e IET x 2: x/ss YXVEEN OOP FEUILLETON. roman van een studente. 60* Jaargang Dit blad v< ihijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen lit ummar butait ilt 2 bladen. rat nd wmldl Wijn 57. tit I m jü. Abonnamintin Ischt Coral middag sooop» ngsnorntn door NOTEBOOK, DDIHXVEE» I, K1LPI1I, iCHHEID n voorkomt bilt mot s Bazeltjes per «loos RS hBROSISTEN tatti duur. Yh BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GUUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, OUDERKERK a. d. U., OUDEWATER, REEUWDE, SCHOONHOVEN. STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, en* Tan Oud op Houw. BUITENLAND. EERSTE BLAD. --r— BERGAMBA) kerk a. d. o. 14817 je! ted I AMBBIO&L I ch van wie, onbemerkt ^ett ons gaat en naast ver- ons Ho? ons S I*na*rl 2 kind 4. In kal fr de I, d* pr. Den trekt langzaam de ónzen verbitterden mond, blik getrokken wordt naar 'vinger, die ons heen wijst b wordt 4® glimlach van een glimlach van hoop 'ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal ƒ2,90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA, bü onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.' Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 9—6 uur.; Administratie Tel. Int. 82; Redactie Tel 545. Waar gif tegen 't. bestaande opkomt en Iets nieuws wilt stichten, laat daar een ding bij U vaststaanUw geloof aan de waarheid van ’’t geen gij leert, aan het recht uwer daden. den stillen glimlach - vaak, toch ajt Me de lijdende e strijdende menschheid, de lange eeuwen pijn weg va En terwijl om den stralende: over den dr^tifpel van het Oude jaar naar de blauwende Verte, waar het nieuwe licht al bloost aan de kim, keert in ons oog en in ons hart de glimlach terug, die de glim lach ie der hoop en der verwachting. Met dien glimlach in de vaste zekerheid van ons vertrouwen en van onze kracht, stap pen we in het nieuwe jaar, stappen we ook in 1922 over. Mr. K. ADVERTENTIEPRIJS! Uit Gowto en amutreken (tohooromto tot do» -“‘•J?*-’** b“’NuraoNUEPNmbobdbei^khuÏÏ1*^^ /tws,’^Uto toni ■»-» %7wón*^"vorte*ltoTtaK®tonden m«totoelli>«ra Ml oonttort tot MU gmiimtr- den Pril* Groot. letton en ra«l.in worden berekend muu- plaatmimto. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuwchenkomst van «blaren. Advertentiebureau* en onze Agenten en moeten daags vóór de plaatewg aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zllm TELEGRAMMEN. DB CONFERENTIE TE WASHINGTON. Washington, 50 D^c. (R.). Naai vert luidt, heeft de commissie voor de viootbepewt king vanochtend feitelijk erin toegestemd, da| de inhoud voor de hulpschepen wordt beperkt tot ten hoogste 10.Q00 ton weterverplaatrinfe dear alle afgevaardigden het voorstel aanvaard hebben, behalve de Pransche, die verklaarde^ dat hij slechts bereid was tot een formeele in- stemming. Naar later meegedeeld is, hebbest alle mogendheden er In toegestemd, dat het kat liber van het geschut der bijkomstige schepen beperkt wordt tot ten hoogste 20 c.M. (ft duim), DE DUITSCHE KOLENLEVERINGEN. Parijs, 30 Dec. (H. R.) Do Duitsche coma missie voor de oorlogslasten heeft aan de com- missie van herstel een brief gezonden, waarin zij de verschillende opdrachten opaomt, die ge- geven zijn nan de betrokken instellingen en do beschikkingen, die de regeering heeft genome» voor de geregelde levering der kolen en cokes 1 aan de geallieerden. De commissie van hersted heeft hiervan kennis genomen en geantwoord dat zij er op rekent, dat dè Duitsche regeering) voort zal gaan de levering te verzekeren vaw de hoeveelheden, die in bet leveringsprogramma i zijn opgenomen, zoowel als van die, welke da i tekorten van Dec. moeten aanzuiveren. De oom- missie hoopt, dat zij niet genoodzaakt zal wow den de geallieerden in kennis te stellen van ren in gebreke blijven van Duitschland ten aanriert van zijn verplichtingen betreffende de levering van cokes. Dat gaat altijd zoo door, altijd door. Toen We kind waren, hebben we het gezien en we tien het nog, voor we voor goed de oogen ■haten en ons neerleggen voor de eeuwige •ust En voor ons hébben onze ouders het gezien en onze grootouders en onze over- •'grootouders, heel de menschheid haar lange leven door van zorg en strijd en droefheid •n vreugde en verlangen. Hoe we het noemen, dóet er eigenlijk niet |0a. Het is de eeuwigdurende wisseling, het ■ooit ophoudend komen en gaan, de blijven de verandering, waarin zich het onveren- deriijke en bet veranderlijke beide manifes teren, de telkens nieuwe openbaring van •och het ééne leven. In de lente zien we haar en in den herfst, in het sterven als in het geboren worden. En ons hart, opmerk zaam geworden, begrijpt haar in iederen ©vergang en begrijpt ook haaf beteekenis. Daarom wanneer in het kortst der dagen, •te de aarde om ons in haar somberste Heed treedt, het Oude jaar wordt uit- en bet Nieuwe ingeluid, dan staan we, hoe mek we ook al op een zelfden Oudejaars avond luisterden naar de laatste twaalf sla gen, wegstervend in den nacht, toch telkens weer stil in den rusteloozen gang van ons leven. Bén oogenblik is het, of de dage- Ijksche jacht is opgehouden en de ruste loosheid, die ons voortjaagt, van ons is weg genomen. En van uit dit oogenblik van rust ■Maend over verleden en toekomst, over wat echter ons Mgt en over den weg die weg schuilt in den waas der toekomst, komt, ■oo we ouder geworden zijn, om onze lippen «n in ons hart de rustige glimlach van wie begrepen heeft Het is glimlach van weemoed allereerst. Achter ons starend over den weg dien we •ingen, zien we ook wat we achterlieten. Het is ieder jaar wat anders. Menschen zijn hel en dingen, verwadhringen en illusies, Idealen misschien en, kostbaarst van alles, Mefde en vertrouwen, maar smarten ook en teleurstellingen. Het een als het andere, of het vreugde is of droefheid, is ons trouwd geworden als een. stuk van leven- En noode maar scheiden we. ouder we worden des te pijnlijker valt «lie scheiding, omdat het nieuwe voor ons fengaamerhand zijn schitterendste bekoring verliest, we er bang vanworden, zwakker •b we ons voelen tegenover het steeds •oortdringende leven. Maar ook wie nog jong is, voelt deze pijn, die aan alle afscheid onafscheidelijk is. Wat er in ons leven gebeurt, wat er om ■m is aan menschen en dingen en wat er1 leeft fn ons hart, of het verwachtingen zijn Of teleurstelldgen, blijheid af treurnis, het OVERZICHT Zoo tegen ’t einde van 't jaar den nctueelen politieke^ toestand in de wereld nagaande, is er eensdeels geen aanleiding om al te optimis tisch te zijnwanneer wij onzen blik wenden naar onze Qos terg renzen, valt niet alleen op, dat Duitschland nog steeds gebukt gaat onder den last zijner nederlaag, dermate, dat de on mogelijkheid van de betalingen der Jan.- en Febr.-termijnen wordt bètoogd, maar tevens, dat een nieuwe staking wederom een aanslag doet op^Duitschland's toch reeds geducht ondergra ven economisch leven. De West-Duitscho sta kingsactie hoüdt verband met verschillende looneischenhèt 'personeel wenscht o.a. ver schillende voorschotten te ontvangen. De spoor wegdirecties té Keülen, Elberfeld en den eergisteren een ultiriut en beambten hadden gestel Lerie van vwléér. Het rijks) veel einsligé^dingeft. Het personenverkeer vlotte tot het laatste oogenblik nog vrij goed, maar in ’t goederen verkeer ontstond reeds een bedenkelijke stagna tie. Daar zooals men weet een deel van ’t spoorwegdistrict Elberfeldt in 't zette gebied ligt, hebben gedelegeerden van de stakingslei- ding onderhandeld met de intergeallieerde com missie in verband met het garandeeren van 't transport van Ententetroepen. Do besprekingen zyn hierop uitgeioopen, dat de stakende spoor- wegmannen besloten^bben de transporten der intergeallieerde com^Rsie uit te voeren. Nu is het feit, dat de ambtenaren zich tot nog toe niet bij de staking aansloten, wel Pen licht punt, terwijl voorts naar andere deelen van Duitschland de staking nog niet is overgesla gen, maar de toestand is nog zeer onzeker en kan nog aanleiding geven tot allerlei onaange name verrassingen. Voor nader nieuws verwijzen wij naar de „po litieke berichten” en telegrammen men niet praten, maar nachts naar de sterren zien. En gij hebt zorgen. Anders zoudt gij niet zoo bleek zijn en niet zoo eenzaam hier in den maneschijn rondloopen en uw verloren slakken huis zoeken. Waarom? Ik vraag u nogmaals: Wie zijt gij? Een mensch! Er zijn een paar dui zend millioen menschen op anrdo. En de aarde is een klein leembolletje, op zichzelf donker en on aanzienlijk, dat met een aantal van dezelfde bolletjes om de zon danst^En elke glimworm daarboven is weer een zon met haar hofstoet van bollen en manen en menschen. En als wij hier een verrekijker hadden, zouden wij al meer en meer zonnen uit den nacht zien te voorschijn komen, en om elke zon vliegen weer zulke zand korrels als de aarde, waar niemand in het heelal zich om bekommert, en elk zonnestofje draagt weer eeni, zeer gewichtig voelen, die noödeloos met den gids Hinkele rooden wijn drinken, en jonge dames als gij, die noodeloos in mijn laboratorium willen dringen. En zoo gaat het voort tot ih het oneindige, en eindelijk be ginnen wij te vermoeden: dat alles heeft geen be gin en geen eind. Een paar millioenen sterren en werelden, die wij zien en ons kunnen voorstellen, zijn alle met elkander ook weer een weggevlogen stofje in de oneindigheid. En altijd zit ik weer op mijn tandkorrel en dto«i mede en ,limlecl> wc[u mifn ti<juw yirM t zoo zelfvoldenn. alsof ik del alle, luid ingericht, Vooruit, Hinkele, wijn en fk heb zelfs geen vermoeden, waarheen de n zag hem vragend rejs eigenlijk gaat en waar zij begonnen is. Nu kan ik de geschiedenis ook omkeeren! Ik kijl kale door den mikroskoop naar een waterdruppel, en zie hoe het daarin krioelt en hoe de heele we reldgeschiedenis daar vertoond wordt. Dan ben ca de infusoriën denken zich misschien suf erover, wat het doel van dat alles woorden, woorden woorocni neuuuu wel mag rijn. Gij ziet er vreeselijk grappig uit, tólu, „cht. JCmdeChiief - Rij l..rt woorden ^•«2»»™'™; - Maar de weield is nog vol andeie spanningen en tegenstellingen; wanneer wij er ons toe bepalen terloops het Italiaansch—Zuid-Sla- visch incident en de Ooslenrijksche ontevreden*- •- heid over de volksstemmingsprocedure met be* trekking tot Oedenburg nan te stippen, dienen wij een weinig langer stil te staaft bij de con ferentie van Washington, waar *dev duikbooten* kwestie aan de onderbandelingen hun netelig karakter geeft. Op Frankrijke verlangen om be» halve tegen 't Duitsche gevaar goed gewapend te zijn door sterke strijdkrachten te land tevens te beschikken over een ferme duikbootenvloot, hebben wij meermalen gewezen en erbij opge-/ merkt, dat deze aspiraties bovenal den Engels schen, die de duikbooten maar liever heelemaa^ wilden zien afgeschaft, een doorn in 't oog wé ren. Tot op 't laatste oogenblik is Frankrijk stijl en strak op ztfn standpunt blijven staan en /in ons blad hetzij in telegram, hetzij in politiek bericht heeft men kunnen lezen, hoe verdnt- wemdigd de Britsche pers op de Fransche ver langens heeft gereageerd. Er wordt zelfs in ^En geland ronduit gezegd, dat Frankrijk tegen de veiligheid van Engeland samenspant. Hoe /lan ger hoe meer gaan er dan ook in Engeland stemmen op, die als contra-maatregel ef l’ dat Engeland tal van afweerschepen bon de praktijk zou dit dus hierop neerkomen, mogen de ontzaglijke kapitale schepen d groote mogendheden worden verminde kleinere schepen in aantal toenemen. De/wed ijver in bewapening zou er dus door blijven be staan en het gevolg hiervan zouden niet /alleen groote kosten maar tevens toeneming vap kans op oorlog, zijn. Het succes der WashWgtonsche .j ontvangt ’Itberfeld en jBssen zon- Jatum, dat dè arbeiders dd, naar 't rjjksminis- ikabinet, dat over nog de kwestie 3er schade- loosstelling, had te beraadslagen in verband, met de aji. conferentie van Cannes, heeft ook dadelijk de West-Duitsche staking besproken. Echter in, voor de Stakers, ongunstigen zin; het ultimatum werd van de hand gewezende verwerping der arbeiderseischen werd gemoti veerd door erop te wijzen, dat met de inwilli ging van hetgeen werd gevraagd, sommen zou den zijn gemoeid^ ;idie ohmogelijk konden wor den betaald, gezien den algemeenen ecofiomi- schen toestand van 't rijk alsmede de situatie der rijksgeldmiddelén. De staking heeft zich daarop uitgebreid en volgens de berichten, ont vangen tot het oogenblik, dnt dit overzicht wordt geschreven, Wordt o.a. blijkens 'n Wolff-tele- conferentie zou dus zoodoende zeer illusoir wor- <rram d.d. 29 Dec. uit Dussetdorp door het Duitsche verbond van spoorwegpersoneel be vestigd, dat het hoofdbestuur in den nacht van 28 op 29 Dec. besloot voor de drie direcliedis- tricten Keulen, Essen en Elberfeldt d* staking in verscherpten vorm uit te roepen, zoodra het van de hand wijzen van de eischen van ’t perso neel door de regeering bekend zou zijn gewor den. Dit is ondertusschen reeds geschied; ge- noemd verbond van spoorwegpersoneel heeft de staking voor Keulen (plaats) geproclameerd, te beginnen Donderdagmiddag twee uur en voor Keylen (district), te beginnen Donderdagavond tien uur. haar verward in de ooreft. Gisteren nog had zij er over gepeinsd, waarom hij eigenlijk zulk «gi grimmige vrouwenvijand was, zoo vol innerlijke woede en boosheid, wanneer het andere ge slacht ter sprake kwam. Niemand had hem toch iets gedaan. Nu bemerkte zij het: dat was het juist I De vrouwen hadden hom niets gedaan, geen goed en geen kwaad. Hij verlangde naar haar, zoo goed als ieder ander, en zij gingen den armen dwerg onverschillig voorbij. Dat had hem zoozeer verbitterd en nan zijn jaloezie den vorm van hoon en haat gegeven. En dan Erna herinnerde zich nog zeer goed de gejaagde, vermoeide vrouw met de ge laatsuitdrukking van iemand, die rusteloos in duizend kleinigheden opgaat. Waarschijnlijk had zij nooit begrepen, wie eigenlijk haar le vensgezel was. Zij, het arme burgermeisje, had den welgestelden, reeds bejaarden zonderling waarschijnlijk alleen genomen om onder dak te zijn, en juist daarom verrichtte zij met zulk een vurigen ijver al wat zij als haar huiselijke plichten beschouwde, tobde zichcetf en anderen af, rammelde met potten en pannen, om toch maar goed voor haar man te zorgen; maar daardoor dreef zij hem de deur uit, liet hem geestelijk eenzaam blijven en lichamelijk ver- waarloozen, en begreep heelemaal niet> dat de schuld bij haar lag. Integendeel, zij klaagde vaak, dat Gallus eerst na zijn huwelijk zich het krgegloopen had aangewend, terwijl hij vóór dien tijd altijd even matig was geweest En nu waren er voor David Gallus maar twee soorten van vrouwen: de schoonmaakduivelen de blauwkous! Den middenweg tusechen die beide te vinden - dot was de kunstEma herinnerde zich, hoe x-.- - - n *- - haar *«rioofde eena bij een gesprek over de blij, dat hij haar alleen had gelaten. emancipatie der vrodw, spottend het AraMw-h* De woorden van het kleine mannetje klonken spreekwoord had aangehaaldJDc 'ben do hoer over de rechten der vrouw en naar uw verloren fabriek zoekt. En ik ook, met den politieagent Badior en den kruier en den»huurkoetsier, dien zij den Stomp noemen. Waterdruppels of zonne stelsels beide zijn gelijk. Beide zijn niets. Dat is een groote troost een ware geruststelling voor oudere infusoriën zooals ik, vooral als het tijd is om te gaan slapen. Ik zend mijn zorgen omhoog naar de sterren, zooats men een vuur pijl aansteekt, en zij ontploffen in de lucht. Doe dat ook, juffrouwl" Erna wist niet recht wat zij zou antwoorden. „Heeft u dan ook zorgen?" vroeg zij schuch ter. De kleine professor keek haar treurig aan. Een strakke glans lichtte in zijn groote groene - oogen. De geest van den alkohol, dien hij voor uge millioenen menschen, die zichzelf eenige minuten verbannen had, keerde terug en richtig voelen, en oude mannen als ik, maakte hem weer tot een ouden zonderling. „Zorgen?” herhaalde hij zeer zacht en ver- baasd.>„Ja, zijt gijlieden dan niet op de wereld? Ben ik niet klein en misvormd? Een notenkra ker een betooverde dwerg? Hebt gij mij niet altijd uitgelachen? Mij veratooten? Mij alleen la ten Staan? Zijt gij niet miin vijanden? Heeft men geen zorgen, als men Vijanden heeftHin kele Ik zeg je Onwillekeurig zocht zijn hand naar rijn gewonen steun. „Ik haat de vrou- wenf Mijn vrouw viert reeds drie dagen schoon- J t moet ik heb- leven is voor de meesten /emakkelijk. Er is een *ur- rbelangrijk surplus vaak ean WeletsrstelHngen en zorgen, jlchter ons zien naar het ver- eten we wel, dat meestal de moeilijk en zwaar is. En de glimlach vanlden weemoed trekt vaak weg van onze lippen, waarom ih-arder, strenger lijnen rich plooien en een trek van pijn en van wrok vaak den vastgeskrten mond om sluit. Maar wanneer die glimlach van weemoed ook de glimlach is van het be grijpen, dan. k®n die bittere, harde trek niet blijven. Don zien we in de eeuwig durende wisseling vreugd en droefheid als eenrielfde noodzakelijkheid en als de open baring van hetzelfde leven. En terwijl nog ons hoofd zich buigt in zorg of bitterheid of pijn, voelen we al de aanraking eener zachte hand, als vertroostend op onzen schouder gelegd. En opziende zien we in ,„.a.n h.bton to dit «rb.nd torktaard, tie alleen aan te zullen nemen, wanneer <m»c middellijk na aanvaarding door de vijf grooM| mogendheden van kracht wordt, zonder te waclrt ten op de goedkeuring van andere landen. Het kan niet worden ontkend, dat de bepwe lingen, vervat in vorengenoemde resoluties» aM thans in theorie de pil voor de Engelschen weinig verguldt. Immers, het verbod voor duik booten om tegen handelsschepen op te trede* is hiermee vastgelegd en het fa juist Engeland vrees voor een bedreiging zijner handelsvloot die dit land zoo fel deed ageeren tegen de du:k< booten. Alleen fa het de vraag, of in de prakiljll aan dit verbpd da hand znl en kan worden ge houden. Bezorgdheid voor 't nationaal bestaart en noodweer kunnen altijd als motieven woidert aangevoerd om zelfs het internationale recht tg schepden. Laat ons het beste hopen. e e Ook ten aanzfan van de conferentie van Can nes. Want al fa de wereld vol onrust de na tionalistische bewegingen in Bgypte en Britsche Indië baron Engeland eindeloos veel zorg en er heertcWt een schreeuwends nood in Ruslonrt de mogelijkheid fa niet uitgesloten, dat irt Cannes het gezonde inzicht weer veld zal gaart winnen. Want uit alle berichten blijkt, dat -- en d» Engelschen schijnen met hun piactfachep zin in dezen de leiding te hebben in Cannes bovenal ook het economisch herstel der wereld tel sprake zal komen. En een punt van belanji fa bovenal, dat 't Russische probleem hier op I tapijt zal worden gebracht en getracht zal wow /den dh land weer een schakel te doen worde» in den economischcn keten van de wereld. Laat on» nogmaals hopen op een zonniger toekoms^ na zooveel conferentio-decepties. gij zijt de heer wie zal het paard verzon» gen of, in onze spreektaal overgebracht x „Ik ben een man, gij wilt een man gelijk rijn -« wie zorgt voor de keuken en voor de kind— renT Dit was trouwens het gewon» bezwaar, dat dagelijks door eiken philistcr werd aangehaald. Maar verandert een waarheid in een leugen, al leen omdat zij afgezaagd is In dit uur, waarin zij vrijwillig voor tangen tijd, misschien voor goed, alles ten offer had gebracht, wat een vrouw van haar leeftijd als een geluk be schouwt de vi iendschap en bescherming vart een echtgenoot, een eigen huis, het gezin, doort liefde en zorg beschut voor den invloed de» buitenwereld gevoelde zij het duidelijk: Wg worden toch nooit zooals de mannen! Nooit zul len wij loeren, zooals zij, desnoods ook een zaam te leven! Wij moeten menschen os» on» heen hebben, die wij kunnen liefhebben. Daar om moeten wij, ook bij het streven naar hoo- gere geestesontwikkeling, vóór alles vrouvg blijven, nis wij gelukkig willen\zijn. fen daarom» moeten wij ons mettertijd onzen eigen weg^ scheppen tot een hoogere ontwikkeling, <fienie% zooals nu, slaafs zich voegt naar de hard» ver- stnndsrichting van den man, doch rit onszelf voortkomt, in harmonie met onze riel en on« lichaam. Den ewst zal de hoogere vrouw niet» te gering achteden zich gaarne schikken in d» kleinigheden van het dagelijkach favea. and< rij er geestelijk bpven staat. door RUDOLPH STRATZ uit het Duitsch door H«vtmw A. E. NUDS-POSTHUMUS. 86 r Doch David Gallus bekommerde zich niet om ■t alles. Hij raakte zijn gezellin met den wijs- Hnger aan en wees toen stom, met een zege- omh°o?' naar t^ei! nechteiij- Daar stopden de sterren, groot en klein, bel ichtend en zwakker, alle schijnbaar slechts ge- ichapen voor de aarde, als een met kostbare,! flonkerende steenen versierd gewelf, dat. een kleinood verborg. „Nu?" vroeg Perkeo, nieuwsgierig gHm- behend. Ema begreep hem niet, en Ontevreden schudde hij het groote, floofd, dat zwaar rustte op het kleine liphaam. „Verstaat gij de sterren nie^?” -- .Zek.rr wtwoordd. Bm. sn.1. J>«i i« <to ft fc «weHyetot halster en du, «aM de Groote Beer en.... erover. „Woorden, woorden, woorden!" hernam David beeft op ons ingewerkt, heeft ons denken en ons voelen beïnvloed en ons ten d-eele gemaakt tot wet we nu rijn en is daarom als een deel van ons «elven geworden. Ea al 'blijft de uitwerking in ons, al behou den we wat dat alles ons voor ons inner lijk leven gegeven beeft, het is toch, of met de oorzaken iets levends uit ons leven, uit ons hart wordt wegges-cheurd. Dat maakt een wonde soms. d5e dieper schrijnt dan weemoed en dife‘bittere tranen kan drin gen naar onze starende oogen, waar zij ■uitzien over de velden van ons verleden. Want niet enkel bet voorbijgegane jaat overrien we. Ver daarachter tot in de mis tige schemering, waar de oorsprong van onzen levensweg ligt, rien we ook het voorbije leven. En in de stilte onzer ovei- peirvzing worden we wel de strakke lijn gewaar, die, gevolg scfvakelend aan oor zaak, doorloopt van ginds ver tot waar we nu staan op den Oudejaarsavond van 1921.’ En dan nietwaar? kan het gebeu ren, dat een kwellend verwijt, een pijni gend berouw zich in onze herinnering dringt. Wat we geworden rijn, is het ge volg van wat we eens waren. Het onder gane en het verrichte, al het doorleefde, heeft ons op dit punt, maar ook in dezen toestand gebracht „In het heden ligt ’t verleden”. Dat is niet altijd een prettige gedachte. En al houden we het hoofd nog zoo rechtop te genover de menschen, in de stilte onzer binnenkamer buigen we het wel eens in ootmoedige schaamte. Maar dan volgt: „In het nu wat worden azl." En die gedachte eischt, dat we het hoofd opheffen en recht 'houden. Zooals we eens het heden maak ten, zoo maken we nu de toekomst. Met dat bewusüiijn moeten we op den drem pel van Oud en Nieuw het nieuwe levens jaar inlrijken. weéhvoed wellh en van vertrou O, zeker, hel onzer niet J plus éh een Tl droefheid en Wanneer we leden, dan we levensstrijd rn- GOl imiE (Ol li VVT. NÏÈUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN op ondergeschikte punten te worden gewijzigd Bovendien is een tweede resolutie-Root bespro- inmiddels ,od ’t vastgesteldc uur reeds begon- het onderzeesche wapen te gebruiken al» ver- nietiger van den handel. De Engelsche gedele- Zonder zich verder om Erna te bekommeren, was hij reed» een eind voortgesukkeld, altijd meenende, rijn mentor te zullen inhalen, en zoo goed als het ging, versnelde hij zijn schreden nog. Ema keek hem na. Aan rijn wankelenden gang merkt» zij pas, hoe de* geesten van den wijn hem r«eds in hun macht hadden, en zij was ijj, uni iuj urn De woorden den. Nu mag nog worden gesproken vah geluk, dat een algemeen» vergadering van de marine- commjssie ter Washingtonsche conferentie blij kens een Rcuter-telegram in ons middagblnd de eerste motie heeft aangenomen, die door Root, is voorgesteld en ’t gebruik der duikboo ten betrof. Deze motie regelt het optreden der onderzeeërs volgens duidelijk erkende beginse len van internationaal recht. Deze resolutie is doorgezonden naar de ontwerp-commisrie om ondergeschikte punten te worden gewijzigd r. De arbeiders in Keulen (plaats) zijn ken, die erkent, dat het niet mogelijk mag zijn nen te staken. 5728 C4

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1921 | | pagina 1