OPIA
GERM
ZENDOOfl
■WO
brei
lod
COOPS.
Buste
door
grolses
ij ging eener
uste f8.—
E geeft eea
flj»
riTAS
ndewsg 10
HoogstrB7
ut 87. 18
at 6. WH
De roman van een studente.
01 HOLUNDSCHE HUIStROUW.
Veertlendaagsoh Blad
voor de Huishouding.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR C.OüDA EN OMSTREKEN
14788
60* Jaargang
Zaterdag 26 November 1621.
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
FEUILLETON.
I*
sepiindooze»
sli kwaliteit,
grondstoffen
i per pond.
\AT7
nng i I
i Tatel«,
i. Schil*
.meuble-
..npuble-
auteiiila,
wol le
len va
omple
blerne
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN. BOSKOOP. GOUHERAK. HAASTRECHT. MOORDRECHT, MOERCAPELLE. NIEUWER.
WERK a. d. LI., OUDERKERK a. d. IJ., OUDEWATER, REEUW 1JK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz,
BUITENLAND.
IE”
lit iinmar bestaat alt 2 bladen.
onze
(Wordt vervolgd.)
i 12 «tuks
lira. Cha.
HAAG
62-33 18
tOOp|M
inubii.
khiihb
mm 20
dat
»ft te
Duit-
VING’s
RHOIBEN
iMBEIENl
ISIS
100
IOL
4857 10
6249 40
TELEGRAMMEN.
OPPER-SILEZ1E.
2 5 Nov. (B. T. A.) De gezanten-
besloten aan de hooge geallieerde
Jegram te zenden,
t verblijf te verge*
i van de sub-commissies van deskun*.
irijk het Duitsche goud;
*t Duitsche volk wilde het
als Duitschland bij machte was
en was bereid zich de grootste op-
te getroostenmaar een mensch, die
•ren, moest kunnen hopen. Wat voor 't
gold, ging pas heelemaal voor de vol-
Frankrijk echter had, naar de Fr. Ztg.
len is, den Duitschers alle hoop
.jAuliom. zit.I Rit nnc rtn rlon
door
RUDOLPH STRATZ
uit het Duitsch door
Mevrouw A. E. NUUS-POSTHUMUS.
42 -
„Nu dan: Blijf eenvoudig, wat je eergis
teren om dezen tijd nog waart, de bruid van
van
>ns
manen t
proos 7 ct.
r van deze
eerde sigaar
6, Gouda
5214 7
o o
Prlf» per kwartaal <r. p. past, tl
O O
•W* Men kan zioh sbennesrsn bH d«i
Boekhandel of bjj de U/tgeveri A. BRINK MAM
4 ZOON. GOUDA.
(illl iMII L COURANT.
doet hij met mij wat hij wil! Dat weet ik
zeker, en daartegen verzet ik mij juist! Ik
verkies mij niet door een ander te laten
snoeien als een boom in den tuin, zoodat
de beste loten en spruiten blindelings wor
den afgesneden en op den grond vallen. En
al houd ik ook werkelijk veel van hem, dan
is het toch heel anders dan bij jou. Er komt
te veel boosheid en spijt en droefheid bij,
i omdat hij het beste in mij niet ziet en niet
zien wil. Juist omdat ik hem liefheb, wil ik
t niet als een ongehoorzaam klein kind door
hem bij de hand weer naar huis gebracht
worden. Dat is hem en mij onwaardig!”
„Maar waarvan wil je dan leven, Erna?’
Erna staarde voor zich uit.
„Ja, als ik dat maar wist! Nu anderen
leven immers ook! Ik zou moeten zien, waar
iets te verdienen isl Ik zou om raad moe
ten vragen! Niet aan jou, en de kleine tand
arts kan mij al even weinig helpen als jij!
Dat is ook heel natuurlijk, lulli ezit zelf veel
te veel midden in’den strijd om het bestaan.
Door de zorg voor den dag van morgen ver
lies je het overzicht. Zoo zal het mij ook
gaan. Maar juist daarom moet ik een vriend
en raadgever hebben, die boven al die din
gen staat. Wat hij mij zegt, zal ik doen!”
„Maar je kent hier immers niemand!”
„O jawel. Ik heb hier een vriend. Ik ben
nu heel blijde, dat ik eergisteren dadelijk
mijn brief bij professor Von Arras heb af
gegeven, en daardoor den geheelen Zondag
ifll z,in gezelschap kon doorbrengen. Hij
heeft mij de hand gedrukt en gezegd: „Op
onze goede vriendschap”. Dat is bij een man
I«I3 rvAon S.zIaI urrmrzt Tlnf py een stdlll I
voor mïj In het leven. Wanneer en om welke
reden ik maar Wil. is hU voor mij te söre-
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25. per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt,
franco per poM per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81. GOUDA;
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur.) Administratie TeL Int 82;
Redactie TeL 546.
straten ver was, viel haar opeens in, dat het
eigenlijk nog te vroeg was voor een bezoek.
Pas even negen uur Op dien tijd kon zij
haar beschermer nog niet lastig vallen. Zij
moest minstens nog een uur wachten.
Maar waar? Naar huis terug wilde zij
niet. Zij was een weinig boos op de koele
vriendin mei haar harde, koude levenswijs
heid. Het beste zou zijn, een poos doelloos
rond te drentelen, waar haar voeten haar
dragen wilden. Alles was haar onverschillig.
Langzaam voortloopend, hoorde zij uit
een klein, koket, in ontspruitend groen ge
huld huisje een droomerig klavierspel en
las op het bordje aan de huisdeur den naam
Dina Spielvogcl. Hier woonde dus de ver
lokkende schoone. Als zij haar een» ging
opzoeken, om den tijd door te komen? Zij
was uitgenoodigd en ontvangen zou zij ze
ker worden. Zij zag de schaduw der slanke
vrouw des huizes, die blijkbaar alleen uit
verveling een paar akkoorden op de piano
had aangeslagen, langs de gordijnen schub
ven.
boven vermindering van deze kosten door broo-
deloos maken ven ambtenaren of door vermin
dering van hun salarispen.
De nu door den minister aanvaarde motie kan
een ruim vergezicht openen. Er wordt thans
ruim 500 millioen 'sijaars aan salarissen en
pensioenen voor aipfctenaren uitgegeven. Het
jaarlijksche verloop in het ambtenaarscorps
(door overlijden, pensionneering, vertrek door
huwelijk enz.) moet ongeveer 10 pet. bedragen.
Stel nu, dat de geheele regeering de door Wa
terstaat aanvaarde gedragslijn tot de hare maakt
en dat het in een jaar, desnoods in twee jaar,
zou gelukken hierop 10 pet. te besparen, dan
zou dit een bezuiniging van 50 millioen 's jaars
beteekenen. Een minister, die niet zou willen
medewerken om dit doel te helpen bereiken, die
niet over allerlei bezwaren zoo willen heenstap
pen om in deze buitengewone tijden tot dit groo-
te doel te komen, is een vijand van bezuini
ging en is in deze dagen niet op zijn plaats I
Aan den leider van den Vrijheidsbond onzen
gelukwensch met dit belangrijke succes. Hij zet
te door I
ADVERTRNTIKPKIJSt Uit Gouda en omstreken (behoorand® tot den besorglrrtngH
1—6 regels 1,30, elke regel meer ƒ0.25. Van bulten Gouda en den bazorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën In het Zatordagmunmer 20
bijalagoop den prijs. Liefdndigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEEUNGEN: 1—4 regels ƒ2.1», «Uw regel meer ƒ0.60. Op
de voorpagina 50 honger.
Gewone advertentlën en ingebonden mededeel Ingen bij contract tot zeer gereduceer*
den prijs. Grnote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentlën kunnen worden ingezonden door tusschenkomrt van soiled® boekhan
delaren, Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daags vóór da plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
*t Is een treurig verschijnsel, dat het woord
^origineel” tegenwoordig een lofspraak is.
(Muit.).
ferendum te maken toch stond het van de op
richting van de S. D. A. P. af op het program
en kreeg het zelfs een plaats op hets t r ij d-
program I) en daarmee was voldoende ver
klaard, waarom „het volk” (lees de kiezers van
de S. D. A. P.) er niet voor heette te gevoelen.
Wij hoorden cijfers over referenda in de vak
beweging en het feit, dat de deelname daarbij
vaak niet groot was, heette voldoende om er
zich tegen te verklaren. Men zou, dunkt ons, met
even weinig recht op dien grond de verkiezingen
voor Kamer, Provinciale Staten en Gemeentera
den kunnen bestrijden, ja zelfs het stemmen i n
deze colleges, waarbij vaak een niet onaanzien
lijk <deel der stemgerechtigden, ook uit de partij
des heeren Troelstra, weinig belangstelling
toont I
Er begint nu lijn te komen in de bezufnfgfngs-
actie en wij aarzelen niet te zeggen, dat deze
lijn de éénige is, die tot een tastbaar resultaat
zal kunnen leiden.
Het begon bij de voortzetting van de Water-
staatsbegrooting weer met een amendementje-
Oud om eenige nieuwe ambtenaren te schrap
pen. Toen greep mr. Dresselhuys in. De Kame»-
kon z. i. niet puntje voor puntje iedere begroe
ting nagaan, om te speuren of er ook nieuwe
ambtenaren in de posten verscholen zitten. Mr.
Dresselhuys stelde zich nu met de Staatscom
missie voor Bezuiniging op het standpuntvoor-
loopig geen nieuwe ambtenaren aanstellen. Er
zijn te veel ambtenaren, velen werken onvol
doende veelal omdat er geen werk voor hen is.
Daarom geen nieuwe ambtenaren van buiten ’t
corps er in halen, vacatures niet vervullen (het
geen bij goeden wil en bij beter organisatie dik
wijls mogelijk zal blijken) of, zoo noodig, aan
vullen door overplaatsing van ambtenaren, die
elders zeer wel misbaar zijn.
De leider van den Vrijheidsbond vroeg den
minister nu zeer nadrukkelijkzijt gij bereid
deze gedragslijn te volgen En mr. Dresselhuys
hield als stok achter de deur een motie, om do
Kamer dezen eisch te laten uitspreken. Aanvan
kelijk was het antwoord van minister König
niet afdoende, maar ten slotte kwam de gevraag
de toezeggingir. König zal geen nieuw perso
neel aanstellen, noch los personeel vast maken.
Die toezegging was afdoende en de inmiddels
ingediende motie-Dresselhuys kon dus weer
verdwijnen. Voor bijzondere gevallen zal de mi
nister dan de medewerking der Staten-Gene-
raal vragen, een opvatting, waarmee mr. Dres
selhuys accoord ging.
De praktijk zal natuurlijk dienen uit te wij
zen, of de uitzonderingen op den nu aanvaar
den regel talrijk zullen blijken de Kamer ge-
loove niet te spoedig de noodzakelijkheid van ^er prnr
aanstelling van nieuwe ambtenaren van bui- Xoerder
ten I en de volgende weken zal moeten blij
ken, of de andere Departementshoofden even
zeer als de minister van Waterstaat o\
zullen zijn van de noodzakelijkheid van ernstige
bezuiniging op het ambtenarenkorps. Intusschen
zal het aanvaarden van de motie door minister
König een sterk argument zijn om eventueel an
dere ministers, die bezwaar mochten hebben,
tot andere gedachten te brengen.
Men zal misschien de motie wat ruw, wat te
algemeen vinden. Er is echter een veiligheids
klep toestemming van de Kamer voor afwij
king van den regel in noodzakelijke gevallen
en bovendiener is geen beter mid
del. Deze methode verdient zeker aanbeveling
P a r ij s,
raad heeft
commissie te Oppeln een tele;
wnarin hij haar verzoekt hot v
makkelijken u “‘““J
digen, die nanr O.-S. zijn ontboden ter voorbe
reiding van de conventie.
Uit het Saargcbied.
Saarbrücken, 25 Nov. (W. B.) Kradw
tens een beschikking van de regeer ingscommissi®
is met ingang van 1 April 1922 op de volk»»
het altijd op uit! Je wordt verliefd op een
man en neemt hem en alles is in orde. Weet
jij nu ook niets anders? Je bent verliefd,
koele blondine! Tot over de ooren! Ik ge
loof, als doctor Bonifer verstandig werd,
en berouwvol om je hand vroeg, dat je
dadelijk ja zou zeggen!”
„Ja!” zeide Meta zoo eenvoudig, dat Er
na verrast een stap achteruit deed.
„Ten eerste houd ik werkelijk veel van
hem!” ging zij bedaard voort. „Dat wil ik
volstrekt niet ontkennen. En daar dit het
geval is, zie ik niet in, waarom ik mij beroo-
ven zou van de vete voorrechten, die de
vrouw van een rijk man geniet. Wat zou ik
heel anders dan nu mijn studie kunnen voort
zetten en voltooien; want dan behoefde ik
11UK uc U1U1U niet meer de helft van den tijd te besteden
ie verloofde en zijn aanstaande vrouw. Dan om m'in brood te verdienen. Denk je dat t
het althans uiterlijk, alsof er niets ge- Pre.t'|K Jare" lanR al die vreemde ingen
beurd was! Je zou je kunnen voorstellen, Duitsch te leeren en hun cahiers na te kij~
«at je geheele reis naar Heidelberg en te- ken? Je kent de menagenel Vanmiddag om
mg slechts een vreemde, bonte droom is ‘wee u“r ls Z.'J «wf voHaUiRjm '_k.
geweest!”
- „En dat raadt j ij mij?”
Ongeloovig ^loeg Erna de handen ineen.
Meta glimlachte droefgeestig.
«.Lieve Erria... mij dunkt, ik heb eerlijk
*aar vrijheid gestreefd. Er zijn lange maan
den geweest, efet ik hongerig naar bed ben
gegaan, omdat ik geen geld hadl Jij bent
In weelde opgevoed je weet niet, wat
J®4 zeggen wil: vrij te willen zijn en daar
bij arm te wezen! Verbrand je schepen niet
penter je, Erna! Keer terug tot de welvaart!
"je hebt er behoefte aan!”
ij 2P'
Dit ons Parlement.
Grondwetsherziening. Bezui-
nifinf.
geer lang heeft de Kamer zich bozig gehou
den Met de geschilpunten Eerste Kamer—refe
rendum.
Het vraagstuk van de Eerste Kamer is al zoo
Bud als de Eerste Kamer zelf. Wel%iemand
heeft ooit vrede gehad met de wijze van inrich
ting, de bevoegdheden en de werkwijze van dit
DOllege.
Sedert de gewone politiek naar de overzijde
Iran het Binnenhof is verhuisd, is de Eerste Ka
am hoe langer hoe meer een dwaasheid ge
worden. Het zijn dezelfde soort menschen die
•p dezelfde .wijze oordeelen met dezelfde maat
staven; Er is geen enkele reden waarom dat
tweemaal moet geschieden over hetzelfde wets-
In de plaats van de Eerste Kamer wenschten
le vrijzinnig-democraten een Volksstemming in
te voeren. Hierover is lang en breed gedebat
teerd. Verrassingen hebben ten slotte de stem-
tningen niet opgeieverd.
Het eerste amendement der vrijzinnig-demo
craten, strekkende tot afschaffing van de Eer
ste Kamer, is met 46—58 verworpen. Vóór
stemde de geheele linkerzijde op 2 van de 4 ex-
vrije liberalen (de heeren van Rappard en Drion)
na, terwijl van rechts meestemden de chris-
ten-sociaal van de Laar, de anti-revolutionair
Colijn (bij vergissing) en de Katholiek van Groe-
nendaal, die een enkele keer gebruik maakt van
»>jn vnjheid, sinds hij uit de Katholieke club
gestooten is. Deze Uitslag was niet geheel zui
ver pn wellicht iets te ongunstig voor onzen Se
naat Althans mr. Dresselhuys motiveerde zijn
■tem voor het amendement, dus tegen de Ber-
<e Kamer, op een bijzonderen grond, nj. de
Volgorde van stemming.
De Evenredige Vertegenwoordiging voor de
Eerste Kamer is daarna 68—T7 aangenomen.
De christelijk-hi$torischen en het gros der an-
ti-revolutionairen waren ten deze onverzoenlijk,
daarmee den schijn op zich ladende, dat het
hun moeilijk valt het groote voordeel, dat het
onbillijke provinciale meerderheidssysteem hun
in den schoot werpt, op te geven. De Katholiek
mr. van Sasse van Ysselt deed nog een poging
om de beslissing over de E. V. voor de E. K. aan
te houden tot na de beslissing over de amen-
dementen-Bongaerts, een poging, die gelukkig
geen stetin vond, waarna de Katholieken en bloc
voor de E. V. stemden.
De voorstanders bij het referendum-amende-
ment waren de vrijzinnig-democraten en revo
lutionairen, de eenlingen van Groenendaal en
van de Laar en 4, zegge vier sociaal-demo-
Craten (de heeren Albarda, Gerhard, van der
Waerden en van Zadelhof!) die het beginsel stel
den boven opportunistische schijn-redeneerin-
gen, waarin de S. D. A. P.-sche leider zich op
nieuw een meester toonde. Wij vernamen weer,
dat de socialisten al meer en meer kritisch be
ginnen te staan tegenover de ..buraerliike” de
mocratie (nadat men die eerst „veroverd" heeft!)
wjj hoorden, dat de heer Troelstra als socialist
er niet aan denkt propaganda voor 't volksre-
Duitsch goud. Het blad stelt vast, dat de
veiligheid van Frankrijk is gegarandeerd door
den vredeswil van de meerderheid van ’t Duit
sche volk: Duitschland was steeds vredelievend
geweest; wie aldus het blad de geschiede
nis juist las, wi<* zag, dat zich de meeste Euro-
peesche slagvelden op Duitsch grondgebied be
vonden, wist, dat Duitschland in de bloedige
conflicten van *t Europeesche vasteland in den
regel de aangevallene was. En het Duitschland
van thans, dut op gelijke wijze als de anderen
aldus gaat het betoog voort onder de leiding
van onbekwame staatslieden in den wereldoorlog
is getuimeld, dat in de vier juren worstelens om
zijn bestaan nameloos leed heeft verduurd, haat
den oorlog als het helsche vuur, het haat ook
het oorlogshandwerk.
Op de beschuldiging, dat men Duitschland het
land van 't Pruisische militarisme heeft genoemd,
wordt ten bescheid gegeven, dat overal Pruisi
sche militaristen zijn geweest en dat zij in allen
gevalle thans in andere landen meer dan in
Duitschland voorkomen. Het blad vervolgt:
„Zien niet b.v. de bewoners van ’t bezette
Duitsche gebied met een superieuren glimlach
neer op het militaire vertoon der bezetters, met
name der Franschen! Neen: militarisme bestaat
in 't tegenwoordige Duitschland niet meer. Alle
bezoekers uit het buitenland, die met een open
oog tot ons komen, betuigen het. Zeker is de
oude geest niet dood. Hij leeft en wordt telkens
weer gevoed, omdat hij in de landen onzer
tegenstanders overmachtig is. Ludendorff en xijn
geestverwanten zwegen en kropen weg in een
hoekje, toen het Duitsche volk het was tegen
den tijd van den wapenstilstand nog aan de
verzoeningsgezindheid der anderen geloofde.
Maar sinds Versailles, sinds Frankrijk's daden
telkeps en telkens weer bewezen, dat onder de
Frnnschen de Ludendorffs heerschen, dat Frank
rijk Duitschland het liefst vernietigen wil, hoort
men bij ons de oude ruwe kretetyder in hun ge
voelens vereenzaamden opnieuw."
Er zijn in Europa om-ende-bij tachtig millioen
Duitschen en nog geen veertig millioen Pran-
schen. De Pt, Ztg. ut van oordeel, dat het klei
nere volk het twee maal sterkere op den duur
onmogelijk in slavenketenen kan houden en dut
eéh dergelijk stout bestaan op den duur ook
niet zal gelukken, wanneer het zich beijvert een
kring van vijanden te leggen rondom den groo-
teren tegenstander: „De tijd zal de boeien ver
bleken. Vandaar Frankrijk'» vrees voor Duitsch
land."
Het Duitsche orgaan verklaart niet alleen,
Frankrijk werkelijk de Duitschers niet hoel
vreezen, maar dat het meerendeel der
schers zelfs de verzoening wenscht; Frankrijk
echter had tot dusver van verzoening niets wil
len weten„Op alle verzekeringen omtrent
Duitschland's vredesgezindbeid heeft het met
woeste beleedigingen, ultimatums, bezettingen
van Duitsch grondgebied en aanslagen op
Duitschland’s leven geantwoord."
Bovendien wilde Franki"'
de meerderheid van
zoo veel geven
te betalen
offeringen 1
moet offer"
individu g<>
keren op1
van gevoelen is, den Duitschers alle hoop ont
nomen „Het idealisme, dat bij ons na den wa
penstilstand zeer bloeide en dat van herstel
sprak, omdat het inzag, dat Duitschland de ne-
nu reeds van! Als ik geld had, was ik daar
vrij van. En zoo gaat het met jouw ook. En
je zult in geen geval willen beweren, dat je
je verloofde niet lief hebt!”
Erna schudde het hoofd.
„Dat is het groote verschil tusschen ons.
Gesteld, dat je Bonifer hadt...”
„Ochhij komt toch niet! Wees daar
maar niet bang voor,” zeide Meta droevig
glimlachend. „Hij zit bij Dina Spielvogel!’
„Wie weet! Maar als je hem hadt, kon je
hem om den vinger winden! Hij, zoo goed
willig en zenuwachtig ,en jij zoo koel en be- onze goeae vnenasenap uai i
B slist Dan ben je zeker vrij! Maar Ik en John als hij geen ijdel woord Dat is
wij verdienen ons lotl" bracht Henry... dat is heel wat anders. Hij is ster-
uit „Trouwen... trouwen... Daar loopt ker dan ik. Als hii mij eenmaal heeft, dan
ken, dat heeft hij uitdrukkelijk gezegd.
Daarom ga ik nu naar hem toe. Dat is toch
i heel eenvoudig en natuurlijk!”
t „En wil je werkelijk den professor ver
tellen, dat je verloving verbroken is?”
„Wel neenl Geen woord er van!” Erna
was nu volkomen bedaard en koel. „Dat is
niet noodig! Dat moet ik met mijzelf uitma
ken! En ik voel al duidelijker en duidelijker:
Ik zal en moet hier blijven, ondanks zijn
verzet. Neen wat Ik mijnheer Von Arras
te zeggen heb, is eenvoudig dit: „Professor
gisteren heb ik de ongelukstijding ont
vangen, dat ik mijn geheele vermogen ver
loren heb. Wat moet ik nu beginnen om mij
boven water te houden? Hedenmiddag moet
ik een besluit nemen, of ik genadebrood zal
eten bij bloedverwanten, of dat ik mij zelf
standig zal maken...”
„Nu en dan?”
„Dan zal hij mij raad geven! Een man
als hij, met zijn connecties! Voor hem is het
niet moeilijk mij te helnen. Ik wil immers
graag werken! Men behoeft mij slechts werk
te bezorgen. Dat kan hij zeker wel!”
„Misschien wet!” zeide Meta, koeler dan
Erna lief was.
„Ja jij natuurlijk!" sprak zij, met den
deurknop in de hand. „Jij vertrouwt op nie
mand ter wereld...”
„O jawel! Op mijzelf! Dat moest jij ook
doen, als je dan toch den strijd met het le
ven wilt aanvaarden. Geloof mij, het is be
ter. Men bespaart zich menige teleurstelling.
Maar misschien tref jij het beter dan ik. Ga
je geluk maar beproeven bij den professor.
Het is werkelijk het eenige wat je voorloo-
pig kunt doen!”
Erna «ing. Eerst toen zij reeds een naar
OVERZICHT.
„Heeft het veel sin op Briand’s rede te
Washington te antwoorden? Komen wij verder,
wanneer wij de wereld Versekeren, dat Briand
opnieuw onwaarheid heeft gesproken? De
Fransche minister-president zal doorgaan on
juiste beschuldigingen tegen Duitschland te
richten en zij, wier gemoederen op een derge
lijke verdraaiing der wérkelijke toestanden „in
gesteld zijn, zullen hem verder gelooven.
Fiankrijk wil te land niet ontwapenen. Het wil
een millioenenleger op de been blijven houden
om zijn terreur in Europa voort te zetten. Daar
om moet Duitschland opnieuw als de bedreiger
van don vrede worden voorgesteld. D« uitspra
ken van Ludendtwff Wi diens geestverwanten
verschaffen daarbij den lasteraar welkom be-
schuldigingsmateriaal. (Begrijpt het Duitsche
volk nog altijd niet, wie dc schadelijke personen
zijn? Zien Ludendorff en consorten nog steeds
niet in, dat zij moeten zwijgen?) En omdat Briand
in Amerika spreekt, waar men als de dood is
voor ’t bolsjewisme, moet ook Rusland het altijd
ontgelden om aan te toonen, in welk een be
dreigde positie zich Frankrijk bevindt. Briand
heeft een tooneelsucces behaald. De mannen
hebben in de handen geklapt, de vrouwen ge
huild. De Amerikanen zijn sentimenteele lui; zo
houden van Frankrijk; ze hebben aan de zijde
/’er Franschen gevochten. Wanneer nu de woord-
k.wO.ócr van Frankrijk komt en zegt, dat Frank
rijk op een verschrikkelijke wijze wordt be-
dieigd, dan betaamt het hartelijke blijken van
ivertuigd genegenheid te geven, bovenal daar men niet
ernstige bereid is den druktemaker te kalmeeren door
hem op bindende wijze hulp toe te zeggen voor
iet oogenblik van werkelijk gevaar. Maar sen
timenteele stemmingen plegen niet van langen
duur te zijn. Op te veel aandoening evenals op
een te groote mate van vreugde pleegt de ont
nuchtering te volgen. Feiten spreken een dege
lijker taal dan een theatereffect.”
Het bovenstaande is de aanhef van een hoofd
ai tikel, dat wij aantreffen in de Frankfurter Zei-
tur.g, waarin voorts wordt opgemerkt, dat Frank
rijk verklaart tweeërlei te willen: veiligheid en
derlaag had geleden en mede schuldig was*afl*
den oorlog en dnnrom de schade wilde vergoe*
den, die do Duitsche oorlogsvoering in BelgiK
on Noord-Frankrijk had aangericht, is door de»
vrede van Versailles het werk der Gemen*
ceau's en Poincare's verstikt. Zoo kwam het
tot Duitsche achterstanden met betrekking tot
de kolenleverantiön en andere prestatie», xo®
kwam het tot de ultimatums van Spa en Lotte1
den. Maar daarna kregen wij In Duitschland ee®
regeering, die een nieuw idealisme predikte, di®
als doe! het Duitsche volk de bevrljding door,
arbeid voor oogen stelde. Het ilïéven van dez®
regeering, die het vertrouwen genoot van d®
meerderheid der Duitsche bevolking, werd ge
leid door <d® hoop, d^,t onze bereidwilligheid
om te vervullen zou worden beantwoord door
een rechtvaardige behandeling door de tegen*
standers."
Ten bewijze von het tegendeel, wordt door d<
Fr. Ztg. gewezen op het Opper-Si’ezisch® vraag*
stuk Opper-Silezlë werd verdeeld op een wijzen
die spotte met Duitsche rechtenbovendien be
stonden, hoewel Duitsch'and begonnen wa» t®
betalen, nog steeds de militaire en voor een ge
deelte de economische dwangmaatregelen aa»
den Rijn. Het gevolg hiervan was, dat het kar
binet-Wirth de wind uit de zeilen werd geno
men en dat het, gcabsoibeeid door de zorgt*
in verband met actueele levensptoblemen, ver
zuimd had tijdig en in vollen omvang de belas
tingen te heffen, die noodig waren om Duitsch
land'» overbelaste Staathuishouding te behoeden
voor een algeheele ontreddering, dat het nu met
binnenlandsdi-politicke moeilijkheden worstelde,
die het makkelijk zou kunnen ovorwinnen, wan
neer de Fransche politiek niet alles had gedaan
om zijn positie te verzwakken. De Frankf. Ztg.
besluit hnar hoofdnrtikel
„Het Dujtsche volk heeft a’le hoop verloren.
Het leeft bij den dag. Degenen, die nood lijden,
komen om. Manr zij, die geld verdienen, heb
ben opgehouden te rekenen want wat zal d®
dag van morgen brengen! Frankrijk, aan wie®
deze toestand is te wijten, treedt echter op al»
beschuldiger. Duitschland wil niet betalen, roept
het de wereld toe. Het saboteert het schadeloo®*
stellingsplan en vernietigt zelf zijn valuta 01*
oen frauduleus bankroet in 't leven te roepeiv
aldus luiden de beschuldigingen der Franschen.
En op de beschuldiging willen zij de straf late»
volgen, die Frankrijk tot het doel moet bren
gen, dnt dc Fransche politiek te Versailles on
danks alles niet bereiken kon Duitschland's laat
ste kracht moet worden gebroken. Dit doel kal»
Frankrijk bereiken, wanneer do overige werel<*
zulks toelaat. Manr dan ral het 't Duitsche goud;
dat naar het voorgeeft zeer vannood®
heeft, niet krijgen, dnn znl zijn veiligheid I*
den vervolge zijn gebaseerd op een vulkaan."
40
e
i-