ïourant
EIG
De roman vei eau studente.
O
3DDD
HDD
01. HOLUHDSCHE HÜISÏRÖÜW.
f Veertiendaagse!) Blad
J voor de Huishouding.
o o
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
RERGAMBA(TIT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN. BOSKOOP, GOUDERAK. HAASTRECHT. MOORDRECHT. MOERCAI’ELLE. NIEUWER»
KERK a. d. U„ OUDERKERK a. d. IJ., OUDEWATER, RuEUWiJK, SCHOONHOVEN. STOLWIJK. WADDINXVEEN. ZEVENHUIZEN, enz.
Zaterdag 3 December 192».
EERSTE BLAD.
rs
teeren
BUITENLAND.
FEUILLETON.
ERlrtfc.
ikelen
jen dat de
'ZOON,
60. Jaargang k
talages!
Uit ons Parlement.
Ijzen.
fro. 14794
trekken.
IT AND.
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
IëN:
lit nummer bestaat uit 2 bladen.
en
I
de bezirnigings
r de vrijzinniger
ibbal breed.
„Spreek op!”
geweest?”
Wat moet ik dan gehoord heb-
(Wordt vervolgd).
UDA.
ia
dag
i in-
»lad ƒ3.80.
i on» Bureau: MARKT 31, GOUDA,
Coenraad de Bok,
oot.
)stma en Teetske
3ornelisse en Jan-
Vereischh
Om r
v. J. Rietveld en
v. R. van Goor-
ABONNEMENTSFRIJSs rtr kwartaal ƒ2.25. per week 17 cent met Zonriagshlad
per kwartaal ƒ2.90, |<er week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per pnat per kwaïtaal ƒ3 15, met Z.indagshU 1 ----
Abonnementen weiden dagelijks aangenomen aan r
by onze agenten en loopera. den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur.} Administratie Tel. Int 82;
Redactie TeL 646.
hoord. Frankrijk kon niet ontbreken op
bije<
engewicht kunnen
luaiee worden ge-
Ijjke potentie van
voorbeeld Johan-
chiedschrüver, 614
I m.M., Bismarck
i, bedroeg deze bij
stronoom Argelan-
poleon I 564 m.M.,
een bij- j
op den minister,
3 jo aankwam. Hij
dit eerder bij de
zerp werd aan-
m 'en met den
gemakkelijk
wordt aunyeno-
- - vv.» ivv-.uiu van werwoomn. goeagex.
!de!rJ? waarbiJ vóór Kerstmis moeten worden afge
daan de nieuwe Dienstplichtwet, de Indische
begrooting, de algemeene beschouwingen en
de Grondwetsherziening. Alle begrootingnhoofd-
stukken behave Arbeid en Waterstaat blijver
tot na Kerstmis liggen. Wel heeft de G-ondwets.
herziening den goeden gang van zaken in de
war gestuurd.
Dat het algemeen debat over de Staatrfoegroo.
ting, nog wel in een laatste regeeringshar, ir
avondvergadering aan de orde zal komen, is no"
nimmer vertoond en komt ons buitengewoon on-
gewenscht voor.
33'/,
3EAUXÜ!
RIJZEN f
rW aer kwartaal Ir. p. gaat. H-
O O O
Men kan xïch abonnoren u*
Boekhand*! of by de ÜHnvecs A. BRINK MAM
A ZOON. GOUDA.
scheurmaker in
Tam, en ook het
lannen van betee-
len het gemiddel-
tnan en 1220 gram
.UtTij’
GWISOIE COURANT
rang wqs het
niet.
De twee hoeren luisterden nauwelijks meer
naar hem. Met een vluchtigen groet schreden
ze de trap af en de theoloog ging weer te
rug naar zijn kamertje, waar naast het
opengeslagen Oude Testament in den oor-
spronkelijken tekst de chocolade gezellig
stond te pruttelen, waar alles gemoedelijk
en rustig was, terwijl ginds in de Hirsch-
gasse de degens kletterden en het bloed
stroom
Er was een gewichtige, ernstige mensuut
aan den gang in de bekende schermzaal,
toen de twee oude heeren van de Cheruskla
binnenkwamen. Moeilijkheden waren hun
onderweg niet voorgekomen. De aan den
Neckar uitgezette wachtpost had eerbiedig
den hoed afgenomen, en ook in huis had
niemand den welbekenden majoor tegenge
houden. Nu liet hij zijn vriend aan zichzelf
over. In een hoek der zaal had hij den con
sul ontdekt, die zeker na zooveel zv'f*»
toefen toch weer cens een Duitsche studen-
tenmensuur wilde bijwonen.
verlaging op-
elige inkoopen
TELEGRAMMEN.
DB CONFERENTIE TE WASHINGTON.
Een groote rede van Briand.
Le Havre, 2 Dec. (H.-R.). In antwoord op
een welkomst rede verklaarde Briand, dat zijn
taak te' Washington hem gemakkelijk was ge
vallen wegens de uitstekende argumenten, die
hij kón aanvoeren. Het was noodig, dat deze
„Otto Hellmuth’s kamerbüurman verried
mij vannacht, wat er op til was!” ging hij
voort’ toen zijn vriend ontsteld zweeg, „en
heel in de v-oegte ging ik vanmorgen naar
de kamer van den knaap, om te vernemen,
wat hij eigenlijk van plan was. De kamer
was ledig! Des morgens om 7 uur! Toen
kreeg ik kwade vermoedens en spoedde mij
hierheen.”
„Maar je hebt hem niet zien vertrekken?”
„Niemand in huis! Men heeft ook geen
rijtuig gehoord!”
„Dan bestaan er toch nog andere moge
lijkheden! Misschien is hij in het geheel niet
thuis geweest!”
„Hij moest toch vandaag voor het eerst
op de mensuur!”
„Misschien heeft hem dat wat opgewon
den gemaakt, zoodat hij niet slapen kon, en
een morgenwandeling is gaan doen!”
„Beste vriend!” zeide de majoor, „die
morgenwandelingen kennen wij zelf uit on
ze jeugd! Wij weten, hoe het daarbij toe
gaat, en waarom één van ’t gezelschap een
zwart kistje onder den arm draagt, en
waarom er naderhand een gesloten rijtuig
stapvoets terugkomt. Maar ik wil geen on
geluksprofeet zijn. Ik heb het mijne gedaan
en je de zaak medegedeeld. De rest laat ik
aan jou over!”
De professor had zijn hoed reeds gegre
pen.
„Wij moeten hem zoeken,’ ’zeide hij rtie*
trillende stem. „Ga spoedig mede”.
Hij liep zoo hard, dat de oude soldaat
hem nauwelijks kon volgen en buiten adem
raakte.
„Beste vriend... dat hollen dient tot niets
moet de regeering wel haar volle aandacht daar- I argumenten door heel do wereld werden
aan wijden.
Het antwoord van de regeering
duidelijk. Voor 1922 wor ’.t op denzelfden voet I
voortgegaan. Er gebeurt niets bijzonders. Alleen
w .inden de uitkeeringen voor de onge-uwden,
minderjarige inwonen len ingetrokken, omdat de
regeering meent, dat de ouders daarvoor moeten
zorgen. Aan werkverschaffing de eerste vorm
van steunvorl-cning heeft de Staat reeds 1.6
millicon gulden u'tgegeven in den vorm van
subsidie aan groote werken. Per week wordt
mille aan steun-uitkeerinren verstrekt. In het vol-
"•ende-jaar zal een gehuwde gedurende 39 we
ken steun ontvangen, 24 als uitgetrokkene en
15 als dubbel-u'tgetrokkene. De niet-verzeker-
-!en worden gelijkgesteld met de dubbel-uitge-
trokkenen.
Natuurlijk verschenen er een aantal moties,
(vijf in £e!al), die alle verworpen werden.
Wat de Grondwetsherziening betreft, zijn twee
amendementen afgestemd om den kiezerdeeftijd
fa verlagen. Het 18-jaars-voorstel der commu
nisten kreeg slechts de 3 stemmen van die par
tij, de grens van 21 jaar (door de S. D. A. P.
voorgesteld) bracht het tot 29 stemmen, zoodat
het grondwetsartikel blijft spreken van „niet
beneden 23 jan n”.
Over het nieuwe eerste lid van artikel 80, dat
het algemeen vrouwenkiesrecht vastlegt, hebben
de an'i-revolutionairen stemming gevraagd. De
geheele fractie, op den heer Smeenk na, stemde
er tegen en drie chrhtelijk-historisohen en de
uitgeworpen katholiek Van Groenendael voegden
zich bij hen.
Vervolgens is de stemplicht uit de Grondwet
geschj-apt. De wetgever blijft echter vrij om dit
nog zoo jonge instituut al dan niet te hand
haven,
Een intermezzo vormde weer de bezirnigings-
kwestie, waarvoor ook nu weer de vrijzinniger
met kracht streden, ditmaal tegenover minister
yWberse. die. aan do bezulnigingsgreep trachtte
te ortkomen. Dinsdag a.s. wordt de kwestie
met Arbeid uitgevochten, wellicht ook met mb
n'-ter Ruys voor het geheele kabinet.
De amendementen om het aantal leden der
Kamer uit te brei-’en zijn verworpen.
Er is een regeling van werkzaamh. goedgek.
IC— _iis moeten worden afgê-
door
RUDOLPH STRATZ
uit het Duitsch door
Mevrouw A. E. NUUS -POS i HUMUS.
47
En weer zag hij Erna’s gelaat vóór zich
de teedere, verstandige frek‘<.-i de
heldere jeugdige oogen de ronde lippen,
half geopend als om te srneekeii: Bovrdc* mij
uit onwetendheid en kleingeestigheid! Geef
mij iets van uw rijkdom! Laat mij ontwikke
len en groeien, het licit teger-oct! Bevrijd
den rndnsch in mij! Ma -k mij sterk en vrij
verheug u daarin!
En weer- hoorde hij naar jeugdige over
drijving: „Liefst zou ik alles will'’:) leeren
alles!” En door de heldere meisjesstem
heen, herkende hij toch den ernstigen, moe-
digen mensch in haar.
Een.dochter dus in plaats van een zoon?
Hij lachte om zichzelf. Hij wist wel beter.
Haastig werd er aan de deur geklopt.
Zonder op zijn „Binnen!” te wachten, kwam
de majoor .de kamer in, onrustiger en opge
wondener dan met zijn goedig gelaat over
eenkwam.
„Ik kom vroeg,” zeide hij. terwijl hij
«leef staan en hoed en stok in de hand
hield. „Maar er is geen tijd te verliezen,
üen je voorbereid om een slechte tijding te
hernemen?”
Langzaam verzamelde de professor zijn
vRiftditeRi
rtweemaal in de^
r ontmoeten. Of hij is nog op zijn kamer, oflijke uren voor i
wij vinden hem oo hef vechtterrein, en an-1huis...”
„Is Otto Helmuth gisteravond nog hier
geweest?”
„Neen. Wij hebben vergeefs op hem ge
wacht.”
„Heb je een brief of een ander teeken van
leven van hem ontvangen?”
„Niets!”
„En van juffrouw Bauernfeind heb je na
tuurlijk ook verder niets gehoord?”
„Neen. Wat moet ik dan gehoord heb
ben?”
„Ik heb het. eerst gisteravond laat verno
men op mijn aandringen... van de jonge
studenten. Juffrouw Bauernfeind werd op
straat lastig gevallen door een buitenlan
der. Je zoon achtte zich verplicht, haar te
beschermen en gaf den ander, toen hij
handtastelijk werd, een vuistslag in het ge
zicht."
„En nu?”
De majoor was zeer ernstig.
„Nu zal je zoon om haar en ook om
jou, omdat zij nog kort tevoren je gast was,
duelleeren! Zonder twijfel! De kerel geeft
In ieder geval satisfactie en verlangt ze
Het is een soort mislukte student. Ik ken
hem van vroeger, toen hij wel eens op de
kroeg kwam. Hij en Otto Hellmuth konden
elkander toen reeds niet uitstaan.
„Hij zal niet duelleeren!” zeide de pro
fessor, snel zijn ontroering onderdrukkend.
„Er zijn toch wel middelen om zoo iets te
verhinderen, vooral tegenover een man, zoo-
als gij hem uitduidt!”
De ander legde hem de hand op den
schouder en liet ïfjn stem dalen.
Blijf bedaard! Ik vrees, dat het te laat „dcsic vncitu... nuncn uien» w» uit»»,
isl’ Ik vermoed, dat zij op het oogenbllk aan Wij kunnen hem slechts op twee plaatsen
het vechten zijn, of dat het reeds afgeloopeg ontmoeten. O»
de, dot Pronk rijk niet geïsoleerd kon rijn, dam kracht «al Frankrijk weten te behouden. F
het de verdediger is vim recht, vrijheid en recht- rijk heeft een slechten tijd
betrokken, ondorv'n’en do gevolgen ven deti
norlog door hot onderling verband der econo»
tevergeefs had gedanr 'xhe en financieelbeien ren. Wij helb'n mo k
njkheden doorstaan, die door laster werden var»
oorznakt of door andere oorzaken in het leven
worden geroepen, ml»nr wij mogen niet verge»
ten, dat wij onder vrienden en bondgehooien
zijn. Gcduren lo der» rtr(]d hadden vrij maar één
gedachte: de overwinning te behalen. Met de
maanden en de jaren ?i;n echter de belangen
uiteen gaan loopen. ZIJ loopen zelfs uiteen ia
<’en boezem eener zelfde familie en hoe zou
den zij dan niet ulteenloopen in den boenen
eener groote volb-cngemeenschap.
D't is geen reden om anderen als vijanden M
beschouwen, of zich boos te maken en zich al
to schelden. Geeiw’ns. Er zijn gemeenschap»*
pelijke belnn en, alsmede herinnm ln?en aan den
gcmrenAchappelijken roem, zooals wij die ken»
ren in allo landen. In den Are do Triomphe, in
de Westminster Abbey, to Ari’ngton, te Romr^
dicht bij het kapiiool, Ihrgen dooden begraven,
die er aan herinneren, dat wij gezamenlijk heb»
1 en gestreden en dat dezelfde beginselen morgen
aan den dag ons wederom zouden vereenden,
Hen regelt de stcffe'ijko belangen zoo goed ala
men kon en men blijft eensgezind en vcrcenigd)
ziedaar hoe men onder de geallieerden handelt^
ziedaar ook, hoe mijn tank, ondanks du moeilijk*
heden, mij heeft -noodzaakt tv handelen zoo*
ah ik heb gehandeld.
Parijs, 2 Dee. (H. Brlnnd heeft aa»
eon vertegenwoordiger van Havas verklaard, dat
hy In een Zaterdag te houden kabinetsraad des
«itgemeenen toestand zal h^nndelrn en' daar too
In h^t nnrhment gelegenheid zal geven voor het
publiek debat.
Nadere verklaringen Van Briand,
Parijs, 2 Dee. (H. R.) Briand heeft op de
Qua! d’Orsay dr* Fnmscjie en bm*tenhnd‘-t'hs
journalisten te woerd grtrtnan en dé verHitrim
gen herhaald, r’h hij te voren aan ren vertegem
woordlger ven Haves bad afgelegd. Hij herhaal*
de, dat voor Frankrijk het vraagstuk van de he»
wapening te land boven alles gnat en dat het ia
geen erkel opzicht streeft nanr de miliufre
hegemortie. In antwoord op een vraag naar nnw».
leiding van da jongste uitlatingen van Curzofe
over het nabije Oosten verzekerde Briand, dat
hij steed’s bereid h op vriendschappelijke wijs*
met de Engelsche regeering over dit onderwerj
te beraadringen, maar dat hij niet Inziet, dut
het noodig is hiervoor binnen korten teimijt
den Oppersten Raad blicen te roepen. Men zog
misschien den rand bijren moeten roepan^
ging Briand voort, Indian Duitschland een nieuw
Mrhadelcossteirrgsplan Indiende. Dn Franschg
piemler verwacht echter niet, dat deze moge*
lijkbeid zich voor zal doen, zoolang de confo»
rentic te Washington niet fci afgeloopen.
De terugtrekking der buiten^
troepen uit China.
Washington, 2 Dee. (R.) Op de bijeetw
komst der commissie voor het Verre Oosteg
werd het verzoek van China in zake het terug»
trekken der buitmlandsche troepen verweteg
naar een commissie van redactie om verder i*
beraad te worden genomen.
DE DUITSCHE SCHADl’.LOOSSTEl UNG.
Pareijs2 Dec. (H.-R.). De commissie va*
ders moeten wij hem op den weg daarheen
tegenkomen!”
Doch .Otto Hellmuth’s kamer was ledig.
Er was niets ongewoons te bespeuren. In
schilderachtige wanorde lagen in den eenen
hoek laarzen, op tafel stonden ledige bier
glazen en het overblijfsel van Let ontbijt van
den vorigen dag, daarnaast lag het „Va
demecum van den Duitschen corpsstudent”,
met al de cirkels, kleuren en zinspreuken
van de Duitsche corpsen erin, een lange
pijp, een pakje tabak, en een ongebru'kt
college-cahier, dat dienst deed als wasch-
lijst.
Aan den anderen kant e"i stompe scherm
degen, sporen en rijzweep en „Die fromme
Helene” van Wilhelm Busch met een onbe
taalde kleermakersrekening als bladwijzer
erin, alles zooals het jaren lang bij alle stu
denten op deze kamer was geweest, en als
of de jonge man zooeven vertrokken’ was.
Zwijgend zagen de twee-heeren elkm.ter
aan en gingen het portaal op. Daar stak de
lange theoloog, die iets gehoord had, zijn
verwarden haarbos en zijn ongeschoren ge
zicht met den scheefzittcr.den bril door de
halfgeopende deur van zijn kamer. Ook hij
had niets van Otto Hellmuih vernomen.
„Maar dat is waar... ik heb een gezegen-
den slaap!” zoo verontschuldigde de studio
sus Kindervater zich, cn voegde er een wei
nig verlegen bil: „Baron Von Arras heeft
mij zelfs verweten, dat 4k hoorbaar snurk
toen la fens klaagde over het geblaf van
zijn poedel 'gedurè^ Hebreeuwsche
studiën. Dan gebeurt er veel, dat mèT.
hoort. De heeren zijn allen weggegaan naar
de mensuur in de Hirschgasse. Dat gebaart
a..—--e week 0at xljn altijd
Dan is het zno
/tnVERTENTIEPRIJS: Uit Gnuria en omrtreken hntmurende tot 'ten hexorirfcrinirt
1 f» rcKAl» f 1.30. elke rejeel meer f 0.25. Van builen Gianla en «ten l^nflrrinui
1--h rejzelH f 1.55 elke rese’ meer ƒ0 30 Advertontién in het Zalerdagnumniez 20 Tb
blisla» op den prU*. I.lef<la«Hghei<h*a<iverte >UHn de helft van den prU»
INGEZONDEN MEDEDEEMNGKNi 1—4 rejcal» ƒ3.06. elke regri meer ƒ0.60. <>F
Gewor.e’advertcntién en irfgesnnrfem mederleelingen bU enntrart tot zeer tererturnex*
den pry». Groote letter» nn randen worden berekend naar plaatsruimte
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuewhenkomrt van Milled* boekhan
delaren. Advertentiebureaus en onze Agenten en moeten daag» vóór de flaalHin*
aan het Buieuu zijn Ingekomen, teneimle van opname verzekerd te aUn.
.■voelde ik mij trotschik
j moeite, den Atlantische!»
Oceaan te zijn overgostoken. Teen voelde ik,
dat ik die moeit? niet tevergeefs had g<
on c’at heb ik te danken aan de grootheid van
de zaak, wnm r ik opkwam.
Briand brengt .n herinnering, dat hij geen der
voorstellen, die zijn gedaan voor een naar ver- ten» dat
houd’ng gelijke vorm’ndering. der bewapening
tor zee, heeft verworpen. Hij voegt er bijWal
J.e büwapen'ng te land aangaat, is de toestand
anders. Cp zee bestaat geen gevanr meer; de
bevriende geassocieerde of geallieerde naties
rijn de eenige, die vloten bezitten, welke binnen
•ekere verhoudingen kunnen worden verm’nderd.
Te land is do toestand echter niet aldus. Ik
koester geen argwaan wat betreft de bedoelin
gen der Duitsche regeerders; ik wil niet geloo-
ven, dat zij hun volk lelden naar een nieuwen
oorlog, maar er rijn in Duitschland nog steeds
7 millioen soldaten en in den vorm van de politie
250,000 officieren cn onderofficieren. Duitsch-
'and bezit geweldige fabrieken, die machinege
weren en geweren kunnen fabriceeren. Tevens
bevindt zich oostelljk van Duitschland en Polen
nen onmetelijke slant, die thans in ontbinding
verkeert en die om redenen, die mij niet be
kend zijn, een leger van 1)4 millioen man op de
be«i houdt.
De toestand In Europa Is nog steeds onrustig.
Alles wijst er op, dat lal van vulkanen nog niet
-ijn u’tgebrand. Gezien de^en toestand moei
Frankrijk zich strijdvaardig houden. Wij hebben
ons leger reeds verminderd en maken geen ge-
'■ruik van alle strijdkrachten, die de wet te onzer
beschikking stelt. Wij houden niet alle lichtin-
en onder de wapenen, die wij in werkelijken
dienst zouden kunnen hebben en na de over
winning hebben wij alles in ’t werk gesteld om
onze militaire uitgaven voor een belangrijk deel
te verminderen. Briand herhaalt, dat de kwestie
*’er bewapening te land voot Frankrijk een le
venskwestie'is, een kwestie van soevereiniteit en
van nationale veiligheid. Frankrijk is bereid den
weg der ontwapening in te slaan; wij zouden ei
de voorkeur «an geven, di't onze jonge mannen
zich zouden wijden aan den arbeid des vrèdes,
mnar wij wi'lcn er zeker van zijn, dat absoluut
elk ooi lo"sgevnar is verdwenen en een dergelljk?
zekerheid kon ons niet worden gegeven. Wij wer-
nen niemand iets voor de voeten, maar men moet
ons vrij laten en zooveel mogelijk onzen gang
laten gaan. Door zijn ligging heeft Frankrijk de
twijfelachtige eer gedurende een lang en roem
ruchtig verleden, dat niet slechts het zijne, maai
’at der geheele wereld is, de verdediger der
beschaving en der vrijheid te ziin.
Briand zegt nog, dat Frankrijk’s woorden zeer
goed zijn ontvangen en toen hij vertrok, wa
ren de weinige dwalingen en misverstanden, die
een boosaardige propaganda had kunnen doen
ontstaan, volkom°n verdwenen. Ik ben er van
overtuigd, gnnt hij dan voort, dat de Washing-
tonsche conferentie het zeer gelukkige resultaat
zal hebben, dat zij de volken op den goeden weg
ral brengen, maar zij zal niets ten gevolge heb
ben, wat de vrijheid en de veiligheid vnn ons
land in gevaar zal brengen. De zedelijko kracht,
cVe de overwinning ons schonk en die ons in
.staat heeft gesteld vier harde jaren van oorlog
te verduren cn die aan de andere landen de
gelegenheid en den tijd heeft gegeven zich te
organ’seeren en zich aan Frankrijk’s zijde te
scharen om de overwinning te bevechten, die herstel had aan de Duitsche regeering tot 1 Def^.
M97 204
ge prtyzen.
1INTUURS
Ct. -
CEINTUURS
9 et. -
fEN
n O
EN SOKKEN
9 ct. -
ESKOUSEN
49 et.
n KOUSEN
9 ct. -2—
IR KOUSEN
1.65 -
ZELFBINDERS
,9 ct.
LOOPEN
89 ot.
Allerlei. Werkloosheid.
Grondwetsherziening.
Het gaat langzaam met de Grondwetsherzie
ning. Eerst werd zij onderbroken door een i’
foor opruiming van varia, daarna door een
ferpellatie-dag over de werkloosheid.
Op den eersten dag stonden vijf dozijn punten
óp de agenda en meer dan vier dozijn die van
geringe beteekenis waren.
Vooraf kreeg de minister van waterstaat nog
♦ven een lichten tik om de oor->n; de post voor
•ankoop van een duur huis in. Laan Copes van
Cattenburg in Den Haag werd met 73 tegen 2
stemmen verworpen. Duidelijk heeft de Kam r
het dus eens gezegdde Minister moet zuinig
heid weten te betrachten. Dergelijke overbodige
luxe is in dezen tijd ontoelaatbaar. Of andere
«ninisters zich nu aan dezen minister zullen spie
gelen? Het is te hopen.
Van de ontwerpen was het een crisis-staartje,
dat nog eenige drukte gaf, n.l. het tekort van
2,275,000 gulden, dat te kort is op de soep-
tabletten,bouiIIon- en jus-blokken. Het restantje
gaat nu cadeau naar Rusland, waar het missclüen
4»og genuttigd zal wegden.
heer Teenstra was boos
_j zoo laat met dit akkevie'
had maar moeten zorgen, dat
Kamer was ingediepd. Het ontwer*
genomen en de socialisten stem
heer Teenstra tegen, hetgeen men
kan doen, als het ontwerp toch
men.
Een «ndcr puntje was de kwestie van de kies*
wet. Het tijdstip van de inwerkingtreding van
de wet, dje nog bij de Eerste Kamer aanhangig
Is, dient nog te Worden vantgesteld. Bij deze
gelegenheid wilde de heer Snoeck Henkemans
de kwestie regelen van de vervul ling van raads-
"vacaturen van lijsten, die zijn uitgeput. Hij deed
een voorstel om het 700 t. d> ”„d.-
je-me-maar-zetel in Amsterdam aan dechris-
telijk-historischen kwam. Voor den heer Beumer
was dit een reden om tegen het amendement te
rijn, dat echter toch werd aangenomen.
Men scheen veel belangstell’ng te wachten
voor de interpellatie over de werkloosheid, door
■den heer Van den Tempel te houden. Wellicht
verwachtte men demonstraties of zoo iets. Al
thans op het Binnenhof paradeerden vier bere
den agenten en scharrelden eenige rechercheurs
rond.
Merkwaardig was echter, dut in arwijk!ng juist
van andere dagen de belangstelling voor de
publieke tribune zeer gering was.
Maar nog geringer was die bij de Kamerleden
ielf.
Om een kwartier na den aarvang
.'hto getal van 51 leden er niet.
11.40 ure evenm’n.
Om 12 ure, eindelijk, was no. 51 gearriveerd.
t Was wel een treurig be^'n, ma-r h”t ble-k,
dat de vragen ook niet veel meer dan de tech»
riek van de steunverleen'ng betreffen.
Het neemt niet wen-, r’at het werkloos’ eids-
1 Vraagstuk zeer belangrijk is. Er •"n bier te lande
meer dan zeventigduizend w’rk'oozen en dus
en die nu hun
toevallige offl-
et deze recla-
i verschillende
was kort en eeukomst, als door Harding was bijeengeroe- vaardigheid. Toen gei
I pen, met het edele doel den druk der milita're was beloond voor de
lus'.en. waaronder de volkon zoo zeer gebukt
yuan, te verlichten en die, zoo kort na don
oorlog, wèl waard zijn aigeschaft te worden,
liet In’tiatlef van Hutóing was edelmoedig, al-
dus BriandFrankrijk is- nooit doof gebleven
voor een dergelijk beroep. Het heeft gevolg ge
geven aun don oproep naiu Wash'hgton, even
als het naar den Haag is gegaan, waar de kwade
wil van een land, dat slechte voornemens koes
terde. de eenige hinderpaal was voor het een
stemmig aanvaarden der voorstallen, die het
handhaven van den vrede beoogden. Frankrijk
is er zich van bewust in het verleden al het mn-
golijke te hebben gedaan om een oorlog te voor
komen; op dit stuk van zaken zijn wij boven alle
verdenking verheven*
Briand herinnerde dan aan de boorden, die
hij in Amerika heeft gesproken, waarin I ij aan
toonde, dat het de vrijheid is geweest, waar
voor Frankrijk zijn geheele geschiedenis door in
gevanr heeft verkeerd. Het heeft die eer met
zijn bloed betaald en is-te dezen aanzien nooit in
zijn taak tekort geschoten. In den luutsten oor
log, die de geheele wereld in een bloedbnd dom
pelde, werd het uitgedaagd en aangevallenhet
was voldoende dit in Amerika in herinnering te
brengen om ons recht fo doen wedervaren.
Nooit heb ik getwijfeld, voegt Bi’and er ann
toe, aan de edelmoedigheid van het Amerikaan-
sche volk. Ik wist zeer goed, dnt alles, wat ge
daan is om Frankrijk* in de oogen van dat vólk,
te bekladden, om hef van ons te vervreemden,
om het den schijn te, geven, alsof Frankrijk de
voortdurende onruststoker is en de oorzaak vun
de heerschende malriseik wist zeer goed, dat
dit alles bij de eerste eenvoudige uiteenzetting
der feiten zou verdwijnen. Nochtans heb ik het
oan deze plechtigeyvpferentie, waarbij el onze
■geallieerden en oniWrtefiden. dó leden van liet
Amerfkaansche parlement, alsmede de vertegen-
woordigera der geheele wereld tegenwoordig
waren, te danken, dat ik, zij het niet zonder eeni
ge ontroering, deze uiteenzetting heb kunnen
'oven. Van mijn spreekgestoelte bereikte zij de
joren van alle volken. Mijn emotie nam toe en
oaarde zich aan een diepgevoelde vreugde, toen
:k, alleen donr het dossier van mijn land te
■penen en door de redenen uiteen te zetten voo
I? noodzokelijkheid van het garandeeren onze
veiligheid, die tevens de veiligheid der gehee'e
wereld is, opgetogen word toegejuicht en toen
k onze geallieerden, in de eerste plaats d?
edele vertegenwoordigers van Engeland, zap
opstaan om te verklaren dat Frankrijk in een
uitzonderingspositie verkeert en dat het gelijk
heeft op zijn hoede te zijn.
„Nooit zul Frankrijk moreel geïsoleerd zijn’
Oeze prachtige woorden, die tinnen deden op
wellen in de oogen van allen, die ze hoorden,
werden geuit door Balfour, die zeide
Ik, een Engelschman, zeg u, dat mijn land
honderdduizenden mannen verloren heeftin
mijn land zijn honderdduizenden verminkten
mijn land heeft zich opofferingen getroost op
elk gebied. Het zou het niet betreuren, wanneer
het morgen dezelfde opofferingen moest bren
gen voor dezelfde zaak van recht en vrijheid
De vertegenwoordiger» der andere landen
stonden op om hetzelfde te verklaren. De kroon
op het werk werd echter gezet dour Hughes,
den voorzitter wr conferentie, die zelf verklaar-
