e
IET
x 2: x/ss
YXVEEN
OOP
FEUILLETON.
roman van een studente.
60* Jaargang
Dit blad v<
ihijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen
lit ummar butait ilt 2 bladen.
rat
nd
wmldl
Wijn
57.
tit I m
jü.
Abonnamintin
Ischt Coral
middag
sooop»
ngsnorntn door
NOTEBOOK,
DDIHXVEE»
I, K1LPI1I,
iCHHEID
n voorkomt
bilt mot
s Bazeltjes
per «loos
RS hBROSISTEN
tatti
duur.
Yh
BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GUUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
OUDERKERK a. d. U., OUDEWATER, REEUWDE, SCHOONHOVEN. STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*
Tan Oud op Houw.
BUITENLAND.
EERSTE BLAD.
--r—
BERGAMBA)
kerk a. d.
o. 14817
je!
ted
I AMBBIO&L
I
ch van wie, onbemerkt
^ett ons gaat en naast
ver-
ons
Ho?
ons
S I*na*rl
2
kind
4. In
kal
fr de
I, d*
pr. Den trekt langzaam de
ónzen verbitterden mond,
blik getrokken wordt naar
'vinger, die ons heen wijst
b wordt 4® glimlach van
een glimlach van hoop
'ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2,90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA,
bü onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.'
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 9—6 uur.; Administratie Tel. Int. 82;
Redactie Tel 545.
Waar gif tegen 't. bestaande opkomt en
Iets nieuws wilt stichten, laat daar een ding bij
U vaststaanUw geloof aan de waarheid van
’’t geen gij leert, aan het recht uwer daden.
den stillen glimlach -
vaak, toch ajt Me
de lijdende e strijdende menschheid, de
lange eeuwen
pijn weg va
En terwijl om
den stralende:
over den dr^tifpel van het Oude jaar naar
de blauwende
Verte, waar het nieuwe licht
al bloost aan de kim, keert in ons oog en
in ons hart de glimlach terug, die de glim
lach ie der hoop en der verwachting. Met
dien glimlach in de vaste zekerheid van
ons vertrouwen en van onze kracht, stap
pen we in het nieuwe jaar, stappen we ook
in 1922 over.
Mr. K.
ADVERTENTIEPRIJS! Uit Gowto en amutreken (tohooromto tot do» -“‘•J?*-’**
b“’NuraoNUEPNmbobdbei^khuÏÏ1*^^ /tws,’^Uto toni ■»-»
%7wón*^"vorte*ltoTtaK®tonden m«totoelli>«ra Ml oonttort tot MU gmiimtr-
den Pril* Groot. letton en ra«l.in worden berekend muu- plaatmimto.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuwchenkomst van
«blaren. Advertentiebureau* en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatewg
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zllm
TELEGRAMMEN.
DB CONFERENTIE TE WASHINGTON.
Washington, 50 D^c. (R.). Naai vert
luidt, heeft de commissie voor de viootbepewt
king vanochtend feitelijk erin toegestemd, da|
de inhoud voor de hulpschepen wordt beperkt
tot ten hoogste 10.Q00 ton weterverplaatrinfe
dear alle afgevaardigden het voorstel aanvaard
hebben, behalve de Pransche, die verklaarde^
dat hij slechts bereid was tot een formeele in-
stemming. Naar later meegedeeld is, hebbest
alle mogendheden er In toegestemd, dat het kat
liber van het geschut der bijkomstige schepen
beperkt wordt tot ten hoogste 20 c.M. (ft duim),
DE DUITSCHE KOLENLEVERINGEN.
Parijs, 30 Dec. (H. R.) Do Duitsche coma
missie voor de oorlogslasten heeft aan de com-
missie van herstel een brief gezonden, waarin
zij de verschillende opdrachten opaomt, die ge-
geven zijn nan de betrokken instellingen en do
beschikkingen, die de regeering heeft genome»
voor de geregelde levering der kolen en cokes
1 aan de geallieerden. De commissie van hersted
heeft hiervan kennis genomen en geantwoord
dat zij er op rekent, dat dè Duitsche regeering)
voort zal gaan de levering te verzekeren vaw
de hoeveelheden, die in bet leveringsprogramma
i zijn opgenomen, zoowel als van die, welke da
i tekorten van Dec. moeten aanzuiveren. De oom-
missie hoopt, dat zij niet genoodzaakt zal wow
den de geallieerden in kennis te stellen van ren
in gebreke blijven van Duitschland ten aanriert
van zijn verplichtingen betreffende de levering
van cokes.
Dat gaat altijd zoo door, altijd door. Toen
We kind waren, hebben we het gezien en we
tien het nog, voor we voor goed de oogen
■haten en ons neerleggen voor de eeuwige
•ust En voor ons hébben onze ouders het
gezien en onze grootouders en onze over-
•'grootouders, heel de menschheid haar lange
leven door van zorg en strijd en droefheid
•n vreugde en verlangen.
Hoe we het noemen, dóet er eigenlijk niet
|0a. Het is de eeuwigdurende wisseling, het
■ooit ophoudend komen en gaan, de blijven
de verandering, waarin zich het onveren-
deriijke en bet veranderlijke beide manifes
teren, de telkens nieuwe openbaring van
•och het ééne leven. In de lente zien we
haar en in den herfst, in het sterven als in
het geboren worden. En ons hart, opmerk
zaam geworden, begrijpt haar in iederen
©vergang en begrijpt ook haaf beteekenis.
Daarom wanneer in het kortst der dagen,
•te de aarde om ons in haar somberste
Heed treedt, het Oude jaar wordt uit- en
bet Nieuwe ingeluid, dan staan we, hoe
mek we ook al op een zelfden Oudejaars
avond luisterden naar de laatste twaalf sla
gen, wegstervend in den nacht, toch telkens
weer stil in den rusteloozen gang van ons
leven. Bén oogenblik is het, of de dage-
Ijksche jacht is opgehouden en de ruste
loosheid, die ons voortjaagt, van ons is weg
genomen. En van uit dit oogenblik van rust
■Maend over verleden en toekomst, over
wat echter ons Mgt en over den weg die weg
schuilt in den waas der toekomst, komt,
■oo we ouder geworden zijn, om onze lippen
«n in ons hart de rustige glimlach van wie
begrepen heeft
Het is glimlach van weemoed allereerst.
Achter ons starend over den weg dien we
•ingen, zien we ook wat we achterlieten.
Het is ieder jaar wat anders. Menschen zijn
hel en dingen, verwadhringen en illusies,
Idealen misschien en, kostbaarst van alles,
Mefde en vertrouwen, maar smarten ook en
teleurstellingen. Het een als het andere, of
het vreugde is of droefheid, is ons
trouwd geworden als een. stuk van
leven- En noode maar scheiden we.
ouder we worden des te pijnlijker valt
«lie scheiding, omdat het nieuwe voor ons
fengaamerhand zijn schitterendste bekoring
verliest, we er bang vanworden, zwakker
•b we ons voelen tegenover het steeds
•oortdringende leven. Maar ook wie nog
jong is, voelt deze pijn, die aan alle afscheid
onafscheidelijk is.
Wat er in ons leven gebeurt, wat er om
■m is aan menschen en dingen en wat er1
leeft fn ons hart, of het verwachtingen zijn
Of teleurstelldgen, blijheid af treurnis, het
OVERZICHT
Zoo tegen ’t einde van 't jaar den nctueelen
politieke^ toestand in de wereld nagaande, is
er eensdeels geen aanleiding om al te optimis
tisch te zijnwanneer wij onzen blik wenden
naar onze Qos terg renzen, valt niet alleen op,
dat Duitschland nog steeds gebukt gaat onder
den last zijner nederlaag, dermate, dat de on
mogelijkheid van de betalingen der Jan.- en
Febr.-termijnen wordt bètoogd, maar tevens, dat
een nieuwe staking wederom een aanslag doet
op^Duitschland's toch reeds geducht ondergra
ven economisch leven. De West-Duitscho sta
kingsactie hoüdt verband met verschillende
looneischenhèt 'personeel wenscht o.a. ver
schillende voorschotten te ontvangen. De spoor
wegdirecties té Keülen, Elberfeld en
den eergisteren een ultiriut
en beambten hadden gestel
Lerie van vwléér. Het rijks)
veel einsligé^dingeft.
Het personenverkeer vlotte tot het laatste
oogenblik nog vrij goed, maar in ’t goederen
verkeer ontstond reeds een bedenkelijke stagna
tie. Daar zooals men weet een deel van ’t
spoorwegdistrict Elberfeldt in 't zette gebied
ligt, hebben gedelegeerden van de stakingslei-
ding onderhandeld met de intergeallieerde com
missie in verband met het garandeeren van 't
transport van Ententetroepen. Do besprekingen
zyn hierop uitgeioopen, dat de stakende spoor-
wegmannen besloten^bben de transporten der
intergeallieerde com^Rsie uit te voeren.
Nu is het feit, dat de ambtenaren zich tot nog
toe niet bij de staking aansloten, wel Pen licht
punt, terwijl voorts naar andere deelen van
Duitschland de staking nog niet is overgesla
gen, maar de toestand is nog zeer onzeker en
kan nog aanleiding geven tot allerlei onaange
name verrassingen.
Voor nader nieuws verwijzen wij naar de „po
litieke berichten” en telegrammen
men niet praten, maar nachts naar de sterren
zien. En gij hebt zorgen. Anders zoudt gij niet
zoo bleek zijn en niet zoo eenzaam hier in den
maneschijn rondloopen en uw verloren slakken
huis zoeken. Waarom? Ik vraag u nogmaals:
Wie zijt gij? Een mensch! Er zijn een paar dui
zend millioen menschen op anrdo. En de aarde is
een klein leembolletje, op zichzelf donker en on
aanzienlijk, dat met een aantal van dezelfde
bolletjes om de zon danst^En elke glimworm
daarboven is weer een zon met haar hofstoet
van bollen en manen en menschen. En als wij
hier een verrekijker hadden, zouden wij al meer
en meer zonnen uit den nacht zien te voorschijn
komen, en om elke zon vliegen weer zulke zand
korrels als de aarde, waar niemand in het heelal
zich om bekommert, en elk zonnestofje draagt
weer eeni,
zeer gewichtig voelen,
die noödeloos met den gids Hinkele rooden wijn
drinken, en jonge dames als gij, die noodeloos
in mijn laboratorium willen dringen. En zoo gaat
het voort tot ih het oneindige, en eindelijk be
ginnen wij te vermoeden: dat alles heeft geen be
gin en geen eind. Een paar millioenen sterren en
werelden, die wij zien en ons kunnen voorstellen,
zijn alle met elkander ook weer een weggevlogen
stofje in de oneindigheid. En altijd zit ik weer
op mijn tandkorrel en dto«i mede en ,limlecl> wc[u mifn ti<juw yirM t
zoo zelfvoldenn. alsof ik del alle, luid ingericht, Vooruit, Hinkele, wijn
en fk heb zelfs geen vermoeden, waarheen de
n zag hem vragend rejs eigenlijk gaat en waar zij begonnen is. Nu
kan ik de geschiedenis ook omkeeren! Ik kijl
kale door den mikroskoop naar een waterdruppel, en
zie hoe het daarin krioelt en hoe de heele we
reldgeschiedenis daar vertoond wordt. Dan ben
ca de infusoriën denken zich
misschien suf erover, wat het doel van dat alles
woorden, woorden woorocni neuuuu wel mag rijn. Gij ziet er vreeselijk grappig uit,
tólu, „cht. JCmdeChiief - Rij l..rt woorden ^•«2»»™'™;
-
Maar de weield is nog vol andeie spanningen
en tegenstellingen; wanneer wij er ons toe
bepalen terloops het Italiaansch—Zuid-Sla-
visch incident en de Ooslenrijksche ontevreden*-
•- heid over de volksstemmingsprocedure met be*
trekking tot Oedenburg nan te stippen, dienen
wij een weinig langer stil te staaft bij de con
ferentie van Washington, waar *dev duikbooten*
kwestie aan de onderbandelingen hun netelig
karakter geeft. Op Frankrijke verlangen om be»
halve tegen 't Duitsche gevaar goed gewapend
te zijn door sterke strijdkrachten te land tevens
te beschikken over een ferme duikbootenvloot,
hebben wij meermalen gewezen en erbij opge-/
merkt, dat deze aspiraties bovenal den Engels
schen, die de duikbooten maar liever heelemaa^
wilden zien afgeschaft, een doorn in 't oog wé
ren. Tot op 't laatste oogenblik is Frankrijk stijl
en strak op ztfn standpunt blijven staan en /in
ons blad hetzij in telegram, hetzij in politiek
bericht heeft men kunnen lezen, hoe verdnt-
wemdigd de Britsche pers op de Fransche ver
langens heeft gereageerd. Er wordt zelfs in ^En
geland ronduit gezegd, dat Frankrijk tegen de
veiligheid van Engeland samenspant. Hoe /lan
ger hoe meer gaan er dan ook in Engeland
stemmen op, die als contra-maatregel ef l’
dat Engeland tal van afweerschepen bon
de praktijk zou dit dus hierop neerkomen,
mogen de ontzaglijke kapitale schepen d
groote mogendheden worden verminde
kleinere schepen in aantal toenemen. De/wed
ijver in bewapening zou er dus door blijven be
staan en het gevolg hiervan zouden niet /alleen
groote kosten maar tevens toeneming vap kans
op oorlog, zijn. Het succes der WashWgtonsche
.j ontvangt
’Itberfeld en jBssen zon-
Jatum, dat dè arbeiders
dd, naar 't rjjksminis-
ikabinet, dat over nog
de kwestie 3er schade-
loosstelling, had te beraadslagen in verband,
met de aji. conferentie van Cannes, heeft ook
dadelijk de West-Duitsche staking besproken.
Echter in, voor de Stakers, ongunstigen zin;
het ultimatum werd van de hand gewezende
verwerping der arbeiderseischen werd gemoti
veerd door erop te wijzen, dat met de inwilli
ging van hetgeen werd gevraagd, sommen zou
den zijn gemoeid^ ;idie ohmogelijk konden wor
den betaald, gezien den algemeenen ecofiomi-
schen toestand van 't rijk alsmede de situatie
der rijksgeldmiddelén. De staking heeft zich
daarop uitgebreid en volgens de berichten, ont
vangen tot het oogenblik, dnt dit overzicht wordt
geschreven, Wordt o.a. blijkens 'n Wolff-tele- conferentie zou dus zoodoende zeer illusoir wor-
<rram d.d. 29 Dec. uit Dussetdorp door het
Duitsche verbond van spoorwegpersoneel be
vestigd, dat het hoofdbestuur in den nacht van
28 op 29 Dec. besloot voor de drie direcliedis-
tricten Keulen, Essen en Elberfeldt d* staking in
verscherpten vorm uit te roepen, zoodra het van
de hand wijzen van de eischen van ’t perso
neel door de regeering bekend zou zijn gewor
den. Dit is ondertusschen reeds geschied; ge-
noemd verbond van spoorwegpersoneel heeft de
staking voor Keulen (plaats) geproclameerd, te
beginnen Donderdagmiddag twee uur en voor
Keylen (district), te beginnen Donderdagavond
tien uur.
haar verward in de ooreft. Gisteren nog had zij
er over gepeinsd, waarom hij eigenlijk zulk «gi
grimmige vrouwenvijand was, zoo vol innerlijke
woede en boosheid, wanneer het andere ge
slacht ter sprake kwam. Niemand had hem toch
iets gedaan. Nu bemerkte zij het: dat was het
juist I De vrouwen hadden hom niets gedaan,
geen goed en geen kwaad. Hij verlangde naar
haar, zoo goed als ieder ander, en zij gingen den
armen dwerg onverschillig voorbij. Dat had
hem zoozeer verbitterd en nan zijn jaloezie den
vorm van hoon en haat gegeven.
En dan Erna herinnerde zich nog zeer
goed de gejaagde, vermoeide vrouw met de ge
laatsuitdrukking van iemand, die rusteloos in
duizend kleinigheden opgaat. Waarschijnlijk
had zij nooit begrepen, wie eigenlijk haar le
vensgezel was. Zij, het arme burgermeisje, had
den welgestelden, reeds bejaarden zonderling
waarschijnlijk alleen genomen om onder dak te
zijn, en juist daarom verrichtte zij met zulk
een vurigen ijver al wat zij als haar huiselijke
plichten beschouwde, tobde zichcetf en anderen
af, rammelde met potten en pannen, om toch
maar goed voor haar man te zorgen; maar
daardoor dreef zij hem de deur uit, liet hem
geestelijk eenzaam blijven en lichamelijk ver-
waarloozen, en begreep heelemaal niet> dat de
schuld bij haar lag. Integendeel, zij klaagde
vaak, dat Gallus eerst na zijn huwelijk zich het
krgegloopen had aangewend, terwijl hij vóór
dien tijd altijd even matig was geweest
En nu waren er voor David Gallus maar twee
soorten van vrouwen: de schoonmaakduivelen
de blauwkous!
Den middenweg tusechen die beide te vinden
- dot was de kunstEma herinnerde zich, hoe
x-.- - - n *- - haar *«rioofde eena bij een gesprek over de
blij, dat hij haar alleen had gelaten. emancipatie der vrodw, spottend het AraMw-h*
De woorden van het kleine mannetje klonken spreekwoord had aangehaaldJDc 'ben do hoer
over de rechten der vrouw en naar uw verloren
fabriek zoekt. En ik ook, met den politieagent
Badior en den kruier en den»huurkoetsier, dien
zij den Stomp noemen. Waterdruppels of zonne
stelsels beide zijn gelijk. Beide zijn niets. Dat
is een groote troost een ware geruststelling
voor oudere infusoriën zooals ik, vooral als het
tijd is om te gaan slapen. Ik zend mijn zorgen
omhoog naar de sterren, zooats men een vuur
pijl aansteekt, en zij ontploffen in de lucht. Doe
dat ook, juffrouwl"
Erna wist niet recht wat zij zou antwoorden.
„Heeft u dan ook zorgen?" vroeg zij schuch
ter.
De kleine professor keek haar treurig aan.
Een strakke glans lichtte in zijn groote groene
- oogen. De geest van den alkohol, dien hij voor
uge millioenen menschen, die zichzelf eenige minuten verbannen had, keerde terug en
richtig voelen, en oude mannen als ik, maakte hem weer tot een ouden zonderling.
„Zorgen?” herhaalde hij zeer zacht en ver-
baasd.>„Ja, zijt gijlieden dan niet op de wereld?
Ben ik niet klein en misvormd? Een notenkra
ker een betooverde dwerg? Hebt gij mij niet
altijd uitgelachen? Mij veratooten? Mij alleen la
ten Staan? Zijt gij niet miin vijanden? Heeft men
geen zorgen, als men Vijanden heeftHin
kele Ik zeg je Onwillekeurig zocht zijn
hand naar rijn gewonen steun. „Ik haat de vrou-
wenf Mijn vrouw viert reeds drie dagen schoon-
J t moet ik heb-
leven is voor de meesten
/emakkelijk. Er is een *ur-
rbelangrijk surplus vaak ean
WeletsrstelHngen en zorgen,
jlchter ons zien naar het ver-
eten we wel, dat meestal de
moeilijk en zwaar is. En de
glimlach vanlden weemoed trekt vaak weg
van onze lippen, waarom ih-arder, strenger
lijnen rich plooien en een trek van pijn en
van wrok vaak den vastgeskrten mond om
sluit. Maar wanneer die glimlach van
weemoed ook de glimlach is van het be
grijpen, dan. k®n die bittere, harde trek
niet blijven. Don zien we in de eeuwig
durende wisseling vreugd en droefheid als
eenrielfde noodzakelijkheid en als de open
baring van hetzelfde leven. En terwijl nog
ons hoofd zich buigt in zorg of bitterheid
of pijn, voelen we al de aanraking eener
zachte hand, als vertroostend op onzen
schouder gelegd. En opziende zien we in
,„.a.n h.bton to dit «rb.nd torktaard,
tie alleen aan te zullen nemen, wanneer <m»c
middellijk na aanvaarding door de vijf grooM|
mogendheden van kracht wordt, zonder te waclrt
ten op de goedkeuring van andere landen.
Het kan niet worden ontkend, dat de bepwe
lingen, vervat in vorengenoemde resoluties» aM
thans in theorie de pil voor de Engelschen
weinig verguldt. Immers, het verbod voor duik
booten om tegen handelsschepen op te trede*
is hiermee vastgelegd en het fa juist Engeland
vrees voor een bedreiging zijner handelsvloot
die dit land zoo fel deed ageeren tegen de du:k<
booten. Alleen fa het de vraag, of in de prakiljll
aan dit verbpd da hand znl en kan worden ge
houden. Bezorgdheid voor 't nationaal bestaart
en noodweer kunnen altijd als motieven woidert
aangevoerd om zelfs het internationale recht tg
schepden. Laat ons het beste hopen.
e e
Ook ten aanzfan van de conferentie van Can
nes. Want al fa de wereld vol onrust de na
tionalistische bewegingen in Bgypte en Britsche
Indië baron Engeland eindeloos veel zorg en
er heertcWt een schreeuwends nood in Ruslonrt
de mogelijkheid fa niet uitgesloten, dat irt
Cannes het gezonde inzicht weer veld zal gaart
winnen. Want uit alle berichten blijkt, dat --
en d» Engelschen schijnen met hun piactfachep
zin in dezen de leiding te hebben in Cannes
bovenal ook het economisch herstel der wereld
tel sprake zal komen. En een punt van belanji
fa bovenal, dat 't Russische probleem hier op I
tapijt zal worden gebracht en getracht zal wow
/den dh land weer een schakel te doen worde»
in den economischcn keten van de wereld. Laat
on» nogmaals hopen op een zonniger toekoms^
na zooveel conferentio-decepties.
gij zijt de heer wie zal het paard verzon»
gen of, in onze spreektaal overgebracht x
„Ik ben een man, gij wilt een man gelijk rijn -«
wie zorgt voor de keuken en voor de kind—
renT
Dit was trouwens het gewon» bezwaar, dat
dagelijks door eiken philistcr werd aangehaald.
Maar verandert een waarheid in een leugen, al
leen omdat zij afgezaagd is In dit uur, waarin
zij vrijwillig voor tangen tijd, misschien voor
goed, alles ten offer had gebracht, wat een
vrouw van haar leeftijd als een geluk be
schouwt de vi iendschap en bescherming vart
een echtgenoot, een eigen huis, het gezin, doort
liefde en zorg beschut voor den invloed de»
buitenwereld gevoelde zij het duidelijk: Wg
worden toch nooit zooals de mannen! Nooit zul
len wij loeren, zooals zij, desnoods ook een
zaam te leven! Wij moeten menschen os» on»
heen hebben, die wij kunnen liefhebben. Daar
om moeten wij, ook bij het streven naar hoo-
gere geestesontwikkeling, vóór alles vrouvg
blijven, nis wij gelukkig willen\zijn. fen daarom»
moeten wij ons mettertijd onzen eigen weg^
scheppen tot een hoogere ontwikkeling, <fienie%
zooals nu, slaafs zich voegt naar de hard» ver-
stnndsrichting van den man, doch rit onszelf
voortkomt, in harmonie met onze riel en on«
lichaam. Den ewst zal de hoogere vrouw niet»
te gering achteden zich gaarne schikken in d»
kleinigheden van het dagelijkach favea. and<
rij er geestelijk bpven staat.
door
RUDOLPH STRATZ
uit het Duitsch door
H«vtmw A. E. NUDS-POSTHUMUS.
86 r
Doch David Gallus bekommerde zich niet om
■t alles. Hij raakte zijn gezellin met den wijs-
Hnger aan en wees toen stom, met een zege-
omh°o?' naar t^ei! nechteiij-
Daar stopden de sterren, groot en klein, bel
ichtend en zwakker, alle schijnbaar slechts ge-
ichapen voor de aarde, als een met kostbare,!
flonkerende steenen versierd gewelf, dat. een
kleinood verborg.
„Nu?" vroeg Perkeo, nieuwsgierig gHm-
behend.
Ema begreep hem niet, en
Ontevreden schudde hij het groote,
floofd, dat zwaar rustte op het kleine liphaam.
„Verstaat gij de sterren nie^?” --
.Zek.rr wtwoordd. Bm. sn.1. J>«i i« <to ft fc «weHyetot
halster en du, «aM de Groote Beer en.... erover.
„Woorden, woorden, woorden!" hernam David
beeft op ons ingewerkt, heeft ons denken
en ons voelen beïnvloed en ons ten d-eele
gemaakt tot wet we nu rijn en is daarom
als een deel van ons «elven geworden. Ea
al 'blijft de uitwerking in ons, al behou
den we wat dat alles ons voor ons inner
lijk leven gegeven beeft, het is toch, of met
de oorzaken iets levends uit ons leven, uit
ons hart wordt wegges-cheurd. Dat maakt
een wonde soms. d5e dieper schrijnt dan
weemoed en dife‘bittere tranen kan drin
gen naar onze starende oogen, waar zij
■uitzien over de velden van ons verleden.
Want niet enkel bet voorbijgegane jaat
overrien we. Ver daarachter tot in de mis
tige schemering, waar de oorsprong van
onzen levensweg ligt, rien we ook het
voorbije leven. En in de stilte onzer ovei-
peirvzing worden we wel de strakke lijn
gewaar, die, gevolg scfvakelend aan oor
zaak, doorloopt van ginds ver tot waar
we nu staan op den Oudejaarsavond van
1921.’ En dan nietwaar? kan het gebeu
ren, dat een kwellend verwijt, een pijni
gend berouw zich in onze herinnering
dringt. Wat we geworden rijn, is het ge
volg van wat we eens waren. Het onder
gane en het verrichte, al het doorleefde,
heeft ons op dit punt, maar ook in dezen
toestand gebracht
„In het heden ligt ’t verleden”. Dat is
niet altijd een prettige gedachte. En al
houden we het hoofd nog zoo rechtop te
genover de menschen, in de stilte onzer
binnenkamer buigen we het wel eens in
ootmoedige schaamte. Maar dan volgt: „In
het nu wat worden azl." En die gedachte
eischt, dat we het hoofd opheffen en recht
'houden. Zooals we eens het heden maak
ten, zoo maken we nu de toekomst. Met
dat bewusüiijn moeten we op den drem
pel van Oud en Nieuw het nieuwe levens
jaar inlrijken.
weéhvoed wellh
en van vertrou
O, zeker, hel
onzer niet J
plus éh een Tl
droefheid en
Wanneer we
leden, dan we
levensstrijd rn-
GOl imiE (Ol li VVT.
NÏÈUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
op ondergeschikte punten te worden gewijzigd
Bovendien is een tweede resolutie-Root bespro-
inmiddels ,od ’t vastgesteldc uur reeds begon- het onderzeesche wapen te gebruiken al» ver-
nietiger van den handel. De Engelsche gedele-
Zonder zich verder om Erna te bekommeren,
was hij reed» een eind voortgesukkeld, altijd
meenende, rijn mentor te zullen inhalen, en zoo
goed als het ging, versnelde hij zijn schreden
nog. Ema keek hem na. Aan rijn wankelenden
gang merkt» zij pas, hoe de* geesten van den
wijn hem r«eds in hun macht hadden, en zij was
ijj, uni iuj urn
De woorden
den.
Nu mag nog worden gesproken vah geluk,
dat een algemeen» vergadering van de marine-
commjssie ter Washingtonsche conferentie blij
kens een Rcuter-telegram in ons middagblnd
de eerste motie heeft aangenomen, die door
Root, is voorgesteld en ’t gebruik der duikboo
ten betrof. Deze motie regelt het optreden der
onderzeeërs volgens duidelijk erkende beginse
len van internationaal recht. Deze resolutie is
doorgezonden naar de ontwerp-commisrie om
ondergeschikte punten te worden gewijzigd
r. De arbeiders in Keulen (plaats) zijn ken, die erkent, dat het niet mogelijk mag zijn
nen te staken.
5728 C4