r^51^
Abonneert U op dit Blad.
MANTELCQSTUMES NAAR MAAT,
onder leiding van onzen bekwamen Dameaeoupeur.
Aromatische Staal
Openbare Verhoping.
Het beste adres
GGUATOEHIUCHW
F
•No. 14535
GEZ. VAN DANTZIG,
Wij berichten de ontvangst der NIEUWE STOFFEN.
MANTELS.
Nieuwste MODELCOSTUMES
en
Gouda.
fcwJ
KINDERCOURANT
ANTON COOPS
Vraagt ZAAL’s
Heerlijke
Siroop wafelen.
MARKT 32 Telefoon 216.
lenuwachA^eM
I MIJN HARDT'S
Bel m eed: hekelde ei gild btUailt
Café „Spoorrust”,
Terrazzo-, Houtgraniet-«n Betonvloeren,
Granietgootsteenen en Aanrechtbladen
b
C. OOMS, Ridder van Catsweg II,
FEUILL
M>*KUTKNTI«Mi
GOUDA, J»i
i 1921.
<0
e*
DAMESCONFECTIt- EN MAATZAAK,
•H9
681 8
Crmmimt.
Vraagt prijs.
O.m aamask-
1« kin Vloaren.
S)
in den
1
1
15
14
12
6
9
7
8
10
11
5
13
16
3
2
het «til In hul., tonder
GOUDBRAL
Advertentiën eit abonnementen op
dit blad worden aangenomen door
L. VLEGGEERT. Gooderak.
NADRUK VERBODEN).
(Art. 16 Auteurswet.)
toen dat. trft was, zei juffr. Neber:
aan julHe gezichten, dat Je van-
WADDINXVEEN.
Advertentiën en abonnementen op
dit blad worden aangenomen door
A. NOTEBOOM.
Boekhandel. Waddinxveen.
ABONNEMENTSi
per kwartaal 2.90,
Franco per post per
Abonnementen wc
b£ onze agenten, dei
AÖVERTENTIEP
16 regels 1.30, i
16 regels ƒ1.56, e
bijslag op den pr^js.
Lavendel en
Naar bet Engeiech va
Geautoriseerde
I. P. WBSSELIN1
(Nadruk va
bj| 10
Droglit - WIJdatrnnt 31 - Tel. 321.
Redactie: Telef. Int<
t
Toen Jet ruim 16 jaar was, trouwde Juf
fie en vond vader haar groot genoeg om de
zorg voor de huishouding op zich te ne
men. Stella was een goed dienstmeisje, die
de regels aan het hui» op een prik kende
en het was dus voor Jet, al was ze nog
jong, geen te zware taak.
In het begin was t wel vreemd voor Jet,
maar dan dacht ze altijd maar: hoe zou
moeder dit of dat gedaan hebben e* dan
MijnharthZmjw-lablelten
koker na j/ta^o/JUS
veriuijgb bij apoih en drogisten
I Iragenslwl^inj-verjtoppinj.
I 'LAXEER-TABLETTEN
reus ows MC CM WWH Moeosurei^
De Opperste Raad
nuïteiten. Dwaï
Het ontwapenin
Lloyd George’s ant
2. Stille waters hebben diepe gronden.
De gelegenheid maakt den dief.
’t Is beter weinig daa niets.
3. Loader Berlijn, Madrid, Moskou, Boe
te* Krahaa.
Van de Jongeren:
L Op Je aebootn
2. Arewd, na
S. De vont
(Wegens sterfgeval).
Notaris MONTIJN te Gouda is
voornemens om op MAANDAG 14
FEBRUARI 1921, des avonds ten 7
Uur in het SCHAAKBORD a. d. Klei
weg aldaar publiek te veilen en te
verkoopen:
aan de Spoorstraat no. 5 te Gouda,
waarin vergunning.
Aanvaarding na betaling op 15
Maart 1921.
Inlichtingen ten kantore van Nota
ris Montjjn voomoemd. 696 30
- HOOGSTRAAT 1i—11.
voer <0
- L>e entente heeft ma
trekt zich van dien ad
Vies niets aan en gat
natuuriytk dn ’t belang
heeren overwdnaiers e
van het arme Lhutechl
te betalen en niet wen
groenend geslacht zal
leven moeten bloeden i
1914-4918. De gealli,
eens geworden over d«
land als suhadteloosstel
en ’t genoemde bedraj
De' geallieerden, te Pa
ben lang genoeg ov
fjesproketi voor ze het
nu heerscht dan ook w
leensgezundlheid, waar
straks in de respectief
temews zullen getuigt
De&tudis was te Bo
volgende regeling vi
land zal vijf jaar lang
dan vijf jaar lang 6 m
nog 32 jaar 7 milliard
taal dlus 269 milliard.
Keynes betoogde d
Duitechlaod nog geen
kon opbrengen. Geen
minister van financier
wèl kan, dlus kan het
weer gepraat en nieuw
de subcommissie heeft
betaling aanvaard, w
van Boulogne tot gn
men en dat bestaat in
ingang van 1 Mei -195
haaxi goudmarken ovei
na, telkens gedurende
jaar, achtereenvolgens,
en ten slotte 6 mul liar
ren. Het totaal wore
goudknartk. Gedlurende
iDuitsohland bovendien
12 pet op zijn uitvoer
de commissie voor sdu
Duitschland zal een
de vaste annuïteiten, dü
de twee eerste jaren,
volgende twee jaren en
laren.
Zaterdag heeft de
plan aanvaard en om I
gen de schuld geheel,
ven wijze te voldoen, v
regelen in uitzicht g
geallieerden hun geld
binnen krijgen. Hieron
schouwen van de opbre
onderpand!, de vaststel
hoogere belastingen ei
dere maatregelen als
baten. De commissie
ling zal toezicht uitoef
vlotte alles meestal wel.
Ze had vader immers vroeger beloofd om
in plaats van moeder „zijn kleine vrouwtje”
te worden en dat probeerde ze nu zooveel
mogeljjk te doen.
Menigmaal trok vader haar naar zich
toe en zei: „je bent niet alleen m(jn dap
pere flinke vrouwtje, maar ook mijn Zon
nestraaltje”.
Voor de volgende vflek.
RAADSELS. Jte'
Inzendingen tot Dinsdagmiddag 12 uur
Voor de Jongeren:
1. Welke schoenen doen nooit pijn aan de
voeten?
2. Wie mij één dag mist, hoort men over
mijn afwezigheid klagen. Wie mij heeft,
stelt alles in het werk om mij zoo spoedig
mogelijk te verjagen.
3. Als men de letters van één van de
hoofdplaatsen van ons land in een andere
volgorde plaatst, krijgt men een jongens
naam. Welke stad is dat?
Voor de Ouderen:
1. Wie komt, ofschoon hy met zijn werk
achteruit gaat, in de wereld toch vooruit?
2. Wie heeft het in den Haag gemakkelij
ker, een soldaat of een dominee
3. 1, 2, 3, 34, 33 hebben we in ons mond.
Een 9, 19, 21, 36 leeft bijna niemand.
Een 13, 6, 32, 44, 40 is een verscheurend
dier.
50, 16, 26, 5, 30, 52 zijn zuidvruchten.
4. 51, 39, 42, 22, 11 gebruikt men by
verhuizingen.
Een mensch moet van zyn 20, 35, 49,
31, 15 genieten.
Naar 8, 53, 54, 29, 48, 7 gaan vinden
bijna alle kinderen prettig.
18, 37, 38, 41, 33 is een getal.
De 12, 56, 12, 25, 23 is een heel bekend
boek.
Een 47, 38, 24, 58 is een huisdier.
Een 43, 14, 57 is een voorwerp, dat
tuin gebruikt wordt.
17, 27, 9, 55 is bederfwerend.
Een 46, 10, 32, 7 vindt je in de keuken.
Een 45 is een medeklinker.
Het geheel bestaat uit 58 letters en 14
woorden en drukt uit wat ik op het oogen-
blik denk.
RAADSELOPLOSSINGEN.
Oplossingen vap de Ouderen:
4
Haar gastvrouw had
geopend, maar Ruth bi
den drang ged/reven
staan. Ddarna trad zij
er was iets, dat haai
wat onuitgesproken tui
..OrAoorgrondxjlijke oogi
smeekend op haar g
diepfct van haar zied
Ruth keek haar verb
de zwijgende vraag te
legde juffrouw Arinslif
arm.
„Lieve kihd!”, vroeg
je eiken avond de lamp
efP de zolderkamer?”
,4a, dat doe ik juff
«Moordde Ruth snel.
De oudere vrouw hie
den adem in, daarna
blos haar gelaat.
„Hepsey heeft het n
Jane heeft een briefje
in ze er over schree
haastig, „en ik ben hei
i doen. Het zou ootzettx
4 «chip, als het wnre w
ken!” Ze raakte niet uitgepraat het goede
menschje en ze voelde maar steeds over me
heen en streelde m’n haar en toen zei ze
ieder keer: „OH» Jetje, wat ben je toch groot
geworden, dat ik je nu toch niet zien kan,
maar och laat ik niet klagen, want ik ben
er nog, my heeft de griep alleen ’t gezicht
benomen, jy hebt je lieve moeder er door
verloren, dan ben ik nog gelukkig!”
Stel je voor, vader, die arme ziel zei, dat
ze nog „gelukkig” was.
Geertjes zuster bracht ons een kopje thee
en vroeg of ik nog eens meer kwam, omdat
Geertje zoo weinig verzet had. We hebben
nog over allerlei gepraat van toen Moeder
nog by ons wals en die Geertje kon zoo grap
pig vertellen over my, toen ik nog zoo heel
klein was. Ik ga er zeker nog eens gauw
heen. Nu ben ik heusch erg moe, vader,
ik ga gauw naar bed, nacht Pappi.
5e dag.
Vandaag heeft Hansje bij me gespeeld.
We hebben met de poppen gereden en Top-
py verkleed, hy vondt het geloof ik niet erg
leuk. Maar wy wel. Juffie trakteerde op
limonade en biscuitjes. Nou weet ik niet
meer, nacht Vadertje, een dikke zoen van
Jetty.
6e dag.
Wat was m’n briefje vaa> gisteren kort,
hè? Maar nu weet ik weer meer te ver
tellen. Juffrouw Nebèr was vandaag jarig
en hebben we feest gevierd op school. In
de 4e klas waren de banken in een hoek ge
schoven en in ’t midden stond iets met een
wit laken er overheen. Het lokaal was ver
sierd met sparregroen en bloemen er tue-
schen, dat hadden de meisje uit de 7e klas
gedaan.
We moesten allemaal op een hoopje
staan, een paar meisjes op de banken, de
anderen ,er voor, toen ging juffrouw
Adamsz de juffrouw halen en toen ze bin
nen kwam, moesten wij een lied zingen, dat
we op de zangles geleerd hebben. Juffrouw
Neber vond het natuurlijk erg leuk. Toen
het uit.was, zei juffrouw Adamsz een hee-
ieboel tegen haar, ik verstond er de helft
niet vad. Maar toen ’t uit was gaven ze
mekaar een hand eh trok juffr. Adamsz het
laken weg en stond er in ’t midden een
lekkere, makkelijke steel. U weet wel, zoo
één als op jou studeerkamer staat, die met
die grapte bloemen, waar moeder altyri in
zat als ze ’s avonds bfj je kwam zitten.
Juffrouw Neber werd vandaag 50 jaar, zie
je, daarom kreeg ze zoo’n heel mooi eadaau.
2» meest dadelijk eem ta de stoel gaan'zit
ten en toen hebben 4ij allemaal in een Iring
om haar heen gedanst
Nou, - - -
„ik zie w
daag niets geen zin in leeren hebt, jullie
moogt vanmorgen in de gymnastiekzaal al
lerlei spelletjes doen en vanmiddag heb JuL
Hoerah!” riepen we allen. We kregen nog
taartjes en limonade, en maakten erg veel
pret. De juffrouwen waren ook allemaal
zoo leuk, lang too prfkkelig niet als dat
je les van ze hebt. Ze deden net of xe ook
jong waren, ik wou dat ze altjjd zoo leuk
deden, dan hadt je veel meer plezier op
school.
Vader, morgen giurt wdh dagboek wég.
Duurt het nu nog erg lang eer u terug
komt, De vind het wal prettig om ja te
Oh. oh, wat was
▼ader's stem! w -- -----
„Weet je wat je doen moest", zei Juf, ter- later mot je moeder samen je mooie jor-
wijl ze haar op schoot trok, ja moet eiken
avond voör dat je naar bed gaat, aan vader
schrijven, en eens in de week sturen we dan
den brief weg, dan weet vader van eiken
dag wat er gebeurd is.”
„0|)i, Juf, dat is een heerlijk plan, ik ga
van avond al beginnen, noemen groote
menschen dat geen dagboek?”
„Ja”, zei Juf, dat is dan Jeta dagboek!"
En ’s avonds voor dat Jet naar bed
moest, werd haar eigen mooi postpapier
met poppetjes voor den dag gehaald, een
nieuwe pen in de penhouder en met het
puntje van haar tong een beetje buiten
't kleine mondje schreef Jet:
Lieve Vadertje,
Nou zit U zeker altijd nog maar in dien
vliegenden trein en ik zit lekker in de huis
kamer. Vindt U ’t niet naar dien trein, je
hebt zoo weinig ruimte.
Weet je vader, ik ga een dagboek maken,
dit is het begin er van en dan schrijf
eiken avond en dan vertel ik wat er dien
dag gebeurd is, vindt je dat niet deftig
Ik weet nu nog niet veel, nacht vadertje.
Wat zal je akelig slapen in zoo’n vreemd
bed, in een vreemde kamer. Ben je niet
bang? Ik zou vast bang z(jn. Nacht Pappi,
een dikke zoen van jou Jetteke.
2e dag.
Leuk, hè’ vader zoo’n dagboek. Bij alles
wat ik den heelen dag doe, denk ik; fjjn,
als ’t avond is, vertel ik alles weer aan
vadertje. Mist U me wel een beetje 1 k
mis U heel erg, maar Juffie is erg lief voor
me en ik praat met Toppy veel over je, daa
kijkt hy me zoo wijs aan, dat ik heusch ge
loof, dat hij voelt, dat ik over „de baaf"
praat.
Ik heb op school m’n geschiedenis niet
erg goed gekend. Maar juffrouw Adam's
was gelukkig niet erg boo». Ze kon zich
wel een beetje begrijpen, dat ik gisteren te
bedroefd was om goed te leeren.
Nou weet ik niet meer vader, een nacht
zoen van uw Jetteke.
3e dag.
Oh, vader, wat ben ik blij «net uw brief.
Juffie schrijft u vanavond, maar mijn
„dagboek” krijgt u pas aaa ’t eind varf de
week, anders is het niet echt. Morgen mag
ik met Juf mee naar onze oude blinde naai
ster, waar moeder ook elke week heenging,
ik ben er nog nooit geweest, maar nu mag
ik met Juf mee. Ik heb vanmorgen op school
al m’n sommen goed gemaakt, vader, heer
lijk hè. Nou, nacht vadertje, een omhelzing
van uw Jetty.
4e dag.
Oh, vader, nou weet ik een heele boel te
vertellen. Ik ben vanmiddag met Juf by
blinde Geertje geweest. Toppy is ook mee
geweest. Het is een heele wandeling er
naar toe.
Juf klopte tegen het raam van *t kleine
hyiaje en toen deed een klein meisje ons
open, die riep: „dh, wat zal tante bltf z(jn,
dat u komt." Het was zoo donker in het
deine portaaltje, dat Ik over den drempel
struikelde en haast in Geertjes armen viel.
„Oh, jongejuffrouw", zei ze, wat vind ik
dat prettig, dat je ook eens komt, ik heb
je zoo klein gekend, toen je nog in je wiegje
leg, je, Ik neb alle lakentjes en sloopjes
voor je genaaid en je kleine nachtponnetjes
en *t eerste gaatje in je kousje gemaakt, en
schryven, maar ik vind praten nog pretti
ger Nacht vader, een nachtzoen van J^t-
Op deze manier heeft Jet 4 weken aan
haar vader geschreven.
Nadat haar laatste brief een paar dagen
weg was, kreeg ze een brief van vader
terug met haar adres er op. Vader schreef:
Myn eigen lieve Jetteke,
Wat vond ik dat heerlijk, dat je me zoo
veel en zoo over alles schreef, nog maar
een paar dagen dan komt vader terug, is
dat niet fijn, myn meisje? Zondagmorgen
stuur ik een telegram, hoe laat ik precies
by jullie ben. Wat zal ’t heerlijk zyn als
ik m’n „Zonneschijntje” weer in m’n armen
druk.
Dag m’n kind, veel zoenen van Vadertje.
Oh, oh, hoe moest Jet die laatste dagen
toch doorkomen. Ze telde .eerst de dagen,
toen de uren, toen de minutenof er
nooit een eind aan kwam.
Eindelijk kwam het telegram.
„Om 11.20 ben ik in W."
Het was 9 uur toen ’t kwam. Om kwart I
voor 11 was Jet al met Juf aan ’t station.
Ze kbn niet stil zitten.
Eindelijk, eindelijk, daar kwam de trein
binnendreunen. „Daar komt ie, daar is ie!”
gilde Jet en stoftf 't perron op. Dadelijk zag
zij haar vader, die met z’n grijze hoed uit
’t portierraampje reeds wuifde.
Oh, öh, wat was dat een gelukkige ont
moeting. „Nóu gaan we als fuif met een
auto naar huis”, zei meneer Schagersma.
„Oh, oh, wat fijn, is ’t heusch?” riep Jet.
In de auto kroop ze zoo dicht mogelyk by
vader, en vertelde honderd uit.
Thuis gekomen, zat ze dra alweer op Va
der’s knie en liet hem vertellen van al de
vreemde steden waar hij geweest was, en
dat er nergens een kamer was zoo gezellig
als deze en nergens een klein vrouwtje, dat
zoo gezellig babbelen kan en zoo vertrou-
weljjk op z’n knie zat.
Vader zei: „je bent nu echt een vrouwtje
voer me, je Moeder zou net zoo gedaan heb
ben ata ik thuis kwam en meneer Scha-
gersma’s gezicht betrok b|j deze droeve
herinneringen.
Jet zag het en streelde hem over z’n
hoofd en zei: „ja, maar ik ben haast groot
en dan ben ik Mevrouw Schagersma en dan
doe ik precies alles zooals Moeder, maar
nou vader, moet je eens gauw mee in den
tuin gaan kijken, want er is een haeleboel
gebeurd in dien tijd, dat je weg was, de
ribes is al uttgnbloeid, mün violen hebben
al knoppen ener «jjn twee rjjpe aard
beien voor Jon en het seringetiboechje is net
een bruiloft, allemaal witte sjuiersll!" en
ze trok haar vader mee de serre door.
Een oogenblikje later liepen vader en
dochter krijgertje te spelen en was de heer
Schagersma voor een oogenblik weer zijn
lood vergeten»
AAN DE JEUGD
Op het oogenblik, dat ik aan jullie schrijf,
is het Woensdagavond en heb ik nog geen
brieven van jullie ontvangen.
Ik geloof, dat dat myn schuld is, door
dat ik niet aamde Directie schreef, dat/k
ook deze week jullie briefjes nog gr»ag
hier in Brussel wilde ontvangen. (Tante
Else heeft het juist geraden. Directie.!
Jullie krijgt dus deze week geen antwlord
op je briefjes, daarvoor in de plaats maakte
ik vanavond voor jullie ’t verhaaltje van
Zonneschijntje.
Volgende week ontvang ik dus gewoon
in Gouda weer briefjes met de oplossingen
van de nieuwe raadsels en vindt jullie dan
antwoord op je twee laatste brieven en de
namen van hen, die beide keeren de raad
sels goed oplosten.
We verlangen allen naar Holland. Dins
dag komen we weer thuis. We vieren hier
eerst Maandag nog Hans' verjaardag. Tot
volgende week in Holland dus!
ZONNESCHIJNTJE.
„Dag m’n lieveling, dkg Jetteke, dag Va
ders kind," zei meneer Schagersma, toen
hij aan ’t station afgeheid nam van z’n
kleine 8-jarige Jet.
Meneer Schagersma moent voor eenige
weken op reis naar het buitenland en liet
evoor 't eerst sinds den dood van zjjn vrouw,,
zijn eenigst kind aan vreemden over.
Ityee jaar geleden was mevrouw gestor
ven en Jet en haar Vader misten Mama heel
erg, want zij waren zooveel jaren heel ge
lukkig met elkaar geweest, totdat in enkele
dagen de griep hen zoo’n onherstelbaar ver
lies toebracht. Jet was toen 6 jaar, dank zij
haar jeugd kwam zjj ’t verlies spoedig te
boven en als haar vader erg bedroefd was,
streek ze hem liefkoozend over ’t hoofd en
zei: „Als ik groot ben, word ik jou vrouw”
en dan lachte meneer en praatten zij samen
er over, hoe of Moesje alles gedaan had en
Jet zei, dat ze alles precies hétgelfde voorx
haar Vader zou doen. Na den dood vkn
Mevrow had een lieve sympathieke, dame de
leiding van de huishouding op zich geny-
men en Jet hield heel veel van Juffi^u maar
„Moeder kon ze toch nooit vervang*", zei
*t kleine ding altijd en Juf was dat geheel
met haar eens. Jet had er vreeselijk tegen
op gezien, dat haar vader voor zoo langen
tijd w^g zou gaan en ze was dan nu aan
*t station ook heel erg bedroefd.
„Zal m’n kleine meisje me heel vaak
schrijven’!, riep vader nog.
„Natuurlijk, maar U moet mij ook lange
brieven schrijven", riep Jet, terwijl de trein
reeds weg reed. Ze wuifde met haar zak
doek zoolang ze nog maar een stipje van,
den trein zag.
