No. 14561
59e Jaargang.
Woensdag 2 laart 1921. 1
FEUILLETON.
w
Lavendel en Oude Kant
a
£Tïe-cx-ws- exi ^.d.-vextexi.tie’blsucL voor C3-o-xzd.ee ©zx Ozxxstx©lx©zx-
VERSCHUNT DAGELIJKS
De Duitsche tegenvoorstellen.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
1—4 regel, >.06, elk» regel maar /OW
X
Redactie: Telef. Interc. 545.
Bureau: MARKT 81, GOBDA.
Administratie: Telef. latere. 12.
{KEER.
(Wbrdt rorrolfd.*)
I
sprong of laag,
i mama voor geen
rtrouwd aan Saar-
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkonast van soliede üoekhaa-
delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten.
i bedragen zouden tot Mei 1926 aon-
irekenlng van rente, gekat» tal meard
Den ginschen dag sprak zij wo goed al*
ZÜ zat stal en
Naar het Emgelsch van MYRTLE REED.
Geautoriseerde vertaling van
L P. WESSELINK—-v. ROSSUM.
(Nadruk verbotten.)
H
niet en wilde niet eten.
koek uit het raam.
„Neen”, zei zü vriéndelijk tot Ruth, „er
schreit my ateta, liefje, ik ben alleen
moe.’
Toto WinfiMd kwam hield Rutfc hem
et huis ondt
ntwoordde c_
'antelijk. Ze is te
komen. Ga maar
aar en door
nd.
t a.s. komt de ver-
'an wagonladingen
ansiet Duitschland
wegvervoer van de
Duitsche gezant-
bü de zending te
allervermakeliikst incident heeft
,‘n, voor den aanvang der con-
Londen voorgedaan, te verma-
even te vertellen alvorens
de behandeling van de be-
besprekingen die gasteren tus-
gealiieerden en de Duitschers
fiOlDSCHE COURANT.
imineuse gedachte
a andere man zou
dd zijn gekomeh?
irtje cadeau ge.
voor duizend kilo-
ijt stond, by wijze
ven aan den wal
sulke onpractische
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer ge redu
ceerden prijz. Groote letter* en randen worden berekend naar plaatsruimte.
rtje, vroeg me-
vooral nieuwsgie-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 8.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
bjj onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prüs.
en oosten, een zitkamer was.
„Mlijn mooiste dingen heb ik hier, lie
ve”, zei ze tegen Ruth, „want ik wil niet
dat de menschen denken, dat ik excentriek
ben.”
Ruth hield haar adem in, toen zü bin
nenkwam, zooveel moois zag zü- Het gnud-
ieeren behangsel was buitengewoon koot-
haar en een dik, ryk kleed lag op den
grond; de meubelen waren gelijk die in de
benedenkamers, van mahoniehout, maar
zeldzaam van vorin. Er stond een kast ge
vuld met zeldzaam porselein, een ingeleg
de tafel, een teakhouten stoel ingelegd
met parelmoer en gedeeltelijk bedekt met
mooie antieike kussens.
Het kostte eenige overredingskracht van
de zjjde van Ruth voor het aan Winfield
werd toegestaan in de zitkamer te komen-
„Hü zal mij zoo dwaas vinden, lieve”, zei
zü blozend; maar integendeel deelde hij
Ruth’s opgetogenheid en verwierf de
dankbaarheid van juffrouw Ainriie, om
dat hü haar schatten op prijs stélde.
Dag aan dag groeide de vreemde band
tusschen hen. Zü hield van Ruth, maUr
hem gaf zy zonder eenig voorbehoud em
plaats in haar hart. Ruth merkte op, dat
zü hem nooit .mynheer Winfield'’ noem
de. Eerst sprak zü over hem als ,Je
vriend” en later, toen hü er haar om had
verzocht, stemde zy met bdkooriyke ver
legenheid toe en noemde hem Carl.
Ook hy had het verlangen verforen naar
de stad terug te keeren. Van den heuvel
af konden zy de gele akkers zien en het
saehte geluid van het ma&Um hooien ia
het dal asm hun voeten. Hfl en Rath wan
delde dikwijle Mmen, juffrouw Attrib* w«-
der het
de ka-
„U bederft mij”, zei zü op zekeren dag.
„Ik wensch niet meer terug te gaan naar
de stad, ik verlang niet naar werk, ik ver
lang niets anders dan stil naar u te kijken.
Ik wrist niet, dat ik zoo lui was.”
,Je bent niet lui, lieve”, antwoordde juf
frouw Ainslie, ,je was moe en wrist zelf
niet hoe moe je was."
Fritelyk woonde Winfield er ook. ’s Mor
gens zat hy in den tuin de couranten te
lezen, terwyl Ruth met de huiselijke be-
fflgheden hielp. Zy stond erop, te leeren
koken en hy’ at heldhaftig menig vreemd
gerecht, bewerend dat het lekker was. ,Je
moet om deze cake nooit aan zijn liefde
twüfeflen”, zei juffrouw Adnslie, „want je
weet, lieve, dat ze niet heélemaal goed
was.”
De amateur-keukenmeid lachte hartelijk
om deze zachte kritiek, „ze was afschuwe-
Ujk”, gaf zy toe, „maar ik ben van plan
ze net zoolang te bakken, totdat ik weet
hoe het moet."
Het bovendeel van het huis was ver
deeld in vier kamers en een der voorka
mers, met ramen op het noorden en oos
ten was van juffrouw Ainalie; terwijl die
•r vlak achter mat ramaa op het zuiden
delen”, zeide zy, rij beproefde luchtig te
spréken, maar het was alsof er een brok
ia haar keel zat en haar hart werd toe
geknepen. ZÜ beklommen den heuvel en
namen het zijpaddat naar het bosch voer
de, tot ze aan de plek kwamen waar de
stam over het pad lag. Ruth voelde zich
verontrust en bleef eenige oogenblikken
ritten zonder te spreken en toen op een*
wist zü dat er ook aan Carl iets scheelde.
Haar hart was beklemd door een vreemd
voorgevoel en tevergeefs trachtte zij dat
bange besef van rich af te- zetten. Zy
sprak een paar maal zacht tegen hem en
hy scheen haar niet te hooien,
„Carfl” riap zü doodsangst, „Cari,
wat scheelt er aan?”
Hy trachtte de betoovering, die op hem
scheen te liggen, van rich te schudden.
„Ndeta, lieveling", zei hij onvast, met iets
van de oude teederheid, „ik ben zwak
en een dwaas, 'kat is alles.”
„Cari, liefste!” riep en toen werd
het haar te veel en snikte zü bitter.
Haar toanen brachten hem weer tot zich
zelf «i hy trachtte haar Xe kalméeren.
„RuCh, mün liefste meuj». schrei toch
met, wü hebben elkaar mijn lieveling en
het doet er niet tee niet* kan on* in
de heeie wijde wereld nu scheiden.”
Nu een poosje was Ruth zichzelf weer
meester. „Kom mee, in de zon”, zei Win
field, „het ia hier spookachtig. Je aehünt
me nu geen werWijk wezen, Ruth.”
Weer kwamen er tranen in haar oogen.
„Doe het niet, lieveling”, «neekte hü, ,3k
aal beproeven bet je te verteüeo.”
Zü gingen tegen de beUfar den heu-
aan een circus en
t al haar werk-
met het snoezige
m, Brammetje die
:ht
heb ik
maar hier moot
land en Ru:da
onderiiandeld.
te toornen, en
land nu niet worden aangenomen, dan
het handelsverkeer van de baan.
Rusland moet of met Engeland of m«
de Vcreenlgde Staten handel drijven, voor
keur hebben wii niet. Mocht het bewind
van Harding een tegemoetkomend* hou
diing aannmen, dan zullen wii ondertiaja-
delingen aanknoopen. Uit hetgeen ik te
Moskou gelezen heb, briikt in Rusland al
gemeen de hoop te worden gekoesterd, dat
de inieuwe regeering te Washington, van
welke men aanneemt dut rii wordt geleid
door een nuchtereu handolageest. het aan-
iknoopen van hamlcIrimtrokJcingen zal over
wegen.
Ik voor my heb geen Mister groote ver
wachtingen omtrent het resultaat. Onlang*
heeft Amenka, Martens, den sov jet-gezant
uitgewezen, waaruit wel hliikit. dat de
bourgeoisie Rusland meer moriliitoheden
'in den weg wil loggen. Blijkbaar vreewt
Amerika het bolsjewisme. Het ia echter
nifit mogelük handen, beteekringen aan te
iknoopen als wij geen vertegenwoordiger
in de Vreeenigde Staten hebben.
Wat aangaat de geruchten omtrent het
troepen concentreeren aan de grenzen van
Polen en Roemenië, zeide Kraariu: „Wii
hebben meer dan genoeg van den oorlog
en wy hopen op vele jaren van vrede. Wii
hebben geen behoefte aan Poolsoh of an
der land. Rusland kan alleen weer oodeveu
door rijn nüverhoid en landbouw; dit wordt
echter onmogelyk gemaakt door de blok
kade der geallieerden. Het ergste gedeel
te van den winter is voorbij. Januari en
Februari wiaren kritiek, maar nu geloof
ik, dat de crisis voorbij is. Het transport
wezen verbetert. Wü zijn nu in staat even
veel locomotieven te herstellen als or iu
ongereedheid raken, in hot algemeen
staan wij er beter voor dan een laar gele
den.
Ten slotte valt nog op te merken, dat de
twisten in Rusland niet van ernstigen aard
zyn en beperken tot verschillen v*u
meendng, die tengevolge zullen hebben,
dat op het nationaal congres der eonunu-
nistiache partij, dat <leze maand wordt ge
houden, twee groepen tegenover elkaar
zuliem staan.
De verfclullcnde dagblad-bwachteevars
oordeelen hierover ander5. Gisteren al
konden we mededeelingen publiceeren ovw
allerlei onweregeidheden, vandaag min er
Vermakelüke vergissing. Dr. Simons dient de tegenvoorstellen in.
Britse he en Duitsche lezing. De tegenvoorstellen „belachelijk” geoor
deeld. Krassin met een soort ultimatum naar Londen. Onlusten té
Moskou. I)e spoorwegstaking in Polen. Het entente-voorstel ver
worpen.
ONS OVERZICHT.
sche behoefte ónmogelijk ia, zoodat het
ook onmogeüük is, de te Parus geeisohte
annuïteiten in goud door middel van be
lastingen op te brengen.
De tweede nota bevat een weerlegigring
op economisch gebied der te Parijs geno
men besluiten. Daarin wordt gezegd, dat
an Duitschland de belasting per hoofd reeds
5D9 papdermark bedraagjt, tegen 3»0 pa
pier franc* in Frankrijk, zoodat rii hij een
j aari ykscfie betaling van 6 mal Hard, aan
de Entente tot 1599 papdermark zou moe
ten stijgen. Daar het Duitsche inkomen
hoofd ongeveer 3900 papiermank be-
3200 papierfmncs in Frarik-
jaarliiksche .belasting 41
en 12.2 in Frankrijk, norf
de heffing van 12 qp dëil
dpi
poorwegen.
lerlandsche Fabri-
;ft een adres ge-
r, waarin gewezen
door de spoorweg-
anks de invoering
;ek, waardoor het
mogelyk gemaakt
f de voor hen be
ssen nog steeds
na 1 uur het z<.
1 voor elk uur, ge
rat wordt.
industrieelen, en
ie de nieuwe Ar-
m worden den ar
gs stop te zetten,
strie genoodzaakt
d boete te betalen
den Zaterdagmid-
overheidswege tot
ie haar man. Zy
vat zy zag. Onder
>te olifant, wiens
e en die met zijn
id, deed Saartje
snijdend getrom-
legde nader uit:
iwtjes-olifant. In
esten de zuigelin-
dat gaat.
snuit Brammetje
ie hem, voorzich-
hoog in de lucht,
en en moeder Bul-
haar zenuwen,
zy uit te brengen,
toestemmen. Maar
gauw niet gewon-
stige omstandigheden e® tegen hongerloo-
hen moeten werken, en 50 van den ge-
heelen wereldmtwoer M& rich trekken,
hetgeen noodzakelirtarwiis tot dumping zou
leiden. Zoodoende aou dè vertwuilcscri&b.
die thans reeds internarionaal is. nog ver
ergeren en de geheede koopkracht der we
reld, die thans tot een niveau is gedaald,
dat veel lager is dan. diat van het emde
der vorige eeuw, zou nog dieper rinken.
Er zou een handeüsnajiver tmschen de lan
den ontstaan., die rile concurrentie-oorlo-
foen van het veriéden ver achter zich zou
iaten-
De nota komt tot de slotsom, dat de
schadeloosstelling slechts door een alge-
heeüe wijziging der wereldeconomie tot
stand kan wwrden gebracht. Wanneer Lon
den niet den weg baant tot de - verstand
houding op economisch gebied, welke de
wereld voor haar herstel noodig heeft, en
het beginpunt js eener economie van soli
dariteit en rechtvaandiriieid. zal de we
reld van de eeng crisis in de andere ge
raken en aal het einde een grenzenlooze
veitwarring zijn.
In hot telegram uit Beriiin wordt ge
meld, dat de Duitsche tegenvoorstellen
aeggen dat de PariMe besluiten van 19
Januari economisch en financieel voor
Duitschland niet uitvoerbaar zijn.
Duitschland is intusschen bereid te gaan
tot de grenzen van z$m draagvermogen,
en hoopt dat de geallieerde regeeringen
EÜh goeden wil zullen villen erkennen.
Daarom heeft de Duitsche regeering be-
sloten een plan van betaling vast te stel
len, binnen de grenzen van hetgeen zü
de nooit met hen meegaan. Zü bleef stil in het oog liep. „Laat one wat gaan wan
thuis, aooal* zü zoovele jaren had gedaan. ---
Eiken avond, als de laatste trein uit de
stad kwam, zette zy haar aangestoken
kaars voor het raam in de voorkamer en
gebruikte daarvoor altyd den zwaren zil
veren leanddaar. Indien Winfield er was,
zorgde zy, op de een of andere manier, dat
hy en Ruth in een andere kamer waren.
Om half elf nam zy (^n kandelaar weg
en zuchtte zacht, terwijl zy de kaars uit-
Ruth, verbaasde zich, maar seide niets,
zelfs niet tegen Winfield.
Het graan in de vallei etend op scho
ven en de eerste herfsttinten Meurden de
ahomboomen, soms met een teeron blos,
of een gouden gloed en soms ook als een
bloedroode wonde. Op zekeren morgen
schrok Ruth, toen juffrouw Ainslie bene
den kwam, zóó was rij veranderd. Haar
vlugge, lichte tred was langzaam en ziwaar,
de breede, rechte schouder# liet zy wri
hangen en haar gelaat, ofschoon nog ge
vuld en blank, was toch niet hetzelfde
meer. In haar diepe, blauwe oogen lag een
onuitsprekelijke droefhead en de rose tint
op haar wangen wns verdwenen. Haar ge
laat was even bleek en koud als marmer.
Ln een enkelep nacht scheen zy oud ge
worden te «ün.
voor mogelük houdt.
Het pilan k»mt hierop neer:
De 42 annuïteiten die Duitechlajid zoü
knoeten betalen vormen, als men ze on een
basis van 8 terug disconteert, een bë-
drag van 50 milliard Mark gwud. Van dit
bedrag dienen alle betalingen, die Duitsch-
land tot duaver wegens schadevergoeding
heeft moeten betalen, te worden afgetrok
ken. Daar omtrent de waarde dezer beta
lingen verschil van meening zou kunnen
bestaan, stelt Duitschland voor een spe
ciale sehattingscommissie te benoemen ter
Vaststelling van de waarde van het reeds
geleverde en van de gedane betalingen.
Daarna dient te worden berekend het
totaal bedrag van hetgeen nog betaald
"Zou dienen te werden.
De eenige weg om deze betaling te doen
geschieden is die van een internationale
'leerling, te beginnen bijv, met een bednag
van 8 milliard mark goud.
Duitschland zou zynerriids de verplich
ting op zich nemen garantie te geven voor
deze verplichtingen.
Bovendien zou Duitschland gedairende
de eerste 5 jaar een milliard mark goud
betalen, hetgeen in hoofdzaak in natara
zou moeten geschieden.
De leveranties door Duitschland uit
dien hoofde te doen, zouden in het vrije
verteer moeten worden gebracht.
Duitechtand is verder bereid door het
praesteeren van arbeid mede te werken tot
herstel der vernielde streken. Ook het
geen pp deze wyse door artieid wordt ge-
Een
ifflch gistere]
ferentie te L
kelülk om ’t niet
over te gaan tot
(langrijke
nchen de
hebben plaats, gehad.
De eerste bijeenkomst werd niet gehou
den in het paJeds van St. James, omdat de
koning daar juist een voorjaansontvangst
hield, doch in het belendend Lancaster-
house. Dit had tengevolge, dat een aan-
aierilijk publiek, diat zich verzameld had
om te kijken naar het pompeus schouw
spel van het voorrijden der grootwaardig-
heidislbeloleeders. die den kondng bezochten,
nu tegelijkertijd de aankomsten der gede
legeerden bijwoonde. De meesten dezer
wenden niet herkend, zoo b,v. de Duitschers
en Briand niet. Voor Lloyd George klon
ken eenige toejuichingen.
-"XlEen vermak el ijk misverstand bestond
mi vele buitenflandsche journalisten, die
niets van de ontvangst wisten en meen
den, dat de heele vertoonring od de confe
rentie betrekking had, seint de correspon
dent van de N. R. Crt. Zij begrepen niets
van zoovéél schittering van statie-unifor-
men bij efin zoo weinig giorieuse gelegen
heid. De verwarring werd nog grooter,
doordat Curzon, die zoowel de ontvangst
als de conferentie meemaafate, in galatooi
van het paleis naar Lancasterhouse stapte
en zoo den indruk versterkte, dat die
pracht met de conferentie in betrekking
stond. In sprakelooze verbazing zagen de
Eransche collega’s dat hooge jttMbtlijken
in ornaat voorbij stapten. Men^rod het
misverstand te aardig om hen uit den
droom te helpen.
By de opening der beraadslagingen deel
de Lloyd George de Duitsche gedelegeer
den mede, dat de geallieerden besloten
hadden eerst de schade vergoeding te be
handelen en ten tweede de ontwapening,
waarmede Simons accoogd ging.
Simons legde daarna een verldaring af
en zeide dat de Duitsche tegenvoorstellen
zjjn opgesteld door deskundigen.
Over den inhoud dier tegenvoorstellen
zijn twee berichten ontvangen, één uit
Londen en één uit Berlijn. Het Hollandsch
Nieuwsbureau seint van de plaats der con
ferentie. dat minister Simons twee nota’s
heeft overhandigd, waarvan de eene uit
voerige opmerkingen bevat die van Duit-
sche ziide worden gemaakt od de nota der
geallieerde deskundigen over de Duitsche
rüksbegrooting. De nota bevat een uitvoe
rige tegenkritiek tegen deze opmerkingen.
In de conclusie der nota wordt gezegd,
dat zélfs by de grootste spaarzaamheid
een belangrijk overschot op de binnenland-
De Britsche regeermg valt van de een*
conferentie in de ander.
Dezer dagen heeft ze meegededd. dat
er kans was voor hervatting der handato-
ibetrelokdngen met Rusland en dat Kraariu
daartoe naar Londen zou teruatoearon.
Binnenkort kan hij hier aankomen. On
’t oogmblik vertoeft hü, naar vandaag ge
meld wwd, te Berlyn. waar hü tot e*a
dagblad-corresiwndent verklaard heeft
met een soort ultimatum naar Ix>ndeu te
gaan. De door Engeland voorgestelde han-
delsovereerikomst is onaannemelijk getale
ken. Nu heb ik een tegenvoorstel op aak,
maar hier moei het ook bil blijven. Enge
land en Rusland hébben reeds laag genoeg
zonder tot overeenstemming
als de voorstellen van Rus
-„—ük wanneer:
Opper-Sólerië Duitech blilft;
ten behoeve van de Duitsche wel-
tri,;>.aid en gelijkheid wordt tosge-
“"T handel en verkeer.
-Je hinderpalen op dit gebied, die
thans tegenover LhutacMaiul zijn opgewor
pen, terzijde wonden gesteld.
De Fingrische en de Duitsche lezing
dekken elkaar dus niet geheel, wat mis
schien ilaaraan te wüten is, dat tot 't
laatst, nog ttfdeoft de reis, aan dé tegen
voorstellen is gewerkt, ’t Plan was dat
ze daarom later dan te Londen zouden
morden gepubliceerd, omdat ze eerst van
daar moest worden terug geeeind, doch
wellicht he^ft men ten laatate toch, als
voorlooplgftT mededeeling het ontwerp dat
in Berlijn trekken was ongesteld,
(gepubliceerd. Alvorens een oordeel uit te
«préken, hebben we nadere gegevens af te
wachten. Teekenend ri»n intusschen de
enkele persstemmen, die ons uit Londen
bereiken. ,Jn conferentie wordt gelachen
om de Duitsche tegenvoorstellen”, ziedaar
wel het meest vernietigende vonnis dat
daarover loon worden gdlteld. Nu reed»
wonlt dan ook gezegxl. dat als de Duit-
schers niet een heel eind verder over de
ibrug komen, hun reis naar Londen ver-
geefoch zal zy<n geweest.
De eerste ontmoeting was dus niet van
de vriéndelijkste soort. Gistermiddag had
dr. Simons vrii af. de geallieerden kwa
men toen onder elkaar bijeen om de nota’e
van de Duitsche delegatie aan een voor-
loopig onderzoek te onderworpen. Het re
sultaat van die onderhandel innen is niet
twy Mach tig: Natuurlijk krijgen de Duit
schers te hoeren dat er niet kan kernen
van hun plannen en dat ze te betalen heb
ben coute c»ue coute. wat en op de wijze
waarop de geallieerden dat wenschen.
Lloyd George mag onder den invloed der
arbeiderspartij dementie pleiten en eenige
verzachting kunnen verkrijgen, im gros
zen und ganzen zullen, naar we vreezen,
de Parüeche besluiten toch hoe dan ook.
gehandhaafd blijven.
Scverd, zou in aftrek moeten komen van
de verplichte betaling terwijl Duitschland
pver hetgeen op deze wijze niet gedékt
is, in eenig jaar een rente van 5 zou
betalen.
Deze
der bet
kunnen worden.
De 12 D0t. waarmee de geallieerden
deel zouden willen nemen aan de waarde
van den Duitsohen uitvoer riln naar Duit
sche opvatting onmogelük.
Ten slotte moeten de verschillende be-
pahngen van het Verdrag van Versailles
ris vervuld worden beschouwd, na «ie uit-
levenng van ayn oorlo®smaterieel en ko
loniën en (of) de verbeurdverklaring van
Duitech privaat bezat in de vüamielüke
landen, na zün medewenlung van den her
bouw en na het in werking treden van dit
plan, aan rii» vesplichtingen zal hebben
voldaan.
De voorwaanlen vooi' de uitvoering. Dit
alles is slechte mogriilk wanneer:
lo. --- - -
2o.
vaart vrijheid
staan voor h-,
3o. alle '■Ji
vel ritten, waar de zon helder scheen en
waar zü hot huis van juffrouw Aiaslie
duidelijk konden zien. Zy wachtte artgMig
gedurende een ftjd, die haar een eeuwig
heid toescheen.
„Dezen nacht, Ruth”, zoo begon h(j,
,heb ik in den droom mün vader gezien
Je weet, dat hü stierf, toen ik ongevew
twaalf jaar wns eri vannacht W ik hem
zooal s hü »u geweest zijn, indien hü nu
nog had geleefd iét* ovw de zeatlg
jaar. Zyn haar en baard waren verwan!
er» er was een ontzettende uitdrukking in
zijn oogen nog moot ik er van huiveren.
HÜ was dood en toch met dood. HÜ laad
er was iet* dat hü ttü trachtte te zeg
gen; iets, dat hy wilde, uitleggan, wü wa
ren hier op den heuvel, in het maanlictat,
«i ik kon het hum van juffrouw Ahtallr
zien en de branding achter de klip hooran.
„Het is ontzettend”, vervolgde Win
field. „Ik kan het ni^t begrijpen. Er is
iete, dat ik moet doen en ik weet niet wat
h<A is. Door den 4oode is mü een bave*
opgelegd er is een kwaad, dat ik moe:
goed maken. Toen ik pas wekker ward
dacht ik, dat het een droom wa», maar
dat is het niet, het ia werkelijkheid. Hat
schynt my toe, alsof dat de werkriüke
wereld was en dit onze liefde en on*,
gieluk en jü, niet dan droomen. Ik kwn het
nitt dragon, Ritth!”
per
draagt tegen
taJSc, zou de
bedragen tegen 12.2 c/o in Frankrijk,
irigezien van de heffing van 12 qp
uitvoer. Voor het levensonderhoud zou
in Duitschland ongeveer 2300 mark pet
(hoofd overüliiven tegen 2810 frencs iQ
Frankrijk, hetgeen gelijk ia aan 11.800
mark.
De nota zet alleen uiteen, dat betaling
door in Duitschland circuleerend geld ón
mogelijk is. De eenige weg die overbliift,
betaling met goederen, of m. a. w. door
(het overschot der productie, wat evenwel
zeer moeilük is, daar de Duitsche handels-
balans daarenboven nog een passief van
1.5 milliard mark aantoont, zoodat de uit
voer in totaal met vier milliard zou moe
ten stygen, alvorens met de betalingen
aan de Entente begonnen zou kunnen wor
den.
De verbetering van den handelstaalans
zou o.m. kunnen geschieden door het ge
bruik vah buitenland sche luxe-artikel en
met ongeveer miiililiard te verminderen.
Daardoor zou echter het rijk zeer belang
rijke bronnen van inkomsten derven.
Bezuiniging op levensmiddelen en klee-
ding is onmogelyk.
Hieruit blijkt, dat de handelstaalans fea-
telijk alleen door opvoering van productie
en uitvoer zou kunnen verbeteren. Daar
de industrie op budtenlandsche grondstof
fen en halfproducten is aangewezen, kan
slechts 4^) van den meer-uitvoen' als
surplus op den uitvoer worden aangemerkt,
zoodat, om het passief van vier milliard
op te heffen en een uifavoeroverschot van
zes milliard te bereiken, de uitvoer van
5 tot ongeveer 30 milliard, goudmarken
zou moeten stijgen en bü een uitvoertief-
fing van 12 zelfs tot bijna 40 milliard
goudmarken. Dat is het dubbele van den
geheélen uitvoer van Engeland, en meer
dan de uitvoer der Vereenigde Staten.
Voorts zet de nota uiteen, tot welke toe
standen een dergedyke opvoering van de
Duitsche productie zou leiden. Duitschland
zou daardoor de centrale werkolaate van
de wereld worden: het zou onder ongun-
neer;
TV.44-.
(moeten betalen vormen^jate
