Vrijdag 24 December 1920. 59e Jaargang*. No. 14501 F I iken - EERSTE BLAD. a at eel 3ed U Feuilleton. STERKE MAC. trouwen!! 2>j iercws- er- -^»d.*v"ërtezxtïe'bleu<d.“V"ooxG-OTn:d.eL er-Omstreker.. CObN JDQEEST". mmet’iten ovcrthin A. b. MULlE. Bi», nJ. d^chiekiai Telefoon 12800. Afslag v«n rten WkJN st en Nieuwjaar. Kerstgedachten. VERSCHIJNT DA GEL IJ K S BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. ■oliede Boekha*- Redactie: Telef. Interc. 545. liloff. Barm: MARKT U, GOUDA. Administratie: Teief. Interc. 82. i«n. 6380 20 BERICHT. ver- 3ERT. Goiiderak. 1 72. <DA. (Wordt vervolgd.) een M POST en prijzen. Berkenwoude, -Achterbroek door dersche, Stolwijk. Dit nummer bestaat uit twee Naden met inbegrip van de Kindercourant. ERAK. i abonnementen op ingenomen door abonnementen op aangenomen voor i door Gewone advertentiën en ingezonden mededeel ingen by contract tot zeer gereda- ceesden prijs. Groote letter» en randen werden berekend naar plaatsruimte. EKHUIS GOUDA. I ben t en lit Naar het Schotsch van S. R. CROCKETT. Geautoriseerde vertaling van L P. WESSELINK—v. ROSSUM. (Nadruk verboden.) heb- leert 6197 27 overdekte ten- wy in root en ig in de gepuurd >ot hotel, en Huiskamernaeu- stoelen. Linnenkas- ihilderjjen. Theeta- Buffetten. uils. Ziidei ■eerameul' liülDSKHE COURANT. van Eed» ,111e deel mooa zeggen m Jers, die dien- i die dom ble- arm omdat ze in hun lot te ir dood en na zullen ingaan. Maar iik zou nog eens op treden, ik zou hen angstig maken en den dood op bet lijf jagen en hen streng ver- oordeeltenMaar o, ik ken jouw stijl. Pfit- faitrly: „Het is nooit te laat voor berouw”, „U|w misdaden zelf zulten. als je berouw op terugziet, als treden ladHer naar Abrahams schoot Ix>rd Barnack, wiens humeur het heele ja ar door slecht was, Met zyn buien altyd neerkomen op den jongen Cosmo Taylor, wiens eenige misdaad er in bestond, dat hij in de krant schreef. Terwyl Lord Pnt- fairiy, een man van streng godsdienstige rtohtang, steeds redetwistte met zijjn at taché over de onsterfelijkheid der ziel' op een tyd, dat Mr. Miaitland enkel dacht aan het mooie meisje, met wue hy vier j maal op het laatste bal gedanst had1. Toen tdte tiwee rechters op den weg van Jedbungh naar Drumfern het „ja” en „neen” van hun onderhoosrigen moede wa ren, zochten zy terwyl zy voortsukkel den als laatste troost eikaars gezel schap op. „Ik ben vreeselyk bby. uit dat ellendige gat weg te zijn”, zei Barnack, terwyl hij een stopwoord gebruikte, diat zyn reisge noot deed1 sixlldteren. „Ik ken een koninkly- ke burcht aan dén stank, ja, zeker, aan den stank! Ik wilde oprecht, diat er iets kwam tusschen my en den wind, dfie van Jedburgh's koningshuis afkomt! Ba!” „Och, mylordT’, zei Pitfairiy zachtmoe- Advertentiën kunnen worden ingeaondea doer tuaachenkomat van delarea, Advertentlebureaux on onae Agente*. dlig, „ik voor miy héb het nooit zoo gevon den. Ik ben altijd' goed behandeld in Jed- ibungh. Er ligt iets liefs, iets healugs over die pdaats „Verwenscht zy die heiligheid, Pwtfair- l'y", riep Barnack. „Het is een rotte plaats, man. Er is daar niets zoo noodig als rio len!” irDe dommee van de gemeente, dfie on langs op een Zondagmorgen voor ons pre dikte, scheen een zeer verdienstelijk per soon te zjjn”, piepte Pitfairiy, die het ge sprak op iets anders wilde brengen. „Dat heb ik straks ook gezegd tegen myn jon gen vriend, Kenneth Maitland." „O ,dte halfwijze houten koip!” riep my- lord op een rechterstoon. „Er is aan den schedel van dfien vent genoeg ezelsvel om voor de heele wacht een nieuwe trom te maken. Als ik niet binnen 't kwartier in slaap was gevallen waarachtdg, Pit- fairly, ik zou hem mijn pruik en mijn steek naar zyn hoofd hebben gegooid! Maar van steken gesproken, PMfairly, ik dienlk nu aan hetgeen ik gehoord heb, dat je jouw steek niet in Drumfern behoeft binnen te smokkelen. Want den Matsten /keer, dat je een man veroordeelde en aan den beul overleverde, heb je mijn steek zoo uit zijn fatsoen gerukt, dat ik dien nooit meer fatsoenlijk op myn hoofd kan zetten!” „Ik heb er nog geen by zonderheden van gehord'', zei Pitfairiy nog steedte zacht moedig. „Wat is het geweest?” „Neen, je was nog niet opgescheept met zoo’n prul als Kenneth Maitland, die aan niets anders denkt dan aan lieve^ meisjes en danspartijen. Het kan voor jou geschikt zyn, Pitfairiy. om zoo’n groot en fat en ebouw Bouw- en W’o- g. Onder Btandscom- uur. Stadhuis. Vtf- *r v. Koophandel. wij geregeld tijdig ontvangen van ver- i, vermakelijkheden, iganda te vermelden- Drukkerij s ZOON GOUDA Zaterdag 25 Dec., len Kerstdag, zal deze courant niet verschijnen. Het eerstvolgend nummer schynt Maandagavond 27 Dec. DE DIRECTIE. 1ANDEL at 173 - GOUDA. Ons Genoegen", Con- :orps van het 3e December 1920 6 20146 -eigen gekfi <18 101)6 1 3145 1570019839 34 10240 13494 16022 81 --rfIMI 20029 20238 52 10X382 3820456 .7520623 - 9830791 -' 12884 15340 19830 jutbreekt 2C8 i 3288 3» 3 i s. 8453 -x. 5» I W 59 14199 83; 19 11365 14750 17647 19 11454 54 I87IC 16 63 66 -- 5 12117 14985 5 12761 l'ü71 zeg JU- er met van dte rijn!- .^Mylord, u wordt oneerbiedig!” pruttel de Pitfairiy. Ik heb rust en eenzaanihedd noodig ,nu myn plicht mij zal dwingen om den persoon te z|jn, die twee arme, zon- d&ge medemenschen de eeuwigheid in- stuurt. U zult my wel verontschuldigen als ik verder alïeen ga ryden." „Welzeker, doe dat!” zei Barnack. ter- wy hrij naar de gebogen schoudbra en het beverige hoofd van zyn reisgezel keek. ,jEn, waarachtng, als een hennipen koord niet op een loaudten ochtend' zoo’n kastage bouffante om mijn nek zou zyn, dan had ck rin om een ha, ha, ha een man slag zou het niet ayn maar om een ouwe wijvenslag te begaan! Potdorie, dtat moet :1c eens aan dien Cosmo Taylor vertellen. Nüet, dat hij de lengte of ilë breedte van de grap aal begrepen, maar ik moet het toch aan iemand tawyt.” Het Gerechtshof was in plechtige at- tmg byeen in het oude rechthui» te Drum fern een rookerig, oud gebouw, dat er uitzag alsof op de muren en zolderingen lage schelmstukken van eenige hon derden schurken waren afgewveven. Op <len rechterstoel zat Lord Pitfairiy. met een beteer wijn en een schaal beschuitjes voor zich. De adteokaat, Melville Dumlas Boeken den pluche iblementen. Wollen- en Satün- ■assen. enz. enz. OPJESHI 26 VOOR JONGELUI JKSPLANNEN. „Een Galloway-«aak, hoor hem een.- aanl” riep Barnack, terwyl hy met het uiteumde van zyn zweep zoo hard1 op den rug van Pitfairiy’s paard sloeg, dat dat heel eng begon te steigeren, tot groot on gerief van zyn berijder. ,Heb je dan nooit gehoord werd het je nooit verteld aan de kerkdeur heb je het nooit m een van je vwsioenen gezien, dat een paar stroopers beschuldigd zyn van twee moor den met voorbedachten rade en dat jou het geluk ten dteel valt om hen eerst te ondervragen en dan te veroordeelen Wel. uaarachtigt ik wou dat ik het was ge weest! Maar ik kreeg dat ellendige pro ces over den man, die een paard begroef dn een andermans tuin en toen kreeg de tuinier die pokken of de cholera! Wii! je misschien met mjj ruilen? Het zou waar- lyk een werk van barmhartigheid' zyn.” „Ben je daar zeker van?” vroeg Pit fairiy, terwyl hy den ander vragend' aan fioeek. of ik!” bromde Barnack. „Ik had wel een tientje wülen geven voor de kans om die stroopende kerels eens te doen be ven van angst. Maar jy, Pitfairiy, jy zult wel weer tegen hen praten alsof het en gelen waren, die regelrecht den heme’ INGEZONDEN MEDEDEEL1NGBN: 1-4 regels 2J5. «Ike regel meer Op de voorpagina 60 hooger. meisjesgek om je heen te hebben, maar ik vind het ongepast voor een getrouwden man zooals ik zelf.” „Ik weet niet, waar jy de voorkeur aan geeft”, zei Pitfairiy stjjf. „Ik veronderstel dat je schertst. Dit is niet de manier, waarop ik gewoon!yk omga met myn col lega's. Maar ik heb niets gehoord van die ^atmosfeer (en er, juist op gevoeld! hdei en gesterkt zjjn. De mensch alleen tegen over de machtige, zwijgende natuur, weet zich kfein. een nietig onderdeeltje van 't (groote Heelal, en hij allle menschen, deeltjes van één zjjn. dat erkennen en kelen de vrei mensch. die avond alléén te zün met de Natuur, zal vernemen. iren ook een diieipere beteekenis gekregen. Op merkelijk is het. dat in tal van gezinnen 'waar men vroeger ,.niet deed” aan Kerst- m'is. nu de denneboom wordt getooid en met ongekendfcn luister feest wordt gevieirdu We gelooven nilet. diat dst louter en allleen voortkomt uit zuent. tot slaafische navolging van eJdiers heerschende gebrui ken. veeleer ligt, bewust of onbewust, een veel ernstiger oonzaaK. ten grondslag aan het vuriger eeren van Christus' ge boortedag. Zouden we het verachiinsel n.et moeten besenouwen als een terug- suig op de droeve gebeurtenissen dier iaatiste laren? lydens den oonog heeft men zich lederen 2óen Deceinber opnieuw aiigevnaagd, of er wei reden was het Vre- desleest te gedenken, of liet geen bespot- t<ng was te zingen van „Vrede op aarde”, terwijl op de slagvelden midioenen men- fienen elikaar bevochten. ha telkenmale weer heeft men geantwoord, diat man het wél wilde voteren, juist nu. de één wilde het omdat Kerstmus toch 't symbool bleef van den komenden eeuwigen vredia, dte amfer om weer een andere reden en zx>o sloten gezinsleden xafch aaneen en 't leek w>el of ze by- elltaaar steun en kracht wil den vinden. Terwijl de aarde trilde van 't kanongebulder en de gewonden in de loopgraven met dien dloodi worstelden, klonk overal de zang van ..Vrede” en „Weulbehagen in de Menschen”. maar ze ker nullen veilen., edik voor zich gedacht hebben, dat we het „Eere zji God" pas weer van harte zouden kunnen aanheffen, wanneer die Volkerenikrijg voorbij zou zyn. Immers. d!an zou er „vredle” zijn! Kortzachitigen. die we waren! De oorlog is voorbij, voor de tweede maal smdfe het teekenen van den officieelen vrede, worden de KenstlDohten ontstoken. Maar hebben we vrede? We weten wel beter. Overal nog heerschan woelingen en wanorde, overall zien we strijd, bitterheid en ontbering. Ook in ons land is geen vrede. Er is een strijd tusschen werk gever eti werknemer, strijd tusschen de partyen, strijd' in de kerk, striid tusschen bdoedive^waniten zelfs, strijd om 't fn-ood. strijd1 overal! De menschen hebben noch den ondergingen vrede, noch het innerlijk welbehagen, bmdlat de oorlog wel veel ge wijzigd Heeft, maar de m/anschen zijn niet of zeer, zeer weinig veranderd. Er heerscht nog evenveel haat, afgunst, achterdocht als vroeger.Wanneer we niet verder durf den of konden alen, dan wat we aan de oippenvlakite waarnemen, zou er al heel weinig reden zijn tot Kerstvreugde. Toch mogen we hoop koesteren en blij de zyn, want heeft niet iuist de geschie denis van 'het Evangelie geleerd, dat de dlaistemis de nadering van het Licht aan- kondligt? De toestand van n.u toont heel veel overeenkomst met dien van negen tien eeuwen geleden. Toen ook hadden oorlogen (in de landen om de MiiddeUand- sche Zee) een periode van verval gebracht Er heerschte een overdladiuge weelde eener- zijdte, ontzettende armoede en ontevre denheid anderzijds. De Grieksche en Ro- meinsche beschaving was te loor gegaan en wat de Godsdienst betreft, de vooruit strevende mensch uit die dagen kon zich ■aiÏYBN UIT DB MO1VTAW DXXXVII. In onzen vorigen brief wydden we eenige woorden aan de opening der overdekt nisbanen. Het sportieve element dat i het tennisspel zien is niet zoo heel gr< het belangrijke daarvan de oefening openlucht gaat natuurlijk by het spelen in een afgesloten ruimte wel eenigennate verloren. Dit neemt echter niet weg, dat in de zeer ruime hallen, waar slechts een luttel aantal personen aanwezig zyn, deze schade niet zoo groot is. Daartegenover staat dan in elk geval het feit, dat de spier-oefeningen van het spel gedurende de wintermaanden niet behoeven te worden stopgezet. De ge regelde oefening is altijd een gewichtige factor in de algemeene sport-betrachting. Mits deze niet tot excessen leidt. De plan nen voor de oprichting van een sport-park hebben dan ook maar onze matige sympa thie. Deze plannen houden den Haag bezig. Kerstfeest! Het woord1 alleen reeds wekt bil ieder, niemand uitgezond end; blijheid en vreugdevol herdenken, want er is geen mensch, hoe aaim en eddendig of hij heeft toch wel de herinnering één mooi Kerstmis, aan die stilllle. eerbdie- iluge verrukkung waarmee hii als kind op keek naar dien wonderen, sprookiesach- itigen boom, met de. zoo leek het. wel d/u.i- zendlen sprankelende lichtjes, of met dank- Ibaarheud herleeft hii die warme intimiteit van het vroeger in huiseljjiken kring ge vierde feest. Geen ander feest ver mag de menschen zoo»dicht tot elkaar te brengen als .juist dlatd|#r Kerstdagen, dbe voigen op de Lange fira&n van koude en duisternis, die hunkeflén doen naar licht er, vredig samenzijn. Alasscnten moet men, om <JUt ten volle te begrepen, eens op Kerstavond', wanneer in bijna iedere wo- mflg vreugde heerscht. als een eenzame dloor de straten van de groote stad zün gegaian en heimelijk gegluurd' hebben door de vensters, waarachter het zacht roode iiamipeschjjnsel en 't kaarsemgefllikker ver tellen van Kerstviering, om iets te zien van dé knusse intimiiteit daarbinnen, iuist genoeg om te raden hoe heerkjk het daar zyn moet in dfien kring en om te weten, dat men uitgesloten bliüft. dat men z’n dteel vian dlie vreugde niet krijgen kan. Maar, iwanneer dte eenzame dan de stad met haar lichit, leven en blijheid, is ontvlucht en ge- dlwaald' heeft tusschen de wiide roerlooze vehten en dta serene rust en vrede in de i en welk een groote vrede kan Kerstavond buiten heerschen) ifit, dan zal hii zeker getroost hetgeen van minder beteekenis zou z(jn in dien daarby niet een ernstig gevaar dreig de. Een groep personen wier blik te be perkt zich richt op een sport-beiang en met gevestigd is op het algemeene belang van den Haag en de badplaats Schevemngen, tracht het er heen te drijven dut het prach tige terrein op Scheveningen, waar in 1918 de groote Landbouw-tentoonstelling is ge houden en waar dezen zomer nog het We- gencongres zyn expositie» hield, te misbrui ken voor de inrichting Gelukkig zyn B. en W. het plan en wcnschen ze naar het Noorden te verpla Het zou dood-zonde zyn als het terrein by de Nieuwe Parklaan werd prijsgegeven aan den bouw van een zoo minderwaardige instelling als een wielerbaan, die geen sport vertegenwoordigt en tot niets nut is. Slechts als publieke vermakelijkheid van zeer laag allooi kan zoodanige baan gelden. In het algemeen is het nut van een sport park zeer twjjfelachtig. Er zijn instellingen, •Ue den Haag Veel meer noodig heeft. Het tentoonstellingsterrein is naar onze mee- ning uitstekend geschikt voor een geheel andere instelling die vóór alles in de resi dentie noodig is, n.l. een congresgebouw met daaraan verbonden eenige ruime loka liteiten voor het houden van tentoonstellin gen. Voor dit doel zou het terrein uitermate geschikt zijn, hetgeen trouwens al etteiyice malen is gebleken. Herhaaldelyk is gebleken, dat de resi- detie een gebouw mist voor het houden v»n groote vergaderingen en congressen. En juist den Haag, dat er op uit moet zyn der- geiyke congressen tot zich te trekken als middel om het vreemdelingenverkeer la be vorderen, diende al tientallen jaren geie len M* de stichting van zoodanig gebouw te zyn overgegaan. Veel noodiger was dit dan b.v. een nieuw stadhuis. Vvanneer aan ue stichting van een congresgebouw e’ kon gaan de oprichting van een groo zou dat zeer goed z\jn. Het is afgezien van nationale vergaderin gen (en misschien zelfs internationale) ook voor den Haag zelf een belang, dat aan den kant van Scheveningen een vereonigingsge- bouw verryst. Het gebrek aan zalen is daar zeer groot. Wannéér het gemeentebestuur in dit opzicht eens wat meer „Kaufmtin- nisch” was en de gymnastieklokalen der scholen exploiteerde, was men wellicht al iets verder. In dit opzicht moet Nederland met zijn ouderwetsche en in vele opzichten benepen opvattingen nog heel wat leeren van Amerika. Daar weet men zijn gebouwen te expioiteeren. Wyzen w(j eens op de bios- coop-theaters die voor tal van andere doel einden zeer geschikt zijn. In één van hen vergaderden Zondagsmorgens de Christian Scientisten. Aan de devotie van den dienst doet het milieu niets af. Het klinkt natuur lijk velen Hollanders gruwelyk in de ooren wanneer zi) vernemen, dat in Amerika in byna alle bioscopen Zondagsmorgens kerk wordt gehouden. Zou het nu zeo vree- selijk zijn wanneer men dat in Holland ook aan durfde? Wij zagen dezer dagen een circulaire van le Remonstrantsche gemeente, waarin een gewiiohitege nechltezaailfl, waarover je nu spreekt Alle ik my niet vergis, is het een Gall owiay -zaak. Galloway-zaak, aan tenminste lie stilllle. c waarmee hii als kii wonderen, de, zoo l'e-eli lende lach*'”” men zjjn rijkdom, maar in weinig tijd wa ren ze armer dan te voren, daar ze niet wisten hoe het bost te ploegen, te zaaien en te oogsten. Toen kwam de zoon van den heer, hij gaf hun van zün kennis, maar nog bleven ze arm, want sommigen namen de hand vol zaaigraan, die hun was toege wezen en aten dat od. onuikrt ze arm en gulzjg waren, en hun stukje land verkwtan- seJdien ze. Toen kwam er één en hy zeide: we eea heer noodig, die ons wysheid iefde en Van Eeden besluit dan het hier met een enkel woord aangeduide sprookje: „Onder dezen Heer stichtten ze een rijk van overvloed, dat Vryheid heette." Wy menschen hebben de liefde nog niet en ook niet de wijsheid, we zijn groote kin deren en onze fouten zijn kinderfouten, drift, haat, gebrek aan vergevensgezind heid, achterdocht, en daarom kunnen we nog niet wonen in de maatschappy waarin we, in liefde dienende en door liefde ge diend wordend, als makkers naast elkaar tullen leven. Enkelen, waarachtige commu nisten zou men ze kunnen noemen, zijn er. die het in de verre verre toekomst zien lichten, die in zich de vaste en hechte over tuiging hebben, dat de menschheid nog een maal zoo volwassen zal zyn gewoixien, dat ze in de wereld als broeders in één huis vreedzaam kunnen samenwonen. Die over tuiging is de ster die hen voorlicht op hun levensweg. Will die mensch in de wereld dit kfeaal in de onemdfig verre, toekomst ver wezenlijkt zien», dan moet ieder in eigen kring oprecht er naar streven het ideaal te benaderen, dan moet men werkelijk riin foute® willen overwonnen, dte geestelijke kinderschoenen wnflten ontgroeien. Eerst wiann'eer die lieftlie onder de menschen hcerscht. wannéér de Maine oorharen ver- meden worden, zal die groote stand tot t verlledlen béhooren en zal een nieuwe sa menleving geboren kunnen worden. Geve dit Kerstfeest dat behalve enkele Wijzen oolk vele armeren van geest de ster zullen zien flonkeren. koudj bekrompen man hrpcht het ge val voor. De twee Mc Cullock’s stonde® voor <te rechtbank. Ztf zagen er bleek en helm uit in het flauwe licht der nauw» met apinnewebben ovenlfekte vensters. Niemand zou kunnen zoggen wie de groot ste was, toen zjj dear vlak naast elkaar stonden. Want, ofschoon Sharon forscher en magenier was dan gewoonlijk, en hij de rechtbank met een soort van ernstige en statte beslistheid asnkeek. scheen Roy in dte gevangenis gegroeid te zyn en zün gezicht, dat altijd flink en mannelijk was, bad nu een fijneren vorm gekregen en een waardiger uitdrukking Toen de namiddag verliep schee® er hoe langer hoe minder twyfel te zijn, hoe het vonnis zou luiden. Hét geval was inder daad zoo duidelijk, dat de jonge axhrocaat, die met dte verdetliging belast was. zelf eenjgsasns in de war scheen te xjjn en nauwelijks meer dan een vormelijke ver- deihgting uitsprak. James Mc Cu Hoek had alle wettel yike by stand gekregen, die zjjn geval toeliet. Maar het doen verdwenen vnn Sydney Lotimer bleek zoo overtui- gen<l dtuxtelyk, zooala de rechter tegen zijn reisgenoot, Kenneth MartAand zei, dat het genoeg was om iedereen, die er in betrokken was. aan de galg te helpen en hij verwonderde er aüch over, dat het gerecht aan het meisje, Grade, die dte oor zaak van al die vjjandfge gevoelens tus schen de buren scheen te zyn, had toege laten om vry het land uit te gaan. niet meer vereewigwn met het geloof zij ner vaadren. nieuw» denkbeelden begon- inen zich een weg te banen en zoo kon. doordat de menschen rijp gewxwdfen wa ren voor de nieuwe leer, niet ondanks, maar juist dóór de dludsternis het llicht van het Evangelie gaan gloren. Lijkt onze tijd met een herhaling van dte duistere periode, „de adventstijd der wereld”, zoo- ads ze wel wordt gtooemd. die men toen beeft, gehad? Zeker, er is reden tot blijdschap, want >g heeft de menschen wakker ge- geleerd, dat de liefdeloosheid in de maatschappij, de naijver volken niet voortduren kan. probeeren met internationale *t; in bjjna alle landen gevormd van j-" ■„„Jen van alle moeilijk behouden een en will ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 ceat, met Zondagsblad per kw'artaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad Ï.40. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan oas Bureau: Markt 31, GOUDA, bij onze agenten, den boekhandel ex de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring): 1 6 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en aen bezorgkring: 1—6 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën van publieke vermakelykhe den 15 cent per regel. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 byslag op den prys. Zeker, de oorlof schud en ze die regeerde tusschen de Men wil het samenwerking; in byna alle landen wor den vereenigingen gevormd van jonge men schen, die temidden van alle moeilijkheden, hun idealen willen behouden en vei sterken en die contact zoeken en willen samengaan met gefiijJügeetemden owar de grenzen. De volken willen een Bond van naties stichten, die in de toekomst oorlogen onmogelyk zal maken, maar die zak aan zün doel eerst dan kunnen beantwoorden wanneer alle vol'ketn daarvan deel uitmakeai en dit is tflians nog onmogielijk wegens den onderiingen naijver die er tusschen de naties heerscht. Toch, de idéé van internationale samen werking leeft en zal krachtiger worden tot ze eens kan worden verwezenlijkt. Er is, zouden we tenslotte in één woord willen zeggen, het communisme, er zyn dragers van ’t geloof aan een komende® staat, waarin alle mensenen makkers zullen zyn en den één den ander niets misgunnen zal. O, neen, we denken hierbij niet aan de z.g. comsnunksiten dlie in nsam van dien komen den (of m Rusdand) aoogeoaamd reeds «joden) Hedsteat jnoonten en Blunderen, die door een gewelddadige revolutie den comimuiniiistischen staat van dezen tijd zou den wiilldan afidtwumgan. aJsof de tijd zich dwmgen laat. Eerst wanneer de tüd, dki. de nietnschen. die i® dien tijd lieven, ryp zyn voor de niieuwe samenleving, zal deze kunnen komen. De ervarmg. dfie we met de invoering van den beperkten arbeids duur hebben opgedaan, mag een waar- schuwwng zjjn, dat een her- of omvorming niet mogeliik is. waarneer d» nwneehen ze natet waard zijn. Men heeft den vrijen Za- terdagmiidldag gewild), opdat dte arbeiders gelegenheid zouden hebben zich te ont- wiikkedem De praktijk is anders. Onlangs zelfs hebben we van een socialist de er kenning gehoord, dat deze instelling een vdoek dreigt te worden-door den drank. Sluit de kroegen, heet het nu! Zullen de menschen hun tüd dan nuttig besteden Htet was immers beter geweest de arbes- dters eerst zóó op te voeden diat ze den vrijen tijd wisten te besteden, alvorens ze daen te geven. Fredterik van Eeden laat het in de Kleine Johannes (llle deel hoofdstuk XVIH) Markus Vos zxx> z'n sprookje van de landarbeidei den onder oen ryken heer en u. ven omdat ze arm waren en ar dom waren. Om verbetering brengen sloegen ze den heei op een i het alg le badpl leen te drijven dut het Scheveningen, waar i idbouw-tentoonstelling nog ht d, te van een sportpark, van den Haag tegen i ze dit park meer ‘rplaatsen. zyn onderdeeltje van ’t en hü leert verstaan dat ml, al die raise rooischie ondter- dlen grooten Logos, in wezen t ze eens die Eenheid zullen d)at dlan de vreugd van en- nigd' van allen zal ziin. De i dten raoed heeft o® Kerst- de Kerstboodschap zeker wel Hlet Kerstfeest heeft de laatste iai voor velen een grootere e® misschien c diieipere beteekenis r./vl ,11, U .11^ A

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1920 | | pagina 1