1
ii s R-4 M
H»s
'•W 6834 6700 g
3!
"Tuiten land.
Het Verloren Tehuis
door
DAVID LÏALL.
NIEUWS- EN AT
S3 H
•i2
Io. 14843
Dit blad verschijnt dagelijks behal
C
FEUILLETON.
J?
- g
JERGAMBACHT, BERKENWOUD
iERK a. d. U„ OUDERKERK a.
N.V. „DE TIJDGEEST".
5 s
SsM '5
S U s S
Zi
6»\T’‘'ï5l?o'J!!'‘ «886,. m,5. I3i
‘52g s
*5 15350 m03
3 5 3f
2S
5S,^ ?8158ÏÏ
S S
,!S
1SSM SS 21
wil u me eve
52
met genoegen; maar... spreekt
Ik? Voor wat sou ik geen En-
5221
DE DUIT
op
1112
92
1101
£2
„Ik zal de
dan den-
.w
jes-
>y hen
33 9)
5/ £944
2j
10
bH
llpleys l
uit te me
Speed I
«tarnde u
Uit het Engelsch door
Mevr. J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
11*
„Toch is hij
Te
in e
Wie de armoede vernedert, verhoogt het
inrecht.
I Ik bedóel
en ook niet boer Trus-
zijn
kampen
eist herim
heeft gebl
sche gevt
klaagden
hadden
Duitschlai
aldus Mul
wanneer
verloren;
bleef vrie
derzoek ij
der gevar
De Du
schuldigir
mayer, di
kwaam er
men noen1
begrijpen,
en was in
naarmate
Engelsche
gnnkelijke
Hoewel
niet het i
qui vive
met de D
kelijk, ooi
kingen aa
schets, nt
ring om
teleurgest
ner perse
nen zeer
van de v
had te do
sche miss
en respec
houding
tuigen hui
van Enge
ooit. Dit
schien we
in ons lai
verlangde
kon schei
aarzel nie
sche miss
.20071
13 J
4i1.2; I
ren der gt
anderen ti
Een ko]
mer der i
bevallige
was in h
Speed,
tracht di
vrouw te
ontmoedig
op de Fer
de vonk 1
een half j
Barclay
man heer
zijn, was
hij naar
vond hij
geest en
op te wek
en zeide
stem
„Vier o
len. Mary
En ik wei
wij hier 1
leys neer
heb, zal 1
zal moe te
„Heb
vroeg me
twijfel he
„Dat h<
„Nu ja,
het, zij i
30 t
<5
128iu
oj
pi 12Buj
sjegt, kent u ’m al lang?"
ouw, ’k heb met hem gereisd.”
hy ziet er soo sjiek uit, zoo echt
istocraasje!”
1JVUJ
(X)
18118
22
51
Ö5
yj
w»
19250
83 19322
5948 37
67 71
75 92
14bC4 17009 194OJ
Jü 9 17 30
2» 19 2119514
gezelschap
ik (op uit-
op een
Engel-
graaf was, met wien ik vroeger gereisd
Naai 't Hyppodrcme wandelend vertelde ik
oud-collega, in welke situatie ik
hoe ik daartoe was gekomen,
dadelyk plezier in:
paar paarden geven,
hier zelf racepaarden heb!”...
halen.
Aan 't station was 't s^„».uig ui uk, i
reizigers voor Ostende; geen wonder, 't
3 Juli, de eerste dag der groote Courses.
Ik kocht de kaartjes en gaf ieder z'n biljet;
we spraken af, dat. mochten we elkaar uit het
oog vertiezen, we zouden wachten bij den uit
gang van het station.
Alles liep echter vlot van stapel; aangezien
T pas twaalf uur was en ik om half twee aan
t ..Hyppoilrome Wellington” wilde zijn, stelde
ik voor de lunch te gaan gebruiken in „The
Itylstaff’eene gelegenheid, die ik kende als
4 2147 r*'
Parijs
van herst
zij besloo
der gealli
zullen zijl
bf die tei
herstel, ,c
D
B e r 1 ij
is heden
begrootin;
ciën dr.
ontwerp i
zaglijke h
gelegd te
begrootini
overschot
voor uit
een leenü
kwestie d
en heeren, als
eens naar de belangrijke courses
gingen”, stelde ik voor, „Ik denk
u zal interesseeren."
„Courses... wedrenne...”
Nu dat was een kolfje naar hun-hand en
dus wend besloten den volgenden dag, met
den trein van elf uur te vertrekken.
Toen ik 's avonds myn notities voor den
ng opmaken, tooverde m’n ver
belden voor oógen, die me deden
geen ik morgen weer zou kun-
Ik moest op alles voorbereid
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.28,
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal was
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondag:
Abonnementen worden dagelijks aangenomen a>
>4 onze agenten en loopers, den boekhandel en d
Onze bureaux cjjn dagelijks geopend van 9—
Radactie TeL BO.
66 53 P
2218 4Ms 7^“
18 3.r'
GOl
in.
's avonds, we dronken juist
*hee, kwam onder luid
stel binnen... ze wa-
jekomen.
Pu Augurk werd door zijn gade begroet...
„Hoe kon je nou in een verkeeixlen trein gaan
zitten... mij zou 't niet gebeuren!"
’t Viel me heusch mee dat ik van alles niet
(ie schuld kreeg.
„Wat zou u denken, dames
we morgen
in Ostende w
wei dat het u zal interesseeren.’
3?
II ...S
78
iers, met z’n
Nu dat was
m-s. I'i5"
W.z. 9*.
Daar togen we heen, de commissaris gaf
nog een hartig woordje ten beste, wees ’t drie
tal op 't gevaar van zonder papieren te rei
zen... dat ze mij wel dankbaar mochten zijn...
en we mochten gaai
l'egen tien uur 's
de hall een kopje th<
gegons het verdwaalde s
ren in Alost terecht gek
irk werd door
nou in een verkeerden trein gaan
15201 16986 19538
1UC03 Ö415« g
‘ÜH7 .2.-85 78 69 ...78
HU 10724 72 95
,.7J!^1^:U1_56öü
hJz 11003 1
20677
2301 7
2414 <4
uj 5101
25i»j :J
1115412 26 95
27 99 30241
50,4
tivb
33 1041b
54 t4
H2 £31051b
C418 82 9 41
48 94
43 '5
07 8iU/
"t -'4 1C(
ADVERTENTIëN
GEVRAAGD:
n dbooe
zindelijk kunnende werken
leeftijd boven 20 jaar. Zondags
vrü. Loon 7 Gld.
Restauratie Station, 2e klasse.
aw io
6848 6846-
10332 m l. 10332».
Trekkini, van 975 numme -s Ivn over*
I staan van Notaris M. b. fAUUlE,
»2 U14153 93 t
n I 3 7i 14519 16634
29 0823 1216) 98 44 t
69 14643 62 192’
1--9 (7 83193.
1^4 i^14i31 16f
911112. I3-ü“Wg
921137314254
t c 33 893b 84 59
SS
S 5? «8»? Wlöllttó tO
5So- 4? 53
41 43 i2JS 8074 f8 bs 31 93 41
03
9118
2068 t9 94 49*lbn W
«HSK-JX» to -1
.2 1411 7S
87
.8 3co9
41 HJ
51 3i42
0/ 95
SI 33
'Vat betreft de materieele zijde der dingen, j
d« gastvrijheid van LL>.-
■Bayswater als te Upleys achitterend. Men liet
■bet de gasten op de een of andere manier mer-
dat hun onthaal zoo al geen ontzettende
■«•panning gekost had, er toch extra aandacht
1718 32
OVERZICHT
H De kwestie van de berechting der z.g. „oor-
^■ogsmisdadigers'’ h den laatsten tijd weer te
■ierde gebracht Poincaré, in een rede bij zijn
ambtsaanvaarding, stond op uitlevering van
puitsche zijde en gaf zijn ontevredenheid te ken-
■ken over de rechtspraak door de Duitsche rech-
^rs; rijkskanselier Wirth en zijn jongste rijks-
■fegrede heeft geprotesteerd tegen het verlangen
liet van geallieerde, maar van Fransche zijde),
at Ententereohters vonnis zouden wijzen en de
Duitschers moesten worden uitgeleverd. De
^trekking van Wirth’s betoog was in ’t kort:
^Aan uitlevering kan geen enkele Duitsche re
ferring denken; iets dergelijks is psychisch on-
sogelijk.” De stemming in Engeland over 't alge-
neen wijkt van die in Frankrijk af, is minder in-
pegeven door felle gevoelens van wraak. In En-
geland beschouwde men de zaak dan ook vrijwel
.ah afgedaan en concentreerde men meer zijn
redachten op de economische vraagstukken.
Vooral van belang is te dezer zake het oordeel
Van een Engelschman, die de processen te Leip-
rig beeft bijgewoond. Elaud Mullins heeft bij
1 F. en G. Witherby te Londen een boek ge-
«bliceerd, getiteld „The Leipzig Trials"; de
Deutsche Allg. Ztg. publiceert er een uittreksel
wn; Mullins toont aan, met welk een zakelijk-
rid en onpartijdigheid de leidende persoonlijk-
beden bij 't Reichsgericht hun zware taak hebben
«ervuld en hij wijst er op, dat het hoogste
echterlijke college in Duitschland zooveel mo-
[e'ijk zich heeft beijverd de waarheid te dienen.
Ten tijde van 't proces gewaagde de Times
an een justitioneele travestie en de Evening
Itandard merkt op, dat Leipzig, van 't standpunt
«■er geallieerden beschouwd, een farce is ge
feest. Mullins gelooft niet, dat ook maar een
Jngclschman, die bij ’t proces tegenwoordig is
eweest, deze opvattingen mede heeft gehuldigd,
loe zeer wij ook de vonnissen mogen kritiseeren
- aldus de Engelsche publicist en hoezeer wij
»k van 't standpunt der rechtspleging uit haar
Miszverhaltnis" mogen betreuren, niettemin
vnnen wij het proces geen farce noemen. Vol
gas den schrijver beijverden zich de Duitsche
echtere volkomen getrouw te zijn aan de tradi-
ks van fairness en onpartijdigheid, die de trots
Jan alle gerechtshoven zijn. Mullins merkt dan
sok op: ^Volgens mijn overtuiging is dit een
leer hoopgevend teeken in deze dagen, nu meer
m meer internationale vraagstukken ter beslis-
ring aan gerechtshoven worden voorgelegd. Als
jmist was en ben ik trotsch op de wettige op
lading, die de rechtvaardigheid zoekt, zelfs al
ralt de hemel naar beneden. Het is een Engel-
»che karaktertrek eere te geven aan wien eerei
bekomt. Terwijl ik voor mijn persoon spreek en
Sp grond van ’t proces, dat ik heb bijgewoond,
Verklaar ik ronduit, dat dr. Schmidt en zijn ge
rechtshof fair zijn geweest. Volkomen objectief
In den beginne leerde ik hen respecteeren en ik
ben er van overtuigd, dat zij hun taak
•onder vrees en zonder bevoorrechting vXvul-
flen. Ik persoonlijk zou gaarne dr. Schmidt op
elke aanklacht tegen mij zien optredenyzelfs op
•en beschuldiging, waarbij mijn wqdrd tegen
over dat van een Duitscher stond."
Niets toonde volgens Mullins duidelijker dr.
Schmidt’s onpartijdigheid aan dan de wijze.
Waarop hij de getuigenverklaringen aanhoorde,
Waarin werd geklaagd over de behandeling in de I een wijze.
X IU UI
bs 31 93
goed en niet duur. Op dit uur was ’t er hoogst I
amusant, omdat ’t het rendez-vous was voor i
hen, die belang stellen in races.sportsmen, 11
jockies, bookmakers, allen zag* men er bijeen...
myn gezelschap gevoelde er zich merkbaar
„thuiB”!
Daar stevende een heer op me af, legde met
een forschen slag, z’n groote hand op m’n
schouder en zette een boom tegen me op in ’t
Engelsch... ’t was niemand anders dan de
chauffeur van den Engelschman, met wien ik,
tijdens m’n betrekking bij „Tante Lize” kennis
had gemaakt.
Hy was ten zeerste verbaasd, mij met zulke
types op reis te zien, vroeg me of ik geen
betrekking als chauffeur zocht, enz. enz. enz.
Z’n plan was ook dezen middag naar de
courses te gaan en dus... sloot hij zich bij ons
aan.
Wat een geluk, dat de man uitsluitend En
gelsch sprak.
Mynheer Azynman, die t’ schijnbaar niet
„van zelf sprekend” vond.dat z'n
zoo maar „vermeerderde’' vertelde i_
drukkelyk verzoek van „Tommy’’, die
grap belust scheen), dat deze heer een
sche graaf was, met wien iL
hadDót maakte* indruk!
„En graaf! och, wat u sjeg;
aan dien sjentelman voorstelle?
„Wel zeker,
u Engelsch?”
„Engelsch? u o
gelsch kenne?”
’t Bloed steeg me naar 't hoofd... wat zou
daar nu weer van komen
Kon ik dien chauffeur maar beduiden, dat
hy overal „Ja en Amen" op moest zeggen...
maar... Vriend Azynman was op hem toege
treden en begon: „May ich me self introduce?”
Tommy keek me aan en vroeg zachtjes: „wat
wil die snuiter?"
Doch de heer Azynman vervo'lgde: ,,My nom
ist Azynman from Holland.”
„Indeed?” antwoordde Tommy en draaide
zich tegelyk om naar 't buffet.
’t Gevaar was dus voorloopig afgewend.
92 206.9
18267 41
1316 3&71
72 4006 Cf
Coursesdag gin(
bedding me bet
(ienken aan 't
nen beleven.
zijn.
Doch dat de werkelijkheid myne verwach
tingen verre zou overtreffen
In den ochtend van den bewusten dag maak
te ik met enkele leden van het gezelschap
een rit door Gent.
Pa én Ma hadden zich dit keer niet aange
sloten, evenmin als Us, ze wilden liever kalm
ei ns wandelen, wat echter mislukte, juist toen
ze met de stille trom het hotel wilden ver
laten, kwam de heer en mevrouw Augurkje
man met dochter en heer Druif zich by h
aansluiten.
Wy reden door de Vlaanderenstraat, waar
ik de luidjes het standbeeld van Bauwens liet
zien (stichter van de .grootnyverheid van
Gent 17691822) en vandaar door de Reep
naar het Bisdomplein. Vervolgens naar de
Gerard Duivelstraat, waar ’s Rijks archief
zich bevindt, een der interessantste oudheden
van Gent en verder door de Veldstraat langs
het „hotel d’ Hane”, waar Lodewylf XVIII,
Koning van Frankrijk, gedurende honderd da
gen verblyf hiekl ,toen Napoleon I Elba was
ontvlucht en zich weder van de regeering
meester had gemaakt. Den toenmaligen eige
naar „Graaf d’Hane de Steenhuyze” was de
eer te beurt gevallen onzen Koning Willem I
te logeeren, toen Z.M. in 1816 Gent bezocht.
Tegenover het hotel d’Hane staat het hotel
Clemmen, waar de beroemde Engelsche gene
raal Wellington vóór den slag by Waterloo
18 Juli 1815 vertoefde.
„O”, merkte nicht Roza op, „dan komen hier
zeker de Wellingtonnetjes vandaan."
Ik vond het niet bepaald noodzakelyk
deze aardigheid in te gaan...
We naderden het Park, hier werd na den
\al van Napoleon de citadel opgericht, doch
deze werd in 1871 buiten gebruik gesteld...
en hier... op deze historische plek...' plukte
Jacques het roosje voor Rachel...
Voor kerken hoe mooi ook, met o.a. de heer-
lijk schoone gebrandschilderde ramen, voelde
mijn gezelschap niet de minste belangstelling-
Nu kwamen we langs de Rabotweg, een der
buitenpoorten van het Prinsenhof, aldus ge
naamd sinds 't jaar 1500, toen prins Karei,
later Keizer Karol er geboren werd. In 1633
werd het gedurende vijf maanden bewoond
door Maria de Medecis, weduwe van Koning
Hendrik IV van Frankrijk, en moedr van Lo-
dewyk XIII. Zy was vergezeld van Gaston
van Frankrijk, hertog van Orleans.
Ik vroeg m’n roisgi-nooten„Wellicht weet
u dut, tengevolge van hun kuiperijen tegon
Kardinaal Richelieu (.den minister van Lode-
wijk XIII) ze verplicht waren Frankrijk te
verlaten
..Och, antwoordde tante Saar, daarvan wete
wij soo niet rneheer de gis.’’
„Nu dan vindt u het misschien wel interes
sant dit te hooren vertellen?”
„Och as ’t u plezier doet, mag u 't wel uit-
k 'Zge”, was haar repliek.
Tijd om de St. Jacobskerk te beklimmen
was er helaaas niet meer; we moesten ons
haasten, wilden we den trein van elven nog
geweldig druk, allen
ireen Wnïwior ’i was
3 m’n vriend en
me bevond en
Hij kreeg er
lui „tip" op een
r ken ze, dat ik hk
en zoo geschiedde.
Allen vonden 't byzonder vriéndelijk en aar
dig; Rachel werd haar „blauw-overhemd-ge-
liefde" ontrouw en naderde telkens schuchter
den Graaf, waaraan laatstgenoemde weinig
aandacht schonk'.
Nu had het „trio" na 't gebeurde op 't po
litiebureau my verder genegeerd, hoogst ver
wonderd was ik dus. Mevrouw Augurkjesman
plotseling tegen mij te hooren zeggen:
„Een lieve man, die graaf."
„O! Mevrouw, ja zeker, hij is een charmant
mensch.”
„Zooas u s
„Ja mevroi
„Och soo,
van de arris'
„Ja zeker...”
„Woont hy hier?”
„Neen Mevrouw, alleen ’s zomer.
familie in dat groote hotel daar!”
de zuivere waarheid).
„O! Met z’n femielie, dan is ie zeker ge
trouwd
„Welneen, Mevrouw, voor zoover my bekend
is tenminste."
„Och, siet u, ky keek daarnet zoo naar
Rachel, en toen dacht ik, 'n mensch is maar
'n mensch... Je kan nooit wete niewaar, en je
mot altijd over je dochter wake en Racheltje
ziet er so lief uit, maar nu ben ik geruster,
u wordt bedankt.”
'k Had moeite me goed te houden...
Thans was het nicht Roza, die naast me
kwam wandelen: „Wat een warmte meheerj
de gis.”
„Vindt u... hier aan zee is ’t anders...”
„Nu ja hier gaat het wel... ik wou maar
segge wat een nette man is die Graaf, schande
dat Rachel sich so an stelt... ik zou...”
(Wordt vervolgd).
Z1 2801
l'J 13
IJ LZ
3 K 2--V.)
.4
4Ji 302j
53y t4
4) 42 95
11 b7 5638
bi tl 79
0,0 3102 5701 K 'j
•w w .5 m
v3 3209 ^9 8/ 101ÜQ o
5412.2, )9
HM 4/ ÜJ JOL'. J Ol Ji
10718
"Toch is hij een schattige engel I
cickles, met u, oom Tom er. eot
®ott,7 zeide Joy. ^Dat is zijn aard toch. Hoe
*>udt u het vinden, als het in uw aard lag en
kon het niet doen
Op die bewering kon Speed geen antwoord
|l*ven en hij glimlachte wat knorrig, toen hij
|>aar de deur ging.
ga heen en zal Mary vertellen, dat wij gas-
p» vandaag hebbenwij verwachten jelui al-
PR precies om hall acht."
HOOFDSTUK IV.
Vijf meer ten eten, zonder vooraf te waar-
«huwen, en nog wel op Zaterdag I Je bent niet
«is, Tom! zeide mevrouw Speed, toen haar
lotgenoot haar mededeelde, wat hij gedaan
j was echter niet werkelijk boos, want
P10*! doorstaan.
Mary Speed zoowel te|de afsta
slaan van Nolam
Maandag 30 Januari 1922.
Piisvan/CCO ibB^ jSOl £0/30 20752
400 2606 74£7 bL-00 8456
9309 llbOS 13045 13543
16063 16985
200 3224 9 3/ 19849
100 633 Z39 J264 4763 8101
8347 84/5 '8215 18230
19949 2U457
Prijten van 90.— ei^en i?eld.
1I3W14254 I61W1S308
1317 vlXJl 5’2 95 63 12499 42 16949 58
40 83 >‘J 'KI7 9721 12506 15201 86 19538
l69l rz!ü' ”;o‘-67 W 85 is I860
mi™
2099 8j 79 tlb 10724 72 95 25263/8
210 i 915612 71 IÜ916 13ï:U 15660 17:12 20J/6
uttUJ 5789 85371100313.11 15747 (4iO4£l
20523 20677 2üjs1 20. Cl
I.alQf aflosbaar
5397 7194 11911 1117/1660618873
5414 71UZ •..•.3 13 J 713964
’22* t' 4/1.21 12
i 7-' *8 67
5513 13 - ,u
t4 751/
b7 WÏ
M tl 7<
0/0 3102
