No. 14534 59e Jaarpan?. Zaterdag 29 Januari 1921. XTie-ccws-eaa.^aQL-véartezï.ta.e'bleLcL *voor G-oxcd.»- eaa. Oxxxstrelceaa.- VERSCHIJNT DAGELUKS nerman h beleefd aan. EERSTE BLAD. -S FEUILLETON. ld. g Lavendel en Oude Kant baksblad” Het ontwerp-Rutgers c.|. AM, Ktlziritr. BI BEHALTE ZON- EN FEESTDAGEN. iilm», Ahtrlflüinm m «au Agwitea, Redactie: Telef. latere. 545. AdmlaletnUe: Telef. latere. ML' S47 45 ''■&1 HAGENAAR. BINNENLAND. <5. 8) NDA. ial Kunstmin. Feest- jadermg Vereen, voor Dit nummer bestaat uit twee Maden met iabeffrip van de Kindercourant. INGBONDKN MKDKDBRUNGEN: 1-4 regels ƒ2.01, "fd Op (te vootpsgtaa M H bsogsr. Gewone sdvsrtenWfa •Mrda^a Groots letten kwam dadelijk daarna terug met een ouderwet- sche fotografie, die zy Ruth ter hand atol-* de. Het was het portoet ven tante Jane, in den blow ven haar jeugd Het stelde Terwijl binnenshuis dit gesprek gevoerd werd, Neef eea Jnngsmsn imdden op den weg staan, keek eerst naar het buis van jiffrouw Aineiie en daarna aaa- het don kere huw dat er tegenover stond. Ruth kon hem duidelijk xien. Hjj aarzelde een oogenNik en richtte rich toen naar het bruine huis. Zü W dadelijk dat hü een vreemdeling was, soft oen overjas droeg niemand in hat dbtp. „Heette hü Winfield?** woe* pletee- ingecondcn mededoelingen bij contract tot soer goredn- randen worden berekend naar plaatsruimte. Naar bet Ekhgeiech van MYRTLE REED. Geautoriseerde vertaling van L P. WESSJ0LINK—<v. ROSSUM. (Nadruk vorfcodan.) Een DuitMA-NlMMamdadte Vemlging. Op een vesgaderinig van vertegeuwnor- digens van wetenschap, lounat, handel en daghladpe-rs, te München ie beraadslaagd over de oprichting van een Dudtech-Nedw- laodache Vereenjgjiiw. Op «Me samenkomst was ook aanweaig prof. J. G. Sleeawijk, die mededeelde, dat ook in Nadertand de oprichting van een Duitoeh-NedenUtndache Vereendging in vootberekttiw is. H(j schet ste als dbel dier Vereenigjing dte bevorde ring van goede betrekkingen op het ge bied van cultuur, wetenschap en handel door de kennis van elkanders taal, zeden, geschiedenis en kunst. De Münch. Neueate Nachr. waaraan dit bericht ia ontleend, verwacht van de oprichting van oen der- golüfce Vereenwing ook wellicht vwrgo- maldk el y kring van het handetevertoeer tus- schen beide landen. ooker de tong het 9 or bot ge» 9 Wybert-ta- 9 ;(J smaken 9 m en vr|j» 9 gelijkertijd 9 ludheiden 8 ilgen. dMXMiSSCU. 9 beft aften* 30 en dei in het hart geve dat in gemeente A, drankbestrijders wo zal woi bier of werden iruikers zenden hun adres aan SCHOEMEIJER, Am- vangen gratis 2 weken N 5183 14 geeft reeds m de Kroon De plai zeer keurif tedienst 1 voor een Jonge vrouw van twintig of vüf- an twintig jaar, die in een rechten stoel zat Ze had een zijden japon aan en haar handen, in nwart kanten mitaines geato- ken, lagen gevouwen in haar schoot. Haar voorhoofd was hoog en gewdfdl haar oogen waren klein en heel donker, haar rechte neus e «stevige kin verraadden een buitengewone vastberadenheid. Toch had haar gelaat een peinzende uitdrukking; waar dat in lag loon Ruth niet precies vasl- stellen, stellig was daarvan geen spoor in mond en kin te ontdekken. „Arme tante Jane", zei Ruth. ,Jiet le ven sou nooit gemakkelijk voor haar zijn.” „Neen”, antwoordde juffrouw Ataxie, „maar zy wilde dat voor niemand weten." Rntti liep naar het raam en vond1 dat het tijd werd heen te gaan; juffrouw Aiaslie hield nog steeds het portret in haar hand. „Zü had een vriend nietwaar?” vroeg Ruth. Jk... ik... ik... geloof het wel", ant woordde de ander onwillig, Je herinnert je toch wel dat üc je al vertelde dat een twist OM langen tijd gescheiden hield van eiloaar?” ineesmiddelen. ’EN-, NIER ZIEKTEN. 1, afdoend middel te- b. ƒ1.75, 6 b. ƒ9.50, tiiddel niet gebruikt jratie onvermijdelijk van onzen twist niet kan herinneren, kan ik hedlen nog voeden, wat het mij kostte.” „Ik ken dlat”, antwoordde Ruth snel, „Iets diergelijks is mij overkómen, maar het was geen toots, die mij terughield1, het was niets dan gewone kxxppagtheid. Soms heb ik een gevoed, dat ik uit twee persoon lijkheden besta, de een ia lief en beleefd' en daarvan houd ik werkelijk, de andere 13 zóó het tegendeel en zóó koppig, dlat ik er werkelijk bang voor ben. Als die twee met elkaar in betering kamen, dan wint de koppigste het altijdi, Het spijt mij, maar kan er niets aan doen.” „Geloof je niet, dat wij allen zoo zijn?” vroeg juffrouw Ainslie, die het dadielijk begreep, „ik geloof niet, dat men een sterk karakter kan hebben, zonder eenige kop pigheid. Om staande te blijven tegenover een moeilijkheid en noodt voor dte verzoe king te bezwijken, dat schijnt mü toch het beste.” „Je, dat is zoo. Niet kunnen toegeven, als men het moest doen, dlat is vreeseljjk.” „Vind je?” vroeg juffrouw Admtie kalm. „Vraagt u het aan tante Jane”, ant woordde Ruth lachend), „ik begin onze ver- wantschap nu toch te voelen.” Juffrouw Ainslie boog zich voorover om een nieuw blok hout op het vuur te leggen. „Vertel mij wait meer van tante Jane”, vroeg Ruth. „Ik heb nu een bloedverwan te gevonden en ben niet langer een wee*, due gestrand is op 's wmtds kust” „Ze is moeilijk te ontleden", begon da oudere vrouw, Jk heb nooit kunnen be grijpen hoe haar halstarrigftieid met haar zachtheid in overeenstemming' te brengen was. Ze is zoo hand sla graniet, maar ik Bureau: MARKT *1, GOUOA. BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. JOENG, tegen nier- iersteen-gruis) per 12.50. bruik van Uw Re ik mij een heel $n- Drnkkerlj K>ON GOOT*. ABONNEMENTSPRIJS, per kwartaal 2.25, per week 17 oaat, n»t Zonda(RAad per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Francs per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad f 8.40. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureaa: Markt 11, GOWDA, ba onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bessrgkring): 1—4 regels 1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den beaergkring: 1—4 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertenties in het Zaterdngnnmmer M bijslag op den pr$s. wil »er««M M* i ontvangen van vsr- n, vermakslöMHj* Bgandn te vermeids** Ndeuwe Schouwburg- oorstelling, door het uwe Schouiwtouig> Ns- geW dat dat een masker is. Soms ziet men er doodbeen. Zü beknort mü d&kwijh over iets, wat haar in den zin kamt, maar ak sla er geen acht o> Ze zegt altijd, dht ik hier niet zoo alleen moet wonen en dat ik verdien, dat mü iata vreselijks over- kom.t, maar zü heeft toch alle boomen, die op den heuvel tusschen baar ramen en het jnijne stonden, laten omhakken en heeft teen sleutel laten maken op mijn deur en mü laten beloven dat, mocht ik ziek zijn wanneer ook ik een signaal voor het raam zou zetten, overdag een roode sjaal, ‘s nachts een Licht Ik had geen roode sjaal «n zü gaf mü de hare. Op zekeren nacht, ik zal het nooit vergeten, had ik een he- vugen aanval van pün, en dat tüdens den ergnten stonn, die de oott heb beleefd. Ik wist niet eens, dat ik het licht voor het raam had gezet, zoo was ik buiten mezelf van pijn maar zü kwam om twee uur in den nacht en bleef bü mü tot ik weer geheel in orde was. Zü was toen zoo lief en zacht, dat ik haar daarom altüd zal lief hebben.” De teere stem trilde van gevoel en Ruth’s gedachten gangen naar het licht voor het raam van de zolderkamerMaar neen, het kan niet gezien wwden vanuit het huis van juffrouw Aiariis. ,4üoe ziet tante Jane er uit?” vroeg ze na een oogenblak stilte. Jk heb geen portoet van haar, behalve een van lang geleden, maar dat zal ik eens halen.” Zü ging naar boven en kwam :AN, blaasziektes, ie, druppelsgewijs 2.25, 6 b. 12.50. it thans in grootere vroeger, terwyl hst. ibel is. lanhalingen i door de gebi liddelen. ■Ike bus de naam: IMPORT COMP., Postbus 10*. y Apothekers en iet gelieve men zich THE IMP. COMP. 4456 37 De DuurtecommiMie. Bü K. B. ia ontbonden, onder dankbetui ging voor de bewezen diensten, de Staats commissie, wier taak zou zün: een onder zoek in te stellen inzake de bestaande duur te van de voornaamste levensbehoeften; na te gaan of en in hoeverre door regerings maatregelen of anderszins algemene prüs- stüging kan worden tegengegaan of al thans voor bepaalde artikelen beperkt. Zü bestond uit de heren: mr. dr. G. W. J. Bruins, hoogl. Handelahoogeschool, voorzit ter; B. J. Gerretson, oud-lid der Tweede Ka mer, lid der Prov. Staten van Zuid-Holland, Rotterdam; H. Q. M. Herman8,^lid^Tww<he ïn de arr.-rechtb. van Ketwtah Ver- .1 «er. M. -presidente MJj. tot Nut vari ’t Algemeen, insp. Vakonderwjj», Baarn; G. A. J. Miner, dir. Coöp. Handeïs- kamer, Rotterdam; J. Schouten, lid Tweede Kamer, Rotterdam; dr. E. van Welderen, baron Rengers, IJsbrechtum, Snek; F. M. Wibaut, wethouder Amsterdam; mr. dr. A. Fontein, Rotterdam, secretaris. 1 ng, maar hetaelfde oogeublik varfjeide aü aichaeive om <I»e vraag. Het portoet vial op den grond. Juffrouw AJnalie bukte zich om het op te lapen, waardoor Ruth haar gezicht niet kon zien. ,pMisechMn wel", zaide zü op vreemden toon, ,m*ar ik heb nooit nan een dame den naam van haar vriend gevraagd.” Ruth voelde de terechtwijzing, hoe zacht dlö ook wend gegeven. Een veroctschuldi- gmg Lag haar op de Lippen, doch s.echta de verhoogde bioa op haar wangen verried haar ontroering. Het gelaat van juffrouw Amalie vmm bleek en in haar oogen was duidelijk ootetemming te lezen. ,Jk moe* nu gaan", ati Ruth, na «*en be klemmende Dtilte. Maar juffrouw Aimlie Miab zichzelf weer. ment a« nM «Ma, H„». Ja heU man Urn a>« oM «mm. Ik h«b al lo arif «wlaat aa «naald an ar baflnt al aaa aa andar ap ta ann. I, hrt mooi ailn ta Maa «roaiant» X ““UwT. Mamde Ruth Ua, terwijl M ha* oogeohlik aaa baldemdheid Meat. JE heb «enónea tüd gewoond op een plaata waar Ik nota aa« <ha tramrail, en hoo«e gebouwen an waar k nooit leU aag «roeien. Mag Ik tnugimman om uw tuin te alen 7- ,«aai «aan»-, aatwnordde Juffrouw A wM, bewaak heeft m(j goed gedaan m k hoop da* Ja apowhg au.t tanigko- tMa.- aal ik graag doen.- (IWonit verrolgd.) Ruth wist dat, „Wilt u my niet eens wat van tante vertellen?" vroeg zü, „u weet, dat ik haar nooit gezien heb.” .►Natuurlyik wil ik dat, waar zal ik be ginnen?” ^By het begin”, antwoordde Ruth met «n lachje. JHet begin ligt ver achter ons, lieve”, Mn juffrouw Ainslie en Ruth meende een ««cht te hooren. kwam hier, lang voor mÜ en wü gingen als meisjes vriendschap pelijk met elkaar om. Zaj woonde met haar ouders in het huis op den top van den heuvel en ik woonde in dtit huis met de MÜw. W|j waren geruinien tüd zeer in tiem met elkaar, toen wü oneenigtieid over iets nietigs en dwaas kregen dat ik het mü met eens meer kan herinneren. Ge durende vüf jaar, neen, bijna zes, liepen we fflkiaar als vreemden vooifojj, omdat ieder van ons te trotech en te koppig was »n toe te geven, maar dood en verdriet brachten ons weer samen.” „Wte wu de eerste?” vroeg Ruth be langstellend. „U of tante Jane?” >Jk, natuurtyk, ik geloof niet, dat zü bet sou hebben gedaan, zü wm altüd ster ker dm ik «n ofochoon ik mü ds oorzaak en Woningtoezicht- iscommissie Armen- DOR WINKEC1ERS AANVERWANTEN tEN en SIGARETTEN, lezenswaardig vakblad. Ruim 8000 lezers. I*Mg DXLU ilantsoenen in onze stad zün altüd ,.ig en voor dezen tak van gemeen- kan niets dan lof geuit worden. Het blijkt altüd weer dat deze in goede des kundige handen is. Te meer bewondert: wekt dit wanneer men bedenkt, dat grond hier niet büster geschikt is. E groot deel van de residentie is zanderig niet dan met veel overleg ia het mogelL een aarden laag daarop te behouden. Vóór dé groote boomen blüft echter de moeilük- heid bestaan, dat zü bü het dieper gaan dér wortels in het zand komen. Dit heeft er reeds toe geleid dat men speciale putten voor de boomen maakt, waardoor zü ®«n goeden voedingsbodem behouden. Nu zün er echter vele oude boomen die geen vol doenden grond meer hebben en die dienten gevolge inwendig wegrotten. Het is van het grootste belang dat deze verdwünen. De technische leiding is er dan ook op uit om deze te verwüderen. Zü houdt rekening met de werkelükheid en heeft geen dwaze gevoel sargumenten. Maar ja wel, dan komt Jan Publiek, die plotseling van alles verstand heeft. Met veel ophef wordt dan gesproken van den „moord” op de boomen. Een ambtenaar bü het Hoofdbestuur der Posterijen en Tele grafie werpt zich op als woordvoerder. In plaats dat deze man zich houdt bü zün les senaars en zelf zorgt altijd op tüd op zijn kantoor te zün, gaat hü de boomen inspe^- teeren en schrüft ellen lange ingezonden stukkan. Zelfs zet men een petitie op touw tegen de hakmanie. Gelukkig laat men deze leeken-botanici praten en gaat men rustig voort met het werk dat QnveH^üdeÜjk tt. We zün door al dat lawaai er toe gebracht ook eens te gaan inspecteeren en wat we zagen was al even voos als het relletje te gen het gehak. De omgehakte boomen wa ren zonder uitzondering door en door ver rot en het mag verwondering baren dat zü al niet lang zün gevallen. We geven dit geval eens om te laten zien, hoe het in een groote stad al even goed mo gelijk is dat pietluttigheden het publiek be roeren als in de dorpen. Men zou verwach ten, dat men hier ter stede dergelyke zaken nu toch wel zou overlaten aan de vak-men- schen en dat de eerste de beste leek zich er niet mee bemoeide. Men vergist zich echter wanneer men denkt dat een groote stad alle eigenaardigheden van een dorp mist. Het tegendeel is eer waar: Den Haag is een conglomeraat van dorpjes, die alle weer hun eigenaardigheden hebben, die sterk aan het dorpachtige herinneren. Er is een eigen winkelstraat, er zün allerlei depóts, eigen kantoortjes voor post en telegraaf enz., zoo- dat men waarlük niet naar „de stad” be hoeft om zyn inkoopen te doen. Het gevolg is natuurlük dat men knus in een klein be stek leeft en dat daardoor naast de gemoe- delykheid van het dorpje ook de nadeelen van dit gehucht-achtige ontstaat. Veel van het groot-steedsche is verloren gegaan doordat de tram-verbindingen slecht zün en men dus niet dat gemak van dit steedsche verkeersmiddel heeft, dat men er van verwachten mag. Het wordt hoe ongelukkiger met den tram-dienst, ten rojjt ven rille verhalen over aankoop van nW we wagens. Overrol zün steeds weer de wé gens en de tusachenpoozen worden onduld baar lang. Zoo sullen wü nog zes jaar moe ten doortobben, eer het gemeentebestuur voor den last komt om dit zaakje op te knappen. Met den telefoondienst is het helaas nog steeds misère. Waarin dat zit ia ons niet ten volle békend, maar het is een feit dat el ders allang de grootste moeflükheden ztfn overwonnen en dat wü hier geen stap vooruit komen. Het half-automatische stel sel is er waarschijnlijk een deel schuld van. Beweerd wordt dat er nog steeds een te kort is aan toestellen omdat deze uit het buitenland moeten komen. Hoe het zÜ. het blüft misère. Merkwaardig is dat over het algemeen de telefoon zich nog niet die plaats heeft veroverd waarop deze instel ling aanspraak zou mogen maken. In de eerste plaats is het bezit ervan te kostbaar en zullen vooral de particulier er niet gauw toe overgaan om voor hulshoudelük gebruik een bedrag van meer dan honderd gulden ’s jaars uit te leggen. Hier was natuurlük het aangewezen stelsel geweest een combi- neeren van aansluitingen, maar in plaats van dit stelsel dat jaren geleden inderdaad werd ingevoerd door te zetten heeft men het opgeschort of ingetrokken. Ook hier had men een voorbeeld moeten nemed aan Ame rika waar een telefoon dikwüls aan het huis is verbonden, zoodat men deze met de wo- ning huurt. Naar w# bijv. vernM>« alt Rittardam: H. O. M. Herman,, U Saa-FTMriMO kortte <Uar da telrfoon Kamer, Maaetrieht; mr. E. I. J. Ja menen melt* E^ftmSSosdCouS^SiS heeft er alle gemakken van. Waarom kan tfut vaJi -f Algemeen. insD. Vak hier niet wat daar eenvoudig en goed gaat? Een bedrüf als de telefoon is precies aïs dat van den girodienst: het moet zeer algemeen zün wil het van beteekenis worden. De te lefoon zit nog in groote meerderheid alleen op de kantoren en het aantal woonhuizen dat er over beschikt is zeer gering, omdat het aanhouden ervan te duur is. Daardoor is de waarde van de telefoon in het alge meen verminderd ook voor hen, die er nu wel één hebben. De waarde daarvan stügt naarmate men per telefoon meer menschen kan bezoeken. In een stad als den Haag moesten dertig duizend abonnees zün, er zün er misschien tien duizend. Het museum-plan dreigt accuut te worden nu een aanbod is gedaan van vele schil- deryen mits binnen een jaar begonnen wordt aan de uitvoering van het nieuwe plan. De gemeente zal nog wel eens rijpe lijk overwegen alvorens zü daarop ingaat. Het zou inderdaad zeer onverantwoordelük zün om onder de gegeven omstandigheden dit plan aanstonds te gaan uitvoeren. Eerst moeten de belastingen zeer zün gedaald, eerst moeten tal van andere aangelegen heden worden afgedaan. Wanneer de ge meente toch dit plan uitvoert zou ze han delen als de man, die zün laatste duiten aan zün verzamelwoede ten offer brengt en geen geld heeft om eten te koopen. fiOlDSCHE COURANT. Op 18 Nov. 1919 hebben de heeren Rut gers c.s. bü de Tweede Kamer een voorstél van wet ingediend, strekkende tut invoering van het stelsel van plaatselijke keuze in ons land. Het voorstel is door 10 Kamerleden ingd- diend, 2 anti-revolutinairen, 1 christ.-hist, 1 vrijz. democraat, 3 katholieken en 3 soci- aal-democraten. Het verwonderd ons geenszins onder het tiental onderteekenaren geen liberaal aan te treffen en wü zün dan ook overtuigd, dat onze geestverwanten hun stem aan dit voor stel niet zullen geven. Wat willen de voorstellers Zü willen in de Drankwet vastleggen, dat niA alleen de Kroon de bevoegdheid zal hebben op initiatief van den gemeenteraad te besluiten tot het uitsluiten van nieuwe vergunningen en het vervallen van bestaan de vergunningen voor een bepaalde gemeen te, doch de Kroon, die bevoegdheid ook zal krügen, wanneer bü een stemming bly'kt, dat van de ingezetenen der gemeente deze maatregelen wenscht, d. w. z. van hen, die aan de stemming zullen gelieven deel ta nemen. Stemplicht wenschen de vootgtallers van deze wetswyziging niet, zoodat reeds hierdoor volstrekt niet komt vast te staan, dat zelfs niet dat de meerderheid van de bevolking zich heeft uitgesproken. Dit is niet ons hoofdbezwaar. In beginsel is dit soort wetgeving ons antipathiek. Bestrijding van drankmisbruik, niemand verzet zich er tegen. Drankgebruik willen wü vrij laten; de voorstellers gaan veel verder. Voor hen zitten het misbruik en het gebruik van sterken drank onverbre- kelyk aan elkaar vast. Wy hopen niet ver dacht te zullen worden van zelf belangstel lende in- of belanghebbende bü den verkoop van sterken drank te zyn; het doet er eigen lijk wel niet toe, maar het kan in de poli tiek geen kwaad verkeerden schyn by voor baat af te snyden! Welnu, voor ons staat de zaak zoo: óf sterke drank is vergift, èf het is zulks niet. In het eerste geval zou het eenige middel een absoluut verbod van verkoop zyn behoudens op medisch voor schrift voor het geheele land natuurlyk en niet voor enkele gemeenten; in het an dere geval en nu raken we de kwestie in het hart gevoelen we er niets voor, waar toevallig üverige ^-‘rs wonen, aan de bevolking >rden onmogelyk gemaakt een glas bitter te gebruiken en in gemeente B, waar de propaganda der drankbestrij ders minder stevig is of minder inslaat, een ieder zal vrü zyn zoo veel alcohol te ge bruiken als hem goed dunkt. Het, is waar, de Drankwet den Gemeenteraad het recht om de De gemeentebesturen maken zeer moei- lüke tijden door, maar juist nu kunnen zü hun regeertalent eens duidelük toonen. Al leen dan wanneer zü zich voornemen om alles na te laten wat nog dieper in het ■chulden-moeras voert zal het mogelük zün tenriotte weer op den beganen grond te ko men. Om daar toe te komen dient met alle kracht gestuurd te worden naar bezuini ging en maar achterwege laten van alles wat niet strikt nocxlzakeiijk is. Voor musea-kükeri zal nog gelegenheid genoeg bestaan en de verbetering daarvan is niet zoo’n urgent belang, al missen daardoor een partütje «childerüen. in de begeerde richting te adviseeren. Wkj kunnen deze bepaling niet bewonderén, dodh nu zü bestaat, is zü voor ons een ré den te meer, om niet aan de PlaataelÜMe Keuze-mode mede te doen. Op 20 Januari 1914 er wordt in <|e stukken over het ontwerp-Rutgers c.s. aén herinnerd is over de Plaatselijke Keuze een interessant debat in de Tweede Kafoer gevoerd, waarby onze afgevaardigde, Mr. Rink, en de toenmalige Minister van Bin- nenlandsche Zaken, Mr. Cort van der Lin den, het liberale standpunt duidelyk hebbejn ontvouwd. Mr. Rink heeft er toen o.a. op gewezen, dat de Drankwet den kleinhandel in sterken drank regelt, niet verbiedt; de wet staat dus dien handel toe en verwerpt dus de stelling, dat elk gebruik van sterken drank een kwaad zou zün. De geheele opzet van de wet veronderstelt en neemt aan, dat het gebruik geoorloofd is; zü richt zich al leen tegen ’t misbruik. Ook is het naar Mr. Rink toen terecht opmerkte zóó al leen te rechtvaardigen, dat de Staat en de gemeente uit de fabricage van- en den han del in sterken drank inkomsten trekken. Ep de spreker kwam toen tot de volgende con clusie, welke ook heden nog geldt (al heeft men gepoogd de staatsrechterlüke bezwa ren tegen P. K. te omzeilen): Plaatselüke Keuze is in strüd met het Nederlandsche staatsrecht, in strüd met den grondslag en met het uitgangspunt van de Drankwet en een aanranding van de persoonlyke vrij heid. De Minister van Binnenlandsche Zaken heeft er toen nog op gewezen, dat men wanneer men het gebruik maken van ster ken drank onzedelyk acht, het dan ook moest verbieden in sociëteiten en logemen ten, omdat het publiek, dat deze inrich tingen bezoekt, niet bevoorrecht mag wor den boven anderen, die daar niet plegen te komen. De heeren Rutgers c.8. hebben ook deze inrichtingen thans in hun voorstel op genomen. Zoo gaat de vrijheidsbeperking steeds verder! En de heeren zeggen dan ook in hun Memorie van Toelichting, dat zy zich tot hun voorstel hebben „beperkt". Wordt hun voorstel wet, dan is het begin sel van P. K. aanvaard „en is de weg ge ëffend voor meer ingrypende toepassingen by de aangekondigde herziening van de Drankwet”. Men is dus gewaarschuwd! De verdedigers van het voorstel in de af- deelingen der Kamer wezen op de gematigd heid van het ontwerp, dat niet het gebruik verbiedt, maar slechts den verkoop, „even als van vergift”. Maar de heeren vertellen er niet by', dat voor vergift een algemeene, voor allen geldende, regeling bestaat en ‘niet de dwaasheid, welke de heeren Rutgers willen invoeren, dat bÜv. in Den Haag de verkoop zou worden verboden (nog wel door de Kroon, buiten den Gemeenteraad om), maar dat het geoorloofd zou zün> den begeerden drank uit omliggende gemeen ten aan te voeren en te nuttigen. Aan dit soort illiberale wetgeving doen wy’ niet mee.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1921 | | pagina 1