ien No. 14622 Dinsdag 17 Mei 192L 60e Jaargang FEUILLETON. DE ROODE ZEE. n> XTieMWs-en -^dz^extezxtieTölsucL voor G-oxzcL©. exi. Oxxxstxelcexx. De Opper-Silezische kwestie. 6152 BEHALVE ZON* EN FEESTDAGEN. 1—4 regels ƒ2.05, elke regel meer ƒ0.50. an 18 resse- Redactie: Telef. Interc. 545. welke Bureau: MARKT 31, GOUDA. Administratie: Telef. Interc. 82. meer erdeeld 100, 50, len een er Bel| i parket. parterre. lan i geldig 121.500 ƒ271.500 „Nu. dat kan ■happü te erdam. irtg is van •det te onderdrukken gelach v( 2432 41 (Wordt vervolgd beide instel- raarvoor jllingen, .ellingen robe wijs, uw voor m, en de onden. jnschappen, volgens gemeenten, lifers als basis moe- ■nte van ie koop- mdelingen- i zulk eene Roman van CLARA VIEBIG. met autorisatie vertaald door Mevr. J. P. WBSSEUNK—v. ROSSUM. (Nadruk verboden.) istad, >nder- d be- 'ebied ■PCJHTt'■p" fi INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: Op de voorpagina 50 hooger. frUhii-Hi uri Gewone advertentien en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer geredu- ceerden prjjs. Groots letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. KW Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van aoliede Boekhan delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten. ten en 3 geen wouden .ebben, lappen ngres- al voor zulk een bezet- Duitsche militaire actie hoegenaamd niets voe- volgde Briand, wat Lloyd George heeft MuUen zeggen is, dat onze taak door de zeer is zichzelf steiLmg naar (iOli nsiill E COURANT. VERSCHIJNT DAGELIJKS i de verhit te wónnen, liever niet. 1 en reeds vindèn. uw en de ’MAN, ng, die hij om zorg. veel van moet hij (door nd te iUUUUigUUK. Engeland leer zal bijvallen, kon niet het zwijgen toe gevallen gebrul- der journalisten mannen-van-de-ners i vervolgens een heeren in hunne selinge zwakte. Men moest niet vergeten, dat niets werd bereikt zonder offers. Nu was de tyd voor allen daar om offers te brengen. En er werden zulke ontzaggelijke offers gebracht, dat men er van duizelde! Echtgenooten, zoons, het geheele familie geluk, persoonlijke gezondheid, een leven van genot, behaaglijkheid en alle geriefe lijkheden. De vrouw haalde diep adem, alsof zij het plotseling benauwd kreeg. God zij. dank, uat er nog uren van trots en voldoening kwamen, een uur als dat van heden, waar in zij zich met de moeder van den jongen held ging verheugen. De lange gestalte van de vrouw van den generaal liep recht op, de menschen groetten haar. Hier ken de haar bijna iedereen. Er waren er, dde zich over haar ergerden: „Dweepster met het militairisme en het koningshuis!” Maar iedereen had toch achting voor haar. Zij wisten, dat zij, ondanks alles, voor het volk voelde en een hart voor de armen had. Toen destijds de knappe, levenslus tige vrouw Dombrowski, bij het ongeluk op de rails, onder de naderen van den trans porttrein was gekomen, trok de vrouw van den generaal zich het lot van de achterge bleven kinderen aan. De vader was aan het front en bekommerde zich niet om hen, liet niet meer van zich hooren; men wist niet of hij dood of gevangen genomen was. De kinoeren zouden in het weeshuis gaan, maar het kleine meisje, dat nog nep om haar moeder, klemde zich aan het broertje vast en schreeuwde zich schor. Toen had mevrouw von Voigt zich over de kinderen ontfermd en hen toevertrourwd aan vrouw Muller en de kosten op zich genomen. Dom- browski zou reden tot dankbaarheid heb ben, als hij nog •e“ terugkwam. Do jon- hetisch ELTE, rtistiek gen was lang zoo'n schooiertje niet meer en het meisje weid steeds aardiger. Het liefst zou Hermine von Voigt ge wonden zijn gaan verplegen; maar zü voel de, dat zij daar niet jong genoeg meer voor was. Zij had de kracht niet meer, dag in, dag uit, in alle vroegte naar het hos pitaal te gaan en daar tot den avond op de been te bljjven. Het was een droevige ervaring. Och, wie daartoe nog in staat was, was er het gelukkigst aan toe. Men went aan bloed en wonden en zijn de poorten van het hospitaal eenmaal geslo ten, dan is men in een aparte wereld. Met het slaan van het uur beginnen de plichts vervullingen; eigen gedachten zijn uitge schakelddaarvoor heeft men geen tijd. In de groote ziekenzalen met de vele (bed den is er geen plaats voor dat, wart, het leven vóór de poorten zoo moeilijk maakt, alle angst voor de toekomst blijft buiten. Hier maakt men zich slechts bezorgd over het volgend uur: Zal de operatie gelukken? Hoe zal de zieke ontwaken? Men vraagt met: Hoe zal het lot van Duitschland zijn? Zal het Duitsche volk het volhouden? Hier vraagt men slechts: Zal deze jonge man genezen? Hermine von Voigt kon het niet begrij pen, «dat Lüi en Annemarie zich zulke vreugden lieten ontgaan. Die waren toch jong en sterk genoeg! Zij had van haar dochter wat anders verwacht. maar die glimlachte droomerig: „Ik kan niet, moe der. Als ik ongelukkig was, dan, ja, dan zou ik graag verplegen. Maar nu, ik ben te gelukkig!” Zij zag er aandoénlijk n«oi uit met dat veriieerl ijkte lachje. ..Mis schien dat ik al mijn krachten sparen moet, dat ik die alle nog noodüg heb.” Onder da groote linden in dan voortuin jsuitaat zich voor --van den Lloyd Geoawe’s woorden in deze zich nu veel gematig- j conservatieve pers is na het bekend worden van Briand’s rode een neiging te bespeuren om Lloyd George's uitlatingen minder stellig te la ten schijnen, dan zij waren. Nadat Briand gezegd heeft niet te gelooven. dat de En- gelsche premier met zijn gezegde over het Duitsche leger bedoeld heeft om aan Duitschland de permis&ta te geven tegen Korfenty op te treden, grijpt b.v. de Daily Telegraph betoogen, zoo stellig beginnen s. De uit- i nog uit- 8) De pootige vrouw lachte luid: „Diuitsch «terven?!”'Zij nam de bekliagenswaardige verschrompelde met een spottenden en te gelijk medelydenden blik op. jou gemakkeljjk gebeuren.” .«Dat wil ik ook”, mompelde de’ oude vrouw. „Wat moet ik nog hier doen! Mijn jongen gevangen, wie weet of hij ooit te- rugkomt, mij® dochter heeft de tering; «ondervoed”, zegt de dokter. Boter, eieren, melk lieve God, waai- moet men het vandaan halen?” Er werd gemompeld. „Een attest kan men wel van den dokter krijgen.” wMaar dat kost eiken keer vier mark!" „En of men de melk dan nog krijgt, of ^at griesmeel of havermout, of een witte- btepd, dat is nog zeer de vraag.’" .«Alles voor het leger!” Een 'icht, maar te onderdrukken gelach verhief zich. D, he twias niet' opwekkend, deze ge- ‘Sptekken aan te hooren! Het voorhoofd van mevrouw von Voigt werd bewolkt, zij nad er dSktwijte zeer onder geleden. Maar neen, zich niet laten neerdrukken door het kleinzielige van hert; alledaagscheWat be- teekende een enkel menschenleven tegen- o™ het bestaan van het vaderland?! Dat haar duidelijk, het was moeilijk zich ■wt onver te laten werpen door een plot- dat de Duitsche administratie wordt geheven. Ongeveer - ambten en internee rd. Het Journal verneemt uit Ovpeln, dat een afdeeiing Du.it,schers het wapendepot dor geallieerden .te Breslau overrompeld heeft en 4000 geweren. 10 inachincgewere® en een mill wen patronen meegenomen heeft naar Opper-Silene tor verdeehng on der de vrijkorpsen. waggelde de kleine Ruddi Bertholdi aan de hand van de verpleegster; in de kamer ging het beter, daar liep hij reeds flink van stoel tot stoel; hier boorden de kleine pun ten van zjjn schoentjes onhandig in het grint. Achter het mooie kind met de bruine krulletjes liep lachend de mooie moeder. Zij had haar arm door dien van Lilli Rossi gestoken. Het scheen louter blijheid: het vriendelij ke huis, de verzorgde tuin, het kind in het witte jurkje, de beide jonge vrouwen in lichte japonnen. De menschen, die het hek voorbijgingen, stonden verbaasd, die daar binnen merkten nog niets van den oorlog! Het kind had wangetjes als een appel; als men daarbij de andere kinderen vergeleek; allen bleek en teer. Waarvan zouden zij ook dikke wangen krijgen? Alleen de heel kleine kinderen kregen nog maar melk, voor de anderen was er niet. En hoe keurig waren die dames gekleed! Annemarie lachte luid-op. ZU was heden bijna uitgelaten overmoedig; was het niet schitterend, dat zwager Heinz de orde Pour le métite had gekregen? Jammer, dat Ru dolf ook geen vlieger was! Het zou dan veel gemakkelijker wezen een onderscheiding te krijgen! „Hij moet eens een flinke helden daad verrichten! Ik wacht steeds op het kruis le klasse, anders schaam ik mij!” Haar klankvolle lach drong tot in de veranda door, waar Hedwig en mevrouw von Voigt aan de theetafel zaten. De twee hadden lang en vertrouwelijk met elkaar gesproken; het was de eerste keer, dat zij de toekomst van hun kinderen aanraakten. Hedwig ploot als verblind haar oogen, Heinz, haar zoon, zulk een beroemd vlieger! „Het is mij als een droom; dikwijls vraag ik mij af: is dat de jongen, die op nadruk o1 legers vei uit en leger i v ergeet. Doet Frankrijk dus alles om terde bondgenooten voor zich anderzijds wil het blijkbaar l dat de opstandelingen vernemen hoe fel de overige geallieerden tegen hen zijn. Uit (Berlijn wordt althans gemeld, dat de f'ransche censuur in Opper-Silezië bijna de geheele redevoering van Lloyd George onderdrukt. s en Lloyd George beleeft plezier van z’n lede over Oippen^Silezië. die hü vorige week hield; hij kan niet (beweren tot doo- vemansooren te hebben gesproken, want in alle dee'len van Europa heeft men de noodige aandacht aan zijn uitlatingen ge schonken. De Britsche pers applaudisseert, uitgezonderd de Momingpost verklaarden alle bladen onmiddellijk het met hem eens te zijn; de Duitsche bladen lachen fijntjes dat de Britsche premier het z’n bondige- nooten eens lekker gezegd heeft en gaan daarmee natuurlijk volmaakt accoord. al leen de Fransche pens is letterlijk (woedend. Een storm va® protesten is opgegaan. Voor het eerst sinds den oorlog schrijven de bladen scherpe artikelen tegen den En- gelschen premier, terwijl Opper-Silezië plotseling door de gehouden rede alle aan dacht op zich concentreert. 't „Petit Journal”, dat in nauwe relatie met dé regeering staat, zegt, dat Lloyri George nooit op zoo gevaarlijke wijze den Mrijen loop aan zjjn hartstoehteliike wel sprekendheid heeft gegeven. Het blad ver wijlt Lloyd George, dat hij niiets zegt van de Duitsche wapens, welke in Opper-Sile- zië zijn opgehoopit. noch van de Duitsche soldaten, drie daar dagelülk* bmnendringen. Het blad vervolgt: in deze zaak zijn alle sympathieën van den Britschen premier aan de zijde van Duitschland. Hij verde digt de these der Duitsche militairen en roept hun hulp in. Het blad besluit, dat het olie op het vuur werpen is. Gezien de geweldige verontwaardiging, vermengd met angst, dat Engeland Duitschland steeds m< Briand e<r natuurlijk doen. Zooais in dergelijke ikelijk is, heeft hij de hulp ingeroepen. eeniige ma; om zich verzameld en speech afgestoken die de 1 couranten konden afdiuikken. Wat ze zich natuuriijk gehaast hebben te doen. Briand’s rede was niets meer of minder da® een antwoord aan Lloyd George. Hij begon met de uiteenzetting hoe dë troebelen an Opper-Silezië ontstaan zijn, waarbij hü natuurlijk niet naliet ze toe te schrijven aan ’t verspreiden van het ge rucht. dat ’t heele mijn- en industrie-igebied aan Duitschland zou worden gegeven. Voorts wees hij op de pogingen der geal lieerden dë orde te herstellen en op de stap pen bij de Poolsche regiering. Briand pro testeerde dan ook met kracht tegen vele valsche en tendenftrieuse berichten, die heb ben voongesteld. alsof Frankrijk niet zijn plicht gedaan heeft. De toestand was Zaterdag in Opper-Si- lezië vrijwel onveranderd. In de onurtae- ken van Gleiwatz hebben de Polen veel ge- repuirverd. Te Hindenburg werden een aantal Duitsche vluchtelingen gevangen ge nomen. De gevangenen werden onder de oogen van Fransche soldaten weggevoerd. J® het district Tarnowutz hebben de l'oien de uajigekonxlhgde 1‘oolsch.e administratie mgendxt. In een proclamatie zeggen zy, 1 O©“ - tachtig Duiteche be- leeraars zijn te Padzwnkau ge- ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ3.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA, bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. school niet wilde ieeren Hij heeft mij vaak tranen gekost, Rudolf nooit. Maar hü, o, wee, de rapporten! Ik heb er dikwijls over geschreid." „Nu beleeft u dubbele vreugde aan hem”, zei de vrouw van den generaal harteljjk. „Groote vreugde!” Hedwig knikte. Zjj was den geheelen dag reeds bleek van in nerlijke ontroering geweest. Er was iets overweldigends op haar losgestormd, toon zij gisteren in een avomlbericht van de on derscheiding las. „Je bent een stuk grooter geworden”, plaagde haar man haar. O, neen, niet het hoofd te hoog te dragen. Bijna angstig weerde Hedwig alle geluk- wenschen af. „Wat bent u weer grappig", zei Annema rie; zij ergerde zich over haar schoonmoe der. Waarom kon zü zich niet eens echt verheugen? In Hedwig’s ziel schuilde een bange vrees: Heinz had te veel geluk; eerst deze successen en dan, haar teedere blik richtte zich over de treden der veranda naar den tuin. Daar stond Lilli midden in het licht; rondom haar blond hoofd weefde de zon een stralenkrans. „Ik hoop erg, dat Heinz spoe dig met verlof zal kunnen komen.” De oogen der moeders lachten elkaar toe. Ieder van haar spon haar gedachten verder uit: als hü hier was! Ja, dan, dan zou hü den juisten weg inslaan om Lilli te over tuigen, dat zij nu lang genoeg trouw was geweest aan een doode. „Z'ü heeft uw zoon zeer lief', zei me vrouw von Voigt. onger egel olieden in Oipfper-S rlezüë bemoemikt en dat me® Boden geen recht mag verschaffen. Die is uitstekend, maai ze geldt evengoed Duitsche zude. ■Bnand emdigide met de verwachting uit te spireken. dat zootlia de Polen de zeker heid hebben, dat de cyfers van het plebis ciet gehandhaafd zuiden Wijven hu de eind beslissing, zii zich verder rustig zullen houden en als men <lan de commissie rustig laat weaken, zal die zeker eindelijk ook wed tot een gemeenscha ppeluke op lossing komen. De begane onvoorzichtig heid is. dat men Duiitscliland heeft doen hopen, dat het. als het aan het ultimatum toegaf. zekere vergoeding daarvoor zou kriigen. Wanneer me® Duitschland een dergelijke hoop geeft, maar het daar dade- HUk misbruik van en slaat een te hoo- ge® toon aan. Dat duiden wü niet. Wij liouden ons in ieder geval aan de uitvoe- irng van het verdrag van VersadJles. het geen een billijke en bevredigen<le oplossing moet geven. Briand’s veridaring heeft dit resu gehad, dat de Britache bladen, dae eerst met groote beslistheid uitlieten Duitschland’.s hul® bü ’t dempen opstand en 1 'letterlijk opvatten, <ler uitlaten. In de er. De internationale verwikkelingen vor men nog altijd niet Lloyd George’s eeomre Integendeel, de lersche kwestie vergt zijn aandacht. Langzamerhand milder worden in zijn opvatting in zake de Sinn Fein-beweging. zoodot hu er zelfs toe overhelt. De Valera, de z^r. ■jwesident der lersche republiek” van wien hü aanvankelijk niets wilde weten, te woord te staan. Naar verluidt, zeide do premier in een omdenhoud met Glvnn. den oud-gou verneur van New-York. «lat een onderhoud met De Valera het eenige middel wus voor de bereiking van eenig resultaat. De Va lera merkt in „Freeman's Journal” op. dat i dit aan om ook zijnerzijds te dat de eerste minister zich zeker _r niet heeft willen uiten. De Daily Express daarentegen, zooais dat na znne 'houdang der laatste maanden te verwach ten was, steunt Lloyd George met de groot ste stelligheid. De bladen van Northcliffe zitten klaar- blij'keljjk met het geval verlegen. Aan den eenen kant hebben deze bdade® door hun anti-bolsjewistoischen en anti-Dudtschen haat van jaren zichzelf de handen gebon den. aan den anderen kant beseffen zij wel. dat het zoo niet gaat en diat Engeland ten slotte aal moeten uitschelden, zich achter den Fransche® wagen te laten voortsJee- pen. Vandaar dat de Time® ten eerste nog eens betoogt, dat een sterke Poolsche staat Eoowel voor Engeland als voor Frankrijk noodoakeliik is en daarmede Frankrijk gunstig tracht te stemme®, ten tweede echter aan zijn Fransche vrienden duide lijk te verstaan geeft, dat het misschien iets voor bezetting van het Ruhrgebied zou voelen, wanneer Duitschland zijn fi- nancieele verplichtingen niet nakomt ofschoon het volgens de Times ook dan niet zeker zou zijn of dtt ontreden od den duur geen gevaar in plaats van een voor- deel voor Frankrijk zou blijken maar Allies houdt tegenwoordig verband met de politiek. Zelfs de in den grond zoo on schuldige gymnastiek. Ter gelegenheid van sportfeesten te RüsmI is daar een bijeen komst belegd, waarop de ko®mg der Bel lgen, de Belgische minister van Buiten! Zaken, de Fransche gezant te Brussel, de (president der Fransche republiek en ver scheidene Fransche ministens elkaar heb ben ontmoet. Gedurende het dinar, aangeboden door den gouverneur, werden zeer harteliike toasten gewisseld tuaschen Mfllerand en den koning van België. Mille rand wees op de roemrijke, marr smaaitelijike herinneringen, die Frankrilk er België verbonden en gewaagde van de streken die zonder noodzaak door de Duit- schers werden verwoest Maar gerechtig heid zou geschieden tegenover het volk, dat mijnen, fabrieken, enz. verwoestte en zün eigen industrieel overwicht wilde be vestigen door plundering en brandstichtuur. Ook de Vereemgxle Staten hebben dat be grepen en zich tegen Duitschland- ver- klaaaxi. Macht moet eerbied rnboezemen voor het recht. Duitschland zal de open bare nieejung niet misleiden. Niet onze democratische staten. dd,e arbeid en vrede verlangen, hebben droomen van imoerla- iismie. Hot schouwspel, <lut thans in deze feestdagen deze groote werkzame stad biedt, brengt reeds antwoord od deze las teringen. Ontstemming over Lloyd George’s rede. Volgens Briand heeft de Brit- sche premier ’t niet zoo bedoeld. Een nieuwe conferentie te Hythe of te Boulogne. De toestand in Opper-Silezië onveranderd. Lloyd George bereid tot een onderhoud met De Valera. Campagne tot schrikaanja- ging te Londen en Liverpool. Hoop op bijlegging van het mynwerkers- conflict. De Antwerpsche havenarbeiders weer aan ’t werk. ONS OVERZICHT. Vervolgens komend tot het Eramache standpunt in de Opper-Silezische kwestie, zette Briand zelf uiteen dat. zooais in alle overige kwesties, de Fransche regeerinig zjch stelt op het standpunt van het ver drag van Versailles. Geheel overeenkom stig dat verdrag, is er i® Opper-Silezië een plebisciet gehouden, waarvan thans de cijr_ ten dienen voor een beslissing omtrent de toewijzing. In het verdrag van Versailles staat volstrekt niet, dat er onderscheid ge maakt zal worden tusachen de streken waar kolen gevooulen worden en die waar van diat niet het geval is. Er staat ook niet dn, dat er onderscheid gemaakt moet wor den tusschen de stemmen en belangen van eenvoudige mijnwerkers of groote grond bezitters. Rekening houdende met het aan tal uitgebrachte stemmen, moeten de com missarissen. de gjrens voorstellen, die be antwoord aan de uitgesproken wenschen. In die® geest heeft de Fransche vertegen- iwooidiger instructies ontvangen. De Ita- iiaansche heeft andere inzichten, de Engel- sche nog andere. Het groote ongeluk Is. dat men te veel haast heeft willen maken. Wellicht, omdat men de zaak nog op de Londensche conferentie wilde regelen, heeft men de commissie geen tijd gelaten om een gemeenschappelük rapport op te stellen, maar gewerkt met afzonderlijke rappor ten. Dat beschouwt Briand als de voor naamste oorzaak van de gerezen moeilijk heden. Vervolgens releveerde Briand dat ook van Duitsche zijde onlusten zijn ver wekt. Ook daaraan moet een einde komen. Eerst als beide partijen hebben ingezien, dat de rust moet wederkeeren. kan worden rechtgesproken. Mocht Duitschland het on- gehukkige denkbeeld otpvatten. zich officieel m troebelen te gaan mengen, dan zou het daaraan zeer verkeert! doen, want Frank rijk zou dit in geen geval kunnen dulden. En als Engeland nu de Duitsche regee- ring eens machtigde om het plebiscietge- ibied binnen te trekken? vroeg iemand. Met kracht antwoordde Briand. dat geen aliié, het in zjjn hoofd zal halen op een tlergelijik punt op eigen houtje een beslis sing te nemen en daardoor anderen te commandeeren. Er is trouwens volstrekt geen reden aan te nemen, dat Lloyd Geor ge dat heeft widlen zeggen, hij heeft een uiteenzetting gegeven van het Engelsche standpunt, zooais spr. dat voor de Fran sche Kamer zal doen van het Fransche. Maar het is duidelijk, dat indien Lloyd George er over dacht, een dergcltike mach tiging te geven, kü ze eerst met de Fran sche regeering overleggen zou. Neen, ver bat het in dk geval ting als straf voor L in Opper-Silezië ien kan. Deze waarschuwing is duid ei ijk en ze zal zeker in Frankrijk den noodigen in druk maken. Overigens begrijpt een ieder, dat Frankrijk en Engeland niet tegenover elkaar (kunnen blijven staan, als ze thans doen. Een onderhoud is dringend noodig; Lloyd George heeft daartoe dan ook reeds net initiatief genomen. De Engelschagjre- geering heeft Vrijdag aan Briand een nota laten overhandigen betreffende de gebeur tenissen in Opper-Silezië en welke dezelf de redeneering bevat als Lloyd George’s rede. Lloyd George vroeg Briand om een ©ogenblikkelijk onderhoud te Boulogne om den toestand te overwegen. Uit dezelfde kriiigen wordt vernomen, dat Briand Zomlag geantwoord heeft en het Fransche standmint uiteen heeft gezet, zooais hij dat den avond te voren aan vertegenwoordigers van de buitenlandsche pers heeft gedaan. Briand verklaarde ver der in zjj® antwoord, dat hij de kwestie volgens het verdrag en de volksstemming opgelost wenschte te zien en liet Llovd George weten, dat hü niet eerder kon con- fereeren dan nadat het contact met het ipariement was hersteld. Donderdag hervat de Kamer den arbeid. De conferentie, die volgens een nader bericht te Boulogne of te Hvthe zal wor den gehouden, zal dus op z’n vroegst aan 't eind van deze week plaats hebben. Briand zal daar dan nog eens zün hardnekkig in genomen standpunt, dat de Duitsche troe pen Qpiper-Srleaië niet mogen binnenruk ken. kunnen verdedigen. Inmiddels heeft hü den Poolschen minister van Buiten landsche Zaken, die te Parijs vertoeft, nog eens afzonderlijk hetzelfde verzekerd: de Duritschers mogen niet in Opper-Silezië opereeren. Waarschünlük om de overbodigheid van Duitsche inmenging aan te toonen. zün de Fransche legeoWdeelinge® in Opper-Silezië verstefrict. Te Oppeln zün Fransche kolo niale troepen aangekomen, terwijl nog nieuwe versterkingen worden verwacht. Voorts heeft de Fransche regeermg den Italiaanschen officier en de 19 Italiaan- sche soldaten, die in Opper-Silezië ge sneuveld zjjn, na hun dood gedecoreerd. Generaal Lerend, die dit besluit aan ge neraal Marinus mededeelde, legde daarbij op de oude banden, die de beide ."ertónden. Marinus sprak zijn dank i verklaarder dat het Italiaansche de groote wapenbroederschap niet

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1921 | | pagina 1