riE
IDA.
«I
60e Jaargang.
Zaterdag 2 April 1921.
No. 14586
IWBURG
EERSTE BLAD.
AER:
FEUILLETON.
ISrie-tz-Txrs-eaa. uA»d.-vextezxtio^>leuc5- voox G-otzcL©- ©zx OxxxstxelcoxL-
DE LILA HOED.
thmalijders
one Buste
Bezuiniging op ’s lands uitgiven.
4
Redactie: Telef. Interc. 545.
Administratie: Telef. Interc. 82.
Dit nummer bestaat uit twee bladen
oog
bure
stellij
BRIBVEN UIT DB HOFSTAD.
170» S0
geeft een fiu-
8 ME
19)
299 18
<ht u een beetje
luchttosteel, dat Ralph pas ge-
<Me ntete
INGEZONDEN MKDEDEKUNGRN'. 1—4 tegel* fï elke regel meer f0.60.
Op de voorpagina 60 booger.
Gewone adrortenUgn as ingeaooden mwiedeellngeo b|j contract tot Mar geredn-
ceerden prt|a Groot* letter, en randen worden berekend naar plaatsruimte.
AdTertaatUa kunnen worden Ingeaondan door tunchenkonut van «diode Boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onae Agenten.
ij t 0.40.
1744 100
X V E E N.
abonnementen ep
ngenomen door
ïBOOH,
Waddtaxreen.
60UDSCHE COURANT.
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
een
op.
het
per-
'annecr
toe-
waar-
is thans
paalt zich tot
door p<'
over nieuwe
gesteld of t
ij asthma, hij-
heid, keelpijn,
uenza, griep,
heid, kink* en
itslilfcnd, slijm
erend,verzach
en altijd on-
0, f 3 60
;nin<: L. I. AKKER,
Naar het Schotech van S. R. CROCKETT.
Vertaald door
I. P. WES&ELINK—v. ROSSUM.
(Nadrufk verboden.)
,,O, u hebt hem vernield!" zei ze, maar
zonder boosheid.
„Mc ben er blij om,” «ei Ralph, haar na
derende met een Wik, die ze nog niet van
hem kende. Wonnie liet het lint vallen,
greep <len hoed en begon den heuvel aoo
«nel alb een jonge geit te beklimmen. Toen
ze boven was, hield ze stil, geheel buiten
adem. Ralph INeden had het lint opgeraapt.
Hy Het het al# een trofee in de lucht
wapperen. De voégende woorden verstom!
Winnie duidelijk:
„Ik ben., erg.. Wü... hot., te... heb
ben afgetrokken; en ik. ®a... uw...
grootmoeder... opzoeken!”
„Zoo'n...”
Winnie hield op, ze vond geen woorden
om haar verontwaardiging uit te drukken.
„Zoo’n onbeschaamde en afschuwelijke.
Ze voltooide haar an en zotte den mis
handelden hoed op haar krullen, zorgvul
dig ihet overgebleven lint onder den bol
verbergende.
Toen ze zich omdraaide, was Ralph be-
het andere lint voorzichtig op te vou
wen, en in zijn portefeuille te bergen.
„Nooit in mjjn leven spreek ik weer te
gen hem,” zei ze, de lippen zoo stijf bul
tende, dat een kuiltje, dat Ralph nooit ge-
cien had, in de hoeken van haar mond ver
achten.
Dit maakte .klaarblijkelijk aan alles een
einde. Toch voegde ze er met een peinzend
gezicht bij:
ia toch een knappe jongen, en ik
geloof dat hij van nu af rechtop zal loe
pen. Verder heeft dab «data te beteekenen:
ik praat niet meer met hemt”
(Wordt vervolgd.)
bij, wanneer gy,
jt. Schenk ver-'
beroemde Abdij-
vele duizenden
bare genettenen
Volgt hun voor
jok de beproefde
ilROOP
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ1.25, per week 17 cent, met ZondagdNed
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwprtaal 3.15, met Zondagsblad 3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 81, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot daa beiorgkring)
1—5 regels ƒ1.80. elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en don bezorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs.
jn door de
ngrolses
rkryging eener flink
SANITAS
ndeweg 10.
te Hoogstraat 37.
raat 37.
raat 6.
„Uk vraag u wamrom u niet beter rechtop
ioopt,” hertaalde Wlinnie «enigszins ge-
ipnkkeld. Ze schaamde zich een beetje en
nam hem dót onprettige gevoel kwalijk.
„Mc weet niet, ik dacht, niemand heeft
het mij nog gezegdstamelde Ralph,
op goed gefl.uk zeggende, wat hem in de
gedachte kwam, zooals wanneer op het
college professor Thriepneuh hem een ver
warrende vraag deed.
„Welnu dan,” herhaalde Winnie, „omdat
tot nu toe de tueele wereld blind is ge
weest, wordt het tijd dat men u de oogen
opent!”
Ralph richtte zich op als een onderoffi
cier by het oefenen en hield zich zoo recht,
dat Winnie scjyutende van het lachen.
Ralph lachte ook, verrukt op het gezicht
van tiwee kuiltjes, die verstoppertje speel
den op de Woeietule wangen van het jonge
meisje.
Ze waren bij een andere heining geko
men en het hart van Ralph was zeer luide
begonnen te kloppen; maar -Wlmnie be
waarde al haar koelbloedigheid, want hoe
wel haar oogen de heldere klsarteid had
den als die van een IJong kind, had se
niets van een klein iwit lammetje.
„Daar ie uw weg!” mi ae, terwijl ze op
het overstapje ging zitten. „Wat mü be
treft, ik ga naar John Scott, om de lam
meren te zien. Het zal tjd van ontbijten
xjjn, voor je iweer in de pastorie terug
zjjt”
Het ---
bouwd had, stortte met één slag in.
,Jk zal u vengewdlen naar John Scott?”
zei hy levendig.
„Volstrekt niet!” «ei Winnie,
hl eek e en lichtende blauw als haar oogen
„Hebt u ooit opgemerkt,” ging Winnie
voort, „hoe de dieren 's morgens veel
vriendschapipelyiker zjjn? Ze zjjn geduren
de hun slaap vergeten te hebben, dat de
mensch een vijand, is.”
„Misschien,” opperde Ralph de theoloog,
„gelooven ze weer in den Hof van Eden te
zijn teruggekeerd!”
Winnie beschouwde hem du, want hij
had op zijn beurt de oogen afgewend. Voor
de eerste maal zei ze tot zichzelf dat men
hem moon kon vinden. Ze liepen samen
door. De zon was nu heel emaal boven den
horizon, ze schitterde op de roode eikels
om den berkenboom en gaf den pjjnboom-
Htammen een tint van gebrande Sdenna.
Ralph trachtte zich te herinneren of er
op cbit voetpad geen, andere heining was
om over te klimmen, waarvoor ze zijn huip
noodig zou hébben. Hij had zjjn hóed af
gezet en liep nu blootshoofd naast Winnie
en deze vroeg zich af, wanneer ze het wa
gen kon hem te zeggen, dat hy werkelijk
beter rechtop moest loepen!
Wlinnie had van die vreemde en onbe
dwingbare ingevingen en die dingen doen
zeggen, die men beter kon verzwijgen, al
leen om te zien wat er gebeuren zal. Deze
neiging had haar al meer dan eens een
poets gebakken.
„Waarom loopt u toch zoo gebogen?”
zei ze plotseling, stilstaande om hem recht
in het gelaat te zien.
Ralph, die liep te podnzen met zijn rug
wat krom als een oude geleerde, stond atü)
klaaiblijkedyk geheel verslagen: hjj meen
de niet goed gehoond te hebben. Deze hou
ding ergerde zjjn leermeesteres.
„Ja,” antwoordde Winnie, teiwirl ze ver
strooid met de loshangende linten van den
lila hoed speelde. ,Jik vroeg me altijd af,
waarom iik op Zondagmorgen het meer
niet kon zien, zonder lust te gevoelen te
gaan schreien. Het deed mjj bijna even
veel goed naar het meer te kijken, als naar
de keik te gaan. Maar dit moest iik niet
tegen u zeggen,” stamelde ze, zich plotse
ling zjjn toekomstig ambt herinnerend.
Ralph glimlachte. Winnie kon hem ge
rust heel wat dingen zeggen! Hy ook zou
haar zjjn indrukken meededen.
„Hebt ge iu ooit op den top van een
berg bevonden, met het gevoel van in de
lucht te hangen en de aarde te zien draaien
onder u?”
„O, ja!” zei Wlinnie. „Ik heb dat gevoel
vaak, op rustige dagen, als er geen enkel
gerucht is. Ik denk, dat God zelf op zulke
©Ogenblikken de engelen doet zwijgen.”
Het is wonderlijk, jong te zijn. Het is
nog wonderiyker, tegelijkertijd dichter en
hartgrondig verliefd te ziy’n.
Ralph Peden wae dit aMes. En hg be
schouwde Wlinnie Charter», die dnoomerig
naar de blauwe verten keek, van hetaelfd-e
mosfeer der Departemi
Fout schijnt ons ook, d
inspectie alleen n» t g,
den betrokken Mi
worden met het instelle
onderzoek in die gevall
den is gerezen, dat I
dienst de zuinigheid ni<
oog wordt gehouden. W
bureaucratie kent, begW
terecht zal komen. Ni
chefs zullen
tot het
komt en geen zin meer heeft, öf het gebeur
de geheel df gedeeltelijk is weg-geadmini-
streerd. Neen, de beÉainigingsinspecteur
moet kunnen binnentreden wanneer het hem
goeddunkt in welke Rjjfaadministratie og—
Wanneer de Minister dan ook schi
het welslagen van de proef o.a.
gen van de medewerking, welke
teurs vah het Rijkspersoneel in de onder
scheidene rangen zal ondervinden en dat een
eerste vereischte foor dat welslagen is, dat
de inspecteurs zichselven en anderen er van
doordringen, dat zjj geenszins be-
oogen als dwarskijkers en cri
tici werkzaam te zijn, doch dat zy
wenschen samen te werken en behulpzaam
te zijn, dan wr|jft men «ich eens de oogen
uit!
Hoe nu?
Het Rijkspersoneel zal v e r p 1 i c h t moe
ten zjjn, aan de inspectie zjjn medewerking
te verleenen. Wie dit niet wenscht, behoort
na een waarschuwing uit den Rjjksdienst
verwijderd te worden en wanneer minister
de Vries werkelijk bevreesd is, of zich door
adviseurs bevreesd heeft laten maken, dat
de bezuinigingsinspecteurs als dwarskijkers
en critici zullen optreden, laat Z.Exc. ons
dan zün mooie woorden schenken en geen
goed geld naar kwaad geld gooien. Zonder
zeer critisch gestemde dwarskijkers «al de
wortel van het kwaad, dat de Minister zoo
goed scheen te kennen, niet uit te roeien
zjjn en komt er slechts een nieuwe uitwas
der bureaucratie: nieuwe ambtenaren, meer
papier en meerverkwisting.
drijven in een tem]
we belastingen
De Regeerinu
Staten-Genera*.. F.
dit natuurlijk aan de Kamers
laten en
weging,
commissi
hebben gt
een econoi
Barna: MARKÏ tl, GOEDA.
tten zien werken!
t de bexuinigings-
Cdvindenvan
laster belast zal
i van een bijzonder
n, waarin vermoe-
[j eenigen tak van
1 voldoende in het
t de practjjken der
pt wat er dan van
-..,ta! De betrokken
de zaak d^n laten traineersn,
in te stellen onderzoek te laat
heeft, öf het gebet
‘3 is weg-i
linigingsii
tnneer het hem
linistratie ode.
chrjjft, dat
zal afhan-
de inspec-
geen 'lust had om zeven uur ’s morgens by
John Scott te komen in gezelschap van
een jongen man; „ge zult naar huis gaan
en uw boeken weer opnemen, na van kou
sen en schoenen verwisseld te hebben,”
zei ze als vrouw, die aan alles denkt.
„Iaat me dan tenminste „tot weerziens"
mogen zeggen, Winnie!”
Het werd Winnie warm om het hart, toen
ze hem voor de eerste maal haar naam
hoorde uitspreken. Het was niet onaange
naam, en daarbij volstrekt nutteloos, hem
daarover te berispen. Ze wilde hem «ie
hand geven, toen ze iet» in zyn oogen las.
„Geef er als je blieft geen kus oip, aoo-
als gisteren op die van Grootje; bovenddem
zie ik de honden van John Scott boven op
den heuvel," zei ze, |iet den vinger dn die
richting wyoende.
,De arme Ralph kon riechta een nog ver
legener houding aannemen. Zjjn gedachten
aldus gera<Len te zien, ging boven zijn be
grip. Het oude gezegde kwam hem van zdf
over de l/^gen:
„Ik heb u al gezegd,
een toovenares «(jt.”
„En u herhaalt het?" vroeg Winne, haar
hoed by de linten slingerend. „Welnu! u
kunt Grootje weer komen kuewn eerst
daags! Ik geloof stellig, dat ze een klein
ewak voor u heeft!”
(Maar ze had de wijsheid van Ralph te
hoog aangeslagen; h(j greep plotseling den
tlila-hoed, waarvan een dor 'linten in de
hand van het jonge meisje achterbleef, eu
hy drukte een kun, twee kussen, op de
p'aate die «ie zon had aangeraakt, daarna
op de piek, die het hoofd van Winnie be
roerd had.
feld zullen velen daarvan gaarne gebruik
maken. Of de fiscus al gearriveerd is <>m
van lederen gulden twintig cents te stelen,
hebben wy nog niet vernomen maar het
zou ons niets verwonderen als bet soo was.
Dat het vreemdelingen verkeer een groot
gemeentebelang is, is helaas alt(jd aan de
aandacht van het gemeentebestuur ontgaan
en ook thans zal dat wel het geval z(jn
Het denkbeeld van deze toer-wagons is
niet nieuw; alleen komt ons land er wat
mee achteraan. De Cooks-auto’s ztfn overal
bekend behalve hier waar de afstanden niet
groot genoeg zyn om een zeer vlug verkeer
noodzakelijk te maken. Op eens heeft ook
het denkbeeld ingang gevonden om per
vrachtautomobiel uitstapjes te organisee-
ren. Op den tweeden Paaschdag zagen wij
een sleep van twee vrachtauto’s elk met een
volgwagen vol met opgeschoten jongens, die
blikbaar een club vormden, welke een uit
stapje maakte naar Scheveningen. Op diehr
zelfden dag «ijn tal van vrachtauto's naar
Amsterdam gereden, belatten met wed-
strjjd-belusten. Inderdaad kan men op het
oogenblik met een gezelschapje beter per
auto rijden dan per trein, die veel te duiw
is geworden.
De Paaschdagei
weest zoo als g„
den en
gaande
geld. In
dere luc
gelbuie"
Het bezüinigingswetje by de Tweede Ka
mer ingediend, vestigt in zyn memorie van
toelichting de aandacht op tal van punten,
die de aandacht verdienen.
Het ideaal, ook eener financieele admini
stratie, is zooveel mogelyk resultaten met
zoo weinig mogelijk opofferingen te berei
ken aldus minister de Vries, die echter
allerminst verbloemt, hoe ver de werkelijk
heid van dit ideaal verwijderd is. De Regee-
ring heeft te dezer zake een maatregel ge
troffen, die de deur voor royaliteit reeds
wyd openzet: het beginsel is voor de Regee-
ring dat de meerderheid van het Kabinet be
slist welke maatregelen zullen genomen
worden. Is de Minister van Financiën van
oordeel, dat hij voor die beslissing niet de
Medeverantwoordelijkheid kan dragen, dan
zal hij aldus laconiek mr. de Vries
de voor de hand liggende consequentie heb
ben te trekken. M. a. w. niet de minister
van Financiën beslist, niet op hem rust in
de eerste plaats de verantwoordelijkheid
voor nieuwe Staatsuitgaven (waarvoor h y
de nieuwe middelen zal hebben te zoeken en
te verdedigen), hij is slechts voor 1/10 deel
mede-verantwoordelijk; de Excellenties van
Waterstaat, Onderwys, Arbeid, Oorlog,
Marine e.d. beslissen feitelijk over 's Lands
financiën, waarvan zy in den regel slechts
matig op de hoogte zyn. Evenmin zouden
wjj willen, dat de Minister van Financiën
iedere uitgaven kan schrappen, omdat hy
liever zoo min mogelyk ziet uitgegeven.
Een andere vraag is, of niet bij de ambts
aanvaarding door een Minister van Finan
ciën deze in overleg met den Permier de lij
nen voor de te volgen financieele politiek
kan vaststellen, waaraan de ambtgenoot©»,
die een portefeuille in dat Kabinet aanvaar
den dan gebonden zijn. Gaat men niet in
deze richting, waarvan wy de bezwaren
gaarne erkennen, dan zullen meer en meer
de verschillende Departementshoofden over
het hoofd van den in de eerste plaats ver
antwoordelijken man, de Staatsuitgaven op-
J 'jven in een tempo, waartegen geen nieu-
belastingen bestand zullen blijken.
•ing wil nu de controle door de
raai verscherpt zien. Zij dient
zelve over te
i geeft dit dan ook slechts in over-
in den vorm van een parlementaire
lie, samengesteld uit leden, die blijk
fegeven hoogen prijs te stellen op
omisch en zuinig beheer. Hier is
inderdaad het gelijk aan de zyde der Re-
geering; de wijze waarop de Staten-Gene-
raal de honderden millioenen jaarlijks vo-
teeren, is ruw en wild en kan by een uitge
breid politiek college waarschijnlijk ook niet
anders. Van werkelijke c o n t r 1 e door de
Kamers is weinig of geen sprake; deze be-
een meenlng, veelal slechts
lölitiek-sociale motieven ingegeven,
posten, door de Regeering voor
uit de Kamer aanbevolen. Van
gemeen en de plaatselüke in het bijzonder
Zich daarmee weinig inlaat. In dit opzicht
zouden w(jxde organisatie van ons gemeen
telijk bestuur wel gaarne anders zien. Er is
in den laatstcn tijd nog al eens geklaagd
over gemis aan belangstelling in de publie
ke zaak. We zullen hier niet de oorzaken
daarvan naspeuren, maar één ervan is wel
dat de overheid te weinig aandacht wydt
aan veel wat de menschen meer bezighoudt
en beroert dan de publieke zaak zelf. Er
worden vele millioenen beschikbaar gesteld
voor onderwys-doeleinden, maar opmerke
lijk is het dat voor de voortzetting van het
onderwys en de ontwikkeling van net maat
schappelijk leven niets meer gedaan wordt.
Hoogstens accepteert de overheid als vrien
delijke gastvrouw de bezoekers van
congres maar daarmede houdt het ook
Van eenige werkelijke belangstelling in
leven en streven van groote groepen
sonen is geen spoor te ontdekken. Wan:
men alleen eens let op de enorme ontwikke
ling van het vereeniglngsleven en dan na
gaat hoe de overheid zich daartegenover
gedraagt, dan valt het dadelijk op, dat eer
moeilijkheden dan faciliteiten worden be
vorderd. Geeft een vereeniging een „uitvoe
ring” en heeft ze het snoode plan voor de
bijwoning daarvan entréogeld te heffen dan
nadert de overheid en begapt de kas onder
de leuze van belasting op vermaak. Mn
typisch staaltje. Op Scheveningen staat een
duur gebouw renteloos, Het is de oude elec-
trische centrale, Waarin 's-zomers wel eens
tentoonstellingen worden gehouden. Een
combinatie van sport-vrienden huurt het
gebouw gedurende de wintermaanden van
de gemeente. Wanneer men nu tracht de
kosten er uit te halen door publiek toe te
laten, verschijnt de fiscus en maakt dit po
gen moeilijker door het heffen van een be-
belasting. Van winst-maken is bij deze on
derneming geen sprake maar de overheid
bemoeilijkt zelfs het dekken van het tekort.
Een vereeniging die zich ten doel stelt dren
kelingen te redden, geeft een demonstratie
voor propaganda. Entreé vyf en zeventig
cents. De overheid is zoo vriendeljjk daar
vjjftien cents van weg te graaien, alweer
niet van de winst maar slechts ter vergroo-
ting van het tekort. Te verwachten valt dat
de wet wel tot uitbreiding van het belas
tinggebied der gemeenten, nog meer derge-
lijke dwaze fiscale heffingen zal brengen,
indien niet tijdig gezorgd wordt dat betere
krachten het gemeentebestuur leiden.
Tegenover deze eigenaardige wyze waar
op de overheid haar belangstelling in en
haar medwerking aan het maatschappelijk
leven toont, staat de subsidieering van al
lerlei instellingen, die veel meer het indivi
dueel belang dan een algemeen maatschap
pelijk belang raken. De grens tusschen nut
en vermaak kan zeker niet door de over
heid getrokken worden.
Dezer dagen is er een nieuw vervoermid
del in Den Haag verschenen, n.l. een massa-
auto, die pleiziertochtjes door het mooiste
gedeelte van Den Haag maakt. Een dertig
tal personen kan daarin vervoerd worden.
Tegen betaling van één gulden. Men rijdt
dan één uur als deftig auto-passagier
langs 's Heeren straten. Voor vreemdelin
gen is dit een aardig uitstapje en ongetwij-
j voor het incas-
chterstallige ei»
orderingen.
pA A'dam.
O llO., R'dam.
gen z(jn helaas niet soo ge-
duizenden «e verlangd had-
gehoopt zooals de daaraan vooraf
dagen ze ons hadden voorgespte-
i plaat# van lente zonneschijn en hel-
lucht, kwamen gryze wolken en ha
gelbuien ons verrassen. Desondanks was
net druk in den Haag zoowel al» in Sehe-
veningen. Er heeft op zulke dagen een uit
wisseling van gasten plaats. Of men heeft
zelf logé's of men gaat uit logeeren: slechts
weinige gezinnen zullen op deze dagen hun
gewone aanzien hebben. Het gevolg is na
tuurlijk dat men zijn gasten eens rondleidt,
ook al is het weer niet al te fraai. Er Is
aAtyd nog wel iets te zien in do musea,
ook al staan die maar bjj weinigen in goe
den geur, wat betreft hun gezelligheid.
Misschien vindt de posteegelverzameling
aftrek of de tentoonstelling van tandheel
kunde, waarvan de laatste nu niet bijzon
der opwekkend is voor den buitenstaander,
die in een tandarts min of meer een beul
pleegt te zien. Toch is dit een zeer interes
sante expositie, die duidelijk doet zien tot
welk een hoogte de techniek is opgevoerd
en In welke gelukkige omstandigheden
daardoor dit onderdeel van de wetenschap
is komen te verkeeren. Het gemeentebe
stuur stond voor deze tentoonstelling ©eni
ge lokaliteiten af, het eenige waardoor het
z(jn belangstelling toonde.
Hiermede keeren we op het begin van
onzen brief terug. Wil men elschen dat
meer belangstelling worde getoond in de
publieke zaak, <lan mocht <le overheid wel
beginnen met op andere wyze haar belang
stelling te toonen in de ontwikkeling van
het maatschappelijk leven dan door het
zenden van een ambtenaar van den fiscus.
Het zal dringend noodig zyn dat daarin
verandering wordt gebracht, wil niet ho4>
langer hoe meer het stadhuishouden gaan
lijden onder gemis aan belangstelling,
waarmede het leven ten slotte gemoeid is
zoowel van den Staat als van het indlvudu
HAGENAAR.
DLL
De lente is in 't land, de bloembollen
bloeien en de congressen beginnen; de boef
jes in het bosch zyn iets meer boeverig dan
anders en de huismoeders maken schoon.
Het aantal lenteverschynselen zou nog
meer zyn uit te breiden en nog bonter
chaos kunnen vormen. In het Gymnasium
zitten de tandartsen en houden er hun ten
toonstelling waarop veel griezeligs valt te
zien; in het Volksgebouw zijn de anti-mili-
tairisten bijéén gekomen uit alle oorden des
lands. Van dezen zomer zullen er weer heel
wat vergaderingen en congressen komen.
We vernamen zelfs dat een zeer belangrijk
internationaal congres hier gehouden zal-
worden. Het is alleen nog de vr^ag of wel
van alle zyden de deelnemers zullen komen.
Het internationale karakter van de Resi
dentie komt dus weer iets meer op den
voorgrond.
Opmerkelijk is dat de overheid in het al-
een „voortdurend en werkelijk scherp
zicht, contröle en verantwoording”
van de Regeering veel verwacht, L
geen spoor te bekennen.
Ook de Rekenkamer voldoet ten deze niet.
Zy verricht, zeer zeker, nuttig werk en
werkt als ’t ware ook preventief door dé
bedreiging, welke van haar repressieve con
tröle uitgaat.
Maar zy heeft geen invloed op het ont
staan der vorderingen op den Staat. En
juist hierop is o.i. dringend toezicht noodig.
De Minister zelf erkent, dat het juist in de
onderdeelen van Departementen en Rjjksin-
ingen is, dat de neiging bestaat om zoo
veel rilogeltfk uit te geven en de Reken
kamer kan hier in haar jaarverslag afkeu
ringen uitdeelen een jaar of langer nadat
de afkeurenswaardige uitgaven gedaan is,
ongedaan maken kan ze deze niet. En wat
baat af en toe een afkeuring tegenover de
telkens weer aan het licht tredende neiging,
waartegen geen Minister blijkbaar met vol
doende kracht dan reageeren, om duur te
doen, door nieuwe posten te scheppen, zich
royaal te installeeren, by aankoop van ge
bouwen de duurste terreinen en perceelen
uit te zoeken, enzoovoorts?
Een verbetering kan nu worden dat de
Rekenkamer zich op verzoek van den Minis
ter bereid verklaard heeft, hem mededee-
ling te doen van „toestanden en bedragin-
gen, die aan een doelmatig en zuinig beheer
der financiën niet bevorderlijk geacht wor
den”, zoodra of althans spoedig nadat die
ter kennis van de Rekenkamer zyn geko
men. By de wet zal de Rekenkamer deze
functie tot taak krijgen en de op- en aan
merkingen van dit college zullen dan ver
gezeld van een aanteekening van het be
trokken Departementshoofd, ten spoedigste
aan de Staten-Generaal moeten worden me
degedeeld.
Ook de in uitzicht gestelde statistiek der
Rijksuitgaven, die met de begrootingen ver
band zullen houden, kan een verbetering
worden, hoewel deze wel geen directe posi
tieve resultaten zal opleveren.
En ten slotte de bezuinigingsinspectie, die
de Minister thans reeds voorstelt in het le
ven te roepen. Er is reeds veel de spot ge
dreven met dezen bezuinigingsmaatregel,
omdat hy begint met geld te kosten. Toch
schynt ons deze spot wel wat goedkoop.
De 22,000.welke de 4 bezuinigingsin
specteurs zullen kosten, kunnen er gemak
kelijk uit gehaald worden en nog heel
wat méér mits de zaak goed wordt op
gezet. Of aan deze voorwaarde voldaan
wordt, betwijfelen wy zeer op grond van de
uiteenzetting van ’s Ministers plannen t. a.
v. deze inspecteurs in zyn Memorie van Toe
lichting. Hun taak en positie wordt daar veel
te weinig zelfstandig omschreven. Een Mi
nister, die zelf moet erkennen, waar de
schoen wringt in den geheelen opzet van
Overheidsbeheer en Overheidsadministraties
moet het aandurven den bezuinigingsinspec-
teurs een groote macht en onafhankelijkheid
te geven tegenover de grooten der bureau
cratie. Fout lykt ons reeds de opzet, om’
deze inspectie by de Generale Thesaurie van
het Departement van Financiën onderdak te
brengen. Wy zouden ze liefst buiten de at-
f
