ui i 1 Fi No. 14570 59a Jaargang, Zaterdag 12 Kaart 1921. I pi en Jicht :en. - I In FEUILLETON. 3STa.etc-txrs- ezx ^.d.-rréxtexxta.G'bl©- ‘f! aksblad” ■i --• Musea zijn pakhuizen gew DE LILA HOED. - ‘-1 - 1 -voor G-otxcL®u ©rx Oxxxstr©lc.©xx- EERSTE BLAD. Een goed begin. BEHALV1 ZON- BN BKK&TDAGBN. datum, AdnrtutlabarMU au oom Redactie: Telef. Interc. 545. Bureau: HOFSTAD. ID DIT! Vaar; dus roort de middi doch te trekken abonnementen (Werdt vervolgd.) gobba. HAK. abonnementen op genomen door RT. Gouddruk. Drukkerij KOON - 1 Dit nummer bestaat uit twee bladen met inbegrip van de Kindercourant. IMHOONDBN MBDBDBBUNGBN: 1-4 re«al< /«.o». albe n«el nwor /AM O» de voorpagina M hoogar. Gewone adverteatlia aa lagamdaa «edadaaltagan M) matreet tol naar gaiaAa- MOTden prtya. Groota lettere on reoiiea worden berekend naar plaafaimle tl ÏCHE ONT- t OB»5TRIFkCM ’*-"w»l7 IRUIK VANI doordoor to aanmaitaWka mate ;E iTRLLK &EHOLFT, LRt INLL COURANT. X VEEN, abonnementen «p igenomen door BOOM, Waddinxveen. GOUDS VERSCHIJNT DAGELIJKS tempo immer len, vrij laam j is. zeg- wil, aar- Dit van iedere vereeni- HAGENAAR. stuur. Een xlging kon ge' voor werd iDA. Ons Genoegen. Open- A. P. jn genezen. Zy zyi 'j vertellen r hen heeft mij gelukt i overwe- -denken w»t kt overgaat een voeren. Kunstenaars :heft maar het is al- lijntje te houden als naar het Kiaeock, en rok in e dekens, ge meisje als een 1 al hooj hebben nog aandacht. H< heeft de valt er ni< Quitsprekelijk lyden Sindsdien heb ik leschouwd, te trach- MARKT II, QOMDA. OOP i door SPAARMAN, Achterkade 253. wd «eregeld tödla ontvaar» 9“ tl. vennakrittUwja «Hilda te vorooHta. i de GLORIA 0.75 per doos, ar volgt toezending istwissel plus ƒ0.20 Smith, N.Z. Voor- 9071 46 [l WINKELIERS ANVERWANTEN 4 en SIGARETTEN, enswaardig vakblad, im 8000 lezers. Laag Soc. De Réunie. Le- uining voor de Ver. b b(jna misdadig te >tom, omdat de er- heeft dat het ma rnoen niet het beste ileontwÜ- rorden en nut heb- aden hun adres aan DHOEMEIJER, Am- igen gratis 2 weken 5183 14 tel de Zalm. Algetn. leilvereeniging „Gou- nam om schoenen en kousen ui en in den tweeden bak te staj Ralph Deden steeg het blo voorhoofd. Hij sprong op. A die met twee handen, haar gn de hoogte hield, stampte of terwjjl ze hildkeels zong. Het met den lila hoed, het gericht naar het meer gekeerd, had tot nu toe nog geen vermoeden van Ralph’s aanwengheid. Hij bukte zich en wrong zich door een ope- ning in de heg naar de beschermende schaduw van de viierboomen. Hy liep niet hard, o neen, dat deed hij nooit, maar hjj niep met een zeldzaam haastigen tred. Zoo- dra hy «it het gericht vu, zette hü het op een loepen en vluchtte naar de pastorie, totaal van streek. De honden maakten het nog erger voor hem, want ze bemerkten ham en zetten hem achterna, zonder evenwel venter te gaan dan de struik waaronder hij gezeten had. Daar hielden ze stil met een gwirri- twnd kort geblaf, den rtaart vechtlustig in de hoogte. Zoo, dat Winifred tot aan de brem de helling opidocn om te zien waarom Roge en Tyke toch zoo’n drukte maakten. Toen zij er aankwam, verdween een smalle silhouet juist om den hoek van den weg. Winnie floot, maar ditmaal zeer sechtjes en zonder een enkelen vinger in den mood te steken. hoe grooter ze z(jn des te minder b deze uitgaven van misraming) komt op dat naar den zin zijn -wel naar dien van an - al l(jkt het gek! ook nog v Het ijkt Naar het Schotech van S. R. CROCKETT. Vertaald door I. P. WBSSEL1NK—v. ROSSUM. (Nadruik verboden.) ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal f2.25, per week 17 cent, mat Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 8.40. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan one Bureau: Markt 81, GOUDA, bjj onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring): 1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Ralph was ontevreden over zichzelf en toch wenschte hij haar weer te zien be ginnen. Maar neen! Zij nam de emmers een voor een, en, ze balanceerde met een be weging vol overmoed, wierp zy hun inhoud in de pan, waaruit de damp reeds ont snapte. Ralph kan de zon zien schitteren op het water dat uit de emmems viel in een •nkeden ronden scheut. Hy was te ver af om de bloemen van haar zomerjapon te on derscheiden, maar de groote lilahoed, dien «e droeg en welks gewone lot het scheen, te hangen aan het einde der linten op haar schoudlers, leek Ralph een kleurdetail van zeldzame aantrekkelijkheid in het land- schap. Wat dit betreft, daar is niets van te zeggen: het is steeds geoorloofd Meuren te bewonderen. Graag zou hy ontsnapt zyn en onbe merkt naar de pastorie zijn teruggekeerd! Maar het was duidelijk dat hjj zyn schuil plaats achter den bremstruik niet kon ver laten, zonder gezien te worden. Hü nam dus met een zucht zijn Hebreeuwsch le»- kon weer op en fronste boos en beslist zyn dekens in een der bakken, gelegd te heb ben, kalmpjes volgens de wijze op het land haar juik in de hoogte sloeg en met bloote voeten in den bek stapte. Plotseling ging Ralph een licht op: hy was tegenwoordig by de plechtigheid van den waschdag, zooals die te Galloway ge- liouden wordt, en, zooals de edelman, (te onbemerkt tegenwoordig was by het toilet van Musedora, was hij wellicht geroepen er meer van te zjen dan hy verlangde! Waarorp was hij niet by het eerste tee- ken van onraad vertrokken? Nu was het moeil ij loer dan ooit met die twee vagebon den van honden, die terug zouden komen en hem stellig zouden ontdekken. Hü be sloot gelaten af te wachten. Bovendien had de nieuw aangekomene niets van een najade, noch van een Hebe; haar taille was gedrongen genoeg en haar roode wan gen vormden een grappige tegenstelling met het witte schuim in den bak. Ralph merkte niet op, dat zü het moeilykste doel van Het werk op zich nam en dat haar lach altyd klaar stond om de minste digheid van Winifred toe te juichen. alles dient om u voor te stellen Meg Kia- soek, voornaamste en meest gewaardeerde d.enstbode op de boerdery Dullarg en vu rige vereerster van Winifred Charteris. Ralph was een weinig beklemd geweest, toen hy geeden had, hoe Meg Kireock, met bloot» voeten aanstalten maakte om da wasch te stampen; maar he< werd een heel ander geval boen hy zag hoe zyn eerste godin kahnpjee op een granieÜAok ging zatten in de schaduw der brug, waarby ze een van haar kleine voetje* in de hand srk en zy onic voor i is het r i te stellen <roor de itiek, Jicht, Spit en ziekte behoort tot vallen, zal één doos jende zyn, om U sl agen, maar toch zal 3B blaken, dat rny'ue vatten. ’erkrijgbaar in doo- UDA by ANTON en verder by de ve Schouwburg. N. V. «{gezelschap- 1 2. Soc. De Réunie. Spiritistische Ver- a. De Réunie. Neutrale Kindervoeding. 5eit De Réunie, Praat- Vereeniging Harmo- fflE COURANT. ONDERWIJS. Het N.O.G.-referendum over de stopaetting. Het hoofdbestuur van het N.O.G. deelt in „Het Schoolblad” mede, dat het na de uit spraak van het referendum van de hoofden- vereeniging en na het besluit der alg. verg, van den bond van Ned. Onderw. tot net af- zfen van het boycotplan meent, dat deze gang van zaken moet worden gevolgd: het middel der stopzetting wordt gehandhaafd, doch zonder samenwerking met andere or ganisaties. Het hoofdbestuur besloot met 11 tegen 3 stemmen, een tweetal vragen aan het oordeel der leden te onderwerpen: lo. Wilt ge het middel van de stopzetting der opleiding gehandhaafd zien als een mid del in den strijd voor verbeterde «Ja*.- ring! 2o. Zoo dit middel gehandhaafd blijft, weneeht ge dan dat de verdere actie ge voerd wordt to samenwerking met den Bond of door het N.O.G. zelfstandig? AAMlaistnUi*: TaW. «i schoolbeswkers te prtysan .n te baloonen. Het aantal kinderen Is echter zoozeer toe- genom.n «s de steun dlaa de venMlltog nog vindt (M verminderd, dat balloten Is de vereenigiae te Uqukieerea. Wij getooven ook dat zli niét mwr ia het kader vaa de un tijd paste. Echter mu haar werk met lot gïnoemd worden, omdat zij onder an dere omjtendighevtm ongetwijf.ld veel **7^ kan nog met eens ging gezegd worden. BINNÊNLANB. Ctm Fabrteke- ea TmaenortesfreMei*. Dtasds* S en Woensda* Maart heeft de Nedariaaladie Bood van Chrtotelliko EeMakz- en TrananortaitseideH te Utrecht haar tweeJanrtUloeohe venwtsrtaa gehouden. Ter vergadering waren wrtawymr- digd 109 afdeaUngen, uitbrengende 2M "’rsidT’daze organisatie per 1 Jan. 191» 78 afdeelingen met 89*8 Wen, dit aantel wu op 1 Jan. 1921 geklommen tot 149 af- deelingen met 12.530 leden. Het verslag v«n den pennigmeezter toon de aan, dat aan Inkomsten het laatste jaar Was geboekt ƒ410.159, wat rttet het saldo over 1919 ad f 48.360, een totaal aan inkom sten gaf van ƒ456.519. De uitgaven waren In totaal ƒ431.462. Alleen aan contributie werd over 1920 onvangen een bedrag van ƒ194.002. Aan büzonderen steun tijdens het groote haven conflict In het voorjaar 1920 werd boven dit bedrag nog ƒ29.962 bijeengebracht. Voor steun bij staking en uitsluiting werd ƒ103.663 uitgekeerd. Besloten werd het tegenwoordig H. B. ge deeltelijk bestaande uit gesalarieerden en gedeeltelijk uit niet-gesalarieerden om te zetten in een geheel gesalarieerd hoofdbe stuur. Een voorstel van het H. B. om tot wij- der contributieregeling over te gaan, «w.. geen meerderheid verwerven. Als plaats de volgende algemeene vergadering Rotterdam aangewezen. uitgaven u__ zouden^kunhen beteetamen hebben. Indien we n<jg ii leefden toen Dén 1 drie kwart millioen overhield, ja toen h een dergelljlw tux< thans is zelfs de ge van een dergelijk noemen, vooral ooi varing nu wel gel; seum-stelsel in het is om bjj te dragen tot de cultureel kellng. Musea zijn pakhuizen qeu ben ze. Nu het verzet tegen tien millioen (plus de m! steken, zal dat wal niet van de kunstenaars maar de belaatinghetalatf zü mogen toch ook nog wel eens een woordje meespreken. Het ijkt ons onwaar schijnlijk dat het dagelyksch bestuur der gemeente spoedig met een voorstel zal ko men. Waarschijnlijk zal het plan voor de musea dus opgeborgen worden naast het beroemde uitbreidingsplan van Berlage. De maquette kan in het gemeente-museum blijven ter nagedachtenis aan een grootach plan en als een blijk dat de twintigste- eeuwers ook al hooge aspiraties hadden. Voorloopig hebben nog andere onderwer pen meer aandacht. Het ongeluk in het hulp-ziekenhuis heeft de gemoederen bezig gehouden. Veel valt er niet over na te pra ten. In alle gebouwen worden zeer krasse maatregelen genomen tegen brandgevaar en juist in dit stel houten huizen bleek men zeer nonchalant te zijn geweest. Het eenige wat er brand kon geven, de kachels, ble ken daar allesbehalve van alle voorzorgen te zijn voorzien, terwül we ook nergens iets lezen over een geregelde contróle op deze bronnen van gevaar. Het gebeurde zal wel een ernstige waarschuwing zün voor de be trokken autoriteiten om nu alles in het werk te stellen, doch het komt alles wel wat laat. We herinneren er in dit verband eens aan dat de gemeente het plan tot stichting van een nieuw en groot ziekenhuis naby het strand heeft laten varen. In plflats van zelf te gaan bouwen heeft ze overeenkom sten aangegaan met particuliere instellin gen, die nu successievelijk hun „capaciteit" zullen vergrooten. Dit systeem lijkt inder daad veel beter en we twijfelen er niet aan of het ook veel goedkooper is. De gemeente heeft nooit veel talent getoond om gasthui zen te „exploiteeren" en het werk dat daar verricht wordt leent zich niet tot gemeen- telyk beheer. Er z(jn hier ter stede tal van zeer goede particuliere ziekenhuizen en zü zullen gaarne hun omvang vergrooten wan neer z(j steun van de gemeente krygen. Het gebeurt zoo zelden dat een vereeni- ging verdwijnt, dat wy niet kunnen nalaten een dergelük feit te memoreeren. En het geldt hier nog al een zeer verdienatelyke vereeniging n.l. die welke het schoolver zuim van de kinderen tracht te verminde ren. Zü deed dit o. a. door feestjes te or- ganiseeren en op andere wijze de trouwe BRIEVEN WIT Dl DXLVI1 F Na al het hoera-geroej over het Berlagi-* aansche museum-plan, dat negen tl«n millioen gulden cal koste komt dé te ver wachten reactie. Wü heb in in oneen brief er al op gewezen dat he ernstige ging verdiende eerst goeirte beden men deed vóór men ei dergelük plan uit te vo|Nn. zyn beste brave menscl.^..^ tyd goed om hen aan ’t zy groote plannen hebben^ want dan worden ze meestal gevaariük vote hun omgeving, omdat zü zelf niet altyd f» gevolgen over zien van de plannen en onldat zü graag Oen ander voor de practische Moeil^kheden set- ten. Zoo gaat het ook mat deze muMum- plannen. Het is natuurlük heel mooi om een schitterend gebouw te stichten dat tot in lengte van dagen aangegaapt zal worden. Maar de kosten? Daarover heeft men zich niet druk gemaakt en waarschünlük is de berekening daarvoor niet eens opgezet. Het plan zal tien millioen kosten. Wan neer we aannemen dat dit zoo, is, weten we zekeir dat we aan den smallen kant zijn. Immers de ervaring heeft geleerd dat al demgelyke ramingen on.iuist aiin en steeds te laag. Daar in ’n deel onopzettelijke en ’n deel opzettelüke onjuistheid by'. Met het toenemen van de kosten daalt natuurlyk de kans dat het plan wordt uitgevoerd. Heeft ooit iemand gehoord dat het plan van een architect werd uitgevoerd tegen de som der raming? Met tien millioen zyn wy aan den smallen kant. Natuurlyk moet de gemeente daarvoor een leennng sluiten. Laat ons eens aannemen dat het haar gelukt die in den te- genwoordigen tüd voor dit doel te sluiten dan zal ze toch zeker «es procent moeten betalen, d. w. z. jaarlüks een rente van ze* honderd duizend gulden om te beginnen. Daaraan is niet te ontkomen. Nu moet men de schuld aflossen en langer dan honderd jaar kan men daarover niet doen. We be ginnen dus het eerste jaar één ton af te lossen. Jaarlyks zal de gemeente dus zeven ton beschikbaar moeten hebben, althans de eerste vyf en twintig jaar. Dan kan het be drag wat verminderd worden. Wanneer de gemeenteraad dus mocht be sluiten om het plan uit te voeren zou hü daarmede een jaarlyksche uitgave van ze ven ton voteeren die op het thans levende geslacht drukt. Ziedaar waarop de uitvoe ring voor de gemeente neerkomt. We slaan dan nog maar over dat het natuurlük ’sjaars aan onderhoud en personeel ettelij ke tien duizenden zal kosten. Daarvan kan natuurlük voor het oogen- blik heelemaal niets en in de naaste toe komst waarschynlük niets komen. Den Haag zou zich daarmede een zeer artistie- ken strop om den hals halen. Een architect die zakenman genoeg is om te weten dat zoo’n plan onuitvoerbaar is, is op het leuke idéé gekomen om een beroep te doen op de burgery ten einde een deel van de kosten uit vrijwillige büdragen bü- een te brengen. Zyn voorstel toont reeds de zwakke plek van het plan maar ieder be grijpt dat van die gaven niet zooveel bü- één te brengen zal zü'n, dat de jaarlüksche len galop de helling afdraven. Ralph be merkte er twee: dp eene, een groote hond die er wat wald uitaa<g, met een verwarde haarmassa; de andere, een ld«ne collie, kortgeschoren, die er met teruggeslagen ooren van langs rende, vaat besloten niet achter te bly'ven. By de groote balkken gekomen, sprongen «e tegen hun meeste res op met een kort en verheugd geblaf. Ze duwde hen met een bevallig gebaar van zich af, wees daarna, zich bukkende, met den vinger naar een punt van den oever, waar men een troep van een half dozijn zwarte Galloway-koeien kon ontwa ren, waaronder aich eenige kleine Ayrs- hire-<koeien bevonden, die langzaam voort drentelden door het vette gras van de wei den aan den oever. „Vlug naar de koeten! loop ze achterna; haal ae terug, haal ze terug, Roger!” De honden namen een sprong en ver dwenen in het hooge gras. De koeien vervolgden haar langzamen gang, maar weldra draaiden ze den kop om naar de honden, in welke zy na een oogenblik van onzekerheid, den vijand herkenden. Met een verschrikten loop sta ken zy de weide over, daarna den weg en klommen weer tegen het dunne gras der helling op, die ze verlaten hadden, verlokt nis ze wanen door de friachheid van het weidegras. Gedurende een oogenblik ademde Ralph Deden vertucht, maar dit duurde maar kort: één jong meisje, dat was al ontstel lend genóeg. Maar kyk, nu waren het er twee! En wat nog veel erger wa», dat was dat de nieuw aangekomene, na eenige wenkbrauwen. Wiat beduidt een eenvoudig landmeisje voor een zoeker van merkwaardige woord vormingen? ,Jik wil geen afleiding hebben!” zei Ralph vastbesloten, en met het vuur van een speurhond wierp hy zich op zyn woor denboek op zoek naar een weerspannig woorddeel. Plotseling weerklorik een snijdend ge fluit door de slapende lucht. „Miy'n God!” zei Ralph, opspringend. „Wat is dit onverdraaglyk!” Zich voorzichtig steunend op één elle boog bemerkte hij het jonge meisje met de emmers in de volle zon, haar hoed in de hand. Zy bewoog hem boven haar hoofd, tot ze er mee ophield, om in de richting van Ralph te ky’loen, de oogen met den hand beschuttende. Plotseling liet ze haar hoed los, stak twee vingers in den mond en floot opnieuw zoo hard, dat de slagvink verschrikt opvloog om een andere schuil plaats in de heesters te zoeken. Ralph was diep verontwaardigd; hü her innerde zich niet, ooit een jong meisje te hebben zien fluiten, door de vingers inden mond te steken, net als een bergeerder! Hij dacht dat wel geen van zyn drie nichtjes, de dochters van professor Thriep- neuh, die Chaldeesch studeerden met hun vader, het idee gehad zouden hebben, om iets dergelyks te doen en een verward beeld, waarin Jemima, Kézda en Kézen- happuch zich vermengden, doemde voor zyn geest op, Onder het donkere gebladerte van de viierboomen hoorde men de honden in voi ced om de vryheid van den ander aan te rónden, dat integendeel onze vrijheid daar haar natuurlyke begrenzing vindt, waar zy voor een ander onvryheid zou brengen. Hier is, wy erkennen ’t gaarne, verschil van in zicht mdgelük, zelfs onvermüdelyk: bü wis selende, snel wisselende maatschappelijke verhoudingen dient steeds met de omstan digheden getekend te worden, dit kan ver schil van rtleening geven over het tempo van ingrypen, ten slotte zal men immer weer tezamen komen, omdat wü allen, vry' van godsdienstige en economische dogma’s, het algemeen belang willen dienen en dit het bést gediend is door een zoo groot mo- gelüke vrühèid voor allen. Wy gelooven dan ook, dat dé Vrijheids bond een goede toekomst heeft. De bestry- ding, welke hü tot dusver heeft ondervon den, is zeer weinig indrukwekkend geweest $n heeft slechts één positieven indruk ge vestigd, namelijk, dat men rekening met de nieuwe partü moet houden. De tüd, dat de liberalen elkaar in het haar zaten, de tüd dus waarin de groote groepen ter rechter- züde en links van de vryzinnigen weinig of geen rekening met ons behoefden te hou den, is voorbü; de nieuwe partü zal een macht zyn, die voor niet weinigen, die tot dusver zich afzüdig hielden, aantrekkelük zal zyn. Het program is echt-liberaal, prin cipieel in zyn geheelen opzet en niet zóó knellend, dat wie zich aansluit het gevoel krÜgt (gelyk in zoo menige andere partü), dat hü zün individualiteit heeft ongegeven. De socialisten en communisten zy’n woe dend en wü vergeven hun gaarne in hun woede hun weinig beschaafd gehuil tegen de nieuwe, groote vi-yheidsparty. Er heerscht daar malaise en zoo’n nieuwe party geeft dan even een oplaaiing. Wy willen daar niet tq veel op reageeren; het zou slechts nieu we uitbarstingen van woede geven. En de kerkelyke partyen geven al evenzeer blijk hoe onbehagelyk zy de stichting van den Vrijheidsbond vinden. Op een enkele uit zondering na, die de zaak wat ruimer be ziet, is het de gewone wüze van besteding: de liberalen zy'n voor de persoonlüke vrij heid, de Fransche revolutie riep óók om vryheid, dus zyn de liberalen eigenly’k revolutionnairen en dus komen alle revolu ties, die de groote oorlog over Europa heeft gebracht, op rekening van het liberalisme! Nieuw is deze redeneering niet, wy' ken nen deze speculatie op de politiek weinig geschoolde kiezers (en kiezeressen), dié te recht van revolutionaire woelingen niet ge diend zyn. Vooral nu de vrouwen voor het eerst naar de stembus gaan, zal menige huismoeder verstrikt moeten worden in den val van de eerste-rangs revolutiebestry- ders, doch wy hopen, dat de Vrijheidsbond het volk zoo ruim mogelyk zal voorlichten omtrent zyn bedoelingen, die overduidelyk in zün beginsel-program zyn neergelegd en zeker in een program van actie nader zul len worden uitgewerkt. Hetgeen niet betee- kent, dat wü veel voor waschlystprogram- ma’s gevoelen. Het begin was goed. Ga het zoo voort! De nieuwe partij, de Vryheidsbond, staat wel in het middelpunt van de publieke be langstelling. Dit is een goed begin! Want, men yergete het niet, een nieuwe richting, een nieuwe party, die men nauwe- lyks opgelet, schouderophalend voorbygaat, is een mislukking het nieuwe, dat de aan dacht trekt en weet te behouden, beant woordt aan het doel, waarmee het op de publieke markt is geworpen. Welnu, de Vryheidsbond is en wordt nog steeds van alle kanten besproken en, wü hebben geen enkele reden hierom te treuren; de critiek, felle critiek zelfs, wordt ons nieu we politieke tehuis allerminst bespaard. Dit is geen reden om kleinmoedig de toekomst in te gaan. Integendeel! Is ooit iets nieuws gesticht onder algemeene toejuiching? Be hoort niet bij al wat een nieuwen klank laat hooren, de weifeling van wie moeilijk van het oude kan scheiden en het gejoel van heeren concurrenten? Aan beide heeft het niet ontbroken. Wei feling was er en ze was begrijpelijk. Reeds alleen de neiging om met een nieuwen naam voor het front te komen, maakt dit verklaar baar. Er zit iets hards in en velen zagen ook de noodzakelükheid er niet van in, om de oude en beproefde aanduiding „liberaal” te laten vallen en zelfs tegen het woord „vrijzinnig” ryzen bezwaren, die het wen- schelük maakten om ook deze aanduiding niet in de .nieuwe vlag te brengen. Wy heb ben ’t niet verheeld, dat ook ons dit leed heeft gedaan, maar wy willen, nu het zoo geloopen is, gaarne verklaren, dat de na; Vrijheidsbond voor ons zeer aannemely'k Geen liberaal, geen vryzinnige kan z- gen, dat hij onder deze vlag niet varen wil, het beginsel der vryheid is en blijft toch wat ons liberalen tezamen bindt. Een vrij heid, waarvan men een caricatuur kan ma ken, gelyk dan ook vele tegenstanders niet nalaten te doen, doch niettemin een vryheid die vpor allen duidelyk is en daarom zooveel aantrekkingskracht uitoefent. Wanneer ker- keljjken en socialisten ons om ons vrijheids beginsel beschimpen, dan gevoelen wij on der al deze aanvallen zeer wel, dat het juist dit ons grondbeginsel is, dat zü ons benü- den, Waar voor hen eeuwige waarheden, resp. de belangen van één klasse den door slag moeten geven en de aanhangers daar van zoo dikwerf in niet geringe moeilük- heden brengen, doordat niet dan met ver wringing van deze standpunten aan de eischen van het practische leven valt te vol doen. Zy, die nu spotten met het vrijheidsbe ginsel, weten al te goed, dat het volk smacht naar meer vrijheid van beweging oo aller lei terrein, waar van onze persoonlyke vrij heid steeds minder was overgebleven. Zy weten ook, dat onze vrijheid niet is losban digheid, dat wy niet willen vrijheid voor den

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1921 | | pagina 1