ui
i
1
Fi
No. 14570
59a Jaargang,
Zaterdag 12 Kaart 1921.
I
pi
en Jicht
:en.
-
I
In
FEUILLETON.
3STa.etc-txrs- ezx ^.d.-rréxtexxta.G'bl©-
‘f!
aksblad”
■i
--• Musea zijn pakhuizen gew
DE LILA HOED.
- ‘-1 - 1 -voor G-otxcL®u ©rx Oxxxstr©lc.©xx-
EERSTE BLAD.
Een goed begin.
BEHALV1 ZON- BN BKK&TDAGBN.
datum, AdnrtutlabarMU au oom
Redactie: Telef. Interc. 545.
Bureau:
HOFSTAD.
ID DIT!
Vaar;
dus
roort
de
middi
doch
te trekken
abonnementen
(Werdt vervolgd.)
gobba.
HAK.
abonnementen op
genomen door
RT. Gouddruk.
Drukkerij
KOON - 1
Dit nummer bestaat uit twee bladen
met inbegrip van de Kindercourant.
IMHOONDBN MBDBDBBUNGBN: 1-4 re«al< /«.o». albe n«el nwor /AM
O» de voorpagina M hoogar.
Gewone adverteatlia aa lagamdaa «edadaaltagan M) matreet tol naar gaiaAa-
MOTden prtya. Groota lettere on reoiiea worden berekend naar plaafaimle
tl
ÏCHE
ONT-
t OB»5TRIFkCM
’*-"w»l7
IRUIK VANI
doordoor to aanmaitaWka mate
;E iTRLLK
&EHOLFT,
LRt INLL
COURANT.
X VEEN,
abonnementen «p
igenomen door
BOOM,
Waddinxveen.
GOUDS
VERSCHIJNT DAGELIJKS
tempo
immer
len, vrij
laam
j is.
zeg-
wil,
aar-
Dit
van iedere vereeni-
HAGENAAR.
stuur.
Een
xlging
kon ge'
voor
werd
iDA.
Ons Genoegen. Open-
A. P.
jn genezen. Zy zyi
'j vertellen
r hen heeft
mij gelukt
i overwe-
-denken w»t
kt overgaat een
voeren. Kunstenaars
:heft maar het is al-
lijntje te houden als
naar het
Kiaeock,
en rok in
e dekens,
ge meisje
als een 1
al hooj
hebben nog
aandacht. H<
heeft de
valt er ni<
Quitsprekelijk lyden
Sindsdien heb ik
leschouwd, te trach-
MARKT II, QOMDA.
OOP
i door
SPAARMAN,
Achterkade 253.
wd «eregeld tödla
ontvaar» 9“
tl. vennakrittUwja
«Hilda te vorooHta.
i de GLORIA
0.75 per doos,
ar volgt toezending
istwissel plus ƒ0.20
Smith, N.Z. Voor-
9071 46
[l WINKELIERS
ANVERWANTEN
4 en SIGARETTEN,
enswaardig vakblad,
im 8000 lezers. Laag
Soc. De Réunie. Le-
uining voor de Ver.
b b(jna misdadig te
>tom, omdat de er-
heeft dat het ma
rnoen niet het beste
ileontwÜ-
rorden en
nut heb-
aden hun adres aan
DHOEMEIJER, Am-
igen gratis 2 weken
5183 14
tel de Zalm. Algetn.
leilvereeniging „Gou-
nam om schoenen en kousen ui
en in den tweeden bak te staj
Ralph Deden steeg het blo
voorhoofd. Hij sprong op. A
die met twee handen, haar gn
de hoogte hield, stampte of
terwjjl ze hildkeels zong. Het
met den lila hoed, het gericht naar het
meer gekeerd, had tot nu toe nog geen
vermoeden van Ralph’s aanwengheid. Hij
bukte zich en wrong zich door een ope-
ning in de heg naar de beschermende
schaduw van de viierboomen. Hy liep niet
hard, o neen, dat deed hij nooit, maar hjj
niep met een zeldzaam haastigen tred. Zoo-
dra hy «it het gericht vu, zette hü het
op een loepen en vluchtte naar de pastorie,
totaal van streek.
De honden maakten het nog erger voor
hem, want ze bemerkten ham en zetten
hem achterna, zonder evenwel venter te
gaan dan de struik waaronder hij gezeten
had. Daar hielden ze stil met een gwirri-
twnd kort geblaf, den rtaart vechtlustig
in de hoogte. Zoo, dat Winifred tot aan de
brem de helling opidocn om te zien waarom
Roge en Tyke toch zoo’n drukte maakten.
Toen zij er aankwam, verdween een smalle
silhouet juist om den hoek van den weg.
Winnie floot, maar ditmaal zeer sechtjes
en zonder een enkelen vinger in den mood
te steken.
hoe grooter ze z(jn des te minder
b deze uitgaven van
misraming) komt op
dat naar den zin zijn
-wel naar dien van
an - al l(jkt het gek!
ook nog v
Het ijkt
Naar het Schotech van S. R. CROCKETT.
Vertaald door
I. P. WBSSEL1NK—v. ROSSUM.
(Nadruik verboden.)
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal f2.25, per week 17 cent, mat Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 2.75, met Zondagsblad 8.40.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan one Bureau: Markt 81, GOUDA,
bjj onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs.
Ralph was ontevreden over zichzelf en
toch wenschte hij haar weer te zien be
ginnen.
Maar neen! Zij nam de emmers een
voor een, en, ze balanceerde met een be
weging vol overmoed, wierp zy hun inhoud
in de pan, waaruit de damp reeds ont
snapte. Ralph kan de zon zien schitteren
op het water dat uit de emmems viel in een
•nkeden ronden scheut. Hy was te ver af
om de bloemen van haar zomerjapon te on
derscheiden, maar de groote lilahoed, dien
«e droeg en welks gewone lot het scheen,
te hangen aan het einde der linten op haar
schoudlers, leek Ralph een kleurdetail van
zeldzame aantrekkelijkheid in het land-
schap. Wat dit betreft, daar is niets van
te zeggen: het is steeds geoorloofd Meuren
te bewonderen.
Graag zou hy ontsnapt zyn en onbe
merkt naar de pastorie zijn teruggekeerd!
Maar het was duidelijk dat hjj zyn schuil
plaats achter den bremstruik niet kon ver
laten, zonder gezien te worden. Hü nam
dus met een zucht zijn Hebreeuwsch le»-
kon weer op en fronste boos en beslist zyn
dekens in een der bakken, gelegd te heb
ben, kalmpjes volgens de wijze op het land
haar juik in de hoogte sloeg en met
bloote voeten in den bek stapte.
Plotseling ging Ralph een licht op: hy
was tegenwoordig by de plechtigheid van
den waschdag, zooals die te Galloway ge-
liouden wordt, en, zooals de edelman, (te
onbemerkt tegenwoordig was by het toilet
van Musedora, was hij wellicht geroepen
er meer van te zjen dan hy verlangde!
Waarorp was hij niet by het eerste tee-
ken van onraad vertrokken? Nu was het
moeil ij loer dan ooit met die twee vagebon
den van honden, die terug zouden komen
en hem stellig zouden ontdekken. Hü be
sloot gelaten af te wachten. Bovendien
had de nieuw aangekomene niets van een
najade, noch van een Hebe; haar taille
was gedrongen genoeg en haar roode wan
gen vormden een grappige tegenstelling
met het witte schuim in den bak. Ralph
merkte niet op, dat zü het moeilykste doel
van Het werk op zich nam en dat haar
lach altyd klaar stond om de minste
digheid van Winifred toe te juichen.
alles dient om u voor te stellen Meg Kia-
soek, voornaamste en meest gewaardeerde
d.enstbode op de boerdery Dullarg en vu
rige vereerster van Winifred Charteris.
Ralph was een weinig beklemd geweest,
toen hy geeden had, hoe Meg Kireock, met
bloot» voeten aanstalten maakte om da
wasch te stampen; maar he< werd een heel
ander geval boen hy zag hoe zyn eerste
godin kahnpjee op een granieÜAok ging
zatten in de schaduw der brug, waarby ze
een van haar kleine voetje* in de hand
srk en zy
onic voor
i is het r
i te stellen <roor de
itiek, Jicht, Spit en
ziekte behoort tot
vallen, zal één doos
jende zyn, om U sl
agen, maar toch zal
3B blaken, dat rny'ue
vatten.
’erkrijgbaar in doo-
UDA by ANTON
en verder by de
ve Schouwburg. N. V.
«{gezelschap-
1 2. Soc. De Réunie.
Spiritistische Ver-
a.
De Réunie. Neutrale
Kindervoeding.
5eit De Réunie, Praat-
Vereeniging Harmo-
fflE COURANT.
ONDERWIJS.
Het N.O.G.-referendum over de stopaetting.
Het hoofdbestuur van het N.O.G. deelt in
„Het Schoolblad” mede, dat het na de uit
spraak van het referendum van de hoofden-
vereeniging en na het besluit der alg. verg,
van den bond van Ned. Onderw. tot net af-
zfen van het boycotplan meent, dat deze
gang van zaken moet worden gevolgd: het
middel der stopzetting wordt gehandhaafd,
doch zonder samenwerking met andere or
ganisaties. Het hoofdbestuur besloot met 11
tegen 3 stemmen, een tweetal vragen aan
het oordeel der leden te onderwerpen:
lo. Wilt ge het middel van de stopzetting
der opleiding gehandhaafd zien als een mid
del in den strijd voor verbeterde «Ja*.-
ring!
2o. Zoo dit middel gehandhaafd blijft,
weneeht ge dan dat de verdere actie ge
voerd wordt to samenwerking met den Bond
of door het N.O.G. zelfstandig?
AAMlaistnUi*: TaW. «i
schoolbeswkers te prtysan .n te baloonen.
Het aantal kinderen Is echter zoozeer toe-
genom.n «s de steun dlaa de venMlltog
nog vindt (M verminderd, dat balloten Is
de vereenigiae te Uqukieerea. Wij getooven
ook dat zli niét mwr ia het kader vaa de
un tijd paste. Echter mu haar werk met
lot gïnoemd worden, omdat zij onder an
dere omjtendighevtm ongetwijf.ld veel
**7^ kan nog met eens
ging gezegd worden.
BINNÊNLANB.
Ctm Fabrteke- ea TmaenortesfreMei*.
Dtasds* S en Woensda* Maart heeft
de Nedariaaladie Bood van Chrtotelliko
EeMakz- en TrananortaitseideH te
Utrecht haar tweeJanrtUloeohe venwtsrtaa
gehouden.
Ter vergadering waren wrtawymr-
digd 109 afdeaUngen, uitbrengende 2M
"’rsidT’daze organisatie per 1 Jan. 191»
78 afdeelingen met 89*8 Wen, dit aantel
wu op 1 Jan. 1921 geklommen tot 149 af-
deelingen met 12.530 leden.
Het verslag v«n den pennigmeezter toon
de aan, dat aan Inkomsten het laatste jaar
Was geboekt ƒ410.159, wat rttet het saldo
over 1919 ad f 48.360, een totaal aan inkom
sten gaf van ƒ456.519. De uitgaven waren
In totaal ƒ431.462.
Alleen aan contributie werd over 1920
onvangen een bedrag van ƒ194.002. Aan
büzonderen steun tijdens het groote haven
conflict In het voorjaar 1920 werd boven
dit bedrag nog ƒ29.962 bijeengebracht.
Voor steun bij staking en uitsluiting
werd ƒ103.663 uitgekeerd.
Besloten werd het tegenwoordig H. B. ge
deeltelijk bestaande uit gesalarieerden en
gedeeltelijk uit niet-gesalarieerden om te
zetten in een geheel gesalarieerd hoofdbe
stuur.
Een voorstel van het H. B. om tot wij-
der contributieregeling over te gaan,
«w.. geen meerderheid verwerven. Als plaats
de volgende algemeene vergadering
Rotterdam aangewezen.
uitgaven u__
zouden^kunhen
beteetamen hebben.
Indien we n<jg ii
leefden toen Dén 1
drie kwart millioen
overhield, ja toen h
een dergelljlw tux<
thans is zelfs de ge
van een dergelijk
noemen, vooral ooi
varing nu wel gel;
seum-stelsel in het
is om bjj te dragen tot de cultureel
kellng. Musea zijn pakhuizen qeu
ben ze.
Nu het verzet tegen
tien millioen (plus de m!
steken, zal dat wal niet
van de kunstenaars maar
de belaatinghetalatf
zü mogen toch ook nog wel eens een
woordje meespreken. Het ijkt ons onwaar
schijnlijk dat het dagelyksch bestuur der
gemeente spoedig met een voorstel zal ko
men. Waarschijnlijk zal het plan voor de
musea dus opgeborgen worden naast het
beroemde uitbreidingsplan van Berlage. De
maquette kan in het gemeente-museum
blijven ter nagedachtenis aan een grootach
plan en als een blijk dat de twintigste-
eeuwers ook al hooge aspiraties hadden.
Voorloopig hebben nog andere onderwer
pen meer aandacht. Het ongeluk in het
hulp-ziekenhuis heeft de gemoederen bezig
gehouden. Veel valt er niet over na te pra
ten. In alle gebouwen worden zeer krasse
maatregelen genomen tegen brandgevaar
en juist in dit stel houten huizen bleek men
zeer nonchalant te zijn geweest. Het eenige
wat er brand kon geven, de kachels, ble
ken daar allesbehalve van alle voorzorgen
te zijn voorzien, terwül we ook nergens iets
lezen over een geregelde contróle op deze
bronnen van gevaar. Het gebeurde zal wel
een ernstige waarschuwing zün voor de be
trokken autoriteiten om nu alles in het
werk te stellen, doch het komt alles wel wat
laat. We herinneren er in dit verband eens
aan dat de gemeente het plan tot stichting
van een nieuw en groot ziekenhuis naby
het strand heeft laten varen. In plflats van
zelf te gaan bouwen heeft ze overeenkom
sten aangegaan met particuliere instellin
gen, die nu successievelijk hun „capaciteit"
zullen vergrooten. Dit systeem lijkt inder
daad veel beter en we twijfelen er niet aan
of het ook veel goedkooper is. De gemeente
heeft nooit veel talent getoond om gasthui
zen te „exploiteeren" en het werk dat daar
verricht wordt leent zich niet tot gemeen-
telyk beheer. Er z(jn hier ter stede tal van
zeer goede particuliere ziekenhuizen en zü
zullen gaarne hun omvang vergrooten wan
neer z(j steun van de gemeente krygen.
Het gebeurt zoo zelden dat een vereeni-
ging verdwijnt, dat wy niet kunnen nalaten
een dergelük feit te memoreeren. En het
geldt hier nog al een zeer verdienatelyke
vereeniging n.l. die welke het schoolver
zuim van de kinderen tracht te verminde
ren. Zü deed dit o. a. door feestjes te or-
ganiseeren en op andere wijze de trouwe
BRIEVEN WIT Dl
DXLVI1 F
Na al het hoera-geroej over het Berlagi-*
aansche museum-plan, dat negen tl«n
millioen gulden cal koste komt dé te ver
wachten reactie. Wü heb in in oneen brief
er al op gewezen dat he ernstige
ging verdiende eerst goeirte beden
men deed vóór men ei
dergelük plan uit te vo|Nn.
zyn beste brave menscl.^..^
tyd goed om hen aan ’t
zy groote plannen hebben^ want dan worden
ze meestal gevaariük vote hun omgeving,
omdat zü zelf niet altyd f» gevolgen over
zien van de plannen en onldat zü graag Oen
ander voor de practische Moeil^kheden set-
ten. Zoo gaat het ook mat deze muMum-
plannen. Het is natuurlük heel mooi om een
schitterend gebouw te stichten dat tot in
lengte van dagen aangegaapt zal worden.
Maar de kosten? Daarover heeft men zich
niet druk gemaakt en waarschünlük is de
berekening daarvoor niet eens opgezet.
Het plan zal tien millioen kosten. Wan
neer we aannemen dat dit zoo, is, weten we
zekeir dat we aan den smallen kant zijn.
Immers de ervaring heeft geleerd dat al
demgelyke ramingen on.iuist aiin en steeds
te laag. Daar in ’n deel onopzettelijke en ’n
deel opzettelüke onjuistheid by'. Met het
toenemen van de kosten daalt natuurlyk de
kans dat het plan wordt uitgevoerd. Heeft
ooit iemand gehoord dat het plan van een
architect werd uitgevoerd tegen de som der
raming? Met tien millioen zyn wy aan den
smallen kant. Natuurlyk moet de gemeente
daarvoor een leennng sluiten. Laat ons eens
aannemen dat het haar gelukt die in den te-
genwoordigen tüd voor dit doel te sluiten
dan zal ze toch zeker «es procent moeten
betalen, d. w. z. jaarlüks een rente van ze*
honderd duizend gulden om te beginnen.
Daaraan is niet te ontkomen. Nu moet men
de schuld aflossen en langer dan honderd
jaar kan men daarover niet doen. We be
ginnen dus het eerste jaar één ton af te
lossen. Jaarlyks zal de gemeente dus zeven
ton beschikbaar moeten hebben, althans de
eerste vyf en twintig jaar. Dan kan het be
drag wat verminderd worden.
Wanneer de gemeenteraad dus mocht be
sluiten om het plan uit te voeren zou hü
daarmede een jaarlyksche uitgave van ze
ven ton voteeren die op het thans levende
geslacht drukt. Ziedaar waarop de uitvoe
ring voor de gemeente neerkomt. We slaan
dan nog maar over dat het natuurlük
’sjaars aan onderhoud en personeel ettelij
ke tien duizenden zal kosten.
Daarvan kan natuurlük voor het oogen-
blik heelemaal niets en in de naaste toe
komst waarschynlük niets komen. Den
Haag zou zich daarmede een zeer artistie-
ken strop om den hals halen.
Een architect die zakenman genoeg is om
te weten dat zoo’n plan onuitvoerbaar is, is
op het leuke idéé gekomen om een beroep
te doen op de burgery ten einde een deel
van de kosten uit vrijwillige büdragen bü-
een te brengen. Zyn voorstel toont reeds de
zwakke plek van het plan maar ieder be
grijpt dat van die gaven niet zooveel bü-
één te brengen zal zü'n, dat de jaarlüksche
len galop de helling afdraven. Ralph be
merkte er twee: dp eene, een groote hond
die er wat wald uitaa<g, met een verwarde
haarmassa; de andere, een ld«ne collie,
kortgeschoren, die er met teruggeslagen
ooren van langs rende, vaat besloten niet
achter te bly'ven. By de groote balkken
gekomen, sprongen «e tegen hun meeste
res op met een kort en verheugd geblaf.
Ze duwde hen met een bevallig gebaar
van zich af, wees daarna, zich bukkende,
met den vinger naar een punt van den
oever, waar men een troep van een half
dozijn zwarte Galloway-koeien kon ontwa
ren, waaronder aich eenige kleine Ayrs-
hire-<koeien bevonden, die langzaam voort
drentelden door het vette gras van de wei
den aan den oever.
„Vlug naar de koeten! loop ze achterna;
haal ae terug, haal ze terug, Roger!”
De honden namen een sprong en ver
dwenen in het hooge gras.
De koeien vervolgden haar langzamen
gang, maar weldra draaiden ze den kop
om naar de honden, in welke zy na een
oogenblik van onzekerheid, den vijand
herkenden. Met een verschrikten loop sta
ken zy de weide over, daarna den weg en
klommen weer tegen het dunne gras der
helling op, die ze verlaten hadden, verlokt
nis ze wanen door de friachheid van het
weidegras.
Gedurende een oogenblik ademde Ralph
Deden vertucht, maar dit duurde maar
kort: één jong meisje, dat was al ontstel
lend genóeg. Maar kyk, nu waren het er
twee! En wat nog veel erger wa», dat
was dat de nieuw aangekomene, na eenige
wenkbrauwen.
Wiat beduidt een eenvoudig landmeisje
voor een zoeker van merkwaardige woord
vormingen?
,Jik wil geen afleiding hebben!” zei
Ralph vastbesloten, en met het vuur van
een speurhond wierp hy zich op zyn woor
denboek op zoek naar een weerspannig
woorddeel.
Plotseling weerklorik een snijdend ge
fluit door de slapende lucht.
„Miy'n God!” zei Ralph, opspringend.
„Wat is dit onverdraaglyk!”
Zich voorzichtig steunend op één elle
boog bemerkte hij het jonge meisje met de
emmers in de volle zon, haar hoed in de
hand. Zy bewoog hem boven haar hoofd,
tot ze er mee ophield, om in de richting
van Ralph te ky’loen, de oogen met den
hand beschuttende. Plotseling liet ze haar
hoed los, stak twee vingers in den mond
en floot opnieuw zoo hard, dat de slagvink
verschrikt opvloog om een andere schuil
plaats in de heesters te zoeken.
Ralph was diep verontwaardigd; hü her
innerde zich niet, ooit een jong meisje te
hebben zien fluiten, door de vingers inden
mond te steken, net als een bergeerder!
Hij dacht dat wel geen van zyn drie
nichtjes, de dochters van professor Thriep-
neuh, die Chaldeesch studeerden met hun
vader, het idee gehad zouden hebben, om
iets dergelyks te doen en een verward
beeld, waarin Jemima, Kézda en Kézen-
happuch zich vermengden, doemde voor
zyn geest op,
Onder het donkere gebladerte van de
viierboomen hoorde men de honden in voi
ced om de vryheid van den ander aan te
rónden, dat integendeel onze vrijheid daar
haar natuurlyke begrenzing vindt, waar zy
voor een ander onvryheid zou brengen. Hier
is, wy erkennen ’t gaarne, verschil van in
zicht mdgelük, zelfs onvermüdelyk: bü wis
selende, snel wisselende maatschappelijke
verhoudingen dient steeds met de omstan
digheden getekend te worden, dit kan ver
schil van rtleening geven over het tempo
van ingrypen, ten slotte zal men immer
weer tezamen komen, omdat wü allen, vry'
van godsdienstige en economische dogma’s,
het algemeen belang willen dienen en dit
het bést gediend is door een zoo groot mo-
gelüke vrühèid voor allen.
Wy gelooven dan ook, dat dé Vrijheids
bond een goede toekomst heeft. De bestry-
ding, welke hü tot dusver heeft ondervon
den, is zeer weinig indrukwekkend geweest
$n heeft slechts één positieven indruk ge
vestigd, namelijk, dat men rekening met de
nieuwe partü moet houden. De tüd, dat de
liberalen elkaar in het haar zaten, de tüd
dus waarin de groote groepen ter rechter-
züde en links van de vryzinnigen weinig of
geen rekening met ons behoefden te hou
den, is voorbü; de nieuwe partü zal een
macht zyn, die voor niet weinigen, die tot
dusver zich afzüdig hielden, aantrekkelük
zal zyn. Het program is echt-liberaal, prin
cipieel in zyn geheelen opzet en niet zóó
knellend, dat wie zich aansluit het gevoel
krÜgt (gelyk in zoo menige andere partü),
dat hü zün individualiteit heeft ongegeven.
De socialisten en communisten zy’n woe
dend en wü vergeven hun gaarne in hun
woede hun weinig beschaafd gehuil tegen de
nieuwe, groote vi-yheidsparty. Er heerscht
daar malaise en zoo’n nieuwe party geeft
dan even een oplaaiing. Wy willen daar niet
tq veel op reageeren; het zou slechts nieu
we uitbarstingen van woede geven. En de
kerkelyke partyen geven al evenzeer blijk
hoe onbehagelyk zy de stichting van den
Vrijheidsbond vinden. Op een enkele uit
zondering na, die de zaak wat ruimer be
ziet, is het de gewone wüze van besteding:
de liberalen zy'n voor de persoonlüke vrij
heid, de Fransche revolutie riep óók om
vryheid, dus zyn de liberalen eigenly’k
revolutionnairen en dus komen alle revolu
ties, die de groote oorlog over Europa heeft
gebracht, op rekening van het liberalisme!
Nieuw is deze redeneering niet, wy' ken
nen deze speculatie op de politiek weinig
geschoolde kiezers (en kiezeressen), dié te
recht van revolutionaire woelingen niet ge
diend zyn. Vooral nu de vrouwen voor het
eerst naar de stembus gaan, zal menige
huismoeder verstrikt moeten worden in den
val van de eerste-rangs revolutiebestry-
ders, doch wy hopen, dat de Vrijheidsbond
het volk zoo ruim mogelyk zal voorlichten
omtrent zyn bedoelingen, die overduidelyk
in zün beginsel-program zyn neergelegd en
zeker in een program van actie nader zul
len worden uitgewerkt. Hetgeen niet betee-
kent, dat wü veel voor waschlystprogram-
ma’s gevoelen.
Het begin was goed. Ga het zoo voort!
De nieuwe partij, de Vryheidsbond, staat
wel in het middelpunt van de publieke be
langstelling.
Dit is een goed begin!
Want, men yergete het niet, een nieuwe
richting, een nieuwe party, die men nauwe-
lyks opgelet, schouderophalend voorbygaat,
is een mislukking het nieuwe, dat de aan
dacht trekt en weet te behouden, beant
woordt aan het doel, waarmee het op de
publieke markt is geworpen.
Welnu, de Vryheidsbond is en wordt nog
steeds van alle kanten besproken en, wü
hebben geen enkele reden hierom te treuren;
de critiek, felle critiek zelfs, wordt ons nieu
we politieke tehuis allerminst bespaard. Dit
is geen reden om kleinmoedig de toekomst
in te gaan. Integendeel! Is ooit iets nieuws
gesticht onder algemeene toejuiching? Be
hoort niet bij al wat een nieuwen klank laat
hooren, de weifeling van wie moeilijk van
het oude kan scheiden en het gejoel van
heeren concurrenten?
Aan beide heeft het niet ontbroken. Wei
feling was er en ze was begrijpelijk. Reeds
alleen de neiging om met een nieuwen naam
voor het front te komen, maakt dit verklaar
baar. Er zit iets hards in en velen zagen
ook de noodzakelükheid er niet van in, om
de oude en beproefde aanduiding „liberaal”
te laten vallen en zelfs tegen het woord
„vrijzinnig” ryzen bezwaren, die het wen-
schelük maakten om ook deze aanduiding
niet in de .nieuwe vlag te brengen. Wy heb
ben ’t niet verheeld, dat ook ons dit leed
heeft gedaan, maar wy willen, nu het zoo
geloopen is, gaarne verklaren, dat de na;
Vrijheidsbond voor ons zeer aannemely'k
Geen liberaal, geen vryzinnige kan z-
gen, dat hij onder deze vlag niet varen wil,
het beginsel der vryheid is en blijft toch
wat ons liberalen tezamen bindt. Een vrij
heid, waarvan men een caricatuur kan ma
ken, gelyk dan ook vele tegenstanders niet
nalaten te doen, doch niettemin een vryheid
die vpor allen duidelyk is en daarom zooveel
aantrekkingskracht uitoefent. Wanneer ker-
keljjken en socialisten ons om ons vrijheids
beginsel beschimpen, dan gevoelen wij on
der al deze aanvallen zeer wel, dat het juist
dit ons grondbeginsel is, dat zü ons benü-
den, Waar voor hen eeuwige waarheden,
resp. de belangen van één klasse den door
slag moeten geven en de aanhangers daar
van zoo dikwerf in niet geringe moeilük-
heden brengen, doordat niet dan met ver
wringing van deze standpunten aan de
eischen van het practische leven valt te vol
doen.
Zy, die nu spotten met het vrijheidsbe
ginsel, weten al te goed, dat het volk smacht
naar meer vrijheid van beweging oo aller
lei terrein, waar van onze persoonlyke vrij
heid steeds minder was overgebleven. Zy
weten ook, dat onze vrijheid niet is losban
digheid, dat wy niet willen vrijheid voor den