y
',N
>D.
No. 14734
Zaterdag 24 September 1921.
60e Jaargang.
7ORM
EN OP
IOOFD
niHijll I
n Tafels, stoeien, I
en, leer ameuble- I
nblementen, Club- I
-tij wollen dekens, I
'.9.50 de zes. Com- I
eublementen ƒ98.
JE KOOPJES.
-
IG
FEUILLETON.
■kt 54.
DE PRIMADONNA.
EERSTE BLAD.
Een nieuw geluid.
me Buste
n door de
ngroises
kryging een er flink
on. -^.d.-vextexLtxe'bleud. voor G-oTxd.su en Oxxxstxelcen..
BEHALVE ZON- BN FEESTDAGEN.
n
1—4 ncda ƒ4.08, «Uw t«ni "mt ƒ0.»
Redactie: Telef. latere. 545.
Btmu: MARKT U, GOUDA.
Administratie: Telef. latere. »X
Dit nummer bestaat uit twee bladen
ran
sen
iar
ran
M.
eer
is, 1
ME geeft een flu-
259
(Wordt vervolgd.)
I
Gewone advertentiën en i
ceerden prijs. Groots letters
ingezonden mededeeiingen b(j contract tot war gerede
I en randen worden berekend naar plaatsruimte.
ndoeningen
a Coops en Mej. S.
30
INGEZONDEN MEDBDEELINGEN
Op de voorpagina 60 hoogs».
)rukkerij
JON GOUDA.
altijd
brengt
het In-
trt aan
loot een
ROCKER?
te NAPOLEON, en
or elechta 7 cent!
P-POP 4 cent.
lb., - bovenhuis. I
)jj de Schiekade, I
DAM.
SANITAS
idewec 10.
e Hoogstraat 87.
iat 87.
lat 6.
Uit het Duitsch van Olga Wohlbruch,
met autorisatie vertaald door
Mevr. J. P. WESSELLNK— v. ROSSUM.
(Nadruk verboden.)
De Troonrede, waarmee de Koningin deze
week het nieuwe parlementaire zittingsjaar
heeft geopend, verdient de bijzondere aan
dacht.
Is reeds gewoonlijk een Troonrede, die
een laatste jaar van een wetgevende periode
inluidt, van belang, ditmaal was er een bij
zondere reden om met belangstelling af te
wachten, wat de Regeering aan het volk zou
hebben te zeggen. Immers, het Kabinet was
kort tevoren „gereconstrueerd” en de
Troonrede zou dus onthullen minister
Ruys de Beerenbrouck had de Kamer bij de
interpellatie-Marchant opzettelijk niet inge
licht, onder verwijzing naar de Troonrede -
in hoeverre het algemeen regeeringsbeleid
bij de „reconstructie” was gewijzigd.
Er was vooral reden om met eenige span
ning uit te zien naar het financieele gedeel
te van de Troonrede. Men had geruchten
vernomen over ontzaglijke tekorten, waar
mee de concept-Staasbegrooting voor 1922
zou sluiten, tientallen millioenen waren
reeds geschrapt en nóg waren de draden
niet aaneen. Wat zou minister De Geer van
den desolaten 'boedel van zijn eindelijk ver
dwenen ambtsvoorganger De Vries terecht-
brengen
Voor het overige zou de Troonrede geen
verrassingen brengen. Dit stond wel vast.
Zij zou zakelijk, uiterst zakelijk zijn, daar
het Kabinet in politieken zin weinig meer te
zéggen heeft; daarvoor was de verhouding
tusschen de coalitiegroepen te slecht in den
laatsten tijd. Reeds was de processievrjj-
heid voor de Katholieken verdwenen ter wil
le van de vrienden van het „diepste gemeen
schappelijke beginsel”, de 'protectieplannen
van De Vries zijn door De Geer ingetrokken,
de Zondagswet och arme! die nog
weinige maanden geleden als „urgent” voor
aan op de agenda werd geplaatst, is verge
ten, totaal vergetenHet is reeds zóó
ver gekomen, dat geen enkel beginsel meer
naar voren kan komen, of de coalitiepartijen
vliegen elkaar in de haren en zelfs het eer
ste ontwerp van den nieuwen minister van
Financiën, de nooduitkeering aan de ge
meenten, heeft het gros der Rechterzijde
tegenover zich gevonden. Als politiek 'Ka
binet is het ministerie-Ruys de Beeren
brouck reeds dood; het kan alleen nog re-
De wereld haat ons!
Dat doet pyn;
Maar haat voor haat zal weinig
baten,
We moeten, dat zal beter zyn,
rt Haar moeilijk maken, ons te haten.
Karla vierde Kerstmis met haar kind.
Ze had dat gewild maar zoo’n Wein
wurm verdween immers onder al die groo-
ten. Zoo zag ze slechts een boom vol stra
lende lichtjes, een lange, witgedekte tafel,
waarop door dennetakjes de geschenke/i
van elkaar gescheiden waren, zag hoepen
van verkreukeld papier, de verhitte magere
wangen van Louise, het bedaarde heen en
weerstappen van Altmann, Adèlee nieuws
gierig rondsnuffelen, hoorde lachen en le
ven maken, het aaneenslaan der hakken
van Frits en voelde het' onophoudelijke om
helzen van Bicki.
Ergens op het kleed achter kroop
Schmerzchen rond, ernstig, bedaard er op
bedacht dat niemand, iets van haar speel
goed wegnam of haar stoorde met lastige
vragen.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tauchenkomst van ssUeda ■aaMtea*
delaren, Advertentiebureaux en onze Agenten.
loupe te nemen en te schrappen wat maar
eenigszlns gemist kan worden.
Het Kabinet heeft het ielf uitgesproken
en wij zullen het de heerea voorhouden tel
kens wanneer het noodig Ük
„De sterke groei wjj
de waanzinnige uitzetting!—
in de laatst verloopen jareto
rassenden aanwas nog ver^o'
wijl de laatste thans tot sta
en teruggang reeds plaat* 1
langrijke opvoering vaxj de reeds
de, haar van boeken te voorzien, die hü
zoo zorgvuldig en liefdevol uitaocht, dat
Karla’s kennis er door vergroot waa.
Weliswaar nog onklaar maar toch met
een sterk instinct, begon ze den samen
hang te voelen, die alle kunsten vereenigt
als de uitstraling van een enkele groote
scheppende gedachte en een ge-vfcel, dat
haar nog geheel nieuw was, voor het
schoone op elke wijze en uitwendige ge
stalte, begon zich naar licht zoekend uit
het duister van haar onontwikkelden geest
te verheffen.
Maar dr. Adwin Maurer dacht op die
wijze een deel van de schuld aan dank
baarheid af te doen, die het niets ontaien-
de eischen van zjjn vrouw op hom gesta
peld' had.
,4a ja natuurlijk-.In eik geval
dank ik je, Lis, voor je vingerwijzing. Er
gaat niets boven een verstandige vrouw
werkelijk, niets.”
Hij hief Schmerachens gezicht tegen
zijn gladgeschoren blauwachtng glanzende
wang en pakte Louise dankbaar om haar
schouder.
„En nu gaat Isoldje zeker slapten, he?”
H(j wdst nooit goed wat hij met het Hónd
begtinnen moest bijna even weinig als
grootpapa, maar hij verlangde niets en had
een voorzichtige manier om het op te ne
men, op zijn schoot en weer op den grond
te zetten.
Schmerzchen hield heel veel van papa
Dien avond' deelde Altmann zy‘n nieuwe
plan aan Karla mee. Ze zat in zün kamer,
in een der gemakkelijke, zachte stoeien,
Qiaakte met inspanning aan een roode de
ken voor Schmerzchen en^telde nu reeds
voor den Vijfden keer de gaatjes. Ze moest
iets maken voor haar kind. Louise en
Adele pochten er al te veel op, dat Schmer
zchen broekjes pn rokjes en jurkjes van
den arbeid hunner handen droeg. Toen had
Pauline op een dag een heel eenvoudig
patroontje voor haar begonnen.
„Altijd recht uit, mevrouwtje, heen en
terug. Daar kunt u een jaar aan haken.
Hoe grooter de deeken wordt, hoe beter.
En altijd aan iets vriendjelijks denken,
dan brengt het kind geluk en warmte
aan.”
Karla
werkte heel ijverig in de vrije
avonduren. En altijd dacht ze er bij aan
iets „vriéndelijks”: aan haar eerste optre
den als Elsa, aan wonderschoone thee
rozen, die ze in een vaas van Kopenhaagsch
porcelein gekregen had zonder kaartje,
zoodiat ze heelemaal niet hoefde te weten,
■nel van Uw lyden
:eemt dan een proef
lohmiddel. Het is
te wenden, een vlpei-
aiet een vettifce of
dringt door in d«
jt onmiddellyk ver-
heden een flesohl
fl. Geneeskrachtige
VerkrygbAar by alle
sten. Hooftlagent
m Haag, van wien
zouden zeggen:
lder uitgaven
_i heeft den ver-
^overtroffen, ter-
taan gekomen is
t vindt. Aan be-
‘i zwaar
drukkende heffingen valt; degens de daar
uit dreigende schade voor het algemeen be
lang, wel nauwelijks te denken. Het publie
ke leven op meer bescheiden voet in te
richten dan tot dusver, zal noodzakelijk
blijken”.
(Ziedaar de openhartige verklaring, zie
daar tevens de schuldbekentenis van het
Kabinet!
De Regeering van RuysDe Vries heeft
er op los geleefd, zjj heeft de snel stroo-
mende inkomsten, klaarblijkelijk gevolg van
een oorlogshochconjunctur, niet alleen to
taal verbruikt, doch de gewone uitgaven
die zouden b 1 ij ven notg veel sneller la
ten klimmen. Het was het beleid van een
onbezonnen jong student van rijke ouders;
voor het Kabinet scheen „après nous le
déluge” hoogste wijsheid!
De inkeer is thans gekomen. Althans in
woorden. Het ging regelrecht op de débacle
aan. En minister De Geer waarschuwt nu
openlijk volk en Parlement, dat het zóó niet
langer gaat: het publieke leven moet op
meer bescheiden voet worden ingericht
De Regeering spreekt ein groszes Wort
gelassen aus. Zal zij de kracht hebben en
den moed om dit woord in een daad om
te zetten? (Zal het nieuwe geluid, spaar
zaamheid betrachten, inkrimpen, geen roya
liteit meer zal dat alles doordringen in
alle departementen en bureaux der Over
heid, of zal men in al die ongekroonde ko
ninkrijkjes, waar de bureaucratie opper
machtig heerscht, het woord der Regeering
met een glimlach aanhooren en met een
„men doet ons toch niets” op den ouden weg
voortgaan?
W(j zullen in een volgende beschouwing,
aan de hand van de millioenennota, reeds
een voorloopig antwoord op deze vragen
géven. Optimistisch kunnen wij helaas voor
alsnog niet z(jn!
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 81, GOUDA,
b(j onze agenten, den boekhandel en de postkantoren.
ADVERTENTIEPRIJS? Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den beznrgkring)
1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer >80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
geeren als een zakenkabinet, dat speciaal
de coalitiegroepen te vriend tracht te hou
den. Misschien is het woord van mr. van der
Laai’, dat de coalitie slechts een „baantjes-
trust” is, niet ver van de waarheid. Eenig
ander doel, eenig ander ideaal, eenig begin
sel zien wij althans niet by Kabinet, noch
by de regeeringsgezinde partyen.
Wiat nu de Troonrede betreft, die even
min eenig beginsel belijdt, zij is somber van
toon en in haar vry uitvoerigen aanloop is
zij de scherpst mogelijke veroordeeling van
het beleid van het Kabinet. Geconstateerd
wordt, dat ook ons land lydt onder de alge-
meene ontwrichting van de economische
verhoudingen. En dan volgt: „Met noesten
ijver aan het herstel van de welvaart te ar
beiden, angstvallig de spaarzaamheid te be
trachten, is ons aller plicht”
Zoo spreekt het Kabinet-Ruys de Beeren
brouck.
Zoo spreekt een Kabinet, dat in menig
opzicht het herstel van de welvaart heeft
belemmerd; men denke slechts aan onze
nieuwe Arbeidswet, die verder moest gaan
dan overal elders, aan de politiek van Ar
beid en Onderwijs, die letterlijk een wed
strijd hielden, wie het meeste millioenen
kon uitgeven, terwy'l de beloofde bezuini
ging op de militaire uitgaven neerkwam op
eindcijfers van Oorlog en Marine, die met
vele millioenen omhoog vlogen.
Angstvallig de spaarzaamheid betrach
ten!
Zoo laat een Kabinet de Kroon spreken,
na een financieele politiek gevolgd te heb
ben, die de spaarzaamheid als 't ware uit de
wereld hielp, door een ongehoord opdryven
van de belastingen en zelfs een recht-
streeksch aantasten van het kapitaal, zoo-
als niemand voor weinige jaren mogelyk
had geacht. En zelfs nu nog, nu de Regee
ring veel te laat erkent, dat de toe
stand der schatkist „zorgwekkend” is (wjj
zouden liever zeggen onrustbarend)
geeft de ingediende Staatsbegrooting, zij
moge dan reeds zeer besnoeid zyn, nog al
lerminst voldoende blyk van de overtuiging
by de Regeering, dat het uit moet zijn met
het voorstellen van allerlei nieuwe uitga
ven, die misschien nuttig zjjn, doch zeer
wel eenig uitstel kunnen Ijjden.
Intusschen zyn wy dankbaar voor het
nieuwe geluid, dat minister De Geer doet
hooren. En de Staten-Generaal zullen o. i,
verplicht zyn, zich beroepend op de mee-
ning der Regeering zelve, om de begroe
ting scherper dan ooit tevoren onder de
er ook privaatleerlingen. Het lesgeld be
droeg lang niet zooveel als hy verwacht
had maar hy verdiende althans. En om
Kart a niet bij haar party studie en oefe
ningen te storen, en ook zelf niet gestoord
te worden, liet hjj voor alle deuren dikke
gordijnen maken, die elk geluid dempten.
Zacht, byna onhoorbaar gleed Louise
door de woning. Haar kloppen werd door
de gordijnen niet gehoord en ze stond vaak
als een spook, heel onverwachts, in de mu
ziekkamer.
Karla schrok hevig.
,Ja wat is er er wat wil je?”
Het was altijd iete onbetekenends.
Maar Karla had vaak hevige hartkloppin
gen ervan, en ze dacht er vaak over, de
deur af te sluiten. Maar dat waagde ae
toch niet.
Haar omgang behoefde waarlijk niet na
gegaan te worden.
Wie kwam er by haar? Alleen de kleine
Goldbeck, haar correpeütor, die van ergens
uit Rusland gekomen was, hongerend en
bedelend door ’t leven gegaan was, vod mu
ziek in hoofd en vingers, die, wathy kon,
als ’t ware'uiit de lucht had gezogen, die
hem toestroomde uit de deuren, waarach
ter de muziek gemaakt werd.
Verder kwam Bicki, met haar Bodo Böl-
kel in elk van haar zuchten, haar oogop
slagen, of Frits met zijn cadettendweeperij
of Alwin Maurer--.
Die kwam wel vaker, dan ze ooit ge-
aacht had, die lieve goede Alwin; hy ont
fermde zich over haar ^strafbare onwe
tendheid”, zooals Louise zei. Wat haar niet
aangewaaid was, wist ze niet en van het
beetje schoolwijsheid had ae ook meer ver
geten, dan onthouden.
Het was Alwin Maurer een innige vreug-
van wie ze kwamen; aan een hemelMau-
wen Zondagmorgen, toen ze met Schmer
zchen en Alwin Maurer naar Whnnsee
gegaan was, qm beweging te hebben in de
frissche lucht; aan een levendigen groet
uit een vooribysuizende auto- Aan een
ontmoeting in den Dierentuin dacht ze en
aan een tweede bij Schulte, waar Alwin
Maurer haar heengeleid had'; hoe de voor-
stelliig geweest was: Graaf Gaudlitcz
Dr. Alwin Maurer, en hoe Alwin haar bijna
angstig onder den arm had genomen en ze
toen verder gegaan waren met hun drieën,
de schilderijen vooribi)..- onder een snel,
telkens afbrekend en dan weer oplovend
discours, tot Aiwin zeide: „Je ault wel
naar huis moeten, Karia," en Gaudlite haar
hand aan de lippen bracht en haar wat
ten handschoen 'kuste-.
Karla’s haa.lnwa.1d 'bleef opgeflieven in
de lucht... een, daar mocht ze zeker niet
aan denken - daaraan niet
„Luister je weL Karia?” vroeg Alt
man een beetje ongeduldig, omdat ze niet
antwoordde. „Dramatisch onderricht wi!
ig geven-, hier, by ons thuis.-”
,4a...," antwoonde Karia verward-
,Ja... dat is heel mooi, Brast- ik vertieug
er mij over...”
Altmann haajde de schouders op en keer
de zich ontnuchterd om. Met Karia kon
men niet ernstig praten. Het was maar
goed, dat hjj Louise had! Adele zou het
zeker ook goed vinden!
Altmann plaatete advertenties in de
courant. Een leider van een conservato
rium, die wist dat Karia König Altmanns
vrouw was, en die voordeel van de connec
tie verwachtte voor zijn zangleeriingen,
meldde zich het eerst en verbond hem aan
cyn inrichting. Langzamerhand kwamen
Wat nu geschiedt, is wat het volk typisch
noemt ,Jcouwe drukte”. Wanneer het cere
monieel niet een belangrijke of althans be
langrijk voorgestelde daad als middelpunt
heeft, wordt het alt(jd min of meer belache
lijk. Tant de bruit pour une ommelette zeg
gen de Franschen. Er is heel veel „bruit” en
het geval waarom het gaat is nog op geen
stukken na een ommelette. De rede, die de
Minister uitspreekt bij de sluiting, heeft in
den loop der tijden haar inhoud verloren. Zjj
is om weer een» een typische volksuitdruk
king te bezigen „een bord wasem” gewor
den.
Wordt het dan geen tijd deze verouderde
voorstelling af te schaffen In verband met
den alom ingevoerden vrijen Zaterdagmid
dag kan de sluiting wel Vrijdag plaats heb
ben als er dan iets behouden moet blijven.
De opening der Staten-Generaal Is weer
iets andere. Het feit daarvan eenigszins for
meel te doen geschieden is niet zoo vreemd
soortig. Alleen ware het misschien te beper
ken tot de kearen, dat een nieuwe Kamer bij
éénkomt Vroeger kon het nog min of meer
een verrassing heeten wat H. M. de Ko
ningin in haar troonrede voor nieuws aan-
kondigde. Nu is.die verrassing meestal heel
gering. De verkiezingen loopen om bepaal
de onderwerpen in welke richting daarna
gestuurd zal worden.
Het meesje hindert ons in de plechtigheden
die de Kamer raken het schrille contrast
tusschen het ordelooze en vaak beneden alle
kritiek gaande optreden van de Kamer èn
deze deftigheden van opening en sluiting.
Natuurlijk zou dit eer reden kunnen zyn,
dat de Kamer zich herzag dan dat de plech
tigheden verdwenen. Het contrast is echter
te sterk dan dat het niet een schaduw werpt
op de openingsvoorstelling.^
Het monument dat op den dag der opening
van de Staten-Generaal is onthuld, is een
mooi stukwerk en doet de ontwerpers alle
eer aan. De plaats die er voor uitgekozen
ia, is ook gelukkig. Ze is gelegen aan den
Scheveningschen boulevard, vlak naast het
terras van het Kurhaus, tegenover
halatorium. Het monument herinnei
de mobilisatiejaren, toen leger en vlo
belangrijke plaats innamen. De voorstelling
van het monument is eenvoudig, een soldaat
en een matroos, anders niets. Men heeft zich
verder onthouden van het overdreven der
belangrijkheid. Nu is het geheeL eenvoudig
en het spreekt voor zich zelf. Dat is meer
dan voldoende. By het gering aantal monu
menten dat den Haag heeft, is dit wel een
aanwinst
De huldiging van Minister van Karnebeek
bij ztfn terugkomst uit Genève waar hem
zoo’n bizondere eer te beurt viel, gaat waar
schijnlijk niet door, aangezien de minister
zelf heeft verzocht ervan af te zien. Dit ver
zoek hebben we wel verwacht. Het ligt zeker
niet in den geest van den heer van Karne
beek om zich op deze wyze te laten huldigen.
Daarvoor is hy te bescheiden en daarvoor
acht hü waarschünlük ook zün verdiensten
niet gewichtig genoeg. Inmiddels heeft het
59)
Dat moet je haar niet kwalijk nemen.
Het is je ook niet meer wiaardig het pu
bliek wat wys te maken. Je kunt veel, veel
meer. Je kunt talenten vormen. Karia is
het levend bewü’s. We hebben het onder-
wij stal ent gemeen slechts heeft myn
«ave alleen in het verborgene gebloeid,
terwyi jjj... Wie zou niet gelukkig zyn,
als hij bij den leermeester van Karia König
onderwijs kon nemen?”
Altmann bleef staan en zag zün zuster
getroffen aan. Het was stil tusschen hen
geworden slechts de gasvlam suisde
en Schmerzchen lepelde hét laatste restje
van haar padding.
,X)nderriclht? Him... meen je? In elk
geval een idee we praten er nog over...
het was te doen... Wat zou Karia wel
«eggen,?”
Louise glimlachte toegeveod.
GOIDSCHE COURANT.
VERSCHIJNT DAGELIJKS
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DLXXIII.
Omstreeks de helft van September hebben
eenige openbare plechtigheden plaats. Wc
zullen niet spreken van de opening der Ka
mers. Dat is een jaarlüks weerkeerende ver-
tooning, die voor velen een bekoring schü’nt
te behouden, zelfs nu het decor daarvan tot
een minimum is teruggebracht. Een enkel
woord over de sluitingsvergadering en al
dadely’k de vraag of het geen tyd wordt
deze vertooning achterwege te laten. Een
plechtigheid kan uit allerlei oogpunt inte
ressant zün; voor het behoud ervan kan men
pleiten, maar als ze tot een paskwil wordt,
wordt het heusch tüd ze af te schaffen. En
we meenen, dat de vertooning op den Zater
dagmiddag voorafgaande aan de opening
der Kamers tot een paskwil is geworden.
In de eerste plaats in de Kamer. Van de
150 Kamerleden zün er in den regel zeer
weinig aanwezig, maar zooals ditmaal is het
wel nimmer geweest Er waren er in totaal
twintig, waaronder de Voorzitter van de
Eerste Kamer, die in volle militaire uniform
op den presidentsstoel zit, de Voorzitter van
de Tweede Kamer die uit beleefdheid aan
wezig is, zes leden die daartoe speciaal zün
aangezocht om de commissie van in- en uit
geleide te vormen en dan precies een dozün
leden, waaronder meestal zü die In het afge-
loopen jaar voor het eerst in de Kamer kwa
men en nu eens deze plechtigheid willen bü-
wonen. De commissieleden zün in uniform,
dat sommigen allerbelachelükst staat. De
Minister, tüdelyk voorzitter van den Minis
terraad, komt, in vol ornaat, binnen, plaatst
zich achter de ministerstafel, buigt licht
naar den Voorzitter, dan naar rechts, waar
45 leege plaatsen zün en 6 leden staan, dan
naar links waar dito meer dan 40 leege
bankjes zün, haalt vervolgens uit den ach
terzak van zün jus een stukje papier, leest
de bekende formules af, steekt het papier
weer in dien zak, buigt weer driemaal en
de vertooning is afgeloopen.
Per galakoets komt de Minister in het
Paleis en met dezelfde deftigheid verdwünt
hü weer. Zeven hüzaren vóór het rijtuig,
zeven er achter. Als dat is afgeloopen, ko
men eenige huurbakjes vooi- het waren
van dit jaar voor het eerst auto’s 'waarin
de geüniformeerde Kamerleden naar huis
gebracht worden. De Voorzitter krijgt een
eigen rütuig, de beide griffiers samen één
en de drie commiezen-griffier gemeenschap-
pelük één. Want deze vyf functionarissen
zün voor die paar minuten ook gegalonneerd
en zoo zit het edele zestal op het te kleine
podium als op het balcon van een ouderwet-
sche kermistent.
De gansche „plechtigheid” duurt vüf mi
nuten en heeft iets zoo lachwekkends, dat
het inderdaad alle overweging verdiende om
ze af te schaffen. Het zal niet moeilük val
len er een schriftelüke mededeeling voor in
de plaats te stellen, die aan de Kamer
wordt toegezonden en eventueel in de
Staatscourant wordt afgedrukt.