Vrijdag 24 December 1920.
59e Jaargang*.
No. 14501
F
I
iken
-
EERSTE BLAD.
a at
eel
3ed
U
Feuilleton.
STERKE MAC.
trouwen!!
2>j iercws- er- -^»d.*v"ërtezxtïe'bleu<d.“V"ooxG-OTn:d.eL er-Omstreker..
CObN
JDQEEST".
mmet’iten ovcrthin
A. b. MULlE.
Bi», nJ. d^chiekiai
Telefoon 12800.
Afslag
v«n
rten WkJN
st en Nieuwjaar.
Kerstgedachten.
VERSCHIJNT DA GEL IJ K S
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
■oliede Boekha*-
Redactie: Telef. Interc. 545.
liloff.
Barm: MARKT U, GOUDA.
Administratie: Teief. Interc. 82.
i«n.
6380 20
BERICHT.
ver-
3ERT. Goiiderak.
1
72.
<DA.
(Wordt vervolgd.)
een
M POST
en prijzen.
Berkenwoude,
-Achterbroek door
dersche, Stolwijk.
Dit nummer bestaat uit twee Naden
met inbegrip van de Kindercourant.
ERAK.
i abonnementen op
ingenomen door
abonnementen op
aangenomen voor
i door
Gewone advertentiën en ingezonden mededeel ingen by contract tot zeer gereda-
ceesden prijs. Groote letter» en randen werden berekend naar plaatsruimte.
EKHUIS
GOUDA. I
ben t
en lit
Naar het Schotsch van S. R. CROCKETT.
Geautoriseerde vertaling van
L P. WESSELINK—v. ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
heb-
leert
6197 27
overdekte ten-
wy in
root en
ig in de
gepuurd
>ot hotel,
en Huiskamernaeu-
stoelen. Linnenkas-
ihilderjjen. Theeta-
Buffetten.
uils. Ziidei
■eerameul'
liülDSKHE COURANT.
van Eed»
,111e deel
mooa zeggen m
Jers, die dien-
i die dom ble-
arm omdat ze
in hun lot te
ir dood en na
zullen ingaan. Maar iik zou nog eens op
treden, ik zou hen angstig maken en den
dood op bet lijf jagen en hen streng ver-
oordeeltenMaar o, ik ken jouw stijl. Pfit-
faitrly: „Het is nooit te laat voor berouw”,
„U|w misdaden zelf zulten. als je
berouw op terugziet, als treden
ladHer naar Abrahams schoot
Ix>rd Barnack, wiens humeur het heele
ja ar door slecht was, Met zyn buien altyd
neerkomen op den jongen Cosmo Taylor,
wiens eenige misdaad er in bestond, dat
hij in de krant schreef. Terwyl Lord Pnt-
fairiy, een man van streng godsdienstige
rtohtang, steeds redetwistte met zijjn at
taché over de onsterfelijkheid der ziel'
op een tyd, dat Mr. Miaitland enkel dacht
aan het mooie meisje, met wue hy vier
j maal op het laatste bal gedanst had1.
Toen tdte tiwee rechters op den weg van
Jedbungh naar Drumfern het „ja” en
„neen” van hun onderhoosrigen moede wa
ren, zochten zy terwyl zy voortsukkel
den als laatste troost eikaars gezel
schap op.
„Ik ben vreeselyk bby. uit dat ellendige
gat weg te zijn”, zei Barnack, terwyl hij
een stopwoord gebruikte, diat zyn reisge
noot deed1 sixlldteren. „Ik ken een koninkly-
ke burcht aan dén stank, ja, zeker, aan
den stank! Ik wilde oprecht, diat er iets
kwam tusschen my en den wind, dfie van
Jedburgh's koningshuis afkomt! Ba!”
„Och, mylordT’, zei Pitfairiy zachtmoe-
Advertentiën kunnen worden ingeaondea doer tuaachenkomat van
delarea, Advertentlebureaux on onae Agente*.
dlig, „ik voor miy héb het nooit zoo gevon
den. Ik ben altijd' goed behandeld in Jed-
ibungh. Er ligt iets liefs, iets healugs over
die pdaats
„Verwenscht zy die heiligheid, Pwtfair-
l'y", riep Barnack. „Het is een rotte plaats,
man. Er is daar niets zoo noodig als rio
len!”
irDe dommee van de gemeente, dfie on
langs op een Zondagmorgen voor ons pre
dikte, scheen een zeer verdienstelijk per
soon te zjjn”, piepte Pitfairiy, die het ge
sprak op iets anders wilde brengen. „Dat
heb ik straks ook gezegd tegen myn jon
gen vriend, Kenneth Maitland."
„O ,dte halfwijze houten koip!” riep my-
lord op een rechterstoon. „Er is aan den
schedel van dfien vent genoeg ezelsvel om
voor de heele wacht een nieuwe trom te
maken. Als ik niet binnen 't kwartier in
slaap was gevallen waarachtdg, Pit-
fairly, ik zou hem mijn pruik en mijn
steek naar zyn hoofd hebben gegooid!
Maar van steken gesproken, PMfairly, ik
dienlk nu aan hetgeen ik gehoord heb, dat
je jouw steek niet in Drumfern behoeft
binnen te smokkelen. Want den Matsten
/keer, dat je een man veroordeelde en aan
den beul overleverde, heb je mijn steek
zoo uit zijn fatsoen gerukt, dat ik dien
nooit meer fatsoenlijk op myn hoofd kan
zetten!”
„Ik heb er nog geen by zonderheden van
gehord'', zei Pitfairiy nog steedte zacht
moedig. „Wat is het geweest?”
„Neen, je was nog niet opgescheept met
zoo’n prul als Kenneth Maitland, die aan
niets anders denkt dan aan lieve^ meisjes
en danspartijen. Het kan voor jou geschikt
zyn, Pitfairiy. om zoo’n groot en fat en
ebouw Bouw- en W’o-
g. Onder Btandscom-
uur. Stadhuis. Vtf-
*r v. Koophandel.
wij geregeld tijdig
ontvangen van ver-
i, vermakelijkheden,
iganda te vermelden-
Drukkerij
s ZOON GOUDA
Zaterdag 25 Dec., len Kerstdag, zal
deze courant niet verschijnen.
Het eerstvolgend nummer
schynt Maandagavond 27 Dec.
DE DIRECTIE.
1ANDEL
at 173 - GOUDA.
Ons Genoegen", Con-
:orps van het 3e
December 1920
6 20146
-eigen gekfi
<18 101)6 1 3145 1570019839
34 10240 13494 16022 81
--rfIMI
20029
20238
52
10X382
3820456
.7520623
- 9830791
-' 12884 15340 19830
jutbreekt 2C8
i 3288 3» 3
i s. 8453
-x. 5»
I
W 59 14199 83;
19 11365 14750 17647
19 11454 54 I87IC
16 63 66 --
5 12117 14985
5 12761 l'ü71
zeg JU-
er met
van dte
rijn!-
.^Mylord, u wordt oneerbiedig!” pruttel
de Pitfairiy. Ik heb rust en eenzaanihedd
noodig ,nu myn plicht mij zal dwingen om
den persoon te z|jn, die twee arme, zon-
d&ge medemenschen de eeuwigheid in-
stuurt. U zult my wel verontschuldigen
als ik verder alïeen ga ryden."
„Welzeker, doe dat!” zei Barnack. ter-
wy hrij naar de gebogen schoudbra en het
beverige hoofd van zyn reisgezel keek.
,jEn, waarachtng, als een hennipen koord
niet op een loaudten ochtend' zoo’n kastage
bouffante om mijn nek zou zyn, dan had
ck rin om een ha, ha, ha een man
slag zou het niet ayn maar om een ouwe
wijvenslag te begaan! Potdorie, dtat moet
:1c eens aan dien Cosmo Taylor vertellen.
Nüet, dat hij de lengte of ilë breedte van
de grap aal begrepen, maar ik moet het
toch aan iemand tawyt.”
Het Gerechtshof was in plechtige at-
tmg byeen in het oude rechthui» te Drum
fern een rookerig, oud gebouw, dat er
uitzag alsof op de muren en zolderingen
lage schelmstukken van eenige hon
derden schurken waren afgewveven. Op
<len rechterstoel zat Lord Pitfairiy. met
een beteer wijn en een schaal beschuitjes
voor zich.
De adteokaat, Melville Dumlas
Boeken
den pluche
iblementen.
Wollen- en Satün-
■assen. enz. enz.
OPJESHI 26
VOOR JONGELUI
JKSPLANNEN.
„Een Galloway-«aak, hoor hem een.-
aanl” riep Barnack, terwyl hy met het
uiteumde van zyn zweep zoo hard1 op den
rug van Pitfairiy’s paard sloeg, dat dat
heel eng begon te steigeren, tot groot on
gerief van zyn berijder. ,Heb je dan nooit
gehoord werd het je nooit verteld aan
de kerkdeur heb je het nooit m een
van je vwsioenen gezien, dat een paar
stroopers beschuldigd zyn van twee moor
den met voorbedachten rade en dat jou
het geluk ten dteel valt om hen eerst te
ondervragen en dan te veroordeelen Wel.
uaarachtigt ik wou dat ik het was ge
weest! Maar ik kreeg dat ellendige pro
ces over den man, die een paard begroef
dn een andermans tuin en toen kreeg de
tuinier die pokken of de cholera! Wii! je
misschien met mjj ruilen? Het zou waar-
lyk een werk van barmhartigheid' zyn.”
„Ben je daar zeker van?” vroeg Pit
fairiy, terwyl hy den ander vragend' aan
fioeek.
of ik!” bromde Barnack. „Ik had
wel een tientje wülen geven voor de kans
om die stroopende kerels eens te doen be
ven van angst. Maar jy, Pitfairiy, jy zult
wel weer tegen hen praten alsof het en
gelen waren, die regelrecht den heme’
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGBN: 1-4 regels 2J5. «Ike regel meer
Op de voorpagina 60 hooger.
meisjesgek om je heen te hebben, maar ik
vind het ongepast voor een getrouwden
man zooals ik zelf.”
„Ik weet niet, waar jy de voorkeur aan
geeft”, zei Pitfairiy stjjf. „Ik veronderstel
dat je schertst. Dit is niet de manier,
waarop ik gewoon!yk omga met myn col
lega's. Maar ik heb niets gehoord van die
^atmosfeer (en
er, juist op
gevoeld! hdei
en gesterkt zjjn. De mensch alleen tegen
over de machtige, zwijgende natuur, weet
zich kfein. een nietig onderdeeltje van 't
(groote Heelal, en hij
allle menschen,
deeltjes van
één zjjn. dat
erkennen en
kelen de vrei
mensch. die
avond alléén te zün met de Natuur, zal
vernemen.
iren
ook
een diieipere beteekenis gekregen. Op
merkelijk is het. dat in tal van gezinnen
'waar men vroeger ,.niet deed” aan Kerst-
m'is. nu de denneboom wordt getooid en
met ongekendfcn luister feest wordt
gevieirdu
We gelooven nilet. diat dst louter en
allleen voortkomt uit zuent. tot slaafische
navolging van eJdiers heerschende gebrui
ken. veeleer ligt, bewust of onbewust,
een veel ernstiger oonzaaK. ten grondslag
aan het vuriger eeren van Christus' ge
boortedag. Zouden we het verachiinsel
n.et moeten besenouwen als een terug-
suig op de droeve gebeurtenissen dier
iaatiste laren? lydens den oonog heeft
men zich lederen 2óen Deceinber opnieuw
aiigevnaagd, of er wei reden was het Vre-
desleest te gedenken, of liet geen bespot-
t<ng was te zingen van „Vrede op aarde”,
terwijl op de slagvelden midioenen men-
fienen elikaar bevochten. ha telkenmale
weer heeft men geantwoord, diat man het
wél wilde voteren, juist nu. de één wilde
het omdat Kerstmus toch 't symbool bleef
van den komenden eeuwigen vredia, dte
amfer om weer een andere reden en zx>o
sloten gezinsleden xafch aaneen en 't leek
w>el of ze by- elltaaar steun en kracht wil
den vinden. Terwijl de aarde trilde van
't kanongebulder en de gewonden in de
loopgraven met dien dloodi worstelden,
klonk overal de zang van ..Vrede” en
„Weulbehagen in de Menschen”. maar ze
ker nullen veilen., edik voor zich gedacht
hebben, dat we het „Eere zji God" pas
weer van harte zouden kunnen aanheffen,
wanneer die Volkerenikrijg voorbij zou
zyn. Immers. d!an zou er „vredle” zijn!
Kortzachitigen. die we waren!
De oorlog is voorbij, voor de tweede
maal smdfe het teekenen van den officieelen
vrede, worden de KenstlDohten ontstoken.
Maar hebben we vrede? We weten wel
beter. Overal nog heerschan woelingen en
wanorde, overall zien we strijd, bitterheid
en ontbering. Ook in ons land is geen
vrede. Er is een strijd tusschen werk
gever eti werknemer, strijd tusschen de
partyen, strijd' in de kerk, striid tusschen
bdoedive^waniten zelfs, strijd om 't fn-ood.
strijd1 overal! De menschen hebben noch
den ondergingen vrede, noch het innerlijk
welbehagen, bmdlat de oorlog wel veel ge
wijzigd Heeft, maar de m/anschen zijn niet
of zeer, zeer weinig veranderd. Er heerscht
nog evenveel haat, afgunst, achterdocht
als vroeger.Wanneer we niet verder durf
den of konden alen, dan wat we aan de
oippenvlakite waarnemen, zou er al heel
weinig reden zijn tot Kerstvreugde.
Toch mogen we hoop koesteren en blij
de zyn, want heeft niet iuist de geschie
denis van 'het Evangelie geleerd, dat de
dlaistemis de nadering van het Licht aan-
kondligt? De toestand van n.u toont heel
veel overeenkomst met dien van negen
tien eeuwen geleden. Toen ook hadden
oorlogen (in de landen om de MiiddeUand-
sche Zee) een periode van verval gebracht
Er heerschte een overdladiuge weelde eener-
zijdte, ontzettende armoede en ontevre
denheid anderzijds. De Grieksche en Ro-
meinsche beschaving was te loor gegaan
en wat de Godsdienst betreft, de vooruit
strevende mensch uit die dagen kon zich
■aiÏYBN UIT DB MO1VTAW
DXXXVII.
In onzen vorigen brief wydden we eenige
woorden aan de opening der overdekt
nisbanen. Het sportieve element dat i
het tennisspel zien is niet zoo heel gr<
het belangrijke daarvan de oefening
openlucht gaat natuurlijk by het spelen
in een afgesloten ruimte wel eenigennate
verloren. Dit neemt echter niet weg, dat in
de zeer ruime hallen, waar slechts een luttel
aantal personen aanwezig zyn, deze schade
niet zoo groot is. Daartegenover staat dan
in elk geval het feit, dat de spier-oefeningen
van het spel gedurende de wintermaanden
niet behoeven te worden stopgezet. De ge
regelde oefening is altijd een gewichtige
factor in de algemeene sport-betrachting.
Mits deze niet tot excessen leidt. De plan
nen voor de oprichting van een sport-park
hebben dan ook maar onze matige sympa
thie.
Deze plannen houden den Haag bezig.
Kerstfeest! Het woord1 alleen reeds wekt
bil ieder, niemand uitgezond end; blijheid
en vreugdevol herdenken, want er is geen
mensch, hoe aaim en eddendig of hij heeft
toch wel de herinnering
één mooi Kerstmis, aan die stilllle. eerbdie-
iluge verrukkung waarmee hii als kind op
keek naar dien wonderen, sprookiesach-
itigen boom, met de. zoo leek het. wel d/u.i-
zendlen sprankelende lichtjes, of met dank-
Ibaarheud herleeft hii die warme intimiteit
van het vroeger in huiseljjiken kring ge
vierde feest. Geen ander feest ver
mag de menschen zoo»dicht tot elkaar te
brengen als .juist dlatd|#r Kerstdagen, dbe
voigen op de Lange fira&n van koude en
duisternis, die hunkeflén doen naar licht
er, vredig samenzijn. Alasscnten moet men,
om <JUt ten volle te begrepen, eens op
Kerstavond', wanneer in bijna iedere wo-
mflg vreugde heerscht. als een eenzame
dloor de straten van de groote stad zün
gegaian en heimelijk gegluurd' hebben door
de vensters, waarachter het zacht roode
iiamipeschjjnsel en 't kaarsemgefllikker ver
tellen van Kerstviering, om iets te zien
van dé knusse intimiiteit daarbinnen, iuist
genoeg om te raden hoe heerkjk het daar
zyn moet in dfien kring en om te weten, dat
men uitgesloten bliüft. dat men z’n dteel
vian dlie vreugde niet krijgen kan. Maar,
iwanneer dte eenzame dan de stad met haar
lichit, leven en blijheid, is ontvlucht en ge-
dlwaald' heeft tusschen de wiide roerlooze
vehten en dta serene rust en vrede in de
i en welk een groote vrede kan
Kerstavond buiten heerschen)
ifit, dan zal hii zeker getroost
hetgeen van minder beteekenis zou z(jn in
dien daarby niet een ernstig gevaar dreig
de. Een groep personen wier blik te be
perkt zich richt op een sport-beiang en met
gevestigd is op het algemeene belang van
den Haag en de badplaats Schevemngen,
tracht het er heen te drijven dut het prach
tige terrein op Scheveningen, waar in 1918
de groote Landbouw-tentoonstelling is ge
houden en waar dezen zomer nog het We-
gencongres zyn expositie» hield, te misbrui
ken voor de inrichting
Gelukkig zyn B. en W.
het plan en wcnschen ze
naar het Noorden te verpla
Het zou dood-zonde zyn als het terrein
by de Nieuwe Parklaan werd prijsgegeven
aan den bouw van een zoo minderwaardige
instelling als een wielerbaan, die geen sport
vertegenwoordigt en tot niets nut is. Slechts
als publieke vermakelijkheid van zeer laag
allooi kan zoodanige baan gelden.
In het algemeen is het nut van een sport
park zeer twjjfelachtig. Er zijn instellingen,
•Ue den Haag Veel meer noodig heeft. Het
tentoonstellingsterrein is naar onze mee-
ning uitstekend geschikt voor een geheel
andere instelling die vóór alles in de resi
dentie noodig is, n.l. een congresgebouw
met daaraan verbonden eenige ruime loka
liteiten voor het houden van tentoonstellin
gen. Voor dit doel zou het terrein uitermate
geschikt zijn, hetgeen trouwens al etteiyice
malen is gebleken.
Herhaaldelyk is gebleken, dat de resi-
detie een gebouw mist voor het houden v»n
groote vergaderingen en congressen. En
juist den Haag, dat er op uit moet zyn der-
geiyke congressen tot zich te trekken als
middel om het vreemdelingenverkeer la be
vorderen, diende al tientallen jaren geie len
M* de stichting van zoodanig gebouw te
zyn overgegaan. Veel noodiger was dit dan
b.v. een nieuw stadhuis. Vvanneer aan ue
stichting van een congresgebouw e’
kon gaan de oprichting van een groo
zou dat zeer goed z\jn.
Het is afgezien van nationale vergaderin
gen (en misschien zelfs internationale) ook
voor den Haag zelf een belang, dat aan den
kant van Scheveningen een vereonigingsge-
bouw verryst. Het gebrek aan zalen is daar
zeer groot. Wannéér het gemeentebestuur
in dit opzicht eens wat meer „Kaufmtin-
nisch” was en de gymnastieklokalen der
scholen exploiteerde, was men wellicht al
iets verder. In dit opzicht moet Nederland
met zijn ouderwetsche en in vele opzichten
benepen opvattingen nog heel wat leeren
van Amerika. Daar weet men zijn gebouwen
te expioiteeren. Wyzen w(j eens op de bios-
coop-theaters die voor tal van andere doel
einden zeer geschikt zijn. In één van hen
vergaderden Zondagsmorgens de Christian
Scientisten. Aan de devotie van den dienst
doet het milieu niets af. Het klinkt natuur
lijk velen Hollanders gruwelyk in de
ooren wanneer zi) vernemen, dat in Amerika
in byna alle bioscopen Zondagsmorgens
kerk wordt gehouden. Zou het nu zeo vree-
selijk zijn wanneer men dat in Holland ook
aan durfde?
Wij zagen dezer dagen een circulaire van
le Remonstrantsche gemeente, waarin een
gewiiohitege nechltezaailfl, waarover je nu
spreekt Alle ik my niet vergis, is het een
Gall owiay -zaak.
Galloway-zaak,
aan tenminste
lie stilllle. c
waarmee hii als kii
wonderen,
de, zoo l'e-eli
lende lach*'””
men zjjn rijkdom, maar in weinig tijd wa
ren ze armer dan te voren, daar ze niet
wisten hoe het bost te ploegen, te zaaien
en te oogsten. Toen kwam de zoon van
den heer, hij gaf hun van zün kennis, maar
nog bleven ze arm, want sommigen namen
de hand vol zaaigraan, die hun was toege
wezen en aten dat od. onuikrt ze arm en
gulzjg waren, en hun stukje land verkwtan-
seJdien ze.
Toen kwam er één en hy zeide: we
eea heer noodig, die ons wysheid
iefde en Van Eeden besluit dan het hier
met een enkel woord aangeduide sprookje:
„Onder dezen Heer stichtten ze een rijk van
overvloed, dat Vryheid heette."
Wy menschen hebben de liefde nog niet
en ook niet de wijsheid, we zijn groote kin
deren en onze fouten zijn kinderfouten,
drift, haat, gebrek aan vergevensgezind
heid, achterdocht, en daarom kunnen we
nog niet wonen in de maatschappy waarin
we, in liefde dienende en door liefde ge
diend wordend, als makkers naast elkaar
tullen leven. Enkelen, waarachtige commu
nisten zou men ze kunnen noemen, zijn er.
die het in de verre verre toekomst zien
lichten, die in zich de vaste en hechte over
tuiging hebben, dat de menschheid nog een
maal zoo volwassen zal zyn gewoixien, dat
ze in de wereld als broeders in één huis
vreedzaam kunnen samenwonen. Die over
tuiging is de ster die hen voorlicht op hun
levensweg. Will die mensch in de wereld dit
kfeaal in de onemdfig verre, toekomst ver
wezenlijkt zien», dan moet ieder in eigen
kring oprecht er naar streven het ideaal
te benaderen, dan moet men werkelijk riin
foute® willen overwonnen, dte geestelijke
kinderschoenen wnflten ontgroeien. Eerst
wiann'eer die lieftlie onder de menschen
hcerscht. wannéér de Maine oorharen ver-
meden worden, zal die groote stand tot t
verlledlen béhooren en zal een nieuwe sa
menleving geboren kunnen worden.
Geve dit Kerstfeest dat behalve enkele
Wijzen oolk vele armeren van geest de ster
zullen zien flonkeren.
koudj bekrompen man hrpcht het ge
val voor. De twee Mc Cullock’s stonde®
voor <te rechtbank. Ztf zagen er bleek en
helm uit in het flauwe licht der nauw»
met apinnewebben ovenlfekte vensters.
Niemand zou kunnen zoggen wie de groot
ste was, toen zjj dear vlak naast elkaar
stonden. Want, ofschoon Sharon forscher
en magenier was dan gewoonlijk, en hij
de rechtbank met een soort van ernstige
en statte beslistheid asnkeek. scheen Roy
in dte gevangenis gegroeid te zyn en zün
gezicht, dat altijd flink en mannelijk was,
bad nu een fijneren vorm gekregen en
een waardiger uitdrukking
Toen de namiddag verliep schee® er hoe
langer hoe minder twyfel te zijn, hoe het
vonnis zou luiden. Hét geval was inder
daad zoo duidelijk, dat de jonge axhrocaat,
die met dte verdetliging belast was. zelf
eenjgsasns in de war scheen te xjjn en
nauwelijks meer dan een vormelijke ver-
deihgting uitsprak. James Mc Cu Hoek had
alle wettel yike by stand gekregen, die zjjn
geval toeliet. Maar het doen verdwenen
vnn Sydney Lotimer bleek zoo overtui-
gen<l dtuxtelyk, zooala de rechter tegen
zijn reisgenoot, Kenneth MartAand zei, dat
het genoeg was om iedereen, die er in
betrokken was. aan de galg te helpen
en hij verwonderde er aüch over, dat het
gerecht aan het meisje, Grade, die dte oor
zaak van al die vjjandfge gevoelens tus
schen de buren scheen te zyn, had toege
laten om vry het land uit te gaan.
niet meer vereewigwn met het geloof zij
ner vaadren. nieuw» denkbeelden begon-
inen zich een weg te banen en zoo kon.
doordat de menschen rijp gewxwdfen wa
ren voor de nieuwe leer, niet ondanks,
maar juist dóór de dludsternis het llicht
van het Evangelie gaan gloren. Lijkt onze
tijd met een herhaling van dte duistere
periode, „de adventstijd der wereld”, zoo-
ads ze wel wordt gtooemd. die men toen
beeft, gehad?
Zeker, er is reden tot blijdschap, want
>g heeft de menschen wakker ge-
geleerd, dat de liefdeloosheid
in de maatschappij, de naijver
volken niet voortduren kan.
probeeren met internationale
*t; in bjjna alle landen
gevormd van j-"
■„„Jen van alle moeilijk
behouden
een en will
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 ceat, met Zondagsblad
per kw'artaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad Ï.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan oas Bureau: Markt 31, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel ex de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
1 6 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en aen bezorgkring:
1—6 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën van publieke vermakelykhe
den 15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 byslag op den prys.
Zeker,
de oorlof
schud en ze
die regeerde
tusschen de
Men wil het
samenwerking; in byna alle landen wor
den vereenigingen gevormd van jonge men
schen, die temidden van alle moeilijkheden,
hun idealen willen behouden en vei sterken
en die contact zoeken en willen samengaan
met gefiijJügeetemden owar de grenzen. De
volken willen een Bond van naties stichten,
die in de toekomst oorlogen onmogelyk zal
maken, maar die zak aan zün doel eerst
dan kunnen beantwoorden wanneer alle
vol'ketn daarvan deel uitmakeai en dit is tflians
nog onmogielijk wegens den onderiingen
naijver die er tusschen de naties heerscht.
Toch, de idéé van internationale samen
werking leeft en zal krachtiger worden
tot ze eens kan worden verwezenlijkt. Er
is, zouden we tenslotte in één woord willen
zeggen, het communisme, er zyn dragers
van ’t geloof aan een komende® staat,
waarin alle mensenen makkers zullen zyn
en den één den ander niets misgunnen zal.
O, neen, we denken hierbij niet aan de z.g.
comsnunksiten dlie in nsam van dien komen
den (of m Rusdand) aoogeoaamd reeds
«joden) Hedsteat jnoonten en Blunderen,
die door een gewelddadige revolutie den
comimuiniiistischen staat van dezen tijd zou
den wiilldan afidtwumgan. aJsof de tijd zich
dwmgen laat. Eerst wanneer de tüd, dki.
de nietnschen. die i® dien tijd lieven, ryp
zyn voor de niieuwe samenleving, zal deze
kunnen komen. De ervarmg. dfie we met
de invoering van den beperkten arbeids
duur hebben opgedaan, mag een waar-
schuwwng zjjn, dat een her- of omvorming
niet mogeliik is. waarneer d» nwneehen ze
natet waard zijn. Men heeft den vrijen Za-
terdagmiidldag gewild), opdat dte arbeiders
gelegenheid zouden hebben zich te ont-
wiikkedem De praktijk is anders. Onlangs
zelfs hebben we van een socialist de er
kenning gehoord, dat deze instelling een
vdoek dreigt te worden-door den drank.
Sluit de kroegen, heet het nu! Zullen de
menschen hun tüd dan nuttig besteden
Htet was immers beter geweest de arbes-
dters eerst zóó op te voeden diat ze den
vrijen tijd wisten te besteden, alvorens ze
daen te geven. Fredterik van Eeden laat het
in de Kleine Johannes (llle deel hoofdstuk
XVIH) Markus Vos zxx>
z'n sprookje van de landarbeidei
den onder oen ryken heer en u.
ven omdat ze arm waren en ar
dom waren. Om verbetering
brengen sloegen ze den heei
op een i
het alg
le badpl
leen te drijven dut het
Scheveningen, waar i
idbouw-tentoonstelling
nog ht
d, te
van een sportpark,
van den Haag tegen
i ze dit park meer
‘rplaatsen.
zyn
onderdeeltje van ’t
en hü leert verstaan dat
ml, al die raise rooischie ondter-
dlen grooten Logos, in wezen
t ze eens die Eenheid zullen
d)at dlan de vreugd van en-
nigd' van allen zal ziin. De
i dten raoed heeft o® Kerst-
de Kerstboodschap zeker wel
Hlet Kerstfeest heeft de laatste iai
voor velen een grootere e® misschien c
diieipere beteekenis
r./vl ,11, U .11^ A