1
orgen.
I
.1
No. 14644
60e Jaargang.
Zaterdag 11 Juni 192L
ANS,
I R5
sohol
I
ER
EERSTE BLAD.
OP.
FEUILLETON.
DE ROODE ZEE.
[fabriek
tallaties
Fabrieken
E ssë
l>r x@io.-ws- exx -c^.d.-vex'teao.txe'bls.d. voox G-o-cccLeu exx Oxxx^txeltexx.
BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
1—4 reoi. JS.t», «Ita ratal °>rar 0.50.
Redactie: Telef. Interc. 545.
Bureau: MARKT II, GOUDA.
Administrate: Telef. Interc. 82.
Dit nummer bestaat uit twee bladen
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
BLINDE.
2884 50
LINA FREDERICK.
2883 30
^plombeerde zakken.
-bij het
en Gouden Medailles.
HAGENAAR.
GEMENGDE BERICHTEN.
TR»
2843 40
W|
en
HOOFDSTUK VUL
tlng
(Wkxdt wrraifd.)
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot «eer geredu-
ceerden prijs. Groote letter* en randen worden berekend naar plaatsruimte.
34
•k „STER” en W.L.
8 -
Advertentiën kunnen worden Ingezonden door tueachenkomzt van «oliede Boekhan
delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN:
Op de voorpagina 60 hooger.
IS i-
ZALM”
lofdpremie
50.000.—.
25.000.—.
5 ad ƒ500.
1/10 ƒ10.—,
1/1 100.—.
ct, kan men rente
die
nim-
1RDAG 16 JUNI
mspcl
!«5.
AG 16 JUNI
irland
weer
die m
wei-
in he-
elders
Wil
leder-
’-itie
«Hj is
daar
._o__ oeiemeni, wer-
i voorcjgel, dat de Nederlandsche
inze toenemende bevolking trekken
m de- daneeure. De
akte weer in Arnie-
men toch altijd het
haar broer Joch»; alz
Br waren hier zooveel
:n
Roman van CLARA VIEBIG.
met autorisatie vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK—v. ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
>n: men
iter-di-
ger altyd stal en aflg*>l<
geschikt om zenuwen
maar nu scheen ar Zi
rust te heeracben. Vroeger waren de men-
Khen naar hier geftomen, die zich in alle
afzondering ontspannen wilde® en nutl
Het kurhaus was herstellingsoord voor
officieren geworedn; de pensions en vele
burgerwoningen waren voigepropt met
heroteliende soldaten. Overal gretelten in
grijze uniform. Zwaanteken wanen er
niet, dechts enkelen gingen strompelend
naar de bron; de meeaten kepen op de
bergen. Men hoorde in het woud jodelen,
fluiten en zingen.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA,
bij onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring):
1—5 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
2KNDA.
Algemeene Vergadering
Zuid-Holl. VereemgUJg
ruis.
lemeenteraad van Gouda,
'De offieiemn
oude voortief.ie oï
maria: officieren
beat. 7Ji Audit am
die hier kon aifoi
rijke meiajea.
De danamuaiek klonk atrate Merker tot
«te Jonge vrouw door. Zij nuditM. Zou rti
«idi meur liever niet een kamer nan de
aditorzléle laten geven? Maar da beek
ruiedite n» tokt, an B den luehtddktoi
tuan talen attiél de paartje*; dat «u ook
niet prettig.
Wat fonkelden de atomen boren do don
kere, aart boradien bagrodde hoogten! Het
waa, «Jaof dj «dl bewogen, ook dnnataa.
BteÜ gug het vu het dal omhoog. Oeu
vre ratoan atoken overdag boven het groen
der wouden uit; nu vertitovea rteh de
«eennchtige puiten ala betoovenle gealdi-
len in het matte atorreallcht Het «aa een
wwndervoHe nacht.
De lucht friarti en toch nacht, het wei.
«laaf or droomen doorheen aweoMaa. droo-
inen op die iwjjgande hoogten geboren. Ze
warm donker, onhontomri, evonaU die Hu-
weertaohte webringen, die tegen dm nach-
halmen brand afataken. O. het
moert heerlijk «Jjn. nu gind, op de hoog
ten te. waadden, om «radende hand on
den hal. te roden I De boeren die daar bo
ven in de dorpen woonden, hadden het
goed. Daar wan de lucht nog rad ruimer.
Daar naren ook nog dorpen, waar gaan
«naandi haram.
GOUDSCHE COURANT.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
Ongevallen in de Haven.
Vrijdagmiddag zijn een viertal binnen
vaartuigen, die aan de Ertskade by Amster
dam gemeerd lagen, door het vertrekkende
Engelsche stoomschip „Zeppelin” aangeva-'
ren op het oogenblik, dat dit stoomschip een
zwenking maakte.
Het binnenkomende stoomschip .JBethel-
ridge” voer tegen een paar meerstoden in
de Petroleumhaven en kreeg vr(j ernstige
aver(j.
de Vertegenwoordiger E. C. SENGER.
stige overweging om de stenografische Han
delingen af te schaffen en het Kort Ver
slag te behouden. Wanneer ieder Kamerlid
in plaat» van zijn stenogram te moeten cor-
rigeeren het verslag in het Kort Verslag
nazag ala dit verschenen is en daarna
een eventueel aangevuld kort verslag ver»
when, dan was dat voor het nageslacht
meer dan voldoende. Het lijdt geen twijfel
of driekwart van het zetsel van het Analy
tisch Verslag was bruikbaar voor het defi
nitieve verslag. In het stenogram wordt her-
haaldeiyk door sommige leden zooveel ver
anderd, dat het verslag niet veel moer op
het stenogram gelakt. In hoofdzaak is het
Kort Verslag voldoende. Meent een lid dat
iets uit zijn rode onjuist of onvoldoende is
weergegeven, dan kan h(j aanvulling verzoe
ken, hetgeen ongetwijfeld gemakkel(jk sou
zijn aan te brengen.
Het is absoluut niet noodzakeltyk, dat allo
redevoeringen in extenso voor het nage
slacht bewaard blijvan. Voor vele was het
zelfs gowenscht, dat er zoo min mogelijk
van bewaard bleef. De ontzaglijke omvang
dien de Handelingen hebben aangenomen,
maakt het toch ondoenlijk om er een even
wicht over te krijgen. Het naslaan zelfs is
een onmogelijkheid en geen particulier kan
er over denken een exemplaar van de Han
delingen in zijn huis te bewaren, waftt hij
zou bijkans een afzonderlek pakhuis noodig
hebben.
kwamen haar daarbij in de oogen. Toen
boog hij zich naar haar over, greep zacht
de toppen van haar vingers en drukte een
'kus op haar hand.
/Mevrouw, u mag niet alleen in de her
innering leven. U bent voor geluk .ge
schapen!”
Aijn stem Idonk deel nemend -ontroerd;
-maar uit zijn oogen sprak beworulering.
Amnemarie kon niet voorkomen, dat zij
een hoogroode kleur kreeg.
Geen oogenblik te lang Met zij txü het
afscheid haar hand in de zijne en toch
iwist zij dat dit een betdekeniisvolle hand
druk waa: „Tot weerz.ie«ns!”
In Koblenz, waar zij moeut o verstap pen
hadden hun wegen aich gescheiden. Hij had
haar nog in dien goeden trein gebracht en
gezorgd, dat zü gemakkelijk zat...
De eerste brieven, die Anneanarie aan
haar schoonmoeder schreef, waren nog
zeer gedrukt. Daarna werdnn zü opgewek
ter.
niet zoo mooi moge)ijk maakten!
Hier aan den Rjjn had men veel smaak,
meer dan in Noord-Duitechland en men
droeg lichte kleuren, niettegenstaande het
nog oorlog was. De jonge meisjes wed
ijverden in gekleurde zomerjaponnetjes.
Mooie meisjes. Haar sierlijke schoenen
w,aren in 't geheel,met gemaakt voor de
steenachtigc wegen, maar voor dansen
aren zij geschikt. En men danste.
Toen de jonge weduwe voor den eersten
keer hoorde, dat de dansmuziek begon te
apelen, werd het haar vreemd te moede.
Iets wilde ach in haar verzetten: was'
het niet ongepast nu te dansen, nu, ter
wijl het buiten nog oorlog was? Maar nu
de muziek betooverde hzar zoo, dat zij
uit het raam leunde in den sterrenglans,
naar de Kajrzaal keek, waar het licht hel
ler brandde en uit we ramen de muziek
rtroomde.
Er werd heel goed gespeeld. Al de mo
derne dansen. Met de punt van haar voe
ten tikte zij luchtig op den grond. Zij zag
vlugge gedannten de dorpstraat opkomen;
dt jonge meisjes snelden er heen, om toch
maar niet te laat te komen. Haar vrooljjlte
lach klonk helder door den nacht. Men kon
het haar ook niet kwalijk nemen, - zes
tien, zeventien die wilden zich eens
vermaken; haar jeugd was immers toch
arm aan genoegens. Maar dat de vrouwen
hier uit het pension ook allen (tear naar
toe waren gegaan, dat verdroot Anne-
mane. Konden die niet wen goed thui»
blijven? Mevrouw Siebenrat uit Bom was
stellig veertig jw, maar zij wedijverde
nog met haar dochter.
Beiden gingen altijd preciee hotedfde
De kleine badplaats lag in een dal, op
de hoogten lagen de dorpen. Aio Anne-
manie naar hen ópkeek, had zij het gevoel:
die liggen oneindig ver. Zoo ver, dat nie
mand zich om hen bekommerde, dat die
daar boven doen konden, wat zij wilden.
Prachtig was dat. Beneden in de wereld
bekommerde de een zich veel te veel om
den ander. In het bijzonder hier.
Het badplaatsje was M«n; «j had veel
toiletten meegebracht, en omdat zij die nu
eenmaal meegesleept had, wilde zjj ze ook
«kragen. Alsof de andere dames zich ook
Nationaal KAS Regi*ter, Cord. H. VAN ERK, 9 Kalverrtraat, Amsterdam.
AAN DEN HANDEL.
Ondergeteekende deelt hierdoor mede h(j vanaf MAANDAG 6 Juni DEMONSTRA
TIES zal houden in het Hotel DE ZALM te GOUDA. De nieuwste contrdlemachine*
zijn aanwezig,
waaronder Mn SPECIAAL geschikt voor den zakenman, die behalve contant ook
op CREDIET verkoopt.
Tevens de zoo Juist ontvangen machine met HERSENEN.
are? ao
burg behoort daar zeker onder. Een parti
culier vraagt zich b(j een exploitatie in de
eerste plaats af wat in het belang en het
voordeel van zijn zaak is, maar een over
heid heeft Juist de tegenovergestelde taak.
Z(j moet vragen wat in het belang van haar
„klanten” is.
Misschien zal men wéér een* overwegen
of niet nog een ander stelsel van exploitatie
mogeiyk is, dat de nioederiyke zorg van een
overheid gepaard doet gaan met het com
mercieel egoïsme dat onmisbaar is.
Een poging om die twee uitersten wat
dichter bij elkaar te brengen is ook het doel
van de bealiazing, die thans inzake de reor
ganisatie van de Brandweer is gevallen. In
derdaad zal daarby zeer bezuinigd worden
geiyk wy in een vorigon brief reeds hebben
aangegeven. De gemeenteraad heeft zich
met het plan vereenigd en de bezuiniging
wordt geleideiyk ingevoerd.
Nu het by dezen tak van dienst mogeiyk
is gebleken om flink wat te beauinigen, mo
ge men het oog ook op andere takken van
dienst slaan, ten einde dat goede voorbeeld
te volgen. Dat er bezuinigd kan worden, ia
zeker maar men moet het in groote dingen
zoeken en niet in pruts-onderdeelen.
De Tweede Kamer loopt met het plan rond
om het Kort Verslag af te schaffen, hetgeen
een besparing van 170 mille 's Jaars geeft.
Dat zyn voorbeelden van bezuiniging,
beteekenis hebben. Dit verslag heeft
mer zin gehad en heeft alleen gediend om
het absenteïsme te bevorderen. Kamerleden
kunnen gerust naar huis gaan: vóór den vol
genden dag krijgen zty een uitgebreid ver
slag, waarin zjj alles kunnen vinden wat
gezegd is. Het aanbal abonné’s op dit ver
slag bedraagt nog geen zés duizend, het
geen beteekent dat ieder abonnement ruim
30 gulden kost en men betaalt er twee gul
den voor. Het be«te bewy*, dat deze instel
ling in ons land niet voldoende gewaardeerd
wordt. Wanneer het publiek het zelf» geen
twee gulden waard vindt, moet de Staat het
dan wel dertig waard achten Daarby komt
nog, dat waarlijk het grootste deel van de
redevoeringen van te weinig belang zyn om
in grooten omvang te worden weergegeven.
In dit opzicht verrichten de dagbladen een
veel betere taak, door korte excepten te
geven en de vele herhalingen waarin voort
durend vervallen wordt, weg te laten. Wan
neer meneer A iets heeft betoogd en me
neer B zegt vrijwel hetzelfde met een kleine
aanvulling, dan vermelden de bladen dat de
heer B zich by het betoog van den heer A
aansloot. Dat is meer dan voldoende voor
dien herkauwer. Het Kort Verslag echter
geeft van allen evenveel.
Misschien verdiende het in de Kamer em-
kan. En het ia dan ook wel verwdöderlijk,
dat de Haagsche Post daaraan niet liever
gedacht heeft, dan aan imperialistitehe
avonturen.
gekleed; de rokken heel loont. De moeder
was eigeniyk knapper dan de dochter en
door haar blauwzwart haar liep nog geen
enkele grijze draad, maar zp was toch de
moeder; en gezet was zy ook. Daarom
was zV hier: dat was haar verdriet.
’s-tMongens dronk mevruow Siebenrat drie
hekwvK bronwater, ’^-middag» weer drie be
ker»; overdag snelde zü de bergen op,
’.‘-avonds danrte zaj; alles om mager te
worden Mevrouw Dirken# deed ook beter,
by haar man te biyven. Hu was bejaard
en reumhatisch. Voor hem was het dansen
voortij. Als die een zooveel ouderen man
getrouwd had, idbest zy het dampen ook
opgeven. Nu zat de oude man beneden al
leen op het terras, z^jn beenen gewikkeld
in een deken en verveelde zich.
Annemarie hoorde hem geeuwen en zy
geeuwde ook. Het was verkeerd geweest,
<lat zy naar hier was gekomen. Zy had
een geheel andere herinnering van dit
plaadaje gehad; de badplaat» was in de
Rijnprovincie zeer geliefd; ze waa vroe-
*n gewee«rt,f juist
rust te brengen,
voortdurende on-
Het graf vaa Calvyn.
Een B.T.A.-bericht uit Genève d.d. 9 Juni
meldt:
De laatste afstammeling van Calvin, een
bewoner van Avignon, heeft aan het Con
sistorie van de Nationale Protestantsche
Kerk van Genève het geheim onthuld van
de plek, waar Calvyn's stoffeiyk overschot
werd by gezet. Het Consistorie laat thans
onderzoekingen Hoen in het kerkhof te
Pleinpalai*.
Onze dreigende overbevolking
en Haagsch Imperialisme.
Onlangs heeft de Haagsche Post een in
ons land gelukkig vrU onbekend geluid la
ten hooren. Immers, zonder een oogenblik
van zelfverheffing verdacht te worden, kun
nen we er ons gerust op laten voorstaan,
dat in tegenstelling met de meeste Europee-
sche volken, zelfs de kleine, imperialisme
ons totaal vreemd is. We wenschen geen
gebiedsuitbreiding, geen vergrooting van in
vloedssferen, geen nieuwe macht. Dat is
misschien ten <leele het gevolg van een te
kort aan nationalen zin, dat nationale eer
zucht vanzelf buitensluit, maar het komt
toch ook voor een belangrijk deel op reke
ning van onzen vryheidsdrang, die ook an-
derer vrijheid liefst onaangetast laat, van
het zuiverder houden van ons staatsbeleid
van kapitalistische invloeden, van een beter
inzicht, juister nog van een zuiverder aan
voelen van wat een volk zyn waarde en be-
teekenis geeft, kortom op een afwezigheid
van dat nationalistisch imperialisme, dat
oogenblikkeljjk de internationale sfeer van
Europa vergiftigt. En omdat die afwezig
heid zoo volstrekt is, daarom doet een raad
als die van de Hoogsche Post, die ons Duit-
sche gebieden wou laten annexeeren,
nig kwaad, maar ergert hy ook hier ii
viger mate, dan hij het waarschijnlijk e
zou doen.
De Haagsche Post, dezen raad gevende,
was zich daarby het imperialistische karak
ter ervan weinig bewust. Het blad ging dan
ook niet rechtstreeks van imperialistische
gedachten uit, al was de diepere oorzaak
van de raadgeving toch ten slotte imperia
listisch. Dat imperialistisch karakter was
echter in zooverre wel minder agressief dan
het imperialisme,/lat thans zelfs by onze
Zuiderburen hoosjtij viert, als niet de ge
wone zucht naar/machts- en invloedsuitbrei
ding van de imperialistische raadgeving de
onmiddellyke oorzaak was, maar een zekere
bezorgdheid voor de toekomst onzer natie,
voor de mogelykheid om zich als staat te
handhaven. Het gevaar van overbevolking
in verband met den drang van andere natio
naliteiten deed het Haagsche blad het erg
ste duchten. En het is niet onwaarschijniyk,
dat de laatste bevolkingscyfers daarby hun
invloed hebben doen gelden.
Onze bevolking neemt niet alleen toe, zoo-
als de bevolking van andere landen, Frank-
ryk alleen uitgezonderd, maar neemt in zoo
snelle mate toe, dat we van een snel nade
rende bedreiging met overbevolking kunnen
spreken. De daaromtrent in de Staatscou
rant gepubliceerde cyfers spreken duide
lijke taal. Niet alleen is het geboortecijfer
sterk stijgende, maar ook het sterftecyfer
daalt. Dit laatste is ongetwyfeld een ge
lukkig verschijnsel, maar het is ook een min
of meer wonderlyk verschijnsel, waarvan
men de oorzaak moeilyk kan vaststellen.
Zoo vlak na den oorlog met zyn voedselnood
had men nog veeleer een styging moeten
verwachten en in de hoogere sterfte aan tu
berculose is zeker de invloed daarvan dan
ook wel waarneembaar. Maar over 't alge
meen schynt ons volk van dien voedselnood
wel meer voor- dan nadeel voor zyn gezond
heid te hebben ondervonden. Ook de slech
tere woningtoestanden, die toch ongetwij
feld tengevolge van den woningnood be
staan, hebben op het sterftecyfer blykbaar
geen invloed geoefend. Evenmin op het ge
boortecijfer.
Want de sterke toename der bevolking is
ook van de styging van dit geboortecyfer
het gevolg. Dit is te opmerkelyker, waar
vóór 1920 in ons land, evenala in alle Weat-
Europeesche landen het aantal geboorten
afnam. En waar nu de woningnood een af
name van het aantal huwelijken moet doen
verwachten, scheen het, of men op een nog
sterkere daling moest rekenen.
Maar deze woningnood schynt de trouw
lustigen niet af te schrikken. En sinds 1919
valt dan ook een toename van het aantal
huwelyken te («nstateeren. Dit kan natuur-
lyk het gevolg zyn van een veelvuldig uit
stellen van huwelijken gedurende de oorlogs
jaren en tengevolge van den woningnood,
terwyl men dan nu, het uitstel moede, hetz
er met dien nood maar op wagen zou.
Maar in elk geval blijkt dan toch de neer
drukkende invloed van de oorlogsjaren over
wonnen. En het resultaat van deze meerdere
huwelyken, dat zich in een sterke styging
van het geboortecyfer openbaart en van de
gelyktydige daling van het sterftecyfer is
voor 1920 een overschot van ruim 16 per
duizend.
Een dergelyke toename moge verblydend
zyn als teeken van de sterke levenskracht
van ons volk en van gunstige hygiënische
toestanden; zij houdt tevens een bedreiging
in, waar, zy in een reeds zoo dichtbevolkt
land, als het onze, op sterke overbevolking
moet uitloopen. Ons land kan een volk, als
het Nederlandsche staat te worden, op dfen
duur niet meer herbergen en niet meer voe
den. Maar dit wil nog niet zeggen, dat we
nu van onze buren stukken moeten afgap
pen. Het zou trouwens weinig helpen, omdat
we overal om ons heen op dichtbevolkte ge
bieden stuiten, waar we dus geen afzetge
bied voor 'onzen overvloed hebben. Wilden
we het echter ih die richtihg zoeken, zooals
de Haagsche Post aanraadt, dan zouden we
ons beter naar het Zuiden dan naar het
Oosten kunnen richten, omdat we daar in
het Zuiden tenminste een gebied met Neder
landsche bevolking aan het onze zouden toe
voegen, wat onze nationale kracht dus niet
als by annexatie van Duitsche gebieden ver
zwakken zou. Maar aan dergelyke annexa
tie, in welke richting ook, denkt geen Ne
derlander, behalve de redacteuren van de
Haagsche Post. Het eenige middel om onze
overbevolking kwyt te raken, is landverhui
zing naar minder dichtbevolkte streken. Wn
men dan die overbevolking voor den Nedi
landschen stam behouden, dan is emigrat
naar Zuid-Afrika de eenige weg. Zy
doordat zy de Hollandsche bevolking
versterkt tegen het Engelsch element,
kelyk een
stam uit oi
BRIEVEN UIT DB HOFSTAD.
DLXj
Het bezit van een scheuwburg-gebouw is
voor de residentie ten allen lyde een voor
werp van aanhoudende «org en een bron
van aanhoudende misère; geweest. Allerlei
vormen van exploitatie s|jn al beproefd en
alle hebben dit met elkaar gemeen, dat »y
op een mislukking zijn URgeloopen. Steeds
>r zyn er naïve gemteutebestuursleden,
meenen, dat het wel teogelyk is het ge
bouw te doen rendeeren onder officieel of
half-officieef begeer. Het eenvoudigste sys
teem was natuarlyk het verpachtei
gaf het gebouwlin huur aan een theat
recteur, gelijk nien een woning verhuurt en
wat deze exploittint er verder in uitvoert
in dit geval opvoert daarvan trekt men
zich niets aan. De gemeente krygt een jaar-
lijksche huur en daarmede trekt zy haar
handen van de affaire af.
In het hoofd van velen spookt altyd nog
de gedachte rond, dat de overheid moet
trachten de kunst te bevorderen. Een won-
derlyk denkbeeld want als een overheid iets
tot stand wil brengen moet zy geiykheid be
trachten tegenover alle burgers en moet zy
voor de behandeling nonnen stellen. Er is
geen gebied dat zich zoo absoluut niet leent
voor het stellen van normen als dat van de
kunst.
Toch heeft het gemeentebestuur getracht
actief deel te nemen aan de bevordering van
de kunst. Daarvoor was noodig dat het de
macht behield over de wy»e van exploitatie.
Maar daarmede was het vóór de kas natuur
lijk misère geworden. Een half-officieele
commissie, bestaande uit personen met ar
tistieke capaciteiten voerde de contróle, te
samen vormend het meest ongeschikte cura
torium voor een commercieele instelling.
Het is natuurlijk een goed denkbeeld om al
leen de goede kunst te bevorderen, maar het
is en blyft altyd een onvast begrip wat goe
de kunst is en het is in Nederland geiyk
overal elders op de wereld, dat n.l. de goede
kunst armoede lijdt.
Het is dan ook steeds sukkelen geweest
met de exploratie en thans is de directeur
wegens wanbeheer in arrest gesteld. Het
stelsel is dus niet zoo deugdeïyk geweest
dat dit voorkomen kon worden. Of. men
thans door ervaring wys geworden, het oude
stelsel maar weer zal gaan volgen en de
gansche zaak uit handen geven, valt nog te
bezien. Verkade krygt het volgend jaar een
deel der avonden voor zyn opvoeringen en
de overige worden verdeeld onder andare
directeuren van gezelschapen. Zoo i^harrelt
dan de gemeentelyke exploitatie weer rond.
Natuurlijk bevredigt dit stelsel niemand.
Wie wenscht dat uitsluitend hooge kunst
wordt gegeven, acht zich te kort gedaan;
wie vóór alles een voordeelig beheer
wenscht, is allerminst tevreden.
Er zijn nu eenmaal zaken die zich niet
leenen voor overheidsbeheer en een schouw-
28)
Hoe wist hy dat? Zy wendde zich plot
seling om en keek hem recht in heit ge
laat Hoe grappig'. Wist hij, wat zy zoo
even gedacht had? Zyn gelaat, dat noch
van geest getuigde, noch knap wias, maar
toonde dat de man wiet, wat leven was,
scheen haar opeens belangwekkend toe en
7«er aangenaam. Hij was nog niet oud,
*naar hy had) in zyn manieren iets be-
«diermends, iets ongemeen beslists. Nu
«telde hy zich voor. Aha, zy had goed ge-
een industrieel. Hjj noemde den
•aam van een bekende, Rijnsche firma.
was het ys gebroken. Zy vertelde hem
Ktawaar zij kwam en waar zij heenreisde.
Zij bleven merkwaardigerwijze langen
tijd alleen in de coupé. En ook toen men-
«chen instapten, lieten zy zich niet in hun
gesprek storen. Die dachten, dat zy by
®&aar hoorden, De jonge vrouw babbelde
•laof alle leed1 plotseling van haar was
Weggenomen. Zy vertelde van Berlijn
"ij kende de stad natuurlyk en al hield hü
er nu juist niet veel van, toch had h® er
"di wel heel goed geamuseerd en van
villa en haar kleinen, lieven jongen.
Wrak ook over haar man en tranen
