P
C»
HABAK
per pond,
je Pecco
na. 6403 40
Maandag 3 januari 1921
No. 14511
59e Jaargang.
ipijn "w
I
2600
ïns.
Faullieton.
ll
STERKE MAC.
ISTie-cc-ws- eXx u^d.-^ertexxtxe'bleucL'v-ooxGI-o-xzcL©. e3a.Oxaa.stxe3ic.exL
-gjjjd BIBALTI ZON- BN HB8TDAGKN,
FA'S
pastilles.
Von Bethmann Hollweg. t
VERSCHIJNT DAGELIJKS
OOM A<MtlM.
Administratie: Tatef. Intarc. 8Z.
BlUi HABIT ll.GOUDA.
Radactie: Telef. Intere. 545.
- 6494 270
In aake
handhaaft
dte
ontwapening
door dien met oayn eigen naam te
plek buiten op die rotsen,
79
(Wordt vervolgd.)
5079 26 S
rOON
,-j
Goweae advertenties
eeeaden prtfs. Groots letters
Adverteatiën kunnen worden
dolaren, Advertentiebureau» en
INGEZONDEN MEDEDEELINGBN: 1—4 reeds /LM, elke regel moer /OM.
Op de voorpagina M hoogor.
ingezonden mededeelingen b(j contract tot «eer gereda-
randen wórden berekend naar plaatsruimte.
30
19
Drukkerij
:eon - gouda
dkt het
ontwape-
ten blik achter zich; Roy zag slechts een
bos verwarde hanen snot nauwelijks iets
van een menschelük gezicht, dat met on
gelooflijke snelheid hals over kop van de
helling afrende. Roy haastte zach om den
gevallen man te helpen en zoo vlug was
ile jonge man, dat de kruitrook nog niet
ópgetrokken was, toen hij op het tooneel
verscheen. Het geaicht van den man was
eenagjBfflins gekeend naar het boschje hel
groen, maar hjj was schijnbaar ongekwetst.
Indterdaad, toen Roy hem in zijn armen
optilde, opende hij zijn oogen en ging wag
gelend op zün voeten staan, terwijl hij
met zijn hand naar zijn hoofd greep. Het
was Jonathan Grier, de jachtopziener van
Lowran. Zijn eerste vraag was vreemd.
„Heb je hem gezien?” vroeg hij.
„Gezien?” zei Roy «dem man, dte je
wikte vermoorden? Ja, ik heb hem ge
zien!”
„Heb je zün gezicht gezien?”
„Helaas niet duidelijk. Ik heb niet‘naai-
zijn gezicht gekeken”, antwoordde Roy.
„Maar als je beter bent, kan ik hem nog
wel inhalen."
Do man gaf een zucht, half van veriieh-
ting, half van pijn en ging weer zitten.
„Neen, Wijf Wj nüQ”, zei hij. „Het z»u
nutteloos zijn. Hjj loopt als een haas.”
Maar zoneter zijn antwoord af te wach
ten had Roy ^tajh al gehaast naar de klei
ne geul, waaJ^pigH de aanvaller van den
jachtopziener zoo ongelooflijk viug wttt
weggeloopen.
plek en op zoo’n ontijdig uur.
Voorzichtig hief hij izich op en zijn borst
rustte op dien rand. Het water was nog
verborgen door een bos heiplanten. Toch
hoorde 'hjj nog steedte de driftige stem
men; maar zij schenen nu verder weg te
zijn. Voorzichtig schoof Roy de heiplan
ten met zijn hand weg en keek vooruit.
Bene<tein hem lag het Dhu-meer, zwart
en onbewegelijk dn de stille morgenlucht.
Grijze ratsen stonden er omheen en aan
het verdere eind' twee mannen, die elkaar
met heftige gebaren bedreigden. Een hun
ner de eene met zjjn gezicht in dte rich
ting van Roy hield een geweer in oijn
lm nd, dat dte ander hem scheen te willen
afnemen. De man, wiens gezicht van Roy
was afgewend, 'had een vreemd uiteriijk,
meer Pan een beest op zijn achterste poë
ten dan van een mensch, geschapen naar
Gods evenlbeld.
„Ik wil niet dk zeg je, dat ik niet
wil!” riep de stem, die Roy al eerder had
gehoord, „je zult het geweer niet hebben!
Wü hebben genoeg bloed gehad!”
Toen klonk er een heeschc kreet van
woede een vlugge sprong en ha! de
man met het geweer werd neergeslagen
en viel op zijn rug met het wanschapen
schepsel boven op hem. Dadelijk stond Mc
Oullock op zijn voeten.
„Halt daar!" riep hij. En in een oogen-
Wik was hij <te steilte aflgenendv naar het
verdere einde van het Dhu-meer, waarop
een kleinV-vormig pad de strijd haast zijn
hoogte punt had bereikt Op het oogen-
bl-ik, <tet Roy schreeuwde, ging er een
schot af; de witte rook er van steeg in
de morgenlucht omhoog. Het vreemde
chepsel wierp een ge jaagden en verschrik-
Naar het Schotsch van S. R. OROCKETT.
Geauthoriseerde vertaling van
I. P. WESSELINK—v. ROSSUM.
(Nadruk verbodan.)
dreven, en Roy M’c Oullock in zijn eigen
oogen zonder eigenwaarde had gemaakt
fiOÏDSCHE COJJRANT
dap geen tijd
mjes van 50 Oti.
i -
Goud*.
te Gouda.
istrecht.
Schoonhoven.
Jong en wakker, ofschoon met een beet
je minder zelfvertrouwen dian vrpeger,
liep Roy tusschen zijn schapen zonder an
der verdediigimgsmidcfel dian zijn sterke
armen en de vuisten, waarvoor iedereen
bevreesd was.
Alleen nam
flanken 'knuppel
noodgedlwwigen,
een
De schapen
ten zijn eerste zorg. Hij was erbij groot
gebracht, en hjj loon dat werk dben en
toch veel tijd overhoudten voor zdjn eigien
aaken. Zijn oog, gescherpt zooals alleen
dat van een schaapherder is., zag, natuur
lijk dte dingen in het groot. Geen schaap
kon zich ongemerkt van de kudde verwij
deren. En toch waren dte gedachten van
Roy maar met één ding bezig.
En dat ééne tiling het is eene schande
dm het te zeggen was niet Adora,
maar dat hjj den naam zou weten van
en dien dood toebrengen aan dien geheim-
zinnigen persoon, die al tweemaal schrik
en angst over het land had gebracht, en
Tenslotte heeft men ook te Rome het
Nieuwe jaar gevierd in tamelijk opge
wekte stemming, dank zjj het eind van
d Annunzio's avontuur. De onderhsödelin-
gen tusschen Itaiiaansche en fïumeeache
<ter het spoorwegperHoneel te Maagden
burg, waaraan 98 van de stemgerech
tigden (tetelnanwn, heeft ach, volgens den
voorioopdgen uitalag, een meerderheid van
twee derden voor staking uitgesproken. T«i
Winterfeld stemden !>4%, te Roateu
96%.~Ook hier stemden twee danten wör
staking.
Het afwenden der staking zou zeker al»
een gunstig voor toeken voor 1921 mogen
wanten beschouwd, omdat het er op zou
wijzen, dat de Duitsche arbeiders eindelijk
begrijpen, dat stekuog niet het ware mid
del te om uit (te ellende te geraken.
Eigenlijk zou er in dot overzicht, het
eerste in 19i2il, alle aanleiding zijn een
blik voorwaarts te werpen, voor zoover dit
althans mogelijk is, we zouden er op kun
nen wijzen, hoeveel werk de dlipiomaten
in 1921 zullen krijgen te verzetten en op
de tallooze vragen die op dlefinitieve re
geling wachten en misschien in dit jaar
tot opiossing zullen worden gebracht. Ech
ter, een gebeurtenis in dit nieuwe jaar,
een dter eerste van de belangrijke die we
op den aanstaanden 31en December zul
len hebben te herdenken, doet ons nog
even aan ’t verleden denken. In den nacht
van 1 op 2 Januari n.l. is dte vroegere
Duitsehe rijkskaniselier Von Bethmann
Heilweg overledten. Zijn naam heeft een
bekenden klank, ook voor hen, die zich
overigens niet zeer levendig voor de bui-
tenlandSche politiek interesseeren. Ieder
herinnert zich de beflamgrijke rol die Von
Bethanann tijdens dien oorlog in dte wereld
geschiedenis heeft gespeeld, zijn redevoe
ringen in den Rijksdag, die Wolff uitvoe
rig de geheele wereld rond-kabelde en die
vriend en vijand met buitengewone aan
dacht laaen, omdat steeds de verwachtin
gen over de tevoren aangekmdligdte „ver
klaring” hooggespannen waren, maar ook
telkens weer was men teleurgesteld, want
Von Betihmiann verstand dte kunst veel te
praten en toch weinig te zeggen. Vandaar
dat hij noodt bevredigde, dat het publiek,
dat hunkerde naar bijzonderhedten over
een vekMag of hoopte iets te hooren over
het naderend eind van den krijg, werd
afgescheept met algemeenheden, met lof
liederen op de dbippere troepen, de kundige
Heidens, etc. Von Bethmann tenslotte
wondt door de geallieerden aangemerkt
als een der voornaamste „schuldigen aan
den oorlog”, ook zijn sociaal-democratische
landgenooten houden hem verantwoorde
lijk aan het uitbreken van den vodkeren-
strijd en tijdtens het, zoo pompeus aange-
ikondigde en met zooveel gestrengheid be
gonnen maar tot heden niet beëindigde
„Onderzoek naar de schuld”, behoorde hü
tot degenen, die het langst en 'e scherpst
werden gehoord. Mocht het onderzoek nog
eenmaal worden opgevat, dian zal een der
voornaamste .getuigen”, of „verdlachten”
juist zooals men ze noemen wil, ontbreken.
Von Bethmann is niet heel oud gewor
den, maar 64 jaair, in 1856 werd1 hü ge-
ABONNEMENTSPRIJS: per kw«rt»al ƒ2.25, per week 1T ce»t, met Zoadateblad
per kwartaal ƒ2.80, per week ƒ2 ^nt, overal^wur de beroreing per looper roeduedt.
A^anemeotea worden da/elyks aanrenomea aan oaa Bureaa: Markt 11, GOUDA,
bij «axe agentes, den boekhandel ea de postkantoren.
ADVERTENTIBPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—i regels ƒ1.39, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den beuorgkring:
1 5 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advortentiën van publieke vermakelijkhe-
den 15 cent per regel. Advertentie» in het Zatordagnummer 29 bijslag op de» prijs.
hy soms des avonds een
mee, wiaarmee hü eene,
een jongen stier met
enkelen slag hadl gedfoodL
i van Adam. M’c Quhirr iwa-
De levensloop van den overleden ek-rjjkskanselier. -w- Zyn rol in de ge
schiedenis van den oorlog. Schadeloosstelling en ontwapening. De
dreigende spoorwegstaking. Hartiar Greenwood over Ierland. Het
eind van d’Annunzio’s avontuur, -n Uitwisseling der gevangenen. -
Roode troepen-concentraties aan de Roemeensche grens. Tjitsjwin
zoodoeudte zijn leven 'had veranderd. Adora
was Adora, maar iznj was niet voor hem
mu niet en nooit. In alle geval bad
Röy bij zichzelf vastgesteld dat, zoolang
er nog bij één enkel mensch eenigen twij
fel bestond omtrent zijn schuld' aan den
dood van Alexander Ewan, hü niet den
goeden naam van een vrouw zou beldad-
den, door dien met nün eigen naam te
verbonden.
Er was een plek buiten op dte rotsen,
vanwaar Roy, gevaarlek op een rotsblok
staande een blik kon .werpen over het
Avdlde dal van Pluchamin, op de mooie
breedte van het land en de stille wateren
van Lowran. En ook wat hem eigenlijk
lederen dag naar dat plekje 'bracht
kon hü daar een zeker wit gebouw op een
groen veld onderscheiden, het huis van de
Gairie, waar tegenwoordig Adora ver
bleef. Hü kjwam hier graag kijken, of
schoon er een scheidfemuur tusschen hen
was niet van rotsen en wateren
maar door dat vreeselüke onuitspreke
lijke iets, dat zijn leven had bedorven en
van hem, den nog jongen man, een ver
schoppeling van de maatschappij had ge
maakt.
Soms was het daar aan het loeren
dat Iets. Roy was er hoe langer hoe meer
van overtuigd. Het was Alexander Ewan
vermoord of hem tenminste verslagen.
Was het een beest, of een mensch, dïe
aan een beest gelyk was gewonden? Er
was daar tenminste iets gevaarlijks en
doodelijks, dat bijna den dood van Syd
ney Lotamer had veroorzaakt, dat de
gruweldaad op den jongen Daid had be
de deskundigen bijeen
komst te BnüeriL antwoord verzocht is
tegen de nieuwe samenkomst op 10 Ja
nuari, de volgende: Waarom is er Duitsch
kapitaal buitensianxfe gebracht; wat te het
bedirag van het Duitsehe vermogen; wat
het bedrag, dat belegd is bij buitenland-
sche banken en gestoken in bezittingen
in onzijdige la«4^n en wat het inkomen te
uit de Duitsehe eigendommen binnen- en
buitenslands.
In Engehuruii zet men het jaar m even
eens vrü optimistisch gestemd voor zoo
ver het betreft de lereehe kwestie dte in
1920 zooveel beroering heeft gewekt.
Sir Hamar Greenwood, de minister voor
Ierland, is geinteaviewtl door do pers met
betrekking tot de geruchten, dte er gaan,
betreffende een informeel „onderzoek"
naai' <ten toestand in Ierland. Hü zeide:
De kan niets zeggen dan dat, voorzoo-
ver wü er by betrokken zijn, wü op (ten
vrede uit zü«> maar er kan geen compro
mis bestaan met moord.
Toen hem gevraagd werd of de aanne
ming van de Home Rule-wet eenigen in
vloed op den toestand had zeide Green-
iwoodl: de wet, dte thans door don Koning
Is bekrachtigd, is rechtvaardiger van op
zet en edelmoediger van bepalingen (tan
welke vroegere Home Rule-wet ook. On
der haar vigueur zal het lerschc volk hot
toezicht hébben op landbouw, ondcrwys,
iplaateelijk bestuur, mijnen en fabrieken,
pensdoenen, verzekeringen, kortom alles
hebben, dat met het dageljjksch leven in
verhand staat. Aan Ierland is thans een
mate van zelfbestuur toegestaan, dat, als
liet verder wordt ontwikkeld tot den om
vang, waartoe in de wet is voarzien, een
werkeiyk toeoicht op zjjn nationale leven
zal vormen.
Hü kenschetste den maatregel als een
gewjeldigte stap voorwaarts in de geschie
denis van de lersche kwestie. De kwestte
ran Ulster had opgehoudon te bestaan.'De
binnenlandsche eenheid' in Ierland was in
handen gegeven van de Ieren zelf, die
hiertoe moesten komen door midklel van
hun eigen gekozen vertegonwoordigera in
hun parlementen. Wat ook de ontwikke
ling in de toekomst zou z(jn geloofde
Greenwood, (tat de politieke gescldedachrÜ-
Ver deze wet het begin van het einde vun
de lersche kwestie zou noemen.
De in 't binnenland dreigende spoor-
'Wegsitaking zal misschien kunnen vnorden
voorkomen.
De dloor den rykislbond van Duitsehe
spoorwegbeambten georganiseerde stem-
iniling over de eventueede afkondiging
eener steking, in geval de eóschen der ar-
ibeidlers wonlten afgewezen, is Vrü'dag ge-
eindügdi Het definitief resultaat kan ech
ter eerst over eeoiige dagen verwacht wor
den, daar de stemmingscyfers uit de ver-
schillende districten eerst naar Berlijn
iwonden medegedeeld en daar büeen wor
den gevoegd.
De lenders van de vier groote spoor
wegorganisaties, die zich aaneengesloten
hebben om hun eischen door te zetten,
hebben verklaard, dat eerst allje onder-
hajndetingsmagelükhiedea uitgeput moeten
zijn, alvorens tot een openlüken strijd
'wondt overgegaan.* Het is dus te ver
wachten, dat, zelfs bij het bereiken van
een meerderheid van twee dienden voor
de staking, dte leidters van de spoorweg-
beombten het verloop van de nieuwe on-
derhandelingen, weóke voor 3 Januari op
liet rüksmdndeiterte van Financiën zullen
beginnen, zullen afwachten.
Bü de Vrydfag gdhouden stemming on-
te rukken. Deze kwestie ie een van de
gnwte vraagpunten, die reeds tot in dien
treure besproken zijn, doch waarover men
het nog niet eens te geworden.
Zoolang het wapengeluk Duitschland
begunstigde, kon Betihmann Hollweg vol
harden in dte houding, die hü bü het uit
breken van den oorlog had aangenomen,
doch naarmate de zaken voor Duitschland
een ongunstiger aanzien kregen, wend de
houding van den kanselier weffelendter.
Een groote slag voor de Duitsehe dipilo-
n-jatie was het bondgenootschap van Ita
lië met de entente.
iMen herinnert zich die andere voorname
feiten: de moeiiijiaheden met de Vereenag-
de Staten, het mislukte vredesaanbod van
eimdl 191i6, en die afkondiging van den on-
bepeikten (ïuiMboatoariog (begin Februari
1917), die voor Duitschland noodlottig zou
wxxrden, omdlat het hiermee Wlilson’s
vüondöchap op den hals haalde. In ’t bin
nenland groeide de ontevredenheid, Erz-
berger eischte krachtig bdnnenlandsche
hervormingen in democnatfechen geest en
vaststelling van het vredtesdtoel op demo-
crattechen grondslag. De conservatieve
ministers wilden nu het kabinet verlaten,
om plaats te maken voor leiders der par
lementaire fracties. Er ontstond een ver-
iwarring zonder weerga. De kanselier zou
zijn trouwste medewerkers, Helffierich en
Zimmermann, prijsgeven. Doch nog vóór
hieromtrent officieele bevestiging was ont
vangen, kwam het bericht, dat de kanse
lier eindelijk zelf aflgetreden was.
In dte toekomst zal het Duitsehe volk de
verdiensten, die hü, ondanks dte gemaakte
fouten, heeft gehad, zeker moeten er
kennen. Voor ’t oogienibilik echter zullen
wijde kringen nog eenigen wrok gevoelen
voor den oorlog, waarin hü zijn volk heeft
gesleept en waarvan men nu dagelüks in
armoe en ellende de noodtottige gevolgen
nog voelt. Zooals men weet, zü'n het op
’t ©ogenblik voorname!ük de ontwape
ning»- en de schadeloosstellingskwestie,
die regeering en publiek in beroering
brengen.
Volgens de parlementaire medewerker
van de Evening Standard behooren tot
de vragen, waarop den Duitschen afge
vaardigden op de deskundigen bücen-
verlangt een conferentie. Bulgarije en Sovjet-Rusland.
ONS OVERZICHT.
boren. Zün grootvadler was Pruisisch
staats-mtaister en bracht den erfefljj'ken
titel in het geslacht. Theobald van Beth
mann HoMweg begon zijn loopbaan als
assessor, na te Straatsburg, Leipzig en
Berlyn in de rechten te hebben gestudeerd.
In 1886 werd hü landraad in den Kreis
Ober-Barman, tien jaren later opper-pre-
sident te Potsdam. In Juli 1899 volgde zijn
benoeming tot i-egeeringspresidtent te
Bromberg en nog in October van hetzelf
de jaar werd hij tot deze gewichtige func
tie in den provincie Brandenburg geroe
pen. In Maart 1905 kwam zijn benoeming
tot minister van Bdnnenlandsche Zaken,
terwijl hü in Juni 1907, na de toen ge-
volgjde persoonswisselingen, als staatsse
cretaris en vice-president van het staats-
ministerie werd aangewezen. Nog slechte
één trede hoogjer kon h(j toen stijgen en
zaju benoeming tot Rijkskansèlier op 14
Juli, bracht hem deze verheffing.
Von Bethmann Hollweg stond als vol
slagen vreemdeling tegenover de buiten-
iandsdhe politiek, op dat oogenblilk voor
Duitschland gewichtiger en belangrijker
dan het complex der binnenllandsche vraag
stukken. Zün gelheefle politiek steunde op
Duitschlandis militaire macht. Zoowel in
1911 ais in 1913, toen het in Europa rom
melde, heeft hij Duitschland vooral drei
gende argumenten doen, uatspreken.
Reeds voor de oorlog in 1914 was uit
gebroken, leed Von Bethmann in sommige
opzichten fiasco of beging hü een onvoor
zichtigheid. Den 29en Juli beproefde hü
EngelancVs neutraliteit te verkrijgefl door
te verzekeren, dat Duitschland niet streef
de naar gebiedsuitbreiding ten leaste van
Frankrijk. Hierop vroeg Goschen, dte Brit-
sche gezant te Beriüu, of dezelfde waar
borgen ook konden worden gegeven ten
aanzien van dte koloniën, waar Von Betb-
mann een ontkennend' antwoord moest
geven. De overeenkomst sprong hierop af.
Ernstig is Von Bethmann verweten zün
woord te hebben gebroken, inzake België.
Hü had beloofd Belgjië’s neutraliteit niet
te zullen schenden, wanneer Frankrijk
daarop geen inbreuk maakte. 'Doch zün
de Duitsehe legers onmdddellü'k na die oor
logsverklaring op België aangerukt, wat
Von Bethmann Hollweg heeft gerecht
vaardigd1 door te zeggen, dta.t Frankrijk
reeds aanstalten madkte door België op
en zyn eer bezoedeld.
Het was geen wonder, dat de ischerp-
taiende oogen van Roy, die wereld van
moeras en heuvelen en heide bij zon- en
maneschijn, in alle uren van den nacht en
van den dag onderzochten. Maar langen
tijd deed hü dit zonder resultaat.
Op een morgen, in dten tyd van korte
nachten, keerde 'Roy na een nacht van
vruchteloos waken, terug naar den schuil
hoek van het Zwarte Water. Hy had met
open oogen gedegen op den rand' van de
rots, die uitziet op de moerassen van
Barnibarrock. Gedurende al dte uren van
duisternis was hü daar geweest. Het was
zijn geliefkoosde (Wachttoren over het moe
ras.
Een beetje z.e^ van teleurgestelde hoop,
wandelde Roy naar huis zorgeloozer
dan zaj® gewoonte was -— toen opeens het
■geluid van driftige stemmen hem naar den
grond deed neerbuigen, met het vlugge
instinkt om zach te verbergen, dat in deze
dagen zyu tweede natuur was geworden.
„Dat is aan het 'Dhu-meer”. zei Roy bü
ccichzelf, halfluid' sprekend, zooals het de
gewoonte os van menschen, die weinig
stemmen hooren. En zonder zich den tijd'
te gunnen om aan gevaar te denken en
met zichzelf te overleggen, wie er toch
’s nachts om drie uur op die verlaten
plaats kon zün, snelde de jonge man den
heuvel op met ai de vlugheidl die hem
eigen was.
Het was naar het 'Dhu-meer, dat Roy
aich begaf, toen hü omhoog klom. Hü liep
aoo, dat het meer beneden hem zou liggen,
als hü het an het gezicht kreeg. Dan zou
hü kunnen zien, welke personen er «x/n
heftig gesprek hielden op dié eenzame
Duitschland nog z(jn standpunt,
volkomen heeft voldaan aan de
ningwbepalingen.
Severing, de Itruisiache minister van
binnenilandsche zaken, heeft den rüks-
kansol'ier een memorandum overgo! egd,
T welk in bijzonderheden aantoont dat de‘
tegenwoordige organisatie dar veiligheids
politie volkomen strookt met dte voor
schriften (be-r Entente van Versailles, Bou
logne en Spa.
De minister zegt dat alle maatregelen
ter hervorming van de politie, welke tot
nu toe zijn uitgevoend, in volkomen over
eenstemming met de officieren der En-
tente-commisMes zijn ontworpen. Tot he
den hebben dte Entente-commissi es geen
enkel geval van schending of niet-nale-
vi.ng van de getroffen overeenkomsten
ter kennis van dén minister gebracht. In
dien de Eg^ente dus beewar-en heeft moe
ten die onbeteefloenende dingen betreffen.
Dit memorandum zal aan de Entente-
commissie worden meegedteteld met ver
zoek den inihoud aan hun regeeringen
over te brengen, wier nota slechts alge
meenheden doch geen feiten bevat.
Bij een Vrijdag in het ministerie van
buitenlandfeche zaken gehouden bespre
king met vertegenwoordigers der politie
bleek men eenstemmig van oordeel dat
nnen aich, voor zoover dit nog niet mocht
zün gescheld, strikt moet houden aan de
overeenkomsten met dte Entente over de
p al itie -organdsaitae.