ES Zaterdag 30 Juli 1921. No. 14686 60e Jaargang. OOP. *nante miming!! EERSTE BLAD. FEUILLETON. i e I XTie-cu-ws-ezx-^.d.’Trertexxtie'Blei.cS.’voor G-oxzcLsu e:xx Oaacxstxelcezx. rburg-Loge WE y»IIKT SLUITERS DE PRIMADONNA. Militaire dienstweigering. iuda 1921. VERSCHIJNT DAGELIJKS 1^4 r«t»l /MO- 4RG1E MORRIS. Redactie: Telef. Interc. 545. Bur«ui:MARKT 31, GOUDA. Administratie: Telef. Interc. 82. Dit nummer bestaat uit twee binden LACHEN! [AU. vorden vergoed. lame Onderneming. ii) van 4 AUGUSTUS: HMA. gesmeten •en atakker jenanle, zon en warmte 4 en koude anderxyds INGEZONDEN MEDEDKELINGENi Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentita en ingezonden mededeelingen by contract tot aeer geredu- ceerden pry*. Groote letten en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiön kunnen worden ingezonden door tuaacheakomat van «oliede Boekhan delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten. fUM voor een be- lioscoop „GOUDA zun, ten- im-, so elling. in Tafels, stoelen, yen, Jeer ameuble- leublementen, Club- artij wollen dekens, F 29.50 de zes. Com- meublementen ƒ98. )NE KOOPJES. 44 b., bovenhuis, abij de Schiekade, 1RDAM. G0UD8CHE COURANT BEHALVE ZON- SN FEESTDAGEN. AUGUSTUS n te 8 aar Successtuk bedreven van fdl t en Front-loge hoogd met sted. 3481 100 ranaf 6 uur. urf te Amsterdam. os stellen, levensbe- dat de spoedig blijven olpt niet ieltl in wanhoop uw I oesten door die I «MA :hitis IEKTEN IDE HOEST ■t gu dén niet I veelgeprezen ir o o p nezing verloopt I dat gij dat uit- OOP kan u hel- I 1.90, ƒ3.60 en I handteekeningI Rotterdam, crygbaar. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ3.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, GOUDA, Dtf onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoor en de tot den bezorgkring): 1—5 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bjjslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. Uit het Duitach van Olga Wohibruch, met autorisatie vertaald door Mevr. J. P. WESSELLNK—v. ROSSUM. (Nadruk verboden.) Daarom wachtte hij het antwoord in het geheel niet af, maar sprak verder met zijn eusters over Louise’s betrekking in het huis der Engel sche familie en over het toe komstig beroep van zijn neef Frits. „Ik moest den jongen van morgen mores ieeren op Spaansche manier”, zei dokter Maurer. „Zou je gelooven, dat de veertien jarige bengel oude schoolboeken heeft ver kwanseld om sigaretten te koopen?” Karla lachte plotseling. Altmann keek haar verbaasd en verwij tend aan. „Wat is daar voor vroolijks aan?" (Dokter Maurer was anders in zijn waar digheid als paedagogg licht geraakt, maar hij was niet ongevoelig voor het bekoor lijke lachje en de mooie, glinsterende tan den van zijn jonge schoonzuster. „Vind je misschien, dat het in orde ia?” Hb glimlachte onwillekeurig, boog zich I van Tante Piet. Blank en Bruin. in den Plantage- ZEN” opgevoerd, n FILARSKI en Ié Zoon. J. ersoonlijk optre- Goed lezen is jegens het boek een zelfde vorm van wellevendheid als goed toehooren is, ten aanzien van dengeen- die tot u spreekt. schaamte, dat zij geen enkel handwerkje kende, ook haar naaien was niet fameus. ,jAAs ik maïr eerst geld verdien, dan neem ik een verstelnaaister.” Adèle trok haar mondhoeken in. Een ge trouwde vrouw, die van „verdienen” sprak, beleedigde al haar beginselen. Als de ar me Enrst in dit onzalig huwelijk in he mels naam maar mot elk gevoel voor fat soen en betaunelükheden verloor. Altmann greep zijn vrouw onder de kin. „Zij is nog een kleise wilde”, zei hij ver- goelyzend. Karla werd boos. Wat hadden die allen op haar te zeggen! „Waarom ben ik een wilde?” Dokter Maurer gaf het sein tot opslaan. „Kinderen, kalm. Boos zyn na tafel be zorgt roede vlekken in het gelaat” Er werd koffie in de huiskamer gebrjcht, bier en sigaren voor de heeren. „O ja, het is waar ook, je rookt aiet", zei Ai-wm tot zijn zwager en stak met ge not een sigaar aan. „Wil je niet een beetje zangen, Karla?" vroeg Louise Altmann. Karla keek naar haar man. „Alsjeblieft niet” schenen haar oogen te zeggen. Zü was werkelijk niet in een stemming. De stjjf tegen den muur geschoven bruin plu chen meubelen, de strakke zwart zyden ja ponnen en de rechte wenkbrauwen schenen een onoverwinnelijke vijandigheid uit te stralen. ,4a, natuurlijk, aing een beetje, moedig de AlWin Maurer aan. Een paar aardige, wanne tonen moest sb, naar haar lachen te oordeelen, wel in tch hebben .Zelf zong hij graag, was oen genumen tijd lid van een mannenzaagver- eenaging geweest, en ging dikwijls met Louise z^unann mee naar concerten, waar voor de familie waar in betrekking was, haar nu en dan de plaatsen afstond. ,Jk kan vanavond niet zu<sn- Neen- - werkelijk niet- Men nam het op als de gewone aanstel lerij en sloeg er verder gsen acht op. Al win Maurer nam het album en de beide vazen met kunstbloemen van de awwrte piano. „Zal ik de kaarsen aansteken?* JNeea! Het gas brandt hetóer genoeg* Hij blies Karla den rook van xjjn Mgaar in het gezicht, zonder dat hij het merkte. ,Jk wil immers niet singen”, zeide sfl. Hoe loon haar man haar dwingen! Dat had zb nooit hom gedacht nooit Hftj tikte even tegen de piano. Zoo sou hu ook een hond hebben geroepen. Alwfn Maurer bladerde in do geel geworden mu ziek. Hier ontbrak do eerste bladzijde, fkar de laatste. ,Jk zue, dat onze voorraad vernieuwd moet worden. Maar daar - Schubert Vrouwen, Liefde on Loven hm! wat zou jo daar vin zoggoa?” Karla was geen liederen-sangres. Haar stom was meer* berekend op groote, om- vangrjjke aria’s uit do opera. „Neen, geen liederen, daar houd ik niet van." ,4e houdt aiet van Schubert?" Louise Altmann sloeg haar oogen ten hemel. Dat was een mooie zangeres! Arme Ernst, hb had zich wat op den hals ge haald! Prof. dr. H. Baviaek. f. Zooals wy gisteren reeds meldden is prof, dr H. Bavinck in 66-jarigen ouder dom, na heel tang lyden, ontslapen. Zbn voornaamste beteekenis beeft zeker wel gelegen op het terrein van de theolo gie. Maar ook oop velerlei ander gebied was hu een voorman. Reeds jong, in 1882, hoogleraar te Kam pen geworden, werd hij, 20 jaar later, be noemd aan d» Vrije Univenritatt. Zyn belangstelling voor hot onderwijs bepaalde zich niet tot de hoogeechool. Over paedagogisehe vraagstukken heeft hb veel geschreven, in boeken en tijdschriftartike len, van het „christelijk onderwas” was hb de geeztelijke leider; voor heel het gebied van het Nederlandsch onderwijs heeft hQ veel gedaan als voorzitter van den Onder wijsraad. Ook ah Eerste Kamerlid, al raakten zijn redevoeringen menig terrein, heeft hij toch zich speciaal op het gebied van de school bewogen. fit In Bavinck verliezen wb een van onze beste redenaars, die zoowd, wanneer hot ging over wetenedhappelbko als over staatkundige vraagstukken, over theologie j||o over opvoeding of over het vrouwen vraagstuk de kringen van geleerden en in- gewaden evengoed vermocht te boeien als de scharen van eenvoudigen die eamen- stroomden om hem te hooren op anü-revo- lutiomaire landdagen, of „schooldagen", zooals die in vroegere jaren zooveel wer den georganiseerd. Dr. llavitnck is vele jaren lid, en tydena het mimetene-Kuyper, voorzitter geweest van het Centraal-Comitë van Anti-Revo lutionaire kiesvereenigingen. Van 1911 af was hb lid der Eerste Ka mer voor Zuid-Holland, sinds 1906 had hy zitting in de Academie van Wetenschap pen. 0, ƒ24.50, ƒ32.50, naf 12.50. Nog BINNENLAND. De Koningin op de Veiuwe. Sedert ongeveer een woek vertoeft, naar wb in do Msb. Icoon, de Koningin, meestal vorgoaeld von Pnnsos Juliana, bjjna dago- Hjks te Gardoren, ten einde achildoMtuk- jes te maken van de op do velden aldaar op echooven staande rogge, waarbb H. M. vaak mot do eenvoudige bewoners, die eono naar het schilderen koenen kbken, o«a praatje mankt. Dezer dagen verzocht de Koningin oen landbouwer, die oen vracht rogge van kot land had gehaald, oven stil te houden, Om eon kiekje te kunnen nemen. De goede ziei aeide echter ^giion tied te Mn”, on rood door. JCn als ik u dan eens een rbkodaal- der geef”, hernam do hem onbekende dame, en toen had <ms boertje tyd dn overrtond! over de tafel en merkte daarby op, dat z(j heel mooie, jonge, bruine oogen had. „Beheerech je wat”, fluisterde Altmann etreng. Ze streed nog altjjd met den lach, die haar deed schokken, als een boosaardig protest tegen al de stijfheid van deze tafel. „U moet het mjj niet kwalijk nemen, maar zooals— „Alwin”, zei dokter Maurer haar voor. ,4a, toen Alwin vertelde, dat zijn jon gen boeken verkwanseld heeft om sigaret ten te koopen, moest ik aan mijn vereer ders denken. Weet je nog wel, Ernst, de kleine Korbach? Hij bracht mjj elke week bonbons aan den ingang van den schouw burg. Ik wist maar niet, hoe hjj aan het geld er voor kwam, wist ook niet hoe hjj heette; totdat hjj op een avond ik was verkouden en hoestte en de regisseur ver zocht het publiek toegevend te zjjn met Idninepoeders en ouwels kwam, den vol gen dag een flesch Ekneerwater hjj mijn hospita afgaf en den derden dag ncinus- pillen—" Ze schudde weer van het lachen en dok ter Maurer, de strenge paedagoog, stemde er mee m. „Zeker een apothekerszoon?" Karla knikte. „Ja, dertien jaar was het kereltje. Hjj zat 's avonds als ik zong, in de engelenbak en deed wat hu kon om mjj zijn Liefde te toonen— „Weerzinwekkend”, zei Louise Altmann. „Ontzettend. Ja, de schouwburg -", zei Adèle. Dokter streek met zjjn hadd door zjjn haar. „Nu, de Jongen zal ook wel zijn pak slaag hebben gekregen.* BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. DLXVII. Het is niet een bizonder aangename zomer dien wb doonnaken. Al hebben we niet te klagen over regenbuien en koude, het is toch niet je ware. In vroeger jaren werd het aan- De beweging, die ten gunste van den dienstweigeraar Groenendaal op touw ge zet is, heeft de kwestie der militaire dienst weigering weer actueel en van bizondere beteekenis gemaakt. Niet alleen in kringen, waar men met de dienstweigering sympa thiseert, maar ook elders maakt men zich over deze zaak warm. Wordt gevangenis straf- door velen een te harden maat regel geacht, men voelt anderzijds, dat de Staat op een dergeljjke wei gering maar niet zoo zonder meet met een ontslaan van den dienstplicht kan antwoorden. En waar men geen prin- cipiëele oplossing te vinden weet, zoekt men door vervanging van den eigenlijken militairen dienst door hospitaaldienst, Roo- de Kruis-dienst, burgerlijken dienstplicht en dergeljjke de zaak te regelen. Een dergeljjke -regeling kan echter alleen dienst doen, zoolang het aantal dienstweigeraars zich niet beduidend uitbreidt, niet zoozeer omdat men dan voor een grooter aantal niet gemakkeljjk altijd een andr emplooi zal vinden, maar omdat anders het gevaar ontstaat, dat de staat geen voldoend aan tal manschappen krjjgt voor een leger, dat die staat noodzakeljjk acht. Op dit laatste komt het feiteiyk aan. En het komt mjj voor, dat men de zaak op het juiste plan zet en in de zaak eerst het juiste inzicht krjjgt, wanneer men deze zjjde der kwestie in het juiste licht stelt en van de behoefte van den staat bjj zjjn re- deneeringen uitgaat. Want de kwestie der dienstweigering staat niet geheel op zich zelf en is ook, voorzoover de staat ermee te maken heeft, geen ethische kwestie, maar behoort tot die vraagstukken, die de verhouding tusschen staat en onderdaan, gemeenschap en individu raken. Men zegt zoo gemakkeljjk, dat de staat ons niet dwingen mag iets tegen onze overtuiging te doen, maar geeft zich, zoo sprekende, gewoonlijk weinig rekenschap van de beteekenis en draagwijdte dezer woorden. We zyn het er allemaal vrijwel over eens, dat de staat zooveel mogeljjk de persoonlijke overtuiging en de individueele vrijheid moet laten. Maar het zit hem juist in dat „zooveel mogeiyk”. En. we kunnen het er evengoed allemaal over eens zijn, dat een staat en zelfs een samenleving zonder uitgebreide en intense beperking der indivi dueele vrijheid niet bestaanbaar zjjn. Want niet alleen de staat, maar ook de mensche- lijke samenleving bestaat alleen door onder werping van het individu aan den wil der die ook een openlucht-vermaak vormden, vooral wanneer ue jeugd de gelegenheid had ze by te wonen. Vvanauer dia exercities van wege het aleente weer algexast werden, werd van den toren van de gioote kerk de vlag uitgestoken. Het gerucht verspreidde zich dan onmiddeltyk wei door de stad, dat de oeiemng met doorging. Up die wyze zou men de voorstellingen van het openlucht theater eventueel kunnen aihuiten. De tele- ioon kan dagrby precies als by de brand weer, goede diensten vernenten. Misschiet was het op deze wyze mogelyk in ons grillig kiunaat de opemucht-voorstellingen gere geld aan den gang te houden. De omgeving waarin „Les Romanesques" gegeven wordt is op zich zeil zeer roman- ustn en voor dit stuk dat geheel in de par ken speelt, uitermate gescnikt. Er syn met veel stukken die zich daarvoor zou goed ieenen. Vvie weet hoe spoedig er Uuuu een Nederlandsch 'Looneelscnryver op staat, die een nieuw stuk speciaal voor de open lucht schrytt. Misschien is het mogelyk er één te maken, dat in het bizonder by regenachtig weer gespeeld kan worden. Men kan dan op het laatste moment nog beslissen, welk stuk er zal gaan, gelet op de weersgesteldheid. Men kan zich tegenwoordig al tegen .slecht weer verzekeren. Binnenkort heelt ‘een groot turaleest plaats en hst ia bekend, dat een Verzekenngsmaatschappy dat feest heeft willen assureeren tegen de gevolgen van slecht weer. Wanneer er op dien feest dag 5 m.M. regen valt zal een bepaalde som worden uitgekerd ter dekking van het even tueels tekort in de kas. De daarvoor te be talen premie bedraagt 7Mi van het even tueel te ontvangen bedrag. De leiders van het feest syn niet op de aanbieding der as surantie mgeguan, zy hopen op hun goed gesternte en op de voortduring der droogte. Ais ze nu maar niet „bedrogen" uitkomen. We willen ditmaal even wijzen op een tentoonstelling van schilderijen die geduren de de maand Augustus in „Fulchn" wordt gehouden. Het is een heel slechte tijd voor schilders omdat er haast niet gekocht wordt en vele artisten zyn door den nood gedwon gen verre beneden de waarde te v^rkoopen. Nu organiseert men een tentoonstelling waarop schilderijen hangen, die elk voor driehonderd gulden te koop zyn. De meeste zyn veel meer waard. Wie daar koopt weet, dat hjj iets goeds kuopt en dat hy de schil ders helpt. Men kan niet bedrogen want de beste leiders controleeren de toonstelling. Wie dus hart heeft voor onze schilder kunst en de artisten die het heel moeiiyk hebben, wil steunen, grjjpe deze gelegen heid aan, om de kunst te helpen. Men ver- hesUdaaibu niets, want het gekochte schil- dersfiik heeft altyd minstens des waarde die er thans voor betaald is. Het iz zelfs een geldbelegging die lang niet de slechtste is. Aangezien tal van zeer bekwame schilders hierby mede exposeeren, kan later blyken iets heel waardevols te bezitten. Men wage ook dit kansje. HAGENAAR. „Dat hoop ik", bracht Adèle snel in het midden. ,4 e hebt den vader toch op de hoogte gebracht?" Karia knikte vergenoegd. „Zeker. Ik heb den jongen by de hand genomen en ben met hem naar zyn vader gegaan. En toen d.e van »laan sprak, heb ik hem verzocht, dat niet te doen en heb toen wat voor hem gezongen. Korbach was zeer muzikaal nietwaar? We hebben byna een uur samen muziek gemaakt. Ten slotte hebben we het duet uit de Carmen gezongen, de jongen heeft ons begeleid- het was prachtig 1 Van slaan w-as natuur- iylk gene sprake meer, en met Kerstmis heeft mynheer Korbach my een reis-apo- theek gezonden. Ontzettend practisch. Ernst gebruikt die ook heel, graag. Karla kwam k». De zusters wisselden een blik, waarin stond te lezen ,x>nmoge- lyk.” Karis was ónmogelijk in elk geval in hun burgerlyken kring. Adèle dacht ook aan haar kennissen; de vrouw van den leeraar. Wagner, de vrouw den Conrector Lange, de vrouw van het lid van de Rekenkamer Florian; neen, met den besten wil konden zü Karia niét aan de dames voorstellen. ,Jland.-werk je wel eens?” vroeg sjj, met een laatste poging, om een ernstige eigen schap in haar schoonzuster te ontdJkken. „Karia heeft er tot nu toe weinig tyd voor gehad”, zei Altmann, waarna hü zich met een plotseling gewekte hoop tot zün vrouw wendde: ,jOf heb je misschien toch-?" Het was te vergeven. Hü was nog slechte eenige maanden getrouwd. Maar neen, Karia bekende zonder eenige meerderheid. In de samenleving spreekt die wil zich uit in de publieke opinie en in al lerlei door die publieke opinie gesanctio neerde vormen en gewoonten, volstrekter nog in den vorm van het leven, waartegen men zich alleen op straffe van het onder gaan van allerlei oeconomisch kwaad, van het lyden van gebrek en armoede en on geluk verzetten kan. En in den staat, die zelf een openbaring van den wil der ge meenschap is, wordt die wil door wetten en besluiten dringend aan de minderheid opge legd. Bjj dat opleggen is de staat feiteljjk onbeperkt. Zyn eigen belang is de eenige richtsnoer en wat dat belang is en wat het eischt, bepaalt ten slotte in de praktyk al leen de wil dierzelfde meerderheid. Wel zal hü, voorzoover mogelyk met het individu, met z^n behoeften, zün overtuiging en zjjn vrijheid rekening houden, omdat het wel varen van het individu ook op zün eigen toestand inwerkt en dus ook voor hem van belang is. Maar hoever dat mogelyk is, be paalt hü ten slotte weer zelf. Zoolang we nu blüven binnen de grenzen van de erkenning van den staat, zoolang we dus geen anarchist zün, hebben we ons aan deze bepaling bereidwillig te onder werpen. Alleen het ontkennen van den staat zou ons daarvan voor ons zelf kunnen vry- maken. Maar de staat zelf heeft daarmee niet te maken. Hy heeft enkel onderwer ping te eischen en uit kracht van dien eisch vraagt hy van ons, dat we niet moorden, niet stelen, belasting betalen, by het bou wen van onze huizen zekere regelen in acht nemen, onze kinderen naar school sturen ensoldaat worden. Omdat hü in zün belang een leger noodig acht, wil hü, dat we soldaat worden. We kunnen het daarmee niet eens zyn, evenmin als met de leer plicht of met bouwverordeningen en belas tingwetten. Maar zoo we op grond van dit niet eens zün, weigeren aan de eischen van den staat te voldoen, dan moeten we de straf maar dragen, die daarop zit. Daar zit nu eenmaal niets anders op. Was het an ders en kon ieder voor zich uitmaken, aan welke eischen van den stó'at hy^jvel, aan welke hü niet wilde voldoen, dan viel dat zal ieder inzien na korter of lan ger tüd de staat uit mekaar. Alleen wan neer zich zooveel menschen tegen den staatseisch verzetten, dat die eisch niet lan ger den wil der meerderheid is, dan heeft de staat dien eisch te laten vallen, of liever vervalt hy vanzelf, omdat^een minderheids- regeering op den duur niet kan bestaan. gename en het onaangenanle, zon en warmte eenerzyds, regen, wind en koude anderzyds min ox meer geiykelyk over de zomermaan den verdeeld. Maar nu is dat hoeiemaal met. Al maanden is het droog, maar het is een droogte die zelfs aan ds zee met aangenaam aandoet. Bovendien waait het gedurig krachtig, neigt het naar veiandering, maar die blyit voor alsnog uit. Men kan ook van het goede te veel krygen. Eén ding hebben wy in den Haag voor: in de straten stuift het niet, dank zü de goede inrichting der gemeentéreimgiag die geregeld voor een voldoende besproeiing zorgt. Over dezen tak van geméentedienst hebben wy trouwens nimmer te kragen. Dis u wel duur maar goed ingericht. Vooral treft het dat deze dienst modern is en blyit. Het ophalen van het hkis-aival gescluedt snel en ordelik. De niéuwe auto-wageiis die daarvoor gebruikt worden zyn volgens de beste systemen gebouwd en met zeer veel vernuft ingericht. In deze tyden ondervin den wy daarvan het groote nut. De geschie denis leert dat tyden van droogte aiiyd ty den van ernstige ziekten^ van epidemien zyn geworden. Het gemis aan goed water is voor het leven van den mensch even noodlottig als voor dat van de planten. Sedert de voor ziening met drinkwater goed is geworden, zün de epidemiën verdreven en onbegrüpe- lyk is het voor de mensehen in de steden hoe men ton plattelande ds groote beteeke nis van een goede waterleiding nog maar steeds niet in die mate schijnt in te zien als wenschelyk is. Wel lezen we thans dat in enkele kleinere gemeenten nu tot den aanleg wordt besloten en hst is ts hopen, herinnering aan deze tyden niet te i vervaagd maar dat ze zal levendig totdat de waterleiding er-is. Wy beseffen in de stad dikw^ls niet het voordeel en hst gerief van de groote en be langrijke instellingen, doch thans nu we el ders, waar deze niet bestaan, het getob en de misère zien, komt het besef van het voordeel wel over oys. Gemis aan water lyks ons wel het ergste dat gebeuren kan. Buiten licht kan-men het nog 'n poos maar het water is een onmisbaar 1. standdeel. Het is opmerkelük hoe het verbiyf in de openlucht reeds meer gewaardeerd wordt. Daarmede valt samen allerlei feesten en vertooningen in de vrüe natuur. Pas zyn de openlucht-voorstellingen op het buitengoed Marlot geëindigd of elders vangen ze weer aan. Jammer is, dat we al te ver moeten rei zen om er te komen. Wassenaar, waar de voorstellingen van „Les Romanesques” wor den gegeven, heeft helaas nog geen beste verbinding met den Haag en toch trekt het openlucht-spel al aardig. Hoe veel te meer zou dit het geval zyn als het eens midden in den Haag op Zorg vliet byvoorbeeld, plaats had, Natuurlyk is zoo'n openluchttheater in ons land met zün wispelturig klimaat erg riskant, maar juist daarom ware het wel gewenscht, dat de fris- sche lucht-schouwburg dicht bü was. Uit mün jeugd herinnerden we ons de exercities van de wereldberoemde schuttery, (Wbrdt varvolfd.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1921 | | pagina 1