-
No. 14501 Vrijdag 8 April 1021. 60e Jaargang,
XTisirtrs-en -^-cL’trertean.tie'blaxa. voox Groxcd.®. ezx Öxxxstxelcexx.
verschijnt dagelijks behalve zon- EN feestdagen.
en Jicht
mi.
FEUILLETON.
)GE£Sr
DE LILA HOED.
De mijnwerkersstaking.
1-4 rani* ƒ2 06. *lk* ran* meer f>M
Redactie: Telef. Interc. MS.
AdministratieTelef. Interc. 81.
nag
1048 27
24)
tuin
Rai»* Peden.”
heeft
moeder gezegd.
I
(Wordt verrolgd.)
Gewon® advertentittn an ingezonden mededealingan by contract tot z«®r geradu
caerden prtya. Groot® letters an randan worden berekend naar plaatsruimte.
floor
hem
Advertentiln kunnen worden ingezonden door tuMchankomst van aoliada Voekhaa
delaren, Advertentiebureau! en onze Agenten.
lAiiteche vaklie-
"hiitsche arbeiders,
kkerij
S - GOUDA.
geregeld tijdig
vangen van ver
ermakelifktrtden
da te vermeiden
itiake som
en ononi
ingarije’s vol-
Naar het Schotech van S. R. CROCKETT.
Vertaald door
I. P. WBSSELINK—v. ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
HOOFDSTUK XVIU.
De taW.
Zoodm Joaa ka dan verlate® rtta wan.
was.
stap
LER
i w a g 74
28
<-:-hh-s-i-+++
32.94
iw Reeuwijk. Le
en Zeilvereeni-
lumïnars tam
A. G. MULIE
pril 1921.
reactie en het vermomde militarisme. Zij
zeggen dat zu voorstanden zijn van de
Rijn-republiek, verlangen vrijlating van
de, bij de staking in hechtenis genomen
personen en verklaren, dat zü bij vrijla
ting van de gearresteerden, den arbeid in
vollen omvang willen .hervatten.
fiOlDSCHE COLRANT
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
Op da voorpagina 60 hoogar.
Jeas la» en herlas den brief.
zicht had een vreemde uitdrukking,
is heelemaa! dol op haar, en ze
best weten, als ze maar zoo slim
Jess Kmsock! Maar wie aan metal
liefhebben, kan een andere nog r
minnen, en het zal me gemakkedyk vriie®
ae te scheiden. Ik heb hem het een* ftn-
«tam en hij heeft met mij het omwt gwspno
ken. Ik wtil hem hebben!
wie mag' niet aan hem denken."
«Ierland, waaraan ita)
Lund on de stem M
dragelijk leed boteJBte
Ik ben teruggekfen
Haar gr-
O!( hij
-ÏJ
Aan Mejuffrouw Winifred Chart en».
„Waande Mejuffrouw!
Dat de «fcwaawheid van mijne woorden
en mijn onwrgëefiijk aandringen u be-
leedógd hebben, is een feit, dat ik zee-
betreur en waarvoor ik geen enkele ver
ontschuldiging vind. IntUMchen, uwe
welwillendheid kennende, heb ik gedocht,
dat u mij misschien beter zoudt kunnen
vergeven, dan ik geneigd ben, lost mü-
zdven te doen.
Wam ia het noodig, u te zeggen, wat
u reeds weet? U te zien is mjj grooter
genot dan het licht van den morgen! Ge
dringt in mijn ziel en mijn hart met het
beste en whoonste wat daarin in. Ook
zag ik u niet, dat ik u bemin, omdat ge
wwt, dat ik u iieflteb, tot aan bet lint
Schaakbord”. Le-
Gouda van den
kmisbruik.
nie. Liederavond
j. tot Nut van *t
Conferentie van Lloyd George met de mijnwerkers. Regeeringsbemid-
deling mislukt. Smith eischt hervatting van ’t werk tegen ’t oude loon.
Uitbreiding van ’t conflict mogeHjk* Ernstige gebeurtenissen op til.
Nota betreffende Opper*Silezië. Vóór een Rijnrepubliek. Protesten
bij de Zwitsersche regeering Karl’s afscheidsmanifest. De Grieksche
operaties.
ONS OVERZICHT.
mijnbedrijf en een verzameling van alle
myrtwinrten. Is dit ingewilligd, dan eerst
zullen wij over de pompen spreken,” zeide
Smith.
Lloyd George noemde dat *een veel er
ger ultimatum.
Hodgas: „Om de wiaarhekl te zeggen,
dat ie het besluit van de federatie.”
Lloyd George: Jtat doet mü leed.”
De ministers trokken zich daarop een
poosje terug.
Lloyd George zeide: „Uit de verklaring
van mr. Smith, leid ik thans af, dat de
federatie onder geeneriei omstandigheid er
toe zal besluiten, de mijnen tegen ver
woesting te behoeden, tenzjj van tevoren
'het grondbeginsel van een nationalen loon-
raad en een nationale winistverzameLiiig
wordt ingewilUgd. Ik zie niet in, hoe dat
•nogeljjk is zonder staatscontrole subsidie.
Ik zou daarom bereid zijn argumenten aan
tv hooren, doch in geen geval kunnen wü
instemmen met een permanente susawtie
ot controle. Geen regeering zou evenwel
in kunnen gaan op den eisch, om, alvorens
da mijnen worden getad, de hoofdpunten
van de werklieden in te wfüigen. Dat te
een ernstige bedreiging, die ik niet had
verwacht V5 aaMen hooren.
Op de vraag of het federatiebestuur nog
afzonderlijk wilde beraden, antwoordde
Smith: Mijnheer de premier, wü hebben
niets meer te zeggen.
Hiermee was het vruchtelooze onderhoud
geëindigd.
zaak
■l(jen flcldi
I 11520 11:105 30! 14
11797 16291 19
I 12046 16443 20431
1 12272 16593 20504
13565 17036 26
I 13866 17466 20617
I 14304 17613 20982
14732 50
I 14832 78
I 14956 18392
I 15062 18417
I 15146 18579
73 18795
'919 m 7910.
M7.
Bureau: MARKT 81, GOUDA.
en eanlge employés pan de mijn werden
daarbij gewond. Op het oogenblik bevin
den zich nog dertig pennies in de mijn,
doch het ia ónmogelijk om hun voedsel te
brengen, dtar de pompen geheel stil staan
on het water ia de mijnputten dientenge
volge stijgt met een snelheid van 4000 li
ter per minuut Het tot van deze paarden
is ('an ook reeds bealtat.
Het bericht, dat d» Britacho troepen uit
Oppeu -Süerië zouden zijn teruggeroepen,
ia niet bevestigd. Ho® mwlig de BriUche
legeer ing ze miissetyen in 't binnenland
•4* hebben, kan ze rich toen niet ontvein
zen, dat het wel een zeer gevaarlijk tijd
stip is om de Ehgsteehen in het volks-
stemmingsgeteed door Franschen te ver
vangen.
Al is het plebisciet geëindigd de gewich
tigste beelissing, hoe het reuultaat moet
worden verklaard, ia nog niet gevallen en
zoo lang men daarover geen zekeriieid
heeft, zijn er in Opp«r-Sile’.:ê nieuwe, be
roeringen te verweekten. Te Berlijn wordt
men ongeduldig en ook ongerust, omdat,
zooals we destijds hebben uiteengezet, wan
neer de wensch der Foden (die Frankrijk
op bun hand hebben), wordt doorgevoerd
en Opperwil azië dtatrictsgewüze wordt
toegewezen, de bölangfij'kste gebieden vóór
Duitachland verloren gaan. Nu heeft de
Duiteche regeering aah de intergeallieer
de commissie te Qppeln en aan de geal
lieerde regeeringen te Londen, Rome en
I’arije, een nota over het Opper -Si! ezische
vraagstuk doen ovejAandigen, waarvan
de iiAood nogunet toAtepubkceerd. Waar*
schünlijk bepleit ze nog Duitseh-
iand’s geod recht op Opiper-SÜ«ië.
Tegelü^rtiijd hebben Duitsoke deskundi
gen een uiteenzetting aan del Berijjnsche
waarin wxzfdt betoogd,
ootepge kolenbek-
i deeds binnen de
51.7« tfgen
in Tsjechië
genezen. Zy zijn
f en zij vertellen
c voor hen heeft
i het mü gelukt
stellen zoor de
k, Jicht, Spit en
ekte behoort tot
len, zal één doos
ie zijn, om U al-
m, maar toch zal
)lÜked, dat mijne
;ten.
crügbaar in doo-
'A bij ANTON
n verder bij de
de GLORIA
0.75 per doos,
volgt toezending
nssel plus 0.2b
mith, N.Z. Voor-
0071 46
5 een onverbreektdjjke
btoeda verbinden, on
Ik bén teruggek^rd, omdat ik overtuigd
Iten dat het zwaar beproefde land onder lei
ding van zün rechtmatig gekroonden koning
do volle» 11 gv binnetilantlsche ruwt, watteljfke
orde en welvaart (terug kan krijgen.
De rampzalige gebeurtenissen van 191K
en 1919 waren in gelijke mate tegen de con
stitutie en de wetten des lands, evenals te
gen den gekroonden koning gericht Even
wel, «Ie trouw aan de grondwet en de nuch
terheid van het Hongaarsche volk laten zich
niet lang op een dwaalspoor voertal en ik
zie met. voldoening dat Hongarije op weg
inbaar de wedergeboorte.
Tengevolge van de elementaire gebeurte
nissen eindignlen de bepalingen van *t vangt’
■lijk van 1807, alsmede de pftigmut
ctle betreffende de ondeelbaaaekl
bindbaarheid van het rijk en llongni
ledige staatkundige onafhankelijkheid wwtl
•hersteld, waarvan de verdediging ook m|jii
voornaamste streven is. Hienloor verkreeg
het leven en de ontwikkeling der natie*
nieuwe grondslagen, Mjjn hart bloedt, dat
ik van de medewerking aan den wederop
bouw van de zwaar beproefde natie hen uit- 1
gesloten.
Daar een rustig geconsolideerd, sterk en
onafhankelijk Hongarije een gemeenschap
pelijk Europeesch belang en een der voor
naamste waarborgen voor den vrede ia, kon
ik niet veronderstellen, dat het buitenland
mijn streven, dat uitsluitend is gericht up
herstel en verzekering van vrede, orde en
duurzame rust, zou willen verhincleren.
Nadat ik mij echter overtuigde, dat d$ 1 b
hervatting der heerschersrechten door doéi f
apostolischen koning, de natie aan zware eb
ondraaglijke beproevingen zou blootstellen"’
en ik dit voor mijn geweten niet kan verant
woorden, ga ik weer heen; ik zal echter ook
ver van Hongarije aan de natie al mijn
krachten en indien noodig mijn bloed aan
het vaderland wijden, waaraan ik nimnter
ontrouw zal worden.
Ik vertrouw op de goddelijke gerechtig
heid, «lat het oogenblik zal komen, waarop
ik weer in het geliefde vaderland mag ver
toeven, in gezameljjken arbeid met de natie
vereenigd. Tot dat oogenblik aanbreekt ver
zoek ik de Hongaarsche natie ook mijner
zijds den man te steunen, die op grond tan
het vertrouwen der Nationale Vergadering,
thans de zwaru en verantwoordelijke taak
van staatshoofd vervult, en van wien ook ik
met vertrouwen de behartiging der belan
gen verwacht, welke volgens de oeroude wet
ten van Hongarije de harmonische wun«vn
werking van koning én natie eischen
De proclamatie draqgt naast <le onder
teekening van Karl ook die van Zlta.
van uw hoed! Rn ik vraag ar u niet*
voor terug, ten«ü te begrijpen wat erin
mijn hart omgaat en er niet door te zjjn
beleodiigd. Ik ben heel vroeg opgeataan
om u «loze woorden te schrijvan. Zat ik
ze u zenden? Ik weet hat niet! Aat
woord er niet op, Winnie, maar laat «e
slechts stil doordringen tot uw hart,
zooals een waterdruppel zich verMcst in
«le zee. Zult gr er ontev roten over sUn?
Ik weet het niet! Maar otn u de waar
heid te zeggen, mijn befate, de gedachte
verontrust mij weinig. ZooaJs k u ge
zegd heb, zal ik op Craig Ronald komen
om uw grootmoeder te becuelcm, en u
ook, als ge het tweetaal. Voor dat gc «rn
woontgezegd h«nbt, zal ik weten, wfmlln
liefde u heeft miahaagd of niet.
Maar ik bid u, denk een wnuiig
hem, die u Lief heeft, meer dan de w»-
itild, die u lief heeft, al» ware er ia
«leze wereld niet* andera dan God, gij
en hij.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.26, per waak 17 eeat, met Zoadagahlad
par kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per port per kwartaal ƒ8.15, me* Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen asm ons Burem: Markt 31, GOUDA,
bti onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den teworgkring)
1—6 regels ƒ1.80. elke regel meer fO^S. Van buiten Gouda en den bezergkring:
1—6 regels 1.66, elke regel meer 0J0. Advertentiën in het Zaterdagnommar 20
bjjslag op den prijs.
itsprekelyk lyden
Sindsdien heb ik
ichouwd, te trach-
Jte zaak heeft hiermee een ernstige
vending genomen. Niet ónmogelijk is het,
«tot als gevolg van de mislukking de
transportarbeiders en de spoorwegweden
vandaag «Ie sympathie-otaJóng zullen af
kondigen. Het land staat dan voor een
arbejidscrisis als het nog nooit beleefd
heeft. Zal de strijd zonder bloedvergieten
wiorden uvtgertreden De voorteekenen
«boen ’t engste vreezen en de regeering ia
<xp alle® voorbereid.
In verschillende deelen van Lanarkshire
heeft men het noodig geoord«feld politie-
afdeelingen naar de mjjn<torpen te zenden.
Small, ééin van de vertegenwoordigers vaa
dc münwetrkersvereenigaaig van Lanarks
hire moest bekennen, dat de ordeversto
ring te West Benhar Colliery, in den af-
geloopen nacht veel weg had van een al-
gemeenen opstand. De müningang'm wer
den geheel verwoest; vier politiemannen
bladen verstrekt,
dat van het Silezisch-P<
ken het grootste «teel
l’ooische grenzen ligt,
in Dprper-SUeaië
15J»%.
Met Duitsch kapdtaa
den en zoo noodig
zenden dus in Polen n ijnen kunnen ttbr-
den aangelegd, die bunnfcn drie of v(jf jaar
Folen tot een kolen-^ïtvoerland kunnen
maken.
Optper-Silezie en in het algemeen
iDwitiKhland, zouden zich ongetwijfeld aan-
ZBefnlijke offers voor dezen m(jnaanleg
wüten getrocaten, bijaldien hun de inte
griteit van Oppea--Si!ezië werd gewaar
borgd.
De communisten in Rijnland hebben aan
de intergeallieerde eommisme te Koblenz
een telegram gericht, waarin zü als verte
genwoordigers van, naar hun zeggen,
15.000 arbeiders uit het industriegebied
van Meurs, de hulp der uïtergeaJlieerde
comznissie inroepen tegen de Pruiatoche
„Meg! bepaald, Meg meent dat er nie
mand waard is om aangekeken te wortken,
tan zij en juffrouw Oiarteris. Maar er
«(jn anderen dde verschiMend konden den
ken. Als meneer Peden eens naar Graag
Ronald ik^am, om iemand anders te zien,
wat zou daar voor ikiwaad in steken?”
►Jhu kontt hy voor Meg in plaat» ven
voor de juffrouw?” vroeg de doodgraver
venwhrikt
„Kon zyn van wel kon zijn van niet!
er zjjn nog andere mooie meisje® dan Meg,
voor hen dde oogen hebben om te zien!”
„Wt, Jesszou jij het zjjn?” riep
Saunders, terwijl zijn hand op de ronde
schouder van Jess wat vooruitschoot.
Jeas zweeg bescheiden.
,Je zult het niemand zeggen, wel Saun-
tars?” vroeg ze angstig.
Ze keek hem zoo aan, dat de ziel van
Saunders wegwnolt. Dat was wat anders
tan rich „Sukkel” te hxxjren noemen.
„Neen, Jeas, meisje, ik zeg hrt aan geen
levende ziel!”
«Ook niet zelfs aan Meg, pas daar goed
voor op!" droog Jess aao, die voskte dat p
«te «en voosMMMn punt ww.
iSaunders beloofde niets te zeggen, met
het vaste plan, de zaak -bü de eerste ge
kgenheid te vertellen, als hü kan zag om
door deze vertrouwelijkheid bij zijn uitver
korene in een goed blaadje\te komen.
„Denk er aan dat als je het zed, A nooit
meer je voorspraak voor je bij Meg zou
zijn,” zed Jess pdechtig.
,dess, denk je, dat ze wel van me houdt?”
zuchtte Saunders met verstikte stem.
„Saunders, ik ben ér volkomen zeker
van,” antwoordde Jeas dadelijk. „Ze is al
leen niet een van die meisje®, dae het
toonen.”
.Helaas,” zuchtte Saunders, „als ze het
maar wat minder verborg! Maar je doet
me er aan denken, dat ik een brief van
den jongen man heb, die hij me voor Meg
heeft meegegeven. Maar, daar je het bent,
voor wi^ 'hü komt, kan ik hem even goed
aan jou geven.”
„Dat zou zeker even goed zijn,” zei Jeas,
en een vreemd vuur lichtte ddep in haar
oog op.
Saunders reikte haar zonder anrasien
een papier over en Jess, de hand restend
op den kraag van zijn jas, («Me van Mrif
had er nog nooit gelegen), bedankte hem
op haar maaier.
„Wacht even,” zei ze, ,Jk kom dzdtaijk
terug-”
Ze liep naar den ouden tuin, waar «ie
rechthotarige pericen tot den boomgaard
reikten. Ze had spoedig een bos mosrooejes
gevonden, waar ze een halfgeopend knopje
uitfcooe, daarna afdaiend tot den oever eter
beek, die het landgoed besfxroetóe, ptaMs
ze eenige eenzame varentakje®, waarmee
M kat roosje omgef. Het |«M vmrd
waar ze zich teruggetrokken had met het
haar door den al te goed vertrouwenden
Seunrtera tertiandgertelde briefje, stak ze
de lantaarn aan, die men altijd liet hangen
aan den binnenrand van een der driehoe
kige dakvensters, die het gebouw mo«‘sten
verlachten.
Niadat ze op den kleinen hoop hooi was
gaan zitten, haalde ze het briefje uit haar
zak, bekeek het opmerkzaam en las het
eenvoudige adres:
„Dooi de goede zorgen van Margaret
Kissock.^
Ze opende zorgvuldig de enveloppe en
bracht den brief «lacht bij de lantaarn. Het
schrift was klein, maar flunk; het was wel
het schrift van iemand die gewend was
zeer kleine letters van oude talen te tee
ltenen.
De brief luidde aldus:
saamgebooden met een mooi geel en groen
dun takje en Jess kwam terug, tertfjjl ze
de steeltjes met haar zakschaartje afknipte.
Ze g«f het bpuquetje aan Saunders, hem
aanbevelend het in een zuringblad te wik-
ktlen en er den heelen weg met de vin
gers niet aan te raken.
Saunders, geheel verbluft, betooverd,
Meg en alles vergetend, beloofde alles wat
ze wilde; Jess, de Zigeunerin, had hem
behekst.
„Maar wat moet ft zeggen?”
„Zeg, dat het komt van haar, aan wie
hij geschreven heeft; hjj zal heel goed be
grepen, dat Meg den inval niet gehad kan
hebben, hem zoo iets te nenden,” zei Jess
onschuldig.
Saunders wenschte baar goeden avond
op een w^se, dae zeker voor goed zyn
kansen by Meg bedorven zou hebben, ais
ze er bij tegenwoordig geweest
Daarna begaf hij zich met zworen
op weg.
H(J was nog niet ver, toen Jes®,
een plotselinge gedachte getroffen,
nartep:
er vooral voor, dat je het hem met
gesft, aüs (te dominee er bqj is,” riep ze.
Ste met de handen onder het schort,
ging ze in gedachten den weg naar huis
tesqf.
JE>m man heet gek zün,” mompelde
«s, wnasbü ze ia desen kleinen vohrin haar
hette ervaring als Eva’s dochter samen-
tatte.
Het stormpje in Hongarije en omrin
gende landen, evenals in Zwitserland, ont
stoken door ex-kondng Karl’s onveiwachte
verschijning, is geluwd, waarmee echter
het wateroppervlak niet ineen» weer effen
en rimpelloos 'geworden te. Hier en «laar
bespeurt men «te nawerking van ’t roem
loos geëindigde avontuur Sommige be
woners van Zwitserland zü» er over ont
stemd, dat KjarJ van Habdburg nu weer
maar kalm orrier de hoe«te hunner regee
ring terugkeert, vooral, daar Servië op
een eeaigszins nanmatigenden toon tegen
de weder-toelatdng heeft geprotesteerd,
terwijl ook, maar op minder scherpen toon,
dc 'rsjecho-Slowaksche legatie protest
heeft aangeteekend. Van Zwitsersche zijde
is aan Servië geantwoord, dat de beschik
king over Ziwitsersch gebied uitsluitend
zaak der Zwitsers is, dat overigens het
gevaar voor Servië veel geringer ia, wan
neer de ex-keizer zich in Zwitserland be-
v.ndt, dan in Hongarije.
Een en ander heeft in Zwitserland ont
stemming veroorzaakt en tegenzin doen
ontstaan, om zich nog langer met de
kwestie van Kari bezig te houden.
Ook de Bondsraad verlimt langzamer
hand het gedultl en heeft dan ook reed®
bü het ontvangen der mwleileeling, dat
aan de terugreis van Karl technische moei
lijkheden verbonden waren, de Hongaar
sche regeering doen weten, dat Zwitser
land bü nog langer dralen de vergunning
aan den ex-koning om terug te keeren,
aou intrekken.
De Zwitsersche Bondsraad heeft den ex-
koning dan ook slechte een verblijf van
zes weken toegestaan. Nu afloop van de
zen termijn zaJ h(i naar een andere woon
plaats buiten Z.witserland moeten omzien,
aldus verneemt de Köln. Zeitumg uit Zu
rich. Hervestiging van dit bericht dient af
gewacht. MochteZwitserland den ex-koning
«■echts voor die korte spanne tij<ls willen
logee ren, dan zouden zich groote moeilijk
heden voordien en ’t is de vraag of de en
tente geen dwang op Zwitserland zou uit
oefenen om het besluit van den Bonds
raad ongedaan te maken.
Irrtueschen meldt «Ie Hongaarsche pens,
dat ex-koning Karl den minister-president
Teleky voor zü® vertrek verzocht over te
gaan tot de publicatie der volgende schrif-
telüke verklaringen:
„Uk ben op Hongarije’» gezegenden bo-
dem teruggekeerd, daar elk oogenblik van
afwarigheid buiten het vurig geliefde va-
Uoyd George’s laatste poging is vruch
teloos gebleven, tie mijnwerkers zijn niet
tt bewogen om te voiiloen aan 't verlan
gen der eigenaren om de pompers aan ’t
werk te doen gaan alvorens de onderhan-
delingen te beginnen. De premier heeft
met een afvaardiging der mijnwerkers-
flederatie gesproken, hü heeft gepraat air
Cicero, gepleit, op 't gemoed der gedele
geerden gewertet, alles veigeefs! Hü ver
geleek de periode voorafgaande aan het
s'uiten ©ener overeenkomst met den wa-
penrtilstand, waarin beide partijen de wa
pens neerlegtien. Wat was er $lan tegen
te zorgen dat de'mijnen niet verder wer
den vernield, terwüü de dirècties over een
compromis overlegden. De mijnwerkers
Weven op hun stuk staan; „als er een
wapenstilstand gesloten werd,” zeide Her
bert Smith, de tijdelijke president van de
mljnwericersfederaitie, ,,moet deze zoo zijn,
dat iedere man naai' z(jn werk terugkeert,
zooals hü dat op 81 Maart verliet. Wian-
neer er een wapenstilstand moeit komen,
|kui «lit, wat de feitoratie aangaat, slechts
geschieden op voorwaamde, dat ieder het
wertc hervat op de oude loonen.”
BÜ de verdere besprekingen werd het
aantal werklieden, noodig om de pompen
aan den gang te kunnen hou«len, op on
geveer 25 i 30 duizend geschat. Een der
leiders zeide dienaangaande tegen den
niinirternpresHlent: Uw voorstel komt in
wezen hierop neer, dat u van ons verlangt,
een vleugel van on» leger te ontwapenen.
Andere sprekers gaven te kennen, dat
het stilstaan der pompen wend gebruikt,
om druk op «ie mijneigenaren uit te oefe
nen voor een spoedige en bevredigende
toonregeling, en een machtsmiddel is, dat
«ie federatie niet zou wiilllen uit handen
Seven.
IJoyd George wees op het gevaar, dat de
•mijnen verwoest worden en dat de mijn
werkers van hun brood beroofd zouden
wonten en waar nullen z\j dan koet moe
ten verdienen? vroeg hü „Dan keeren wü
naar het land terug,” zeide een van de
leiders.
Plotseling namen de discussies een heel
andere wending, doordat Herbert Smith te
kennen gaf, dat er geen sprake van kan
tij®, de pompen aan hrt werk te laten/
gaan, voordat twee fundamenteele eischen
worden mgewilligd, n.l. de instelling van
een nationalen ioonraad voor het gansche
iarhtsden
