Ben
ffttl
uuird
De roman van ^en studente.
DE HOUAMDSCHE HUISVROUW
Veertiendaagsoh Blad
voor do Huishouding.
IOW
RDEh
N1E^^?'„EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
B^GAMBAt^, B^KENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWER-
a, d. U„ OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWUK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Ro. 14774 -
Donderdag 10 November 1921.
90« Jaargang
r
KERK a. d. Um OUDERKERK
Kom
3*
FEUILLETON.
EERSTE BLAD.
BUITEN LAN D~
CHI. SCHOOL
BOOWKOKDE
TREC8T.
teieqrammeb.
Dit Hnmir bestaat alt 2 bladen.
rZUN IN
eraar la het
oden
araar In
etenschappss
kelijk 2 lesuren
ide betrekkingen
gecombineerd
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
pidkoopt
nboeken.
WAT
4980 189
Fanuari
323.
Indié werd aangeeleld.
ZEVENDE HOOFDSTUK
(Wordt vervolgd.*.
4
DE CONFERENTIE TE WASHINGTON.
Washington, 9 Nov. (RIn een door
den Senaat aangenomen motie wordt gezegd, dat
TOT
DEN
ïfifiZ
C
wijkt
niet
te
door
RUDOLPH STgATZ
uit het Duitsch door
Mevrmw A. E. NUUS-POSTHUMUS.
M
ARENTZ,
h-Engelsch en
ederlandsch
IDENBOEK.
inde Woorden-
z. druks, beval*
lommen,
linnen pracht*
slechts 1-9#
ARENTZ,
h-Dultsch en
iderlandsch
tDENBOEK.
volL
blad».
onwillekeurig voortdurend haar gang. Als dat
gesprek met haar vroegere verloofde maar
eerst achter den rug wasl Als zij tenminste maar
wist, wat hij in zijn schild voerde! Hij was een
■den aldaar na*
gen verstrekt.
n per jvcck5
gesmoorden Franschen vloek bij den schouder
gevat en trachtte hem op zijde te dringen.
Hij had de kracht zijner tegenpartij onder
schat. Hj kreeg een vuistslag in het gelaat, dat
alles hem voor de oogen danste, en hij achteruit gevaarlijk tegenstander. Altijd had Hij een wa-
tuimelde, en een poos half bewusteloos tegen
den muur geleund stond. Eindelijk kwam er
6r 12 Nov. k.
SMAN.
Croesclaan
o o o
l’rg» per kwartaal Ir. p. peet f 1.—
o o o
B0* Mea kan rioh abonneer#» M des
Boekhandel of by da Uitgevers A. BRIK KMA»
4 BOON. GOUDA.
or volledig be
lt).—220.— per
Geen gevaarlijk-er vijand voor de
*Mïhekl, den waarsdtijnlijkhektf
SOIDSCHE UIIRHT.
nonchalante» gang wel op een afstand van vijf
honderd schreden moest hei kennen.
Zeker, dat was John Henry van Lenóep
Nu herkende hij haarhij verhaastte zijn staf
en kwam naar haar toe. Zij zag het en voeldg
met ergenia, hoe haar hart een oogenblik stils
stond en toen als razend begon |e kloppen.
Alsof daar wie weet welk een bovennatuur
lijke verschijning aankwam, in plaats van een
heel gewonen, slanken man van een goede der»
ABONNEMENTSPRIJS t per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90. per week 22 eent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA#
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux sfjn dagelijks geopend van 9—8 uur.; Administratie TeL Int. 82;
Redactie TeL 545.
gelukt de hand
sen groote partij
Duitsche Woon*
wij ver beneden
•ijs zullen oprufr
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behooraorte tot de» bezorgkringli
1—5 regels 1JO, elke regel meer 0.25. Vaa buiten Gouda en den basorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0 30. Advertentiën in het Zaterdagnuxnmer M
bihlag op den prijs. Llefdadlgheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN: 1—4 regels ƒ2.05, elke regel meer fQM. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeellngen bij contract tot zeer gereducae»*
den prijs Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden Ingezonden door tuMchenkomwt van Bollede boekha»*
dolaren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór da plaataing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te aija.
IIH •V’
mui l>K
rij,baar -•«
JCH.A'ton-
kend om zich heen, en sloeg, rijn fijnen neus
en zijn ervaring in zulke dingen volgend, dade
lijk den juisten weg in. Op den hoek liepen zij
tegen elknnder aan.
Zij waren oude vijanden, reeds van den tijd,
toen het korps Cheruskia den dubbelzinnigen
knaap de vriendschap had opgezegd. Doch
Diedericks dacht daar nu niet aan. Hij had iets
belangrijken te doen.
„Pardon!" mompelde hij buiten adem en wil
de voorbij loopen.
De student trad hem in den weg.
„Wees zoo goed een oogenblik te wachten!”
sprak hij, beleefd groetend.
„Excuseer mij..... ik heb geen tijd!”
Weer trachtte hij den hoek om te komen,
doch opnieuw stond Otto Hellmuth hem in
den weg.
st reeks betrokken zijn bij de kwesties der scha»
devergoeding gisteren gcruimen tijd beraadt
slaagd hebben. Zij zouden hoogst ernstigs monte
regelen onder het oog hebben gezien.
Het sccoord van Wiesbaden,
Londen, 9 Nov. (R.). De bladen kenner
veel belang toe aan het door het ministerie vu»
buitenlandsche zaken gepubliceerde rapport
van Sir John Bradbury, het Britsch» lid van ds
commissie van herstel over de uitwerking va»
de tusschen Frankrijk en Duitschland op 6 Ocu
te Wiesbaden gesloten oveieenkomst inzake
de loveringen in natura.
Na herinnerd te hebben aan het feit dat het
betalingsplan, dat In Mei j.l. werd vustgesteld,
ah het maximum werd beschouwd, dat men
van Duitschland meende te kunnen verwachten,
zegt Bradbury, dat hijzelf en de Italiaanach»
en Belgische leden van de commissie van oor
deel waren, dat het zou kunnen zijn, dat deze
overeenkomst na delllg ou worden voor do
betaling volgens bovengenoemd plan, weshalve
zij zekere waarborgen voois tellen in het belang
van de geallieerden en zelfs In het belang van
Frankrijk. Tot deze waarborgen zal behooren,
dat Frankrijk van tijd tot lijd en binnen zekere
beperkingen op rekening van de algemeen»
schadeloosstelling zekere bedragen betaalt, als
noodzakelijk voor do verzekering van de ont
vangst door de geallieerden van hun eigen
aandeel in de door Duitschland volgens het
betalingsplan Van 6 Mei verschuldigde bedra
gen.
Ds economische onderhnndelingan nopen»
Opper-Silerië.
B e r I ij n, 9 N o v. (W. B Naar aanlddinf
van de keuze van Genève voor de onderbande-
lingen over de Opper-Slloxischo economisch»
overeenkomst, schtejft het Bert Tagebl., dat in
verband met den wisselkoers der Zwllserach»
Franken deze keuze beide landen tot groote uit
gaven dwingt Duitschland en Pplen zouden het
dichterbij goedkooper kunnen hebben, ah me»
b.v. Oppeln uitkoos.
Prins Löwenstein. f
B e r I ij n, 9 N o v. (N. T. A. Draadloos). Prins
Vorst Löwenstein, die lange jaren voorzitter ie
geweest van den Katholiekendag in Piuisen, is
in het Dominicaner klooster te Keulen gestore
ven in den ouderdom van 07 jaren.
De Lotharingsche zoutindustri»,
B ar 1 ij n, 9 N ov. (W. B.) De bladen te Mei»
melden, dat de Lotharingsche zoutlndustrie i»
stilgelegd en dat duizenden arbeiders rijn ont
slagen, daar zij geen andere markt kan vinde»
voor de verloren Duitsche afzetgebieden.
ENGELAND EN HET
FRANSCH-KEMALISTISCH ACCOORD.
Parijs, 19 Nov. (H.-R.). In de commissla
van buitenlandsche zaken uit den Senaat heeft
een gedeputeerde gesproken over de ondertec-
kening van de overeenkomst van Angora. Het
was voor ons vnn belang, zei hij, dat wij onze
troepen zouden kunnen terugtrekken uit Ciliciè
en dnt de militaire en burgergovangenen, die d»
Turken achterhielden, zouden worden uitgele
verd. Een zoodanige regeling sloot het eindigen
der vijandelijkheden en het vastscllen der gren
zen in zich. Frankün Bouillon legde den nadruk
I op het feit, dat hij zich steeds hield aan den
tekst van de overeenkomsten van Londen en zs
als grondslag voor de besprekingen nam. Dv
zijn gebruind gelaat, den even opgedraaiden
knevel en zijn nonchalante energie in gang en
houding op een Pruisisch officier In burgerkle
ding geleek - soon kapitein uit Mains ot
Straatsburg, die, om eens een dag vrij te wezen
van zijn vrouw en rijn chefs, in het Neckardal
i ronddwaalde.
men al zijn invloed zal aanwenden om publica
tie van het verslag der vergaderingen van de
conferentie te verzekeren en dat de joumalitsen
toegang zullen hebben tot alle volledig» zittin
gen. In de motie drukt de Senaat ah zijn ge
voelen uit, dat de grootst mogelijke openbaar
heid zal bijdragen tot het welslagen der con
ferentie.
P a r ij s, 9 N o v. (H. R.) Havas seint uit
Washington: De komst van Briand zal In de poli
tieke geschiedenis van de V»r. St. een datum
zijn. Terwijl de afwezigheid van Lloyd George
de Amerikaansche openbare meening teleur
stelde, wordt het gebaar van den Franschen
premier, die antwoordde op den dringenden
roep van Harding, bovenal gewaardeerd door
het Amerikaansche volk. Zijn boodschap, die
door alle bladen werd overgenomen, heeft de
meest gunstige uitwerking gehad.
De leidende gedachte wordt aldus samenge
vat! Frankrijk heeft de handen vrij. De kwestie
van de regeling der intergea II leerde schulden
moet opnieuw worden geregeld. Br zullen geen
Fransch-Engelsch-Amerlkaansch» waarborgen
worden gegeven. Frankrijk, dat Amerika hielp
zijn onafhankelijkheid te bevechten en welks
hulp wederkeerig voor Frankrijk zoo buitenge
woon kostbaar zou blijken een eeuw later, komt
te Washington om zijn onuitwlschbare dankbaar
heid te betuigen voor den dienst, het in den
oorlog bewezen en om de wereld te toonen, dat
het voor geen enkele poging om de handhaving
van den vrede te verzekeren, onverschillig is.
De Fransche vertegenwoordigers grepen met
graagte de gelegenheid aan om de partijen, die
met elkaar in geschil zijn, te helpen een oplos
sing en bevrediging te vinden in dat uitgebreide
gebied van onderhandeling, dat gevormd wordt
door het Verre Oosten, waar Frankrijk een vol
komen gevestigde en onaantastbar» positie in
neemt
Herdenking der Duitsch» revolutie.
Berlfjn, 9 Nov. (W. B.) De viering van
den derden verjaardag van da revolutie f» In
Berlijn in alle opzichten rustig verloopen. Van
middag te 2 uur verlieten de werklieden hun fa
brieken cn werkplaatsen en begaven zich in op
tochten naai zes verschillende plaatsen, wair
toespraken werden gehouden. Het aantal de-t
nemrs aan de optochten en vergaderingen wns
getint. Men s'tiiat het op ten hoogste 70.000.
's Avonds kwamen In een twintigtal lokalen de
bete ogen met hun gezinnen samen.
DE LAGE DU1TSCHE MARK.
P a r ij s, 9 Nov. (Ha R.). De Parijsche pers
geeft blijken van ongerustheid over de daling
van den markkoers en de gevolgen, die daaruit
kunnen voortvloeien, bovenal wat betreft het
vraagstuk der schadeloosstelling. Men wijst er
op, dat de Duitsche regeering den uitvoer van
bet kapitaal der Duitsche nijverheid aanmoe-
dlgt en vergemakkelijkt, welk kapitaal dage
lijks In buitenlandsche waarde wordt omgezet.
Dit druischt in tegen de belofte van de Duit
sche regeering, die jegens de waarborgcommla-
sie de verplichting op sich nam de vordering
der geallieerden te waarborgen. In verband
hiermede dringen de bladen- er op aan, dat
Frankrijk spoedig de noodige maatregelen zal
namen om Duitschland te noodzaken zijn ver
plichtingen te eerbiedigen.
De Duitsche schadeloosstelling.
Parijs, 9 Nov. (H.-R.). De Echo de Paris
meldt, dat Millerand en de ministers, die recht-
wie hij klaarblijkelijk een losprijs van 4 mil-
Hoen peseta's verlangt De deelneming aan de
discussies van hooge legerautoriteiten, maakte
de verklaringen des te gewichtiger. In elk geval
schijnt bewezen te zijn, dat bij de inboorlingen
troepen het Marokkaansche element op voor de
Spanjaarden gevaarlijke wijze in de meerder
heid was. De socialistische afgevaardigde, In-
dalecio Pietro, die ter plaatse materieel heeft
verzameld, heeft zeer nauwkeurige cijfers ver
strekt omtrent de geleden verhezen, die hij voor
't garnizoen Melilla becijferde op ruim 11.000,
van wie negenduizend Europeanen. Dezelfde af
gevaardigde wijt de schuld van *t gebeurde aan
de gebrekkige overeenstemming tusschen den
hoogen commissaris Berenguer en generaal Sil
vestro, die eigenmachtig moet rijn opgetreden.
In den tusschentijd moeten de dingen, afgezien
van een hevig gevecht ter ontzetting van Magan
in de streek van Tetoean, waar de Spanjaarden
ook met volgelingen van Raisoeli hadden te
doen en meer dan 150 man verloren, vrij kalm
zijn verloopen.
mijnheer Diedericks!”
„Verspert u mij den weg, baron?”
„Zoo vrij zal ik zijn! Slechts voor een paar
minuten!”
,JBn waarom, als fk vragen mag?"
De twee jongelui werden hoe langer hoe be
leefder in het vooruitzicht van wat er komen
zou.
„Qmdat ik niet verkies, dat u een dame lastig
valt, die bij mijn ouders aan huis komt!”
De ander was een oogenblik overbluft. Toen
hfj echter de spottende gezichten zag van de
andere twee studenten, kwam, behalve de erger
nis, dat hij in rijn jacht gestoord was, ook de
oude veete tegen de Cheruskia bij hem boven.
„U heeft mij niets te bevelen, baron! Ga uit
den weg!"
„Ik denk er niet aan, mijnheer Diedericksl”
„Dan zal ik a daartoe dwingen!”
„Probeer dot liever niet!” zeide de jonge stu-
---dent kahn. --w---
t. roorwhUn. I—k mdm». DochdajMo <h lutf- f» wrt tawamw M loop»
tochtige
805
bijna
lommen,
i linnen pracht*
1.99.
ordenboek kost
bij ona min-
<e]ders véóï
thans in staat
lenboeken voor
p te ruimen is
isje van m®o»
rteekenis. Ven<
i. BOLLE, Ba*
koope Hoeken,
ERDAM. Fran-
it van postwia*1
tielden: Goed*
nboeken 1 etf
Maar Okuma vermeldde niet aldus de D. A.
Ztg. dat door het verdrag met Engeland dit
land in staat werd gesteld rijn vloot in 't vader
land te concentreeren én Japan's vloot daar
voor in *t Verre Opsten in haar plaats te stellen:
„Alles in ’t weloverwogen vooruitzicht van 't
onvermijdelijke, door Engeland in de hand ge
werkte conflict met Duitschland.”
Okuma's houding tegenover Duitschland is
voor hem aanleiding op te merken, dat keizer
Wilhelm systematisch de Japansch-Amerikaan-
sche tegenstellingen heeft aangewakkerd. De
D. A. Z. noteert hierbij: „De rassentegenstelling
had in Amerika geen steun van buiten van-
noode: zij ontwikkelde zich volkomen onafhan
kelijk op Amerikaansch grondgebied, met name
in 't Amerikaansche Westen.”
Overgaande tot China, brengt Okuma de anti-
Japansche houding van Amerika inzake het
Oost-Aziatische continent terug tot het self-
itandig initiatief van China: „Ook hier vergist
hij zich stellig. Amerika had dezen prikkel niet
noodig. Het zag met eigen oogen, welk een fel
concurrent Japan voor de Ver. St. daar werd.”
De relaties met Engeland noemt Okuma be
vredigend, minder die met de Engelsche doml-
rtions en kolonies. Hij wijst op den diepen af
keer van AustraliB jagen» al wat Japansch is
om redenen, die betrekking hebben op de rassen
kwestie: „Hierin is tot op dezen dag nets ver
anderd. Australia heeft te snel dén steun van
Jnpan In den oorlog door *t transporteeren van
Australische troepen naar Europa vergeten."
Maar Okuma wordt gelijk gegeven, wanneer hij
zegt, d"t bij een breuk Australië en evenzeer
Nieuw-Zeeland eerder tot Amerika dan tot En
geland zouden overhellen; ook In Canada was
men Japan niet genegen, Selfs niet in de veraf
gelegen Kaapkolonie, hoewel Japan hiermee tij
den den oorlog als wolexporteur in nauwer rela
ties was getreden.
De commenteerende reviewer In da D. A. Z.
besluit:
„Geen wonder, dat uit al daze be
schouwingen de makkelijk te vinden conclusie
trekt, dat bijna in de heele wereld antl-Japan-
sche gevoelens bestaan, in elk geval voor zoo
ver de in aanmerking komende staten nog bij
machte zijn een rol te spelen op ’t gebied der
buitenlandsche politiek. Door de uitschakeling
van Rusland en Duitschland is ook het bond
genootschap met Engeland doelloos geworden.
Dat beteekent alles in alles de isolatie van Ja
pan voor de mogendheden sier wereld. In deze
positie gaat het aan de conlerentietalel te
Washington ritten. Eerst de rassenkwestie, daar
na Japan's vooruitgang op handelsgebied, ti|n
bloeiende industrie, zijn geweldig ontwikkelde
scheepvaart en ook zijn wijd-vertakt bankwezen
hebben den wangunst der anderen gewekt.
Geeft men zich rekenschap van de aanvalspun
ten, die Japan met zijn politiek in China, zijn
optreden in Siberië, zijn positie op de Zuidzee-
eilanden en zijn geweldig ontwikkelde militaire
macht biedt, kan men den zin van den oproep
van den vermoorden premier Hara begrijpen,
waarin hij in verband met de conferentie te
Washington aandrong op een rustige en waar
dige houding, maar tevens aanried zeer waak
zaam alle gebeurtenissen na te gaan.”
Haar bloed kookte en zij voelde grooten lust
een oorveeg te geven. Haar verstand be-
bi®ld echter de overhand. Zij keerde zich om
liep zoo snel zij kon weer terug naar de aan
legplaats der boot, in de hoop, dat hij haar nu
*el met rust zou laten.
Het gezelschap was reeds uit elkander ge-
I fean. Alleen de drie studenten stonden er nog,
*erdiept in de gewichtiff vraag, hoe rij den
Zondagavond zouden doorbrengen. Zij keken
♦erbaasd op, toen zij Erna zagen terugkomen.
Otto Helmuth ging haar tegemoet.
«Heeft u iets verloren, freule?"
«Neen!” zeide Ema half lachend, half boos.
»yP zijn hoogst mijn geduldl Daar is zoo'n on-
«itstaanbre mn, die het mij voortdurend lastig
J^aktik zal hier dit steegje ingaan
verliest hij mogelijk mijn spoor I Adieu!"
^Haastig sloeg rij den hoek om. Juist toen de
E** student haar voor alle zekerheid toch
2““ op eenigen afstand wilde -volgen, kwam
Uaembwger t-
OVERZICHT.
De veelal korte telegrammen over de actie der
Spanjaarden in Marokko, die reeds geruimen
tijd in de krant verschijnen, geven uit den aard
êer zaak een brokkeHg, incompleet beeld van
èelgeen eigenlijk geschiedt in Marokko. Maar
ends de Spaansche Cortes op 20 Oct. werd
geopend en de censuur even eerder werd opge-
keven, is men toch meer te weten gekomen over
de gebeurtenissen in Melilla. Een Madrileensche
correspondentie b.v„ die in de Kölnische Zeitung
is verschenen, licht overzichtelijk in en, al hel
dert ze niet alles op, toch worden heel veel
raken er duidelijker door. Er blijkt uit, dat van
Seloean tot Monte Arroeit zich een onstpllend
veld met half-vergane, door raven, jakhalzen en
honden aangevreten en geschonden lijken zich
bevindt van de door de Mooren op den terug-
x>cht afgemaakte Spanjaarden. Vol vertrouwen
begaven de Spaansche troepen, eerst in Seloean,
later in Monte Arroeit na de overgave daarvan,
zich op weg naar Melilla. Maar toen zij nauwe
lijks een K.M. waren gevorderd, werden zij in
dea rug beschoten en de op deze wijze ver-
wonde soldaten werden door zware steenen vol
komen gedood om kruit en lood te sparen.
Predese cijfers zijn niet bekend, maar men
«preekt van 500 begraven lijken in Seloean en
2000 in Monte Arroeit; dit laatste cijfer is vol
gens de jongste berichten reeds geklommen tot
5000. Er zijn misschien een half-honderd over
levenden, die bij tijd en wijle zijn komen op-
dagen. Een soldaat van *t cavalerieregiment
Alcantra, die te Seloean in garnizoen leg, heeft
hl de gebeurtenissen van het dirigeeren naar
Dar Drius meegemaakt en geeft een ontstellend
beeld van heel den terugtocht over BateL In een
bergengte werden de menschen stuk voor stuk
elgemaakt, dorstige soldaten, die water gingen
halen, waarvoor zij 'naar zij met den vijand
waren overeengekomen zouden betalen, wer
den verraderlijk vermoord om zich meester te
maken van de muildieren, die waren meege
bracht. De soldaat kon tot Monte Arroeit ko
men, waar hij de overgave en het verraad der
Mooren meemaakte. Gevangen gelukte het hem
als Moor verkleed té-vlutchten en de Spaansche
Stellingen te bereiken.
Uit de discussie in ’t Spaansche parlement is
gebleken, dat de dingen in Melilla niet zoo wa
ren, als zij hadden moeten zijn. Van de 25.790
man, waaruit het garnizoen bestond, waren vol
gens verklaringen van den vrot
van oorlog c_ - --
den en wel, naar menjater door een afgevaar
digde heeft vernomen, voor een groot deel als
koks, oppassers, enz. gedetacheerd. Scherp ge
laakt werd, dat ten be'hoeve van de watervoor
ziening zoo weinig voorzorgsmaatregelen waren
genomen. En ook werden stemmen in 't parle
ment vernomen over de lakse houding van de
t bezetting van Melilla, terwijl het verlangen der
pers wordt ondersteund, die er met klem op aan
dringt, dat de 600 gevangenen, met inbegrip
van generaal Navarro, worden losgekocht, die
Abd el Krim in handen zijn gevallen en voor
„Er zijn in Japan anglophilen en personen,
die het tegenovergestelde standpunt innemen.
De eersten hebben verreweg de overhand, al
moge dit stelUg dikwijls uit opportunlteitsover-
wegingen geschieden. Evenzoo zijn er germano-
philen en tegenstanders van Duitschland. Alleen
zijn daarbij de verhoudingen anders dan in ’t
eerste geval. Tot de anglophilen en zoodoende
tot de niet-vrienden van Duitschland behoort de
grijze staatsman graaf Okuma, die als premier
de voorganger was van den onlangs vermoorden
eersten minister Hara. Okuma heeft zfjn oplei
ding in Engeland genoten; eveneens moet zijn
minister van buitenlandsche zaken, baron Kato,
toen Okuma in 't voorjaar van 1914 het kabinet
vormde, als anglophile worden beschouwd. Het
kabinet-Okuma moest in 1916 voor Terautsji
’“een, daar het bij zijn politiek tegenover China
vlug genoeg opschoot en het *t volk toch al
zeer onder Engelscher. invloed scheen te
staan.”
Aldus de aanhef van een artikel in de D. Allg.
Ztg„ waarin de schrijver er op wijst, dat Okuma
daarom nog niet zwijgt, maar zijn opvattingen
wereldkundig kan maken in twee organen, die te
zijner beschikking staan: het dagblad Hotchien
en het maandblad Taikwah. In het September
nummer van laatstgenoemde periodiek geeft hij
zijn meeningen weer over Japan's positie ten
aanzien van de conferentie te Washington.
Hij gaat daarbij terug tot het jaar 1868, dat
als 't geboortejaar van 't moderne Japan moet
worden beschouwd, Ze«r uitvoerig staat hij stil
bij de van Wilhelm H afkomstige uitdrukking
„grie gevaar”. Overigens had baron Kato, eens
zijn minister van buitenlandsche zaken, op wiens
advies, naar Okuma in 1919 ter gelegenheid van
o.een officieel diner verklaarde, de oorlog aan
iringen van den vroegeren minister Duitschland werd verklaard, de bekende uitdruk-
de Eza 6000 met verlof weggezon- king van keizer Wilhelm eerst als gezant te Lon
den, onder de oogen gekregen. Bij dezelfde gele
genheid zeide Okuma, dat de vernietiging van 't
Duitsche militarisme de betrekkingen tusschen
Engeland en Japan nauwer en dieper zou maken.
Hiermee is dus zijn buitenlandsch-politiek stand
punt gekenschtst.
In genoemd artikel houdt Okuma zich verder
met Engeland bezig. Dit land had het wegens
zijn uitgebreide bezittingen in *t Verre Oosten
als doelmatig beschouwd met Japan hand in
hand te gaan. Dat had hierop betrekking, dat
Japan als waker over Indië werd aangesteld.
glans.
„U zult van mij hooren!” zeide hij zachtjes,
^eer gaamel”
Zonder te groeten wandelde Otto Hellmuth
langzaam met de twee anderen op. Nu eerst
begon ook hij langzamerhand te begrijpen wat
er gebeurd was. Een uitdaging was onvermijde
lijk. Een duel op pistolen, op leven en dood
dat was het gevolg van zulk een handtastelijke
ontmoeting. Er viel zelfs niet over te praten.
.7 zu^t^n. g«duld moeten hebben, In plaats van, zooals hij gedacht had# morgen
voor het eerst op het oude, gezellige vechtter
rein in de Hirschgasse, bij een ridderlilk snel
den degen te kruisen, wachtte hem, bij het op
gaan der zon, ergens in een hoek van het bosch
een sombere strijd op leven en dood.
Die gedachte stemde hem ernstig. Bang was
hij natuuriijk niet hij had alleen het gevoel,
dat er voor het eerst iets groots, iets van be-
teekenis zijn leven was binnengetreden. En zoo
dachten er ook zijn twee makkers over. Zwij
gend en met ongewonen ernst op het gladde,
nog half jongensachtige gezicht, stapten zij
om den eersten gechargeerde van hun
den grimmigen, met Htteekenen bezaai-
pen bij de hand al was het maar vriendelijk-
heid. Als hij wilde kon hij de menschen om den
leven in zijn oogen een boosaardige, groene vinger winden.
Maar dat zou hem nu bij haar eens niet hel
pen. Zij beproefde zich te wapenen met stalen
onverschilligheid, alsof »r slechts iets volkomen
noodzakelijks gebeurd was, zooals een verstan
dig ib^nsch als hij toch moest inzien. Dat was -----
tegenover hem het beste. Het was takelijk tig jaar, die naar hét uiterlijk te oordeelen, met
degelijk dus op rijn eigen gebied. 4—i.
En toch en toch!.... Zij was niet recht op
haar gemak! Zij maakte .een toornige beweging,
hief het hoofd op, stapte met meer veerkracht
voort. Och kom! Het moest gebeuren! En toen
zij voor zich uitkeek, zag rij opeens in de
verte iemand aankomen, die op hem leek!
Hij leek bespotteUjk veel op hem! Zij trachtte
zichzelf iets wijs te maken van een dubbelgan
ger, maar zij wist toch reeds dat hij het zelf
was. En toen kreeg zij eindelijk de zekerheid:
Ja. Dat is hij!
Dat was de beslissing! Het verwonderde haar,
dat zij opeens zoo kalm werd, en hoe zij plotse
ling allerlei beapottelijke bijzaken dacht.
Als hij Toch maar die afschuwelijke, Engelsche
metaalgroene das wilde aflaten! Die wo 'en in
Duitschland niet gedragen. Maar dat is hem
natuurlijk volkomen onverschillig en al mijn
praten helpt niets!
Zij haalde diep adem, zette een onverschillig
gericht, en bleef staan om hem op te wachten,
«rn -----Haar harf bonsde en nog altijd hoopte zij: Als
rij in de ruiten de geheel» straat kon overrien. hij vl»k bij is, is hij het misschien toch niet....
--v- en tegelijk herinnerde zij zich, dat men hem
«Heen »a» zijn zenuw»cbtiga»-h»»»tige«* ea toch'
voort,
corps,------
den man van de drie linten het belangrijke be
richt te gaan brengen.
Van dit alles had Erna niets bespeurd. Een'
heel eind voorbij den hoek waagde zij het even
voor den slagerswinkel te blijven stilstaan, waar
I Gelukkig: de indringer was verdwenen! Nu be-
I M vertraagd»!
