ien
No. 14622
Dinsdag 17 Mei 192L
60e Jaargang
FEUILLETON.
DE ROODE ZEE.
n>
XTieMWs-en -^dz^extezxtieTölsucL voor G-oxzcL©. exi. Oxxxstxelcexx.
De Opper-Silezische kwestie.
6152
BEHALVE ZON* EN FEESTDAGEN.
1—4 regels ƒ2.05, elke regel meer ƒ0.50.
an 18
resse-
Redactie: Telef. Interc. 545.
welke
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Administratie: Telef. Interc. 82.
meer
erdeeld
100, 50,
len een
er Bel|
i parket.
parterre.
lan
i geldig
121.500
ƒ271.500
„Nu. dat kan
■happü te
erdam.
irtg is van
•det te onderdrukken gelach v(
2432 41
(Wordt vervolgd
beide
instel-
raarvoor
jllingen,
.ellingen
robe wijs,
uw voor
m, en de
onden.
jnschappen,
volgens gemeenten,
lifers als basis moe-
■nte van
ie koop-
mdelingen-
i zulk eene
Roman van CLARA VIEBIG.
met autorisatie vertaald door
Mevr. J. P. WBSSEUNK—v. ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
istad,
>nder-
d be-
'ebied
■PCJHTt'■p" fi
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 50 hooger.
frUhii-Hi uri
Gewone advertentien en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer geredu-
ceerden prjjs. Groots letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
KW
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van aoliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
ten en
3 geen
wouden
.ebben,
lappen
ngres-
al voor zulk een bezet-
Duitsche militaire actie
hoegenaamd niets voe-
volgde Briand, wat Lloyd George heeft
MuUen zeggen is, dat onze taak door de
zeer is
zichzelf
steiLmg
naar
(iOli nsiill E COURANT.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
i de verhit
te wónnen,
liever niet.
1 en reeds
vindèn.
uw en de
’MAN,
ng, die
hij om
zorg.
veel van
moet hij
(door
nd te
iUUUUigUUK.
Engeland
leer zal bijvallen, kon
niet het zwijgen toe
gevallen gebrul-
der journalisten
mannen-van-de-ners
i vervolgens een
heeren in hunne
selinge zwakte. Men moest niet vergeten,
dat niets werd bereikt zonder offers. Nu
was de tyd voor allen daar om offers te
brengen. En er werden zulke ontzaggelijke
offers gebracht, dat men er van duizelde!
Echtgenooten, zoons, het geheele familie
geluk, persoonlijke gezondheid, een leven
van genot, behaaglijkheid en alle geriefe
lijkheden.
De vrouw haalde diep adem, alsof zij
het plotseling benauwd kreeg. God zij. dank,
uat er nog uren van trots en voldoening
kwamen, een uur als dat van heden, waar
in zij zich met de moeder van den jongen
held ging verheugen. De lange gestalte
van de vrouw van den generaal liep recht
op, de menschen groetten haar. Hier ken
de haar bijna iedereen. Er waren er, dde
zich over haar ergerden: „Dweepster met
het militairisme en het koningshuis!” Maar
iedereen had toch achting voor haar. Zij
wisten, dat zij, ondanks alles, voor het
volk voelde en een hart voor de armen
had. Toen destijds de knappe, levenslus
tige vrouw Dombrowski, bij het ongeluk
op de rails, onder de naderen van den trans
porttrein was gekomen, trok de vrouw van
den generaal zich het lot van de achterge
bleven kinderen aan. De vader was aan
het front en bekommerde zich niet om hen,
liet niet meer van zich hooren; men wist
niet of hij dood of gevangen genomen was.
De kinoeren zouden in het weeshuis gaan,
maar het kleine meisje, dat nog nep om
haar moeder, klemde zich aan het broertje
vast en schreeuwde zich schor. Toen had
mevrouw von Voigt zich over de kinderen
ontfermd en hen toevertrourwd aan vrouw
Muller en de kosten op zich genomen. Dom-
browski zou reden tot dankbaarheid heb
ben, als hij nog •e“ terugkwam. Do jon-
hetisch
ELTE,
rtistiek
gen was lang zoo'n schooiertje niet meer
en het meisje weid steeds aardiger.
Het liefst zou Hermine von Voigt ge
wonden zijn gaan verplegen; maar zü voel
de, dat zij daar niet jong genoeg meer
voor was. Zij had de kracht niet meer, dag
in, dag uit, in alle vroegte naar het hos
pitaal te gaan en daar tot den avond op
de been te bljjven. Het was een droevige
ervaring. Och, wie daartoe nog in staat
was, was er het gelukkigst aan toe. Men
went aan bloed en wonden en zijn de
poorten van het hospitaal eenmaal geslo
ten, dan is men in een aparte wereld. Met
het slaan van het uur beginnen de plichts
vervullingen; eigen gedachten zijn uitge
schakelddaarvoor heeft men geen tijd.
In de groote ziekenzalen met de vele (bed
den is er geen plaats voor dat, wart, het
leven vóór de poorten zoo moeilijk maakt,
alle angst voor de toekomst blijft buiten.
Hier maakt men zich slechts bezorgd over
het volgend uur: Zal de operatie gelukken?
Hoe zal de zieke ontwaken? Men vraagt
met: Hoe zal het lot van Duitschland zijn?
Zal het Duitsche volk het volhouden? Hier
vraagt men slechts: Zal deze jonge man
genezen?
Hermine von Voigt kon het niet begrij
pen, «dat Lüi en Annemarie zich zulke
vreugden lieten ontgaan. Die waren toch
jong en sterk genoeg! Zij had van haar
dochter wat anders verwacht. maar die
glimlachte droomerig: „Ik kan niet, moe
der. Als ik ongelukkig was, dan, ja, dan
zou ik graag verplegen. Maar nu, ik ben
te gelukkig!” Zij zag er aandoénlijk n«oi
uit met dat veriieerl ijkte lachje. ..Mis
schien dat ik al mijn krachten sparen
moet, dat ik die alle nog noodüg heb.”
Onder da groote linden in dan voortuin
jsuitaat
zich
voor
--van den
Lloyd Geoawe’s woorden in deze
zich nu veel gematig-
j conservatieve pers is
na het bekend worden van Briand’s
rode een neiging te bespeuren om Lloyd
George's uitlatingen minder stellig te la
ten schijnen, dan zij waren. Nadat Briand
gezegd heeft niet te gelooven. dat de En-
gelsche premier met zijn gezegde over het
Duitsche leger bedoeld heeft om aan
Duitschland de permis&ta te geven tegen
Korfenty op te treden, grijpt b.v. de Daily
Telegraph
betoogen,
zoo stellig
beginnen
s. De uit-
i nog uit-
8)
De pootige vrouw lachte luid: „Diuitsch
«terven?!”'Zij nam de bekliagenswaardige
verschrompelde met een spottenden en te
gelijk medelydenden blik op.
jou gemakkeljjk gebeuren.”
.«Dat wil ik ook”, mompelde de’ oude
vrouw. „Wat moet ik nog hier doen! Mijn
jongen gevangen, wie weet of hij ooit te-
rugkomt, mij® dochter heeft de tering;
«ondervoed”, zegt de dokter. Boter, eieren,
melk lieve God, waai- moet men het
vandaan halen?”
Er werd gemompeld. „Een attest kan
men wel van den dokter krijgen.”
wMaar dat kost eiken keer vier mark!"
„En of men de melk dan nog krijgt, of
^at griesmeel of havermout, of een witte-
btepd, dat is nog zeer de vraag.’"
.«Alles voor het leger!” Een 'icht, maar
te onderdrukken gelach verhief zich.
D, he twias niet' opwekkend, deze ge-
‘Sptekken aan te hooren! Het voorhoofd
van mevrouw von Voigt werd bewolkt, zij
nad er dSktwijte zeer onder geleden. Maar
neen, zich niet laten neerdrukken door het
kleinzielige van hert; alledaagscheWat be-
teekende een enkel menschenleven tegen-
o™ het bestaan van het vaderland?! Dat
haar duidelijk, het was moeilijk zich
■wt onver te laten werpen door een plot-
dat de Duitsche administratie wordt
geheven. Ongeveer -
ambten en
internee rd.
Het Journal verneemt uit Ovpeln, dat
een afdeeiing Du.it,schers het wapendepot
dor geallieerden .te Breslau overrompeld
heeft en 4000 geweren. 10 inachincgewere®
en een mill wen patronen meegenomen
heeft naar Opper-Silene tor verdeehng on
der de vrijkorpsen.
waggelde de kleine Ruddi Bertholdi aan de
hand van de verpleegster; in de kamer
ging het beter, daar liep hij reeds flink van
stoel tot stoel; hier boorden de kleine pun
ten van zjjn schoentjes onhandig in het
grint. Achter het mooie kind met de bruine
krulletjes liep lachend de mooie moeder.
Zij had haar arm door dien van Lilli Rossi
gestoken.
Het scheen louter blijheid: het vriendelij
ke huis, de verzorgde tuin, het kind in het
witte jurkje, de beide jonge vrouwen in
lichte japonnen. De menschen, die het hek
voorbijgingen, stonden verbaasd, die daar
binnen merkten nog niets van den oorlog!
Het kind had wangetjes als een appel; als
men daarbij de andere kinderen vergeleek;
allen bleek en teer. Waarvan zouden zij
ook dikke wangen krijgen? Alleen de heel
kleine kinderen kregen nog maar melk,
voor de anderen was er niet. En hoe keurig
waren die dames gekleed!
Annemarie lachte luid-op. ZU was heden
bijna uitgelaten overmoedig; was het niet
schitterend, dat zwager Heinz de orde Pour
le métite had gekregen? Jammer, dat Ru
dolf ook geen vlieger was! Het zou dan veel
gemakkelijker wezen een onderscheiding te
krijgen! „Hij moet eens een flinke helden
daad verrichten! Ik wacht steeds op het
kruis le klasse, anders schaam ik mij!”
Haar klankvolle lach drong tot in de
veranda door, waar Hedwig en mevrouw
von Voigt aan de theetafel zaten.
De twee hadden lang en vertrouwelijk
met elkaar gesproken; het was de eerste
keer, dat zij de toekomst van hun kinderen
aanraakten. Hedwig ploot als verblind haar
oogen, Heinz, haar zoon, zulk een beroemd
vlieger! „Het is mij als een droom; dikwijls
vraag ik mij af: is dat de jongen, die op
nadruk o1
legers vei
uit en
leger i
v ergeet.
Doet Frankrijk dus alles om
terde bondgenooten voor zich
anderzijds wil het blijkbaar l
dat de opstandelingen vernemen hoe fel de
overige geallieerden tegen hen zijn. Uit
(Berlijn wordt althans gemeld, dat de
f'ransche censuur in Opper-Silezië bijna
de geheele redevoering van Lloyd George
onderdrukt.
s en
Lloyd George beleeft plezier van z’n
lede over Oippen^Silezië. die hü vorige
week hield; hij kan niet (beweren tot doo-
vemansooren te hebben gesproken, want
in alle dee'len van Europa heeft men de
noodige aandacht aan zijn uitlatingen ge
schonken. De Britsche pers applaudisseert,
uitgezonderd de Momingpost verklaarden
alle bladen onmiddellijk het met hem eens
te zijn; de Duitsche bladen lachen fijntjes
dat de Britsche premier het z’n bondige-
nooten eens lekker gezegd heeft en gaan
daarmee natuurlijk volmaakt accoord. al
leen de Fransche pens is letterlijk (woedend.
Een storm va® protesten is opgegaan.
Voor het eerst sinds den oorlog schrijven
de bladen scherpe artikelen tegen den En-
gelschen premier, terwijl Opper-Silezië
plotseling door de gehouden rede alle aan
dacht op zich concentreert.
't „Petit Journal”, dat in nauwe relatie
met dé regeering staat, zegt, dat Lloyri
George nooit op zoo gevaarlijke wijze den
Mrijen loop aan zjjn hartstoehteliike wel
sprekendheid heeft gegeven. Het blad ver
wijlt Lloyd George, dat hij niiets zegt van
de Duitsche wapens, welke in Opper-Sile-
zië zijn opgehoopit. noch van de Duitsche
soldaten, drie daar dagelülk* bmnendringen.
Het blad vervolgt: in deze zaak zijn alle
sympathieën van den Britschen premier
aan de zijde van Duitschland. Hij verde
digt de these der Duitsche militairen en
roept hun hulp in. Het blad besluit, dat
het olie op het vuur werpen is.
Gezien de geweldige verontwaardiging,
vermengd met angst, dat Engeland
Duitschland steeds m<
Briand e<r natuurlijk
doen. Zooais in dergelijke
ikelijk is, heeft hij de hulp
ingeroepen. eeniige ma;
om zich verzameld en
speech afgestoken die de 1
couranten konden afdiuikken. Wat ze zich
natuuriijk gehaast hebben te doen. Briand’s
rede was niets meer of minder da® een
antwoord aan Lloyd George.
Hij begon met de uiteenzetting hoe dë
troebelen an Opper-Silezië ontstaan zijn,
waarbij hü natuurlijk niet naliet ze toe te
schrijven aan ’t verspreiden van het ge
rucht. dat ’t heele mijn- en industrie-igebied
aan Duitschland zou worden gegeven.
Voorts wees hij op de pogingen der geal
lieerden dë orde te herstellen en op de stap
pen bij de Poolsche regiering. Briand pro
testeerde dan ook met kracht tegen vele
valsche en tendenftrieuse berichten, die heb
ben voongesteld. alsof Frankrijk niet zijn
plicht gedaan heeft.
De toestand was Zaterdag in Opper-Si-
lezië vrijwel onveranderd. In de onurtae-
ken van Gleiwatz hebben de Polen veel ge-
repuirverd. Te Hindenburg werden een
aantal Duitsche vluchtelingen gevangen ge
nomen. De gevangenen werden onder de
oogen van Fransche soldaten weggevoerd.
J® het district Tarnowutz hebben de l'oien
de uajigekonxlhgde 1‘oolsch.e administratie
mgendxt. In een proclamatie zeggen zy,
1 O©“
- tachtig Duiteche be-
leeraars zijn te Padzwnkau ge-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs.
school niet wilde ieeren Hij heeft mij vaak
tranen gekost, Rudolf nooit. Maar hü, o,
wee, de rapporten! Ik heb er dikwijls over
geschreid."
„Nu beleeft u dubbele vreugde aan hem”,
zei de vrouw van den generaal harteljjk.
„Groote vreugde!” Hedwig knikte. Zjj
was den geheelen dag reeds bleek van in
nerlijke ontroering geweest. Er was iets
overweldigends op haar losgestormd, toon
zij gisteren in een avomlbericht van de on
derscheiding las.
„Je bent een stuk grooter geworden”,
plaagde haar man haar.
O, neen, niet het hoofd te hoog te dragen.
Bijna angstig weerde Hedwig alle geluk-
wenschen af.
„Wat bent u weer grappig", zei Annema
rie; zij ergerde zich over haar schoonmoe
der. Waarom kon zü zich niet eens echt
verheugen?
In Hedwig’s ziel schuilde een bange
vrees: Heinz had te veel geluk; eerst deze
successen en dan, haar teedere blik richtte
zich over de treden der veranda naar den
tuin. Daar stond Lilli midden in het licht;
rondom haar blond hoofd weefde de zon een
stralenkrans. „Ik hoop erg, dat Heinz spoe
dig met verlof zal kunnen komen.”
De oogen der moeders lachten elkaar toe.
Ieder van haar spon haar gedachten verder
uit: als hü hier was! Ja, dan, dan zou hü
den juisten weg inslaan om Lilli te over
tuigen, dat zij nu lang genoeg trouw was
geweest aan een doode.
„Z'ü heeft uw zoon zeer lief', zei me
vrouw von Voigt.
onger egel olieden in Oipfper-S rlezüë
bemoemikt en dat me® Boden
geen recht mag verschaffen. Die
is uitstekend, maai ze geldt evengoed
Duitsche zude.
■Bnand emdigide met de verwachting uit
te spireken. dat zootlia de Polen de zeker
heid hebben, dat de cyfers van het plebis
ciet gehandhaafd zuiden Wijven hu de eind
beslissing, zii zich verder rustig zullen
houden en als men <lan de commissie
rustig laat weaken, zal die zeker eindelijk
ook wed tot een gemeenscha ppeluke op
lossing komen. De begane onvoorzichtig
heid is. dat men Duiitscliland heeft doen
hopen, dat het. als het aan het ultimatum
toegaf. zekere vergoeding daarvoor zou
kriigen. Wanneer me® Duitschland een
dergelijke hoop geeft, maar het daar dade-
HUk misbruik van en slaat een te hoo-
ge® toon aan. Dat duiden wü niet. Wij
liouden ons in ieder geval aan de uitvoe-
irng van het verdrag van VersadJles. het
geen een billijke en bevredigen<le oplossing
moet geven.
Briand’s veridaring heeft dit resu
gehad, dat de Britache bladen, dae
eerst met groote beslistheid uitlieten
Duitschland’.s hul® bü ’t dempen
opstand en 1
'letterlijk opvatten,
<ler uitlaten. In de
er.
De internationale verwikkelingen vor
men nog altijd niet Lloyd George’s eeomre
Integendeel, de lersche kwestie vergt
zijn aandacht. Langzamerhand
milder worden in zijn opvatting
in zake de Sinn Fein-beweging. zoodot hu
er zelfs toe overhelt. De Valera, de z^r.
■jwesident der lersche republiek” van wien
hü aanvankelijk niets wilde weten, te woord
te staan. Naar verluidt, zeide do premier
in een omdenhoud met Glvnn. den oud-gou
verneur van New-York. «lat een onderhoud
met De Valera het eenige middel wus voor
de bereiking van eenig resultaat. De Va
lera merkt in „Freeman's Journal” op. dat
i dit aan om ook zijnerzijds te
dat de eerste minister zich zeker
_r niet heeft willen uiten. De Daily
Express daarentegen, zooais dat na znne
'houdang der laatste maanden te verwach
ten was, steunt Lloyd George met de groot
ste stelligheid.
De bladen van Northcliffe zitten klaar-
blij'keljjk met het geval verlegen. Aan den
eenen kant hebben deze bdade® door hun
anti-bolsjewistoischen en anti-Dudtschen
haat van jaren zichzelf de handen gebon
den. aan den anderen kant beseffen zij wel.
dat het zoo niet gaat en diat Engeland ten
slotte aal moeten uitschelden, zich achter
den Fransche® wagen te laten voortsJee-
pen. Vandaar dat de Time® ten eerste nog
eens betoogt, dat een sterke Poolsche staat
Eoowel voor Engeland als voor Frankrijk
noodoakeliik is en daarmede Frankrijk
gunstig tracht te stemme®, ten tweede
echter aan zijn Fransche vrienden duide
lijk te verstaan geeft, dat het misschien
iets voor bezetting van het Ruhrgebied
zou voelen, wanneer Duitschland zijn fi-
nancieele verplichtingen niet nakomt
ofschoon het volgens de Times ook dan
niet zeker zou zijn of dtt ontreden od den
duur geen gevaar in plaats van een voor-
deel voor Frankrijk zou blijken maar
Allies houdt tegenwoordig verband met
de politiek. Zelfs de in den grond zoo on
schuldige gymnastiek. Ter gelegenheid van
sportfeesten te RüsmI is daar een bijeen
komst belegd, waarop de ko®mg der Bel
lgen, de Belgische minister van Buiten!
Zaken, de Fransche gezant te Brussel, de
(president der Fransche republiek en ver
scheidene Fransche ministens elkaar heb
ben ontmoet.
Gedurende het dinar, aangeboden door
den gouverneur, werden zeer harteliike
toasten gewisseld tuaschen Mfllerand en
den koning van België.
Mille rand wees op de roemrijke, marr
smaaitelijike herinneringen, die Frankrilk
er België verbonden en gewaagde van de
streken die zonder noodzaak door de Duit-
schers werden verwoest Maar gerechtig
heid zou geschieden tegenover het volk,
dat mijnen, fabrieken, enz. verwoestte en
zün eigen industrieel overwicht wilde be
vestigen door plundering en brandstichtuur.
Ook de Vereemgxle Staten hebben dat be
grepen en zich tegen Duitschland- ver-
klaaaxi. Macht moet eerbied rnboezemen
voor het recht. Duitschland zal de open
bare nieejung niet misleiden. Niet onze
democratische staten. dd,e arbeid en vrede
verlangen, hebben droomen van imoerla-
iismie. Hot schouwspel, <lut thans in deze
feestdagen deze groote werkzame stad
biedt, brengt reeds antwoord od deze las
teringen.
Ontstemming over Lloyd George’s rede. Volgens Briand heeft de Brit-
sche premier ’t niet zoo bedoeld. Een nieuwe conferentie te Hythe of te
Boulogne. De toestand in Opper-Silezië onveranderd. Lloyd George
bereid tot een onderhoud met De Valera. Campagne tot schrikaanja-
ging te Londen en Liverpool. Hoop op bijlegging van het mynwerkers-
conflict. De Antwerpsche havenarbeiders weer aan ’t werk.
ONS OVERZICHT.
Vervolgens komend tot het Eramache
standpunt in de Opper-Silezische kwestie,
zette Briand zelf uiteen dat. zooais in alle
overige kwesties, de Fransche regeerinig
zjch stelt op het standpunt van het ver
drag van Versailles. Geheel overeenkom
stig dat verdrag, is er i® Opper-Silezië een
plebisciet gehouden,
waarvan thans de cijr_
ten dienen voor een beslissing omtrent de
toewijzing. In het verdrag van Versailles
staat volstrekt niet, dat er onderscheid ge
maakt zal worden tusachen de streken
waar kolen gevooulen worden en die waar
van diat niet het geval is. Er staat ook niet
dn, dat er onderscheid gemaakt moet wor
den tusschen de stemmen en belangen van
eenvoudige mijnwerkers of groote grond
bezitters. Rekening houdende met het aan
tal uitgebrachte stemmen, moeten de com
missarissen. de gjrens voorstellen, die be
antwoord aan de uitgesproken wenschen.
In die® geest heeft de Fransche vertegen-
iwooidiger instructies ontvangen. De Ita-
iiaansche heeft andere inzichten, de Engel-
sche nog andere. Het groote ongeluk Is.
dat men te veel haast heeft willen maken.
Wellicht, omdat men de zaak nog op de
Londensche conferentie wilde regelen, heeft
men de commissie geen tijd gelaten om een
gemeenschappelük rapport op te stellen,
maar gewerkt met afzonderlijke rappor
ten. Dat beschouwt Briand als de voor
naamste oorzaak van de gerezen moeilijk
heden. Vervolgens releveerde Briand dat
ook van Duitsche zijde onlusten zijn ver
wekt. Ook daaraan moet een einde komen.
Eerst als beide partijen hebben ingezien,
dat de rust moet wederkeeren. kan worden
rechtgesproken. Mocht Duitschland het on-
gehukkige denkbeeld otpvatten. zich officieel
m troebelen te gaan mengen, dan zou het
daaraan zeer verkeert! doen, want Frank
rijk zou dit in geen geval kunnen dulden.
En als Engeland nu de Duitsche regee-
ring eens machtigde om het plebiscietge-
ibied binnen te trekken? vroeg iemand.
Met kracht antwoordde Briand. dat geen
aliié, het in zjjn hoofd zal halen op een
tlergelijik punt op eigen houtje een beslis
sing te nemen en daardoor anderen te
commandeeren. Er is trouwens volstrekt
geen reden aan te nemen, dat Lloyd Geor
ge dat heeft widlen zeggen, hij heeft een
uiteenzetting gegeven van het Engelsche
standpunt, zooais spr. dat voor de Fran
sche Kamer zal doen van het Fransche.
Maar het is duidelijk, dat indien Lloyd
George er over dacht, een dergcltike mach
tiging te geven, kü ze eerst met de Fran
sche regeering overleggen zou. Neen, ver
bat het in dk geval
ting als straf voor L
in Opper-Silezië
ien kan.
Deze waarschuwing is duid ei ijk en ze
zal zeker in Frankrijk den noodigen in
druk maken. Overigens begrijpt een ieder,
dat Frankrijk en Engeland niet tegenover
elkaar (kunnen blijven staan, als ze thans
doen. Een onderhoud is dringend noodig;
Lloyd George heeft daartoe dan ook reeds
net initiatief genomen. De Engelschagjre-
geering heeft Vrijdag aan Briand een nota
laten overhandigen betreffende de gebeur
tenissen in Opper-Silezië en welke dezelf
de redeneering bevat als Lloyd George’s
rede.
Lloyd George vroeg Briand om een
©ogenblikkelijk onderhoud te Boulogne
om den toestand te overwegen.
Uit dezelfde kriiigen wordt vernomen,
dat Briand Zomlag geantwoord heeft en
het Fransche standmint uiteen heeft gezet,
zooais hij dat den avond te voren aan
vertegenwoordigers van de buitenlandsche
pers heeft gedaan. Briand verklaarde ver
der in zjj® antwoord, dat hij de kwestie
volgens het verdrag en de volksstemming
opgelost wenschte te zien en liet Llovd
George weten, dat hü niet eerder kon con-
fereeren dan nadat het contact met het
ipariement was hersteld.
Donderdag hervat de Kamer den arbeid.
De conferentie, die volgens een nader
bericht te Boulogne of te Hvthe zal wor
den gehouden, zal dus op z’n vroegst aan
't eind van deze week plaats hebben. Briand
zal daar dan nog eens zün hardnekkig in
genomen standpunt, dat de Duitsche troe
pen Qpiper-Srleaië niet mogen binnenruk
ken. kunnen verdedigen. Inmiddels heeft
hü den Poolschen minister van Buiten
landsche Zaken, die te Parijs vertoeft, nog
eens afzonderlijk hetzelfde verzekerd: de
Duritschers mogen niet in Opper-Silezië
opereeren.
Waarschünlük om de overbodigheid van
Duitsche inmenging aan te toonen. zün de
Fransche legeoWdeelinge® in Opper-Silezië
verstefrict. Te Oppeln zün Fransche kolo
niale troepen aangekomen, terwijl nog
nieuwe versterkingen worden verwacht.
Voorts heeft de Fransche regeermg den
Italiaanschen officier en de 19 Italiaan-
sche soldaten, die in Opper-Silezië ge
sneuveld zjjn, na hun dood gedecoreerd.
Generaal Lerend, die dit besluit aan ge
neraal Marinus mededeelde, legde daarbij
op de oude banden, die de beide
."ertónden. Marinus sprak zijn dank
i verklaarder dat het Italiaansche
de groote wapenbroederschap niet