OPIA GERM ZENDOOfl ■WO brei lod COOPS. Buste door grolses ij ging eener uste f8.— E geeft eea flj» riTAS ndewsg 10 HoogstrB7 ut 87. 18 at 6. WH De roman van een studente. 01 HOLUNDSCHE HUIStROUW. Veertlendaagsoh Blad voor de Huishouding. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR C.OüDA EN OMSTREKEN 14788 60* Jaargang Zaterdag 26 November 1621. Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. FEUILLETON. I* sepiindooze» sli kwaliteit, grondstoffen i per pond. \AT7 nng i I i Tatel«, i. Schil* .meuble- ..npuble- auteiiila, wol le len va omple blerne BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN. BOSKOOP. GOUHERAK. HAASTRECHT. MOORDRECHT, MOERCAPELLE. NIEUWER. WERK a. d. LI., OUDERKERK a. d. IJ., OUDEWATER, REEUW 1JK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz, BUITENLAND. IE” lit iinmar bestaat alt 2 bladen. onze (Wordt vervolgd.) i 12 «tuks lira. Cha. HAAG 62-33 18 tOOp|M inubii. khiihb mm 20 dat »ft te Duit- VING’s RHOIBEN iMBEIENl ISIS 100 IOL 4857 10 6249 40 TELEGRAMMEN. OPPER-SILEZ1E. 2 5 Nov. (B. T. A.) De gezanten- besloten aan de hooge geallieerde Jegram te zenden, t verblijf te verge* i van de sub-commissies van deskun*. irijk het Duitsche goud; *t Duitsche volk wilde het als Duitschland bij machte was en was bereid zich de grootste op- te getroostenmaar een mensch, die •ren, moest kunnen hopen. Wat voor 't gold, ging pas heelemaal voor de vol- Frankrijk echter had, naar de Fr. Ztg. len is, den Duitschers alle hoop .jAuliom. zit.I Rit nnc rtn rlon door RUDOLPH STRATZ uit het Duitsch door Mevrouw A. E. NUUS-POSTHUMUS. 42 - „Nu dan: Blijf eenvoudig, wat je eergis teren om dezen tijd nog waart, de bruid van van >ns manen t proos 7 ct. r van deze eerde sigaar 6, Gouda 5214 7 o o Prlf» per kwartaal <r. p. past, tl O O •W* Men kan zioh sbennesrsn bH d«i Boekhandel of bjj de U/tgeveri A. BRINK MAM 4 ZOON. GOUDA. (illl iMII L COURANT. doet hij met mij wat hij wil! Dat weet ik zeker, en daartegen verzet ik mij juist! Ik verkies mij niet door een ander te laten snoeien als een boom in den tuin, zoodat de beste loten en spruiten blindelings wor den afgesneden en op den grond vallen. En al houd ik ook werkelijk veel van hem, dan is het toch heel anders dan bij jou. Er komt te veel boosheid en spijt en droefheid bij, i omdat hij het beste in mij niet ziet en niet zien wil. Juist omdat ik hem liefheb, wil ik t niet als een ongehoorzaam klein kind door hem bij de hand weer naar huis gebracht worden. Dat is hem en mij onwaardig!” „Maar waarvan wil je dan leven, Erna?’ Erna staarde voor zich uit. „Ja, als ik dat maar wist! Nu anderen leven immers ook! Ik zou moeten zien, waar iets te verdienen isl Ik zou om raad moe ten vragen! Niet aan jou, en de kleine tand arts kan mij al even weinig helpen als jij! Dat is ook heel natuurlijk, lulli ezit zelf veel te veel midden in’den strijd om het bestaan. Door de zorg voor den dag van morgen ver lies je het overzicht. Zoo zal het mij ook gaan. Maar juist daarom moet ik een vriend en raadgever hebben, die boven al die din gen staat. Wat hij mij zegt, zal ik doen!” „Maar je kent hier immers niemand!” „O jawel. Ik heb hier een vriend. Ik ben nu heel blijde, dat ik eergisteren dadelijk mijn brief bij professor Von Arras heb af gegeven, en daardoor den geheelen Zondag ifll z,in gezelschap kon doorbrengen. Hij heeft mij de hand gedrukt en gezegd: „Op onze goede vriendschap”. Dat is bij een man I«I3 rvAon S.zIaI urrmrzt Tlnf py een stdlll I voor mïj In het leven. Wanneer en om welke reden ik maar Wil. is hU voor mij te söre- ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25. per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt, franco per poM per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81. GOUDA; bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur.) Administratie TeL Int 82; Redactie TeL 546. straten ver was, viel haar opeens in, dat het eigenlijk nog te vroeg was voor een bezoek. Pas even negen uur Op dien tijd kon zij haar beschermer nog niet lastig vallen. Zij moest minstens nog een uur wachten. Maar waar? Naar huis terug wilde zij niet. Zij was een weinig boos op de koele vriendin mei haar harde, koude levenswijs heid. Het beste zou zijn, een poos doelloos rond te drentelen, waar haar voeten haar dragen wilden. Alles was haar onverschillig. Langzaam voortloopend, hoorde zij uit een klein, koket, in ontspruitend groen ge huld huisje een droomerig klavierspel en las op het bordje aan de huisdeur den naam Dina Spielvogcl. Hier woonde dus de ver lokkende schoone. Als zij haar een» ging opzoeken, om den tijd door te komen? Zij was uitgenoodigd en ontvangen zou zij ze ker worden. Zij zag de schaduw der slanke vrouw des huizes, die blijkbaar alleen uit verveling een paar akkoorden op de piano had aangeslagen, langs de gordijnen schub ven. boven vermindering van deze kosten door broo- deloos maken ven ambtenaren of door vermin dering van hun salarispen. De nu door den minister aanvaarde motie kan een ruim vergezicht openen. Er wordt thans ruim 500 millioen 'sijaars aan salarissen en pensioenen voor aipfctenaren uitgegeven. Het jaarlijksche verloop in het ambtenaarscorps (door overlijden, pensionneering, vertrek door huwelijk enz.) moet ongeveer 10 pet. bedragen. Stel nu, dat de geheele regeering de door Wa terstaat aanvaarde gedragslijn tot de hare maakt en dat het in een jaar, desnoods in twee jaar, zou gelukken hierop 10 pet. te besparen, dan zou dit een bezuiniging van 50 millioen 's jaars beteekenen. Een minister, die niet zou willen medewerken om dit doel te helpen bereiken, die niet over allerlei bezwaren zoo willen heenstap pen om in deze buitengewone tijden tot dit groo- te doel te komen, is een vijand van bezuini ging en is in deze dagen niet op zijn plaats I Aan den leider van den Vrijheidsbond onzen gelukwensch met dit belangrijke succes. Hij zet te door I ADVERTRNTIKPKIJSt Uit Gouda en omstreken (behoorand® tot den besorglrrtngH 1—6 regels 1,30, elke regel meer ƒ0.25. Van bulten Gouda en den bazorgkring: 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën In het Zatordagmunmer 20 bijalagoop den prijs. Liefdndigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEEUNGEN: 1—4 regels ƒ2.1», «Uw regel meer ƒ0.60. Op de voorpagina 50 honger. Gewone advertentlën en ingebonden mededeel Ingen bij contract tot zeer gereduceer* den prijs. Grnote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentlën kunnen worden ingezonden door tusschenkomrt van soiled® boekhan delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór da plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. *t Is een treurig verschijnsel, dat het woord ^origineel” tegenwoordig een lofspraak is. (Muit.). ferendum te maken toch stond het van de op richting van de S. D. A. P. af op het program en kreeg het zelfs een plaats op hets t r ij d- program I) en daarmee was voldoende ver klaard, waarom „het volk” (lees de kiezers van de S. D. A. P.) er niet voor heette te gevoelen. Wij hoorden cijfers over referenda in de vak beweging en het feit, dat de deelname daarbij vaak niet groot was, heette voldoende om er zich tegen te verklaren. Men zou, dunkt ons, met even weinig recht op dien grond de verkiezingen voor Kamer, Provinciale Staten en Gemeentera den kunnen bestrijden, ja zelfs het stemmen i n deze colleges, waarbij vaak een niet onaanzien lijk <deel der stemgerechtigden, ook uit de partij des heeren Troelstra, weinig belangstelling toont I Er begint nu lijn te komen in de bezufnfgfngs- actie en wij aarzelen niet te zeggen, dat deze lijn de éénige is, die tot een tastbaar resultaat zal kunnen leiden. Het begon bij de voortzetting van de Water- staatsbegrooting weer met een amendementje- Oud om eenige nieuwe ambtenaren te schrap pen. Toen greep mr. Dresselhuys in. De Kame»- kon z. i. niet puntje voor puntje iedere begroe ting nagaan, om te speuren of er ook nieuwe ambtenaren in de posten verscholen zitten. Mr. Dresselhuys stelde zich nu met de Staatscom missie voor Bezuiniging op het standpuntvoor- loopig geen nieuwe ambtenaren aanstellen. Er zijn te veel ambtenaren, velen werken onvol doende veelal omdat er geen werk voor hen is. Daarom geen nieuwe ambtenaren van buiten ’t corps er in halen, vacatures niet vervullen (het geen bij goeden wil en bij beter organisatie dik wijls mogelijk zal blijken) of, zoo noodig, aan vullen door overplaatsing van ambtenaren, die elders zeer wel misbaar zijn. De leider van den Vrijheidsbond vroeg den minister nu zeer nadrukkelijkzijt gij bereid deze gedragslijn te volgen En mr. Dresselhuys hield als stok achter de deur een motie, om do Kamer dezen eisch te laten uitspreken. Aanvan kelijk was het antwoord van minister König niet afdoende, maar ten slotte kwam de gevraag de toezeggingir. König zal geen nieuw perso neel aanstellen, noch los personeel vast maken. Die toezegging was afdoende en de inmiddels ingediende motie-Dresselhuys kon dus weer verdwijnen. Voor bijzondere gevallen zal de mi nister dan de medewerking der Staten-Gene- raal vragen, een opvatting, waarmee mr. Dres selhuys accoord ging. De praktijk zal natuurlijk dienen uit te wij zen, of de uitzonderingen op den nu aanvaar den regel talrijk zullen blijken de Kamer ge- loove niet te spoedig de noodzakelijkheid van ^er prnr aanstelling van nieuwe ambtenaren van bui- Xoerder ten I en de volgende weken zal moeten blij ken, of de andere Departementshoofden even zeer als de minister van Waterstaat o\ zullen zijn van de noodzakelijkheid van ernstige bezuiniging op het ambtenarenkorps. Intusschen zal het aanvaarden van de motie door minister König een sterk argument zijn om eventueel an dere ministers, die bezwaar mochten hebben, tot andere gedachten te brengen. Men zal misschien de motie wat ruw, wat te algemeen vinden. Er is echter een veiligheids klep toestemming van de Kamer voor afwij king van den regel in noodzakelijke gevallen en bovendiener is geen beter mid del. Deze methode verdient zeker aanbeveling P a r ij s, raad heeft commissie te Oppeln een tele; wnarin hij haar verzoekt hot v makkelijken u “‘““J digen, die nanr O.-S. zijn ontboden ter voorbe reiding van de conventie. Uit het Saargcbied. Saarbrücken, 25 Nov. (W. B.) Kradw tens een beschikking van de regeer ingscommissi® is met ingang van 1 April 1922 op de volk»» het altijd op uit! Je wordt verliefd op een man en neemt hem en alles is in orde. Weet jij nu ook niets anders? Je bent verliefd, koele blondine! Tot over de ooren! Ik ge loof, als doctor Bonifer verstandig werd, en berouwvol om je hand vroeg, dat je dadelijk ja zou zeggen!” „Ja!” zeide Meta zoo eenvoudig, dat Er na verrast een stap achteruit deed. „Ten eerste houd ik werkelijk veel van hem!” ging zij bedaard voort. „Dat wil ik volstrekt niet ontkennen. En daar dit het geval is, zie ik niet in, waarom ik mij beroo- ven zou van de vete voorrechten, die de vrouw van een rijk man geniet. Wat zou ik heel anders dan nu mijn studie kunnen voort zetten en voltooien; want dan behoefde ik 11UK uc U1U1U niet meer de helft van den tijd te besteden ie verloofde en zijn aanstaande vrouw. Dan om m'in brood te verdienen. Denk je dat t het althans uiterlijk, alsof er niets ge- Pre.t'|K Jare" lanR al die vreemde ingen beurd was! Je zou je kunnen voorstellen, Duitsch te leeren en hun cahiers na te kij~ «at je geheele reis naar Heidelberg en te- ken? Je kent de menagenel Vanmiddag om mg slechts een vreemde, bonte droom is ‘wee u“r ls Z.'J «wf voHaUiRjm '_k. geweest!” - „En dat raadt j ij mij?” Ongeloovig ^loeg Erna de handen ineen. Meta glimlachte droefgeestig. «.Lieve Erria... mij dunkt, ik heb eerlijk *aar vrijheid gestreefd. Er zijn lange maan den geweest, efet ik hongerig naar bed ben gegaan, omdat ik geen geld hadl Jij bent In weelde opgevoed je weet niet, wat J®4 zeggen wil: vrij te willen zijn en daar bij arm te wezen! Verbrand je schepen niet penter je, Erna! Keer terug tot de welvaart! "je hebt er behoefte aan!” ij 2P' Dit ons Parlement. Grondwetsherziening. Bezui- nifinf. geer lang heeft de Kamer zich bozig gehou den Met de geschilpunten Eerste Kamer—refe rendum. Het vraagstuk van de Eerste Kamer is al zoo Bud als de Eerste Kamer zelf. Wel%iemand heeft ooit vrede gehad met de wijze van inrich ting, de bevoegdheden en de werkwijze van dit DOllege. Sedert de gewone politiek naar de overzijde Iran het Binnenhof is verhuisd, is de Eerste Ka am hoe langer hoe meer een dwaasheid ge worden. Het zijn dezelfde soort menschen die •p dezelfde .wijze oordeelen met dezelfde maat staven; Er is geen enkele reden waarom dat tweemaal moet geschieden over hetzelfde wets- In de plaats van de Eerste Kamer wenschten le vrijzinnig-democraten een Volksstemming in te voeren. Hierover is lang en breed gedebat teerd. Verrassingen hebben ten slotte de stem- tningen niet opgeieverd. Het eerste amendement der vrijzinnig-demo craten, strekkende tot afschaffing van de Eer ste Kamer, is met 46—58 verworpen. Vóór stemde de geheele linkerzijde op 2 van de 4 ex- vrije liberalen (de heeren van Rappard en Drion) na, terwijl van rechts meestemden de chris- ten-sociaal van de Laar, de anti-revolutionair Colijn (bij vergissing) en de Katholiek van Groe- nendaal, die een enkele keer gebruik maakt van »>jn vnjheid, sinds hij uit de Katholieke club gestooten is. Deze Uitslag was niet geheel zui ver pn wellicht iets te ongunstig voor onzen Se naat Althans mr. Dresselhuys motiveerde zijn ■tem voor het amendement, dus tegen de Ber- <e Kamer, op een bijzonderen grond, nj. de Volgorde van stemming. De Evenredige Vertegenwoordiging voor de Eerste Kamer is daarna 68—T7 aangenomen. De christelijk-hi$torischen en het gros der an- ti-revolutionairen waren ten deze onverzoenlijk, daarmee den schijn op zich ladende, dat het hun moeilijk valt het groote voordeel, dat het onbillijke provinciale meerderheidssysteem hun in den schoot werpt, op te geven. De Katholiek mr. van Sasse van Ysselt deed nog een poging om de beslissing over de E. V. voor de E. K. aan te houden tot na de beslissing over de amen- dementen-Bongaerts, een poging, die gelukkig geen stetin vond, waarna de Katholieken en bloc voor de E. V. stemden. De voorstanders bij het referendum-amende- ment waren de vrijzinnig-democraten en revo lutionairen, de eenlingen van Groenendaal en van de Laar en 4, zegge vier sociaal-demo- Craten (de heeren Albarda, Gerhard, van der Waerden en van Zadelhof!) die het beginsel stel den boven opportunistische schijn-redeneerin- gen, waarin de S. D. A. P.-sche leider zich op nieuw een meester toonde. Wij vernamen weer, dat de socialisten al meer en meer kritisch be ginnen te staan tegenover de ..buraerliike” de mocratie (nadat men die eerst „veroverd" heeft!) wjj hoorden, dat de heer Troelstra als socialist er niet aan denkt propaganda voor 't volksre- Duitsch goud. Het blad stelt vast, dat de veiligheid van Frankrijk is gegarandeerd door den vredeswil van de meerderheid van ’t Duit sche volk: Duitschland was steeds vredelievend geweest; wie aldus het blad de geschiede nis juist las, wi<* zag, dat zich de meeste Euro- peesche slagvelden op Duitsch grondgebied be vonden, wist, dat Duitschland in de bloedige conflicten van *t Europeesche vasteland in den regel de aangevallene was. En het Duitschland van thans, dut op gelijke wijze als de anderen aldus gaat het betoog voort onder de leiding van onbekwame staatslieden in den wereldoorlog is getuimeld, dat in de vier juren worstelens om zijn bestaan nameloos leed heeft verduurd, haat den oorlog als het helsche vuur, het haat ook het oorlogshandwerk. Op de beschuldiging, dat men Duitschland het land van 't Pruisische militarisme heeft genoemd, wordt ten bescheid gegeven, dat overal Pruisi sche militaristen zijn geweest en dat zij in allen gevalle thans in andere landen meer dan in Duitschland voorkomen. Het blad vervolgt: „Zien niet b.v. de bewoners van ’t bezette Duitsche gebied met een superieuren glimlach neer op het militaire vertoon der bezetters, met name der Franschen! Neen: militarisme bestaat in 't tegenwoordige Duitschland niet meer. Alle bezoekers uit het buitenland, die met een open oog tot ons komen, betuigen het. Zeker is de oude geest niet dood. Hij leeft en wordt telkens weer gevoed, omdat hij in de landen onzer tegenstanders overmachtig is. Ludendorff en xijn geestverwanten zwegen en kropen weg in een hoekje, toen het Duitsche volk het was tegen den tijd van den wapenstilstand nog aan de verzoeningsgezindheid der anderen geloofde. Maar sinds Versailles, sinds Frankrijk's daden telkeps en telkens weer bewezen, dat onder de Frnnschen de Ludendorffs heerschen, dat Frank rijk Duitschland het liefst vernietigen wil, hoort men bij ons de oude ruwe kretetyder in hun ge voelens vereenzaamden opnieuw." Er zijn in Europa om-ende-bij tachtig millioen Duitschen en nog geen veertig millioen Pran- schen. De Pt, Ztg. ut van oordeel, dat het klei nere volk het twee maal sterkere op den duur onmogelijk in slavenketenen kan houden en dut eéh dergelijk stout bestaan op den duur ook niet zal gelukken, wanneer het zich beijvert een kring van vijanden te leggen rondom den groo- teren tegenstander: „De tijd zal de boeien ver bleken. Vandaar Frankrijk'» vrees voor Duitsch land." Het Duitsche orgaan verklaart niet alleen, Frankrijk werkelijk de Duitschers niet hoel vreezen, maar dat het meerendeel der schers zelfs de verzoening wenscht; Frankrijk echter had tot dusver van verzoening niets wil len weten„Op alle verzekeringen omtrent Duitschland's vredesgezindbeid heeft het met woeste beleedigingen, ultimatums, bezettingen van Duitsch grondgebied en aanslagen op Duitschland’s leven geantwoord." Bovendien wilde Franki"' de meerderheid van zoo veel geven te betalen offeringen 1 moet offer" individu g<> keren op1 van gevoelen is, den Duitschers alle hoop ont nomen „Het idealisme, dat bij ons na den wa penstilstand zeer bloeide en dat van herstel sprak, omdat het inzag, dat Duitschland de ne- nu reeds van! Als ik geld had, was ik daar vrij van. En zoo gaat het met jouw ook. En je zult in geen geval willen beweren, dat je je verloofde niet lief hebt!” Erna schudde het hoofd. „Dat is het groote verschil tusschen ons. Gesteld, dat je Bonifer hadt...” „Ochhij komt toch niet! Wees daar maar niet bang voor,” zeide Meta droevig glimlachend. „Hij zit bij Dina Spielvogel!’ „Wie weet! Maar als je hem hadt, kon je hem om den vinger winden! Hij, zoo goed willig en zenuwachtig ,en jij zoo koel en be- onze goeae vnenasenap uai i B slist Dan ben je zeker vrij! Maar Ik en John als hij geen ijdel woord Dat is wij verdienen ons lotl" bracht Henry... dat is heel wat anders. Hij is ster- uit „Trouwen... trouwen... Daar loopt ker dan ik. Als hii mij eenmaal heeft, dan ken, dat heeft hij uitdrukkelijk gezegd. Daarom ga ik nu naar hem toe. Dat is toch i heel eenvoudig en natuurlijk!” t „En wil je werkelijk den professor ver tellen, dat je verloving verbroken is?” „Wel neenl Geen woord er van!” Erna was nu volkomen bedaard en koel. „Dat is niet noodig! Dat moet ik met mijzelf uitma ken! En ik voel al duidelijker en duidelijker: Ik zal en moet hier blijven, ondanks zijn verzet. Neen wat Ik mijnheer Von Arras te zeggen heb, is eenvoudig dit: „Professor gisteren heb ik de ongelukstijding ont vangen, dat ik mijn geheele vermogen ver loren heb. Wat moet ik nu beginnen om mij boven water te houden? Hedenmiddag moet ik een besluit nemen, of ik genadebrood zal eten bij bloedverwanten, of dat ik mij zelf standig zal maken...” „Nu en dan?” „Dan zal hij mij raad geven! Een man als hij, met zijn connecties! Voor hem is het niet moeilijk mij te helnen. Ik wil immers graag werken! Men behoeft mij slechts werk te bezorgen. Dat kan hij zeker wel!” „Misschien wet!” zeide Meta, koeler dan Erna lief was. „Ja jij natuurlijk!" sprak zij, met den deurknop in de hand. „Jij vertrouwt op nie mand ter wereld...” „O jawel! Op mijzelf! Dat moest jij ook doen, als je dan toch den strijd met het le ven wilt aanvaarden. Geloof mij, het is be ter. Men bespaart zich menige teleurstelling. Maar misschien tref jij het beter dan ik. Ga je geluk maar beproeven bij den professor. Het is werkelijk het eenige wat je voorloo- pig kunt doen!” Erna «ing. Eerst toen zij reeds een naar OVERZICHT. „Heeft het veel sin op Briand’s rede te Washington te antwoorden? Komen wij verder, wanneer wij de wereld Versekeren, dat Briand opnieuw onwaarheid heeft gesproken? De Fransche minister-president zal doorgaan on juiste beschuldigingen tegen Duitschland te richten en zij, wier gemoederen op een derge lijke verdraaiing der wérkelijke toestanden „in gesteld zijn, zullen hem verder gelooven. Fiankrijk wil te land niet ontwapenen. Het wil een millioenenleger op de been blijven houden om zijn terreur in Europa voort te zetten. Daar om moet Duitschland opnieuw als de bedreiger van don vrede worden voorgesteld. D« uitspra ken van Ludendtwff Wi diens geestverwanten verschaffen daarbij den lasteraar welkom be- schuldigingsmateriaal. (Begrijpt het Duitsche volk nog altijd niet, wie dc schadelijke personen zijn? Zien Ludendorff en consorten nog steeds niet in, dat zij moeten zwijgen?) En omdat Briand in Amerika spreekt, waar men als de dood is voor ’t bolsjewisme, moet ook Rusland het altijd ontgelden om aan te toonen, in welk een be dreigde positie zich Frankrijk bevindt. Briand heeft een tooneelsucces behaald. De mannen hebben in de handen geklapt, de vrouwen ge huild. De Amerikanen zijn sentimenteele lui; zo houden van Frankrijk; ze hebben aan de zijde /’er Franschen gevochten. Wanneer nu de woord- k.wO.ócr van Frankrijk komt en zegt, dat Frank rijk op een verschrikkelijke wijze wordt be- dieigd, dan betaamt het hartelijke blijken van ivertuigd genegenheid te geven, bovenal daar men niet ernstige bereid is den druktemaker te kalmeeren door hem op bindende wijze hulp toe te zeggen voor iet oogenblik van werkelijk gevaar. Maar sen timenteele stemmingen plegen niet van langen duur te zijn. Op te veel aandoening evenals op een te groote mate van vreugde pleegt de ont nuchtering te volgen. Feiten spreken een dege lijker taal dan een theatereffect.” Het bovenstaande is de aanhef van een hoofd ai tikel, dat wij aantreffen in de Frankfurter Zei- tur.g, waarin voorts wordt opgemerkt, dat Frank rijk verklaart tweeërlei te willen: veiligheid en derlaag had geleden en mede schuldig was*afl* den oorlog en dnnrom de schade wilde vergoe* den, die do Duitsche oorlogsvoering in BelgiK on Noord-Frankrijk had aangericht, is door de» vrede van Versailles het werk der Gemen* ceau's en Poincare's verstikt. Zoo kwam het tot Duitsche achterstanden met betrekking tot de kolenleverantiön en andere prestatie», xo® kwam het tot de ultimatums van Spa en Lotte1 den. Maar daarna kregen wij In Duitschland ee® regeering, die een nieuw idealisme predikte, di® als doe! het Duitsche volk de bevrljding door, arbeid voor oogen stelde. Het ilïéven van dez® regeering, die het vertrouwen genoot van d® meerderheid der Duitsche bevolking, werd ge leid door <d® hoop, d^,t onze bereidwilligheid om te vervullen zou worden beantwoord door een rechtvaardige behandeling door de tegen* standers." Ten bewijze von het tegendeel, wordt door d< Fr. Ztg. gewezen op het Opper-Si’ezisch® vraag* stuk Opper-Silezlë werd verdeeld op een wijzen die spotte met Duitsche rechtenbovendien be stonden, hoewel Duitsch'and begonnen wa» t® betalen, nog steeds de militaire en voor een ge deelte de economische dwangmaatregelen aa» den Rijn. Het gevolg hiervan was, dat het kar binet-Wirth de wind uit de zeilen werd geno men en dat het, gcabsoibeeid door de zorgt* in verband met actueele levensptoblemen, ver zuimd had tijdig en in vollen omvang de belas tingen te heffen, die noodig waren om Duitsch land'» overbelaste Staathuishouding te behoeden voor een algeheele ontreddering, dat het nu met binnenlandsdi-politicke moeilijkheden worstelde, die het makkelijk zou kunnen ovorwinnen, wan neer de Fransche politiek niet alles had gedaan om zijn positie te verzwakken. De Frankf. Ztg. besluit hnar hoofdnrtikel „Het Dujtsche volk heeft a’le hoop verloren. Het leeft bij den dag. Degenen, die nood lijden, komen om. Manr zij, die geld verdienen, heb ben opgehouden te rekenen want wat zal d® dag van morgen brengen! Frankrijk, aan wie® deze toestand is te wijten, treedt echter op al» beschuldiger. Duitschland wil niet betalen, roept het de wereld toe. Het saboteert het schadeloo®* stellingsplan en vernietigt zelf zijn valuta 01* oen frauduleus bankroet in 't leven te roepeiv aldus luiden de beschuldigingen der Franschen. En op de beschuldiging willen zij de straf late» volgen, die Frankrijk tot het doel moet bren gen, dnt dc Fransche politiek te Versailles on danks alles niet bereiken kon Duitschland's laat ste kracht moet worden gebroken. Dit doel kal» Frankrijk bereiken, wanneer do overige werel<* zulks toelaat. Manr dan ral het 't Duitsche goud; dat naar het voorgeeft zeer vannood® heeft, niet krijgen, dnn znl zijn veiligheid I* den vervolge zijn gebaseerd op een vulkaan." 40 e i-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1921 | | pagina 1