iNWERK D.X3 luidaandoenlntfes No. 14704 Zaterdag 20 Augustus 1921. 60e Jaargang. ET GIJ Co - GOUDA enezing or Jeukt d-Uitslag i i klcohoi ize ng :erend. FEUILLETON. Z^ES i I choone Bus! maanden door de HonfluolM ter verkrijging eener fii ste, ƒ8. DE PRIMADONNA. XTïe^-txrs-exx-#^d.-v"extexxtie'bleLd.-v‘oox Q-oxecLel sxx Oxxxstxelcexx. en hl" Aanslaande bezuiniging. 1 BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. 1—4 rard. /Ï.04, «Ik. mw /OM. Redactie: Telef. latere. 545. Bureau: M A RKTill, GOUD A Administratie: Telef. latere. 82. I zijn, die -V iWrs Belangrijke' bi Jda e Berkhten. Wet jrk. ■i 3788 100 5( 9 niet, AGENDA. (Wordt vervolgd.) c* Gewon* «dvertentiën ceerden prijs. Groote let Advertentiën kunnen worden ingssonden door tasschankonurt m «oliede Boskhaa- dolaren, Advertentlebureaux en ome Agenten. Wd !h I beloofde Karla en kneep haar natten zakdoek in elkaar. „Ik doe immer» niets maar zien wil ik het alleen maar zien...” Louise legde met een streng gebaar den arm om haar heen. „Men moet kinderen niet aankijken, als ze slapen, daar worden ze wakker van... Kom zing ons voor het laatst nog wat voor...” Ik ben juist in de stemming!” Dr. Maurer keek naar de zusters, de kin deren en Karla en zweeg. Maar Karla keek hem op dit oogenblik aan en ze had met hem te doen. Adèle bracht de bowl, het dienstmeisje volgde met een berg koekjes, die Louise had meegebracht. ,Jk ben geradbraakt”, zei Adèle en viel op de sofa neer. «u de flgin- jid in! WOr- St) Stl ric 1 r Zl' ’I ite .ETCKEME geeft een 1 I, 1.20. .V. Mij. SANITAS rte Tiiendewear 10. H: Korte Hoogstraat 37. Zadelstraat 87. 'otterstraat 6. Dit nummer bestaat uit twee bladen EERSTE BLAD. loren. Het financieele >r vrijwel alle volken jen vraagstuk en een de Noordpool. 1 Naulty te Washington „Preusalsche Zfcr." hst ptember een vliegtocht irnemen. Do Barrow. die C aan de vandaan en van- Uit het Duitsch van Olga Wohlbruch, met autorisatie vertaald door Mevr. J. P. WESSELINK—v. ROSSUM. (Nadruk verboden.) - GOMBE COURANT. VERSCHIJNT DAGELIJKS had gekozei gingen in 1 luchtschip, deze onder INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN Op de voorpagina 50 jiooger. en ingezonden mededeelingeri bij contract tot zeer gsradu- stoers en randen worden berekend naar plaatsruimte. dip zou vei :Wh thans, hleigneuM# if voelM^rlww— i^ei enkel In Ions ing roept! Ep,het Ak elfys fel- bezuinigingsministbr zdlj krijgen 'j izM minister De Geer. Tërugge- tot de gezonde gedaönw, dat de uit- zich naar de inkomsten mootert- eh dat deze inkomsten zelfs voor _2_‘, ‘.J. yn, maqr dqor ;,de -financieele capaciteit van het land éniin laatste instantie door economische ‘mógelyk- rische Drukkerij -N A ZOON - GO®1* zachtjes naar zijn kamer, hing een scherm over de lamp, dat Fritz niet wakker zou worden, die zijn zwaren jongensslaap sliep en ging bij zijn schrijftafel zitten. Hy nam de pen op en schreef. Een twee bladzijden. Dan haalde hy alles weer door of verscheurde het zachtjes, met ver beten woede, die geen uitweg zag. Den avond voor het vertrek had Adèle een Annanasbowl gemaakt, waartoe Alt mann de ananas had gegeven. De kinderen mochten opbljjven en Karla liep in een oud japonnetje rond want al de nieuwe lagen in de open koffers en het donkerbruine reiscostuum met de mooie, lichte leeren om slagen zou eerst morgen worden ingewijd. Schmerzchen sluimerde diep en onbewust in haar wagen, met de flesch in den arm. Adèle dacht aan haar nachtrust en had Karla streng verboden het kind er nog eens uit te nemen. „Nee nee ppsls van hst DAB. MMi elke plek waar SosMta iuitslag, ontsteking of jeuk en gy herkrygi uwe ruit i verkwikkende slaap geniet >n paar druppels maar I It I waard? Laat nog vandi lent F. 0.75 en f.150 p« Ige D.D.D. Zeep A f. If-. T alle apotheken en drogist B. Meindkrsma, Den Ha oohure op aanvraag. ij Anton Coops en Mej. uinose zi is? Voor n; die lustt gedurig vt Ün in het nden; die te m< ;e zwak om te se een opwekkend idel, waarvan de verrassend is. flesch met gebruiksaa*! -, 6 fl. 11.—, 12 fl. ƒ21.1 pothekers en goede Dro- ITAD; !H pen Haag nooit ge- ^jgpoii’ wordt ral worden en dus Mkven noodzakelyk B deze inkrimping ïp.'staat verschillend lAen staat zelf door i s. Maar wanneer fpeid van ipkrim- 4 i men den KÏÏöls' mik een voortref- ^r allen die zwak steloos en zonder vermoeid zijn of hoofd, in den 10e zyn om i slapen, is en ver-; uitwerl Verpoos uw geest, verkwik uw krachten, schors d'arbeid, maar hervat haar weer, en leg, ook zelfs in uw gedachten, uw taak niet neer. BEETS. ien .psk. aUfiKi die gin „.„krjen Bveningsdhe groote nij- an aan d|n gebonden, a Haag z^lf té geven Is abrikaat ép tentoonstel- 1 I te orgaHÏ- l«jg jheveningén jwqh el ijk tentoonstel- de o; het. kalt aardig Ipt is.|Volgens de |bij de ope- jindustrieën vertegen- nte t(jden Rebben zeer zich de mbeite en de aet deelnemen v......aal! verbonden ■*i veel optimisme en ten slotte begrijpe- 29) Op den terugweg ging ze met Bicki in een theesalon en liet haar „uitkiezen”. „Tante u is goddelykl” De tijden waren veranderd. En Karla doorleefde de nieuwe met blij genieten zon der veel na te denken. Als Bicki Van ver rukking verstomde btf het zien van een lint of ceintuur, kocht ze het haar. „Wees maar erg lief voor Schmerzchen, Bicki, als ik er niet meer ben.” En Bicki lachte niet meer over den naam. maar noemde hem ook. Meestal ging Altmann met Karla uit Ook al, opdat ze niet te veel geld „verdeed”. Maar in den grond was ze niet verkwistend. Nu haar bescheiden honger naar weelde gestild was, bleef haar nog maar een klei ne snoeplust by: roomhoorns en soezen verdwenen by massa's in haar maag en dik wijls kocht ze een ons bonbons of chocola, die ze in het geheim uit den zak opsnoepte. 8 uur, Concert SocW egen”. biedqnd voorschreef en naar de noodzake- lykhèi'd ervan geen navraag duldde, scheen den A met vi van |<k MenJ wanneer mè of gpdere nomén en H Iqid, dat tisch en'!fali levert en i hébben. I De reactal gevölfren „Goede be»te Altmann had zich op dat oogenblik wel voor zyn zuster willen laten vierendeelen. Louise Altmann schonk de glazen vol. „Kon jullie niet wachten tot de grootan zich bediend hebben”, snauwde ze tegen de kinderen, die op een verdachte manier met hun handen bij de koekschaal kwamen. Men klonk. Alwin Maurer zei iets van goede reis, gelukkige thuiskomst en van veel lauweren. „En veel geld", vulde Adèle aan. Dat was toch werkelijk de eenige geldige reden, om het water over te steken. Zoo heelemaal stond de zusters de zaak toch niet aan. Wat kon er intusschen niet met het kind gebeuren En dan waren er niet genoeg schouwburgen in Duitschland. Als er dan persé comedie gespeeld moest worden! En in welke functie begeleidde Ernst eigenlijk zijn vrouw? Hy had ondui delijk gemompeld: „Ik zal den directeur van dienst zijn”. „Dus plaatsvervangend Directeur?” had Louise gevraagd. „Niet precies. Meer bij gelegenheid... als hij my eens noodig heeft.” Het eergevoel der zusters leed er onder. En ze vroegen niet meer. Nu klonken ze en dachten er het hare bij. Ze hadden iets tegen Kayrla. Het stemde hen bitter, dat Karla een zekeren glans tegemoet ging, terwijl hun broeder roemloos in de schaduw bleef. „Nu houd vrede met „elkaar", tolde Louise. „En weost spaarzaam”, vervolgde Adèle. den Amerikaan WWt- door de lucht werden ■momen. André stee» in 1897 van tergen op met een reusachtige lucht ballon, en Woltmann, die eveneens de N.- W. punt van Spitsbergen als uitgangspunt ^an, gebruikte bü zijn beide po- i 1907 en 1909 het bestuurbare Zooals bekend is, faalden al ■rnemingen. U VOOR NAMAAK. .N DAM Co., raat 2c/4. Den Haag. 6749 80^ Dikwijls droomde hij, dat hij Altmann’s plaats innam. Als Karla zyn vrouw was! Als hy nu met haar de wyde wereld in mocht reizen...! Hij stond op en legde zijn handen op haar schouders. „Jullie beiden hebben het goed!” ZJjn weeke, gevulde hand was heet en Karla voelde het branden ervan door haar japon heen. Ze maakte zich los een beetje verlegen en goedig. „Ga ook mee, Alwin...” iZe dacht er niet bij. Maar hem vloeide het bloed langzaam en zwaar naar het hart terug. „Ja dat zou wat zijn meegaan., en al die rammel achterlaten!" „Wat pra|t je voor onzin, Karla”, kwam Altmann titeschen beiden. Hy kende zyn zwager nu. Die was gauw onder een hoedje te vangen. Het oogenblik beteekende by hem alles. Dr. Maurer dacht misschien wel hetzelf de. En hij doorleefde weer den tijd, toen de huisbakken gezelligheid hem ingepalmd had, zijn korte, glansrijke, geestelijke op bloei den roes, dien hij had meegebracht van het groene veld. Alles verzonken onder de grijsheid van het alledaagsche; niets vroolyks, niets be- vryends was er meer in zyn leven. Een af gewerkte vrouw, twee kinderen, die hem nog weinig vreugde verschaften, een be krompen huiselijk leven en stapels schrif ten, die Ry met stroomen van roode inkt doortrok, het eene jaar na het andere. Het kwam voor, wat anders nooit gebeurd was, dat hij, zelfs al» hij den avond thuis had doorgebracht, eerst naar de slaapkamer ging, als Adèle vast sliep. Hy zat in de woonkamer, lezend en rookend. Maar als Karla gezongen had, ging hij ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25 per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal wkar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen! aan ons Bureau: Markt 81, GOUDA, py onze agenten, den boekhandel en de postkantoren. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorends tot den bexorgkring): 1t—5 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den besorgkring: 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. overlast aandoen. Met politie-verordeningen komt men niet heel veel verder, want die reglementeeren het kwaad, zonder het uit te roeien en zonder een beter inzicht te ver schaffen. Het zul echter niet kunnen uitbljj- ven of de hanen gaan terug naar de boerde- J rijen, de zangeressen worden geïnterneerd in de duinen, de auto’s en motoren wordt een uur van ter ruste gaan voorgeschreven, de poesen zullen huisdieren worden gemaakt, de honden aan den ketting gelegd en de grammofonen kullen alleen met gesloten vensters mogen kryschen. Dan keert de rust in de huizen weer, dan zullen allen niet meer gestoord worden in hup slaap, dan wordt de stad het dorado Maar voorioopig iel het wel niet veel ver anderen. Men hoemt^lat grobte-stadsgewoel. HAGENAAR. Dat had ze zeker van haar vader. In de Culmstrasse duurde haar blijde stemming zelden lang. Toch deed ze Adèle graag het een of an dere pleizier. Meer om zich vrij van dank- baarheidsverplichting te voelen, dan om dankbaarheid te toonen. Maar als een schoolkind verheugde ze zièh er over, dat ze aan het strenge toezicht van Louise ont snapte. Met haar had ze nog minder belan gen gemeen dan met Adèle. Misschien was het gemis aan alle gevoel voor kunst in deze twee klein-burgerlyke vrouwennaturen, waardoor ze hRtr onbewust altijd vreemd bleven. Pauline was de eenige. Maar Adèle had verklaard, dat Pauline wel heel aardig was, maar toch... een dienstbode. Al vond „papa” het goed, dat ze mee aan tafel at... dit kon toch voor de vrouw van dr. Maurer niet gelden! Des avonds zong Karla en Altmann bege leidde haar. Adèle had nog van alles te doen in de huishouding, maar dr. Maurer zat in een leunstoel en liet Karla’s stem over zich heen vloeien. Dikwijls brandde ze als vuur in hem, dan weer verfrischte ze hem als een koele bries. Als ze ophield, vroeg hij: „Wil je niet verder zingen?” Ze hoorde het innig verzoek in zyn stem en glimlachte. Zoo'n goede vent was die Al win zoo’n domme, goede vent! Voor zyn pleizier zong ze zelfs Schubert. Maar dan vond ze telkens: „Air ik liederen zing, is het mij, of ik een japon aan heb, die te vaak gewasschen is”. Dr. Maurer glimlachte een beetje treurig. Hy critiseerde niet meer. „Je zingt liederen ook mooi. De ministerieele crisis, door de verwer ping van jhet militie-ontwerp van minister Pop ontstaan, heeft ook buiten het gébjed onzer wèerbaarheidspolitiek qèn duidelijk waarneembare uitwerking gehad. l'}n Ijlde wyze van oplossing zoowel als het jjcdjn- mentaar der pers f op deze beslissing jwék-4 ken den indruk, dat niet in de eerste plaats een verandering van het regeeringsbeleid ten opzichte van het defepsievraagatuk, maar veeleer eea lyyzigin^ van haar finan cieel oeleid het doel verd der kabinetswij ziging, waartoe een bedii£sin$ omtrens het defensievraagstuk noopte. Verwonderlijk is dit zeker allerminst. Want veel meet dAn het defensievraagstuk houdt pet groote fi nancieele vraagstuk de algemèerte aandacht gespannen. l£ïrdit is niet alldep in ons land het geval, waar de belangstelling voor mi litaire aangelegenheden nooit Rijster groot was, tenzy dan in destructievee sin, rriaap evenzeer in de groöte EuropeUche lalden, die door hun machtspositie '«n den aard hunner bemoeiingen toch tot (een intense belangstelling in rkilitaire pr^Rtymen ge-1 dwongen zyn en apn de verzorging van hun militairp belangen een buitengewone aandacht moeten besteden. De oorzaak vanuit verschijnsel Is niet moeilijk na te vraagstuk wordt vq in den volsten zinj moeilyk op te lossen vraagstuk. Nu de oor- logspsyschosè begint te wijken en de menschheid tot een redelijker bezinning te rugkeert, raakt men weer langzamerhand tot het inzicht, dat elke, ook de financieele mogelijkheid haar grenzen heeft, en dat het, wil men niet tot een debacle komen, nood zakelyk is naar deze mogelijkheid zijn eigen leven en huishouding, maar ook die van den staat, in te richten. De staatsuitgaven zijn gedurende den oorlog en in d'e daarop volgende jaren voor al in de oorlogvoerende landen, maar ook in de andere, meer dan buitensporig ge weest. Het was, of er aan de financieele kracht van den staat en gemeenschap geen eind kon komen. Men scheen de milliarden nog minder te tellen dan vroeger de hon derdduizenden. En dit was niet enkel het gevolg van oorlogsuitgaven of uitgaven, die indirect door den oorlog noodzakelyk waren geworden. Het rekenen met milliarden maakte, dat men op elk gebied van staats- werkzaamheid de kleintjes nauwelijks meer telde, en niet alleen elke uitgave al spoe dig als noodzakelyk aanvaardde, maar ook voor elke als noodzakelyk aanvaarde be- Psr Een, physic heeft,volgens ds 1 Man bpgevat in 81 nasr de Noordpool te ondei tocht ’•'■aal uitgaan yaa Kaap 1 ten Oosten van de Bennestraat Noordkust van Alaska ligt. Hier i wil de heer Naulty naar de Pool daar naar Bpitsbeygen en veryolgenc naar de Noordpunt van Noorwegen gaan. De weg van Kaap Barrow naar da Noordpool is ongeveer 2000 KM lang. Onderweg wil Naulty waarnemingen doen 'betreffende de zee- en luchtatroominjran en den toestand van hst ijs aldaar. De vliegmachine, dis voor dit doel werd ge bouwd, kan behalve Naulty nog drie pas- sugiera bevatten; het kan 100 Engelsche rnylen per uur afleggen en zooveel brand- stif meenemen, dat de vlucht zonder op onthoud 50 uren kan duren. Gedurende de IViolreis zullen verschillende landirwen gemaakt worden. Indien dit ónmogelijk biykt te zijn, moet de machine zonder tus- schenlanding tot Spitsbergen vliegen. Men heeft reeds herhaalde malen Noord- poolreizen per vliegmachine op touw ge zet, maar nog geen is verwezenlijkt Of het bericht over Naiüty’s vliegtocht volkomen betrouwbaar ia. moet man af wachten, voegt het blad aan dit bericht toe. Indien hpt waar is. moest Nsulty al thans met zijn vliegmachine in Kaap Bar row aün, om zich te prepareeren voor deze hoogst riskante onderneming otn proef tochten te houden. Tot nu toe zijn de Noordpooltochten van den Zweed André en man de eenigen die ondernomen. André Spitbei deren heeft beziggehouden en dat maar nim mer is opgelost, is ook nu we<>r te berde ge bracht. Het is hei vraagstuk van den over last, dien het rustige deel van de burgerij /ondervindt van het Jneer luidruchtige en) lawaaiige. Onder dit laatste deel rangschik- Iken we in de eerste plaats de houders van auto's en motor-rtywlelen. Dit soort men- i schen schijnt vooral »ot hst nachtbrakende deel van het publiek Re behooren. Midden in )den nacht snorren deiauto’s en motoren nog lang» de swaten en snerpend klinkt het ge- I toeter en Useblaas van de signalen door de ressoneerqnHe huizqn-geulen. Ondanks alle verordeniiitfen knallen de potten en vaak dreunt hethln de huizen van het gehijg der hiotoren.' iMer die rustig in zijn huis wopnt, hqngt ieti,boven het hoofd, dat straks zyn buürmdi uch eqpt?motor aanschaft en/ op naèjit env óhty ‘dé1 gaksche buurtschap jt®r- op gestamp en geraas. tiental Rewoners vah efcn zelfde ’"“Srin ^nauwelijks Vijftig huizen zich'iMt den gemfenteraid ge le van den geweldigen overlast vaar een drietal rywMft- en motorre- Bjksw die straat geveWigd, ohdervln- l4i)et juleen Hat, de trottoirs en de ry- Mortoen wtói deel steeds vertape rd ïr ^tsepPinotoren en apto’s^die on ibim stram worden getoparèerd, <u> kell^onifl alii race-baat), als proeF motore^ tenten rennep. I Jleze menschen heeft ons sy te gaan nemen ires overdreven, dpof de gansche aratie-inrichtm- Jtsen opeAba|j4 str| straat ikelfjwoni weg glpniwt o Het ernsfflge mkltaag vhnH over de onnist in Hun stirw|r toe gebra<#|t éenta een kijkje i en waarlijk^niets |s in hun adi Het heeft er den schyn van’lal, straat een deel js van de reparatie-inrichtm- gen. Het is niet het eenige euvel dat onder het algemeen begrip „overlast” valt. Een der Haagsche factoren voert al geruimen tijd een actie tegen de hanen, een onduldbaar soort muzikanten in de steden. Deze overi gens zeer geachte dieren passen zich niet aan by het groote-stadsleven en hun plat- telands-gewoonte om bij het krieken van den dag te ontwaken en aanstonds op luid ruchtige wijze uiting te geven aan hun le vensvreugde valt allerminst by de stedelin gen in den smaak. Evenmin begrijpen de katten en katers dat hun liefde-lïed weinig sympathie ondervindt. Zy hebben een hevi- gen concurrent gekregen in de grammafoon, wier grondtoon nog maar altijd veel aan het katte-gezang doet denken. Na-in-de-famie van de katten zijn de leerlingen in zangkunst, die minstens even lieflijke geluiden uitstooten en alleen hierin van de katten verschillen dat zij veel hard nekkiger volhouden en aan geen bepaald seizoen van het jaar zijn gebonden. Van piano’s en orgels zullen we maar niet spre ken. Die zyn er in zooveel duizendtallen, dat geen straat daartegen beveiligd kan worden. Voeg ten slotte nog de hondenplaag b|j al deze plagen dan is het stel compleet. Inderdaad het leven in een dicht opéénge- pakte stad heeft zijn schaduwzijden, vooral wanneer niet alle burgers er zich reken schap van geven, dat zy zoo licht een ander bedenkelijk dicht gen#! inkrimping der staatspj zal i zijn. Welke 'M’tgaj treffen moet, zal in el» beoordeeld worden en ii ièdére partij weer anil eenmaal de noodzakdll ping is vastgesteld, kal weg daarnaar zoéken. - -J BRIEVEN UÏTl! ai Een nytvérheidsstadj'ifl ‘utEïil weeit «lï1»1 het r.' 5r^d IDat slui^ftuurlijk «a 1 j i JpÜvere ri^nschen jn uft 1 RH11 werkplaatsen «nM mipie dingen o maken.] fRlBschr_:; lamheid die sp re8p- 3 .'Het ligt voor i M 'F h h'Höm daarvai JdWverMniginM Nedc gedichtejgakomei iittg vaitjde tOg?ch< interen. Deze mordt 1 Ktyoudjb in1 Het gei SuMgageWóuw W» (nra tóe wat daar.bijéén maledeelingep 'van d< :|lpgen zyn ert m derf waarvan er eën'zev: wóordigd zijn. De si» velen weerhouden on^-- kosten te getroosten dieiaan het deelner aan een expositie nu eenmaal! verbom zijn. Dit getuigt niet van vah energie maar het is t lijk. Het hoofddoel dezer expositie is, gelijk te begrypen valt, de propaganda voor het Ne- derlandsch fabrikaat. Men wil het publiek eens laten zien wat er in eigen land, nog méér speciaal in eigen stad wordt vervaar digd. De gewone industrieën die wel in iedere stad voorkomen zyn natuurlijk ook aanwezig: eeiyge drukkerijen bijvoorbeeld, eenige handnyverheids-inrichtingen, blik- en koperwerk, lampen-fabrikage enz. De Scheveningsche visschery met de an- nexbedrijven is goed vertegenwoordigd. Pro paganda voor het uitbreidèl^yan de Vis- schershaven is hoofddoel. Bizonder nieuwe dingen zagen we in het algemeen niet, maar het geheel is wel hierom aardig omdat in klein bestek eens van allerlei bijeengebracht is. Wie dezer dagen op Scheveningen mocht vertoeven, zal goed doen een uurtje aan het bezichtigen te besteden. Veel wijsheid zal hij er wel niet opdoen, maar het is toch wel interessant. Het bewijst wel het beste dat den Haag geen fabrieksstad, geen ny- verheids-centrum is, want het is meest klein-industrie die hier vertegenwoordig sters heeft. Een specifiek karakter heeft deze expositie dus niet, volledig is ze niet, maar ze is toch aardig en verdienstelijk. Een vraagstuk dat al dikwijls de gemoe- ri^nsc! ■rkplaat hery is fiitelijkgiël is* ..„IL.TmSjJ ievoni»gé i hand, da ustrisëAl 1 zanTeens een 4'fedsrlad ____..ien Mween t&gsche Ntf&rhei hoefte onbeschroomd millioenen voteerde? De oorlog, die tal van groote uitgaven ge biedend voorschreef i menschen totaal verleerd *te hebben lie mogelijkheid en met de gesteldheid ie politieke beurs rekening te houden.) Men1) vroeg niet meer, of het kon, maart in de#-pak om kwistig uit té geven? Iftj de wenscheHjkh,eid om in eénll hoefte te yoqrzien had aange-n >lgde' aldus- een jfinancie^l be-> sr ook maar een beetje prac-' lyk aangelegd menschjn iken hartgrond’ r - hierop doet zi Jjj dese grtind- gen en dez^ Verkwistende den sterkstép belastingdrul den, overal gelden. Het’is i land, dat men om bezuinigij lijkt er wel naar, ofv men <»k dra zyn' bMuinigingsministfer als wjü onzèiL minister De Gee keerld tot dé gezonde gedachte, gaven zich naar de inkqrfn regdlen <4. J-- -t den 'staat niet onbegrensd zyn, maar dRor ^—icieele capaciteit van het land én, in laatste instantie door economische‘mógelijk heden worden beheerscht, <gaat men de absolute noodzakelijkheid van de inkrim ping der staatsuitgaven irizien. Ongetwij feld kan men niet hls in het particuliere le ven, zoo ook in het openbare van de vaste basis van nauwkeurig bepaalde inkomsten uitgaan. De staat heeft voor de verrichting harer werkzaamheden ten behoeve der ge meenschap geld noodig en kan de behoefte daaraan niet naar believen inperken. In onzen tyd breiden de staatswerkzaamheden, die wy als noodzakelyk erkennen, zich voortdurend uit. En dit maakt een uitzet ting van de financieele kracht van den staat,! van zyn inkomsten noodzakelijk. Door verhooging van de belastingopbrengst, door het uitschryven van nieuwe belastin gen en een verzwaring van de bestaande is dit mogeiyk. Maar deze mogelijkheid heeft haar natuurlijke grenzen. De staatsburgers moeten niet alleen genoeg overhouden om te leven, maar ook zooveel meer, dat ver hoogde inspanning voor hen loonende is. Maar bovendien heeft onze maatschappij, zoolang ze in den huidigen vorm bestaat, ka pitaal en, dus besparing noodig. De staat heeft dus te zorgen, dat hy deze niet enkel niet ónmogelijk maakt, maar ook de bur gers die besparing aanlokkelijk maakt door het voordeel en het genoegen, dat ze er zelf van hebben. De belastingdruk moet dus beneden ze kere grenzen blijven. En men raakt thans hier en elders overtuigd, dat die grenzen unuii LB.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1921 | | pagina 1