Zaterdag 2 Juli 1921.
TEN. i
il Blad.
DklZBu
(aandoeningen
nton Coops en Mej. S.
fl
JOOP.
WORM-
IEN OP
HOOFD
LI
a. s.
FEUILLETON.
DE ROODE ZEE.
lendaal 13, GOUDA
rk
rkleedlng
boruit
het uit.
i Fabrieken
785.
ZTleuws- exx -óxd.-v-ertexLtie'blsucL •voox G-o-cccLa. exx. Q>xxxsxxeJic.0XL-
EERSTE BLAD,
n
3
3
-BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
1—4 /AW, «U» ratal /«AA
van de waarde I
Redactie: Telef. latere. 545.
Bureau: MARKT 31, GOUDA,.
Administratie: Telef. latere. 81
Dit nummer bestaat uit twee bladen
eplombeerde zakken.
;en Gouden' Medailles,
LANDBOUW.
ÏRDAG 7 JULI
I.
de stad.
INDA.
avian
(Wordt vemted.)
Ki
I
isa uitverkoop van
Gowona advertentiën «a ingaxonden mededelingen by contract tot sear gareda-
coerdan prijs. Groot» lettors en randen worden berekend naar plaatsruimte.
INGEZONDEN MEDEDEEUNGENt
Op da voorpagina 60 hoogar.
A.
M
ri „STER" en W.L.
3207 50
Roman van CLARA VIEBIG.
met autorisatie vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK—v. ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
lit: de
zyn
van
ig in
3 op de con-
haar vetge-
Advertentiin kunnen worden ingeaonden door tusschenkomst van soliede Boekhan
delaren, Advertentiebureaux en onxa Agenten.
anti’"’
de L._
‘feens s
deiykl
deiding, zooals:
1REIT. BEPP1 NOG
BABY. NOODKLOK
Orgelbespeling in de
skerk.
i wü geregeld tijdig
n ontvangen van ver
sa, vermakelijkheden,
sganda te vermelden.
De black
gericht en 1
de vraag of er
politie t<
irkelyk
sgonnen.
moet worden toege-
j te kleien. Eenersijds ge-
warme voorstanders van de
»r veel voor verhooging der
en wy nemen ook wel
leerendeet der goedwillende
vetgehalte hetxij mèt, hetzij
.oeite gerégeld kan bereiken,
behulp
en orgel platen,
laagste prijzen.
£*3222 30
PARATIE BILLIJK.
lolsme Onderneming.
die lijden onder de gev
het algemeen ontwaart
een gemis aan verantwoc
ernstige fouten. Opmerkeljjl
nergens zooveel met het o
twoordelykheid” wordt’
kringen der ambtenarei
zoo vaak gevoelt, da
±eid - -
GOIBSLIIE OOII!V\T.
VERSCHIJNT DAGELUKS
sht snel van Uw lyden
n, neemt dan een proef
Wasohmiddel. Het is
ian te wenden, een vloei-
>1, niet een vettifce of
Het dringt door in de
rengt onraiddellyk ver-
nog heden een fleschl
per fl.
1.-. V(
rogists
Den
raag.
«I7ö 80
Koude huivering doorvoer de vrouw, zjj
beefde als van koorts. Kreeg rii ook een
aaiwad van griep, dde nu overal bij de
menschen binnensloop als een dief in den
nacht? De dief werd maar al te vaak tot
moordenaar. De diep ter neer geslagene
vermnde zich: neen, nu mocht rij niet ziek
worden. Nu had zij al haar krachten noo-
dig. Zy moest haar dochter steunen, nu
had de jongere de oude vrouw nooddg. En
hoe zou haar man terugkomen, zou hy wel
terugkomen? Een pfloteelii^e angst over
viel haar( heftig, die haar den adem be
nam; ®y zou het kunnen begrijpen, bullen
hy zei: „ik kan niet meer leven.”
Zy kon het in de kamer niet meer uit
houden; die wm haar opeens te benauwd.
De dienstboden spraken zeer opgewonden
in de keuken; de stem van de keukenmeid
klonk boven alle uit Bespraken rii ook
politiek en twistten zy? De vrouw van
don generaal opende zachtjes ds deur op
een kier.
„Dat zeg ik je, Grete”, zei juist de keu
kenmeid tot het binnenmeisje, ,^1b je nog
eens mevrouw de worst goedkooper aan.
b edt dan ik 22 mark het pond dan
zal je eens wat zien. Die is toch rijk. Die
kan toch 25 betalen. Durf het eens! Dan
zeg ik aan mevrouw dat je lange vingers...
Snel trok mevrouw von Voigt de deur weer
toe; rij wilde verder niets hooren.
'Zenuwachtig Liep rij naar haar slaap
kamer, zette haar hoed op en nam haar
mantel. Waar aou zy heen gaan? Zjj kon
niet alleen biyven. Naar LUI
Drukkerij
ZOON - GOWDA, j
riËN
rkrijgbaar bij
- GOUDA
«streken.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80. 1
Abonnementen worden dageiyiu aangenomen aan ons Bureau: Markt 81, GOUDA,
ny onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
1—6 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1-8 regels 1.66, elke regel meer ƒ0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
byslag op den pry's. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prys.
VLBGGKKRT, 1
3217
40
oIa voorbeeld voor de jongeren. Wht was
deze trots vergeleken by die welke nu haar
borst deed zwellen. Een man. een held!
Stand houden in overwinning, dat was
ten slotte zooveel niet, maar in nederlaag,
dat was een heldenstuk. Want ach, hy wist
het: de nederlaag was daar. Hij had,
evenals zy, de rede van den nieuwen Riiflcs-
kaneelier gelezen, „Van den Duiltschen
Volikastaat”, „vatn het nieuwe tijdperk in
DuitechJand’s bdnnenlattdsche geschiede
nis”. En de nota aan Wilson: „De Duit-
sche Regeering verzoekt den President
der Vereenigde Staten van Amerika het
tot stand komen van dan vrede ter hand
t? nemen.” Dat was geen nederlaag, dit
verzoek om vrede was ondergang. Onder
gang, klonk het schril in het oor van de
nog kort te voren zoo troteche vrouw. Zij
sloeg de handen voor het gelaat en ween
de luid: haar man, haar arme mn! En arm
met hem waren allen, die aoo dachten als
hjj. Een diepe smart vervulde Hermine
von Voigt; ingehouden tranen drukten haar
ziel, het leed van Duitschland was don
kerder en moeilyker dan dart, wat haar
kind droeg. Ja, nu begreep zy volkomen,
wat haar man over Heinz schreef: ,Jhy is
gelukkiger dan wy, tienden allen.”
Kind zijn, blind! Zy drukte de handen
voor de oogen: Duitschland’s smaad niet
uenl Het was slechte een symbool. Zag
de blinde dien innerlijk dan ook niet? Het
dreunde in haar ooren; van uit de verte
kdorik het als orgeltonen: „Zalig xyn de
dooden.” Ja, de dooden, die gevallen, ge
storven waren nog in het geloof ooo
Duitschland’s eer, rij allen waren ge
lukkig.
stand. En de concesies van den Keizer, dae
leden der sociaal-democratische party tot
de Regeering toeliet, toonde duidelijk hoe
men ten einde raad was.
Waarom regeerde nu de nieuwe Ry’ks-
kanselier, Prins Max von Baden, niet al
leen? Waarom moest nu o>p eens het volk
me espreken De keizer wenschte „meer
dere medewerking van het volk aan het
bestuur van het Vaderland” die had
niets meer te wenschen. Het was om te
lachen. Ja, het volk, wien men het alge
meen kiesrecht, waarnaar het verlangde,
vrywiililig had moeten geven, wien men
steeds slechts beloften gedaan had, die
men niet van plan was te houden, dat men
aan den leiband had gehouden als een on
mondig kind, het volk, dat bureaucratisme,
de heerlykhedd van de .Junkerpartü” en
het opzien tot den keizer al te lang had
verdragen, dat mocht nu meespreken. Een
ontzettende bedreiging zweefde in de lucht.
Ach, de keizer, de keizer! Hermine von
Voigt beefde voor hem. Zy was opgevoed
in de liefde tot den keizer. Het was niet
alleen liefde, het was ook gewoonte. Wan
neer zy bedacht, dat er eens in Duitsch
land geen keizer meer zou zyn, begon zy
te huiveren. Maar nen, dat zou nooit ge
beuren. By de Russen was het wel moge
lijk geweest, Rusland was groot en de
Ozaar ver weg. Maar hier, waar ieder aan
den keizer hing, waar de menschen hard
g.ngen loopen als het Idonk: ,4e keizer
komt”, zich bijna dood drongen om maai
één blik te werpen op het knappe, trot
se he, gebronsde gelaat, hier kon Wilhelm
de tweede zich rustig, mondeling en achrif-
telyk wenden: „Aan mjjn Volk.”
Deze gedachte gaf haar rust. En een
brief van haar man kalmeerde haar nog
meer. Hij/schreef heel’ kort hij stond
by Oambray, waar de vijand met kracht
aanviel: „maak je niet ongerust, wat
er ook moge gebeuren, wy houden stand.
Wy z^jn toch nog niet allen voor den dui
vel. Wilson’s veertien punten belache
lijk I Ik verlaat mij alleen op myn troe
pen, en myn keizer kan zich op mij ver
laten.” Ook over het bittere lot van zyn
dochter schreef hy. Hoe merkwaardig
schreef hy daar over! De vrouw was ge
schokt. Zy had toch gedacht, dat zy het
lot, dat haar kind had getroffen, waardig
droeg; het is waar, toen zy het den vader
schreef, had zy niet kunnen veriiinderem,
dat tranen op haar papier vielen. Was hy
daarom ontevreden op haar, of wat be
doelde hy er mee? „Nu is het hard voor
Lili Maar tranen neen. Weet je niet,
dat zy een man krygt, die gelukkiger is
dan vele honderdduizenden, dan wfö allen,
zi enden.”
Haar man, ginds in den oorlog, was nu
noch echtgenoot, noch vader, hy was ’s-
Konings soklaat. Maar Hermine von Voigt
geloofde nooit grootere liefde voor hem
gevoeld te hebben. Ook niet toen hy ale
jong, ridderlijk officier naast haar aan het
altaar stond; nu had zy haar ouden man
veel meer lief. En zjj had al gemeend
trotech op hem te zijn, toen hy, reeds niet
meer in dienst, nog eens den uniform
antrok, om al de krachten, die hem geble
ven waren, ter beschikking aan het Va
derland te stadiën; de smart van het af
scheid was toen ondergesclukt geworden
aan het hoog heerlyke gevoel: hy gaat,
Joor in de
onraiddellyk ver-
„jden een flesch I
Geneeskrachtige
’erkrygbaar by alle
iten. Hoofdagent
i Haag, van wien
46)
En nu werd het luid uitgesprokeneen
ongehoorde schurkenstreek, niet sinds lang
vrede gesloten te hebben! Men had het
kunnen dóen. Waarom zouden de anderen
ook geen vrede wenschen; geen land ver
liest graag zyn zoneii. Maar daar was de
militaire partij, belust op overwinningen,
met haar overdreven eischeo, die koppige
verdwaasde kaste, die nog altyd op het
oude giorierylke heldendom rondreed. Het
paard was reeds lang lam. Eq de Al-Duit-
schers zongen met hun Deutschland,
Deutschland ifber Adies” het grafgezang
voor Duitschland.
In geprikkelde stemming stonden de
“«nschen tegenover elkaar: „Het was niet
w*ar, dat Duitschland in den oorlog was
gegaan zonder eenige veroveringspdan-
nem” „Toch was het zoo, het voerde slechts
een verdedigingsoorlog." De beste vrien
den stonden tegen elkaar op. Het was
vooriby met de zelfbeheersching en ziels
kracht van het individu.
Evenals met de kracht van het geheel
Ook de couranten gaven het toe; voor het
eerst las men in hun kolommen heel dui
delijk den ontzettenden ernst van den toe-
Nu op dit oogenblik door politiek gekibbel
de regeering des lands kalm-weg stilstaat,
bekommert men zich om het lot van hen,
die lyden onder de gevolgen daarvan. Over
--1 men bij de overheid
lordelykheid voor
:eiyk is het, dat
groote woord „ver-
geschermd als in
m en dat men ner-
o vaak gevoelt, dat het verantwoor-
idsbesef uiterst zwak is als juist
déér. Door de trage afhandeling van de za-
rhaaldelyk schade geleden en
tich niets van aan.
agen kwam ons weer een der-
lemand wordt op een
Hoewel de politie
oorlog was het evenzoo het geval. Het te
kort inhalen wordt vergemakkeiykt door de
omstandigheid, dat de bevolking niet zoo
snel toeneemt als vroeger het geval was,
hetgeen op zichzelf natuuriyk een nadeel is
voor de gemeente, maar nu in dit geval een
gemak is voor hen die genoodzaakt zijn in
den Haag een woning te Vinden. Het zyn
wel geen fraaie woningen, die thans ge
bouwd worden en ze zyn zeer duur, maar
beter duur dan niet te huur, geldt zeker als
spreuk voor hen die een dak boven het
hoofd en een rustig tehuis zoeken.
HAGENAAR.
1
Is wijziging der vetgren» voor gecontroleer
de volvette kaas gewenscht?
Over bovenstaande vraag schryft de heer
J. Verduin in het Landbouwweekblad.
Reeds tot driemaal toe is in de kringen
der bereiders van volvette boerenkaas in de
provinciën Zuid-Holland en Utrecht de
vraag aan de orde geweest, of verhooging
der vetgrens voor volvette kaas, waarop
men het Ryksmerk wenscht aan te brengen,
gewenscht moet worden geacht. In Zuid-
Holland bleken verscheidene producenten
nogal fel tegen verhooging gekant te zyn;
in Utrecht daarentegen hebben de aangeslo
tenen bij het Kaascontrölestation zich in be
ginsel er vóór verklaard, dat de grens van
45 op 47% worde gebracht.
De motieven, welke vóór- en tegenstan
ders der verhooging aanvoeren, zijn uit de
in dit blad verschenen verslagen der alge-
meene vergaderingen van het Kaascontröle
station Zuid-Holland en van den Bond van
Kaasproducenten genoegzaam bekend. Kort
samengevat, komen zy hierop néér:
De voorstanders beweréh, dat het gemid
delde vetgehalte in de droge stof van goed-
bereide volvette kaas aanmerkelijk hoogar
ligt dan 45 zóó hoog zelfs dat zonder
bezwaar de door de controle geëischte vet
grens kan worden verhoogd tot 47 De
statistiek en de ervaring zouden uitwUzen,
dat geen enkele volvette kaasbereider, die
zyn vak verstaat of bereid is om de hem
van deskundige zy'de gegeven wenken op te
volgen, dit vetgehalte niet bereikt of zou
kunnen bereiken. En het is in het belang
van den goeden naam der volvette kaas te
achten, inzonderheid met het oog
currentie in het buitenland, dat h
halte worde opgevoetd.
De tegenstanders vreezen echter, dat «r
producenten zullen zyn die, ofschoon van
goeden wil en niettegenstaande zjj hun kaas-
melk niet in het minst ontroomen, toch het
hoogere vetgehalte niet zullen bereiken en
dientengevolge het voorrecht om de merken
op hun product te mogen aanbrengen, zul
len moeten missen.
Het is onze bedoeling niet in dezen stryd
die de gemoederen warmer heeft ge
maakt dan ons voor eene goede oplossing
gewenscht voorkomt, hetgeen echter, naar
het schynt, grootendeels aan neven-omstan-
digheden, welke met de zaak zelve weinig
hebben uit te staan,
schreven party
voelen wU, als wa
kaascontróle, zee:
vetgrens tot 47
aan dat het m<
producenten dit
zonder eenige moeite gerégeld kan bereiken,
hoewel dit met behulp van de statistische
gegevens, waarover de kaascontrölestations
beschikken, niet met absolute zekerheid is
uit te maken, doch anderzyds begrypen
wy ook zeer goed het verset dargenen, die
thans wèl 45 kunnen bereiken en dus het
recht hebben om de merken aan te brengen,
maar de zekerheid missen, dat zy aan den
nieuwen eisch van 47 vet in de droge stof
geregeld zullen kunnen voldoen en dus het
risico zouden loopen, door de verhooging
voor korter of langer tijd de merken te moe
ten ontberen. De voorstanders der verhoo
ging mogen over die „prutsers" min of meer
smalend de schouders ophalen en zeggen:
„Daar kunnen we ons niet aan storen en
de belangen der kaascontróle en der goede
bereiders niet aan opofferen,’’ wie even
bedenkt, welke waarde het merk op de kaas
nu reeds vertegenwoordigt en in de toe
komst zeer waarschyniyk zal biyven bezit
ten, die zal minder luchthartig over de be
zwaren der tegenstanders heenloopen en
meer geneigd zyn om te zoeken naar een
uitweg uit de moeiiykheden. En tevens mo
gen de voorstanders der verhooging, die zich
zoo gaarne beroepen op het belang der con
trole, wel eens bedenken dat zy er der con-
tróle geen dienst mede zouden bewyzen, in
dien zy eene politiek voerden, welke er toe
leidt, dat aan een min of meer groot aan
tal producenten, die merken willen, de ge
legenheid daartoe voor korter of langer tijd
wordt onthouden. Zóó kweekt men vyanden
van de contröle. Slechts in geval van uiter
ste noodzakelykheid mag daartoe worden
overgegaan. En dat deze in dit geval geble
ken is, is o.i. nog niet aangetoond.
Doch het zou den schyn kunnen klagen,
alsof wy tóch party in den stryd wensch-
ten te kiezen, en gelijk gezegd, dat is aller
minst onze bedoeling. Wy gevoelen zoowel
voor de argumenten der voor- als voor die
der tegenstanders en zouden niet weten naar
welken kant de schaal onzer waardeering
zou overslaan indien wy eens partij moes
ten kiezen. Wy zouden graag de kool èn
de geit sparen, d.w.z. wy zouden graag zien,
dat het vetgehalte der volvette kaas zoo
hoog mogeiyk werd opgevoerd en de repu
tatie dier kaas in aanzien steeg, en tevens
zouden wU de bereiders van kaas met een
vetgehalte van slechts even 45 blijvénd in
de gelegenheid wenschen gesteld te zien om
hun product van een merk te voorzien. En
wy gelooven, dat dit nwgeiyk is, zy het dat
er wallicht, ofschoon waarschyniyk slechts
tydéïyk, offers voor gebracht zouden moe-
tej:worden.
/In een volgend artikel hopen wy dit nader
uiteen te zetten.
worde gezocht. Nu de loting terugkomt en
slechts een klein deel van alle jongelui in
dienst behoeft is het vraagstuk misschien
minder moeilyk. Het is toch een bespotte-
lyke toestand, dat de één door het lot vry-
komt en de ander, die overwegende bezwa
ren heeft tegen den dienst, gedwongen
wordt als het lot hem ongunstig is.
Hier is nu eens een gelegenheid voor de
scherpzinnige geesten om een uitweg te vin
den. Als men eens een prysvraag uitschreef,
want we vreezen dat het vraagstuk aan het
departement van oorlog niet tot oplossing
zal kunnen worden gebracht. Men heeft er
zich daar te gemakkelijk van willen afma
ken.
Op 76-jarigen leeftyd is dezer dagen over
leden een oud-wethouder van Den Haag,
aan wiens nagedachtenis wy wel eenige
woorden mogen wyden. Het is de heer J.
Simons, die als wethouder van financiën
degene is geweest, die het ouderwetsche
stelsel van hoofdelyken omslag heeft veran
derd in de gemeentelijke inkomstenbelas
ting. Hy was eén scherpzinnig handelsman,
die een goeden kyk had op de gemeente-
financiën, hetgeen wel erkend werd o.a. door
zyn benoeming tot directeur van de gemeen-
teiyke Credietbank, een functie die hy tot
zyn dood heeft vervuld.
We herinneren ons den leveüdigen man
vaak te hebben hooren debatteeren en wie
het met hem aan den stok kreeg had hel
niet gemakkelyk. Figuren als deze verdwe
nen helaas uit de gemeentelyke raadszaal en
wat er voor in de plaats komt is meestal
veel minder. De nagedachtenis aan Simons
mag wel in eere biyven. Hy heeft zich ook
op het gebied van den woningbouw verdien-
stelyk gemaakt en dat in een tyd toen het
nog niet gelukte op de gemeentelyke of
staatsschatkist te leunen, gelyk thans bij
woningbouw gemeeniyk het geval is.
Van woningbouw gesproken, eindelyk zal
het nu gebeuren, dat de leegstaande wonin
gen ambteiyk worden verhuurd. Wel weer
twee maanden te laat, maar het gemis aan'
verantwoordeiykheid signaleerden wy in den
aanvang van dezen brief. Men zegt dat het
er tweehonderd zyn, die leeg gehouden wor
den. Natuuriyk wordt daarvan weer niet het
noodige gepubliceerd. Het is te hopen dat
men nu eindeiyk dit schandelyke euvel eens
krachtig gaat aanpakken. De slapende hou
ding van de overheid ten aanzien van de
vele ontduikingen der Huurcommissiewet
heeft al heel wat misère gebracht.
In dit opzicht is België ons vooruit
maatregelen tegen den huur-woeker
daar zeer krachtig en iedere bewoner
een huis weet zich daar althans veilij
zijn woning.
Het is merkwaardig zoo weinig huizen
handel als er op dit oogenblik in den Haag
is en hoe veel de pryzen dalen. Men verze
kerde ons dat aan het eind van 1922 het wo
ningtekort in de residentie overwonnen zal
zyn. In hoeverre dat juist is, kunnen wy
niet beoordeelen maar wel bespeuren we, dat
de woningzoekenden over het algemeen ge
makkelijker, d. w. z. iets minder moeielyk
aan een woning komen. Het aantal in aan
bouw zijnde huizen is groot, maar vóór den
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DLXItl
Zondag is de residentie weer eens het too-
neel geweest van een demonstratie, die in
een klopparty is geëindigd. De bladen heb
ben er al uitvoerig over bericht en het ge
wone gekibbel over de vraag of er noode-
loos op gerammeld is en de politie te voor
barig was met haar daadwerkelyk optreden
is natuuriyk aanstonds begonnen. Zoo iets
geschiedt altyd weer na dergelh'ke gelegen
heden. Het is altyd heel moeilyk uit te ma
ken, omdat de getuigen-verklaringen altijd
tegenstrijdig zyn.
Het geval op zichzelf dat de demonstratie
onmiddeliyk tegen een minister plaats heeft,
is ongewoon.
Wy staan geheel buiten het geval, maar
één opmerking moet ons van het hart. In
de Kamer der Staten-Generaal hebben we
de kwestie der dienstweigering al jaren lang
hooren behandelen, maar nimmer kregen we
den indruk dat de Regeering deze of een
vorige dit zeer moeiiyke vraagstuk ern
stig onder het oog heeft gezien. Er is eens
een regeling voor getroffen, maar die ge
tuigde van zulk afgryseiyk onverstand, dat
deze niet au serieux genomen kon wordi
Nu op dit oogenblik door politiek gekibt
Aa. K__ J 8tjjgta,
lot van h<
WNNMN tAMD.
Collectief contract bouwbedrUvfen.
Dinsdag is hét collectief contract in de
bouwbedrijven dbor de partijen definitief
gateekend, aktes meldt Het Volk.
Lnaake de vacantie u» een commissie be
noemd met opdracht een regelnw te ont
werpen, waardoor de vacanties In het bouw
vak in 1922 zullen kunnen worden inre-
Voeoxl. De te ontwerpen regeling moet ech
ter eenst door de werkgevers- «Fwerk-
nemereonganiaaties wonden goedgekeurd.
Nader meult het Hbud.. dat het thans
gesiOLen contact een conttnueering ia van
ue owue overvaxuLomst. Aiie bepalingen bid-
ven Uüa geaananaaid. AiUeen de vaoamtie-
legemng is nieuw.
LAmsdsg was het contract nog slechts
geieuaend door de werkgevers en bet hooftl-
ipeatuur van den Modernen houwarboMier»-
Ovnd; chaiks hebben ook alle afdeeiingen
net beknacntigd.
De syntucaiiaten zuilen de overeenkomst
niet toettenen; sui willen geen collectief
contract meer aduiten.
Het MtddenMandMOngree.
Woensdag 20 en Donderdag 21 Juli
wordt in Rotterdam de algemeene verga
dering van den MaddenatandMMmd en het
M.xidenHtanikscongres genouuen. De be-
schryvingshi-ief met er aantrekkelijk uit.
'Nxat auieen worden bedangrifice oodorwer-
(pen. voor den maddenstand van het hoog
ste gewu&t, benandetd. maar ook aan
feeateiuklieaen zal hot met ontbreken. Zoo
sullen den avond te voren. Danedfcur 19 JuU
de ueeinemers aan het congres in de eo-
cieteJrt van de Diergaarde feestelijk wor
den ontvangen, waarbij een tuinconcert
worait gegeven door het muziekcorps van
net 4e reg. inf. uit Leatea. Woensdag 20
Juh worden na afloop der vewaderuar de
uteinemere ten rtadhuixe deor het semeen-
tebeauuur ontvangen. Z4j warden dan te
vens in de gelegenheid gesteld het stad
huis te bexichtigen. Daarna heeft om 6
uur in de Diergaarde een officieel diner
•plaats en na afloop daarvan wordt een
reunie gehouden in de Buitensocieteit te
iHiilegersbeng aan de Bergsche plas met
een avondfeest, een verlichte gondeltocht
en vuurwerk. Donderdag na afloop ven het
congres, volgt een boottocht op de rivieren
en door de haven.
Ook de echhrenooten der deelnemers
worden verwacht.
Het is ckm wel een programma dart uit
lokt om van 19—<21 Juli in grooteu getale
naar Rotterdam op te komen.
POST EN “VERKEER:
De Noordnee-baden.
De Directie dar Maatschappij tot E»pl.
van Noordzeebaden zond ons de nieuwe
dienstregeling der paaaagiendiensten van
Groningen en Delfniil naar de Noordxee-
eilanden mot tarieven, ingaande 1 Juli U.
Dow reiandk bevit ook mododoolimren
omtrent naaformaliteiten voor Borkum.
Norderney en Emden.
Belangstellenden kunnen het boekte aanr
vragen by de Directie te Delfzijl.
ken wordt herhi
men trekt èr zie
Nog dezer daj,
gelijk geval ter oore.
politiebureau ontboden. I—
niets te ontbieden heeft, werd toch maar het
uur er by genoemd, n.l. tusschen 11 en 12
’s morgens. De man eek eenvoudige
werkman verzuimde anderhalf uur zijn
werk, spoedde zich naar het bureau, waar
hem dood-leuk werd meegedeeld, dat me
neer de inspecteur er niet was en dat hy
maar eens moest terugkomen. De man is
toen ’8 avonds gegaan en werd te woord ge
staan. Zonder eenig nadenken is dezen man
een verlies van anderhalf uur loon berok
kend, zonder eenig besef van verantwoor-
deiykheid heeft men drie uur tyd van hem
gevraagd.
Dit is een typisch staaltje, dat wellicht
door ieder kan worden aangevuld met een
ander, want ieder ondervindt allicht eens
iets dergeiyks.
Om terug te keeren op de kwestie der
dienstweigering, het l(jkt ons gezien de
plotselinge oplevipg van dit vraagstuk drin
gend noodig, dat daarvoor een oplossing
een der-
t op
poli