nd
.EN*
iïïEÜWS-
I
EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
DE DOLltn IIIIISfMINL,
Veertiondaagsoh Blad
voor da Huishouding
o o o
Do roman van een studente.
14806
Zaterdag 17 December 1921.
5
EERSTE BLAD.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Dit iDHmtr bestaat uit 2 bladen.
HEDEN J
ten vorscli
t gevulde
ER- I
JAKJES J
t per stuk.
4DK1STEM
oorschrift «Ier
ipectle
pruiming 11
die gaan trom
tame koopjes in
piegels, Tafels,
n, Clubfnu-
omplete Huis-
Salon rneublo-
Groote partij
is, Wollen
erstoelenMaqu-
enz. alles voor
arde.
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapeli.e, N1EUWER-
&ERK a. d. IJ., OUDERKERK a. d. IJ», QUDEWATER, REEUWLIK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Dit bladverschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
6O« Jaargang
gewonnen
5572 183
6516 SI
(Wordt V
OOM
GOIDSCHE COURAN
(1) Het Kabinet-Ruys de Beerenbrouck is
dus dezen zomer teruggekomen, zonder te we
ten, of het een meerderheid had!
heeft
den
itwet
j
geest, door
Noordduit-
en
den Ier, en
de sombere
Zij moest
Alles 1
uit alle
Prtf« per kwartaal tr. p. peat, t
O O O
Men kan sioh abonneer»® M d®
'douiV w,,“ BB“L‘a
J 1 v De Fransche vloot,
Washington, 16Dec. (R.) Frankrijk steil
voor het toe te staan om in den tijd van tien
joar, to beginnen na 1925, tien slagschepen elM
van 35,000 ton te bouwen. Verklaard wordt,
dat een dergelijk program, wordt het uitgevoerd^
het geheel© plan voor een vloot overeenkomst
in de war zou sturen. Vernomen wordt, dat ItalUf
het voorste! niet goedkeurt, maar meent dat he®
gedwongen zal zijn een dergelijk program ui|'
te voeren, indien Frankrijk zijn^plan uitvoert.
Leven beteekent niet ademen, maar han
delen.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt,
franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA;
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur.; Administratie TeL Int. 82;
Redactie TeL 545.
DELICATESJE!
tig Moto"*®
IMUEL,
TBA4T T,
eovnA.
5’3S 21
TEl.EORAMSIEN*
- DB CONFERENTIE TE WASHINGTON.
Engelsch voorstel nopens dk
afschaffing der onderzeeër»,
Washington, 16 Dec. (R.) Balfour
heeft verklaard, dat Engeland officieel aan
de conferentie zal voorstellen do duikboot»®
af te schaffen.
De Fransche gedelegeerden hebben hun voorw
stellen inzake den vlootbouw bij de conferentie
ingediend.
5369 10
i COOPS
Wijd.tr. 31,
te roepen; had hetn niet dezelfde witte strop
das gesierd, die hem nooit verlaat, men zou
niet geloofd hebben, dat dit dezelfde heer Bo
mans was!
En de heeren Kuiper, Van Ryzewyk, Haaze-
voet, Hermans en Engels, allen zich beschou
wend als werkmans-vertegenwoordigers Men
zag eenige keeren den heer Van Rüzewyk in
heftig gesprek met mgr. Noléns, den grooten
regisseur. Dat zégen wü en anderen versche
nen by monseigneur in zijn bankje op audiën
tie... Méér zég men niet, maar wjj meenen te
kunnen zeggen, dat het sein om 8 uur nog
niet op veilig stond! Achter de schermen
speelden Minister Ruys en dr. Nolens hun stil
le spel; binnen de klapdeuren kabbelde het
debat voort, doch het belangrijke speelde zich
buiten de vergaderzaal af, waar hoe weten
wy natuurlyk niet de van Ry'zewyken in
het gareel geperst werden en.... met succes.
Ze stemden allen tegen hun overtuiging in
v r en bleken dus opnieuw uitmuntende coa
litievrienden.
Zóó is de nieuwe Dienstplichtwet aangeno
men. Eerst het artikel 27, later op precies de
zelfde wijze de geheele wet. Beide keeren met
50 stemmen vóór, beide keeren met de zeker
heid, dat slechts de ongesteldheid van ir. Al-
barda en het gebrek aan verantwoordelijkheids
gevoel van diens party genoot den heer Ossen
dorp de kans op overwinning boden. Waren de
ze beide S. D. A. P.-ers aanwezig geweest, de
wet zou 50/50 verworpen zyn geworden en
de eenige troost by het slagen van dit politiek-
militaire spel is dan ook, dat deze wet feitelyk
geen meerderheid in de Tweede Kamer heeft
kunnen bereiken, een schrale troost overigens!
Mr. Dresselhuys heeft in een krachtig be
toog het standpunt van den Vrijheidsbond uit
eengezet. Dat Van Dyk’s leger van 72 batal
jons duur zal zyn, sprak voor hem vanzelf, in
dien het eenigszins aan de moderne eischen vol
doet en voldoet het daaraan niet, dan kan men
beter het leger geheel afschaffen. Er zij» hier
onvoldoende inlichtingen verschaft en uit de
geheime nota, aan de Kamerleden overgelegd,
bleek bovendien, hoe slecht dat leger van Mi
nister Van Dijk aal zijn. Voor ammunitie is de
helft uitgetrokken als voor het leger-Pop en
dat was de helft kleiner. De Regeering vindt
dus nu één kwart van wat de artillerie-specia-
liteit Pop noodig oordeelde, voldoende. En de
noodige artillerie zal er pas over 10 a 12 jaar
komen; inmiddels heeft men een in getal ster
ke infanterie, onvoldoende door artillerie ge
dekt. Voldoende uitgerust zal dit leger naar
mr. Dresselhuys becijferde, 40 millioen meer
jaars kosten. Op verschillende punten zijn de
cy'fers van den Minister bovendien geflatteerd
en gecamoufleerd; heeft men de wet eenmaal
aanvaard, dan komen later, als het te laat is,
de „onverwacht” hooge kosten. Dit leger zal
ook onvoldoende geoefend zyn, meende mr.
Dresselhuys en hij vroeg, wat men denken
moet van een Regeering, die eerst tot twee
maal toe zijn Minister van Oorlog laat verkla
ren, dat een grooter leger niet te betalen is
en nu toch met een grooter leger komt. Mr.
Dresselhuys heeft het de Regeering niet te
moeilijk gemaakt. Hoewel hy'-zelf met een veel
geringer contingent voldaan zou zyn, wilde hy
den Minister niet eens binden aan de 17.600
man door Jhr. De Muralt gevraagd en welk
verschil van 1900 man de Minister als van te
groote beteekenis voor de sterkte van zyn le-
Eireann heeft te beslissen, of de overeenkoinal
al dan niet wordt bekrachtigd.
Met spanixing wordt do uitslag tegemoet ge<
zipn, temeer daar - naar verluidt de partijen,
die elkaar in 't Sinn Feinparlement bestrijden^
vrijwel even sterk zijn,
wachtingen gedroeg hij zich echter verstandig.
Blijkbaar was hij zich den kwaden nnam, waarin
hij stond, bewust, en deed hij daarom zijn best,
om het wantrouwen van de jonge onderwijzeres
te logenstraffen en door vlijt uit te munten.
Vlug als een ekster zeidc hij, met zijn diepe
basstem, zijn les op.
Vicomte Zabuki Zuzuru, die nu volgde, was
reeds zoover gevorderd, dat deze repetitie voor
hem niets beteekende
Erna knikte ernstig en goedkeurend. Geheel
vertrouwde zij den Japanner niet. Zij wist, dat
hij verlof had om éénmaal per semester aan de
koele blondine een huwelijksvoorstel te doen,
en het leek er wel een beetje op, alsof hij van
plan was, zich voortaan een deur verder te
Inte r afwijzen, e
Vriendelijk wendde zij zich nu in het Engelsch
töt den Ier en moedigde hem aap, mee te pra
ten. De jonge man schrikte, bloosde en stotterde
zoo iets, dat hij vandaag enkel wilde luisteren en
dan zijn besluit nemen. Zijn bewonderende blik
ken lieten haar echter geen twijfel, of hij zou
morgen wel terugkomen, en met eenig leedver
maak dacht Erna aan zijn teleurstelling, als hij
morgen de koele blondine met haar lorgnet en
haar strenge gelaatsuitdrukking zou zien.
Nu num Tancred Tiresias du Nord zijn cahier
■op, en antwoordde ernstig en halfluid, abof het
•een staatsgeheim gold, op haar vraag„Hebt
gij keizer Napoleon gezien met. een spijtig:
„Neen, Keizer Napoleon is dood l”
De Duitsche taal viel hem moeilijk. Zij was
■te hard en te weinig vloeiend voor zijn lippen.
•Doch hy verloor nooit zijn geduld.
Zoo ging het voort, altijd de rij langs, en wel
dra was Erna'tot haar eigen verbazing den toa
stend meester.
Dit gaf haar zelfvertrouwen én hield haar toch
■inwendig in do koortsachtige. half nieuwwrie-
plaats van
leon thins
Verbannen
)on keren roos 7 et.
kwartier van dezo
k gemei aarde sigaar
154 54, tioudn
5544 I,
Uit ons Parlement.
TWEEDE KAMER.
Grondwetsherziening.
Dienstplichtwet.
De Grondwetsherziening is eindelijk! -
afgedaan, het groote algemeene debat over de
Staatsbegrooting is aangevangen, het laatste
zonder veel animo, wellicht ook ten gevolge
yan de groote spanning, welke den yorigen
dag by de behandeling van de nieuwe Dienst
plichtwet had geheerscht.
Deze dag was het evenement van deze week
I» wy zullen uitsluitend hierby stilstaan om
het groote belang van de zaak.
Men weet, dat de Minister het
heeft, met 50 tegen 48.
Tot het laatste toe bleef de situatie onzeker.
Want le vermoedde men, dat de heer Wijk, de
man van het verbond tot democratiseering van
de weermacht, vóór de wet zou stemmen, een
vermoeden, daar deze zonderlinge parle-
mantaire figuur, door een militaire organisatie
fiaar het Binnenhof gezonden, meende, het spre
ken over de Dienstplichtwet aan anderen te
moeten overlaten. Maar 2e deed zich de vraag
voor ,of de Rechterzyde geen afwijkingen zou
vertoonen. Daaromtrent verdiepte men zich in
gissingen, daar eerst de stemming over art. 27
^het contingent) zekerheid kon brengen.
Daar zat onbewogen en als steeds door zyn
«artygenooten genegeerd mr. van Groenen-
iael, de uitgestoote Katholièk, van huis-uit
anti-militaristisch. Hij bleek van deze wet
piet te willen weten en maakte dus g&-
bruik van de hem door zijn clubgenooten ver
leende vryheid een vryheid die verscheidene
collega-Katholieken hem gisteren zullen beny'd
hebben.
Belangryker was de vraag, wat de Katholie
ken, die me ngewoonlyk als de democratische
Katholieken aanduidt, zouden doen. Hun pers
Was zeer onvriendelijk geweest voor de wet-
,Van Dyk geen wonder, daar deze wet niet
anders is dan een overwinning van de 20 coa-
Utie-Protestanten op de 30 coalitie-Katholie-
ken, wier handen door bisschoppelyk bevel ge
bonden waren en men kon in deze dagen
geen Katholiek ontmoeten, die een vriéndelijk
Woord over had voor deze coalitie-wet. Geruch
ten gingen, gely'k in zulke omstandigheden te
verwachten waren, dat sommige Katholieken
'dezen stap niet zouden doen; men hoorde
zelfs van zes zelfstandige Katholieken, die
vastbesloten zouden zijn. Een veeg teeken was
reeds, dat zij er allen waren, zonder onder
scheid; geen hunner dus was weggebleven.
Zouden zij werkelijk allen aan dit „politieke
monster” hun stem geven? Het was haast niet
te gelooven!
Daar zat mr. Bomans, de militaire speciali
teit der club, „de Roomsche Pieter Jelles”, met
een gezicht zoo bedrukt als nooit tevoren. Wy
hooren hem nóg het ontwerp-Pop bejubelen als
den grooten stap op den goeden weg: Bomans,
de bezuiniger, was toen in de wolken! En nu.
bij tie wet-Van Dyk, die het roer zoo geheel om
wierp, zat hij daar weer, gereed ofo wéér vóór
,t zien, Koopt.
14U, bmiliui.
ibii, lilliti»
.2800. 5545 20
loopige regeering te vormen, die de bestaande
meerderheid van de lersche vertegenwoordigers
omvatte. Zoodra deze schikking was getroffen,
zou de verantwoordelijkheid van de regeering
van Ierland - behoudens de Noordelijke pro
vincie aan die regeering worden overgedra
gen. Hierop zouden dan de strijdkrachten van de
Britsche kroon worden teruggetrokken.
ierland’s positie wanneer de voorgestelde
regeling een feit wordt zal des te gunstiger
zijn, nu de beteekenis der dominions grooter is
geworden in verband met den steun, die zij in
den oorlog nan Engeland-in-engen-zin hebben
verleend. Het gevolg hiervan is dan ook
Lloyd George wees er gisteren nog op dat elke
mate van vrijheid, die de dominionstatus aan
Conada, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-
Afrika verleent, zich ook tot Ierland zal uit»
strekken. Practisch zal dit voor Ierland beteeke-
nen een volkomen beheer van zijn eigen binnen-
landsche zaken. En bovendien moet niet worden
vergeten, dat sinds den oorlog de dominions
gelijke rechten hebben gekregen als Groot-Brit-
tanniö, wat het vaststellen der buit en landsche
staatkunde van 't rijk aangaat. Terwijl het En
gelsche ministerie van buitenlandsche zaken het
z.g. instrument der buitenlandsche politiek is
(waarmee de dominions genoegen hebben ge
nomen) berust de uitsluitende contröle over het
buitenlandsch beleid thans bij ’t rijk als geheel.
Wanneer Ierland thans rijkslid wordt, zal het
mede een stem hebben, evenals de andere do
minions, wanneer moet worden beraadslaagd
over kwesties van buitenlandsche politiek.
Maar thans de moeilijkheden. Deze worden
o.a. berokkend door De Valera. Dit is o.a. eer
gisteren gebleken toen De Valera in de bijeen
komst van de Dail Eireann nog al met spits
vondigheden obstructie voerde tegen een vlotte
regeling der tusschen Engeland en Ierland han
dende kwestie. De extremist De Valera beweert,
wt de lersche afgevaardigden buiten hun
boekje waren gegaan, omdat rij hun handteeke-
ning onder de overeenkomst hadden gfczet,
voordat déze eerst was beoordeeld door het
kabinet van Sinn Fein.
„Wanneer", aldus De Valera’s betoog, „de
ontwerp-overeenkomst voo> de onderteekening °P'
ons was voorgesteld, zou ik alles hebben ge- IT*'”
daan om tot eenstemmigheid te geraken; maar
deze kans was verkeken, daar de definitieve tekst
ons niet was gezonden." Wel hadden de lersche
afgevaardigden naar hij van oordeel was
volmacht om te teekenen, maar in de opdracht
was volgens zijn lezing mede de voorwaardc
vervat, dat het Dail Eireann de schikking vooraf
had moeten goedkeuren. Griffith zoowel als
CoRins, beide Sinn-Fein-onderhandelaars, heb
ben gereageerd op De Valera’s verwijten; de
korte zin van hun verklaringen komt hierop
neer, dat de onderteekening van de overeen
komst niet hetzelfde was als de bekrachtiging
ervan. Alleen hadden zij zieh verbonden de rati
ficatie aan ’t Dail Eireann aan te bevelen. Dit
kon dan doen, wat het verkoos: aanvaarden of
verwerpen.
van zaken
OVERZICHT
De Engelsch-Iersche regeling, naar welker
ratificatie, duizenden in ’t Vereenigde Koninkrijk
met de meeste spanning uitziefi, heeft met een
aantal moeilijkheden te kampen: van de zijde
der lersche extremisten, die De Valera tot
woordvoerder hebben, van de zijde van Ulster
en ten slotte van de zijde der oppositioneele
unionisten.
Dit is te meer te bejammeren, daar fehelijk
de onderhandelaars over de schikking het vol
komen met elkander eens zijn. Allereerst Lloyd jat
George, die bij de besprekingen over de netelige
lersche kwestie het leeuwenaandeel heeft gehad;
zijn tevredenheid vindt groM £n 1 feit, dat de
lersche onderhandelaars genoegen nomen met
de kwestie van trouw aan de Engelsche kroon
en mede toestemden in het lidmaatschap van
’t Britsche rijk en het gemeene burgerschap.
Deze principes waren volkomen aanvaard. En is
ook niet door Curzon verklaard, dat de over
eenkomst drie essentieele beginselen hooghield:
de suprematie van de kroon, de veiligheid van
't Vereenigde Koninkrijk en de integriteit van
't rijk?
Anderzijds waren de lersche onderhandelaars
tevreden met hetgeen zij haddt*'bereikt voor
Ierland: den status van een dominion van 't Brit
sche rijk, van een vrijstaat in ’t rijk, die alleen
trouw waS verschuldigd en zweren moest aan
den koning. Dit hield in: een algeheele contröle
voor Ierland van zijn eigen binnenlandsche aan
gelegenheden; eenig ander deel van 't rijk zou
wat dit betreft zidt niet in zijn zaken mogen
mengen. Bovendien zou Ierland ter verdediging
van zijn vissfcherij, enz. een vloot en een leger
op de been mogen houden, die echter onder
contröle stond van 't Britsche rijk. En ook heb
ben de lersche onderhandelaars er zich mee
kunnen vereenigen, dat, krachtens de overeen
komst, er een permanente en een voorloopige
schikking -^rd getroffen. De eerste zou worden
geformuleerd door de lersche vertegenwoordi- Eireann) wenden,
gers zelf, naar het voorbeeld van elke constitutie Men ziet dus, do* de bedenkingen, die door
in 't rijk. En wat nu de voorloopige schikking!De Valera worden opgeworpen, vrij futiel zijn,
aanging, werd aan de hand gedaan een voor- omdat in laatste instantie immer» het Dail
Dit gaf haar al haar zelfbeheersching terug. Zij
keek even om zich heen, en overtuigde zich, dat
juffrouw Schwemmelmann op haar post zat, en
dat een der ramen wijd openstond, zoodat de
voorbijgangers naar binnen konden zien.
En nu beginnen! Tancred Tiresias du Nord
wees haar vvaar zij gebleven waren, bij de con
versation van thèma 22. Erna kuchte verlegen.
Zij had een gevoel alsof er iets in haar keel zat
Een paar maal haalde zij diep adem. Nu werd
het een beetje beter en in haar boek kijkend,
kon zij volkomen bedaard tot den kleinen
Franschmnn de nieuwsgierige vraag richten: „Is
de heer Rotschild een rijk man?”'Waarop de
aangesprokene vlugt antwoordde: „Ja, mijnheer!
Hij is een zeer rijk man! Hij bezit vele mooie
huizen!"
Hij maakte geen fouten. Alleen viel er aan de
uitspraak iets te verbeteren. Sanfuentes daaren
tegen glimlachte kinderlijk verlegen bij de ge
wetensvraag: „Waarom was de onderwijzer on
tevreden?" Het antwoord wist hij volstrekt niet,
ofschoon Meta Wiggers hem ter voorbereiding
eergisteren reeds huiswerk had opgegeven, dat
met de veelbeteekenende woorden begon: „Ik
zou mij schamen, zoo traag te zijnl” en dat hij
natuurlijk niet gemaakt kad.
Erna meende te handelen in Meta's
den Zuid-Amerikaan met afgemeten
Maar dan is er Ulster nog, dat eveneens ren
struikelblok kan vormen; het heeft er allena
schijn van, dat bet er geen genoegen mee znr
nemen, tot den lerschch vrijstaat toe te treden^;
Zoo verwijt Sir James Craig, de Ulsterpremier^
in een brief aan Lloyd George Sinn Fein, da®
dit niet als de xelfregeerend® dominions den eed
van trouw wil aanvaarden. En ook is Craiffr
die niets moet hebben van een ondergeschikt*
zijn aan de regeering van Sinn Fein, tegen d<
benoeming van een commissie, aan w»«'
zou zijn opgediagen de grens van Ulstefl
te herzien. Wel heel fel is Woensdag dd
overeenkomst gekritiseerd door Charles Craigj
in ‘t Hoogerhuis. Deze is een broeder van
den Ulsterpremler en heelt niet minden
verklaard, dan dat de eed van trouw niet het
papier waard was, waarop hij neer was ge*
schreven. Hij was minder goedgcloovig als Lloyd
George, die had aangenomen, dat <lJPSinn Fels
ners alles zouden doen, wat van hun werd ver*
wacht. Hij integendeel geloofde er niets van.
Lloyd George heeft zelfs van sommige zijden
in dit verband moeten hooren, dnt hij
had verraden. Maar hiertegenover is door Lloyd
George geantwoord, dnt er steeds de definitieve
belofte was gegeven, dat op geen voorwaard®
da Engelsche regeering hnar goedkeuring zou
hechten aan eenig voorstel, dat dwang
Ulster zou beteekenen. Maar aldus de lijm
van Lloyd George’s denken dit neemt niet
weg, dat de regeering mag trachten Ulster te
overreden om deel te nemen aan 't al-lersch«i
parlement. Ulster was zoo vrij als een vogel tol
de lucht: het kon deelnemen aan t parlement
van Ierland of wel precies blijven, zooals t was.
En dan ten «rotte vinden de oppositloneeK
unionisten, dat EngeUnd te ver is gegaan
rich "tel! door zijn toegeeflijkheid ondermijnt.
Men ziet dus, dat de moeilijkheden niet germ#
zijn. Maar ondertusschen wijzen de teekenen er
dat vrij zeker vandaag of morgen het Eiw
gélsche parlement de Engebch-Ierzchc overeen®
komst zal rntificeeren.
Zeer bondig en eenvoudig is de stopt
door Griffith saAmgevat, die zeide:
„De Britsche regeering moet te dezen einde (d.
w. z. wat de al- of niet-aanvaarding der over
eenkomst betreft) naar het Engelsche parlement
gaan en wij moeten ons tot het onze (de Dail
Eireann) wenden."
ger, absoluut had afgewezen. Mr. Dresselhuys
nu wilde niet op een paar honderd zien; hy zou
reeds tevreden zyn, ah Het maar in de dalende
lyn ging. Maar Minister Van Dyk gaf geen
handbreed toe: geen man minder dan 19.500
en de organisatie, zooals hij die wil, moet door
gezet. De door den Vrijheidsbond toegestoken
hand werd dus zonder vee! omwegen afgewe
zen.
Wist de heer V^n Djjk, dat de 50 stemmen
inmiddels verzekerd ware»?
De coalitie, ziehier ons eindoordeel,
ons land een dure, militaristische en op
(duren) koop toe een slechte Dienstplicht
bezorgd; een party wet, waar een nationale
wet geboden was. De eenige lichtzijde is, dat
men hopen mag, dat de politieke dryvertf vari
de Duymaers volen de oogen zal openen voor
den waren aard van het monsterverbond
Dordt-Rome.
15 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën In het Z»ter<lagnummer 20
bVslag op den pry*. Llefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN: 1—4 regeb ƒ2,05, elk» regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina &0 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen b\J contract tot zeer ger^ducoer-
den prijs. Groote letters en randen wordon berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkoinst van «oliede boek han
delaren, Advertentiebureau* en onze Agenten en moeten daags vóór ds plaatsing
aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zün.
Tancred Tiresias du Nord, van Haïti, die met
zijn kalmte van man van de wereld, zijn positie
als gewezen minister en bloedverwant van een
president der republiek, iets geposeerds en
waardigs bracht in deze bijeenkomst van jon
gelui. Bovendien was er vandaag voor de eerste
maal een jonge Ier uit Noord-Amerika versche
nen, die in de medicijnen wilde studeeren. De
twee „Polen aus der Polackei" moesten zichzelf
voorstellen en noemden hun negnen, Przykalla
en Skrycznek, want daar was de tong van den
Japanschen edelman niet tegen opgewassen.
„Wees zoo goed, plaats te nemen als gewoon
lijk!" zeide Erna. „En dan verzoek ik voor heden
eenige toegevendheid. Ik neem slechts voor
dezen keer uit welwillendheid de les waar voor
mijn vriendin!”
Zij sprak dezen volzin eerst in het Fransch,
toen in het Italiaansch en in het Engelsch, en
eindelijk in het Duitsch. De meesten verstonden
buiten hun moedertaal slechts Fransch, zoodat
deze taal het voornaamste middel van verkeer
was en er ook uit een Fransch-Duitsche spraak
kunst geleerd werd.
De heeren namen plaats. Erna zag met ge
noegen, dat Meta haar leerlingen verstandig ver
deeld had. Aan het andere eind der tafel zat de
Sicilican ftisschen de twee Zuid-Slaven, rechts
links daarvan de Chileen en de Japanner met - -
eindelijk de kleine Franschman en $che gestrengheid toe te «preken, terwijl zij
Othello van Haïti vroolijk en vriendelijk wns tegen den kleinen
een aanval van lachlust verbergen.
kwam haar zoo grappig voor, dat troepje
uu ade landen bij elkander gezochte menschen,
blank, geel, bruin en zwart, en zij vóór hen, als
gestrenge onderwijzeres. Alsof zij samen co-
medie speelden.’ Doch de scholieren zetten ern
stige gezichten, ja, sommigen schenen geheel in
de war te geraken door zulk een elegante, jonge
den neger j leidsvrouw in den doolhof der Duitsche taal.
door
RUDOLPH STRATZ
uit het Duitsch door
Mevrouw A. E. NUIJS-POSTHUMUS.
58
„Kom, juffrouw Schwemmelmann!" zeide Erna
■n of meer bleek en met kloppend hart.
u moest zij zich goed houden en in ’s hemels-
am geen angst laten merken. Anders kwam
ti menagerie nog in opstand! Alles moest na-
rlijk, zakelijk en afgemeten gaan. Juist zoo-
Meta deed.
Met de houding van een zeer trotsche ko-
gin trad zij binnen, zij zag, dat' een aantal
vCeren VOOr haar bogen en zij beantwoordde
groet met een lichte hoofdbeweging. De
8^w'qCr Ston^ naast haar.
„Wil u zoo goed zijn mij met de heeren in
«mis te brengen?" vroeg zij zacht en zoo on-
«rachillig mogelijk.
et beleefde heertje stelde eerst zichzelf voor
vicomte Yabuki-Yuzuru. Dan de anderen, op
nj af. Eeist dr. med. Benedetto Capomazzo,
h6 Wl,.*e tanden liet zien en zijn zwarje
o d op zijde hield; daarna den gelen, mage-
tün evC^an,en Chileen Anibal Sanfuentes, met
ion l °P?etlraaid, zwart snorretje, den
p Rensachtig, zachten, vertrouwelijken, kleinen
anschman Levasseur uit Bordeaux, en eindelijk
ernstige, mannelijke figuur van
Franschman. Met de twee Ruthenen, die nu aan
de beurt waren, kon men wel terughoudend,
maar toch ongedwongen omgaan. Een al te
stijve, vormelijke houding begrepen de zonen
1 der Slavische steppe toch niet.
Intusschen sloeg zij met inwendigen angst den
met de oogen rollenden Siciliaanschen roover-
hoofdman gade. Wie weel wat die zou uithalen,
hij aan het wn«r'f kwam. Tegen haar ver-
rige, half beklemmende spanning, die men
•voelt, als men in gevaar verkeert en zich ver^
■heugt op de overwinniiq;. Als een soldaat M de®
slag I En jong rekruut/ die voor het eerst d*
■kogels hoort fluiten, en rich daarbij zeer trotsdj
en angstig tegelijk voelt.
Het was immers ook een strijd. De oude, eew»
wige strijd tusschen Adam en Bva. Doch de ti}4
den waren veranderd. Hier was Eva de sterkste^
als de onderwijsenes, de eenige tegenover seven
mannen, die gewillig biAten voor haar meers
4cre kennis. Geen hunner wns in staat, om toe®
■ab zij deed, in vier talen tegelijk te verklare®
en te onderwijzen
Vreemd! In de balzaal, als zij de gevfonli
koningin van den avond was en de heeren M
didite groepen de rijke erfgename omringdeav
had zij wel het gevoel geluid van overmoedige®
■triomf, maar niet <k®e innerlijke voldoening, dB
besef bevrijd te zijn van den wil van den mam
Dóór moest zij zich laten veroveren. Hier inoes|
■zij eenvoudig en cciHjk werken, Bvenal»
mannen
