan zouden zij naar Lon
den en Pary's gaan; in de eerste plaats zou
den zij een paar «lagen vertoeven en ten
slotte naar Egypte gaan. Voor de geheele
reis waren wagons besproken; in Londen
was de mooiste suite bij Ritz besteld, en in
Parüs dergelyke kamers in Hotel du Lou
vre. De onkosten waren zeer hoog, maar
Lucille was gewend geraakt aan grooten
rijkdom en dacht nooit over de kosten na.
Mr. Head, een braaf en eerlijk recht»-
geleerde, zooals er weinigen te vinden zün,
had voor Lucille’s belangen gewaakt, en er
op toegezien, dat het grootste deel van haar
onmetelyk fortuin voor haar eigen gebruik
werd vastgezet. Hy had haar dit vóór haar
huwelyk uitgelegd, maar Lucille had er
nauwelijks naar geluisterd en het in het ge
heel niet begrepen. Mr. Head had haar ech
ter laten bégrypen, dat er een groote som
lag in de banken in Londen, Parijs en Cairo,
waarop zy kon trekken en had haar een
chèqueboek en credietbrieven gegeven.
In een ander hoöfdfunctie hier ter stedi
is eveneens een man van elders benoen™
Het is als directeur van het Gemeen!
Bouw- en Woningtoezicht De tegenwi
ge directeur had er genoeg van;
babbel, veel geharrewar en weinig
taat. De adjunct-directeur die door
W. nummer éón op d» voordracht was ge
plaatst, is door den Raad niet benoemd.
Over de aanleiding daartoe zullen wü niet
uitweiden maar het lykt ons ook afgezien
daarvan niet onjuist dat een man die geheel
en al vry tegenover alles staat van buiten
geïmporteerd wordt. Ieder stelsel heeft zyn
gebreken, maar het stelsel van gestadige
opschuiving in een tak van dienst heeft
mjsschien wel de meeste, al zal het voor de
continuïteit nu en dan gewenscht zün dit te
volgen.
We mogen niet nalaten
woord gew
ryke tent<
welke in w_
Dierentuin wordt gel
stelling onderscheidt
talentvolle opstelling,
leek een overzicht verg
zaam maakt. Het gam
de hygiëne ia ver’
van de uiterlüke
der wij leven,
ring van eet-
der steden en de ar!
onmiddellyke lichau
ding
gie, de tropi
drankbestrijdinj
niet buitenge»
even ii
i dat de ontwikkélii
inzichten
ringen
De kinkhoul.
I.
De kinkhoest is, zooals u bekend is, pt
tiach gesproken, een zuivere kinderziekte,
al schijnt bü groote uitzondering ook de
J volwassen memwh niet geheel vr(j ott gaan.
Evenwel dient opgemerkt te worden, dat xoo
deze laatste mocht lyden aan deze aandoe
ning, het xoo karakteristieke verschijnsel,
n.l. de gierende hoest, ontbreekt. Waar het
eene kind het andere gemakkelijk aantast,
zooilat wanneer <-ën kind in het gezin kink
hoest heeft, ook de andere kinderen byna
zekor de dupe worden, mits men ttfdig voor
zorgsmaatregelen neemt, lag het voor de
hand te denken, «lat de kinkhoest onder de
rubriek van de beamettelyke ziekten thuis
behoorde. Door het hoesten zouden kleiae
fijne slijmdruppeltjes blyven zweven in de
omgevende lucht en door andere kinderen
buurt Ingeademd worden. In deze
sltjes zou dan wellicht do boowloc-
iiv, t,ch schuil houden. Inderdaad is slechts
enkele jaren geleden dit vermoeden beves
tigd geworden en heeft men in deze sub
stantie een typische bacterie gevonden, die
zelden of nooit ontbrak. Het is evenwel niet
gcmakkelü’k dit micro-organirme onder
schot te krygen, «laai* het zich buitenge
meen moeilyk laat kleuren door verschillen
de kleurstoffen. Op die wijze kunnen wü,
zooals wy reeds meerdere malen gezien
gemakkelyk bacteriën aantoonen.
.1. het kleurcontrast met de omge-
t een en ander bevordert. Hoewel
dlykheden gepaanl
omstai
de volksh
en drink»
de arbeidi
ddellyke lichaamsiygiëne, de t
van besmettelijke Jiekte, de bacterioló-
de tropische glpeeskunde
iRT en
„jsloten.
valt, is even interessant. Het
ons aan dat de ontwikkeling
den en inzichten op hygiënisch gebied snelle
vorderingen maakt. De wetenschap gaat
steeds verder, maar zoo opit dan heeft deze
pas haar waarde wanneer het volk zelf me
dewerkt aan de toepassing in de pruSttfk.
In de ry’ks- en gemeente-autoriteiten heeft
zÜ b(j de doorvoering een krachtigen steun
en de tentoonstelling doet ons op vele plaat
sen zien dat «Ie overheidszorg zich reeds
zeer ver uitstrekt. Om slechts één punt te
noemen: op het gebied van de volksbaden
zyn wy een. heel eind gevorderd. Het Ne-
derlandsche volk heeft van oudsher wel de
reputatie gehad «lat het uitermate zinde-
lük is, maar zooals een dokter het eens
mooi uitdrukte, zorgde men meer voor de
pooten van de tafel en «Ie srtoelen dan voor
zyn eigenbeenen. De hygiënische zorg
voor net lichaam begint echter vooruit te
gaan en daarom moet het wel als een soort
misdaad worden beschouwd, dat men in de
plannen voor een weeldebelasting baden en
geyfters wil belasten. Er bestaat niet alleen
een Nederlandsche vereeniging voor volks-
en schoolbaden, maar ook een internationale
voor volksbaden en reinheid. Wel een be-
wys hoe het groote belang van «Ie reinheid
allerwege wordt ingezien.
De voedingshygiëne is niet minder ge
wichtig. Van alle in den handel aangetrof
fen veryalschte voedingsmiddelen en andere
waren is een beschryving gegeven. Met 1
September treedt de Waren-wet en de wet
op de vleeschkeuring in dienst en strekt
grijpend gewijzigd in het „Staatsblad” zou
mogen kompn. Men vraagt zich af of het
den Minister niets meer -waard is, hoe zijn
ministerieel werk ontvangen wordt. En zün
er aan het Departement van Financiën dan
geen bekwame hoofdambtenaren meer, die
den Minister adviseei-en, of'weet deze Mi
nister het zelf zoo veel beter? WJj benü’den
de rechtsche pers niëf, die het werk van
zulk een bevriend Minister heeft te beoor-
deelen! Men weet, hoe daar het partybe
lang, het belang van een coalitie-Regeering
boven alles gaat, maar de rechtsche jour
nalisten en propagandisten weten ook, dat
zulke belastingplannen zich, ondanks „be
vriende" voorlichting, moeten, wreken, wan
neer de stembus opengaat. Het verwondert
ons dan ook niet, dat een blad als ,;De
Standaard" met dit ontwerp zoo deerlyk in
de maag zit. Het blad verheugt zich er in
dat aan zulk een belasting wordt gedacht
en vindt, dat het tüd gen«>eg is om over de
onderdeelen te oordeelen, als het eigenlyke
ontwerp zal zyn ingdiend, hetgeen niet
wegneemt, dat het anti-revolutionaire
hoofdorgaan zyn partygenoot-Minister
reeds even de waarheid wil zeggen. „Zij
(de weelde-belasting) behoort niet een wet
te zyn, die de kleine dingen, welke strekken
tot veraangenaming van het leven, treft,
zoodat de last eiken dag weer wordt onder
vonden”, zoo schrtfft „De Standaard” te
recht en daarmee is het product De Vries
Dykstra in het hart getroffen. De hoofd
gedachte behoort volgens, „De Standaard”
te zyn, dat de weelde gekeerd wordt, opdat
het geld bewaart blüft voor de nuttige din
gen; werkt zy de weelde niet tegen en komt
zij dus weer op slechts nieuwe uitga
ven, dan verergert zy het kwaad en „De
Standaard” concludeert «ian ook: „Het wil
ons voorshands toeschynén,’ dat de voor
gestelde wet het wel iets te veel in het
kleine zoekt en niet voldoende naar de
hoofd gedachte, waarop wij wezen, is inge
richt.”
Dit is tegenover een partygenoot-Minis
ter beleefd üitgedrukt, doch duidelyk te
over.
Het ontwerp-De Vries is geen weelde-ont-
werp. {let belast van alles en nog wat, van
den ochtend tot den avond; het belast uw
badkuip, uw beddegoed, uw wandelstok en
handschoenen, uw heele leven letterlyk,
wanneer ge niet zoo goed als naakt wilt
rondloopen en in een armelijk kamertje uw
leven wilt slyten. Het is een ontwerp, waar
door dc fiscus zich steeds in uw zaken
mengt, een ontwerp, dat zyn doel ver voor
bijschiet en slechts de duurte zal vererge
ren, waartegenover een bate voor de schat
kist zal staan, die door grove ontduiking en
zeer dure ambtenary zeer moet tegenval
len. De Minister vindt weelde een groote
zonde, maar hy hoopt er 24 millioen uit te
kloppen en liefst nog meer! Hy meent als
Regeering het doen van weelde-uitgaven te
moeten bestryden, maar hy’ stelt zonder ge
wetensbezwaar de kerken vry van de beta
ling van weelde-belasting, terwül veeleer in
tyden van nood de kerken moesten voor
gaan om weelde-uitgaven te vermyden. Hü
heeft echter met zyn Roomsche vrienden te
rekenen. En met zyn eigen partijgenooten.
Voor hen de bepalingen, dat naast de
speelkaartenbelasting alles wat met hui
selijke spelen te maken heeft, de spelen-
Zelf, speeltafeltjes, doozen voor kaarten en
fiches, flink belast zullen worden; voor hen
ook de bepaling, dat alle muziekinstrumen
ten onder de belasting vallen, behalve or
gels, een ergerlüke bevoordeeling van de
genen, die aan zulk een instrument «Ie voor
keur geven boven een piano of een. stryk-
instrument.
Dit belasting-plan, op zoo eigenaardige
wyze in het leven gekomen, verdient niet,
dat men ’t tot in de details uitpluist. Het
is echt werk van dezen Minister en men zal
het dan ook, overeenkomstig diens methode,
wel weer met stille trom zien verdwünen.
Mocht echter de heer De Vries, die soms
koppig is, zün reactionnair, psychologiser
en economisch afkeuringswaardige plan
willen doorzetten, dan zal scherp verzet ge
boden zyn.
Hooge
(wy will<
of de i
hetgeen o. i. hoog tüd wordt en ecc
verre de voorkeur verdient boven het steeds
weer opleggen van nieuwe belastingen om
het smijten met geld te bestrijden) maar
nooit zullen wy onze medewerking verlee-
nen aan fiscale bedenksels, die onxe vry-
heid veel meer dan noodzakelyk is, aanran
den en waar bovendien een draad van wer
kelijke bevoorrechting door loopt.
Om al deze redene/i en er ware’
meer op te noemen kan het oordeel
ieder liberaal over het laatste gewrocht
minister De Vries niet anders luiden «Ian:
onaannemelijk
De heer Minister van Financiën doet weer
van zich spreken.
Na het echec met zyn eerste ontwerp-
weeldebelasting heeft een tweede voor-ont-
werp het Departement verlaten, dat niet
meer waardeering en niet minder kritiek
verdient
Stellen wij op den voorgrond, dat oök
deze kritiek den heer S. de Vries niet deren
zal. Wanneer wij dan ook, ter verklaiing
van het feit, dat telkens weer wat Financiën
voorstelt blijkt ondeugdelyk te zijn, er aan
herinneren, dat de bewindsman, die aan den
Kneuterdijk zetelt, de kunde, voor zyn ambt
vereischt, mist, dan geschiedt dit niet om
Z.Exc. te beduiden, dat de tyd van gaan
voor hem reeds lang gekomen is. Deze Mi
nister is hiervoor niet bevattelyk. De leden
van het advocaten-kantoor De VriesBjjler
veld waren uit dAt hout gesneden, dat zich
voor ieder hoog ambt geschikt waant en zy
ontwaken niet eerder uit dezeh droom, al
vorens zü genoopt worden heen te gaan, óf
een andere, goede functie het heengaan
minder verdrietig maakt.
Hoe dit zy, de heer De Vries zit nog
zyn zetel en is dus aan zijn laatsten bh
der nog niet toe!
Zijn nieuwste „weelde”-plan is daarom
zoo dubbel ergerlijk, omdat deze Excellentie
er niet tegen op zag, de Staatscommissie,
door hemzelf in het leven geroepen om deze
belasting voor hem te ontwerpen een
commissie van vakkundigen te laten
heengaan en te sturen op den n i e t-deskun-
digen voorzitter den heer Dykstra, een
voormalig orthodox predikant en die van be
lastingwezen evenveel op de hoogte schynt
als zyn beschermheer, de heer S. de Vries.
Het zal, dunkt ons, geen weelde zyn, indien
de Kamer zich terdege over de voorgeschie
denis van deze kwestie zou laten inlichten;
men zou dan opnieuw van het gebrek aan
belejd van onzen ryksschatkistbewaarder
tyiflnen genieten en de zaak zou er allicht
iets helderder door worden voor de niet-
m^ewyden dan zij thans is.
Wat het nieuwe voor-ontwerp betreft, het
is een eigenaardig plan, dat niet dan in-
u merk ik er niets
zün er in de Bijen
zijn gerimpeld gezicht aan te kyken en nam
herhaaldelyk een snuifje.
Lucille alleen zat, alsof de woorden van
den spreker niets beteekenden, de handen
op den schoot gevouwen; de vele gezichten
voor haar zag zy als in een mist. Zy schrik
te plotseling op, toen zy bedacht, dat Har
ry Herne een misdadiger was, dien zy gered
had uit de handen van het gerecht, door den
Markies van Merle te huwen.
Onder het gepraat en gelach werd «ie auto
die den bruidegom en de bruid zou weg
voeren, aangekondigd en Lucille ging haar
bruidstooi met een reiscostuum verwisselen.
Een oogenblik later hoorde men Merle tot
haar roepen, dat zy den trein zouden mis
sen, en Lucille kwam beneden.
Een menigte feestvierenden had het ge
waagd zich te verzamelen by de stoep, om
de bruid te zien vertrekken, en zy hieven
een luid gejuich aan, toen Lucille verscheen.
Lucille keek naar hen xonder te zien; maar
Merle nam den hoed af en boog met vrien-
del ijken lach.
„Dank, dank!" sprak hy, „wy verlaten
u niet voor lang, wy komen spoedig terug!”
Toen hy Lucille de stoep af geleidde en
de bediende het portier opende, drong de
menigte op en een man werd tegen Merle’s
schouder geduwd. De markies lachte vrien-
delyk en mompelde iets aardigs, denkende
dat de man achteruit zou gaan, vertegen en
verward; maar inplaats daarvan knikte de
kerel familiaar en zeide met een lach:
„Neem me niet kwalyk, neem me niet
kwalük!”
Deze woorden en de bedekte brutaliteit
van den toon deden Merle onaangenaam
aan; en hij keek den man oplettender aan.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DXXV.
Indertyd ging het gerudht dat de open
komende plaats v*n hoofdcommissaris van
politie waarschijnlijk zou worden vervuld
door den commissaris van Leeuwarden, de
stad die ons ook onzen burgemeester heeft
„geleverd”, ’t Blykt nu dat van die benoe
ming niets zal komen. De aangewezen man
schynt nu te zijn de heer van ’t Sant, thans
te Utrecht en wanneer deze brief in de
krant verschijnt, is zijn benoeming mis
schien reeds afgekondigd. Met deze keuze
kunnen wy zeer tevreden z^n. De heer van
’t Sant is een nog jeugdige krachtige fi
guur, die zich door eigen kracht heeft op
gewerkt. Aanvankelijk was hy' by den tele
graafdienst, van waaruit hy naar de Rot-
terdamsche politie overging. Door de orga
nisatie van de havenpolitie in de Maasstad
heeft h(j zyn sporen verdiend en zyn benoe
ming tot hoofd «Ier politie te Utrecht was
een welverdiende onderscheiding. Dat hü
betrekkelyk zoo spoedig na zyn optreden
in Utrecht in aanmerking komt om «Sén der
eerste posten in Nederland op politie-gebied
in te nemen bewijst wel dat de Regeering
met zyn werk is ingenomen. Gaarne hopen
wy dat het hem gelukken moge «Ie Haag-
sche politie in veel te verbeteren en in hoo
ger aanzien te brengen. Zyn taak zal niet
licht zyn.
fijne slijmdru]
v„igeVc
in «le I
druppel
ner ziel
