'ia fattter
g>j
No. 14638
EERSTE BLAD.
Wit
ons
:k en Jicht
r’s Kruiden
a 2
er’s Pillen
oedig hersteld.
^rxexx"ws-®zx^.d.Trextexxtxe^>leud."voor G-OTxd.eu ezx OncxstreZfcexx.
FEUILLETON.
DE ROODE ZEE.
lezen.
Parlement.
'S
1—4 regel, ƒ2.05, elke regel meer ƒ0.50.
Redaetie: Telef. latere. 545.
Bureau: MARKT 31, GOUDA.
Administratie: Telef. Interc. 82.
Dit nummer bestaal uit twee bladen
INGEZONDEN MEDEDEEI.1NGEN.
en men was
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
geel
HAGENAAR.
moedig.'
Lossberg de vrou-
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer geradu-
ceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
I N X V E E N.
en abonnementen op
aangenomen door
1TEBOOM,
Waddinxveei».
■en
ot-
een windvlaag
ter was het er
>r de raaiden-
c vreemde!in-
cooper huismiddelen
Juizenden hebben er
avonden en zij zullen
i Wortelboer’s Krui-
r’s Pillen verdrijven
rtsigheid, maag- en
a den eetlust op, be
ds vertering, regelen
zuiveren het bloed,
inden enz. Wortel-
60 cent per pakje,
m 60 cent per doos,
0. Overal verkrijg-
Roman van CLARA VIEBIG.
met autorisatie vertaald door
Mevr. J. P. WESSEUNK—v. ROSSUM.
(Nadruik verboden.)
iepekela.
liedt franco na ont-
edrag. 5765 45
GOIBSCHE (OIR l\T
VERSCHIJNT DAGELIJKS BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
hing er
ider de
zonne-
uwerk
len de
i mr.
ingen,
van
col-
eer. De
>n niets
groote
;t in het o«
hierdoor
na twee jaren Van
Igemeene
Mij. van
IENDA.
fé Harmonie. Al;
d. Gouda Holl. 1
Voor
veel f
tie pi
an omrit?"”
ezen.
tak bt
te
rat
je-
ik
:de
re-
ht.
le-
ui-
Pal
ik
an
ele
>urg
De Liu
op;
het scheen hem onaangenaam te zijn, hier
over verder te spreken.
Hij wendde zich tot Lala. „Als mevrouw
vx>l over heeft en tijd, breit u dan wat
voor mijn jongens. Annemarie, denk Jij er
ook aan. Kousen! Kousen! En voetlappen
Hedwig keek den jongen officier vrién
delijk aan; hij was werkelijk een aardige
jongen. „Ik w<ü ook graag naar mijn beste
krachten meehelpen.”
Rm.il ie, die nu het nagerecht ronddiende,
keek verbaasd. Wat had haar Ludwig al
lemaal verteld? Van den kapitein, die als
het gevecht begon, zoo dronken was, dat
hij geen goed bevel kon geven. De man
schappen. moesten alles op eigen houtje
doen, wat er te doen viel. Van den lui
tenant met zijn ontevreden gezicht, wien
niets kranig genoeg was, en die zelf toch
niet te voorschijn dorst te komen, ja, van
a’ de voorrechten, die de officieren hadden
en waarvan een gemeen soldaat niets
kreeg. Dit hier Monk toch anders en deze
hier loog niet. Als betooverd keek zy naar
de mooie gespierde hand, die het golvend
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten.
:en wil geregeld tijdig
gen ontvangen va» ▼W'
rten, vern»kelflkh*to®
ze agauda te vermei**11'
ïm dan ’s morgens,
i avonds een weinig
s beroemde, genees-
he Drukkerij
k ZOON - GOÏDA
strand.
alles 1, Het lijkt er
'op hoe gering
is dat zich verwent
Scheveningsche
in dezen tijd
is. De regen-
/orige week
gejaagd en
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
by onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1-5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentien de helft van den prijs.
wen zoo aankeek, werden zij verward.
Mjaar onbevangen beantwoordde Lili zijn
blik, zij bloosde slechte een weinig. Waar
om keek hy haar zoo aan Alha, Annemarie
had gebabbeld. Nu, waarom zou hii het ook
niet mogen weten. Glimlachend raakte zij
met haar glas het .zijne en boog het mooie
hoofd, daarna knikte zy tegen mevrouw
Bertiioldi„Qp wiat wij liefhebben!”
De moeder knikte terug. Er lag een
vochtige glans in haar oogen. Alle glazen
tikten tegen elkaar.
De heer des huizes stiet met zijn gast
aan: ,rHeil en zegen! Dat het u goed ga,
mijnheer von Lossbeag en dat >u geluk
kig moge terugkeeren!” Zonder dat hij het
wast was Bertheldi ernstig geworden. Me
nigeen had hy reeds gezien als deze
zijn eigen zoons en nog anderen. Jong, le
venslustig, met ondernemingsgeest mis
schien waren zy niet zóó knap als deze
hier. Een ridderlijke verschijning. Zijn blik
(bleef lang rusten op den knappen, jongen
man; het zou jammer zijn, als ook deze
moest vallen, te vroeg gemaaid.
Bertholdi huiverde plotseling. Voor zjjn
tlik verscheen opeens het heuvelland van
Vlaanderen, gehuld in een ondoordrangba-
ren walm en rook. Trornmeiwur van on
gehoorde sterkte, duizenden kanonnen van
allerhande kaliber,4tware mijnwerpers, gas
projectielen, gloeiend heete loopen van ka
nonnen, vernielde draadversperringen, in
gezakte mijngangen, neergeschoten blok
huizen. Een uitgestrekt, verlaten trechter-
veld- Puinhoopen, modder, een damp van
kruit en bloed. De graven vol doodee; m
de artiUerirateUtog, de manschappen, die
TWEEDE KAMER.
Interpellaties en wetsontwerpen.
Eerst een paar interpellaties, van
van Beresteyn over de treinverbindin
op den maildienst van de „Zeeland” en
den heer Duys over de ruzie in het
lege van B. en W. te Wormervef
tweede was een mislukking en kon
anders ziin, eerstgenoemde was wel be-
ianfl/wekkend, maar de vraag waar alles
pp aankomt, is, of de Minister van Water
staat de ikracht zal hebben om de directies
der spoorwegen, die bij het instandhouden
der Vlissingen-route geen belang hebben,
er toe te bewegen om alles te doen wat in
het belang van dezen dienst noodig is.
Voorloopig ziet het er voor onze nationale
lijn op Engeland niet schitterend uit.
het geschut bedienden, door gas bedwelmd
over de kanonnen. Brekende oogen staren
in de nevelzee. Zouden ook die oogen, die
nu zelf als zonnen glansden, brekend de
non zoeken?
Bertholdi huiverde weer mijn hemd,
wat werd men tegenwoordig zenuwaehtig!
De lachende stem van den luitenant had
hem opgeschrikt. Die moest iets grappigs
verteld hebben. Zij lachten allen, zelfs
Hedwiig glimlachte.
„Om Godswil”, zei Annemarie opeens
midden in haar lachen, „neem je in acht,
Jochen, je bent altijd zoo vreesdijk over
moedig."
Zij stond op, ging achter zyn stoel staan
en legde haar armen om zjjn hals. Wat zij
aan teederheid bezat, gaf zij haar broer;
het trad voor den dag in den bezorgden
kiank van haar stem. Haar stralende oogen
die zoo op de zijne geleken, vulden zich
plotseling met tranen. „Ik maak mjj zoo
angstig voor je!“
„Bah, Annemarie!” Hij bracht haar hand
aan zyn Lippen. ,Jy, lieve kleine! Maar
schaam je, angstig! Wie daar ginds angst
heeft, is een ellendeling. Ik moet zeggen,
dat er in myn heele regiment geen enkele
lafaard was. De kerels verdrongen zich,
als het er om- ging, iets bijzondere uit te
richten. Géloof je, dat zij het zouden doen,
als de officieren achterbleven? Als ik niet
op de voorste waarnemingspost kruip en
zelf zie, hoe de granaten inslaan, van wie
kan ik het dan verlangen? Zoo heer, zoo
knecht het is weliswaar slechte een ge
zegde, maar aan het front wordt het eiken
dag tot een groote waarheid.”
Zy, die eens eenigen tyd in de residentie
doorbrengen, hebben altijd dit op de Hage
naars voor, dat hun oog nog eens bizonder
getroffen wordt door het vele natuurschoon
dat èn in de stad èn in de onmiddellijke
omgeving valt te aanschouwen. Wij raken
er aan gewend en komen, hoe ongaarne
ook, in een sleur, die tenslotte uit het oog
doet verliezen wat eigenlijk daarin altijd
moest bly'ven weerspiegelen. Geen stad
biedt wat Den Haag geeft: zoowel de geur
van de bosschen als de aanblik van de zee,
zoowel de wandeling langs mooie wegen als
de rustige zit aan het strand.
Waardeeren wy dat
niet op. Altijd weer valt het
het aantal wandelaars is d»t
in de onvergelijkelyke
Boschjes, waar het nu juist
van het jaar zoo schitterend
buien van de laatste dagen der vorij
hadden alle stof van de boomen
prachtig-frisch; in blinkend groen waren
de hoornen getooid met hun voorjaars-or-
naat. Het was Zondagmorgen, toen we door
de Boschjes wandelden. Er heerschte een
doodsche stilte en geen tien wandelaars ont
moetten we er. Nu en dan ging de zon even
schuil achter de grijze wolken: dan hir-
een weemoedige avondstemming ona.
boomen, dan weer schoot plots het
licht door het fijne groene filigram,
van het gebladerte. Heel even wuifdt
4’
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 50 hooger.
Dood op zijn gemak, onverschillig voor
olies om hem heen, stapte Minister de
Vries de vergaderzaal der Tweede Kamer
weer binnen en hii zette zich in een minis-
tersfauteuil neer alsof hii in eigen huis
was. Hii is art. 7 der Grondbelasting stel
lig geheel en al vergeten.
Toen de heer Ter Hall, die toevallig het
eerst aan het woord was bii het eerste
ontwerp het wachtgeld voor den stem
pelsnijder Wienecke den Minister feli
citeerde met de blakende gezondheid, waar
in Zijne Excellentie verkeerde, deed de heer
de Vries precies of hii het niet hoorde en
teen de heer van Beresteyn rich bii deze
gelegenheidsspeech aansloot, was hii weer
absent. Later echter, toen de heer Kruvt
voor het eerst in ziin leven een grapje
maakte en zeide dat hii liever den heer
Wieneoke zag terugkeeren dan deze Mi
nister, kon hii toch een pijnlijk glimlachje
niet onderdrukken. Hii zegde dank voor de
vriéndelijke woorden, van welkom die hem
waren gewijd en hii sprak den wensch uit
dat deze hartelijke gevoelbns van langriu-
rigen aard zouden ziin.
takken, zacht ritselend joeg e
door liet bosch en, even lat<
weer stil, bijna pijnlijk stil.
Waar zitten dan toch, de jongeren? Moet
het voor hen in de eerste plaats niet de
uitgezóchte wandeling zijn? Heeft de fiets
dan waarlijk dit nadeel «lat zjj wegdrijft uit
de onmiddellyke omgeving? Wat zijn dan
de spelen van deze jongeren? Wanneer
straks om twee uur „Houtrust” opengaat
en de voetbalmatch een aan vang neemt ko
men ze van heinde en ver opzetten om zich
rood te schreeuwen en zich op te winden
over een bal, die of links of rechts gaat,
over twee en twintig half-waanzinnigen, die
om de eer van één of twee punten meer
vechten. Zij zitten opgepropt in een tribune
die te nauw is en waaronder dikwijls een
vunzige lucht hangt.
’s Avonds in de bioscopen waar' een be
nauwde rookwalm hangt, zijn zij wel te vin
den, dezelfdep die nimmer oog Hadden voor
het schoon in de Boschjes. De wereld heet
zoo gejaagd te zijn, men hoort van over
spannen geesten, van overgevoelige zieltjes,
maar den tyd om rust te vinden laat men
helaas voorbij gaan.
Van de natuur naar de tentoonstellingen
is wel een groote overgang. Maar toch vin
den wij daar weer veel van de natuur te
rug. Onlangs hebben we meegedeeld welke
congressen er dit jaar gehouden zullen wor-1
den, thans kunnen we een drietal tentoon
stellingen annonceeren.
De eerste is die van het Nederlandsche
trekpaard. Op Houtrust zullen een vtffhon-
derdtal paarden verschijnen. Voor een stads-
mensch is dat al een curiositeit want het
paard behoort tot de «lieren, die in de steden
aan het verdwijnen zijn, Zy hebben het te
gen de electriciteit en tegen de benzine
moeten afleggen. De tijd dat het paard
vóór de tram en voor het huurrijtuig een
belangrijke figuur in het stadsleven was,
ligt betrekkelijk nog kort achter ons maar
toch is het paard al uit het geheugen ver
dwenen. Het Haagsche jongentje dat als
grootste curiositeit van een provinciestadje
waar het op bezoek was geweest, vermeld
de dat daar een paard voor de tram liep,
typeert den modernen toestand. Volgens de
laatste opgave zjjn er in den Haag 1900
automobielen, hetgeen beduidt, dat minstens
het dubbele aantal paarden een taak is ont
nomen.
Wanneer we dus straks naar de tentoon
stelling van het trekpaard gaan, zullen het
deels herinneringen uit den ouden tyd zjjn,
die voor ons stadsmenschen, van electrici
teit en benzine, opdoemen. Er zijn nog wel
paarden in de stad, paarden van allerlei
soort, ook nog wel heel mooie voor hofrU-
tuigen en gemeente-vullniswagen's, maar zjj
zyn schaarsch geworden en de reputatie van
De zaak-Wienecke heeft ai heel .wat stof
opgejaagd. De kwestie is eenvoudig. Voor
’s Rjjks dienst is een stempelsnijder feite
lijk weelde en. overbodig. De enkele maal
dat het eens noodig ds nieuwe modellen te
maken voor onze munten is het veel beter
een prijsvraag uit te schrijven. Van con
currentie met particuliere nijverheid zal
'op dit gebied wel niemand willen weten en
dat zou 'het eenige middel ziin om den
stemipelisnijdetr werk te verschaffen.
Die concurrentie wilde de minister niet
en het beste middel om daaraan een einde
te maken, was opheffing van de functie van
stempelsnijder. De Kamer heeft zich daar
mede vereenigd niettegenstaande de beide
aesthetici van Beresteyn en Ter Hall zich
er tegen verzet hadden omdat de aestheti-
sche vorming* van het volk er door in het
gedrang zou komen. De communisten voe-
legenheid in vroeger jaren van hun recht
zouden gebruik maken, is thans zeer veel
grooter dan destijds, wijl toen de rentevoet
niet hooger was dan 35i terwijl thans de
aandeelhouders by naasting het dubbele
profijt van hun gelden zouden kunnen
trekken.
De nieuwe regeling, aan de Staten-Gene-
raal voorgelegd, komt nu hierop neer: het
kapitaal der Myen. 1$ H- 22*4 millioen)
wordt uitgebreid met 22 4- '27*4 millioen,
2: nemen, waar-
meerderheid der aandeelen
zal bezitten en de meerderheid van de ze
tels in den Raad van Commissarissen zal
bezetten.
Het groote voordeal Van deze regeling
springt in het oog: de oude aandeelhouders
zien hierdoor af van hun recht om den
Staat na twee jaren van ongunstige be
drijfsresultaten tot naasting te nopen en
de Staat wordt dus vrij om indien dit
te eeniger tijd gewenscht mocht blijken
den vennootschapsvorm te verruilen in een
rechtsreeksch Staatsbedrijf- Tegenover het
afzien van een voor hen zoo belangrijk recht
heeft de Regeering voorgesteld om den aan
deelhouders een dividend van 5 te waar
borgen (tot dusver hadden zij slechts een
voorrang van 4 $4), zoodat byeen eventueel
lager dividend de Staat het ontbrekende
bijpast.
Algemeen, althans vrij algemeen, was
men met dit ontwerp ing«nomen, doch de
quaestie van de medezeggenschap van het
personeel hield vooral line be.iK en zoo is
zelfs de eindstemming nog niet gevallen.
Twyfelachtig is deze niet.
AN, blaasziekten,
ie, druppelsgewijze
2.25, b. 12.50.
t thhns in grootere
vroeger, terwyl het
bel is.
tanhalingen werden
doofl de gebruikers
jlke bus de naanr
IMPORT COMP.,
Postbus (Q3,
Apothekers en
iet gelieve men zich
THE IMP. COMP
4456 37
■eeamiddélen.
EN-, NIER-
IEKT2H.
afdoend middel te-
b- 1.75, 6 b. ƒ9.50.
Jddel niet gebruikt
ratie onvennydelyk
IOENG, tegen nier-
-srsteen-gruis) n»>
12.50.
bruik van Uw Re-
ik mij een heel an-
„Heeft u g»ede manschappen, mijnheer
von Lossberg?"
„Prachtige jongens. Et zijn reeds oude
kerds onder, maar ze zijn als kinderen.
Myn stukscommajuiant, een halve Pool, is
weliswaar een roode en zoo heb ik er
meer onder maar al wondt er op den
keizer en het rijk gescholden, als heit er op
aankomt, is de roode kozak toch uitne
mend.”
„Prachtig”, zei Bertholdi. „Men hoort
echter ook vaak anders-”
Von Lossberg haalde de schouders
Nationaal KAS Register, Cord. H. VAN ERK, 9 Kalverstraat, Amsterdam.
AAN DEN HANDEL.
Ondergeteekende deelt hierdoor mede hij vanaf MAANDAG 6 Juni DEMONSTRA
TIES zal houden in het Hotel DE ZALM te GOUDA. De nieuwste contrdlemachinea
zijn aanwezig,
waaronder één SPECIAAL geschikt voor den zakenman, die behalve contant ook
op CREDIET/verkoopt.
Tevens de zoo juist ontvangen machine met HERSENEN.
2767 2o de Vertegenwoordiger E. C. SENGER.
het edele dier heeft meer antiquerische ele
menten dan algemeen bekende en erkende.
De tweede tentoonstelling zal zjjn van de
Nederlandsche nijverheid. Wat die al te.
zien zal geven, valt te begrijpen, ’t Is wel
geen beste tjjd voor de nijverheid maar
juist daarom is een expositie van wat ze
zou kunnen, niet ongeschikt.
Ten slotte houdt de gemeente in hoogst
eigener persoon een schilderijen-tentoon-
stelling in het gemeentelijk tentoonstellings
gebouw op Scheveningen. Hoe ze die in el
kaar zetten is nog gedeeltelijk een raadsel.
Een particulier neemt er voor aan wat hem
goeddunkt maar een gemeente moet onpar
tijdig bljjven tegenover alle burgers. Het
gevaar valt te duchten dat het een alle
gaartje wordt. Aanvankelijk had men het
denkbeeld om telkens de schilders naar ge
lang van den eersten letter van. hun naam
te laten inzenden „Tentoonstelling van schil
ders A. D.”l Het is heerlijk bespottelyk.
Waarschijnlijk was de organisatie van deze
tentoonstelling aan een ambtenaar van den
burgerlijken stand opgedragen, Iedereen
mocht inzenden en men was dus zoo neu
traal mogelijk.
Men heeft ten statte «Ut belachelijke stel
sel laten varen en er komt nu zoo iets van
een jury. Hoe men het echter precies in el
kaar zal zetten is nog niet duidelijk. Het__
zart wel tareAireritisch gSA. fcrfymrer nu
twee dingen zyn die als vuur en water te
genover elkaar staan dan zjjn het wel de
kunst en de bureaucratie. Deze tentoonstel
ling ia niet een uiting van kunst-zin van
het edelachtbare gemeentebestuur maar al
leen een poging om een nutteloos en rente
loos gebouw op Scheveningen, waar nie
mand raad mee weet en dat dus voor alles
gebruikt is en wordt, een bestemming te
geven.
Het is hetzelfde gebouw waarin in den
afgeloopen winter de overdekte tennisba
nen zjjn geweest. Hoeveel er tekort is op
deze exploitatie, is nog niet bekend maar
het zal wel niet gering zjjn. Voor dergel |.cc
buitenissigheden schynt Den Haag nog niet
rjjp genoeg. Het was bovendien te duur en
daaraan heeft men het land. De gemeente
heeft met zijn twintig procent» vermake
lijkheidsbelasting ook een handje meegehol
pen om het zaakje te bederven. Zy zal ten
slotte met haar gebouw bljjven zitten indien
zy niet beter weet commercieel te hande
len.
Met deze drie tentoonstellingen belooft
het al weer aardig wat vertier te geven.
Den Haag Is dat altjjd een factor van
gewicht want niets is vooi
productiever dan een druk
genverkeer.
2S)
De luitenant had de gewoonte, steeds
weer met rijn mooie, groóte hand het haar
van zjjn voorhoofd weg te strijken. Dan
glinsterde de zegelring met het familiewa
pen- Emilie wendde geen blik van deze
Goedverzorgde, vaste mannenhand af. Zü
diende onoplettend.
Jochen von Lossberg voelde rich dien
avond heel behaaglijk. Hy hield van zjjn
zuster en hy vond, dat zy het hier uitste
kend had. Het was onbillyk van Annemarie
dat zjj over haar schoonmoeder klaagde.
Een gedistingeerde vrouw, rij moest heel
knap zyn geweest! Tegen den schoonvader
•was ook niets in te Erengen: een bemin-
nelyk heer des huizes en hoffelijk tegen
EÜn schoondochter. Maar, het was waar:
achoonmoeder bleef schoonmoeder, en
schoonvader schoonvader.
Von Lossberg nam zjjn glas en hief het
°P met een lichte buiging naar Lili, die
aan zjjn rechterhand zat: „Mevrouw, op
datgene, wat wy liefhebben!” Hü zei het
veelbeteekenepd en er lag groote bewon
dering in zyn oogen; zy keken diep in die
der Monde vrouw.
Ais de knappe von
uuitsprekelyk lyden
Sindsdien heb ik
leschouwd, te trad-
ic zijn genezen. Zjj zijn
n sterk en zjj vertellen
ia Tonic voor hen heeft
tudie is het mjj gelukt
imen te stellen ?oor de
eumatiek, Jicht, Spit en
Uwe ziekte behoort tot
e gevallen, zal één doos
voldoende zijn, om U al-
brengen, maar toch zal
e doos bljjken, dat myne
id bevatten.
is verkrijgbaar in doo-
GOUDA by ANTON
t 29, en verder by de
sten.
eens de GLORIA
N ik 0.75 per doos,
jgbaar volgt toezending
n postwissel plus ƒ0.20
in. A. Smith, N.Z. Voor-
m. 9011 4«
haar van het voorhoofd streek.
„Alls uiy nu ook maai' weer aan de
beurt komen!” Men bemerkte heit onge
duld in de stem van den officier. „Het in
een luie tjjd geweest. Voor mijn part kan
het er nu weer op losgaan." Zyn oogen
schitterden.
j^Joche®”, zei zjjn zuster klagend,
„wenech toch zoo iets niet!” Annemarie
was heden zeer week gestenui; zjj keek
naar haar rouwgewaad; haar wangen wa
ren heel bietk. „Als ik bedenk, dat je m«
ook ontnomen kunt worden!”
Het knappe mannengelaat behield de
zelfde opgeruimde uitdrukking. Zjjn Jrtwn
wenl slecht» wat ernstiger. „Dan zal je jé
ook troosten. Velen moeten zich troosten.
Het „veld van eer” is niet alleen zoo maar
een gezagde. Wij zjjn officieren en wij rijn
er voor opgevoed; wjj weten: ons bloed
behoort het vaderland. Hetzij met geest
drift, hetay zonder, het beho&t het nu
eenmaal. Ik leef ontzettend graag!”
Hjj sprong ptoteeling op en Zette zjjn
borst uit, alsof hy met welbehagen de
warme lucht van de kamer inademde, de
geur der bloemen op de tafel en die de
kieeren der vrouwen verspreidden; een hel
dere blos kwam op ajjn gelaat. „Ik geniet
mijn leven. Ik betreur geen enkel uur
het was wonder, wondermooi Maar mooi
ia het ook als ik aan het fnmt.
len zich beschermers van de kunst en dus
stemden zy tegen.
De gemeenten tobben met het sluiten van
leeningen. Het publiek heeft geen vertrou
wen meer in veie gemeenten, omdat de fi-
nancieele gestie daarvan te wenschen over
laat.
Om daaraan een einde te maken heeft de
Vereeniging van Nederlandsche Gemeenten
een bank gesticht, die bemiddeling en recht-
streekschen steun zal verleenen aan ge- welke bedragen de Staat .zal
meenten bij het sluiten van leeningen. De *door de Sttat de meerderheid
Staat zal in het kapitaal van die Bank deel
nemen tot een bedrag van vyf millioen gul
den. Het voorstel daartoe was thans aan de
orde en by deze gelegenheid werd ook be
handeld de motie van de heeren v. d. Tem
pel en. J. ter Laan, waarin gevraagd wordt
dat het Rjjk rechtstreeks de gemeenten
leeningen zal verschaffen. Met dit stelsel
zouden wy niet veel verder komen, want
daardoor zou het crediet van den Staat in
niet geringe mate te lyden krijgen. Boven
dien dreigt het gevaar, dat het Ryk recht
streeks controle zou gaan oefenen op het
financieele beleid van de gemeenten, waar-
by de autonomie in het gedrang zou komen.
De motie werd, geljjk te begrijpen valt,
verworpen. Het ontwerp kon niet den steun
der communisten verwerven. De rest der
Kamer stemde er vóór.
De Maaskanalisatie in Limburg zal ein
delijk haar beslag krijgen. De Limburgers
hebben er over gejuicht. Alleen... de mooie
Maasbrug zou er geen schade by lijden en
helaas dreigt het gevaar daarvóór. Om dit
te voorkomen diende de heer De Jonge een
motie in om de Regeering uitdrukkelijk te
vragen dat zy niets zal doen aan die brug
vóór de Kamer er in gekend is. Ook de heer
Van Beresteyn kwam als aestheticus op het
tooneel. Minister König stelde gerust: hy
zal deskundigen het zaakje laten onderzoe
ken en de motie kon dus veilig worden inge
trokken.
Ten slotte heeft de Kamer lang en breed
alsof de Kamer niet nog zeer veel werk
voor den boeg heeft gedebatteerd over
een wetsontwerp, dat een groot belang is
voor onze spoorwegpolitiek.
Het gaat hierby om de bekrachtiging van
nadere overeenkomsten met de Maatschap
pij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen en
de H.U.S.M., een ontwerp dat dr. Lely met
reden zeer belangrijk en zeer merkwaardig
noemde.
Het geval ligt aldus: De spoorwegen
hebben uiterst moeilijke jaren doorgemaakt
en al is er hoop, dat men thans zonder te
korten kan werken, de kans op een dividend
van eenige beteekenis is voorhands gering.
Dies hing de Regeering als een voortduren
de bedreiging boven het hoofd, dat de Maat
schappijen gebruik zouden gaan maken van
haar bevoegdheid om krachtens art. 29 der
overeenkomsten van 1890 deze overeenkom
sten op te zeggen en den Staat tot naasting
te dwingen. Indien het dividend over 1920
en 1921 slechts 3% of lager zal zjjn,
kunnen de Maatschappijen van dit recht
gebruik maken. De kans, dat deze inderdaad
in tegenstelling met een dergelyke ge
in
cwali
