op.de GOUDSCHE COURANT
No. 14561
ZsTietx-
bedraagt de abonnementsprijs voor de maand Maart
Proefnummers gratis.
Voor
Nieuwe abonné’s
FEUILL
De Du
Lavendel en
GEMENGDE BERICHTEN.
UIT DE PERS.
Redactie: Telef. Inte
POST EN VERKEER.
>et
Ver makel ij ke verg
Britsche en Duits
deeld. Krassin
Moskou. D|e spt
ik tart
directie
ABONNEMENTS1
per kwartaal 2.90,
Franco per post per
Abonnementen wo
bij onze agenten, dei
ADVERTENTIES
1—5 regels ƒ1.30,
15 regels ƒ1.55, e
bjjslag op den prijs.
één stul
dee
"elke hun
Naar het Engelsch vai
Geautoriseerde v
I. P. WESSELINK
(Nadruk vei
leven
rug
com-
leest
ied) en
’hooren.
Ui
ie’’
zoo nauw
i de kolenwerker
lente in
bezoek
de de
te me
smden zegsman
de heb ik r""
bij een ass.o
mi'
Ze 1
ten
ders evel
Een
ben ’t geheel en
dat deze regelin
de zeven-uurs-ui
1»,
alleszins
ken. Vraijt z
om het bestuv
met de bedoel
krtfgen in de
met een afkeuring
Werkinrichting a.
ners, voor wie ze bes
geleid, dan blijft mjji
niet de overtuiging 1
ge leiding verkeerd
opgaan
het af-
,.juw
rig?
bourgei
tijen du
ber 1.
komst
Zien
van alle
van het
en.de Uti_„
zoo gestelde
ren aan
ratie te staan...
Het blad zou
standpunt van den
dood van de socialistische klasse-politiek
harden
een
Dan
liën of die
gevlekt
lienstige
rekent
rangschikken
die een lang
arbeid achter den
ze een milder,
jving toewenscht”
maar eens got
ing bel
de Werkin--
persoonlijk
hen finan-
‘t of het zoo
Staangeld bij de spoorwegen.
Het Verbond van Nederlandsche Fabri-
kanten-Vereenigingen heeft een adres ge
richt tot de Tweede Kamer, waarin gewezen
wordt op het feit, dat door de spoorweg
maatschappijen ondanks de invoering
van de 45-urige werkweek, waardoor hei
aan de industrieejen ónmogelijk gemaakt
wordt op Zaterdagmiddag de voor hen be
stemde spoorwagens te lossen nog steeds
des Zaterdagsmiddags na 1 uur het
staangeld wordt gevorderd voor elk uur, ge
durende hetwelk niet gelost wordt.
Terwijl eenerzijds de industrieelen, en
niet al degenen, voor wie de nieuwe Ar
beidswet geldt, gedwongen worden den ar
beid des Zaterdagsmiddags stop te zetten,
wordt anderzijds de industrie genoodzaakt
in den vorm van staangeld boete te betalen
voor het niet-arbeiden op den Zaterdagmid
dag, waarop zjj vaij overheidswege tot
werkloosheid is gedoeme.
3b)
„U bederft mjj”, zei
„Ik wensch niet meer 1
de stad, ik verlang met
lanjg niets anders dan al
Ik wist niet, dat ik zö<
„Je bent niet lui, liew
frouw Ainslie, ,je was
met hoe moe je wias.”
Feitelijk woonde Wint
fens zat hij in den tui
lezen, terwijl Ruth mei
sighed en hielp. Zy sto:
koken en hij at heldha
geredit, bewerend dat 1
moet om deze cake no
twijfelen”, zes juffrouw
w*et, lieve, dat ze ni
WM.”
De aanateur-kertjkenmi
om deze zachte kritiek,
lijk", gaf «ij toe, ,jnaa
ze net zoolang te balde
hoe het moet."
Het bovendeel van 1
deeld in vier kamers e
men, met ramen op h<
tan was van juffrouw j
«r viak achter hm* ras
de D
de gi
schad
en ten twee<
--- Simons acco
Simons legde daarna
en zetde dat de Duitse
zijn ongesteld door de
Over den inhoud di
®Ün twee berichten
Londen en één uit Bert
Nieuwsbureau seint var
ferentae. dat minister I
heeft overhandigd, wai
voerige opmerkingen b
sche zijde worden gems
geallieerde deskundiger
rjjksbegrooting. De not;
rige tegenkritiek tegen
In de conclusie der
dat zelfs by de groo
een belangrijk overscho
van
achten.
Onze partij heeft drie jaar geleden op
haar congres bésloten, in gemeenten
waarin wij sterk genoeg zijn, de mede
verantwoordelijkheid van het dagelyksch
bestuur te aanvaarden, indien met ande
re partijen overeenstemming op een vol
doende minimum-program te bereiken
viel. Indien men haar echter gezegd had,
dat dit zou beteekenen het opgeven in
die periode van den strijd tegenover de
bourgeoisie, 'het onderscheidloos
in een regeeringsmeerderheid,
staan van een wethouder aan „de gehee-
le stedelijke bevolking”, het losmaken
van den wethouder van zyn fractie,
dan zou de partij er niet aan gedacht
hebben op zulke voorwaarden aan par-
tjjgenooten te veroorloven wethouders-
zetels te aanvaarden.
De kracht van onze wethouders Is
juist, dat zjj „mandataris van de roode
kiezers” zyn en blijven. Wat. v. Leeu
wen als het gevolg van het aangaan
eener regeeringsove reenkom st beschouw
de, zou op een verburgerlijking onzer
politiek uitloopen, die het wethouder
schap voor ons tot een bron van ver*
zwakking zou maken. Voor zoover de
Utrechtsche federatie daartegen stelling
koos verdient zy den dank der party.
Goederenvervoer naar en door
Duitschland.
Met ingang van 5 Maart a.s. komt de ver
plichting om bij vervoer van wagonladingen
goederen naar en van transiet Duitschland
een vergunning tot spoorwegvervoer van de
Handelsafdeeling van het Duitsche gezant
schap (Zulassungsschein) by de zending te
De wethouderskwestie te Utrecht.
Uit de verklaring van zyn houding, die
de afgetreden Utrechtsche wethouder dr.
Van Leeuwen in een der bladen gegeven
heeft, leidt „Het Volk” af, dat hy (dr. Van
Leeuwen) meende als wethouder niet meer
met de fractie als zoodanig te maken te
hebben, maar enkel met den gemeenteraad
als geheel.
Hy beschouwt zich zelf sedert zyn be
noeming tot wethouder als „vertrou
wensman der geheele stedelyke bevol
king” en beschouwt het zelfs als een
„trouweloosheid” van de fractie, dat zy
sedert dien tusschen wethouder en frac
tie nog een „eenheidsfront tegenover de
bourgeoisie” wilde, „tegenover de par-
dus, waarmede men zich in Septem-
1919 tot een regeeringsovereen-
verbond”.
wy wel, dan ligt hierin, ontdaan
haspelaryen, de zakelyke kern
geschil tusschen Van Leeuwen
trechtsche party-organen. In het
■elde geschil moeten wij verkla-
de zyde van de fractie en fede-
1 de overwinning van het
»n heer Van Leeuwen den
een langdurig minutieus onderzoek door
eszins bevoegden zou dat moeten uitma-
Vraagt u mij er toe mede te werken,
1 lur een subsidie op te dringen
>eling medezeggingschap te
directie, wat gelijk zou staan
ing van de wijze, warop de
als zoodanig en de bewo-
bestemd is thans worden
jn antwoord zoolang ik
heb dat de tegenwoor-
I is: „Neen"!
B. M. v. d. E.
Er wordt berekend 6 personen voor een
1 pond spek, of vleesch. Visch een pond
per persoon. By droge ryst 1 K.G. boter
(voor de ruim 20 verpleegden).
’t Brood wordt gesmeerd met Jurgens' Ge-
stichtsboter, de beste kwaliteit melange die
in alle gestichten gébruikt wordt. Dat de
sneedjes brood met een „nagelschrapsei-
tje” werden bedekt, klinkt „overdreven” en
dat de menschen niet genoeg brood zouden
krijgen, lijkt eveneens onjuist als men be
denkt, dat onlangs, toen een closet verstopt
was, daarin een pak brood gevonden werd.
Aanvankelijk heb ik dat verzwegen om de
verpleegden niet onnoodig zwart te maken,
nu echter is 't noodig dit wel te vertellen.
Van de klachten geuit door des heeren San
ders’ betrouwbare bron blijft dus niets over
en weinig van de bewering, dat de ver
pleegden tegen pndergeteekende zouden
hebben gezwegen. Waar is, dat ze eerst
niets durfden vertellen, wat men ook in ’t
verslag heeft kunnen lezen, later durfden
ze dat wél en 't bewys daarvan is dat ik,
uitgezonderd dan de aantyging betreffen
de de onvoldoende voeding, precies dezelf
de klachten heb geboord als de heer San
ders: „pas om half negen voor 't eerst drin
ken en te weinig verdiensten, terwijl ook
de uitganskwestie behandeld, doch in myn
bijzyn niet afgekeurd werd. Waarom werkt
niet mee, daarin verbetering te bren-
igt de heer S.
~yn antwoord: Ik heb niet de
dut het in ’t belang der ver-
i zijn ze meer te laten verdie-
_r 70 cents zegt niets, de mees-
n er 40 uur, verdienen 1.40, om
itteeren had ik in plaats van 3%
igenomen, waarbij nog
of meer uitgaansda-
Lang niet allen hebben
stad, hun vryen tyd moe-
doorbrengen en de nadee-
.„..den, kent dé heer San-
goed als ieder ander.
Een allerveronakeliii
<fflch gisteren, voor dei
ferentae te Londen voo
keljjlk om 't niet even t
over te gaan tot de beh
'langrijke besprekingen
schen de geallieerde;
hebben plaats, gehad.
De eerste bfleenfooms
den in het paleis van S
koning daar juist een
haeld, doch in het be
house. Dit had tengev
aierilijk publiek, dat 1
om te kijken naar heil
spel van het voorrijden
lieidislbeloleedeirs. die dea
nu tegelijkertijd de aai
legeerden bijwoonde.
werden niet herkend, zo
en Briand niet. Voor 1
ken eenige toejuiching!
««lEen vermakelijk on
Wl vele buitenlandse:
niets van de otntvangis
den, dat de heele verte
rentte betrekking had,
dent van de N. R. Crt.
van zooveel schittering
men bij eên zoo weinig
heid. De verwarring
doordat Gurzon. die u
als de conferentie mee:
van het paleis naar La
en zoo den indruk
pracht met de confert
stond. In sprakelooze i
Eransche collega’s dat
an ornaat voorbij stap
misverstand te aardu
tiroom te helpen.
By de opening der be
de Lloyd George
den mede, dat
hadden eerst de
handelen
waarmede
en waar is nu Saartje, vroeg me
vrouw belangstellend en vooral nieuwsgie
rig?
Die staat achter het huis onder het
dak van de hooischelf, antwoordde de ka
pitein vroolyk en triomfantelijk. Ze is te
groot om door de denr te komen. Ga maar
eens gauw mee kijken!
Moeder Bulder volgde haar man. Zy
schrok eerst hevig, van wat zy zag. Onder
het afdak stond een groote olifant, wiens
snuit vriéndelijk slingerde en die met zijn
staart genoeglijk kwispelde.
Toen Bulder nader trad, deed Saartje
een door merg en been snijdend getrom
pet hooren. De kapitein legde nader uit:
Saartje is een vrouwtjes-olifant. In
Siam verzorgen deze beesten de zuigelin
gen. Kijk maar eens, hoe dat gaat.
Saartje had met haar snuit Brammetje
reeds gegrepen en wiegde hem, voorzich
tig, als iets kostbaars, hoog in de lucht.
Brammetje begon te bulken en moeder Bul
der kreeg het haast op haar zenuwen.
Slechts moeilijk vermocht zjj uit te brengen,
dat ze daarin nooit zou toestemmen. Maar
Bulder gaf zich nog zoo gauw niet gewon
nen.
Was dit nu geen lumineuse gedachte
van hem geweest? Welke andere man zou
op dit schrandere denkbeeld zyn gekomen?
Bovendien h,ad hy Saartje cadeau ge.
kregen van iemand, die voor duizend kilo-
macaroni by hém in ’t kryt stond, bij wijze
van afbetaling. Die vrouwen aan den wal
waren dan toch ook zulke onpractische
wezens.
Maar of Bulder hoog sprong of laag,
Brammetje werd door zyn mama voor geen
geld van de wereld toevertrouwd aan Saar-
tje’s snuit.
Saartje werd verkocht aan een circus en
moeder Bulder ging voort al haar werk
zaamheden te verrichten met het snoezige
Brammetje op haar armen, Brammetje die
dagelijks toenam in gewicht.
De nieuwe dienstbode.
Aan boord van zyn schip had kapitein
Bulder alles te vertellen. Hij commandeerde
een mooi, groot schip en zyn directie waar
deerde hem ten zeerste om zyn groote vak
kennis, zijn helder inzicht en zijn koelbloe
digheid in moeilijke oogenblikken. Maar
aan den wal! Daar was hy één stuk onhan
digheid; daar had hij geen idee van de men-
schen en van de dingen welke hun brein
bezig hielden. Nu moet men weten, dat hy
elf maanden van de twaalf tusschen water
groot om door de deur te komen. Ga maar
’n paar weken thuis kon doorbrengen temid
den van zijn gezin. Moeder Bulder was ge
lukkig een flinke vrouw, die orde hield on
der haar acht kinderen, van welke de oud
ste vijftien jaar was en die hun best deden
den geheelen dag zooveel mogelijk aan haar
rokken te hangen en voor haar voeten te
loopen. Het waren allemaal gezonde kinde
ren, die geweldig veel aten en ontzaglijk
Veel kleeren versleten.
Zulke holle gij zen, placht kapitein Bul
der te zeggen, als hy thuis huiselijk zyn
pyp rookte, vastgemeerd in een gemakkt»
lyken stoel, als je ze het peillood’ laat in
slikken, komt het nooit op den bodem van
hun maag terecht.
Ja, spot jij er maar mee, antwoordde
moeder Bulder dan, ze verslinden de soep
en de melk by liters en verzwelgen brood,
vleesch en aardappelen met groenten met
kilo’s. En de eetwaren zyn zoo duur tegen
woordig. Daar heb jy feitelyk geen flauw
idee van!
Maak je maar niet bezorgd vrouw,
sprak kapitein Bulder dan goedig. Ik ver
dien een mooien duit en wat de snaken noo
dig hebben kunnen de drommelsche jongens
toch krijgen. Wees blij, dat ze zoo vroolijk
zijn en zoo flink groeien!
Toch is ’t jammer, dat er zoo handen
vol met geld aan heengaat. En dan, ik werk
me half dood, alléén al bijna met koken en
broeken verstellen. Vooral Brammetje, de
jongste brengt me buiten adem. Alty’d op
mijn arm meedragen! Had ik maar een
meid, zooajs vroeger.
Waarom heb je die dan niet?
Ze zijn niet te krijgen, voor geen
goud! Tegenwoordig trekken ze allemaal
naar de groote fabrieken. Daar spelen
ze de dame van d’r hooge salaris. En ze
verrichten er manswerk!
Ik geloof, dat jij de zaak niet goed
aanpakt. Laat mij maar eens begaan.
Kapitein Bulder ging op zoek. Hy zocht
maar ,vond niets, wat zyn vrouw heimelijk
pleizier deed, al had ze er ook den last van.
Eindelijk stelde Bulder voor een kolenwer
ker in dienst te nemen. Hy kende er een,
die wel graag een „spatje" lijstte, maar,
niet waar, als je zoo nauw keek zéér te
recht wèl nauw en de kolenwerker bleef
aan de kade.
Maar kapitein Bulder had een 1
kop: hij moest en hij zon zyn vrouw
hulp in de huishouding verschaffen,
zou hij er wel een uit de Koloniën
buurt opscharrelen. Zwart, geel of
hij zou de volgende reis een gedienstige
meebrengen.
’Drie maanden later kapitein Bulder
was inmiddels weer vertrokken kreeg
moeder Bulder een telegram van haar
echtvriend, luidende: „Kom morgen met
Saartje, alles in orde”.
Des anderen daags kwarfl Bulder thuis;
alleen.
lijke dingen naar beweerd wordt zoo bij
zonder fijn) dat de heer S. van meening
was dat de geheele inrichting te wenschen
over liet, dat er dingen waren, die hy niet
zeggen wilde. In deze blijkt mijn vrouwelij
ke intuïtie my niet te hebben bedrogen: de
heer Sanders verklaart nu zelf, dat hij in
November al over gegevens beschikte be
treffende de voeding. Dèt was het dus wal
hjj toen verzweeg, maar dat ik èènvoelde
en dat me besluiten deed eens op onderzoek
uit te trekken (misschien ontdekt de heer
S., dat de redactie me niet „gestuurd” heeft
doch dat ik op eigen initiatief de zaak op
touw gezet heb, zooals ik woord voor woord
alles wat ik in deze schrijf of nog schrij
ven zal voor mijn persoonlijke verant
woording neem). Er was dus allerminst
reden rechtsomkeert te maken nadat ik al
leen iets vernomen had over de vrijheid.
Nu zegt myn bestrijder: „het onderzoek
deugde niet, al wat u vertoond is, had men
te voren in dbène gezet”. Och kom! Ik heb
niet gevraagd op 't etensuur te mogen ko
men, aanvankelijk was 't befcoek op Woens
dagmiddag na twee uur bepaald, door om
standigheden mijnerzijds werd het een dag
verschoven, waarop de directie verzocht
Donderdag vóór tweeën te komen met 't
oog op den vryen middag. Niets duidde er
op dat 't anders toeging dan gewoonlyk;
de verbazing der verpleegden toonde me,
dat ze op de komst van een bezoekster on
voorbereid waren, terwijl de verstrekte
maaltijd (en *k verzeker u dat al m’n vijf
zin tuigen, plus ’t zesde, journalistieke, ge
speurd hebben) hun verwondering niet wek
te. De vergelijking met een inspectie in den
militairen dienst gaat niet op: daarbij heeft
ieder, van den minsten soldaat af er belang
bij, dat de „hooge” alles in de puntjes vindt,
hier was 't in ’t belang der verpleegden dat
ik alles zoo leelijk mogelijk zou zien. En de
directrice kon toch niet zonder hun mede
werking in enkele dagen het uiterlyk aan
zien van 't gesticht verbeteren.
Behalve wat betreft den maaltijd heeft
de zegsman van den heer S. geen enkel punt
genoemd, waarop dien dag den gang van
zaken of den toestand in ’t gesticht anders - -
was dan gewoonlyk. Of de inlichtingen in- dat, als in ieder ges
zake «ie voeding waarheid bevatten, is te den. Ik heb echter
betwijfelen: ik tart den heer S. ze waar te
maken. De directie heeft me gisteren, op
myn hernieuwde vraag, nog eens weer be
vestigd dat de menschen twee keer per
week vleesch (of visch) en twee keer spek
krijgen. Ze weet, dat ze in mijn verslag met
name genoemd wordt, als onpartijdig beoor
deelaarster moet ik erkennen daarom aan
haar inlichtingen meer waarde te hechten
dan aan die van de ongenoemd... o_.
van den heer S. Ten overvloede heb ik nog
eens informaties ingewonnen by een assis-
i in de huishouding, die bij mijn vorig
»k niet tegenwoordig was. Ze bevestlg-
verklaring der directrice en verstrek-
het onderstaande lijstje van de maal
tijden, die vorige week gegeven zyn:
Maandag 21 gestampt eten savoye kool
met spek.
Dinsdag 22 fcortmouth in karnemelk ge
kookt.
Woensdag 23 gestoofde roode kool m<
aardappelen, botersaus, gebakken schol.
Donderdag 24 gestoofde koolrapen, aard
appelen, gebakken spek.
Vrijdag 25 eten van den vorigen dag, met
droge ryst boter en suiker toe.
Zaterdag 26 kroten, aardappelen en spek
saus.
Zondag 27 groentensoep met gehakt.
u nu
gen vraaj,.
Ziehier myr
overtuiging, u.
pleegden zou 2
nen (het cyfer
ten werken
niet te flati
ct. 3 ct. ais basis aani
komt 75 cent rente)
gen toe te staan.
een „thuis” in de stad,
ten ze op straat
ipn daaraan verbpnder
ven L----.2
ander geval is het met de koffie. Ik
i al met de verpleegden eens
ing te wenschen laat, maar,
uitdeeling is geschrapt om-
ïzin, bezuinigd moest wot-
«en. Ik heb echter, de stellige overtuiging
gekregen, dat het bestuur, zoodra mogelijk,
de inwonenden weer het „bakje troost” zal
geven om zeven uur, op ’t oogenblik is er
weer een man die om 6.15 ’t fornuis aan
maakt zoodat er om zeven uur warm wa
ter kan zijn en verhooging der in
komsten is in voorbereiding. Hoe
die zal worden bereikt, is nog een geheim,
maar bereikt wordt ze. Zou ik nu, met deze
wetenschap, pleiten voor de wederinstelling
van 't zeven uurs ontbijt om later met veel
ophef te kunnen zeggen: „Dat heb ik nu
toch maar eens weten te bewerken”? Ik
dank voor een dergelyk „schijn-succes”.
Tenslotte: Neen, meneer Sanders, „de
journaliste zal niet trachten in de Werkin
richting een plaats te veroveren wanneer
eenmaal de t^d daar is, dat er voor haar
bij anderen geen plaats meer is”,
er op, zich dan te mogen
onder degenen die een
van naarstigen
hebben en die
fortabeler omgei
u mijn conclusie
die h. i. niet in de Werkinrichtii
Zijn er van dezulken toch in
richting opgenomen, dan sta ik
geheel aan uw zyde, wanneer u
cieel wilt steunen. Ik weet niet
