No. 14415
Zaterdag 11 September 1920.
59e Jaargang.
IGE
HT
LT
OP
ande
Eerste Blad.
worden.
I
Feuilleton.
0e Vrouwe van Darracourt
berend!
ziekten.
N"ie\i"ws- exx xxd.verteixtie ölsud vooxG-oAida en Oxxxetxolcexx
Verhooging van de Posttarieven.
ais filmacteur,
BEHALVE BON- EN FEESTDAGEN.
I 0 50.
IS-
tal
Redactie: Telef. Interc. 545.
Administratie: Telef. Interc. 82.
chtend,
RSTEQE,
de
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
(inh. 5 maal
enw. Fa. B.
2697 25
IA.
k. Lezing Ds. L. J.
egen”. Landbouw-
Wordt vervolgd
16 Sept.
Hoofdnummars.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer geredu-
ceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door lusachenkomst van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau» en onze Agenten.
O N D O N.
r het gebruik
D.D.D. crème
4400
150
Dit nummer bestaat uit twee Waden
met inbegrip van de Kindercourant.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 50 hooger.
ur van de „Vijf
gens een hard-
triciteit en ver
hef toen opge-
eel genezen.
ik U vrijwillig
gebruik maken.
gad. Onderstands-
rg, Spieringatraat
irvan
in
W OOOOA.
/ijf Branches".
3, UTRECHT
GEN, zooals
RDZEER of
door
CHARLES GAiRVICE.
Geauthoriseerde vertaling van
I. P. WESSELLNK—ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
:areg.M t#dig ne
igen van vergada-
Ireltykhedea,
te vermelden.
fiOUDSCHE COURANT.
V E K S C H IJ N T DAGELIJKS
“og of de postta-
ja met hoeveel
bezien van den
irgelyke kwesties
>uwen-klee-
g altijd in
Eener-
on-
vol-
jk
en den bezorgkring:
iblieke vermakelijkheden
byslag op den prijs.
e niet di
;m, uitzon-
i zijn dure,
herinne
rt- 1920
1 i o e n
/orden,
in-
^Mevrouw
wondering”,
kach, die wel
gaan in den geheelen
tok bij de posterijen en
i. „uw
dat ik
•dank. Ais je g<
weest, zou ik 1
3.
is in Amerika en
oodra men meer
ran het bioscoop-
4398 60
le” costuum» is natuur-
behouden. Een gekleed
gedeeltelijk een ont
blijft voor een zeer
t decolleté aan de
zij op en Sinclair, die niet gepoogd had
op te staan en de deur voor haar open te
doen, leunde achterover in zijn stoel en
floot.
„Drommels, markiesl” riep hij uit,
echtgenoote ie het mooiste schepsel, d<
ooit gezien heb, op één na!”
zal gevleid zijn door je be
sprak Merle met een gWm-
een zuur gezicht leek. „Wil
De Minister van Waterstaat heeft een
wetsontwerp ingediend, krachtens hetwelk
de posttarieven weder zullen worden ver
hoef
doelmatiger
*n zyn en op
m, welke
Laat men
n de tekorten
lonnée com-
je wijn? Daar staat port en roode wijn.”
Sinclair keek afkeurend naar den roo-
den wijn en greep den port.
„Prachtig!" ging hij voort. „Juist ge
schikt voor een markiezin! Ik zeg, lieve
hemel! wat zou liet een zware slag voor
haar zijn, als zy wist wat jij en ik weten!"
Hij deed een oog dicht en trok den mond
op.
Merle strekte de hand naar een dessert-
mes uit en greep het.
„Vreeselük, zou het niet!" ging Sin-
«lai r voort. „Het zou erg jammer zyn. Maar
kom, zij zal het niet te weten komen. Wy
begrijpen elJkaar; nietwaar markies?”
Sinclair vulde herhaaldelyik zyn glas en
daardoor werd zyn stem zwaar en hij fa
miliaarder en vertrouwelijker.
„Ik ben altijd een bewonderaar geweest
van het schoone geslacht, maar de onder
danige slaaf van maar één enkele! Wy
zullen geen namen noemen, maar u kent
haar!” Hy bewoog het hoofd met speelsche
geheimzinnigheid.
„Inderdaad!” zeide Merle, geen acht ge
vend op de beuzelpraatjes van den man.
maar zich telken» inschenkend.
„Ja. De schoonste der schoonen. Geen
andere vrouw in de wereld is met haar te
vergelijken. Zy is de eenige heerscheres in
mjjn hart en als ik mijn fortuin gemaakt
heb, als ik die som heb, weet u, zal ik het
voor haar neerleggen. Voor het oogenblik
weet zij er niebs van, zal het nooit weten.
O, ik zal myn woord houden. De eer. de
eer onder misdadigers, weet u. Ik zal het
aan haar voeten leggen, aan haar voeten.”
Het scheen alsof hij op het punt was de
voorstelling te repeteer en, want hy ging
even vooruit en was bijna van den stoel ge
regel» 2.05, elke regel meer
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per Ipoper geschiedt
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad f 3.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31. GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels f 1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda -« '>«■- 1-
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën van pul
15 cent per regel. Advertentiën in het ZiCerdagnummer 20
DXXII.
jgenover de mode in de <vroi””'
staat de heer der schepping al
eenigszins zonderlinge positie.
is hy over het algemeen lang niet «n
□lig voor de variatie, die immers vol
i de oude Romeinen al zeer bekoort yl
maar anderzijds krijgt-h(j al die af-
ing wel eens benauwde visioenen van
laterialistischen aanl, wanneer hy na
denkt, dat iedere gril van de mode
aderlating in zyn beurs kan kos-
van vrou
i de mode;
fsgebied
wie de
in het Kur-
felooft stellig
der aanval
Lucille keek hem aan met dien kalmen,
kouden blik, dde van een mooie, aanzien
lijke vrouw moeilyker te verdragon is dan
de afkeuring van den rechter.
.Sinclair, laat ik je voorstellen aan mijn
vrouw Lady Merle”, zeide Lord Merle.
„Ik heb mijn vrouw verteld, dat jij en ilk
oude vrienden zijn en dat ik je myn leven
reen goed zwemmer was ge-
hier nu niet zyn."
Sinclair boog, stak even zyn hand uit,
doch trok die terug.
„Ik ben bly met u kennis te maken, me
vrouw”, zeide hij. „Merle vertelde
geschiedenis, niet waar? Ja, ik was altijd
net als een visch in het water, is het niet,
Merle? Erg heet voor den tijd van het
jaar, mevrouw!”
Lucille boog het hoofd, haast te verrast
om te antwoorden, maar het aankondigen
van het middagmaal maakte een eind aan
de verlegenheid.
Gedurende den geheelen maaltijd tracht
te Merle zijn dwingeland te beschermen;
en Sinclair, bevangen door de schoonheid
en bevalligheid van Lucille, hield tamelijk
zyn mond; maar het weinige dat hij sprak,
deed Lucille’s verwondering toenemen. Was
dit een schoolmakker van haar mani Het
scheen ongelooflijk. Zoo gauw zij kon stond
deren in groote wanhoop! Terug naar Dar-
racourt, waar iedere stap m de lanen en
bossohen haar zou spreken van Harry
Herne. „Het kan mij niet schelen”, voegde
ze er bij."
,4© schijnt buitengewoon onverschillig,
waar je je tijd dooifcrengt”, zeide hij met
bitteren spot.
„Dat ben ik”, antwoordde zij kalm.
„Uitstekend, dan vinden we het beiden
goed. „En”, hij aarzelde een oogenblik, „ik
zal Sinclair vragen buiten te komen.”
Lucille keek hem aan. Zij had Sinclair
niet meer gezien, sedert hij in het hotel
gedineerd bad, inaar zy wist, dat hü da
gelijks by haar echtgenoot geweest wws.
,4a?" zeide zy onverschillig, maar met
lichte verwondering in haar stem.
,4a 1” zeide hij haast uitdagend, „ik, ik
boud nog al van hem. H(j is een gruwe
lijke kerel, maar hij beeft zijn goede zijden
en hij heeft mij het teven gered, weet je!"
„Wat ben je dankbaar!” zeide zy een
voudig.
„Natuurlijk ben ik dankbaar. Men heeft
niet zooveel levens te verliezen om zoo’n
dienst te vergeten", hernam Merle boos.
Lucille boog het hoofd en verliet spoe
dig de kamer maar aan de deur bleef zij
staan.
„Ik ben blij terug te gaan”, zeide zij.
,Jk heb een brief gehad van Marie Ver
ner, waarin zy zegt, dat zy buitenslands
is geroepen om een bloedverwant op te
passen en mevrouw Dalton is daarom al
leen.”
u de
dus ook de postze-
jenomen de moti-
□rhooging. Dit nu
vat al te eenvoudig, zelfs al
„J daarvan in het algemeen
itkend. Wij twijfelen er geen
dat de bedryfsuitgaven voor
jwel tengevolge van loons-
.1 als van de duurte der mate-
erkeljjk hooger zijn geworden,
innen niet aanstonds toegeven,
geval de „verhooging van inkomsten” in
den regel door de huisgenooten zelf betaald
moet worden. Verhoóging van inkomsten
voor den Staat beteekent dan ook in negen
van de tien gevallen: verlaging van de
zuivere inkomsten van den belastingbetaler.
Het hangt er hier van af, van welke zyde
men de zaak beziet.
Welnu, wy willen de vraag
rieven al dan niet, en zoo ja
verhoogd dienen te worden, L,
kant, vanwaar deze en derg„’.v_„
in de eerste en in de voornaamste plaats
behooren te worden bekeken: van het stand
punt van den belastingbetaler, van den
staatsburger. De Staat en zijn instellingen
zijn er voor de burgers en niet omgekeerd.
Zeker hebben deze ook hunne plichten en
daaronder niet in de minste plaat* de plicht
van belasting betalen, maar daartegenover
staat ongetwijfeld het recht te verlangen,
dat de belastinggelden zoo goed en dus zoo
zujnig mogelyk worden beheerd.
Ier, die ziet aankomen,
in het jaar zijn balans
.rijgen (al zal het na
meer dan 100.be-
ilaats naar bezuiniging
«iet Staatsbedrijf van
tyiet alzoo in de groote huishouding, wel
ke het Koninkrijk der Nederlanden heet.
Daar denkt men aan alles, behalve aan
bezuiniging. Loopen de uitgaven omhoog,
welnu, dan dienen de inkomsten daarmede
gelijken tred te houden. Er zijn immers
nog belastingbetalers ookl
Maar wat is nu onaangenaam voor hen?
Dat ten opzichte van de beteekenis van
de woorden „uitgaven” en „inkomsten” de
vergelijking tusschen een gewone en een
staats-huishouding niet opgaat. Verhooging
van de inkomsten een in elk andere huis
houding vry ongewoon, maar daarom niet
minder welkom geluid, wordt in de staats
huishouding tot een vrijwel alledaagsch
verschijnsel, waarbij bovendien nog dit ver
schil te constateeren valt, dat in het laatste
88,
Een plotseling besluit zette hem aan om
haar te neggen, dat die man. hem in. zijn
macht had en de som, die hem kon vrij
maken; maar zyn trots weerhield hem en
in plaats daarvan ging hij verklarend
voort: „ik dank hem mijn leven; hy redde
my by een ongeluk een ongeluk met
een boot. Ik denk, dat je met het oog op
deze omstandigheden beleefd tegen hem
zult zyn!”
„Ik zou onder alle omstandigheden be
leefd tegen hem zijn", sprak Lucille rus
tig.
Terwyl zij sprak, deed een bediende de
deur open en riep, op een toon, die even
zyn verbazing aantoonde over de aanwe
zigheid van zulk een gast: „Mijnheer Sin
clair!”
Hij was in avondtoilet, maar in het oos-
tuum, die een zanger van een café-chan-
tant draagt, opvallend, opzichtig en ordi
nair van snit en plooi. Een valsche dia
mant schitterde in zyn overhemd en een
paar groote manchetknoopen fonkelden aan
de polsen. Hij was geparfumeerd met haar-
olie en patchouli.
posttai
>ogd.
Eigenaardig genoeg worden de nieuwe
tarieven zelve niet in de wet neergelegd;
deze zal alleen het maximum-bedrag bepa
len, waarby aan de Kroon de bevoegdheid
wordt gegeven om ,zoo mogelyk, een lager
tarief vast te stellen.
Alles wordt duurder,
gels. Aldus in het kort g<
veering van de nieuwe vei
lykt ons wel wal
kan de juistheid
niet worden ontk
oogenblik aan, dl
de posteryen, zooi
verhoogingen als
rialen aanmeil,-’.^
maar wij kunr.“
dat tariefsverhooging daarvoor de eenige,
de eerst aangewezen uitweg is. Er is nog
geen ander middel. Heeft men aan het
Ministerie van Waterstaat of by het Hoofd
bestuur der Posteryen en Telegrafie wel
eens gehoord van bezuiniging? Worden deze
diensten thans zóó geleid, dat daarop, zoo
wel op personeel als op andere uitgaven,
niet te bezuinigen zou zyn?
Een huisvader, die met zyn inkomen niet
goed kan rondkomen en van dezulken
zullen er in ons goede vaderland allicht zyn
zal, zeker naar nieuwe bronnen van in
komsten uitzien, maar daarnaast, neen al
lereerst, op zyn uitgaven trachten te bezui
nigen. Wanneer zyn huishouding, zonder
dat aan de noodzakelyke levensbehoeften
tekort wordt gedaan, vereenvoudigd en be
zuinigd kan. worden, dan zal hij dit niet
nalaten, zelfs al zou op het punt van tradi
tie en sleur een en ander geofferd moeten.
En wanneer de huisvader in deze niet dili
gent is, dan zal de huismoeder hen
(leringen nu daargelaten, wel aan
maar tevens voordeel ige plichten
ren.
tyiet alzoo in de
men op de hoofdzaken let. De korte rok en
de lange rok wisselen elkaar af; de hooge
hals en de lage hals, de lange mouw en de
korte mouw zij varieeren geregeld, waarbij
dan velerlei combinaties en permutaties van
deze variaties kunnen worden gezocht. Op
deze show waren ze alle te vinden, want dit
was wel het meest typische van deze eta-
leering, dat ze niet eenzydig was. De cri
noline van onze grootouders tracht al jaren
lang een plaats te herovqren. Het lukt haar
niet omdat de dames wakjlyk te verstandig
zijn geworden om dit hulpbehoevende klee-
dingstuk te aanvaarden. De mode moet zoo
waar rekening gaan houden met het practi-
sche dat men in de kleeren niet wil missen.
Volgens dames, die het kunnen weten, heeft
de korte rok het voor goed gewonnen en
de poging die gewaagd wordt met een sleep
aan één kant heeft niet veel kans van sla
pens deze middenweg in
el u voor een korten rok
linkerzijde een losse lap
ert, die als een sleep fungeert. Dit kan
fraai zyn en moot altyd flodderig wor-
Hoezeer w(j ook overtuigd z(jn van de
wenschelykheid van een dergeljjk onderzoek
en, wat belangrijker is, dat zulks tastbare
resultaten zal opleveren, ten minste indien
de wil oin te vereenvoudigen en to bezuini
gen inderdaad voorait, weten wy heel goed
dat daarmee de verhooging van de postta
rieven niet is tegen te houden. Hetgeen wjj
dan trouwens ook geen oogenblik beweerd
hebben.
Maar wel wenschen wij, alvorens het
thans ingediende wetsontwerp tot wet ver
heven wordt, nadrukkelük aan den Minister
van Waterstaat voor te houden, dat het Ne-
derlandsche volk niet langer bereid is gel
den aan de schatkist te betalen, hetzy in
den vorm van belastinggelden, hetzij op an
dere wijze, zonder ten opzichte van het
nuttig en zuinig besteden daarvan een be
teren waarborg te hebben dan in schoon
klinkende en in slaap sussende ministerieel©
verklaringen te zoeken valt.
De Minister van Financiën wi! „de weel
de” v.fe de Nederlandsche burgers belasten
en vaA^iaaronder verschillende eenvoudige
artikelen van dageltfksch gebruik.Dc op
gave daarvan is de beste veroordeeling van
het wetsontwerp.
Wij willen Minister De Vries nochtans
een goeden raad geven. Niet duur indien
dit voor hem tenminste geen „weelde” is.
Laat deze Excellentie belasting gaan leg
gen opde weelde van zyn collega's-
Minister en van zichzelf. Op het onnoodige
sleurwerk, dat er aan de Departementen en
aan de departementjes verricht wordt, op
de ambtenaren, die bij een
werkindeeling overbodig zoudei
het papier en de hureau-behoeftei
thans onnoodig verbruikt worden.
zoodoende trachten een deel van
te dekken: Economie bien ordo
mence par soi même!
Dén zullen wty de duurdere postzegels
met gerustheid betalen. A.
het voor goed
iging die gew
fén kant heei
gen. Fraai is trouwe
de kleedy niet. Stel
waaraan aan de 1L
wappei
niet fn
den.
Opvallend is dat voor de mantelpakken de
hooge hals weer algemeen is. Het bloes-en-
rok systeem is vervallen. De rok heeft de
zelfde kleur en is van de zelfde stof als
de mantel, maar de blous zit vast aan den
rok. Alweer volgens de dames, is dat een
practisch systeem, dat vooral voor de blous
weinig stof vraagt.
Voor de „gekleeds"
l(jk het decolleté
costuum is nu eenmaal g“‘
kleed costuum. De rug bli
groot deel onbedekt; het
voorzijde is smal maar lang.
yp mannequins hebben de schitterende
toiletten ten toon gesteld met al de grade
die deze modepoppen dit kunnen doen. Een
element van bêdnegelyke misleiding schuilt
daarin natuurlyk. Vele dames vergeten
maar al te licht, dat dit effect van een
japon niet alleen afhangt van de japon
zelf, maar ook en voor een niet gering
gedeelte van de draagster.
De mannequins zyn geoefend; zy weten
zich zóó te bewegen, dat het bizonder-char-
meerende het meest uitkomt, maar weike
vrouw kan dit spelletje zóo geoefend na
doen? Het is het belachelyke in de kleeding
van zoovele vrouwen, dat zy geen harmo
nisch geheel vurmt met de verschyning en
het figuur van de draagster. Het geheim
van goed-gekleed-te-zyn schuilt niet zoo
zeer in de waarde van het kleed, in de coupe
ais wel in de overeenstemming die er be
staat tusschen den „habitus” van de vrouw
die ze draagt en het karakter van het kleed.
Juist voor dit geheime onderdeel van de
mode is een mode-show van elegante, ge
tramde draagsters van kleeren een mislei
ding. Daar vliegen de dames er licht mee
in, wanneer zy het tentoongestelde klakke
loos na-apen, zonder rekening te houden
met de groote verschillen die er bestaan
tusschen hen en de mannequins. Er is echter
weer een ander geheim, dat dit geheim op
heft, verzekerde een dame my en dat andere
geheim is het geheim van de modiste, die
Tef
dmg
een
zijds is hy over het al|
gevoeli;
gens d.
was, m
wisselii
zeer materialistischen aanl, wanneer
melijk bedenkt, dat iedere gril van d<
hem een *4—--
ten. Er bestaat een vereeniging
wen, die den strijd aanbond tegen
van haar vorderingen op het oorlogi
valt nog niet veel te liespeuren en
mode-show die verleden week
haus is gehouden, gadesloeg, g<
niet veel van de overwinning
sters.
Is het dus
objectief te bl
is hun
brengen zal. Ten
veel afwisseling
„oodng betalei
ongetwijfeld l.
belastinggt
tuinig mogelyk worden
Evenals de huisvader
dat hij tegen einde van
niet kloppende kan kry
deelig saldo ook niet m
dragen) in de eerste pla;
uitziet, zoo mag van h(.
de posterijen, de telegrafie en telefonie,
waarvan het na deelig saldo ovei-
door den Minister op r u i m 19 m i 11
gulden geraamd wordt, geëischt wou
dat deze dienst zoo zuinig mogelyk is
gericht. Of moeten de belastingbetalers en
zy, die van deze diensten gebruik maken,
maar dokken zonder te mogen vragen of
aan den in dezen tyd zeker niet onbillijken
eisch van zuinigheid voldaan is?
Het gaat hier om een zaak van gansch
het Nederlandsche volk. Ieder toch behoort
in meerdere of mindere mate tot de klanten
van „de Post”, welke op haar beurt weder
een bezit is van allen.
Wordt deze tak van Staatsdienst thans
zuinig beheerd?
Het zou moeilyk kunnen zyn op die vraag
een antwoord te geven zonder van de fines
ses op de hoogte te zijn, ware het niet dat
het antwoord zoo vlak voor de hand ligt.
De inrichting van onze staatshuishouding
is omslachtig en kostbaar dit zal toch
niemand willen tegenspreken. Welnu, waar
om zou dan de postdienst daarop een uit
zondering maken?
Het staalt dan ook voor ons vast, dat
geluk overal in den staatsdienst ook hier
vereenvoudigd en bezuinigd kan worden en
dus moet worden.
Nu versta men ons wèl. Wtf hebben hier
voor steeds gesproken van de posteryen, de
telegrafie en telefonie’in het algemeen, om
dat deze takken naar men weet één Staats
bedrijf vormen. É)e bezuiniging, welke wy
voorstaan zal dan ook op de uitgaven daar
van moeten worden gevonden. Maar het is
ons lang niet onverschillig op welk onder
deel. Voor een naar-benedén-drukken van
het eindcijfer der uitgaven, zonder te vragen
hoe, gevoelen wy niets. Er moet bezuinigd
worden, n i e t op de loonen en de salarissen,
welke in het algemeen eerder te laag dan te
hoog zijn, niet door inkrimping van perso
neel op de post- en telegraafkantoren, dat
moeielyk voor een man om
blyven tegenover de mode, het
toch niet onverschillig wat deze
zal. Ten slotte zit er niet zoo bar-
in de costuums, wanneer
Het was onmogelyk voor Merle in Lon
den te bljjven met dezen zwaren Last, die
hem overal vervolgde en kwelde. Htf voel
de zich, alsof iedereen, die hy zag, hem
achterdochtig aankeek en gereed was hem
te veroordeelen, en zooals het opgejaagde
dier zich naar de dichtste schuilplaatsen
begeeft, wendde de markies zich met Sin
clair vlak achter zich, naar Darracourt.
„Wat denk je er van om naar den Hof
terug te gaan?” vroeg hy LucHle. „Lon
den verveelt my en het is te laat, of te
vroeg, voor Parijs. Eigen haard is goud
waard. WH je teruggaan?”
zeide Lucille en een zucht kwam
over haar lippen. Terug naar Darracourt,
vraar zij hei zoetste geluk van haar leven
gesmaakt had, maar het had zien veran-
ke den dienst
en de goe<
er gelukl
werk, v.
gevoelen, verdwijnen,
sche, bureaucratische
herzien, gem
finaal opgeruii
Zoo moet
Staatsdienst, dus
telegrafie
Of zou men durven beweren, dat het m
den Haag in de Parkstraat en in al die
straten, waar onderafdeelingen en sub-
bureaux van dit zich maar steeds uitbrei
dend bedrijf gevestigd zyn of gevestigd zul
len worden, gansch andertf toegaat dan op
het Binnenhof, het Plein of aan den Bezui-
denhout?
Dat er by de posteryen enz. geen ver
ouderde dienstreglementen ztfn, geen inge
wikkelde voorschriften, welke veel werk
eischen, waarnaar niemand verder omziet
en dat er geen overbodige briefwisseling
wordt gevoerd?
Dat er op papierverbruik wordt bezuinigd
wat er kan, dat er geen personeel is wat
bij een meer practische regeling overbodig
zou zijn? Deze vragen leggen wy den Mi
nister van Waterstaat voor by zyn mede-
deeling, dat het tekort op den dienst van
het staatsbedrijf van de posteryen, de tele
grafie en de telefonie voor dit jaar op 19
millioen gulden wordt geraamd.
Wij meenen, dat deze vragen niet zonder
meer met ja of neen beantwoord kunnen
worden, maar dat het antwoord slechts na
een voorafgaand onderzoek zal kunnen
worden gegeven.
Wy vragen derhalve een onderzoek naai
de inrichting van den dienst der Posteryen
en Telegrafie in het algemeen en van den
daaraan verbonden bureaudienst in het bij
zonder. Op welke wijze dit onderzoek mpet
plaats hebben, laten wy vooralsnog in het
midden; alleen is het wellicht niet overbo
dig op te merken, dat een zoodanig onder
zoek niet uitsluitend door belanghebben
den en niet „zeer vertrouweltfk” of „zeer
geheim” zou moeten geschieden.
vallen. „Ik word wat slaperig”, zeide hy,
„ik moet naar de Oriental gaan, moet niet
te laat komen. Goeden avond, ik zal u
morgenochtend komen op&oeken.
Merle pakte hem beet, hielp hem op de
been, greep z(jn hoed en bracht hem naar
beneden.
„Haal een vigilante”, beval hü een der
bedienden, toen, terwül deze met een blik
van minachting Sinclair er in hielp, voegde
de markies er met een lachje by: ,/Mjjn
vriend is een weinig vreemd, een beetje"
hy wees naar zyn voorhoofd, „u begrijpt
my? Laat men hem vriendelük behande
len!”
,4a, markies!” zeide de bediende eer
biedig; maar hij gaf een veetbeteekenenden
.wenk aan zyn makker, toen de markies de
trap weer opging.
„Vteemxi, is het niet vreemd, noemde
de markies het. Dronken, noem ik het!”
BureauM A R K T 31, G O U D A.
op sommige plaatsen eerder uitbreiding ZOU
behoeven; maar wèl op de inrichting van
den bureaudienst en dientengevolge op het
aantal van de daar aanwezige ambtenaren.
Hietbü hebben wy vooral het oog op het
Hoofdbestuur der Poatertfen en Telegrafie,
schijnbaar een onderdeel van het Departe
ment van Waterstaat, ma#r in werkelyk een
Ministerie op zich zelf. Met al den aankleeve
van dien: veel administratieve arbeid met
een daaraan niet evenredig practisch nut.
De staatsdienst kén veel minder omslach
tig en dientengevolge minder kostbaar zyn,
er valt veel te vereenvoudigen en te bezui
nigen, als men slechts wi|. Maar dan dient
het ook flink te geschiedpn, dan moet het
mes waar noodig, diep in de wonde gezet
en geen vooroordeelen eii Vooral geen per
sonen worden gespaard. Het wachtwoord
van thans „het is altyd too gegaan", moet
dan onmiddellijk worden gepehsionneerd en
z^j, die daarbij willen bltfven zweren, tege-
lykertyd. Vóór alles is hrt noodzakelijk, dat
oude wetten, reglementen en besluiten, wel-
noodeloos ingewikkeld maken
-'ed-gezinde ambtenaren (en dat zyn
ukkig velen!) doen zuchten onder
waarvan z(j zelvên de doelloosheid
verdwijnen, dat al de ouderwet-
uu,vauviw.iovnj bepalingen worden
•remodemiseerd en zoo noodig
imd.
het
o<
