TTEN
?LUX
BBES
JSC
No. 14541 i v Maandag 7 Februari 1921, 59e Jaargang»
in dit BlxL
fl
FEUILLETON.
ZAAL's
lijke
rafelen.
EFOON 423
AVOND
XTIstz-ws- ezx-d^.d.'vextean.tö.e'bl&.A voos G-e-cxêlsL ezxOxxxstxelc.exL-
Na de Parijsche conferentie.
«14 $0
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
ft
^1
l’
832 72
behooren
ni«t Id f-
„Dat zal wel
(Work rervolgd.)
.xSK*.
4
M «Q flDMiMtflb
T/tatartiw to*
Telefoon 216.
DE LEVER'S ZEEr-MAATSCHATTIJ, VLAARDINCEN.
Fabrikant* van Sunll*kt Zee*.
als een maxi-
Duitschers er
eerlang de
initieve pro-
In
betrel
vreesetyk look
gels te vefza-
rdam, eeht on
to I Brastel ge-
1 beide koeren
eds in Gouda,
tear Jniat toen
geul van Wielh
de intemationi
Barcelona.
In Flrankryk zjjn den laatoten tijd ver
scheidene buotenlandBch* communisten m-
srd, waaromtrent Het Journal 04L
Maar
weg
geven,
dag wat
Vrydag-
briefje, was dat
e niet eens ver-
squé gaat? Wat
beter is. Ik had
ik jou niet bin-
nhaalde.
meneer
aodschap
m midda
week V
e, is dat afge-
Voensdag maar
aar op de dear.
dat jullie na
je en jö over
het was toch
en. Welke boe-
1IERSVEREEHKIM.
den door
mksmlddenstandsadvlNif
4<n«tind«poittle
oor niet-ledcn. Toeg«ng«.
»ij den Secretarii.
Voetwitter.
«MUIZEN. Imm,
Lavendel en Oude Kant
Naar het Engelsch van. MYRTLE REED.
Goautoriaeerdfe vertaling van
I. P. WESSELINK—<v. ROSSUM.
(Nadruk verbod* n.)
ter conf*raoti* te
r wionte genegd.
dan om dw. voor
n arrivoeren. aan
.don o<n de zaak
tjea te bemraken.
and heeft men te
ar Londen te ®ul-
galingan van Pa-
dagen aal de re-
t officieel moeten
ita voor de Lon-
1 ia ft laatet dar
u ook niet?”
„Misschien.”
„Welke letters stonden daarginds op dat
rotsblok? J. H. en
B.”
,Dat dacht ik wei. ,J. B." moest vee',
vrijen tü<l gehad hebben, want ïü’n initia
len zijn gesneden aan de bdnnenzüde van
het hek van de weduwe Pendleton en in
een appelboom op het achtererf.”
„Hoe belangwekkend.”
„Wiet u dat Joe en Hepsey hedenavond
uitgaan
„Neen, dat wiet ik niet zij
met tot mijn Intieme vrienden.”
,Jk begrijp niet hoe Joe ooit denkt te
trouwen op de inkomsten die het dorpa-
voertuig optevert.”
„Zyn zy al zoover?”
„Ik weet het niet", antwoordde Win
field met het voorkomen van iemand die
een vertrouwelyke mededeel ing wil doen.
„Ziet u, ofschoon ik nu al aenigen tijd in
dit vreedzame dorp ben geweest, heb ik
het fijne onderscheid nog niet kunnen uit
vinden tusschen „samengaan” en „vaste
verkeenng". Ik veronderstel dat .jMunen-
®aan” het eerst komt, want „vaste ver-
keering” veredscht heel wat meer moed.”
,Joe neemt haar eiken Zondag mede in
het rijtuig”, «ei Ruth.
„Waarin?”
„In het rijtuig heeft u
reden?"
titoriw towfrri
U«*n iniMtiag op
UdrimOMie 1M-
tea VQMdMto
BMürie ftnatatik.
r op <ter bestaer-
r «ito wor MM*
Mide landen door
««baat süa moet
mmwI waaneer dia
IB eft atelMbnatgr
Um tat alle snor-
■rijke mate belast
elders in betere
aar eeaugsain*. te
ca lAivourueeui ae
p uit Ifettechland
betalen we <K*
sar we ilto tevre-
t Duiteduand to
onder water.”
„U doet mij onrecht, juffrouw Thorne,
dk heb nog nooit iets verdronken.”
Zijn entwoerd gnng vwor haar verforen,
want zü stond op het strand onder de
nota en keek naar het water. Hét gtinste-
rend turiroods Mauw ging in S'rÜs ®n
een enkele zeemeeuw ciilkelde boven hun
hoofd.
Hij maakte nog een paBr maal een op-
merimng, waaraan ze geen akhdacht
schonk.
.Juffrouw" Ihome”, zei hy met voorge
wende bezorgdheid, .gdaoft u niet, dat
het beter is, dat wy hier vandaan gaan?
Ik weet niet wanneer de vloed opöcpmt en
ik zou uw tante nooit Mi het gelaat dur
ven zien, indien ik er top had meegewerkt
dat haar eenige bloedverwante een onge
luk overiowam."
«Goed”, aei Ririh wAteloos, Jaat ons
den anderen weg gaan.**
Zij volgden het strand» totdat zij aan de
andere zjjde van dan heuvel kwamen, maar
rij vonden geen pad om hen terug te bren
gen naar de bewoonde, wereld, ofschoon *t
niet moeilijk was dk«n heuvel te beldim-
men.
xEr rijn hter ’róór one menschen ge-
weeat”, aaide fatf; ,hier rijn letters in de-
•en steen geenedfm. Maar fc kan ze niet
lezen."
Ruth bukte zich «m naar het granieten
roteWok te kjjkm, dat hjj aanwaes.
H.\ «Mtewwcdde rij» J- B
Ufet ia ctet compleet", merite» bü op,
x«r moeet asm hart bij zijn rwrt een pfll
dooiboorA”
JD»t km U n Hl «IM»". mMooH-
verscheurd, zooals
jriéfje.
s het met de klein
peuter heeft toch
kwam die hooge
door? Heb jjj 2e
lit de stad was?
is, het is al weer
verpleegster was,
boden de zwarte
*agen als je niet
iékenhuis was ge-
fging kwam voor
de groene mantel
töde, het stond de
of het eigenlijk
niet, je ziét hét
jna nooit.. Waar
bij mogélijke on
en je bent mls-
Ster, daarvoor is
Jaar de kap te
i tijd. Hét beste
op gevolgde antwoord der Entente, en hii
verklaarde, dat de Hongaarse he regoering
door de nota wilde conatateeren. dut sii
de door dien vrede van Trianon vastg*-
atelde grenzen niet als definitief beschouw-
de, en dan zij vertier de kwestie van West-
Hongarye wenschte uit te maken door
rechtstreeksche onderhandelingen met de
Oostenriiksche regiering. Met vreugde
constateerde de mi rusten, dat de nota der
standpunt der Hoflgaareche
ten volle heeft aanvaard Er
dat niet alleen gtrenaverboterin-
jn. maar ook voorstallen.
De minister eindigde met
n te uiten in de levensmat-
Hongar ije
maar een arme slavin.”
„O, wat zou dit zijn, op muziek gezet!
Ik kan me dat voorstellen. Dames en hee-
ren, ik wal u met uw vriendlalijke toestem
ming een lied voorzingen, met den titel:
Moderne slavinnen izonder tehuis?”
„U heeft mijn toestemming niet. En ik
geloof dat u vreeselijk jong is”, zeidle zjj.
,^al u ooit een man worden?"
„Si!” riep Wïnfieddl jongensachtig, ,Jk
ben byna dertig jaarl”
„Werkelijk? Ik zon niet gedacht hebben
dat u meerderjarig waart.”
„Hier is een zijpad, juffrouw Thome”,
zei hü eensklaps, ,bet schijnt in het boech
uit te loepen. Zullen wjj het eens onder
zoeken In het eerste uur zal het nog niet
donker zijn.”
"Zy daalden met eenige moeite den heu
vel af, daar het pad ndef duidelijk was en
kwamen in het boech, niet ver van de plek,
waar de omgevallen boomstam over het
pad lag.
„Wij moeten daar niet meer gaan zit
ten”, zed htf, ,/>f wy beginnen weer te
twisten. Daar zaten wy laatst, toen u be
proefde mj' tot vyand te maken.”
„Dat deed ik nitet”, zei Ruth veront
waardigd.
„iDfie doek schijnt vrij droog te riin”, zei
hy schijnbaar tot zich zelf, „indfen wy by
de zeer komen kunnen wy hem misschien
vochtig maken en u aldus wat kalmeeren."
Zij lachte onwillekeurig. Het pad liep
om den heuvel heen en voerde van de hoog
te naar een smalle strook strand, die on
der de steile rots lag. „Wilt u mij laten
verdrinken?” vroeg>j, „het lijkt ar veri
op, want met den vloed staat deze strook
Natuurlijk houdt ook de Belgische pers
«ach bezig met de Panische conferentie,
dten vindt de getroffen regeling, hoewel
België de eerste 214 millitoen mark goud
riin toegewezen, met onverdeeld wmstag.
Dr v xi. Peare betoogt m de Stan
daard, dat de maatregel, waanbii een uit
voerrecht van 1214. pet. geheven woedt,
hierop neerkomt, dat de Belgen en Enan-
schen en Mngedschen zichzelf met hun
«gen munt betalen. Dat Duitsch uitvoer
recht komt overeen met een Belgisch.
Wansch. enz. invoerrecht. Een voorbeeld
eal het duidtalyk maken: Ik koon een hoek
»n Duitsohland. Daar kost het 100 ft-. De
mogenulheden leggen er een udtvoertaks ov
ïfiL12? dan «al ik voor het boek
112% frank betalen. En waar gaan de
fr. 12.50 naar toe? Naar de Belgische
staatskas? Neen, naar het consortium der
mogendheden, dat de 12% fr. verdeelen
zal in deze verhoudiing, door de groote mo
gendheden, van nu af bepaald. Maar wie
eai wat zal den Duitechen njiveraare be-
letten de pryzen hunner koopwaren lager
(Entente het
regeering
blijkt uit.
gen mogelyk riii
die verder gaan,
zijn vertrouwen
baarheid van H<
De Wielingen.
Volgens de „Gazette de Hollande" ia! d*
kwestie van de geul van Wielingen bespro
ken worden op de internationale verkeers-
conferentie te F
vrede richtte,
bloei komen.
Viervoigens gaf Uoyd George Duitach-
land den raad de rekening te aanvaarden,
zich met door zijn hartstocht te laten mee
slepen en de dwaasheden van het verleden
niet te herhalen. De last, die Duitachland
opgelegd ie, is niet overdreven zwaar.
Von Simons was gerechtigd.' om rijn te
genvoorstellen in te dienen, doch als zy
mets anders zouden riin dan eeen poging
om aan de betaling te ontkomen, zouden
de geallieerden ze niet duldlen.
Lloyd Geoowe zei vervolgens, dat hü te
S<pa het onaangename gevoel had. dat
achter ven Sunone- de mannen vin 1914
stondén, doch het hernemen van de macht
door <le verwekkers van den oorlog kon
niet geduld worden Het zwaard moet voor
goed in de seheede worden gestoken.
Liberalen
waarop het
handeld, nog
baar gemaal
daarop
schen
worder
neemt
plaats gel
treffende
de besprei
een en and<
i, hoe die ouders
dat klaar spelen
kinderen gaan
bed, omdat te
r avonds naar
n zie je ze over-
perig en zyn ze
broertje flink
16)
„Ja, dat is zy”, antwoordde Ru,th. „Ik
ga myn vijanden niet opzoèken, doet u
dat?”
„Dat weet ik nog niet”, zei hy, terwy?
hy haar veelbeteekenendT aankeek. Zij
kleurde, maar antwoordde scherp:
„Laat ons, tecwdlle van den vrede, aan
nemen, dat u het niet doet.”
«Juffrouw Thotme”, begon hy, terwyl zy
den heuvel békiommen, ,Jk begrijp ndet,
Waarom u niet wtat knLmeerends gebruikt
voor uwe zenuwen. Een doek, met koud
water, om uw hals gebondenhebt u
dri ooit geprobeerd? Men zegt dat het
helpt.”
„Ik heb er nu een om”, antwoordde rii,
schijnbaar ernstig, ,/u kunt het alleen on
dier myn lint niet zien. Die begint droog
te worden en ik geloof, dat ik gauw mar
bris-fa om hem weer nat te maken. Vindt
u dat ook niet het beate?”
Winfield lachte vrooiyk.
beste zyn”, reide hü-
Vóór zij halverwege den heuvel beklom
men hadden, waren zij weer goede vrien
den. „Ik heb nu geen lust, naar huis te
®aan, u wel?” vroeg hij.
«Naar hui*? De heb geen tehui*. De ben
liOlDSCHE COURANT.
Redactie: Telef. Interc. 545.Bwwu M A R»| II, OO B A- AdmtobtratleTelef. Interc. RE.
Cc aMlra Ww Hnlb.fin
dan woor SRm »*M>
■nhm. fernia, dw luM
l*ate laxat wn Mml-jk
bcW. ena.
<ta rarinltan <tar «t|
den, krigetaad *a EN
van het b^ierowM
zy bwten <taa^
cnrng. DM taan viante j
nüveriiedten, maar datl
een K~nrhmpirvL«i¥ïliM^
«wg bewMen wnatak
bescherming noo alg«n
dooygavoerd wordt, <M
ten van producten y* j
worden, omnnea <tf i
voonwaarden, of zette
bekomen zijn. Wy beta
kleurstoffen en ander*
rijvenheid noodgedmrarii
betrokken mo«t. Ducd
kteedrel wat dminter. 1
den met de illusie.
taalt.
Over een en ander M
Londen wel iete nu
Naets belet den gealliei
de Duitsche gealÜaeK
vóór-Mieeakloomst te h<
eerst nog eens amp
Overigen», in Duitec
kennen gegeven, niet
jlen gaan, wanneer d*
rijs definitief rijn, De»
weering haar hoUdu
vaststellen, de uitnood!
densöhe conferentie i*
ngrige week anngéirpra
ONOVERTROFFEN voor Corduroy
en andere Kindermanteltjes
dat
overkómen.
Nopens de schadevergoeding zei de eer
ste minister, dat Duitechland aedelijk ver-
iptkcht was tot betalen van de schade, die
ihet moedwillig aangericht heeft, maar men
kan van een schuldenaar niet halen, wat
<liy met bezit. Echter, aan Duitechland
mocht niet vergund worden ie betelen, op
een wijze, welke onrechtvaaidig riin sou
jegens het land, dat de betaling ontvangt,
ib.v. door de levermg van goedkoope goe
deren.
Wat het wisselkioersvnaagstuk: betreft,
wie es de eenste minister er op. dat Duitsch*
lands tydeuyk bankroet voor de deskundi
gen een alle beschry wig te boven gaande
moeiayJheul opüeverde, zooilra zun waren
over zyn grenzen kwamen.
Met al deze moeiiuioheden voor oogen,
hadiden de geallieerden de vorige week xe-
kere besluiten genomen en de rekening in-
gediend. Deze rekening was berekend op
een bloeiend Duitecnland. Een niet bloeiend
iDuitschband zou met kunnen betalën.
Kwam het tot bloei, dan kan het dat wri
en zou het dlat ook moeten.
Alls het Duiitsche volk, zoo ging de eer
ste minister voort, zyn gedachten maar
eens van den oorlog aflwiendde en op den
zou het spoedig weer tot
arresteei
maldt:
Goldenberg, Bralcofwita.i, Jeifa en Lissits-
jnits zyn wederom op vrije voeten gesteld.
Vier anderen riin echter in vooriootpigp
liechtenas gehouden. Tegen hen «al rechts
ingang worden venteend, tor zake van
overtreding der .amreriaten-wet” van 28
Juld 1894 en wegens aanslag tegen die vei-
ligjheüd van den staat. Vijf andere verdach
ten zyn als ongewemrihte vreemdielingep
over de grenzen gM«t.
Ten slotte zün te Nltce, naar men weet,
teveneenis drie leden gearresteerd. nJ.
Albremowitsj, Zelma Bertin en Anna
Gruntalatt. Uit de gevonden papieren is
thans afdoende gebleken, dat de laateten
in geregelde veatónding stonden met een
iiïbematioale •^JommuiMsten-organisatie.
Inmiddels heeft ide politie nog huteeoe-
king gedaan by een zeker echtpaar Kheim.
Uit de ten rijnen huize gevonden papieren
ic thans gebleken, dat deze Kheim in
voortdurend contact was met Berlijn, waar
hü ook dezer dagen een onderhoud zou
hébben met eenige vertegenwoordigers
van het internationaal communistisch bu
reau. Tevens bekende hii bü riin arresta
tie. twee maal te Londen te rijn geweest.
Men vond bij hem een vijftal envelop
pen, waarin rapporten waren geborgen
over den toestand der communistische be
weging in Frankrijk en Engeland sedert
het congres te Tours. Deo» rapporten zou
hü meenemen naar Berlijn.
Eindelijk heeft de justitie nog e*n aan
tal gelden opgevordeni, welke bü veerschil
lende banken op naam der verdachten wa
ren gedeponeerd.
Grefftrelhee. oud-secretaris van C. G. T.
en Dunom, secretarisgeneraal van de ..Hu-
manité” riin ter beschikking van de justi
tie gesteld, in verband met het feit dlat
Nu reeds tweespalt. Rede van Lloyd George. Rekening is gehouden
met een „bloeiend” Duitschland. De rechten op den Duitschen uitvoer
een nadeel voor de geallieerden. Arrestatie van communisten in Frank
rijk. Rede van den Hongaarschen minister Gratz.
ONS OVERZICHT.
met name wat betreft de inrichtingen vyor
het maken van kanonnen, b'rankrülk. dat
vreesriyik is goteteterd, heeft het recht te
eiachen, dat het soodeta niet meer tam
BINNENLAND.
De Fusieplannen.
Zooals na de gehouden vergaderingen op
15 Januari jongstleden 1» medege
deeld, zyn zoowel ter vergadering van de
Liberale Unie, als van den Bond van Vrije
en van den Economischen Bond,
it ontworpen fusie-program is be-
>g verschillende wenschen ken-
akt met betrekking tot enkele,
voorkomende puntert. Deze wen-
zouden dan nog nader onder het oog
m gezien. Naar de „Tél." thans ver-
t heeft dezer dagen een verandering
•had van de gedelegeerden dor be-
partijen, die van den beginne af
.■••«kingen hebben gevoerd, waarop
een en ander nader is besproken.
Is het blad wel ingelicht, dan is op deze
vergadering volledige overeenstemming.ten
aanzien van de verschillende programpun
ten bereikt.
verband hiermede zullen
effende partyen het defii
gram te behandelen krijgen, ten einde de
eindbeslissing te kunnen nemen.
rij teder een chique voor tienduizend
francs van Abramowitsi hebben ontvangen
voor bolsjewistische propaganda in Frank
rijk. Zy worden beschuldigd yan samen
zwering tegen de bdnnenlandsche veilig
heid van den staat. Greffuedihes is voor-
toopdg op vrye voeten gelaten: Dunois is
in hechtenis genomen.
De Hongaarsche minister van Buiten-
landsche Zaken Grata heeft in dte Natio
nale Vengadering een rede gehouden,
waarin hy oa. zeide: Hongarije hoopt, dat
liet zich door de groote offers van den
vrede van Trianon de welwillendheid heeft
verzekerd van de westelü'.ke mogendheden
ten dat de Entente zal inzien, dat de on
dersteuning van het wetiteiük streven van
Hongarije ook in 't belang is van den
.Europeeschen vrede. Ook werd groot ge
wicht gehecht aan de vriendschappelijke
betrekkingen met Italië: de minister hoopt
dat de tegen Hongarye gekeerde spits van
het Rapallo-verdrag een incident van voor-
hygaandeti aard zal blijken.
Hongarije is wel geneigd om met de
Tsjechen te ondorthandelen over economi
sche vraagstukken, maar de eerste voor
waarden om het eens te worden, is een
loyale en coneiiiante opvatting van het
Vredesverdrag door de Tsjechen en een
eerbiediging dér rechten van de minder
heden.
De minister besprak daarop uitvoerig
het optreden der Zuid^Slavische regeering
itn Pees en Baranva. hetwelk bij een hoon
voor het volkenrecht en de politieke mo
raal noemt, waartegen hii een beroep doet
op de Europeesche openbare meenang. De
Hongaarsche regeering zal niet rusten,
voordat Zuid-Slavië de onrechtmatig be
zette gebieden zal hebben ontruimd. Het
róet aan te nemen, dat de Zuid-Slavische
regeering den Trianon-vrede. waaraan zii
zoo groote voordeelen heeft te danken, met
geweld zal schenden.
Eindelijk las de minister een nota der
Hongaarsche regeering voor aan de am-
hassadteursconferentie betreffende de kwee-
tóe. van West-Hongariie. evenals het daar-
de Ruth koel, ^k denk niet, dat het iemand
jete zal kunnen schelen.”
zy hoorde zyn antwoord niet, want eens
klaps vtel het haar in, dat ,J. H.", Jane
Hathaway kon bsteekenen.
Zy stonden daar een poosje in het sche
merlicht en keken naar de wisselende kleu
ren aan die horizon, toen er een flauw
lichtschijnsel van de rots af op het water
viel. Ruth deed! eenige schreden naar ach
teren. zoodat zy kon zien, dat Hepsey de
lamp voor het raam m de zolderkamer had
reset.
„Het wordt tyd om heen te gaan”, zei
zy. daar wjj den weg terug moeten nemen
Waartangs wy gekomen zijn.”
Zy gingen naar den anderen kant van
den heuvel en gingen door het bosch te
rug. Het was schemerdonker en zü liepen
snél tot zijn aan de plek kwamen waar de
boomstam over het pad lag-
„VSw goede kennis is dus niet half wü*”.
zei bj, terwijl hy beproefde haar over den
boomstam te helpen.
Zich wat van hem afwendende, zeide zy:
,/?at hangt er van af wie u bedoelt, u bent
niet heel duidelijk.”
„Wy hebben vergeten den doek nat te
maken, is bet niet?” Mi hij. ,A wil de
toespeling graag ^anvaanlen, indoen ik uw
vriend mag zijn.”
„Dat is wei vriendelyk van u", zei ze
beleeft! Het pad werd breeder en hy liep
naast haar voort.
„Heeft u wel opgemerkt, juffrouw Thor
ne, dat wij telkens, als wij deze schijnbaar
onschuldige barrière naderen, verschil van
meening hebben. Ik geloof, dat wy beter
does uit de buurt dbamm te bljjv*n» vindt
Do KdiadriooMtaUing und kein Ende. In
Parijs staat men er mee op en gaat er
mee naar bed, in Berlijn dito dito én in
Londen is het al niet veel anders gesteld.
Men redeneert, discussieert en is het al
lergeweldigst oneens met elkaar, wiant de
overeenstemming die Frankrijk en Enge
land zoo ft heette, hadden bereikt, was
mete dan sdhyn. Er is een ernstig mee-
mngavereclül: In Frankirink beschouwt men
de cyiers in de overeenkomst van Parijs
ten aanzien van de veggoeduig genoemd,
als een minimum, doch men vreest, en met
recht, dat Lloyd George ze
mum beschouwt en dlat de_r
in zullen slagen dit maximum bü de be-
spreiónigen te Londen te verlagen. Ook de
kolenclausule leidt tot een misverstand.
Die van Bpa liep op 81 Januari af. Te Pa
rijs werden nieuwe ontworpen. Men meen
de, daat Lloyd George in die belangryk*
vfciranderung toestemde. Achteraf heeft hii
gezegd, dlat de Londensche conferentie op
28 dezer daarover moet besüuasen. Men
denkt daarbij aan den invloed, der Britache
mynedgenaars. Men ia ook boos dat
Duitschland onverbloemd is meegedeeld,
wat dit land bü met-nalooming miner ver
plichtingen te wachten staat. Dit alles
maakt dat het overgroote deel der open
bare meemng Briand steunt tegenover
Tandfieü.
Na zyn laatste redevoering in antwoord
op de interpellatie, had Briand trouwens
het pleit al gewonnen.
Lloyd George heeft .nu ook een verkla
ring afgelegd, betreffende de Parijsche
conferentie, niet in ft Lagerhuis, doch hü
'heeft in afwijking van de gewoonte de ge
legenheid om rich van zyn plicht te kwü-
ten, aangegrepen, toen hii het eerebur-
gerschap van Birmingham aanvaardde,
'waarbij hy toch ft woord moest voeren. De
oude Duitsche staatslieden zouden moe
deloos geworden zün ondier de taak de
machtigste militaire instelling die de we
reld ooit gekend heeft, .terug te brengen
tot een leger van 100.000 man en het re
gelen van de schadevergoeding, die Duttsch-
land moet betalen. De geallieerden waren
in den loop van één week tot een gemeen
schappelijke regeling gekomen. De han
del zou niet weer tot bloei komen, voordat
de geregelde toestanden in midden-Euro
pa weeigekeerd waren. Niet de teekemng
van het vredsverdrag alleen was van be-
langj, maar ook het herstel van den geest
van den vrerfje, het herstel van de goede
buurschap onder de volken. De eerste voor
waarde hiervoor was gelegen in de eer
biediging der vredesverdragen. Een met
voeten getreden verdrag beteekende een
steeds dreigenden oorlog. Met name twee
voorwaarden moesten door Duitschland in
acht genomen wordten. Ln de eerste plaats
de ontwapening. Sinds den wapenstilstand
heeft Duitschland1 in dien zin groote vor
deringen gemaakt door de inlevering van
groote hoeveelheden wapens, maar het
heeft nog altijd teveel oorlogstuig en te
veel geoefende mannen onder de wanenen
in ongeregelde formaties. De Duitsche re
solutie was hiervoor een verontschuldi
ging geweest en daarom kon hij (Lloyd
George) er wat van door de vingers zien,
maar de geallieerden hadden niettemin be
sloten, dat Duitschland het verdrag van
Versailles moest nakomen, met name wat
betreft de inrichtingen voor het nakomen